Είναι αδύνατον να κατανοήσει κανείς την πτώση του Dominique Strauss Kahn (DSK) εάν δεν τη συνδέσει με την τύχη του σχεδίου του για τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς αποθεματικού νομίσματος (reserve currency) το οποίο ήταν προγραμματισμένο να εγκαινιασθεί στις 26 Μαίου 2011 στη Σύνοδο των G8 στη Deauville.
Το σχέδιο αυτό, το οποίο παραδόξως αποτελούσε προτεραιότητα για τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και για το διεθνές κεφάλαιο, συναντούσε την αντίδραση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ-Ισραήλ. Στο άρθρο αυτό που ακολουθεί ο Thierry Meyssan αποκαλύπτει τις μπαγαποντιές στις οποίες κατέφυγε η Κυβέρνηση Ομπάμα για να αποφύγει τις οικονομικές της δεσμεύσεις.
Οι Γάλλοι έμειναν άναυδοι με τη σύλληψη στις ΗΠΑ του πιο δημοφιλούς πολιτικού ηγέτη της χώρας τους, του Dominique Strauss Kahn (DSK). Ο πρώην Υπουργός Οικονομικών, είχε ...
καταλάβει την πιο καλά αμειβόμενο αξίωμα στον κόσμο (βασικός μισθός χωρίς τα έξτρα και τα μπόνους 461.510 USD) και αναμενόταν ότι θα έβαζε υποψηφιότητα για το Γαλλικό Προεδρικό αξίωμα.
Αυτός ο αγαπητός (ΣΣ στους Γάλλους) VIP, ονομαστός για την όρεξή του, τόσο στα γαστριμαργικά, όσο και στο κρεββάτι που είχε συχνά κατηγορηθεί ως ερασιτέχνης της πολιτικής εξαιτίας του χρόνου που αφιέρωνε για να ικανοποιήσει τη δίψα του για ζωή, κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση εναντίον μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο του Μανχάτταν στη Νέα Υόρκη. Για έξη μέρες, οι Γάλλοι παρέμειναν καθηλωμένοι στις οθόνες των τηλεοράσεών τους παρακολουθώντας ζαλισμένοι τη δικαστική καταδίωξη ενάντια σε έναν άνθρωπο τον οποίο θεωρούσαν μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση στην καταστροφική πρώτη θητεία 5 ετών του Νικόλα Σαρκοζύ. Η συντριβή του DSK σήμαινε το τέλος από τις προσδοκίες τους. Το θέαμα αυτού του συντετριμμένου πεπρωμένου ανακαλεί μνήμες από αρχαία τραγωδία.
Έρχεται στο νου η αρχαία Ρωμαϊκη παροιμία: “Arx tarpeia Capitoli proxima” Η Ταρπηία πέτρα,το σημείο από όπου κατακρήμνιζαν τους καταδικασμένους σε ατιμωτικό θάνατο Ρωμαίους πολίτες, δεν απείχε πολύ από το Καπιτώλιο, το σύμβολο της Εξουσίας και της Ισχύος. Αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος οποιαδήποτε κρίση για την αθωότητα η την ενοχή του ανδρός, η συνοπτική διαπόμπευση μιας τέτοιας διάσημης προσωπικότητος δεν μπορεί παρά να προκαλέσει άγχος στον συνηθισμένο πολίτη. Εάν κάποιος σαν τον DSK δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του,τότε σε τι μπορούμε εμείς να ελπίζομε εάν κατηγορηθούμε με παρόμοιες διαδικασίες;
Η Άνοδος και η Πτώση Παρόλαυτά, σαν πολιτικοποιημένος λαός μεγαλωμένος σε ένα Μακιαβελλικό κλίμα, χωρίς ποτέ βέβαια να έχουν διαβάσει τα έργα του Νικολό Μακιαβέλλι, δεν πήρε πολύ καιρό στους Γάλλους για να αρχίσουν να αμφισβητούν τη σοβαρότητα των κατηγοριών που αντιμετώπιζε ο συμπατριώτης τους DSK. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 57% του Γαλλικού κοινού δεν αποδέχτηκε την εκδοχή του “οίστρου” που σέρβιραν με φανερή σκανδαλοθηρική απόλαυση οι Αμερικανικές φυλλάδες. Κάποιοι άρχισαν να φαντάζονται κάθε είδους στημένα σενάρια, ενώ άλλοι ρωτούσαν “cui bono?”-Ποιός ωφελείται;- Σε τέτοια παιχνίδια, ο πρώτος παίχτης που έρχεται στο νου είναι φυσικά ο Νικόλας Σαρκοζύ.
Δε μπορεί να μην έρθει στη μνήμη μας το γεγονός ότι έγινε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας περιπλέκοντας τον κύριο ανταγωνιστή του Dominique de Villepin σε ένα σκάνδαλο πλαστογραφίας το ίδιο περίπλοκο όσο και το τωρινό. Λοιπόν, γιατί όχι μια νέα συνομωσία, για να βγάλει έναν νέο διεκδικητή της Προεδρίας από τη μέση; Καρτούν του Plantu που δημοσιεύτηκε στη Le Monde της 25 Μαϊου 2011: “Σαρκοζύ: DSK και Villepin δυό παλιόφιλοι με τους οποίους με συνδέουν πολλά!” Δεν έχει σημασία που ο DSK και ο Σαρκοζύ είχαν την ανάγκη ο ένας του άλλου για να προετοιμάσουν τις διεθνείς συνόδους, ή το γεγονός ότι και οι δύο είχαν δώσει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ. Είναι γνωστό,ότι τα χειρότερα εγκλήματα συχνά διαπράττονται ενάντια στους φίλους σου ή στην ίδια την οικογένειά σου. Στην πράξη, οι Γάλλοι δεν γνωρίζουν για τους δεσμούς του DSK
|1| ή για εκείνους του Σαρκοζύ την εποχή που τον εκλέξανε
(2). Τα μήντια δεν τους πληροφόρησαν ποτέ ότι στα 1990, την εποχή της πολιτικής του περιπλάνησης, προσελήφθη στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ από κάποια…Condoleezza Rice. Δεν γνωρίζουν επίσης ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι υπαρχηγοί του Pierre Moscovici και Jean-Chrisophe Cambadélis επέβλεψαν προσωπικά την είσπραξη συνδρομών προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα από μια οργάνωση βιτρίνα της CIA, το National Endowment for Democracy
(3) Ούτε μπήκαν στον κόπο να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητές του και τις διάφορες υπερατλαντικές επαφές του με διάφορα think-tanks, όπως το German Marshall Fund των ΗΠΑ
(4) ή τον Όμιλο Bilderberg
(5). Τέλος, αγνοούν τη δέσμευσή του να ενσωματώσει τη Γαλλία και την Ευρώπη σε μια ευρεία υπερατλαντική Συμμαχία η οποία θα κυριαρχείται από τις ΗΠΑ.
Oι Γάλλοι είναι επίσης στο σκοτάδι για τους στενούς δεσμούς του DSK με το Ισραήλ. Εντός του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθοδηγεί τον “Κύκλο Λέων Μπλουμ” Cercle Léon Blum, μια ομάδα που έχει το όνομα ενός Εβραίου τέως Πρωθυπουργού της Γαλλίας. Ο ρόλος αυτού του διακριτικού αλλά πανίσχυρου λόμπυ είναι να απομονώνει και να πετάει έξω από τον πολιτικό στίβο κάθε άτομο το οποίο υπάρχει περίπτωση να ασκήσει κριτική στο Σιωνιστικό πρότζεκτ. Είναι σε θέση να προβαίνει σε καρατομήσεις δημοσίων ανδρών όπως ο πολιτικός επιαστήμων Pascal Boniface ο οποίος επεσήμανε δημόσια τις αρνητικές για το Σοσιαλιστικό Κόμμα επιπτώσεις από την υποστήριξη του Τελ Αβίβ όταν απευθύνεται σε ένα εκλογικό σώμα το οποίο έχει 10% αραβική προέλευση.
Κι όμως ο DSK δεν κάνει τον κόπο να το κρύψει: Χωρίς υπεκφυγές, δηλώνει: “Πιστεύω ότι κάθε Εβραίος της Διασποράς πρέπει να υποστηρίζει το Ισραήλ. Για το σκοπό αυτό είναι σημαντικό οι Εβραίοι να αναλαμβάνουν υπεύθυνες πολιτικές θέσεις. Εν συντομία, στα αξιώματα που υπηρετώ, και στην καθημερινή μου ζωή, σε ότι κι αν κάνω, προσπαθώ να συμβάλλω κι εγώ με τη μικρή μου συνεισφορά στην οικοδόμηση του Ισραήλ.” Ακούγεται κάπως ανησυχητικό, προερχόμενο από το στόμα κάποιου που φιλοδοξεί να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας. Ποιός νοιάζεται, είναι τόσο γαλαντόμος!
Παρόλες τις διασυνδέσεις τους, ο DSK και η παρέα του, σύρθηκαν στη λάσπη με το χειρότερο τρόπο: ενώ ο DSK ήταν στην απομόνωση, ο εισαγγελέας της Νέας Υόρκης διένειμε στα μήντια αντίγραφα της λεπτομερειακής περιγραφής των κατηγοριών σχετικά με τα διαπραχθέντα σύμφωνα με το κατηγορητήριο αδικήματα: “Ο κατηγορούμενος ενεπλάκη σε στοματική σεξουαλική πράξη και πρωκτική σεξουαλική πράξη με άλλο άτομο με βίαιο καταναγκασμό; ο κατηγορούμενος προσπάθησε να έλθει σε σεξουαλική επαφή με άλλο άτομο με σεξουαλικό καταναγκασμό; ο κατηγορούμενος υπέβαλλε άλλο άτομο σε σεξουαλική επαφή δια της βίας;ο κατηγορούμενος φυλάκισε άλλο άτομο; ο κατηγορούμενος υπέβαλλε άλλο άτομο σε σεξουαλική επαφή χωρίς τη συγκατάθεσή του; και ο κατηγορούμενος δια της βίας και χωρίς κανένα νόμιμο δικαίωμα ακούμπησε δια της βίας τις γεννητικές και άλλες περιοχές άλλου προσώπου με σκοπό να το μειώσει και να το εκμεταλλευθεί με σκοπό να ικανοποιήσει τις ερωτικές του επιθυμίες.
Οι πράξεις αυτές συνέβησαν κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις: Το γραφείο του Περιφερειακού Εισαγγελέα έχει καταγγελία από γνωστή πηγή ότι ο κατηγορούμενος 1) έκλεισε την πόρτα και εμπόδισε δια της βίας την καταγγέλουσα ώστε να μη φύγει από την τοποθεσία
2) Χούφτωσε τους μαστούς της καταγγελούσης χωρίς την συγκατάθεσή της
3) επιχείρησε να βγάλει δια της βίας το εσώρουχο της καταγγελούσης και χούφτωσε δια της βίας το αιδοίο της
4) έφερε σε επαφή δυό φορές δια της βίας το στόμα της καταγγελούσης με το πέος του και
5) πραγματοποίησε τις ανωτέρω πράξεις χρησιμοποιώντας φυσική βία.”
Όλες οι πιπεράτες αυτές λεπτομέρειες διατυμπανίζονταν στα βραδινά δελτία ειδήσεων για πολλές ημέρες μπροστά στα γουρλωμένα μάτια των οικογενειαρχών που μόλις είχαν επιστρέψει σπίτι μετά από μια μέρα στη δουλειά και στα μάτια τρομαγμένων παιδιών που κρύβαν το πρόσωπό τους στα μπωλ με τη σούπα τους.
Το πολιτιστικό σοκ. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιός τραυματίστηκε βρύτερα: Ο ιδιοφυής οικονομολόγος ο οποίος θα έσωζε τον κόσμο από την οικονομική κρίση και ο οποίος μετέπεσε ξαφνικά στην κατηγορία του διαβόητου εγκληματία, ή ο Γαλλικός λαός ο οποίος ανυπομονούσε να τον εκλέξει ως ηγέτη και αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει την ωμή βία των ΗΠΑ. Από μια αποψη, οι Γάλλοι προσπαθούν να βρουν διακαιολογίες στη φύση του Αγγλο-Σαξονικού Συστήματος δικαιοσύνης, με το οποίο για πρώτη ίσως φορά έρχονται αντιμέτωποι. Είχαν δει μια τέτοια παρωδία δικαιοσύνης στην TV, στις αγαπημένες τους σειρές,αλλά δε μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Όσο για το εξω-δικαστικό σύστημα , το Γκουαντάναμο και τις Μυστικές Φυλακές, προτιμήσαν ανέκαθεν να μην μάθουν πως λειτουργούσαν όλα αυτά. Μερικοί σχολιαστές βιαστήκαν να δηλώσουν ότι η σκληρή μεταχείριση στα χέρια των διωκτικών αρχών και στα χέρια του Πρωτοδίκη δείχνει τη θέληση του Συστήματος Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να συμπεριφερθεί ισότιμα στον ισχυρό όπως και στον αδύναμο. Κι όμως, σίγουρα οι σχολιαστές αυτοί θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τις εργασίες των διαπρεπών κοινωνιολόγων οι οποίοι έχουν δείξει ότι το άδικο σύστημα μπορεί να έχει τα μάτια σκεπασμένα αλλά σίγουρα δεν είναι και τυφλό, σε θέματα πλούτου, ισχύος και κοινωνικής τάξης.
Οι Γάλλοι δέχτηκαν άκριτα τις διατυπώσεις που διοχετεύθηκαν μέσω του Αγγλο-Αμερικανικού τύπου οι οποίες έριχναν το σφάλμα στους Γάλλους συναδέλφους τους οι οποίοι είχαν αμελήσει την έρευνα στα ερωτικά ατοπήματα του κ. Stauss Kahn με τη δικαιολογία ότι είχε δικαίωμα να έχει την ιδιωτική του ζωή. “Σίγουρα” σχολίαζαν οι πουριτανοί, “ένας άντρας o οποίος προφανώς κορτάρει μια γυναίκα, που τη χουφτώνει και τη στριμώχνει, είναι προφανώς ένας δυνάμει βιαστής”… “Αυτός που κλέβει μια πέννα, θα κλέψει και μια λίρα”. όπως λέει η παροιμία. Στο εξώφυλλό του το περιοδικό TIME παρουσιάζει τον DSK και τους όμοιούς του με τη μορφή ενός χοίρου.
Περιέργως,κανείς δεν σημείωσε ότι ο κατηγορούμενος υπήρξε Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) και κάτοικος της Washington D.C. για τα τελευταία 3 έτη, χωρίς ο ηθικολόγος Αγγλο-Αμερικανικός Τύπος να ασχοληθεί στο διάστημα αυτό στο ελάχιστο με τα ιδιωτικά του βίτσια. Καθώς οι κατηγορίες κατά του DSK προκαλέσαν την περιέργεια, τώρα όλοι θυμήθηκαν-κάπως αργά βέβαια- ότι το 2002 ο DSK είχε προσπαθήσει να πάρει δια της βίας την ομορφούλα Γαλλίδα δημοσιογράφο Tristane Bannon.Όταν του ζήτησε συνέντευξη, της έκλεισε ραντεβού σε ένα ιδιωτικό διαμέρισμα στο Marais, μια ιστορική γειτονιά των Παρισίων.
Την δέχτηκε σε ένα αχανές διαμέρισμα, τελείως άδειο εκτός από ένα μεγάλο κρεββάτι. Καθώς η όμορφη δημοσιογράφος αρνήθηκε να υποκύψει στον απλοχέρη πολιτικό, ακολούθησε πάλη σώμα με σώμα (ΣΣ και η Bannon απέφυγε το βιασμο μόνο επειδή αμύνθηκε δυναμικά). Τι το παράξενο λοιπόν, εαν στη Νέα Υόρκη ο κ. DSK δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις βίαιες παρορμήσεις του και μετατράπηκε σε εγκληματία; Κι όμως τίποτε δε δείχνει να στηρίζει το σενάριο αυτό, ένα λόγο παραπάνω γιατί ο DSK δεν είναι κανένας λιγούρης εργένης.
Είναι παντρεμένος με την Anne Sinclair, σταρ της τηλεόρασης και κορυφαία Γαλλίδα δημοσιογράφο, η οποία εγκατέλειψε την καριέρα της για να στηριξει την καριέρα του άντρα της. Οι Γάλλοι την είδαν ξανά κατά την ακροαματική διαδικασία του DSK, πάντα όμορφη και αποφασισμένη παρά τα χρόνια που πέρασαν από πάνω της. Είναι εγγονή ενός μεγαλεμπόρου έργων τέχνης και έχει δικιά της σημαντική οικογενειακή περιουσία. Χωρίς να διστάσει, πέταξε στις ΗΠΑ για να πληρώσει την εγγύηση 1 εκατομμυρίου δολλαρίων και να καταθέσει στο δικαστήριο επιπλέον υποθήκη 5 εκατομμυρίων δολλαρίων.
Τη στιγμή εκείνη φάνηκε ότι η γυναίκα αυτή ήταν αποφασισμένη να θυσιάσει τα πάντα για να σώσει τον σύζυγό της από τις δαγκάνες της Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Τους φάνηκε ακόμα πιο αξιοθαύμαστη γιαυτό, μια γυναικα υπεράνω η οποία δεν κρατούσε κακία στον αντρα της για τα φλερτ του και η οποία έφτανε μέχρι το σημείο να πηγαίνει μαζί του στo Chandelle, ένα γνωστό κλάμπ ανταλλαγής συζύγων των Παρισίων. Οποιοδήποτε έθνος άξιο του ονόματός του δε θα ανεχόταν να δει μια πολιτική φυσιογνωμία που προοριζόταν για το Προεδρικό αξίωμα της χώρας και να αντιπροσωπεύσει διεθνώς τη χώρα τους, να περπατάει δεμένος με χειροπέδες ανάμεσα σε δύο αξιωματούχους του FBI, να φορτώνεται στο πίσω κάθισμα του περιπολικού ως κακοποιός και να προσέρχεται στο δικαστήριο βρώμικος και αξύριστος.
Σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου, ο λαός θα είχε πιθανότατα διαδηλώσει μπρος στην Πρεσβεία των ΗΠΑ τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια. Όχι όμως οι Γάλλοι. Οι “Αμερικάνοι” είναι αντικείμενο θαυμασμού για τους Γάλλους.Τους παρακολουθούν υπνωτισμένοι, όπως παρακολουθεί το κουνέλι την κόμπρα. Καθώς οι Γάλλοι έχουν μεγάλη δυσκολία να αποδεχτούν ότι δεν είναι ο ομφαλός της γης, τους φαίνεται αδιανόητο εαν ο DSK υπήρξε θύμα συνομωσίας, αυτή να μην έχει εκκολαφθεί στην προκυμαία του Σηκουάνα, αλλά στις όχθες του Πότομακ, στην Ουάσιγκτον.
Η φυλάκιση Είναι ο DSK ένοχος βιασμού ή θύμα μιας σκευωρίας; Δε χρειάζονται παρά λίγοι απλοί συλλογισμοί για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα. Ο κατηγορούμενος υποτίθεται ότι πέρασε τη νύχτα με ένα κωλ-γκερλ, μετά βίασε την καμαριέρα την ώρα του πρωϊνού πριν πάει με ψυχραιμία να πάρει το μεσημεριανό του με την κόρη του η οποία είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Columbia. Τέλος αναφέρεται οτι επιβιβάσθηκε στην προγραμματισμένη και κλεισμένη από αρκετές ημέρες πριν πτήση του, με κατεύθυνση το Βερολίνο,όπου επρόκειτο να συναντήσει την Καγκελλάριο Άντζελα Μέρκελ. Καθισμένος αναπαυτικά στην business class της Air France, συνελήφθη δέκα λεπτά πριν από την απογείωση. (ΣΣ Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες η τελευταία δημόσια δήλωση του DSK πριν συλληφθεί ήταν η δήλωσή του προς την αεροσυνοδό που τον εξυπηρετούσε: “Τι ωραίο
κ@@@@κι!”
(6) .) Σύμφωνα με μαρτυρίςε του πληρώματος του αεροπλάνου της Air France οι αστυνομικοί της Μονάδος Ειδικών Θυμάτων (το αντίστοιχο της σειράς Law and Order του NBC) δεν επέτρεψαν στις αστυνομικές αρχές του αεροδρομίου να αναμειχθούν στη σύλληψη και την ανάκριση, διακινδυνεύοντας έτσι να φτάσουν πολύ αργά. Για να αποφύγουν όμως να φτάσει κάποια προειδοποίηση στον DSK διέταξαν την φραγή όλης της κινητής τηλεφωνίας στη ζώνη του αεροδρομίου, μέχρι να φτάσουν επί τόπου.
(6) Αυτού του τύπου η φραγή είναι πέρα από τις επιχειρησιακές δυνατότητες μιας αστυνομικής μονάδος Ηθών.
Κάτι τέτοιο μπορεί να διαταχθεί μόνο σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών για λόγους εθνικής ασφάλειας. Μόλις ο ύποπτος συνελήφθη από τις αρχές αποκόπηκε από οποιαδήποτε εξωτερική επικοινωνία, με την εξαίρεση των δικηγόρων του, όπως ορίζει ο Αμερικανικός νόμος. Στη συνέχεια όμως η Δικαστίνα Melissa Jackson διέταξε τη φυλάκισή του οπότε και αποκόπηκε ξανά από τον εξωτερικό κόσμο, χωρίς εμφανή αιτία. Δόθηκε η εξήγηση ότι η φυλάκιση του DSK είχε ως αιτία το φόβο ότι μπορεί να διέφευγε στη Γαλλία, με την οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν συνυπογράψει συμφωνίες έκδοσης και η οποία στο παρελθόν είχε δώσει καταφύγιο σε έναν άλλο κατηγορούμενο για σεξουαλικά αδικήματα, τον Ρομάν Πολάνσκι.
Έτσι ως αιτιολογία για τον εγκλεισμό του δεν δόθηκε ο φόβος μήπως εκμεταλλευθεί την ελευθερία επικοινωνίας για να επηρεάσει τους μάρτυρες. Παρόλαυτά, η Δικαστής αποφάσισε να τον κλεισει στο Rykers Island,μια από τις πιο σκληρές φυλακές που φιλοξενεί 14000 καταδίκους, μια πραγματική κόλαση επί γης.”Για δική του προστασία” κλείστηκε εκεί σε ένα μονόκλινο κελί όπου και παρέμεινε σε απομόνωση. Ο Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παρέμεινε στην απομόνωση για 10 ημέρες.
Για το διάστημα αυτό η λειτουργία του IMF παρέλυσε, απουσία της υπογραφής του Διευθυντή. Η χρεωκοπία της Ελλάδος και πολλά άλλα καίρια ζητήματα μπήκαν σε αναμονή αναγκαστικά στο έλεος των αστυνομικών, δικαστών και υπαλλήλων των φυλακών των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τη νομολογία των ΗΠΑ και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είχε προηγούμενα αδικήματα στο ποινικό του μητρώο και είναι μόνιμος κάτοικος της Washington, ο DSK δεν θα έπρεπε φυσιολογικά να έχει φυλακισθεί, αλλά ώφειλε λογικά να έχει αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.Προφανώς ο DSK έκανε μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης και -μέσω ενός των δικηγόρων του-έστειλε μια επιστολή παραιτήσεώς του από τη θέση του Διευθυντού του ΔΝΤ.
Αμέσως την επόμενη μέρα, ένας νέος δικαστής ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, δέχτηκε το αίτημά του και τον απελευθέρωσε με εγγύηση επιβάλλοντάς του κατ΄οίκον κράτηση σε αναμονή της δίκης του. Πράγματι,δεν υπήρχε πλέον ανάγκη να κρατηθεί ο DSK σε απομόνωση,τώρα που είχε ανακτήσει το ΔΝΤ την ελευθερία κινήσεων. Η Christine Lagarde χαιρετά με τη νοηματική όλους εκείνους που έδειξαν εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις της Washington στον κ. Zhou. Η Γαλλίδα Υπουργός Οικονομικών Christine Lagarde, η οποία έκανε καριέρα στις ΗΠΑ υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος
(7) ακούγεται ότι προορίζεται να διαδεχτεί τον υπόδικο DSK στο πηδάλιο του ΔΝΤ, παρά την έντονες διαμαρτυρίες της Ρωσσίας και της Κίνας.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο δεύτερος των συνηγόρων του DSK, ο Benjamin Brafman δεν τον επισκέφηκε στη φυλακή και δεν ήταν παρών στη δεύτερη συνεδρίαση του δικαστηρίου. Το διάσημο αυτό αστερι του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης αναχώρησε αντίθετα εσπευσμένα για επίσκεψη στο Ισραήλ, επισήμως για να εορτάσει οικογενειακά μια θρησκευτική εορτή.
(8). Για να δικαιολογήσει την αμοιβή του ο κ. Branfman δε θα πρέπει λογικά να περιορίστηκε στο ν΄ανάβει κεριά στο Lag BaOmer αλλά θα πρέπει να διαπραγματεύτηκε και κάποια πράγματα προς επικουρία του πελάτη του.
Το πρότζεκτ Zhou. Για ποιό σκοπό λοιπόν, επιστρατεύτηκαν τέτοιες Χολυγουντιανές τεχνικές για να μπλοκάρουν τη λειτουργία του ΔΝΤ για 10 ημέρες; Υπάρχουν δύο πιθανές απαντήσεις, οι οποίες πιθανώς συνδέονται μεταξύ τους. Στις 29 Μαρτίου 2009, ο διευθυντής της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, Zhou Xiaochuan, αμφισβήτησε δημόσια την κυριαρχία του αμερικανικού δολλαρίου ως αποθεματικό νόμισμα (reserve currency). Εκφράζοντας τη λύπη του που ο αντικειμενικός στόχος που είχε θέσει ο οικονομολόγος John Maynard Keynes για τη δημιουργία ενός υπερεθνικού νομίσματος (του Bankor) δεν έγινε πραγματικότητα μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έκανε την πρόταση ότι τα SDR (Special Drawing Rights) του ΔΝΤ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ανταυτού.
(9) Στη σύσκεψη των G20 στις 2 Απριλίου του 2009, αντιμέτωπες με διεθνή πίεση, οι ΗΠΑ συμφώνησαν να τριπλασιαστεί ο προϋπολογισμός του ΔΝΤ και ενέκριναν την έκδοση από το ΔΝΤ SDR αξίας 250 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Συμφώνησαν επίσης κατ’ αρχήν στη δημιουργία ενός Συμβουλίου Οικονομικής Σταθερότητος το οποίο θα συνέδεε τις κυριότερες αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτή η ιδέα συζητήθηκε περαιτέρω στη συνεδρίαση των G8 στην L’Aquila (Ιταλία) στις 8 Ιουλίου του 2009. Σπρώχνοντας το θέμα ένα κλικ η Ρωσία υποστήριξε στη Σύνοδο G8 ότι αυτό το νέο παγκόσμιο νόμισμα θα πρέπει να τυπωθεί πραγματικά παρά να είναι λογιστκό/εικονικό. Ο Dmitry Medvedev έφερε μαζί του μερικά δείγματα νομισμάτων SDR και τα έριξε πάνω στο τραπέζι.
(10) Η μια πλευρά τους απεικονίζει τα πρόσωπα των 8 ηγετων των κρατών του G8, ενω η άλλη πλευρά φέρει το σύνθημα: “Unity in Diversity”, ενότητα στη διαφορετικότητα. Το πρότζεκτ ανατέθηκε σε ειδικούς του Τμήματος Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών. Το πόρισμά τους, στο οποίο συμμετείχε ο Καθηγητής Ποπώφ της Νέας Οικονομικής Σχολής της Μόσχας, εξετάσθηκε στις 25 Απριλίου 2010 σε μια από κοινού σύσκεψη του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
(11) Το πρότζεκτ επρόκειτο να ολοκληρωθεί και να αποκαλυφθεί δημόσια στις 26 Μαϊου 2011 στη σύνοδο G8 στη Deauville (Γαλλία). Με την κίνηση αυτή το Αμερικάνικο Δολλάριο θα έχανε την προνομιακή του θέση ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ενω στο παρασκήνιο απειλείται η στάση πληρωμών της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης.
Όσον αφορά τις ΗΠΑ, η εξέλιξη αυτή θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να μπει ένα τέλος στην χρηματοδότηση της πανίσχυρης πολεμικής της μηχανής μέσω του διογκούμενου χρέους και να κάνει στροφή στην κατεύθυνση της εσωτερικής της ανασυγκρότησης. Το Λιβυκό Δηνάριο, το πρώτο (και τελευταίο;) νόμισμα με αντίκρυσμα σε χρυσό και SDRs του ΔΝΤ. Το 2000 ο Συνταγματάρχης Καντάφι συνέλαβε την ιδέα να δημιουργήσει ένα παναφρικανικό νόμισμα εγγυημένο με χρυσό, αλλά δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει την ιδέα του. Το 2009 προσφέρθηκε αυθόρμητα να συμμετάσχει στο πρότζεκτ Zhou και υιοθέτησε την ισχύ των SDR για την χώρα του.
Το μπλοκάρισμα του πρότζεκτ Zhou Δυστυχώς, κατά τους τελευταίους μήνες της ολοκλήρωσης της διαδικασίας, στρατιωτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία για να σαμποτάρουν την πρωτοβουλία Zhou. Χώρες που συμμετείχαν, όπως η Ρωσσία και η Κίνα εξαπατήθηκαν. Η σύλληψη του DSK αποκαλύπτει τη διπλοπροσωπία της Ουάσιγκτον και δείχνει καθαρά ότι οι παραχωρήσεις των ΗΠΑ στο παρελθόν, στο θέμα αυτό, αποτελούσαν απλώς ένα στρατήγημα, για να κερδηθεί χρόνος. Παρόλο που οι λεπτομέρειες της τακτικής του DSK για την εφαρμογή στην πράξη του SDR ως αποθεματικής νομισματικής οντότητος παραμείναν μυστικές, φαίνεται ότι η Λιβύη θα είχε ενεργό ρόλο στη διαδικασία.
Σε πειραματικό επίπεδο, η Λιβύη ήταν η πρώτη χώρα η οποια θα στήριζε το νόμισμά της στο χρυσό πρώτα, και ύστερα στα SDRs. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, για την έρευνά μας,εάν μάλιστα λάβομε υπόψη ότι η Λιβύη διέθετε ένα από τα μεγαλύτερα αποθεματικά κεφάλαια στον κόσμο, μεγαλύτερο ακόμα και από τη Ρωσσία. Εξαπολύοντας επιθετικό πόλεμο ενάντια στη Λιβύη, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έβαλαν σε κίνηση μια διαδικασία παγώματος κεφαλαίων του Λιβυκού κράτους. Χειρότερα ακόμα, το Παρίσι και το Λονδίνο έστειλαν αξιωματούχους της Τράπεζας HSBC στη Βεγγάζη να στήσουν μια Κεντρική Τράπεζα των Λίβυων επαναστατών και να προσπαθήσουν να αρπάξουν εθνικά κεφάλαια
(12). Χωρίς να μπορεί κανείς να πει κατά πόσον ο Νικόλας Σαρκοζύ και ο Ντέϊβιντ Κάμερον παρασύρθηκαν από την ίδια τους την ύβρη -με την αρχαία ελληνική έννοια- ή ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές των αφεντικών τους στην Ουάσιγκτον, το γεγονός παραμένει ότι το εύθραυστο οικοδόμημα που έστηνε ο DSK κατέρρευσε. Σύμφωνα με τις επαφές μας στην Τρίπολη, κατά το χρόνο της σύλληψής του, ο DSK είχε προορισμό το Βερολίνο για να επεξεργαστεί μια λύση με την Καγγελάριο Άγγελα Μέρκελ. Μετά τη συνάντηση αυτή, ήταν στο πρόγραμμά του να αναχωρήσει με τη συνοδεία ενός Γερμανού απεσταλμένου για να συναντηθεί με εκπροσώπους του Συνταγματάρχη Καντάφι ή και-πολύ πιθανόν- και με τον ίδιο τον Καντάφι, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η υπογραφή του θα ήταν απαραίτητη για να τερματισθεί το αδιέξοδο.
Είμαστε λοιπόν σήμερα μάρτυρες ενός οικονομικού πολέμου χωρίς προηγούμενο. Τη στιγμή που η οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ είναι επισφαλής και το δολλάριο θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε νόμισμα-μαϊμού χωρίς καμιά αξία, η συμφωνία που είχε γίνει στη Σύνοδο G8 και είχε επικυρωθεί από τους G20 και είχε μπει σε εφαρμογή από το ΔΝΤ σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα και τους διεθνείς τραπεζικούς κύκλους και της οποίας ο DSK υπήρξε ο αρχιτέκτονας, έχει μπει στο ράφι. Η πρωτοκαθεδρία του δολλαρίου επιβίωσε προσώρας, αν και η ηγεμονία του φαίνεται πιο φτιαχτή από ποτέ. Δολλάριο, το νόμισμα το οποίο θέλαν να επαναφέρουν στην πραγματική του αξία οι αναπτυσσόμενες χώρες αλλά πάνω στο οποίο στηρίζουν οι ΗΠΑ το Ισραήλ και το στρατιωτικοβιομηχανικό τους σύμπλεγμα την ισχύ τους.
Thierry Meyssan Γάλλος διανοούμενος, ιδρυτής και πρόεδρος του εναλλακτικού Δικτύου
Voltaire Network Voltaire Network και της Συνδιάσκεψης για την Ειρήνη (Axis for Peace Conference). Τα σχόλιά του εξειδικεύονται σε διεθνή θέματα και δημοσιεύονται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες και εβδομαδιαία περιοδικά στα Αραβικά τα Ισπανικά και στη Ρωσσική γλώσσα. Τα τελευταία του δύο βιβλία στα Αγγλικά: 9/11 the Big Lie και Pentagate. (ΣΣ Η ανάλυση του δημοσιεύεται με κάθε επιφύλαξη. Ο δημοσιογράφος ζει και εργάζεται στη Βυρηττό, μετά από απειλές ενάντια στη ζωή του στη Γαλλία.)
[1] “Dominique Strauss-Kahn, l’homme de « Condi » au FMI”, by Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 5 October 2007.
[2] “Operation Sarkozy : how the CIA placed one of its agents at the presidency of the French Republic”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 26 July 2008.
[3] “La NED, vitrine légale de la CIA”, by Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 6 October 2010.
[4] “The German Marshall Fund, a Fund for Secret Action Specialists?”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 5 October 2004.
[5] What you don’t know about the Bilderberg-Group, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 9 May 2011.
[6] “Les derniers mots de DSK avant son arrestation”, by Michel Colomès, Le Point, 19 May 2011.
[7] “With Christine Lagarde, US Corporations Enter the French Government”, Voltaire Network, 29 June 2005.
[8] Strauss-Kahn’s lawyer to Haaretz: Former IMF chief will be acquitted, by Chaim Levinson, Haaretz, 22 May 2011.
[9] “La Chine commence à s’écarter du dollar”, Réseau Voltaire, 22 May 2009.
[10] “Medvedev Shows Off Sample Coin of New ‘World Currency’ at G-8″, Voltaire Network, 11 July 2009.
[11] Reforming the international financial system (Excerpt from “The World Economic and Social Survey, 2010: Retooling Global Development”, drawn up by Christina Bodouroglou, Nazrul Islam, Alex Julca, Manuel Montes, Mariangela Parra Lancourt, Vladimir Popov, Shari Spiegel and Rob Vos), Voltaire Network, 8 July 2010.
[12] “The heist of the century: the assault of the ‘willing’ on Libyan SWFs”, by Manlio Dinucci, Voltaire Network, 28 April 2011.
pamet-thessaloniki
http://peiratikoreportaz.blogspot.com/
