Οι αμαρτωλές συμβάσεις της Siemens με τον ΟΤΕ

http://greki-gr.blogspot.com/2011/06/siemens.html

Ένα «πάρτι» μίζας και απευθείας αναθέσεων ξεκίνησε από το 1994 και διήρκεσε μέχρι το 2004, ανάμεσα στο ελληνικό Δημόσιο και τη SiemensΕλλάδος, διάστημα κατά το οποίο έγιναν και οι «μεγάλες δουλειές». Η πώληση ψηφιακών παροχών στον ΟΤΕ, στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού του δικτύου του ήταν ένα από τα «σκοτεινά» σημεία στις συναλλαγές των δύο πλευρών –το άλλο είναι το γνωστό C4I- με τη Siemens του Μιχάλη Χριστοφοράκου (ανέλαβε επικεφαλής το 1996) να πετυχαίνει τη μεγάλη προγραμματική σύμβαση του ΟΤΕ το 1997, γνωστή ως «σύμβαση 8002» με τη συμμετοχή της Ιντρακόμ του Σωκράτη Κόκκαλη και φυσικά της κυβέρνησης Σημίτη.

Το Newpost.gr ξετυλίγει το κουβάρι με τις αμαρτωλές συμβάσεις της Siemens με τον ΟΤΕ και ....

ιδιαίτερα της περίφημης σύμβασης με τον κωδικό 8002.

Αφετηρία των προμηθειών και των συμβάσεων

Στις 24 Μαρτίου του 1994, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αναθέτει απευθείας σε Siemens και Intracom την προμήθεια 951.600 ψηφιακών παροχών. Υπουργός Οικονομικών είναι ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας ο Γιάννος Παπαντωνίου και υπουργός Μεταφορών ο Ιωάννης Χαραλάμπους.

Στις 12 Μαρτίου του 1996, η κυβέρνηση Σημίτη αναθέτει με τη σειρά της την προμήθεια από Siemens και Intracom άλλων 270.000 ψηφιακών παροχών. Υπουργός Οικονομίας είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου, Οικονομικών ο Αλέκος Παπαδόπουλος, Μεταφορών και Επικοινωνιών ο Χάρης Καστανίδης.

Τον Γενάρη του 1997, ο Γιάννος Παπαντωνίου ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και ο Χάρης Καστανίδης ως υπουργός Μεταφορών εγκρίνουν την προμήθεια ακόμα 338.000 ψηφιακών παροχών.

Η μεγάλη προγραμματική σύμβαση του ΟΤΕ το 1997

Τα στελέχη της Siemens που καταθέτουν δηλώνουν με σαφήνεια ότι οι πιο παχυλές μίζες έπεσαν για την προγραμματική συμφωνία του ΟΤΕ του 1997 της οποίας όμως το μεγαλύτερο κομμάτι το είχε η Ιντρακόμ.

Η Ελευθεροτυπία έγραψε στις 7/6/08 ότι «περίοπτη θέση στις άνομες πληρωμές της Siemens κατέχει ησύμβαση 8002 με τον ΟΤΕ (1998-2002). Η προγραμματική συμφωνία αρχικά ανακοινώθηκε για υλικά ύψους 158 δισ. δρχ. για τη Siemens και για την Intracom 222,7 δισ. δρχ. Σύντομα, οι μεγάλες απευθείας αναθέσεις ξεχείλωσαν, με αποτέλεσμα η 8002 της Siemens να φτάσει τα 885 εκατ. ευρώ και η 8004 της Intracom τα 1,2 δισ. ευρώ». Σε άλλο σημείο του άρθρου διαβάζουμε ότι: «Για την 8002 οι καταθέσεις είναι οριακές και από την πλευρά του ΟΤΕ η παράδοση στοιχείων επιλεκτική, ενώ είναι εμφανής η προσπάθεια να στηθεί κατηγορία για την προγραμματική και όσους την ανέθεσαν και όχι για όσους μέχρι σήμερα την εκτελούν, υπέρ του προμηθευτή. Οι ύποπτοι που κλήθηκαν από τον εισαγγελέα φτάνουν τους 38, στην πλειονότητά τους από τη Siemens, από «δορυφόρους» στελεχών της για τη διαχείριση του μαύρου χρήματος, ενώ πέντε προέρχονται από τον ΟΤΕ, με πλέον επιβαρημένο τον Γ. Σκαρπέλη».

Στις 9 Δεκεμβρίου 1997, η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών τον Γιάννο Παπαντωνίου και Μεταφορών τον Αναστάσιο Μαντέλη συνάπτει προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ άλλων για την προμήθεια τριών εκατομμυρίων ψηφιακών παροχών συνολικού ύψους 370 δισ. δρχ.

Οι συμβάσεις αυτές θα επεκταθούν κατά 100 δισ. δρχ. από την ίδια κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 2000 με «τσάρο» τον Γιάννο Παπαντωνίου και υπουργό Μεταφορών τον Χρίστο Βερελή. O κ. Βερελής, όμως, δεν προέβη σε καμία επέκταση των συμβάσεων. Γιατί, το ελληνικό Δημόσιο είχε την εποπτεία του ΟΤΕ, μέχρι τον Αύγουστο του 2001, οπότε έγινε η πώληση του 50% της εταιρείας. Συνεπώς, ο κ. Βερελής δεν είχε την εποπτεία του Οργανισμού εκείνη την περίοδο, προκειμένου να επεκτείνει συμβάσεις.

Τι κρύβεται πίσω από τη σύμβαση «8002»

Χρειάζεται αν διαβάσει κανείς πολύ καλά όλα τα δημοσιεύματα για να αντιληφθεί ότι ο κωδικός «8002» αναφέρεται στη μεγάλη Σύμβαση του 1997 με ΟΤΕ-Ιntracom-Siemens, για την προμήθεια ψηφιακών παροχών με συμβατικό αντικείμενο για την Ιντρακόμ 222.7 δις δρχ (με το 58,4% του έργου) και 158.3 δισ δρχ για τη Siemens (με το 41.6% του έργου) και το οποίο μαζί με τις επεκτάσεις έως το 2002 έφθασε 565 δισ δρχ συνολικά και για τις δύο εταιρείες.

Τα «Νέα» έγραψαν στις 21/4/09 ότι «ενδεικτικά από τα μέχρι τώρα στοιχεία προκύπτει ότι μόνο σε ότι αφορά τη Siemens και μόνο σε ότι αφορά τη Σύμβαση 8002, ο ΟΤΕ έχει ζημιωθεί 57.404.918,79 ευρώ.»

Η Καθημερινή ανέφερε στις 27/9/08 ότι «οι πρώτοι υπάλληλοι του ΟΤΕ ήταν στην ουσία υπάλληλοι της ΕΤΕ που είχε ιδρύσει το 1930 η Siemens στην Ελλάδα. Η εταιρεία μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Δημόσιο το 1949, δημιουργώντας το νέο μονοπωλιακό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της χώρας. Το μονοπώλιο της γερμανικής εταιρείας στον ΟΤΕ διεμβολίστηκε μόνο στη δεκαετία του ’80 από την Ιντρακόμ. Η Siemens στη δεκαετία του ’90 κατάφερε να διεκδικήσει μόλις το 30% του προγράμματος εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ, με την Ιντρακόμ να αναλαμβάνει το 50%».

Η ίδια εφημερίδα έγραψε στις 13/7/08 ότι «οι ψηφιακές συνδέσεις βρέθηκαν τον Ιανουάριο του 1992 στο στόχαστρο του τότε 7ου τακτικού ανακριτή, Νεκτάριου Βαζαίου, ο οποίος άσκησε ποινική δίωξη σε 4 στελέχη της διοίκησης του ΟΤΕ (Τάσο Μαντέλη, Πρόεδρος του ΟΤΕ 1985-88, Τόμπρα, Τάσος Μήνης, Κιουλάφας). Βέβαια, απαλλάχθηκαν μαζί με τον Κόκκαλη (ο οποίος ήταν στα μέσα του 1990 κατηγορούμενος μαζί με τον Ηλία Γεωργίου, διευθυντικό στέλεχος της Ελληνικής Siemens, για παράνομη ανάθεση ψηφιακών παροχών από τον ΟΤΕ, σε υπόθεση που κεντρικό θέμα σημείο της ήταν οι καταγγελίες περί οικονομικής υποστήριξης του ΠΑΣΟΚ με το 2% της αξίας των Συμβάσεων της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ), με το βούλευμα 597 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών στις 10 Οκτωβρίου 1993.

Στις 27 Ιουνίου 1995, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ο πρώην Υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο τότε εισαγγελέας Εφετών, Ζορμπάς, έκρινε παράνομη την προμήθεια των ψηφιακών. Πριν τελειώσει ο Ιούνιος, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, αφαιρεί την υπόθεση από τον Ζορμπά και αναθέτει την υπόθεση στον συνάδελφό του Καράμπελα. Με βάση και το πόρισμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου ο Καράμπελας ασκεί ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για 3 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα. Μεταξύ των κατηγορουμένων ο Κόκκαλης και ο Γεωργίου.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1997, την ίδια περίοδο που υπογράφονταν οι προγραμματικές Συμβάσεις, οΚαράμπελας προτείνει να απαλλαγούν όλοι οι κατηγορούμενοι. Στις 27 Μαρτίου 1998 το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το βούλευμα 685, επικυρώνει την πρόταση του Καράμπελα, ο οποίος είχε κρίνει ότι όχι μόνο δεν ζημιώθηκε, αλλά αντιθέτως ωφελήθηκε το Δημόσιο από την Σύμβαση του ΟΤΕ με την Siemens και Ιντρακόμ».

Σημίτης-Καστανίδης-Μαντέλης

Η Σύμβαση 8002 του 1997, στην ουσία έχει υπογραφεί μόνο από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, καθώς ο ίδιος παράκαμψε τον τότε Υπουργό του Χάρη Καστανίδη.

«Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, έχει λάβει προθεσμία να αναθέτει προγραμματικές συμφωνίες έως και τις 31 Δεκεμβρίου του 1997. Από την 1/1/1998 γίνονται υποχρεωτικοί οι διεθνείς διαγωνισμοί. Υπουργός Μεταφορών ήδη από τον Ιανουάριο του 1996 ήταν ο Χ. Καστανίδης. Ο Καστανίδης είχε προτείνει την ίδρυση ανεξάρτητης αρχής με έργο την αξιολόγηση των έργων, το «Συμβούλιο Ελέγχου Προμηθειών και Έργων του Δημοσίου» που μπήκε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1996. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Απρίλιο του 1997 και ενώ ο εισηγητής της ιδέας, Καστανίδης, βρισκόταν εκτός Ελλάδος, έγινε έκτακτη σύγκλιση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου αποφασίστηκε ότι οι υπάρχουσες δικλείδες διαφάνειας του Δημοσίου για τις αναθέσεις είναι αρκετές και η ανεξάρτητη αρχή έμεινε στα χαρτιά.

Τον Αύγουστο του 1997, ο Καστανίδης παραιτείται αναφέροντας, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, ότι «ορισμένοι εκλαμβάνουν την παρουσία μου στο Υπουργείο Μεταφορών ως εμπόδιο στην ελεύθερη άσκηση των παιγνίων τους».

Τη θέση αναλαμβάνει ο Τάσος Μαντέλης, ο οποίος υπογράφει τον Δεκέμβριο του 1997, λίγο πριν λήξει η διορία από την ΕΕ, την ανάθεση έργων ύψους 222.7 δισ. δρχ στην Ιντρακόμ και 150 δισ δρχ στη Siemens. Ο Μαντέλης ήταν ο μόνος υπουργός Μεταφορών μετά από πολλά χρόνια, ο οποίος κατάφερε να κρατήσει τη θέση του μέχρι και τη λήξη της κυβερνητικής θητείας του τον Απρίλιο του 2000. μέχρι το 2002, τελευταίο έτος υλοποίησης των προγραμματικών συμφωνιών, με τις επεκτάσεις που έγιναν στα ενδιάμεσα έτη, το συνολικό κόστος είχε αγγίξει τα 565 δισ. δρχ.

Πρόσφατα ο Μαντέλης είχε δηλώσει ότι ο ίδιος δε φέρει καμία ευθύνη για την υπογραφή των προγραμματικών συμφωνιών. Υπεύθυνοι είναι, βάση των λεγομένων του, οι υπηρεσιακοί παράγοντες του ΟΤΕ, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο, τη διαπραγμάτευση της Σύμβασης καθώς επίσης και την επιλογή του προμηθευτή. Ο ίδιος, αναφέρει, απλά υπέγραψε μια Σύμβαση την οποία του είχαν εισηγηθεί».

Από newpost

Παρέδωσε υπόδουλη τη χώρα! - του Γ. Δελαστίκ

http://www.prin.gr/2011/06/3.html

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αντί να λέμε Εφιάλτης, Τσολάκογλου ή Κουίσλινγκ από εδώ και πέρα στην Ελλάδα θα λέμε ...Παπανδρέου! Αυτό το όνομα θα συμβολίζει πια στη λαϊκή συνείδηση την εσχάτη εθνική προδοσία μετά την αδίστακτη παράδοση της χώρας στους γκαουλάιτερ - τους κατοχικούς διοικητές της ΕΕ, από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου με το νέο Μνημόνιο που υπέγραψε. Το πιο αδίστακτο πολιτικό κάθαρμα του κεφαλαίου που κυβέρνησε ποτέ αυτόν τον τόπο πέτυχε απολύτως όλους τους πολιτικούς του στόχους. Ξαναγυρίζει τους εργαζόμενους και τη χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα, καταλύοντας κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νέα Κατοχή, όπως και η ναζιστική του 1943-1944, θα φέρει μεγάλες ανακατατάξεις και στους κόλπους του κεφαλαίου. Οι νέοι «μαυραγορίτες» της ελληνικής αστικής τάξης, τα πιο αδίστακτα δηλαδή στοιχεία του κεφαλαίου που θα συνεργαστούν καλύτερα με τους κατακτητές της ΕΕ και θα εκμεταλλευθούν πιο αποτελεσματικά το θεσμικό πλαίσιο της αντεργατικής ασυδοσίας που τους προσφέρει ο Παπανδρέου, θα κυριαρχήσουν. Εννοείται ότι αυτοί οι νέοι (ή μεταλλαγμένοι παλιοί) κυρίαρχοι κύκλοι του ελληνικού κεφαλαίου θα αποθεώσουν τον Γιώργο Παπανδρέου και θα τον αναδείξουν σε κορυφαία πολιτική τους προσωπικότητα, θα τον αναδείξουν σε... «Ελευθέριο Βενιζέλο του 21ου αιώνα»! Η τραγωδία των εργαζομένων της χώρας μας έγκειται στο ότι δεν χρειάζεται να αφεθεί ο Παπανδρέου να ολοκληρώσει το έργο του. Και μόνο η υπογραφή του νέου, ολέθριου Μνημονίου αρκεί. Αν το άθλιο ΠΑΣΟΚ περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή και την επομένη μέρα ανατραπεί η κυβέρνησή του και πάμε σε εκλογές όπου το ΠΑΣΟΚ θα σαρωθεί, η τεράστια ζημιά θα έχει ήδη γίνει.

Μόνο μια επαναστατική κυβέρνηση θα τολμούσε να ακυρώσει πλήρως το νέο Μνημόνιο. Αντιθέτως, μια κυβέρνηση της Δεξιάς θα το κρατήσει ως βάση με το υποκριτικό επιχείρημα ότι δήθεν «σέβεται τις συμφωνίες του κράτους», θα κάνει ελάχιστες βελτιώσεις δημαγωγικού χαρακτήρα και θα συνεχίσει ακόμη πιο επιθετικά την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, σφυρηλατώντας αυτή τις πολιτικές συμμαχίες της ως εκφραστής του κανιβαλικού καπιταλισμού του Μνημονίου, ξένου και ντόπιου. Μακάρι η συνέχεια των εξελίξεων να μας διαψεύσει παταγωδώς, αλλά μέχρι στιγμής η Αριστερά σε όλες τις συνιστώσες της έχει αποδειχθεί ανίκανη να δημιουργήσει και να εκφράσει ένα ρωμαλέο αντικαπιταλιστικό κίνημα ικανό να επηρεάσει τις εξελίξεις – πόσω μάλλον να καταλάβει την εξουσία. Κινδυνεύουμε η μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού εδώ κι έναν αιώνα και η βιαιότερη πτώση του βιοτικού επιπέδου του λαού που έχει σημειωθεί ποτέ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να αποκρυσταλλωθεί απλώς στην οριακή αύξηση των εκλογικών ποσοστών κάποιων κομμάτων της Αριστεράς στη χώρα μας. Στην Πορτογαλία μάλιστα κατά τις σημερινές πρόωρες βουλευτικές εκλογές που προκλήθηκαν λόγω Μνημονίου ενδέχεται να μη συμβεί ίσως ούτε καν αυτό. Θα δούμε...

Το αισιόδοξο σημάδι είναι οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι –εκατοντάδες χιλιάδες συνολικά– που συρρέουν εδώ και δέκα μέρες καθημερινά στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του Μνημονίου ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΔΝΤ. Σηματοδοτεί την επιθυμία και άλλων τμημάτων του λαού που συνήθως δεν συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και πορείες να εκφράσουν και αυτοί την οργή τους εναντίον της πολιτικής Παπανδρέου. Τα αυξανόμενα περιστατικά γιουχαΐσματος, αποδοκιμασίας ή γιαουρτώματος υπουργών και βουλευτών σηματοδοτούν την κρίση που υφίσταται πλέον ανάμεσα σε τμήματα του πληθυσμού και του πολιτικού συστήματος συνολικά, καθιστώντας προφανές ότι κάποιο κομμάτι του λαού δεν αρκείται πια να περιμένει πότε θα έρθουν οι εκλογές για να καταδικάσει την αχρεία κυβέρνηση Παπανδρέου με την ψήφο του και μόνο.

Η προσπάθεια των κυβερνητικών γκεμπελίσκων να δημιουργήσουν στους οπαδούς τους ρεύμα εναντίον της Αριστεράς κατηγορώντας ως διοργανωτή των εκδηλώσεων αποδοκιμασίας του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και το ΚΚΕ (!) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά αποκαλύπτει το ποιόν της «πολιτικής συμμορίας» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Οι ισχυρισμοί αυτοί καταρρέουν από τα ίδια τα γεγονότα, τα οποία αποκαλύπτουν πόσο απομονωμένη είναι η πιο μισητή κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ας δεχτούμε λοιπόν χάριν συζητήσεως ότι όντως στο ΣΥΡΙΖΑ ανήκε ο πυρήνας των 50-60 ατόμων που αποδοκίμασαν στην Αργυρούπολη τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γ. Πεταλωτή πριν χωθεί στο ΚΑΠΗ και οχυρωθεί χρησιμοποιώντας ως ανθρώπινες ασπίδες τους γέρους που τον άκουγαν. Τι σημαίνει το γεγονός ότι μόλις έγιναν γνωστά τα επεισόδια, μαζεύτηκαν αστραπιαία έξω από τα ΚΑΠΗ και τον γιουχάιζαν πάνω από... 1.000 (!) άτομα; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασύλληπτη οργανωτική ικανότητα και απίστευτη πολιτική επιρροή στην Αργυρούπολη ή ότι το μίσος εναντίον της κυβέρνησης των πολιτικών δοσίλογων της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι παλλαϊκό και ο κόσμος θέλει να τους μουτζώσει και να τους γιουχάρει όπου τους βρει;

Το ζήτημα πάντως είναι ότι κάθε μέρα που παραμένει στην εξουσία αυτή η κυβέρνηση διαπράττει και ένα ειδεχθές έγκλημα εναντίον των εργαζομένων, της νεολαίας, των συνταξιούχων, της τεράστιας πλειοψηφίας του λαού μας.

ΒΟΜΒΑ ΜΕ ΑΟΖ - ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΗΠΑ!

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2011/06/blog-post_06.html

Ένα ολόκληρο γεωστρατηγικό-οικονομικό παίγνιο στο οποίο είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο – θετικό αυτή την φορά για την Ελλάδα – κρύβεται πίσω από το νέο νομοσχέδιο που προβλέπει την σύσταση του κρατικού φορέα υδρογονανθράκων και την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για τις έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου, με το οποία θεσμοθετείται πλέον επίσημα η έννοια της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης!

Όπως αναφέρουν ασφαλείς πηγές του defencenet.gr, ενώ η κυβέρνηση, τόσο δια του πρωθυπουργού, Γ.Παπανδρέου, όσο και του υπουργείου Εξωτερικών μεταθέτουν αόριστα στο μέλλον την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), στο νομοσχέδιο που πρόκειται να αντικαταστήσει (όταν ως νόμος ψηφιστεί από την Βουλή) το νόμο 2289/1995, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι μία πραγματικότητα!

Μάλιστα η ισχύς της αναφέρεται σαφώς σε συγκεκριμένα άρθρα και αντικαθιστά την αναφερόμενη στο σημερινό νόμο «θαλάσσια οικονομική ζώνη» μια αόριστη έννοια.

Ολόκληρο το καθεστώς αδειοδότησης του νέου νόμου θα βασίζεται στην έννοια του καθορισμού της ΑΟΖ, η οποία πλέον για πρώτη φορά θα αποκτήσει τα χαρακτηριστικά νόμου για το ελληνικό κράτος. Εδώ βέβαια υπάρχει μια σειρά ερωτηματικών, όπως ποια είναι τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ μέσα στα οποία θα δίνονται οι άδειες για την έρευνα και αξιοποίηση των κοιτασμάτων.

Φαίνεται ότι στο σημείο αυτό θα παιχθεί το παιχνίδι, αφού βάσει των όσων διεθνώς ισχύουν η ελληνική ΑΟΖ με την ύπαρξη της Μεγίστης συναντά την ΑΟΖ της Κύπρου. Γι’αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πλην των αντιρρήσεων βεβαίως της Άγκυρας.

Στη νέα ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟ 2011-2012 που κυκλοφορεί την ερχόμενη εβδομάδα σε όλη την Ελλάδα θα βρείτε μια σπάνια ανάλυση-έρευνα για τον αγώνα κυριαρχίας Ελλάδος και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο με έπαθλο ακριβώς αυτά τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Αλλά εδώ υπάρχουν κάποιοι παράμετροι που όσο περνάει ο καιρός γίνονται πιο ευδιάκριτοι: Απόλυτα έγκυρες πηγές αναφέρουν στο defencenet.gr, ότι καθοριστικό ρόλο στην κατάρτιση του νομοσχεδίου, ας πούμε έδωσαν το know-how, έπαιξαν στελέχη αμερικανικών εταιρειών του είδους που επέμειναν να υπάρχει ο όρος Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη προκειμένου να υπάρχει η νομιμοποίηση εκείνη που θα επιτρέψει στις αμερικανικές εταιρείες να προχωρήσουν στην απρόσκοπτη έρευνα και εν συνεχεία στον εντοπισμό των κοιτασμάτων.

Τυπική διαδικασία, ήδη γνωρίζουν που ακριβώς υπάρχουν και με προσέγγιση 70% την ποσότητα που περιέχουν τα κοιτάσματα αυτά. Ουσιαστικά τα επόμενα δύο χρόνια θα δούμε στην Ανατολική Μεσόγειο εντός της ελληνικής ΑΟΖ αυτό που βλέπουμε τώρα με την κυπριακή: Αμερικανικές εταιρείες να παίρνουν άδειες ερευνών και εκμετάλλευσης, να εντοπίζουν κοιτάσματα φυσικού αερίου ή και πετρελαίου, την Άγκυρα να απειλεί με πόλεμο, όπως απειλεί και την Κύπρο και να «βρίσκεται απέναντι από τις ΗΠΑ» για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια μετά το 2003.

Μπορεί το θέμα της εισαγωγής του όρου της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης να είναι το πλέον σημαντικό από πολιτικής άποψης, αλλά «ο διάβολος κρύβεται στα ψιλά γράμματα».

Έτσι στο νέο νόμο:

Οι θαλάσσιες εκτάσεις που θα παραχωρηθούν ισοδυναμούν με το 1/6 περίπου της έκτασης της Ελλάδας και φτάνουν σε πρώτη φάση τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (αντί 1.500 τ.χλμ.), ενώ οι χερσαίες διπλασιάζονται από τα 750 τ.χλμ. στα 1.500 τ.χλμ (στο 1,1% της χερσαίας έκτασης της Ελλάδας! Τα όρια αυτά δεν ισχύουν για την περίπτωση εκτέλεσης σεισμικών ή άλλων γεωφυσικών και γεωλογικών μεθόδων ερευνών μη αποκλειστικής χρήσης που είναι πολύ μεγαλύτερα.

Αυξάνεται επίσης κατά ένα χρόνο η περίοδος των ερευνών, που θα φτάνει πλέον μέχρι τα 7 χρόνια για τις έρευνες σε χερσαίες περιοχές και τα 8 χρόνια στις θαλάσσιες. Η άδεια αναζήτησης έχει ισχύ έως 18 μήνες, αλλά μπορεί να επεκταθεί. Στο στάδιο της εκμετάλλευσης, που ορίζεται σε 25 έτη, προβλέπεται η δυνατότητα παράτασης έως και δύο πενταετίες ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των εναπομεινάντων αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Δηλαδή μέχρι 35 χρόνια οι ξένες εταιρείες θα έχουν το δικαίωμα να αντλούν τα ελληνικά αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου! Η φορολογική επιβάρυνση επί των καθαρών κερδών για τον ανάδοχο που θα επιλεγεί μειώνεται στο μισό (στο 20% από 40%), ενώ προβλέπεται και φόρος 5%, ο οποίος θα καταβάλλεται υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκηση.

Θα ισχύσει το σύστημα της «ανοιχτής πόρτας» (open door). Οι περιοχές που εντάσσονται στο σύστημα «ανοιχτής πόρτας» είναι διαθέσιμες σε μόνιμη βάση και μπορούν, ανά πάσα στιγμή, να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και χορήγησης άδειας για έρευνα και εκμετάλλευση.

Υιοθετείται για πρώτη φορά η μέθοδος των «σεισμικών ερευνών μη αποκλειστικών δεδομένων» (non-exclusive seismic surveys). Εταιρείες ερευνών αναλαμβάνουν να κάνουν έρευνες σε συγκεκριμένες περιοχές, ενώ τα δεδομένα που προκύπτουν πωλούνται ως πακέτα πληροφοριών. Το Δημόσιο συμμετέχει στα κέρδη από τα έσοδα διανομής των ερευνητικών δεδομένων από τον αδειούχο. Εδώ υπάρχει ζήτημα: Ποιος θα ελέγξει την διακίνηση αυτών των πληροφοριών;

Την αρμοδιότητα για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης για λογαριασμό του Δημοσίου έχει ο νέος φορέας Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων-ΕΔΕΥ. Στο νέο φορέα περιέρχονται όλα τα νέα αλλά και τα παλαιά αρχεία και τα στοιχεία που αποκτήθηκαν στο παρελθόν για λογαριασμό του Δημοσίου. Τα στοιχεία αυτά είναι εμπιστευτικά και επιτρέπεται η δημοσιοποίησή τους σε ειδικές περιπτώσεις.

Ο νέος φορέας (ΕΔΕΥ Α.Ε.) «παραχωρεί για λογαριασμό του Δημοσίου το δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων είτε έπειτα από διακήρυξη είτε έπειτα από αίτηση ενδιαφερομένου για περιοχή η οποία δεν περιλαμβάνεται στη διακήρυξη, είτε με ανοιχτή πρόσκληση (open door) για εκδήλωση ενδιαφέροντος, όταν η περιοχή για την οποία ζητείται η παραχώρηση είναι διαθέσιμη σε μόνιμη βάση.

Greek National Pride

Και ξαφνικά: Στρατιωτική άσκηση εσωτερικής καταστολής με ΗΠΑ!!!

http://listonplace.blogspot.com/2011/06/blog-post_5635.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3

A+blogspot%2FfXXB+%28Listonplace%29

Ξαφνική άσκηση καταστολής ταραχών σε κατοικημένες περιοχές ελληνικών και αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ξεκινά από αύριο και ολοκληρώνεται στις 9 Ιουνίου στο Δροσάτο του Κιλκίς .


Τυπικά σκοπός της εκπαίδευσης είναι η εξοικείωση των τμημάτων με απαιτήσεις που συνδέονται με στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα με τη συμμετοχή στις επιχειρήσεις υποστήριξης ειρήνης και παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.


Πηγές του υπουργείου αναφέρουν "Οι αμερικανοί επέμειναν ότι πρέπει να είναι έτοιμες στρατιωτικές δυνάμεις για να αναλάβουν αποστολές εσωτερικής ασφάλειας.


Όχι για την Ελλάδα, διεθνώς. Έτσι μας είπαν".


Η δικαιολογία ότι είναι για την KFOR, δηλαδή για το Κόσοβο, απλά δεν αντέχει σε κριτική γιατί απλά στο Κόσοβο η κατάσταση έχει εκτονωθεί και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί ξαφνικές ασκήσεις.
Είναι ιδιαίτερα μεγάλη η σύμπτωση της διοργνάνωσης μιας τέτοιας άσκησης την ώρα που που ξένοι προβλέπουν ταραχές και όπως έχει αποκαλύψει το defencenet.gr, υπάρχει το απαιραίτητο θεσμικό πλαίσιο για την συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε τέτοιου είδους αποστολές. Τις οποίες έτσι ή αλλιώς έχουν εκτελέσει κατά την διάρκεια των Ολιμπιακών Αγώνων.
Σύμφωνα με καταρτισθέν σχετικό επιτελικό σχέδιο με τη συνεργασία εμπειρογνωμόνων ξένων χωρών, το οποίο έλαβε την έγκριση επίσημης κυβερνητικής σύσκεψης, η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 δεν είναι στενά Αστυνομικό πρόβλημα μόνο.
Απαιτούνται ενιαίες και συγκλίνουσες δράσεις όλων των τομέων του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού, συμπεριλαμβανομένων και των Ε.Δ. της χώρας. Αυτό άλλωστε επιβάλλει η έκταση και το εγκατεσπαρμένο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και στόχων (ολόκληρη η Αττική και οι πόλεις Θεσσαλονίκη και Βόλος, Πάτρα και Ηράκλειο Κρήτης), για την αποτελεσματική ασφάλεια των οποίων μόνη η ΕΛ.ΑΣ κρίνεται ανεπαρκής.
Στα πλαίσια της Νέας Στρατηγικής Αναθεώρησης, στην αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων έχει συμπεριληφθεί και η αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών, αλλά μέσα σε όρια και κανόνες.
Έτσι, με γνώμονα το νέο ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων στο πλαίσιο του νέου σφαιρικού Δόγματος Ασφαλείας, αναφορικά με τη συμμετοχή και την συμβολή αυτών στην κάλυψη των αναγκών Ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, ομόφωνα είχαν αποφασιστεί τα εξής: Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης να διαθέσει ειδικές δυνάμεις, οι οποίες, ανέλαβαν τη φύλαξη σημαντικών υποδομών και εγκαταστάσεων και την Αστυνόμευση χώρων.
Οι ειδικές αυτές δυνάμεις λειτούργησαν μεν συμπληρωματικά προς τις αστυνομικές δυνάμεις, αλλά η συμμετοχή τους ήταν κρίσιμη.
Η παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σε αποστολές εσωτερικής αστυνόμευσης προβλέπεται ήδη και νομικά κατά βάση από το άρθρο 5 του Ν.2833/2000 και το Π.Δ. 63/2001, με έγκαιρο προσδιορισμό του έργου τους, είτε ως αυτοτελώς ενεργουσών (ανάθεση διακριτών – αυτοτελών αποστολών), είτε με ανάθεση αποστολών, οι οποίες επιβάλλουν διάθεση προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και συγκεκριμένων μέσω υπό πλήρη Διοίκηση των Αρχών των Σωμάτων Ασφαλείας (απαιτείται νομοθετική ρύθμιση περαιτέρω).

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το τέλος παιχνιδιού στην παγκόσμια «φούσκα»

http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/2810--lr

Το κακόγουστο θέατρο με την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα τελείωσε χθες και απομένουν μόνο οι επίσημες ανακοινώσεις, όχι μόνο για αυτή τη δόση, αλλά και για το νέο «πακέτο», που θα αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας για άλλα δύο χρόνια τουλάχιστον. Τίποτε από όλα αυτά δεν αποτέλεσε έκπληξη στους τραπεζικούς κύκλους: όλοι γνώριζαν ότι η ευρωζώνη δεν αντέχει τη χρεοκοπία της Ελλάδας και ήταν θέμα χρόνου και εκχωρήσεων εθνικής κυριαρχίας από πλευράς μας (βλ. ιδιωτικοποιήσεις από «ξένα χέρια» κ.α.) για να «ανάψει πράσινο» στα χρηματοδοτικά «πακέτα».

Ακόμη και ένας απλός Έλληνας πολίτης ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι ούτε το δεύτερο μνημόνιο έχει περισσότερες πιθανότητες από το πρώτο να οδηγήσει κάποτε την Ελλάδα στον «παράδεισο» των αγορών, όπου θα δανείζεται με τις δικές της δυνάμεις, χωρίς άλλες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας. Η Ελλάδα έχει περάσει (οριστικά, άραγε;) στον κύκλο των υπερχρεωμένων χωρών, που θα χάσουν την εθνική τους κυριαρχία και την περιουσία τους, σε μια ατέρμονη προσπάθεια να αποπληρώσουν χρέη που είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν. Ο θάνατος από υπερβολική δόση είναι γνωστός στους χρήστες ναρκωτικών, τώρα αποκτά και τη χρηματοοικονομική του αναφορά: σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για θανάτους χωρών από υπερβολικές δόσεις δανείων.

Γιατί, όμως, η θέση της κάθε χώρας σε αυτή την φάση του κύκλου διόγκωσης της παγκόσμιας «φούσκας» χρέους έχει καθοριστική σημασία; Γιατί χώρες όπως η Σουηδία συζητούν πολύ σοβαρά την πλήρη απαλλαγή τους από χρέη, με ολοσχερή εξόφληση των υποχρεώσεών τους στις αγορές (χρέος = 0% του ΑΕΠ!, την ίδια ώρα ακριβώς που άλλες χώρες βουλιάζουν στην υπερχρέωση; Μήπως πλησιάζει το «τέλος παιχνιδιού» στην παγκόσμια «φούσκα» χρεών και γι’ αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία σε ποια θέση τερματίζει κάθε χώρα;

Στους υψηλούς τραπεζικούς κύκλους και σε ελάχιστους υψηλά ιστάμενους πολιτικούς διεθνώς είναι ήδη γνωστό και προδιαγεγραμμένο πού οδηγεί η παγκόσμια «φούσκα» χρέους, που άρχισε να διογκώνεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν οι Αμερικανοί αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το νομισματικό σύστημα του Μπρέτον Γουντς, για να έχουν την ελευθερία να τυπώνουν δολάρια σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Η «φούσκα» του χρέους που άρχισε από τότε να διογκώνεται ήταν γνωστό στους διαχειριστές του συστήματος ότι σε μερικές δεκαετίες δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να μεγαλώνει και θα ήταν υποχρεωτική η μετάβαση στο επόμενο στάδιο: την αντικατάσταση των σημαντικότερων διεθνών νομισμάτων, που θα έχαναν μοιραία την αξία τους από την ανεξέλεγκτη κυκλοφορία νέου χρήματος χωρίς αντίκρισμα, από ένα κοινό νόμισμα!

Το σχέδιο αυτό είχε περιγράψει από το 1988 σε πρωτοσέλιδο άρθρο του ο “Economist”: ήταν το λεγόμενο «σχέδιο Φοίνιξ». «Φοίνιξ» ήταν η κωδική ονομασία του νέου παγκόσμιου νομίσματος, επειδή ακριβώς η γέννησή του από τις στάχτες του παλαιού νομισματικού συστήματος θα θύμιζε την αναγέννηση του αρχαίου Φοίνικα από τις στάχτες του. Το νέο νόμισμα θα γεννιόταν το 2018, σύμφωνα με την «προφητεία» του Economist, από τον «γάμο» του δολαρίου, των ευρωπαϊκών νομισμάτων και του γιεν και, ίσως, ορισμένων φτωχότερων χωρών. «Η παγκόσμια προσφορά φοίνικα (σ.σ.: χρήματος) θα ρυθμιζόταν από μια νέα κεντρική τράπεζα, που θα αποτελούσε πιθανότατα τη μετεξέλιξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».

Αυτό που ξεχνούσε το περιοδικό να αναφέρει ήταν η πολιτική παράμετρος αυτού του μεγάλου νομισματικού παιχνιδιού: για να υπάρξει μία παγκόσμια κεντρική τράπεζα, που θα αποτελέσει τη μετεξέλιξη του ΔΝΤ, χρειάζεται και κάποια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης, που δεν θα έχει σοβαρούς δημοκρατικούς περιορισμούς (η έννοια των παγκόσμιων εκλογών δεν έχει εφευρεθεί ακόμα) και θα αντλεί την ισχύ της από τις χώρες που κυριαρχούν και στη μετοχική σύνθεση του ΔΝΤ, δηλαδή τις προηγμένες βιομηχανικές χώρες της Δύσης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Από πολιτική άποψη, το «σχέδιο Φοίνιξ» φαίνεται άκρως προβληματικό, τουλάχιστον σε οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία, γι’ αυτό και το σχετικό άρθρο του “Economist” περιέγραφε εξαντλητικά τις οικονομικές ευκολίες και αρετές ενός παγκόσμιου νομίσματος, χωρίς να μπαίνει στα πολιτικά ζητήματα που σχετίζονται με το νέο νόμισμα.

Αρκετά χρόνια και πολλές οικονομικές κρίσεις αργότερα, και ενώ το έτος 2018 δεν φαίνεται πια τόσο μακρινό, αυτή η «προφητεία» του Economist γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη. Τρεις μήνες πριν φυλακισθεί και αποπεμφθεί από το ΔΝΤ, ο Ντομινίκ Στρος Καν περιέγραφε πώς οραματιζόταν την έξοδο από την παγκόσμια οικονομική κρίση με τη δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος, που θα είχε τη βάση του στα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (SpecialDrawing Rights), δηλαδή στο «εικονικό νόμισμα» που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ στις συναλλαγές του με τις κυβερνήσεις (σχετικό άρθρο για αυτές τις δηλώσεις μπορείτε να βρείτε εδώ:http://www.telegraph.co.uk/finance/currency/8316834/International-Monetary-Fund-director-Dominique-Strauss-Kahn-calls-for-new-world-currency.html).

Ο Στρος Καν φαίνεται ότι έκανε ένα λάθος, από υπερβάλλουσα φιλοδοξία να πάρει τον τίτλο του «πατέρα του νέου νομίσματος»: όχι μόνο κινήθηκε πρόωρα για να ανακοινώσει στον κόσμο το φιλόδοξο σχέδιο, αλλά έσπευσε να δηλώσει ότι στη νομισματική βάση του νέου συστήματος θα πρέπει να περιληφθούν και τα νομίσματα μεγάλων οικονομικών δυνάμεων του (πρώην) Τρίτου Κόσμου, όπως της Κίνας, η οποία άλλωστε έχει στα «σεντούκια» της αμερικανικά ομόλογα αξίας 2,85 τρισ. δολ. και δεν μπορεί να αγνοηθεί ως βασικός παγκόσμιος νομισματικός «παίκτης». Ο Στρος Καν λέγεται ότι ήταν αποφασισμένος να πιέσει στη Σύνοδο του G8 στην Ντοβίλ, που έγινε την περασμένη εβδομάδα χωρίς την παρουσία του, για την επίσπευση της εφαρμογής του «σχεδίου Φοίνιξ», με συμμετοχή της Κίνας. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στην αμερικανική κυβέρνηση (πάσα σχέση αυτής της δυσαρέσκειας με τη δικαστική του περιπέτεια είναι ασφαλώς συμπτωματική).

Γιατί όλα αυτά έχουν σχέση με την Ελλάδα; Πολύ απλά, πριν «μηδενίσει το κοντέρ» στο παγκόσμιο νομισματικό παιχνίδι, θα πρέπει να γίνει ένα μεγάλο «ξεκαθάρισμα», υπό τη μορφή μιας παγκόσμιας κρίσης χρέους, που θα προετοιμάσει το έδαφος για να γίνει πολιτικά δεκτό με ανακούφιση το «σχέδιο Φοίνιξ». Σε αυτό το «ξεκαθάρισμα», σε αυτό τον παγκόσμιο νομισματικό πόλεμο, ο πλανήτης θα χωρισθεί σε νικητές και ηττημένους: νικητές θα είναι όσοι έχουν τα λιγότερα χρέη και την καλύτερη δυνατότητα εξυπηρέτησής τους, αλλά και τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία. Οι ηττημένες χώρες αυτού του πολέμου, αυτές που θα βρεθούν υπερχρεωμένες και χωρίς περιουσία θα καταδικασθούν σε ρόλο παρία στο νέο σύστημα, ή, ορθότερα, σε καθεστώς αιώνιας δουλείας στο χρέος, σε ένα νομισματικό σύστημα που θα ελέγχεται από τους νικητές.

Το μεγάλο «ξεκαθάρισμα» άρχισε στις ΗΠΑ από τράπεζες, πέρασε στην Ευρώπη, με τον «πόλεμο» να μεταφέρεται σε ολόκληρα έθνη του αναπτυγμένου κόσμου και θα συνεχισθεί μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, όπου νικητές και ηττημένοι θα έχουν πια ξεχωρίσει, τόσο σε επίπεδο εθνών, όσο και σε επίπεδο επιχειρηματικών/τραπεζικών οντοτήτων. Γι’ αυτό και η σημερινή περιπέτεια της Ελλάδας έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από όση φαντάζονται οι περισσότεροι: δεν είναι απλώς μια κρίση, που αργά ή γρήγορα θα ξεπερασθεί, με περισσότερες ή λιγότερες θυσίες. Είναι μια «πολεμική περιπέτεια», με οικονομικούς όρους, από την οποία θα κριθεί η τύχη της χώρας στο νέο νομισματικό σύστημα που αναδύεται.

ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΕΡΙΞΕ ΕΝΑ ΚΑΝΑΛΙ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ Ο ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2011/06/blog-post_7989.html

Οι «Μοντέρνοι Καιροί», το Alter και η... κίνηση των τραπεζικών επιταγών
Πώς τα άυλα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού σταθμού ξεπέρασαν εκείνα του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού

Ο διαφημιστής που κάθεται απέναντί μας θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Kάποια στιγμή, δεν θυμάται ακριβώς πότε, το 2007 ή το 2008, όχι ο Κ. Γιαννίκος αλλά ο λογιστής του επισκέφθηκε την εταιρεία που βρίσκεται κάπου στα Βόρεια προάστια και του είπε ότι υπάρχει μια ευκαιρία. Για την ακρίβεια, υπήρχε πολύτιμο πρόγραμμα στο εξωτερικό, που η εταιρεία του κ. Γιαννίκου, oι «Μοντέρνοι Καιροί», είχε βρει για αγορά, αλλά υπήρχε μια λεπτομέρεια: ο σταθμός δεν είχε χρήματα (σ.σ. ο κ. Γιαννίκος, εκτός από μέτοχος των «Μοντέρνων Καιρών», ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Alter).

Το πρόγραμμα θα αγοραζόταν, λοιπόν, από τους «Μοντέρνους Καιρούς», που στη συνέχεια εμφανιζόταν ότι το πουλούσαν στους διαφημιστές και αυτοί στο τέλος το πουλούσαν στον Alter. Η διαφημιστική, για ασφάλεια, έπαιρνε κι έδινε επιταγές (σ. σ. έπαιρνε μια επιταγή των «Μοντέρνων Καιρών» για «εγγύηση» και έδινε μια επιταγή στους «Μοντέρνους Καιρούς» επισφραγίζοντας ένα σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό). Οι εκδόσεις των επιταγών είχαν 3-4 μέρες διαφορά έτσι ώστε ο Alter να μπορεί να δίνει δικές του επιταγές στις διαφημιστικές χάρη στο εξαιρετικά γενναιόδωρο πλαφόν επιταγών που εξασφάλιζε ιδιαίτερα από τη Μarfin και την Τράπεζα Πειραιώς.

Στη συμφωνία «Καιρών» και διαφημιστικών, ο Alter δεν φαινόταν, εμφανιζόταν μόνο σε «δίδυμα» ιδιωτικά συμφωνητικά, που γίνονταν ανάμεσα σε αυτόν και τις διαφημιστικές εταιρείες για την αγορά των ίδιων προγραμμάτων. Ούτε όμως και οι «Μοντέρνοι καιροί» εμφανίζονταν σαν εταιρεία συνδεδεμένη με τον Alter στους ισολογισμούς του, αν και τα διεθνή λογιστικά πρότυπα επιβάλλουν κάτι τέτοιο.

Οι «Μοντέρνοι Καιροί» κατέθεταν τις επιταγές των διαφημιστικών στο πλαφόν τους στις τράπεζες και τις προεξοφλούσαν. Οταν ερχόταν η ώρα να εξοφληθούν οι επιταγές στις τράπεζες, οι «Καιροί» πλήρωναν μετρητά ή με επιταγές στις διαφημιστικές για τα 3/4 της οφειλής και το 1/4 το πλήρωνε ο Alter. Τα 189 εκατ. που φαίνεται σήμερα να χρωστάει το Alter στις διαφημιστικές τα χρωστάει στην πραγματικότητα στις τράπεζες.

Αϋλος σταθμός

Ποια ήταν όμως τα περιουσιακά στοιχεία του σταθμού που του επέτρεπαν να έχει τόσο μεγάλο πλαφόν στις τράπεζες; Στην από 29.04.2011 αίτηση υπαγωγής του σταθμού στο καθεστώς της προστασίας από τους πιστωτές, η εταιρεία, με μετοχικό κεφάλαιο 8 εκατ. ευρώ, εμφανίζει βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις (κατά δήλωσή της) το 2009 449 εκατ. ευρώ. Στα πάγιά της εμφανίζει άυλα περιουσιακά στοιχεία (δικαιώματα σε σειρές, εκπομπές κ. λπ.) με αξία κτήσης 767 εκατ. και αναπόσβεστο υπόλοιπο δικαιωμάτων ως ποσοστό επί των παγίων 350 εκατ. ευρώ (!).

Μία έρευνα της «Κ» στις καταστάσεις άλλων σταθμών έδειξε ότι τα άυλα περιουσιακά στοιχεία του μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού της Ευρώπης, του γερμανικού ZDF, είχαν αξία 774 εκατ. ευρώ και αναπόσβεστο υπόλοιπο 473 εκατ., ενώ το αγγλικό «Κανάλι 4», ένας ιδιωτικός σταθμός με μερίδιο αγοράς όσο ο Alter, παρουσιάζει σύνολο συσσωρευμένων παγίων από δικαιώματα ύψους 220 εκατ.

Αλλά και στην Ελλάδα, ο άλλος εισηγμένος σταθμός στο Χ.Α., η ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ Α.Ε., με πολύ μεγαλύτερη παραγωγή ελληνικού προγράμματος, εμφανίζει άυλα περιουσιακά στοιχεία κάτω των 150 εκατ. ευρώ, ενώ ο σταθμός στις λογιστικές του καταστάσεις εξηγεί ποια είναι η διάρκεια «ζωής» κάθε περιουσιακού στοιχείου, θεωρώντας ότι η «ζωή» του κάθε προγράμματος είναι συγκεκριμένη.

Το διεθνές λογιστικό πρότυπο 38 ζητάει από όσους συντάσσουν λογιστικές καταστάσεις να «προσδιορίζουν την ωφέλιμη ζωή του, «δηλαδή τον χρόνο μέσα στον οποίο ένας σταθμός μπορεί να το αξιοποιήσει οικονομικά. Η Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων (ΕΛΤΕ), μία ανεξάρτητη αρχή που ελέγχει τη δουλειά των ορκωτών ελεγκτών, κάλεσε, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», τον ορκωτό ελεγκτή που υπογράφει τις καταστάσεις του Alter και του ζήτησε εξηγήσεις επειδή δεν διατύπωσε «επιφυλάξεις» για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης. Η ΕΛΤΕ παρέπεμψε τον ορκωτό επειδή, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Alter είχε κεφαλαιοποιήσει στα άυλα περιουσιακά του δικαιώματα το σύνολο του κόστους λειτουργίας του, πράγμα που απαγορεύεται.

Ευθύνες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς

Σημαντικές ευθύνες στην εξέλιξη της υπόθεσης του Alter έχει και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, καθώς η εταιρεία είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο. Στις 31 Μαρτίου του 2011 ο Alter είχε, σύμφωνα με την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 που κατέθεσε, υπόλοιπα ομολογιακών δανείων αξίας ύψους 100 εκατ. ευρώ στις τράπεζες Alpha (12,5 εκατ.), Πειραιώς (29 εκατ.), Μarfin (37,2 εκατ.), Εθνική (9,3 εκατ.) και ΑΤΕ (12,2 εκατ.) Τα δάνεια αυτά είχαν συνδεθεί με κάποιους αριθμητικούς όρους, οι οποίοι δεν τηρούνταν (σχέση ίδια με ξένα κεφάλαια, EBIDA κ.ά.). Γι’ αυτόν το λόγο, κατά τη γνώμη όλων των ορκωτών με τους οποίους συνομίλησε η «Κ», θα έπρεπε να απεικονίζονται ως άμεσα απαιτητά, κάτι που δεν συνέβαινε. Αν συνέβαινε αυτό, το δάνειο θα μεταφερόταν στον βραχυπρόθεσμο δανεισμό με αποτέλεσμα αυτός να είναι 2–3 φορές πάνω από το βραχυπρόθεσμο ενεργητικό και να διαπιστώσει ο ορκωτός ότι η εταιρεία είναι ζημιογόνος σε λειτουργικό επίπεδο, δηλαδή κάτι σαν το ελληνικό Δημόσιο. Θα έπρεπε να κλείσει ή να παρουσιάσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο για το πώς θα γίνει κερδοφόρος. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε βγάλει στις 31.12.2008, μάλιστα, εγκύκλιο σε όλες τις εισηγμένες για την τήρηση αυτών των αρχών.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

O ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ: ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!

http://attikanea.blogspot.com/2011/06/o_06.html

Στις 19 Οκτωβρίου απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον παραπάτω λόγο.

Γιατί αγωνίστηκα.
Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!
Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.
Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν' αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν' ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ' αρχίσω σαν τα παραμύθια:

Η αθάνατη ελληνική φυλή.

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα είτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ' ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας είτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.
Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που ...
δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι' αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η αντίδραση ουρλιάζει.

Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι - ξένοι και ντόπιοι - πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.
Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ' αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.

Σε λίγο, η Φιλική Εταιρία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Έλληνες.
Ας ούρλιαζε η αντίδραση. Ας υπόγραφε άτιμα χαρτιά, σαν αυτό πού υπογράφηκε στη διάσκεψη της Βιέννης στα 1815, κάτω από το όποιο έβαλε την υπογραφή του κι ο πολύς Γιάννης Καποδίστριας και που διαλάμβανε, ότι όχι μόνο δε θα ευνοηθεί και επιτραπεί ένα εθνικοαπελευθερωτικής κίνημα στην Ελλάδα, μα και θα πνιγεί στο αίμα αν ξεσπάσει.
Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά σαν μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας. Μα ότι έκανε, δεν το έκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος όλης της ελληνικής αντίδρασης. Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί μαι τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά.

Ο λαός προχωρεί.

Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821.

Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.

Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν' αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.
Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ' αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της
πατρίδας μας. Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, Όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ' αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι.

Με την επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβλήθηκαν πάνω στη χώρα μας. Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε. Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο της πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα:
Τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ' αυτήν το καπάκι.

Πώς μας επιβλήθηκαν οι βασιλιάδες.

Ο λαός νόμιζε, ότι μια που πέτυχε πια η επανάσταση, θα επακολουθούσαν τα χρόνια της ευτυχίας του, ότι όλη η ανθρωπότητα θάτανε στο πλευρό της χώρας μας και πως η χώρα μας, για μια ακόμα φορά, θα βρισκότανε σε θέση να ξαναπάρει, όπως και παλιότερα, ολόκληρη την ανθρωπότητα από το χέρι και να της δείξει καινούργιους δρόμους πολιτισμού και προόδου. Μα στη θέση αυτών η ντόπια και ξένη αντίδραση επιβλήθηκαν και φέρανε τον Καποδίστρια, τη Βαυαρική δυναστεία με τον Όθωνα.

Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων.

Η προδοσία του αλβανικού έπους.

Η ουσία αυτού βρίσκεται στο γεγονός, ότι αντίδραση σκεφτόταν μόνο πώς να εκμεταλλευτεί, να βασανίσει, και να ξεζουμίσει το λαό, οργανώνοντας κινήματα κάθε τόσο και καλλιεργώντας τις φαγωμάρες, προπαγανδίζοντας και πείθοντας το λαό ότι είναι απαραίτητο να ζει φτωχός και κακομοιριασμένος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι πιάνοντας μια λέξη του Κολοκοτρώνη, που ονόμασε κάποτε τη χώρα μας Ψωροκώσταινα, κατάφερε να πείσει το λαό ότι το ελληνικό κράτος δε μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του κι ότι θα έπρεπε να μας κυβερνήσουν οι ξένοι, ονομάζοντας γι αυτό και τα πολιτικά κόμματα ρωσικά, αγγλικά και γαλλικά. Σ' αυτό το σημείο μας φέρανε οι κορυφές που διοικούσαν τον τόπο μας. Κάποτε φτάσαμε και στη δημοκρατία. Μα αυτό έμοιαζε με την παροιμία που έλεγε ο λαός:

Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Μυρίστηκαν οι έξυπνοι ψητό από τη μοναρχία και βρίσκοντας ότι «έφταιγε» η δημοκρατία για τη δυστυχία του λαού, ξαναφέρανε το βασιλιά. Και τότε άρχισαν πιο ξετσίπωτα ακόμα να ξεζουμίζουν και να καταπιέζουν το λαό. Και για να μπορούν να πνίγουν τις κραυγές του, βάλανε στο κεφάλι μας το Μεταξά, που είτανε πάντα πράχτορας του ΙΙ γραφείου του γερμανικού επιτελείου, από τον καιρό που σπούδαζε στη στρατιωτική σχολή της Γερμανίας.

Έτσι, ύστερα από 120 χρόνια, ξαναπέσαμε πάλι στη σκλαβιά, γιατί έτσι κακά μας κυβερνήσανε στο διάστημα αυτό.

Σ' αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ' αυτούς δε σκέφτηκε ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.
Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, πού μας αποδείχνουν, ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες. Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσαν το στρατό μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα, η Γερμανία στην Ευρώπη κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο κολοσσούς. Δεν πίστευαν στις δόξες του στρατού μας, στο θάρρος, στην τόλμη, στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του, που πολεμούσε με φλόγα ενάντια στο φασισμό, νηστικός και ξυπόλυτος
πάνω στα βουνό της Αλβανίας με τη βοήθεια όλου του ελληνικού λάου. Αυτοί δεν πίστευαν σ' αυτά και περιμένανε πως θα καμφθεί. Γι' αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς.

Έτσι, μας ξαναδέσανε στη σκλαβιά.

Μα ο λαός μας δεν είτανε σε θέση να συνεχίσει το έργο του αυτό. Όσο φλογερά κι αν είτανε τα στήθη του, η φλόγα αυτή δεν θα άντεχε στα σιδερόφρακτα μεγαθήρια των φασιστών, μια που είχε μέσα του και την προδοσία των ηγετών του. Έτσι αναγκάστηκε να υποκύψει, μα όχι σαν ηττημένος. Γιατί αυτή η συνθηκολόγηση που έκαναν, υπογράφηκε πριν ακόμα πολεμήσει ο στρατός μας. Αυτή δεν είτανε ήττα του λαού μας, μα ήττα και χρεωκοπία των καθεστώτων που μεσολάβησαν από το 1821-1941. Γι αυτό κι ο λαός μας τιμωρεί σήμερα την ήττα αυτί και θα την τιμωρήσει αργότερα πιο σκληρά ακόμα.

Έτσι ήλθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί, ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.
Τι μπορούσαμε να περιμένουμε απ' αυτούς που φορούσαν τα κλακ και τα μπακαλιαράκια; Τι μπορούσαν να μας πούνε αυτοί; Το μόνο που βρίσκανε να μας λένε είτανε:

Ησυχία, παιδιά, και τάξη. Κάναμε κυβέρνηση, ησυχάστε. Αυτό όμως θέλανε κι οι Γερμανοί. Μα τα λόγια αυτά τα εκστομίζανε οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Έλληνες.

Κι όμως, δε θα συμβιβάζονταν με τη λογική και τη ράτσα μας, αν δε βγαίναν πάλι τα στοιχεία αυτά που θα κρατούσανε ψηλά την τιμή του έθνους μας, μέσα από το λαό μας.

Στο δρόμο του αντάρτικου.

Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.

Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές. Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα. Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕAM.

Βέβαια, ποιος θάτανε κείνος που μπορούσε να πιστέψει τότε. Ότι αυτή η φούχτα των ανθρώπων θα έφερνε στη χώρα μας τη μεγαλόπρεπη αυτή νίκη. Μα η υφή, η ψυχοσύνθεση, το σκαρί των ανθρώπων αυτών είτανε τέτοιο. Παρά τις φυλακές, τους κατατρεγμούς, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις και την τρομοκρατία, οι άνθρωποι αυτοί οδηγούσαν ηρωικά και θαρραλέα τις μάζες στον δρόμο της λευτεριάς.

Ξέρετε όλοι πως άρχισε το κίνημα αυτό και δε σταματώ στις λεπτομέρειες του. Όταν έχουμε τη μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας, πού γιορτάζουμε στις 25 Μάρτη, χαιρόμαστε, τραγουδάμε και κλαίμε από τη συγκίνηση. Μα από δώ και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μας απελευθέρωσης.

Αυτό πρέπει να το νιώσουμε.

Στα προηγούμενα χρόνια πολλοί περνούσανε από την πλατεία του Διάκου, μα κανείς δεν ένιωθε τον παλμό που περιείχε το τραγούδι, που μας δίδασκε στο σχολείο ο παλιός καθηγητής μας Λάσκαρης:

Σας ευλογεί του Διάκου μας το τιμημένο χέρι...

Κανείς δεν ένιωθε, ότι έπρεπε να φύγει μακριά από τα μικροσυμφέροντα του και να παλαίψει για τη λευτεριά. Μα η χούφτα αυτή των ανθρώπων, που σας μίλησα πιο πάνω, ρίχτηκε ολόψυχα στον αγώνα.

Η αντίδραση στο άκουσμα της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο.
Θυμάμαι όταν τό χειμώνα του 1941 ήλθα εδώ σαν «μαυραγορίτης» για να βάλω μπροστά τη δουλειά. Σας γνώριζα όλους, μα κανείς από σας δεν ήξερε τι επεδίωκα εγώ. Τότε μαζί με το Γ. Φράγκο και Γ. Γιαταγάνα βγάλαμε τό πρώτο διάγγελμα του ΕΑΜ. Πολλοί νομίζανε τότες, ότι αυτό είτανε μόνο ντόρος και τίποτα άλλο.

Όταν λέγαμε ότι σε λίγο θα σφυρίζει το μάλιγχερ και θα κροταλίζει ξερά το πολυβόλο στις βουνοκορφές και τα φαράγγια μας κι οι Γερμανοί και Ιταλοί θα φεύγουν ντροπιασμένοι, ίσως πολλοί να λέγανε πως αυτά δεν είτανε παρά ηχηρές φράσεις.

Μα ύστερα από 2 1/2 μήνες άρχισε πραγματικά να λαλεί το ντουφέκι. Και τι δεν είπανε τότε! Όπως και στα 1821 όλη η αντίδραση συνωμότησε εναντίον μας και στην αρχή δεν έλεγε τίποτα για το αντάρτικο, κάνοντας το ίδιο πού κάνει και η στρουθοκάμηλος, όταν κρύβει το κεφάλι της, ενώ όλο της το σώμα
φαίνεται. Έτσι κι αυτοί, νομίζανε, ότι αν δε λέγανε τίποτα για το αντάρτικο και το αγνοούσαν, δε θα ξαναβροντούσε το καριοφίλι. Μα μπορούσε να σταματήσει αυτό; Κάθε μέρα κοκκίνιζαν τα βουνά και τα φαράγγια από το αίμα.

Κι όταν είδαν ότι το αντάρτικο μεγάλωνε, παρά τη σιωπή τους, τότε κι αυτοί άλλαξαν τρόπο για να μας πολεμήσουν. Μας ονόμασαν πλιατσικολόγους, κατσικοκλέφτες, ληστοσυμμορίτες κλπ. Ακόμα βρέθηκαν άνθρωποι να μας αποκηρύξουν με την υπογραφή τους γιατί σκοτώσαμε τον προδότη και εκβιαστή Μαραθέα. Αυτοί οι κύριοι είτανε κυριολεκτικά ηλίθιοι.
Δεν ξέρανε ούτε το ατομικό τους συμφέρον. Νόμισαν, πως αν μας αποκήρυσσαν θα σταματούσε κι ο αγώνας μας κι ότι δεν θα είμαστε κάποτε ικανοί να τους σφίξουμε το λαιμό και να τους πνίξουμε.
Ας είναι. Τέτοιοι ηλίθιοι είτανε και τέτοιες ηλιθιότητες λέγανε. Ας κάνουν τώρα τα ψηλά τους καπέλλα κλωσοφωλιές.

Η ύπαιθρος αναπνέει.

Μα είτανε δυνατό να πιάσει αυτό; Οι χωριάτες είχανε δει για πρώτη φορά το θαύμα ν' αφήνουν τα πράματα τους έξω χωρίς να τους τα πειράζει κανείς.
Η ζωοκλοπή είχε καταργηθεί στην ύπαιθρο και η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας ποτέ δεν είτανε σ' αυτό το σημείο. Είτανε θαύμα αυτό; Όχι. Αλλά για πρώτη φορά το χωριό γνώρισε την εξουσία, η οποία βγήκε για να χτυπήσει την εσχάτη προδοσία, το έγκλημα, τη ζωοκλοπή κλπ. και να εμπεδώσει την
ασφάλεια.

Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα.

Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.
Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους
που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα.

Κι είναι κυριολεκτικά ηλίθιοι κείνοι πού τους πήρε ο πόνος γι' αυτούς, που τόσο δικαιολογημένα χτυπήσαμε, για να παίρνουν το μέρος τους ή είναι ολοκληρωτικά συνένοχοι τους. Μα ούτε και το κόλπο αυτό έπιασε.

Το αντάρτικο σώζει το λαό.

Τότε όμως αυτοί, σαν καλοί ζαχαροπλάστες που είτανε, κατασκευάσανε ένα νέο χρυσό χάπι:
-Ναι, φωνάζανε. δεν υπάρχει αντίρρηση, ότι οι αντάρτες διεξάγουν εθνικό αγώνα. Μα το ζήτημα αυτό θα λυθεί από τους ισχυρούς. Τι μας χρειάζονται, λοιπόν, οι αγώνες κι οι σκοτωμοί, αφού τα ζητήματα μας θα τα λύσουνε άλλοι;

Λυτό το σύνθημα έπιανε. Είχανε όμως δίκιο; Ασφαλώς όχι!
Γιατί δεν είχανε δίκιο;

Στα 1941-42 το ΕΑΜ δεν είτανε ακόμα ισχυρό.

Γι' αυτό δεν είχε αρχίσει ο αγώνας να παίρνει μαζικό χαραχτήρα. Ούτε κι αντάρτικη δράση υπήρχε.
Κι όμως. Στα 1941-42 πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες, που επακολούθησαν απ' αυτήν, 300.000 άνθρωποι μόνο στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα περίχωρα τους. Και θα πέθαιναν αργότερα ακόμα περισσότεροι, αν το ΕΑΜ δεν κινητοποιούσε με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και απεργίες
το λαό και δεν τον εμψύχωνε: Να επιβληθεί το σταμάτημα της αρπαγής της παραγωγής μας από μέρους των κατακτητών. Να επιβληθεί σ' αυτούς ν' αφήσουν το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό να αναλάβει την τροφοδοσία του λαού μας. Να προσέξουν την κατάσταση της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Αν το αντάρτικο δε σταματούσε τις φάλαγγες των Γερμανών που κλέβανε την παραγωγή της χώρας μας και δεν καταργούσε τη συγκέντρωση της παραγωγής που τη βάζανε στο χέρι οι καταχτητές, αν δε γίνονταν όλα αυτά, τότε τα θύματα από την πείνα και τις αρρώστιες θα ήταν πολύ περισσότερα. Όλες οι χιλιάδες των θυμάτων, που πέσανε για τη ζωή και τη λευτεριά του λαού μας, ποτέ δε φθάνουν τα θύματα της πείνας και των ασθενειών.

Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς;
Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!
Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα.
Το δικαίωμα δηλαδή να κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη μνήμη των ηρωικών μας προγόνων.

Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας, ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά.
Τι θα έπρεπε να προτιμούσαμε; Το πρώτο ή το δεύτερο;
Όχι! Χίλιες φορές όχι!
Καλύτερα να γινότανε το παν ένα μπουρλότο, παρά να υποταχθούμε στους καταχτητές.
Αυτό ο λαός μας το κατάλαβε, τους μούτζωσε κι έδωσε αυτά τα γενναία παλικάρια, που είναι τώρα στεφανωμένα με δόξες, με δάφνες και με νίκες.

Η αντίδραση συνωμοτεί.

Τότε κι αυτοί αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν βιολί κι αποφάσισαν να βγάλουν στο βουνό δικές τους ανταρτοομάδες.
Μα γιατί αυτό; Το ΕAM είχε δηλώσει ότι δεν είχε μονοπώλιο τον αντάρτικο αγώνα. Γι' αυτό και τους κάλεσε να σχηματιστούν κοινές ανταρτοομάδες.
Αν είχανε την πρόθεση να παλέψουν ενάντια στους καταχτητές, θα το κάνανε. Τότε όμως, ισχυρίζονται, ότι η χωρογραφία της Ελλάδας και η πυκνότητα της κατοχής δεν επέτρεπε την ύπαρξη ανταρτοομάδων.
Όταν όμως είδανε εμάς, όταν λευτερώσαμε την ύπαιθρο, τότε κι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν αντάρτικο.

Τι θα περίμενε κανείς άπ' αυτούς αρχή αρχή; Ποια κραυγή, έστω και τυπικά, να βγει από το στόμα τους;
Φυσικά, “Κάτω οι καταχτητές” !

Μα την θέση τους τη γνωστοποίησαν από την αρχή. Η πρώτη κραυγή τους είτανε:
“Κάτω το ΕΑΜ”!

Μα εμείς και πάλι τους καλέσαμε για να ενωθούμε.
Αυτοί όμως αρνήθηκαν, γιατί δεν θέλανε να υποβληθούν σε κόπους και μόχθους για να πολεμήσουν τον καταχτητή. Γιατί αυτοί δεν είτανε εντολοδόχοι του ελληνικού λαού, μα της αντίδρασης από το φόβο της λαοκρατίας που ζητούσαν να πολεμήσουν.

Στο τέλος μας κήρυξαν κι ανοιχτά τον πόλεμο, ένοπλα, συνεργαζόμενοι με τους καταχτητές.
Θα είμαστε ασυνεπείς στον αγώνα μας και προδότες του λάου μας, αν σιχαινόμαστε τα αίματα.
Γι' αυτό, σαν εντολοδόχοι του λαού, συντρίψαμε τους συνεργάτες αυτούς των καταχτητών, τους πολέμιους του εθνικού μας αγώνα.

Ο ΕΛΑΣ στο πλευρό των συμμάχων.

Ύστερα απ' αυτό χρησιμοποίησαν το κόλπο:
Μας κατηγόρησαν, ότι δε βοηθάμε το συμμαχικό αγώνα, αλλά θα υπακούσουμε μόνο στους Ρώσους. Κι απειλούσαν ότι όταν θάρθουν οι σύμμαχοι εδώ, θα μας κανονίσουν. Αυτοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, απειλούσανε ότι θα μας χτυπήσουν οι σύμμαχοι!

Αυτοί που στα 1941 πρόδωσαν το συμμαχικό αγώνα. Αυτοί που μαγάρισαν τις Θερμοπύλες και τουςΤριακόσιους μας κι άφησαν τους συμμάχους Άγγλους να μάχονται μόνοι τους εκεί, ενώ αυτοί είχαν παραδώσει την Ελλάδα με τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, μας κατηγορούσαν ότι δεν ενισχύουμε τον
συμμαχικό αγώνα κι έβαζαν στο μυαλό των συμμάχων την άτιμη σκέψη, ότι δήθεν θα μας χτυπούσαν ερχόμενοι εδώ.

Ο Γοργοπόταμος.

Μα σε λίγο τους ήλθε το πρώτο χαστούκι! Η πρώτη ομάδα των Άγγλων αλεξιπτωτιστών έπεφτε, όχι σ' αυτούς, μα στον Άρη, πάνω στη Γκιώνα. Και μαζί μ' αυτούς τραβήξαμε κι ανατινάξαμε το Γοργοπόταμο. Ο αρχηγός των συμμαχικών στρατευμάτων της Μ. Ανατολής, στρατηγός Ουίλσον, δήλωνε ανοιχτά, ότι οι επιτυχίες των συμμάχων στην Αφρική οφείλονται κατά 80% στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γιατί αυτή εμπόδισε την αποστολή γερμανικών ενισχύσεων και εφοδιασμού.

Μα να κι ένα τελευταίο:
Στην Πελοπόννησο προτείναμε στους τσολιάδες να καταθέσουν τα όπλα κι εμείς θα τους αφήσουμε ελεύθερους. Μα οι Άγγλοι το απέρριψαν αυτό και συνέλαβαν όλους τους τσολιάδες, τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους παραπέμπουν να δικαστούν από τα στρατοδικεία.
Στο κάτω-κάτω, να τώρα οι Άγγλοι μπροστά σας.

Διαβαίνουν τους δρόμους της Λαμίας και πάνε να χτυπήσουν τους Γερμανούς μαζί με μας. Μαζί τους θα πολεμήσουμε εμείς κι οχι αυτοί, μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού.
Μα τα κατακάθια αυτά βρήκανε νέο τροπάρι:

Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ. και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;

Αγωνιζόμαστε για την Δημοκρατία.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο πρόγραμμα του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό.
Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.
Σήμερα, όμως, τό ΚΚΕ. δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Μα ας πούμε, ότι το ΚΚΕ. θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό.

Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα;
Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές;
Ποιος χτυπά τη θρησκεία;
Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.
Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργησει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές.
Αν συνέβαινε ε να τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!

Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα.
Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 η 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια.
Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος...

Θα συσπειρώσουμε την οικογένεια.

Κατηγορούν τους κομμουνιστές, ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια.
Η οικογένεια δημιουργήθηκε από ορισμένες οικονομικές συνθήκες.
Σε μια ορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δημιουργήθηκε η ανάγκη της οικογένειας, γιατί έτσι θα αντιμετωπίζονταν καλύτερα οι ανάγκες της ζωής.
Χρειάζονταν να δουλεύουν όλοι: ο πατέρας και τα παιδιά στα χτήματα, οι γυναίκες στον αργαλειό και το σπίτι, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θ' αντιμετωπίζονταν οι βιοτικές ανάγκες τους.
Αυτού του είδους οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε, πλησίαζαν όπως βλέπετε, πιο στενά τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους.
Σήμερα όμως τι γίνεται;
Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγκάζουν όχι πια το στενό πλησίασμα της οικογένειας, αλλά αντίθετα την απομάκρυνση της.
Να ένα παράδειγμα:
Ένας άντρας παντρεύεται, μα την επομένη του γάμου του φεύγει στην Αμερική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζωής του και της γυναίκας του.
Ποιος διαλύει στην περίπτωση αυτήν την οικογένεια;
Οι κομμουνιστές ή οι οικονομικές συνθήκες πού δημιούργησε η κεφαλαιοκρατία;
Κι εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά, ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέλουμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι πού τη διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμα της.

Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένεια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης;
Αυτοί ή εμείς;

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια
τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.

Όταν οι άτιμοι μιλάνε για τιμή.

Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «ηθικοί», που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή!
Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής.

Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευση του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε.
Πάρτε ένα παράδειγμα, απ' αυτό που γίνεται στα χωριά:
Ο χωριάτης καπνίζει τον καπνό που παράγει ο ίδιος. Μα τον πείσανε ότι αυτός είναι λαθραίος. Κι ο ίδιος ο χωρικός σου λέει ότι καπνίζει λαθραίο καπνό. Λες και δεν τον έσπειρε αυτός στον τόπο μας, αλλά τον έφερε από την Αμερική. Όπως βλέπετε λοιπόν κι ο ίδιος ο χωριάτης το πίστεψε, πως ο καπνός του είναι «λαθραίος».
Η αντίδραση δεν σταματά σε τίποτα μπροστά προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο.
Σε λίγες μέρες θα δείτε κι εσείς μόνοι σας την πραγματικότητα.

Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι ένας:
Πώς θα ζήσει καλύτερα ο λαός μας!

Όταν είταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή.Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή.

Τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας.

Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ. υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε.
Εμείς δεν δημιουργήσαμε κυβερνητικό τύπο. Αυτός δημιουργήθηκε μόνος του από το λαό. Από τον Οκτώβρη του 1942 μόνος του ο λαός τράβηξε στις εκλογές της αυτοδιοίκησης του.

Ο θεσμός αυτός της αυτοδιοίκησης, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην Ευρυτανία, αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας του από το χωριό μέχρι την Π.Ε.Ε.Α. αργότερα.

Εμείς είμαστε υπέρ της ενότητας και χάρη στις προσπάθειες τις δικές μας οφείλεται κατά 9 5% η δημιουργία της εθνικής κυβερνήσεως, κάτω από την οποία αγωνιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τη Λάρισα η πατρίδα μας είναι τώρα ελεύθερη. Και γρήγορα θ' απελευθερώσουμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Έτσι και η δεύτερη μας υπόσχεση τείνει να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά.

Η πάλη μας για τη λαοκρατία.

Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο:
Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Ο ΕΛΑΣ στα χέρια πρώτα της Κ.Ε. του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ αργότερα αποτέλεσε το δυνατό όπλο της διατήρησης του λαού μας στη ζωή. Τον μοχλό της γρηγορότερης απελευθέρωσης μας. Τώρα, στα χέρια της εθνικής μας κυβέρνησης, που αποτελείται απ' όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις και που υπόσχεται στο πρόγραμμα της λαοκρατικές λύσεις, θ' αποτελέσει την εγγύηση, ότι θα συνεχίσουμε τον πόλεμο μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού κι ότι θα εξασφαλισθούν οι ως τώρα κατακτήσεις του λαού μας και θα κερδηθούν και νέες.

Φωνάζατε πολύ για την θανατική καταδίκη των προδοτών, των συνεργατών του καταχτητή και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας τού λαού στα χρόνια της κατοχής. Όταν εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους δικάσουμε, τους εκτελούσαμε. Αργότερα τους δικάζαμε σε στρατοδικεία. Τώρα, όσους έχουμε συλλάβει θα τους παραδώσουμε στην δικαιοσύνη. Υπάρχει η νόμιμη πια κυβέρνηση και αυτή θα αποφασίζει για όλα. Μη φωνάζετε λοιπόν. Αυτοί θα δικασθούν και θα καταδικασθούν. Μα δεν θάχει και μεγάλη σημασία.
Τεράστια σημασία θάχει αν καταδικάσετε και θανατώσετε εσείς, ο κυρίαρχος λαός, το καθεστώς που γεννάει τέτοια καθάρματα.

Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την
οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;

1.Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας.
2.Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935.
3.Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε δικτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά.
4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας.
5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθίσει εδώ και να θυσιαστεί σαν άλλος
Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε. Αν είτανε καλός έπρεπε να καθίσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και να είναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παραιτήθηκε ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.

Αυτά βέβαια γι' αυτόν προσωπικά κι ανεξάρτητα από την πεποίθηση μας πώς δεν χρειάζεται κανένας θρόνος, μα δημοκρατία για να προκόψει η Ελλάδα μας.
Σεβόμαστε τη λαϊκή θέληση.
Το δεύτερο ράπισμα πρέπει να δοθεί στις εκλογές, που θα καθορίσουν το πολίτευμα της χώρας μας.
Εμάς, η μόνη μας φιλοδοξία είναι να είμαστε υπηρέτες του λαού. Γι' αυτό θα σεβαστούμε την ετυμηγορία σας, όποια κι αν είναι αυτή.

Μα έχουμε αυτές τις απαιτήσεις:
Να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να σεβασθούν το λαό.
Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό. Μα είμαι βέβαιος
ότι αυτά δεν θα συμβούν. Γιατί ο λαός μας χειραφετήθηκε πια. Δοκιμάσθηκε και ξύπνησε. Θ' ακολουθήσει τους δρόμους που του δείχνουμε και που μοναδικά τον συμφέρουν.

Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:

- Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!

Γάζα ερχόμαστε!

http://vathiprasino.blogspot.com/2011/06/blog-post_6039.html

Πτωχεύει μία από τις 17 Περιφέρειες της Ισπανίας!

http://anemogastri.blogspot.com/2011/06/17.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FKEJq+%28%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%29

Από το XrimaNews

Η Καστίλλη Λα Μάντσα είναι μια από τις 17 αυτόνομες Περιφέρειες της Ισπανίας, βρίσκεται ανάμεσα στη Μαδρίτη και τη Βαλέντσια και πιθανόν να είναι η πρώτη Περιφέρεια της χώρας που θα κηρύξειπτώχευση ή θα χρειαστεί κρατική διάσωση. Η Καστίλλη, γνωστή σε όλο τον κόσμο για το παιδικό μυθιστόρημα «Δον Κιχώτης» και για τους ανεμόμυλούς της, μόλις απέκτησε νέα κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά την κήρυξε σε πτώχευση αδυνατώντας να πληρώσειμισθούς δημοσίων υπαλλήλων και έχοντας μη εξυπηρετούμενοχρέος ύψους 7 δισ. ευρώ.


Οι 70.000 δημόσιοι υπάλληλοι της περιφέρειας μπορούν να πληρωθούν ακόμη μόνο για ένα μήνα και στη συνέχεια δεν υπάρχουν χρήματα για άλλους μισθούς, εκτός αν υπάρξει διάσωση από την ισπανική κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα προσπαθώντας να αποφύγει την προσφυγή της στον μηχανισμό στήριξης, κάτι που μάλλον απεύχεται ολόκληρη η Ευρώπη.

Η κυβέρνηση της περιφέρειας αναζητεί, μάταια μέχρι στιγμής, τρόπους για να εξασφαλίσει κεφάλαια ώστε να πληρώσει μισθούς και το χρέος της, ενώ χρωστά στους προμηθευτές της 2 δισ. ευρώ. Μία σκέψη που έχει πέσει στο τραπέζι είναι η άμεση πώληση της δημόσιας τηλεόρασης της Περιφέρειας και στη συνέχεια ένα πρόγραμμα λιτότητας και ίσως μία διαπραγμάτευση με τους δανειστές, στους οποίους οφείλονται 7 δισ. ευρώ.

Προς το παρόν το πρόβλημα είναι άλυτο και ο χρόνος κυλάαντίστροφα. Μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι τοπικοί άρχοντες αλλά και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Το κυριότερο, όμως, μένει να δούμε αν θα υπάρξουν και άλλες περιφέρειες με προβλήματα αντίστοιχα με αυτά της Καστίλλης, τα οποία μέχρι στιγμής παραμένουν κρυφά.