Οι ευχές του Εσπερινού της Γονυκλισίας την Κυριακή της Πεντηκοστής

https://www.pemptousia.gr/2019/06/i-efches-tou-esperinou-tis-goniklisias-tin-kiriaki-tis-pentikostis/

Γεώργιος Ν. Μανώλης, Αρχισυντάκτης Ενότητας Ορθοδοξία – Πεμπτουσία

Την ημέρα της Πεντηκοστής, ημέρα κατά την οποία αποκαλύφθηκε και προσκυνείται το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, του Ενός και Μόνου Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελείται κατά την λειτουργική πράξη ο «Εσπερινός της Γονυκλισίας». Πρόκειται για τον εσπερινό της Δευτέρας του Αγίου Πνεύµατος Στο παρόν κείμενο δεν θα αναφερθούμε στην όλη διάταξη του Εσπερινού αυτού, αλλά θα ψηλαφίσουμε εν συντοµία ένα μέρος της ακολουθίας αυτής και συγκεκριμένα τις ευχές της γονυκλισίας.

Ακολουθώντας και αυτός ο Εσπερινός στη βάση του τη συνήθη διάταξη της ακολουθίας του Εσπερινού, διαφοροποιείται μετά τη είσοδο, όπου ψάλλεται το «Φως ιλαρόν…», καθώς ακολουθεί η ανάγνωση των επτά ευχών της γονυκλισίας, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις οµάδες. Μετά την πρώτη και δεύτερη ευχή ακολουθεί η εκτενής δέηση. Μετά την τρίτη και την τέταρτη ευχή ακολουθεί το «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη εσπέρα ταύτη…». Έπονται οι τελευταίες τρεις ευχές και µετά ακολουθούν τα Πληρωτικά και από το σηµείο αυτό ο εσπερινός συνεχίζεται κατά τη συνήθη τάξη.

Πηγαίνω να ετοιμάσω τόπο (Πέμπτη της Αναλήψεως)

https://www.pemptousia.gr/2019/06/pigeno-na-etimaso-topo-pempti-tis-analipseos/

Μητροπολίτης Νικοπόλεως & Πρεβέζης Μελέτιος (†)

Σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος πήρε τους μαθητές Του και ανέβηκε σ’ ένα όρος υψηλό. Και εκεί τους είπε: «Εγώ θα φύγω. Θα ανεβώ στον Πατέρα Μου».

Τότε γέμισαν οι καρδιές των μαθητών και της Παναγίας από λύπη. Και άρχισαν να Τον παρακαλούν: «Μη μας αφήσεις ορφανούς. Είσαι ο Πατέρας μας. Εσύ μας γέννησες».

Ο άνθρωπος γεννιέται μεν από τον πατέρα του και από την μητέρα του κατά σάρκα. Αλλά ο Θεός δεν θέλει να ζήσουμε μόνο σ’ αυτό τον κόσμο για δέκα, είκοσι, πενήντα, εκατό χρόνια. Θέλει να ζήσουμε στην Βασιλεία Του για πάντα!

Γι’ αυτή την ζωή, την πρόσκαιρη, μας δίνουν ύπαρξη ο πατέρας μας και η μητέρα μας. Για την ζωή στην Επουράνιο Βασιλεία, την ατελεύτητη, μας δίνει ζωή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Και γι’ αυτή την αιώνια ζωή, γεννιόμαστε την ημέρα, που μπαίνουμε μέσα στην κολυμβήθρα. Εκείνη την ημέρα, που βαφτιζόμαστε, γινόμαστε τέκνα του Επουρανίου Πατέρα μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο και προσευχόμαστε πλέον, κάθε ημέρα και Του λέμε την ωραία προσευχή: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά Σου…».

Πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης: Ο κρυφός άγιος της εποχής μας († 23 Μαΐου 1999)‏

https://www.pemptousia.gr/2014/05/patir-evmenios-o-krifos-agios-tis-epo/

Καταγωγή

Η Εθιά, η πατρίδα του πατρός Ευμενίου, είναι ένα ορεινό χωριό στα νότια του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 740μ. και απέχει από το Ηράκλειο 38 χλμ. Είναι πολύ άγονο μέρος, γι’ αυτό και οι κάτοικοί του μετοίκησαν σ’ ένα χαμηλότερο μέρος, στο χωριό Ροτάσι.

Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγία μας και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της.

«Ίσχυε, Πολύκαρπε, και ανδρίζου», Άγιος Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης

https://www.pemptousia.gr/2019/02/ischie-polikarpe-ke-andrizou-agios-polikarpos-episkopos-smirnis/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Γενναίοι και μακάριοι είναι υπήρξαν όλοι οι Μάρτυρες, οι οποίοι έδωσαν ότι πιο πολύτιμο είχαν, το ίδιό τους το αίμα, για την ακλόνητη τους πίστη στον αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας Ιησού Χριστό [1]. Ένας από αυτούς τους Μάρτυρες, του οποίου η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του σήμερα, είναι ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος κατέστη Αποστολικός Πατήρ της Εκκλησίας, αφού σύμφωνα και με τον ιερό υμνογράφο υπήρξε «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος των Αποστόλων». Η Εκκλησία πανηγυρίζει λαμπροφόρα τους Μάρτυρές της και δεν τους πενθεί. Για την Εκκλησία το μαρτύριο είναι ο στέφανος και η αυτοβεβαίωσή της.

Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περίπου το 60 μ.Χ. στην Έφεσο της Μικράς Ασίας. Γονείς του ήταν ο Παγκράτιος και η Θεοδώρα, άνθρωποι με φόβο Θεού, Χριστιανοί, ευσεβείς, ελεήμονες και οικτίρμονες. Τους διέβαλαν, δυστυχώς, στον Ρωμαίο διοικητή της Εφέσου Μαρκίωνα, λόγω του ότι αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα. Έτσι, ο Μαρκίωνας έστειλε στρατιώτες τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν ενώπιόν του. Όταν τους αντίκρυσε άρχισε να τους ανακρίνει γιατί δεν υπακούν στα βασιλικά προστάγματα και προσκυνούν τον Ιησού Χριστό. Οι γονείς με τόλμη και παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους στον Τριαδικό Θεό και δεν πρόκειται να την αρνηθούν. Τότε ο εξουσιαστής διέταξε να τους φυλακίσουν και να τους βασανίσουν σκληρά. Στη φυλακή γέννησε η Θεοδώρα τον Πολύκαρπο. Ο Παγκράτιος και η Θεοδώρα οδηγήθηκαν από στρατιώτες έξω της Εφέσου, όπου εκεί τους αποκεφάλισαν ένεκα της παραμονής τους στην Ορθόδοξο πίστη.

Ο Πανάγιος Θεός, ως καρδιογνώστης των ανθρώπων, προέβλεψε ότι ο Μαρκίωνας θα ζητούσε το βρέφος για να το αναθρέψει και να το διδάξει την δική του πλάνη, απέστειλε Άγγελο εκ του ουρανού στην φυλακή, για να θεραπεύσει τις πληγές των γονέων του Αγίου, να τους ενδυναμώσει και να τους ενθαρρύνει στο μαρτύριο για τον Ιησού Χριστό. Κατόπιν, παρέλαβε το βρέφος και το πήγε σε κάποια γυναίκα χήρα Χριστιανή στην οποία υπέδειξε να το βαπτίσει και να το αναθρέψει «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Η χήρα βάπτισε το παιδί και του έδωσε το όνομα του πατρός του, Παγκράτιος, για να τιμήσει τον δι’ αποκεφαλισμού τελειωθέντα πατέρα του.

Ιερομόναχος - Ιεραπόστολος Κοσμάς Γρηγοριάτης (1942 – 27 Ιανουαρίου 1989)

http://www.pemptousia.gr/2016/01/ieromonachos-kosmas-grigoriatis-1942-27-ianouariou-1989/

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)

Γεννήθηκε στο χωριό Θεοδόσια του Κιλκίς το 1942. Μικρός ήλθε με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσαν πολύ φτωχικά. Δεύ­τερο σπίτι του ήταν η εκκλησία και δεύτερος πατέρας του ο εφημέριος της ενορίας του.

Ένας αυθεντικός Χριστιανός έφυγε από κοντά μας

http://www.pemptousia.gr/2019/01/enas-afthentikos-christianos-efige-apo-konta-mas/

Νικόλαος Κόϊος, Σύμβουλος Έκδοσης – Πεμπτουσία

Το πρόσωπο του Επισκόπου είναι κεντρικό στην Εκκλησιαστική ζωή, ως εκ τούτου το στίγμα της παρουσίας του στην Εκκλησία και την κοινωνία είναι ιδιαίτερα εμφανές. Στις τοπικές εκκλησιαστικές κοινότητες, στις Μητροπόλεις, για πολλά χρόνια τα πρόσωπα και τα έργα των εκλιπόντων αρχιερέων του παρελθόντος αποτελούν θέμα συζήτησης κλήρου και λαού. Στην Μακεδονία, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα, είχε αγαπηθεί ιδιαιτέρως ο μακαριστός μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος (Κούμπος) ως μορφή ασκητική, λόγια και αγιασμένη. Αμέσως μετά την κοίμησή του αιωρούνταν ένα ανομολόγητο ερωτηματικό: ο επίσκοπος που θα ερχόταν στην θέση του θα συνέχιζε το έργο του; Θα ανταποκρινόταν στην πνευματική του παρακαταθήκη;

Το Άγιον Πνεύμα, ο Αγαθός Παράκλητος, ο οποίος σύμφωνα με τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ: “ενεργεί ως μυστικός τις φίλος, μή θέλων να επιβαρύνει ημάς διά του αισθήματος της ευγνωμοσύνης” ανέδειξε διά της ψήφου της Ιεράς Συνόδου ως μητροπολίτη Σιατίστης τον τότε Αρχιμανδρίτη Παύλο Ιωάννου, καταγόμενο εκ Χαλκίδος. Για όσους τον γνώρισαν από κοντά κατά την επισκοπική του διακονία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως “Ένας δεσπότης για τα δύσκολα”. Ήταν παρών όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη.

Η εικόνα των Αγίων Θεοφανείων

http://www.pemptousia.gr/2019/01/i-ikona-ton-agion-theofanion/

Δέσποινα Ιωάννου-Βασιλείου

Tα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης. Εορτάζεται το γεγονός της Βαπτίσεως του Κυρίου στα Ιορδάνια νάματα και ταυτόχρονα φανερώνεται η Τριαδική Θεότητα στον κόσμο.

Η σπουδαιότητα της εορτής φαίνεται από τις ιστορικές μαρτυρίες που αναφέρουν ότι μετά το Πάσχα, η εορτή των Θεοφανίων είναι η αρχαιότερη χριστιανική εορτή.

Το γεγονός της Βαπτίσεως έχει τεράστια θεολογική σημασία. Ο αγιογράφος κατάφερε να αποτυπώσει με τα χρώματα αυτό το πλούσιο σε νοήματα γεγονός.

Ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά…

http://www.pemptousia.gr/2018/12/ximeronontas-protochronia/

Παιδικά / Ιστορίες και Παραμύθια 

Αγαπητό μου ημερολόγιο

Σήμερα είναι 1 Ιανουαρίου 2014, είμαι πολύ κουρασμένη και νυσταγμένη αλλά και τόσο χαρούμενη, που δεν μπορώ να μη σου γράψω πριν κοιμηθώ…. Η ώρα είναι τρεις μετά τα μεσάνυχτα, αλλά πριν από λίγο ησύχασε το σπίτι από τις φωνές και τα γέλια και τη φασαρία… αν και ακούω ακόμα τη γιαγιά με τη μαμά στην κουζίνα να συμμαζεύουν, έχοντας κλειστή την πόρτα.

Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (26 Δεκεμβρίου)

http://www.pemptousia.gr/2014/12/i-sinaxi-tis-iperagias-theotokou/
Γεώργιος Κυπριανού

Στην 26η Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι σύνηθες, με τη γέννηση ενός παιδιού, κατά τις πρώτες μέρες η μητέρα να δέχεται συγχαρητήρια και ευχές από συγγενείς και φίλους. Όλοι οι δικοί της σπεύδουν να εκφράσουν την αγάπη και τη χαρά τους στη μητέρα και να ατενίσουν το νεογέννητο, καλωσορίζοντάς το στη ζωή. Αυτό το νόημα έχει εν πολλοίς και η εορτή της Σύναξης της Θεοτόκου.

Άγ. Πορφύριος: Θεραπεύει τον καρκίνο, λέει την αιτία του, δίνει οδηγίες για αποτροπή του!

http://www.pemptousia.gr/2018/12/ag-porfirios-therapevi-ton-karkino-lei-tin-etia-tou-dini-odigies-gia-apotropi-tou/

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

Η αδελφή μου, η Κατερίνα, αρρώστησε κι εκείνη από καρκίνο. Ο Γέροντας [ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης] της συνέστησε κάποιον γιατρό και της είπε να βρει το όνομά του από τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Πράγματι, τον βρήκε, επικοινώνησε μαζί του και τελικά έκανε εγχείρηση, κατά την οποία της αφαίρεσαν τον μαστό.
Νομίσαμε όλοι ότι ξεπεράστηκε, όμως, μετά από λίγους μήνες, πρήστηκε ο άλλος μαστός και πονούσε φοβερά.

Πήγε στους γιατρούς, έκανε τις απαιτούμενες εξετάσεις και ήταν πάλι θετικές σε καρκίνο.
Ήρθε, λοιπόν, μια μέρα στο σπίτι μου και μου είπε τα άσχημα νέα:
– Ξέρεις, αδελφέ μου, τώρα δεν την γλιτώνω. Είναι θετικό είπαν οι γιατροί. Ε, πια, λίγη θα είναι η ζωή μου.

Της είπα να μη στενοχωριέται, διότι οι γιατροί κάνουν μερικές φορές λάθος διάγνωση, και προσπάθησα να της δώσω κουράγιο.

Το πάθος της υποκρισίας (Λουκ. ιγ΄10-17)

http://www.pemptousia.gr/2018/12/to-pathos-tis-ipokrisias-louk-ig10-17/

Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας Ιωήλ

«Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βούν αυτού;»

Πολλές φορές οι θρησκευτικοί άρχοντες του Ισραήλ κατηγόρησαν τον Ιησού πως με τα θαύματα που πραγματοποιούσε, παρέβαινε την εντολή του Σαββάτου. «Και διά τούτο εδίωκον τον Ιησούν οι Ιουδαίοι και εζήτουν αυτόν αποκτείναι, ότι ταύτα εποίει εν σαββάτω» (Ιωάν. 5,16). Είχαν πέσει στην πλάνη ως προς την ακριβή τήρηση της εντολής η «υπεκρίνοντο θεοσέβειαν», κατά την άποψη κάποιου ερμηνευτού. Το πιο πιθανό ήταν το δεύτερο, επειδή όλοι οι εχθροί του Χριστού ήταν διακατεχόμενοι από το πάθος του φθόνου εναντίον του. Στο σημερινό ανάγνωσμα βλέπουμε τον Κύριο στη συναγωγή κατά την ημέρα του Σαββάτου να θεραπεύει μία άρρωστη γυναίκα κι ο αρχισυνάγωγος να τον κατηγορεί πως παρέβη την εντολή του Σαββάτου. Τότε ο καρδιογνώστης Κύριος του αποκάλυψε το πάθος που είχε μέσα του. Τον ονόμασε υποκριτή (Λουκ. 13,15). Ας δούμε το πάθος της υποκρισίας.

Ο υποκριτής αρχισυνάγωγος

Ο Θεοφάνης ο Κεραμέας κάνει μία σπουδαία παρατήρηση πάνω στο σημερινό θαύμα του Κυρίου. Ως γνωστόν, κατά το Σάββατο αργούσαν τα πάντα και κανείς δεν έκανε καμιά δουλειά.

Το αστέρι που φώτιζε στον όσιο Ιάκωβο (Τσαλίκη) για να πάει στο Ασκητήριο!

http://www.pemptousia.gr/2018/11/to-asteri-pou-fotize-ston-osio-iakovo-tsaliki-gia-na-pai-sto-askitirio/

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), 1921-1991.

Για να ξεπεράσει τους πειρασμούς [ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)] μα και να τιμήσει τον όσιο Δαβίδ [τον Γέροντα, τον εν Ευβοία], αποφάσισε να προσεύχεται τις νύχτες στο Ασκητήριο [του οσίου Δαβίδ], όταν δεν βρέχει πολύ και όταν δεν έχει πολύ χιόνι.
Έκανε λοιπόν Εσπερινό στην Μονή, βράδιασε, αποσύρθηκαν οι άλλοι μοναχοί. Τα κλειδιά τα είχε ο ίδιος. Κανείς δεν επρόκειτο να βγει και κανείς να μπει.

Πήρε το ραβδάκι του, κλείδωσε τις πόρτες της Μονής και βγήκε από τη νότια.
Φανάρι-φακό, καθώς έλεγε, δεν είχε τότε… φτώχεια και των γονέων.

Περπάτησε στο μονοπάτι, δίπλα στο αυλάκι με τον νερό. Αγωνίστηκε ν’ ανέβει προς την Καστανιά.
Δεν είχε φεγγάρι και δύσκολο να βρει το μονοπάτι. Έπεφτε και σηκωνόταν. Είδε κι έπαθε. Μπήκε καμιά φορά στο μεγάλο δρόμο.

Εδώ εύκολα. Όταν μετά έστριψε δεξιά για το άλλο μονοπάτι, χάθηκε. Δεν ήξερε που πηγαίνει. Μπλέχτηκε σε βάτα, τρυπήθηκε, χτύπησε, χάθηκε στη χαράδρα.

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο επιφανής διδάσκαλος της θέωσης

http://www.pemptousia.gr/2015/11/agios-grigorios-palamas-o-epifanis-didaskalos-tis-theosis/Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος 

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (14 Νοεμβρίου)

Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντι­νούπολη το 1296 από γονείς αριστοκράτες που ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1282-1328). Ο πατέρας του Κωνσταν­τίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή και κοιμήθηκε όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού έγινε μοναχός. Η μητέρα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσο­φικής σκέψεως. Ο Γρηγόριος όμως είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του στα πράγματα του Θεού. Έκανε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας ο οποίος του δίδαξε την ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή.

Κινδυνεύω να μη βρω διαφορά μεταξύ ανθρώπου και θηρίου (Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

http://www.pemptousia.gr/2018/11/ag-ioannis-chrisostomos-kindinevo-na-mi-vro-diafora-metaxi-anthropou-ke-thiriou/

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

Όταν σε βλέπω να ζεις χωρίς φρόνηση, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι βόδι;

Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι λύκο;

Όταν σε βλέπω να κυλιέσαι στην αμαρτία (να πορνεύεις) πώς να σε αποκαλέσω άνθρωπο και όχι χοίρο;

Όταν σε βλέπω γεμάτον πονηριά, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι;

Όταν σε βλέπω ανόητον πώς να σε ονομάσω άνθρωπον και όχι γαϊδούρι;

Όταν σε βλέπω ανυπάκουο, χωρίς σύνεση, πώς να σε πω άνθρωπο κι όχι πέτρα;

Γιατί όταν αναπηδάς σαν ταύρος, είσαι λαίμαργος σαν αρκούδα, είσαι μνησίκακος σαν καμήλα, κεντρίζεις σαν σκορπιός, είσαι ύπουλος σαν αλεπού, βρίσκεσαι σε πόλεμο με τ’ αδέλφια σου όπως ο πονηρός διάβολος, πώς θα μπορέσω να σε κατατάξω ανάμεσα στους ανθρώπους;
Κινδυνεύω να μη βρω καμμιά διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και του θηρίου. Τα θηρία βέβαια ένα απ’ αυτά τα ελαττώματα έχουν, εσύ όμως αφού τα μάζεψες όλα, προχωρείς πέρα από τη δική τους ασυλογισιά.

Απόσπασμα λόγου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπως δημοσιεύεται διασκευασμένο στη νεοελληνική, στο βιβλίο “Φωτογραφία ή ταυτότητα”, του Αρχιμανδρίτη, π. Θεοκλήτου Φεφέ. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σήμαντρο.

Η προόρηση του Αγίου Παπά-Παναγή Μπασιά και η θαυματουργή εικόνα!

http://www.pemptousia.gr/2018/11/i-thavmatourgi-ikona-ton-agion-ke-i-proorisi-tou-papa-panagi-basia/

Ο πατέρας μου Μηνάς Κεφαλάς ήταν γιος του Ανδρέα και της Μαριάννας το γένος Κατσαΐτη, και εγεννήθη το έτος …. στο Ληξούρι [της Κεφαλονιάς].

Πατερούλης του ουρανού: Γέροντος Ευσεβίου Βίττη Μνήμη (+4 Νοεμβρίου)

http://www.pemptousia.gr/2018/11/pateroulis-tou-ouranou-gerontos-efseviou-vitti-mnimi/

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Γέροντος Ευσεβίου Βίττη Μνήμη (+4 Νοεμβρίου)

Μια εμπερίστατη νέα, η Β. αναπαυόταν πνευματικά στον Γέροντα και δεχόταν το προιόν όχι μόνο των προσευχών του, αλλά και της υλικής του στηρίξεως. Ο Γέροντας γνώριζε το δυφυές της ανθρωπίνης φύσεως και δεν έμενε σε ευχολόγια. Δεν έλεγε:

-Ύπαγε και εγώ θα προσεύχομαι για σένα.

Τι να την κάνει κανείς μόνο την ευχή, όταν το στομάχι διαμαρτύρεται; Ο Γέροντας όχι μόνο πονούσε για τους ενδεείς, τους εμπερίστατους αδελφούς μας, αλλά μεριμνούσε και για την ικανοποίηση των υλικών τους αναγκών. Ήταν πραγματικός πατέρας.

Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης (1901 - 4 Νοεμβρίου 1959)

http://www.pemptousia.gr/2018/11/osios-georgios-o-karslidis/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης [1] (4 Νοεμβρίου)

Γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του αγιότεκνου Πόντου [2] «Αργυρουπόλεως γόνον του Πόντου βλάστημα… »[3]. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αθανάσιος. Από πολύ μικρός που ήταν, βρέφος ακόμη, γνωρίζει την ορφάνια. Την ανατροφή του την ανέλαβε η γιαγιά του. Ο μεγάλος αδελφός του αγίου τον έστελνε να βόσκει πρόβατα και, παρά τη θλίψη της γιαγιάς, τον μάλωνε και τον έδερνε. Με αυτή την ευλαβέστατη γιαγιά του ο Αθανάσιος επισκέπτεται για πρώτη φορά την Μονή της Παναγίας του Σουμελά. Η γιαγιά του όμως σε λίγο κοιμήθηκε όταν ήταν μόλις επτά χρονών, αφήνοντας του πολύτιμη κληρονομιά μαζί με τη θεοσέβεια και μία φιλντισένια εικόνα της Παναγίας – σε μορφή επιστήθιου εγκολπίου – την οποία έφερε πάντα πάνω του. Τότε μια γειτόνισσα πήρε υπό την προστασία της τη μικρή αδελφή του αγίου, την Άννα, και την αρραβώνιασε με τον καλό και τίμιο γιο της, με σκοπό να την παντρευτεί όταν θα γινόταν δεκατεσσάρων ετών (συνηθισμένη ηλικία γάμου των κοριτσιών για εκείνη την εποχή). Η Άννα όμως κοιμήθηκε σε μικρή ηλικία, και τρία χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι είναι αγία. [4] Άρχισαν να βλέπουν κάθε βράδυ ένα φως να βγαίνει από τον τάφο της. Άνοιξαν τον τάφο και είδαν ότι η καρδιά και το δεξί χέρι της μικρής Άννας ήταν άφθαρτα [5].

Μια βρετανική συγκλονιστική μαρτυρία για το θαύμα της Παναγίας το 1940

http://www.pemptousia.gr/2018/10/mia-vretaniki-martiria-gia-to-thavma-ti/
Μερόπη Σπυροπούλου, Ομότ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Η υπερφυσική βοήθεια(Michael Palairet, Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα την εποχή του πολέμου του 1940) «Νο 306Από τη Βρετανική ΠρεσβείαΑΘΗΝΑΙ Δεκέμβριος 9, 1940Κύριέ μου,        Εις την επιστολήν μου Νο 293 της 23^ης  Νοεμβρίου, ανέφερα την ευρέως παραδεχομένην πίστιν εδώ ότι ο ελληνικός· στρατός απολαμβάνει της ιδιαιτέρας προστασίας της Παναγίας της Τήνου και ότι οι νίκες του, οι οποίες δύνανται ασφαλώς να ονομαστούν θαυματουργικές, οφείλονται εις την επέμβασίν της.

Ο άγιος Πορφύριος μιλά για το χάρισμα της διόρασής του

http://www.pemptousia.gr/2018/10/o-agios-porfirios-mila-gia-to-charisma-tis-diorasis-tou/

[Διήγηση αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη]:

– Τώρα θα σου πω κάτι που θα είναι εις βάρος μου, γιατί μετά θα με παιδεύεις με τις ερωτήσεις σου. Της είπε μια φορά. Θα σου πω όμως.

Το Χριστό ή το Χριστιανισμό; (π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)

http://www.pemptousia.gr/2018/10/to-christo-i-to-christianismo/

«Για τους πρώτους Χριστιανούς, το σώμα του Χριστού βρισκόταν πάνω στην αγία τράπεζα επειδή αυτός ήταν ανάμεσα τους. Για τους σύγχρονους Χριστιανούς, ο Χριστός βρίσκεται εδώ επειδή το σώμα του βρίσκεται πάνω στην αγία τράπεζα. Φαίνεται σαν κάτι το ανάλογο, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς και σε μας. Γι’ αυτούς τα πάντα βρίσκονται στη γνώση του Χριστού, στην αγάπη γι’ αυτόν. Για μας, όλα βρίσκονται στην επιθυμία μας να φωτιστούμε. Οι πρώτοι Χριστιανοί προσήρχοντο στη θεία κοινωνία για ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό, ενώ τώρα ο Χριστός δεν είναι ο μοναδικός λόγος συμμετοχής στη θεία Κοινωνία». Η πιο πάνω διαπίστωση είναι του π. Αλέξανδρου Σμέμαν, καταγραμμένη στο Ημερολόγιό του. Φαντάζει κάπως συγχυσμένη και υπερβολική. Η προσεκτική όμως μελέτη θα δείξει πόσο ξεκάθαρη και πραγματική είναι.

Μεγαλώνουμε με την προτροπή ν’ ακολουθήσουμε κάποιες εντολές, νόμους, αξίες ή κανόνες που θα μας κάνουν να είμαστε καλοί πολίτες, ηθικοί, ή ακόμα, καλοί χριστιανοί. Οδηγούμαστε, δηλαδή, ανεπαίσθητα στην προσκόλληση σε μιας ιδεολογίας.