Επτά εβδομάδες συν την πρώτη μέρα της όγδοης εβδομάδας, πενήντα μέρες ακριβώς από το Πάσχα, γιόρταζαν οι Ισραηλίτες την εορτή της Πεντηκοστής. Γι’ αυτό και ονομαζόταν και «εορτή των εβδομάδων», αλλά και «εορτή θερισμού πρωτογεννημάτων» και «εορτή των νέων» (εννοείται, καρπών). Όπως φαίνεται και από τα ονόματά της, προσφέρονταν κατ’ αυτήν στον Θεό τα πρωτογεννήματα, οι απαρχές των καρπών από τα πρώτα θερίσματα, για να ευλογηθούν.
«Στη ζωή μου» έγραψε στα
ταξειδιωτικά του ο μεγάλος συμπατριώτης μας που τα έργα του διαβάζονται σε όλες
σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου
ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,,»
Τη φράση αυτή του Κρητικού δημιουργού την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε.
Του π. Δημητρίου Μπόκου
Η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου έζησε μικρή στη Γαλλία και, λόγω της μητέρας της, γνώρισε τους μεγάλους συγγραφείς και καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, Σάρτρ, Καμί, Μποβουάρ, Πικάσο. Σε μια συνέντευξη ρωτήθηκε:
– Αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίσατε στη Γαλλία, σας φαίνονταν ευτυχισμένοι;
Tης Ελένης Σαββάκη*
Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευημερία πολιτών με σεβασμό της μειοψηφίας, διαφορετικότητας και διαφορετικής άποψης, ελεύθερο Τύπο και μέσα ενημέρωσης, ανεξάρτητη δικαιοσύνη, και διαφάνεια. Ας δούμε τι από όλα αυτά έχουμε διασφαλίσει στην ΕΕ.
Η μεγάλη εικόνα «Δημοκρατίας» στην ΕΕ
του Δημήτρη Παντέλα*
Να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι δεν είμαι ιστορικός και όσα καταθέτω αποτελούν ένα ταξίδι αυτογνωσίας των τελευταίων 20 χρόνων.
Ενα workshop όπως λέμε στην γλώσσα της εκπαίδευσης ενηλίκων σχετικά με την αναζήτηση της ξεχασμένης προσφυγικής μας ταυτότητας, που αφορά πλέον σήμερα 100 χρόνια μετά, σχεδόν το μισό πληθυσμό της Ελλάδας αλλά και της Ομογένειας και αποτελεί για όλους μας τους απογόνους των προσφύγων του 22 ένα είδος ΧΡΕΟΥΣ.
Είναι πιθανό να σας ξαφνιάσω αλλά ειλικρινά και προκαταβολικά ελπίζω να δεχθείτε τη σημερινή μου πρόσκληση, ίσως πρόκληση όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου μου, σε ένα διαφορετικού τύπου ψυχό-κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Αφήνοντας στην άκρη τους κάθε λογής ανασταλτικούς ενδοιασμούς και αψηφώντας τις πρόωρες υψηλές θερμοκρασίες ελάτε να διερευνήσουμε το συγκεκριμένο ερώτημα με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
.
Πρωταρχική μέριμνα του Χριστού, όταν για πρώτη φορά εμφανίζεται σε όλους μαζί τους μαθητές του, είναι να τους πείσει χειροπιαστά για την Ανάστασή του. Τα πρώτα λόγια του είναι πρόσκληση να τον αγγίξουν, να τον πιάσουν με τα χέρια τους, να τον ψηλαφήσουν προσεκτικά. Γιατί το έκανε αυτό;
Οι μαθητές του μέχρι τη στιγμή εκείνη βιώνουν μια κατάσταση, την οποία αδυνατούν να διαχειρισθούν. Δεν είχαν καμμιά αμφιβολία ότι ο Χριστός επί του σταυρού πέθανε πραγματικά. Με την τελευταία εκπνοή του ο Χριστός συντρίβει όλες τις ελπίδες που είχαν στηρίξει πάνω του οι μαθητές. Ελπίδες για την επί γης εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού, στον βαθμό βέβαια που μπορούσαν τότε να κατανοήσουν το νόημα του γεγονότος αυτού, αλλά κυρίως ελπίδες για την απελευθέρωση και την εγκόσμια αποκατάσταση του υπόδουλου Ισραήλ. Ελπίζαμε, «ότι αυτός εστιν ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ», θα ομολογήσουν ο Λουκάς και ο Κλεόπας, πορευόμενοι προς Εμμαούς (Λουκ. 24, 21).
Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα1
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!2
(Οδυσσέας Ελύτης, από το «Τρελοβάπορο» της ποιητικής συλλογής «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας»)
Του Λεωνίδα Κουμάκη, μέλος του ΙΗΑ
Πέρασαν κιόλας δώδεκα χρόνια από το πρώτο άρθρο της σειράς «Αγοράζουμε Ελληνικά!» που αναρτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2010 με μια ρομαντική αίσθηση «ακτιβισμού» και τίτλο «Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα: Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας!».
Από το ΙΗΑ
Η Τουρκία τον Μάιο του 2022, μόλις μερικές εβδομάδες μετά την υποκριτικά φιλική υποδοχή του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη από τον «κανονικό ισλαμοφασίστα» (κατά τον Τούρκο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, πρώην διευθυντή του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζενγκίζ Ακτάρ –συνέντευξη στον δημοσιογράφο Δημοσθένη Γκαβέα, 10/12/2019), επανήλθε τάχιστα στο κλίμα του υβριδικού πολέμου της τελευταίας διετίας όχι μόνο με προκλητικές και μαζικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου αλλά και με σχεδόν καθημερινό «εκφοβισμό» (bullying), καθώς και χονδροειδή Fake News.
