Καταρχήν αυτό το ποστ δεν αφορά στους σκληροπυρηνικούς, οι οποίοι επιτέλους ας καταλάβουν ότι η κοινωνία έχει και τους αδύναμους και αυτοί είναι και οι περισσότεροι.
Η ματωμένη σημαία του Πισοδερίου θα βρίσκεται στο μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Κυριακή στις 20 Ιανουαρίου. Επίσης σε αυτό το συλλαλητήριο θα βρίσκεται και η σημαία του Κωνσταντίνου Κατσίφα την οποία πριν από λίγες ημέρες κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα από την Βόρειο Ήπειρο ένας Έλληνας πατριώτης και μας γέμισε όλους χαρά.
Και τώρα τι; Λίγο πριν από την τελευταία ευκαιρία να σταματήσει το αίσχος των Πρεσπών την κατάσταση στα χέρια του την έχει ο ελληνικός λαός. Ούτε οι ξεπουλημένοι βουλευτές που θα ψηφίσουν, ούτε εκείνοι που δεν θα ψηφίσουν αλλά εύχονται από μέσα τους να περάσει η συμφωνία, ούτε κι εκείνοι που έντιμα κι αντρίκια λένε ότι δεν πρέπει να κυρωθεί η συμφωνία.
Αυτά που λένε Πατέρες, αυτά σας μεταφέρω. Αν ρωτήσετε να κρατήσω επιφυλάξεις θα σας πω ότι και η ίδια η επικαιρότητα τα ίδια σχεδόν λέει… οπότε ο καθείς μπορεί να κρίνει. Αν συμβούν τέτοια πράγματα, που απευχόμαστε, πως θα διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας; Ποιος θα νοιαστεί για εμάς, την στιγμή που όλοι αισθανόμαστε ως Έθνος μόνοι και έρημοι μέσα στην παγωμένη αγκαλιά των αρπακτικών σε βορρά- δύση και ανατολή;
Από την πρώτη στιγμή εμφάνισης της «Συμφωνίας» για τη Μακεδονία επικαλούμαστε το Σύνταγμα το οποίο γράφει στο ‘Αρθρο 28 τα εξής: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους σκοπιανούς και τους σπόνσορες τους αλλά και για όλους που σιγοντάρουν πάνω σε αυτό το έκτρωμα που λέγεται συμφωνία. «Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ κλωτσάει και παίζει δυνατά για την Μακεδονία»... Το όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ δεν το δίνει ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ «τελεία και παύλα»…
Είναι κοινή διαπίστωση, μα και λυπηρά δυστυχώς, στις ημέρες μας αντιστραφήκανε οι όροι. Οι όροι της λογικής, της τάξεως και της ευπρέπειας. Τα κάτω, τα μικρά, τα ανάξια λόγου τα βάλαμε στα επάνω σκαλοπάτια της κλίμακος των αξιών και τα μεγάλα στα χαμηλά.