Η Ερμηνεία της Εικόνας της Πεντηκοστής

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_663.html



Η εικόνα της Πεντηκοστής παρουσιάζει υπερώο. Είναι το υπερώο που έμεναν οι Απόστολοι μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Οι Απόστολοι κάθονται ημικυκλικά. Στην κορυφή του ημικύκλιου είναι οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Τρίτος δεξιά του Πέτρου είναι ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς και απέναντι του ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος, τρίτος κοντά στον Παύλο. Ακολουθούν οι υπόλοιποι Απόστολοι κατά σειράν ηλικίας. Όλοι είναι ήρεμοι με γλυκεία έκφραση και στοχαστικό βλέμμα. Κρατούν ειλητάρια έκτος του Αποστόλου Παύλου, που κρατεί βιβλίο. Είναι τα σύμβολα του διδακτικού χαρίσματος, που έλαβαν από το Άγιο Πνεύμα. Μεταξύ των Πρωτοκορυφαίων διακρίνεται ένα κάθισμα κενό. Είναι η θέση του Χριστού, της θείας Κεφαλής της Εκκλησίας, την οποίαν εικονίζει η εικόνα της Πεντηκοστής.

Το Άγιο Πνεύμα (του Αγίου Λουκά Κριμαίας)

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/item/60804-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1

Αγίου Λουκά Κριμαίας
Λόγος εις το Ιω. 3,1-21
«Το Πνεύμα όπου θέλει πνει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλ’ ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει. ούτως εστί πας ο γεγεννημένος εκ του Πνεύματος» (Ιω. 3,8).

Άγιος Πορφύριος – «Αυτά τα κάνει το Άγιο Πνεύμα!» (διάλογος με Γερμανίδα)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_926.html



Κάποτε συνόδευσα στον Άγιο Γέροντα μία Γερμανίδα γιατρό, η οποία κατόπιν των δικών μου αφηγήσεων περί της αγιότητος του Παππούλη μας, είχε μεγάλη επιθυμία να τον επισκεφθεί.
Η Γερμανίδα δεν γνώριζε την Ελληνική γλώσσα. Όμως σε λίγα λεπτά αρχίζει ένας διάλογος μεταξύ τους, τον οποίον κατ’αρχήν θεώρησα φυσικό.

Γιατί γονατίζουμε τρεις φορές στον Εσπερινό της Πεντηκοστής;

http://www.diakonima.gr/2010/05/23/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%83/
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

«Θεέ μου…Είμαι πεσμένος… Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…»

Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού. του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας: «Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Οι Ευχές της Γονυκλισίας της Πεντηκοστής στη δημοτική.

http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1338638542.html
 
Η Πρώτη Ευχή.
Άχραντε, Αγιώτατε, Άναρχε, Ακατάληπτε, Αόρατε, Ανεξιχνίαστε, Αναλλοίωτε, Ανυπέρβλητε και Ανεξίκακε Κύριε στο αμέτρητο και άπειρο έλεός Σου. Έσυ είσαι αποκλειστικά ο Μοναδικός, που είσαι στον Εαυτό Σου η πηγή της αιώνιας ζωής. Είσαι Φως, που κατοικείς ανάμεσά μας, αλλά και κανένας δεν μπορεί να Σε προσεγγίσει (=απρόσιτος). Είσαι ο Δημιουργός του ουρανίου χώρου, της γης και της θαλάσσης και όλων, όσων δημιουργήθηκαν σ' αυτούς τους χώρους. Εσύ ικανοποιείς σε όλους τα αιτήματά τους, προτού Σε παρακαλέσουν γι' αυτά.

ΑΝΟΙΞΗ 2015: Λουλούδια παντού σε Μενίδι και ορεινό Βάλτο! (φωτογραφίες)

Φωτογραφίες: Χρήστος Αλεξόπουλος

Από τότε που έπεσε η Πόλη, ησύχασαν όλοι...(συγκλονιστικό άρθρο)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_171.html


του Στρατή Ανδριώτη

Αξιοπερίεργο! Αιώνες λυσσομανούσαν οι βάρβαροι λαοί να κατακτήσουν το Βυζάντιο, την Πόλη των πόλεων, την ένδοξη Κωνσταντινούπολη, την χριστιανική πρωτεύουσα του Ελληνισμού που άκμαζε διαρκώς, καί ήταν πλούσια σε όλα της, κυρίως στον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό της. Την αποκάλεσαν Πόλη Ιερή, Θεία, Βασιλίδα, Παράδεισο και χίλια δυο άλλα ονόματα της έδωσαν για να την λαμπρύνουν περισσότερο...

Από τα σκοτεινά σοκάκια της αθεΐας, της ασωτίας και του πνευματισμού!

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/item/60646-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%90%CE%B1%CF%82,-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D

Ο χημικός Σπύρος Μενάγιας, ο μετέπειτα αγιορείτης μοναχός Γεράσιμος (1881-1957), αφού πέρασε από τα σκοτεινά σοκάκια της αθεΐας, της ασωτίας και του πνευματισμού, βγήκε στο φως ανακαλύπτοντας την αληθινή πίστη στον Θεάνθρωπο Ιησού.

«Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά' ναι» - Οι θρύλοι για την άλωση της Πόλης

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_562.html


Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο «Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία».

Οι τελευταίες στιγμές του Έλληνα Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ, Δραγάση Παλαιολόγου…

http://olympia.gr/2015/05/29/%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF-4/


«Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου»,
λάδι σε καμβά, 125Χ100 εκ.

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

(Μια μυθιστορηματική αφήγηση που φωτίζει το πρόσωπο του τελευταίου μαρτυρικού Αυτοκράτορα της Ρωμανίας, βασισμένη σε ιστορικές αναφορές)

Η συγκλονιστική τελευταία δημηγορία του Παλαιολόγου, το βράδυ της 28ης Μαΐου 1453

http://hellasforce.com/2014/10/01/palaiologos/

του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα hellasforce.com

«Ο βασιλεύς διά λέξων ευγλώττων, ας αναγράφει και ο αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος, υπέμνησε πρώτον τους ακροατάς ότι άριστα εγίνωσκον πάντες, ότι είχεν επιστή η εσχάτη ώρα, ότι ο άγριος πολέμιος της υπάρξεως αυτών και της πίστεως ο από μακρού ήδη πολιορκών την βασιλεύουσαν, νομίζων ότι είναι κύριος αυτής, παρεσκευάζετο να καταφέρεη κατ’αυτής μετά τινας στιγμάς τα τελευταία πλήγματα, ίνα ει δυνατόν, ως όφις τον ιόν εκχύση και ως λέων ανήμερος καταπίη ημάς. Διά τούτο λέγω και παρακαλώ υμάς ίνα στήτε ανδρείως και μετά γεννίας ψυχήςμ ως πάντοτε έως του νύν εποιήσατε, κατά των εχθρών της πίστεως ημών.