Εννέα Σωτήριες Ικεσίες εις την Υπεραγία Θεοτόκο

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_74.html


Πρώτη ευχή
Παναγία Θεοτόκε Παρθένε βασιλεύουσα, Κάλλος Ουράνιο, την πίστη ημών ευφραίνουσα, η Υψηλοτέρα των Ουρανών, το ύδωρ της ζωής, η Δυναστεία των αγαθών, Ζωοδότειρα, Ηγεμονίς, Άνθος εύοσμον, του Δημιουργού των πάντων Θεού εικόνα έμψυχη, χαράς πηγή συμβάντων, Δόξα των Αγγέλων, η αείρρυτος η υμνωδία.

Η Ασύγκριτος, Θεού οσμή και ευωδία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Ζωηφόρε, της Τριάδος της Αγίας Ευλογία, Δύναμις Θεία, νόσων ιατρός, Γιάτρισσα Αγία. Ο λόγος και το έλεος της άπειρης Αγάπης του Θεού, Πεσόντων ανάκληση, Όπλο σωτηρίας κάθε αμαρτωλού, η φοβερή κατάπτωση του εχθρού, Δύναμις Αγία. Λυτήριον λύπης, Διάδωσμα πιστών και Θεραπεία.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Δεύτερη ευχήΟυρανών Υψηλοτέρα, Άγιον Ρόδον το Αμάραντον, Δεομένη Μήτηρ των πιστών, Άνθος χαράς ακράδαντον, Άρμα λαμπρόν βασιλικόν της Τρισηλίου Αρχής.

Ανακαίνιση του Κόσμου, στολή ουσίας κτιστής. Η Δέσποινα πάντων ημών, η παρισταμένη τω Θεώ, Όμμα αθέατων θεωριών, το παλάτιο το αγαθό, Ίαση ωκεία, Γοργοϋπήκοε, φοβερή βροντή Θεία, Πορταΐτισσα, και Δύναμις ασθενούντων, η παραμυθία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Η λυχνία η φωτοφόρος, Μυριώνυμη Ουρανών. Η λύτηρα των νόσων, σωτηρία των Χριστιανών. Βρύση ιαμάτων, Φως θαυμάτων, αθώωση ενόχων. Πρεσβεία θερμή, Θεόνυμφε, Ευλογημένη Κόρη. Άρτος ζωής, Ξίφος δίστομο, Ελπίδα μόνη.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Τρίτη ευχήΘεοτόκε κραυγάζομέν Σε, γενού τροφός ζωής εις πάντας τους επικαλουμένους Σε, Σιών στοργής, Ψυχοσώστρια, Αγαθή χειμερία των δεινών, Ελευθερώτρια, Απαλλαγή πειρασμών και συμφορών.

Κυοφορία Αγνή χαράς, το καθάρσιον λυτήριον. Καταργήσασα φθορέα φρενών, δαιμόνων αμυντήριον, Άρμα Ουράνιον, Θεού φόβος καταχθονίων, Φαρμακολύτρια, τέλος κατάρας, ζωής ταμείον, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Η Ρύτειρα των δόλων, Στήριγμα των αθλοφόρων. Το Τείχος το Ακαταμάχητον, η εξάλειψη δαιμόνων, Κραταιή πασών των δαιμόνων ράβδος φοβερή, Πλύση μιαρών, και πάσης ασθενείας συντριβή, Ζώσα Υπέρλαμπρη χαρά, Υπερτέρα ουρανών. Αρχή θαυματουργίας, επίσκεψις των ασθενών.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Τέταρτη ευχήΕλεούσα, Παναγία, νοερών Χάρις, πορφυρή, Στάχυ ολόχρυσο Θεϊκό, καρποφορία Θεϊκή.

Η καθάρια καθέδρα, Κόρη η πολυώνυμη, Κυρία Θεόστεφτη, Θεοχωρία, μετάνοια φωτόνυμη, Αγαθή, νουθεσία αόρατος, θυμίαμα σωφροσύνης, Εφτάφωτη λυχνία, βασιλεία εύοσμη αγιοσύνης, Λαμπρό οχύρωμα, αδιάσειστο Όρος Θείον, Κατοικητήριον του Χριστού, Αγνότητα Αγίων, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Άφθαρτη χαρά της οικουμένης, Σοφία μυστική, Πύρινη στήλη ουρανού, πέλαγος στοργής, άχραντη τιμή, Ουράνια Θεοφιλία, σάλπισμα Αγγέλων κραταιόν, Τιμιωτέρα ανωτέρων στρατευμάτων φοβερών, Άθλος των δικαίων, Άρρητος περιουσία αγαθών, Άνθος Ευαγγελίου, Γη επαγγελίας, Επιστασία Θείων Βουλών.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Πέμπτη ευχήΘεομήτωρ, Θεοκυήτωρ, Δέσποινα Μαρία, Θεοτόκε, δροσοσταλιά Θεού η Αγία, Άρωμα παρθενίας της Θείας Δημιουργίας.

Ευλογία Αρετής, Φως της Αληθείας. Αμβροσία Ουράνια, Χρυσαφένια, αστέρων ποίημα, Έαρ παντοδυναμίας, Αγάπης κυρίαρχον κύημα, η γλυκιά φωνή, Μεσιτεία η Αγαθή, φρόνημα ευσεβείας, Χορηγία εύλαλη αληθινή, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Ο ποθητός λιμήν, κάθε πόνου η γαλήνη, αρρώστων η πνοή, παρηγοριάς γλυκιά σαγήνη, μυστική Ουράνια ευτυχία, ψυχών αθανασία, Χάρις Αγία του Θεού, Παραδείσου μαρτυρία, Ασύλληπτος Θεουργία, Ειρήνης και Αγάπης η λατρεία, Υπεράγαθη, του Κόσμου Κάλλος, Μητέρα Παναγία.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Έκτη ευχήΠαναγία Μήτηρ του Ιησού, Ηλίου η αχτίδα, Πόθος και αγωνία του Κόσμου η ελπίδα, Μυστική βοήθεια σε κάθε δύσκολη πορεία, Λυτρωτικό ξεκίνημα ζωής, Υπερκόσμια θεωρία, Ακοίμητη κανδήλα, Λυχνία Εκκλησιών το Φως, Πολιτεία απαθείας, εξίλασμα πάντων, δικαίων ο ναός, Σοφία Ακήρατη, Ακένωτη πηγή, χώρα Θεού, Αρχή και τέλος, Νύμφη Ανύμφευτη Ιησού Χριστού, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Άσπιλον δάκρυ ανάπαυσης ανθρώπων πονεμένων, Παράκληση αφανής, Δώρον θαυμάτων αγιασμένων, Επίγνωση Αληθείας, Αποστόλων ο φωτεινός ο φάρος, Ανείπωτη ωραιότης, Αγίασμα ομορφιά και κάλλος, η νίκη της ζωής, το φτερούγισμα Αγγέλων, Ανάπλαση πιστών, Ανάπαυση πόνων φέρουσα.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Έβδομη ευχήΠάνσεμνη, Κεχαριτωμένη, Θεόν φέρουσα η Ευλογημένη, ενδιαίτημα Αγίου Πνεύματος, η Λευκοφορεμένη, Θαύμα δείξασα αρρήτως, χαρίτων θάλασσα, Ζωής ύδωρ, Δυναστεία αγαθών, Ηγεμονίς και Γιάτρισσα, Μύρον εύοσμον του Δημιουργού των πάντων, Θεού εικόνα έμψυχη χαράς, πηγή συμβάντων, Κρουνός διάλυσης οδύνων, κολυμβήθρα της ζωής, Θεοτόκε, κιβωτός των πιστών, Υπέρμαχος η Αρραγής, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Ανόρθωση των ανθρώπων, αμυντήριο των εχθρών, Αστραπή καταλάμπουσα, προσαγωγή παντοίων αγαθών. Δυνάμενη πάντα, δαιμόνων θρήνος και οδυρμός, Τείχος Απροσμάχητον, θάλψοις βασάνοις, Νικοποιός, Θεοτίμητη, Δόξα Αγίων, οχύρωμα συνεκτικόν, Παντοκρατόρισσα, προστασία φοβερή, σωρός καλών.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Όγδοη ευχήΕυαγγελίστρια, η Παναμώμητος, άβυσσος της ευσπλαχνίας, η Διαζώσουσα, η Δαιμονοκαθαιρέτης, πλούτος ευεργεσίας, Πανυπερούσιον φως, κεραυνός δαιμόνων, και ευφροσύνη, Βάτε φλογοφόρε, σκήπτρο εξουσίας, Ζωήρητη μυρσίνη, Μεσίτρια ευλογημένη, Θείο εγκαλλώπισμα αϊδίου Φωτός, Εγγυήτρια ανέλαβε της ψυχής μας ελπίς και ιατρός, επάκουσε την δέηση ημών της Εκκλησίας Δομήτωρ, θεραπεία των αμαρτωλών, Παναγία Συ η Αντιλήπτωρ, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Δοχείον Θείον, Ηλιόμορφη, Κηδεμών και βοηθός, Ισχύς και συντριμμός, Κρίνο εύοσμο, κόσμου αρωγός, Αΐδια ωδή των ευσεβών, Αμαρτωλών η σωτηρία, Αγγέλων η Κυρία, Τράπεζα Θεϊκή, Πορφύρα Αγία, Παρρησία προς Θεόν, θέωση θνητών, καταφύγιον Ιερόν, θέαμα φλογερόν, αφάνισις πονηρίας, βέλος το πικρόν.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Ένατη ευχήΘεόνυμφη λαμπάδα, τον Ήλιον φέρουσα Χριστόν, Όχημα του Λόγου, Άστρον άδυτον, εγκαλλώπισμα πιστών, Ουράνεια κλεις, Ίαμα και Ίλεως, Δέηση ζωής, Λυτήριον λύπης, φόβον καταργήσασα, χρυσοφαής, Αγνότης Μακαρία, Γέφυρα αιώνιας σωτηρίας, Ύμνος Ασωμάτων, γεγεννημένη νήψις γαλουχίας, Μυριώνυμη, και Μυριώχαρη, άϋλη, Μυροβλύτισσα, Οδηγήτρια, Γρηγορούσα, κόρη Μεσοπαντίτισσα, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).

Κυριώνυμη Παναγία, Ναέ Θεού, ακατάλυτος, Ουρανώσασα τον χουν, Όμβρος ζωοδότης άλυτος, Όνομα πολυπόθητον, Σκήνωμα οχυρώσασα απόρθητον, Στήριγμα ευσεβών, σκεύος Ιερόν αλώβητον, Αγίας Τριάδος δώρημα το τέλειον παρρησίας, η Χάρις νοερών, παρισταμένη τω Θεώ, φλοξ αθανασίας.

Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιο

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Υπαπαντή του Ιησού Χριστού

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/item/53101-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων.

Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο.

Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν.
Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.

«Όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες»: Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάση η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει δε τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής.

Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυσις το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ο­γδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη; Όμως οι Ιουδαίοι δεν γνωρίζουν τα των Ιουδαίων.
Ενώ η Εκκλησία του Χριστού και τον Χριστό γνωρίζει και τις Ιου­δαϊκές διδασκαλίες. Περιτέμνεται λοιπόν το παιδί την ογδόη ημέρα, επειδή κατά την ογδόη η Ανάστασις, δηλαδή η Κυριακή, έμελλε να αποβή η περιτομή[2] όλου του κόσμου.

Γιατί άλλωστε δεν διέταξε ο Μωυσής να γίνεται η περιτομή την έκτη ημέρα; Γιατί όχι την εννάτη ή την δεκάτη; Είναι λοιπόν προφανής η σημασία της ο­γδόης ημέρας, κατά την οποία γίνεται η Ανάστασις του Κυρίου. Όποιος λοιπόν δεν πιστεύει στην Ανάστασι είναι απερίτμητος στην καρδιά, αφού με την απιστία του αποξενώνεται από τον Θεό. Ενώ η περιτομή της πίστεως είναι αληθινή γνώσις και αίσθησις.

Γι' αυτό, αγαπητέ μου, η περιτομή δίδεται θεωρητικά στους πι­στούς υπό την έννοια του αγίου βαπτίσματος. Το δε άγιο βάπτισμα είναι τύπος της Αναστάσεως του Χριστού. Να περάσης λοιπόν από την σάρκα στο πνεύμα και από τα σωματικά στο μεγαλείο του πνεύματος και θα βρης εκεί μεν περιτομή σαρκική, εδώ δε περιτομή πνευματική και κάθαρσι από τις αμαρτίες.

Ογδόη ημέρα είναι η περιτομή· η δε ογδόη ημέρα είναι και η ανάστασις· της δε αναστάσεως τύπος είναι το βάπτισμα. Δέστε πώς από τα μικρά προοδεύουμε στα μεγαλύτερα, από τα σω­ματικά στα πνευματικώτερα. Να έλθουν λοιπόν οι Ιουδαίοι κι αυτοί και να προοδεύσουν. Γιατί πρέπει να προοδεύσουν από τα σαρκικά και να μην αρκεστούν σ' αυτά.

Λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος δεν ήλθε να καταλύση τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώση, περιετμήθη κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Λέγει λοιπόν ο Ευαγγελιστής: «Συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες για την περιτομή του και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως ωνομάστηκε από τον άγγελο προτού να συλληφθή στην κοιλιά της μητέρας του».
Εμείς δηλαδή παίρνουμε το όνομα μετά την γέννησί μας, ενώ ο Ιησούς παίρνει το όνομά του προτού να γεννηθή. Γιατί υπήρχε και προτού να συλληφθή. Ωνομάστηκε δε Ιησούς, επειδή το έργο του ήταν έργο Σωτήρος.

«Και όταν συμπληρώθηκαν, λέει, οι ημέρες του καθαρισμού τους σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως». Τίνος καθαρισμού; Της Μαρίας και του Ιωσήφ. Διέταζε δηλαδή ο νόμος, η γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει να καθαρίζεται και να φυλάγη τις ημέρες και να μην βγαίνη εξω.

«Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού σύμφωνα με τον νό­μο του Μωυσέως» — καίτοι δεν υφίστατο τέτοια ανάγκη για την Παρθένο, αλλ' όμως εκπληρωνόταν ετσι ο νόμος — «τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα, για να τον προσφέρουν στον Κύριο, όπως έχει γραφή στον νόμο του Κυρίου».
Όπου ο λόγος είναι για σωματικό καθαρισμό, λέει «σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως»· όπου για προσφορά του Αγίου, «όπως έχει γραφτή, λέει, στον νόμο του Κυρίου». Όχι ότι ο νόμος του Μωυσέως δεν ήταν νόμος του Κυρίου· διότι, όσα λέει ένας προφή­της κινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, δεν τα λέει μόνος, αλλά ο Κύριος του τα υπαγορεύει. Επειδή όμως και ο καθαρισμός είχε χαρακτήρα σωματικό, γι’ αυτό λέει «νόμο του Μωυσέως». Όταν όμως προσφερόταν το πρωτότοκο, λέει «κατά τον νόμο του Κυρίου» τιμώντας έτσι το νεογέννητο.

«Όπως είναι γραμμένο στον νόμο του Κυρίου: κάθε αρσενικό που διανοίγει μήτρα να ονομασθή άγιο και αφιερωμένο στον Κύριο». Αυτή λοιπόν η φράσις και η διάταξις ολόκληρη και η αφορμή της διατάξεως βάλθηκε γι' αυτόν που επρόκειτο να διανοίξη μήτρα.

Γιατί όλα τα πρωτότοκα των ζώων και των ανθρώπων ουδέ­ποτε διήνοιξαν μήτρα, αλλά ήταν απλώς και μόνο πρωτότοκα. Εκείνος όμως που γεννήθηκε από μητέρα παρθένο, αυτός μόνο διήνοιξε μήτρα. Κάνε μου λοιπόν την χάρι και πρόσεξε ότι η διατύπωσις όλου αυτού του νόμου έγινε για εκείνον μόνο που επρόκειτο να γεννηθή από μητέρα παρθένο.

Πώς όμως να την κατανοούσαν οι Ιουδαίοι; Γιατί σαν σαρκικοί που είναι απέχουν πολύ από του να καταλάβουν τα νοήματα της πνευματικής διδασκαλίας.

Έπειτα ανεβαίνουν «για να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με αυτό που λέει ο νόμος του Κυρίου, ένα ζευγάρι από τρυγόνια ή δύο νεοσσούς από περιστέρια»[3]. Έγιναν δε και αυτά τυπικά, κατά τον νόμο, ώστε να μην υπάρχη καμμιά έλλειψις στην πιστή εκτέλεσι του νόμου. Αυτά είναι συγκεκαλυμμένα νοήματα του Μωσαϊ­κού νόμου. Ας έλθουμε όμως στην εξήγησι του Ευαγγελίου.

«Και να, υπήρχε ένας άνθρωπος στην Ιερουσαλήμ που ωνομαζόταν Συμεών. Και ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος και ευλαβής και το Πνεύμα του Θεού ήταν ­επάνω του. Αυτός είχε λάβει αποκάλυψι από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα τελείωνε την ζωή του προτού δη τον Χριστό τον Κυρίου». Γέροντας ήταν ο Συμεών και πε­ρίμενε την εκπλήρωσι της υποσχέσεως. Έμενε στον ναό μέσα και μονολογούσε: Όπου και να γεννηθή, οπωσδήποτε εδώ θα παρουσιασθή.

«Αυτός ήλθε κατ' έμπνευσιν του Πνεύματος στον ναό» εκείνη την ώρα που οι γονείς έφερναν εκεί το παιδί. Διότι βέβαια πολλές φορές ερχόταν, αλλά με δική του πρόθεσι. Τότε όμως οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα στην κατάλληλη στιγμή, έρχεται, για να λάβη την εκπλήρωσι της υποσχέσεως.

«Αυτός δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Ιησού και ευλόγησε τον Θεό και είπε: Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Από πού τον αφήνεις ελεύθερο; Από τον στίβο της ζωής. Γιατί είναι γεμάτα λύπη τα βιοτικά πράγματα. Η ζωή είναι φυλακή. Εκείνος λοιπόν ήθελε να ελευθερωθή. Εάν όμως κάποιος την αναχώρησι από την εδώ ζωή την θεωρή ζημία αυτός δεν είναι ακόμη τέλειος στην πίστι.

Εκείνος όμως έλεγε: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Διότι αυτός που πρόκειται να κάμη ειρήνη με τον κόσμο έφθασε· ο ειρηνοποιός έχει έλθει- εκείνος που συνδέει τον ουρανό με την γη και μετατρέπει την γη σε ουρανό με την ευαγγελική διδασκαλία έχει κατα­φθάσει.

Ο Συμεών φωνάζει: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη, γιατί είδαν τα μάτια μου την σωτηρία σου», λέει. Τι είναι αυτό που λέει; Προηγουμένως δηλαδή πίστευα με την διάνοιά μου και γνώριζα με τον λογισμό μου. Τώρα όμως είδαν και τα μάτια μου.
Και εκείνο που προσδοκούσα με την καρδιά μου, να που το είδαν τα μάτια μου εκπληρωμένο. Και ποιο είναι αυτό; «Είδα, λέει, την σωτηρία σου». Ποια σωτηρία; «Αυτήν που ετοίμασες ενώπιον όλων των λαών». Όχι του λαού του ενός ούτε του λαού του Ισ­ραήλ μόνο, αλλά «ενώπιον όλων των λαών». Γιατί αυτός που γεννήθηκε είναι δι­δάσκαλος όλων των ανθρώπων.

«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Γιατί φως; Επειδή ακριβώς οι εθνικοί βρίσκονταν στο σκοτάδι. Ε­πειδή τα σκοτισμένα ειδωλολατρικά έθνη φωτίζονταν.

«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Εδώ η δόξα και εκεί η αποκάλυψις. Εκεί η αρχή της διδασκαλίας, εδώ η πρόοδος της μαθήσεως.

«Δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Αλλά εδώ σίγουρα θα ρωτήση κάποιος: Και πού είναι οι Ισραηλίτες; Έχεις τον Πέτρο, έχεις τον Παύλο, έχεις τον Ιωάν­νη, έχεις τις τρεις χιλιάδες, έχεις τις πέντε χιλιάδες, έχεις την Εκκλησία της Ιε­ρουσαλήμ, έχεις αυτούς που πίστεψαν από τις τάξεις των Ιουδαίων.
Γιατί μέσα στους πιστούς βρισκόταν το έθνος. «Εάν ο Κύριος των Δυνάμεων δεν άφηνε για σπόρο μια μικρή μερίδα πιστού λαού ανάμεσά μας, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε όμοια τύχη με τα Γόμορρα»[4].

Διότι λέει επίσης ο Θεός: «Κράτησα για τον εαυτό μου επτά χιλιάδες άνδρες, οι οποίοι δεν γονάτισαν να προσκυνήσουν τον Βάαλ»[5]. Έτσι μέσα στον λαό φυλαγόταν το σπέρμα της πίστεως και δεν χάθη­κε ο λαός — μη γένοιτο — ούτε εξαχρειώθηκαν όλοι οι Ιουδαίοι. Αφού και τώρα, σ' αυτή την μακάρια κατάστασι και κλήσι των Χριστιανών πολλοί είναι οι καλεσμέ­νοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί.
Ο Χριστός δηλαδή κάλεσε όλη την οικουμένη και ετοί­μασε το άγιο τραπέζι του Ευαγγελίου. Αλλά όταν έλθη στη Δευτέρα Παρουσία, μπαίνει μέσα και κάνει ξεδιάλεγμα και εξετάζει με προσοχή τους συνδαιτυμόνες.

Κι αν βρη κανένα να μη έχη ένδυμα κατάλληλο για γάμο του λέει: «Φίλε, πώς μπήκες εδώ μέσα χωρίς γαμήλιο ένδυμα;»[6] Και θα τον βγάλη έξω καθώς ακού­σαμε στα Ευαγγέλια. Ώστε, όπως και εκεί έγινε εκλογή, έτσι και εδώ θα γίνη ε­κλογή. Μήπως δηλαδή, επειδή έχουμε κληθή, πρέπει στο εξής να αλαζονευώμαστε, σαν να έχουμε, αλήθεια, εξασφαλίσει την τελειότητα; Λοιπόν, η πτώσις εκείνων ας γίνη δική μας ασφάλεια.
Έτσι, αγαπητέ, ούτε ο λαός χάθηκε ολόκληρος, ούτε όλος εξαχρειώθηκε, ούτε όλος απίστησε, ούτε όλος κατεδίωξε τους Αποστόλους, αλλά με το κήρυγμα των Αποστόλων πίστευσαν αμέσως τρεις χιλιάδες, χωρίς τις γυ­ναίκες και τα παιδιά.

Και έγινε στην Ιερουσαλήμ Εκκλησία αναρίθμητη, ενώ α­κόμη δεν είχε καταστραφή ο Ναός, ενώ ακόμη δεν είχαν εκδιωχθή oι Ιουδαίοι, ενώ ακόμη δεν είχε γκρεμισθή η Ιερουσαλήμ. Οικοδομήθηκε Εκκλησία και τα λό­για του Ιωάννη έγιναν ξεκάθαρη αλήθεια: «Εκείνος πρέπει να μεγαλώνη, εγώ δε να μικραίνω»[7].

Ο Συμεών λοιπόν που είναι προφήτης λέγει: «Δόξα για τον λαό σου τον Ισ­ραήλ». Γιατί ήταν δόξα γι' αυτούς που προσδοκούσαν η συνάντησις εκείνου τον οποίο προσδοκούσαν.

Και αναλογίζονταν ο Ιωσήφ και η Μαρία αυτά που άκουγαν: Ο άγγελος έφερε την ευχάριστη είδησι, οι μάγοι τον εγνώρισαν, οι ποιμένες τον έμαθαν, οι στρατιές των αγγέλων χόρευαν, το αστέρι από πάνω τον ανήγγειλε, ο Συμεών προφητεύει, η Άννα η κόρη του Φανουήλ προφητεύει, η γη αγαλλόταν, ο ουρανός μίλησε με το αστέρι, οι μάγοι αρνήθηκαν τον τύραννο, οι ποιμένες προσκύνησαν τον αρχιποιμένα, όλα τον εγνώρισαν, η μητέρα ήξερε, ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε, έτρεμαν για όσα έγιναν, όμως κατάλαβαν την έκβασι των γεγονότων.

«Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στην Μαριάμ την μητέρα του: Αυτός πρόκειται να γίνη πτώσις και έγερσις για πολλούς μέσα στον Ισραήλ και σημείο αντιλεγόμενο». Πτώσις για ποιους; Σαφώς γι' αυτούς που απιστούν, αυτούς που αντιλέγουν, αυτούς που τον σταυρώνουν. Και έγερσις για ποιους; Αυτούς που τον αναγνωρίζουν και τον ομολογούν με ευγνωμοσύνη.

«Και σημείο αντιλεγόμενο». Ποιο σημείο αντιλεγόμενο; Το σημείο του Σταυ­ρού, που η Εκκλησία το θεωρεί σωτηρία του κόσμου, που οι Ιουδαίοι το εχθρεύονται και που πολλές φορές και ο ουρανός το διεκήρυξε. Αμφισβητείται το σημείο, για να νικήση η αλήθεια. Γιατί χωρίς αντίλογο δεν μπορεί να γίνη ολοκληρωμένη νίκη. Έπρεπε λοιπόν να εμφανισθή η αντιλογία, για να εκδώση την απόφασί του ο δικαστής, αφού μακροθυμήση μέχρι το τέλος των αιώνων. Γι' αυτό λέει «και ση­μείο αντιλεγόμενο». Αντιλέγουν δε εκείνοι που απιστούν.

Και συ, λέει, θεωρείσαι μητέρα. Άραγε λοιπόν εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή συμφώνησες να γίνης μητέρα, επειδή τον εγέννησες, επειδή έκρινες καλό να του δανείσης την μήτρα σου; (Διότι η κοιλιά σου έγινε δοχείο της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος).

Άραγε λοιπόν θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή έγινες Θεο­τόκος, επειδή συνέλαβες χωρίς πείρα γάμου, επειδή καταστάθηκες Μητέρα του Δημιουργού σου; Άραγε εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού; Ούτε κι εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, αλλά «κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυ­χή».
Γιατί, Κύριε μου; Σε τι αμάρτησα; Σε τίποτε δεν αμάρτησες βέβαια. Όταν όμως Τον δης κρεμασμένο στον Σταυρό, όταν Τον δης να υποφέρη για όλο τον κό­σμο, όταν δης στον Σταυρό τα χέρια Του τρυπημένα και καρφωμένα στο ξύλο, τότε θα αρχίσης να αμφιβάλλης και να λες: Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο μου μί­λησε ο άγγελος; Αυτός είναι εκείνος στον οποίο έγινε το θαύμα της συλλήψεως; Παρθένος ήμουν και γέννησα και έμεινα πάλι παρθένος. Γιατί λοιπόν αυτός σταυρώνεται;

«Κι εσένα την ιδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή». Ώστε, σύμφωνα με την προφητεία του δικαίου Συμεών, κανένας δεν έμεινε εκτός πειρασμού. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος από τους μαθητές, τον αρνήθηκε τρεις φορές.
Οι άλλοι μα­θητές τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ούτε είχε άλλωστε ο τσομπάνος ανάγκη από τα πρόβατα για να τον προστατεύσουν, ενόσω αυτός έδιωχνε τους λύκους, ούτε ο αγωνιστής είχε ανάγκη από βοηθούς, αλλά όλοι τους έφυγαν. Και ο Χριστός έμει­νε μόνος κρεμασμένος στον Σταυρό σαν κριάρι έτοιμο για θυσία. Λοιπόν και αυ­τής την ψυχή την διεπέρασε η ρομφαία: ο πειρασμός δηλαδή και η αμφιβολία.

«Κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή, ώστε να αποκα­λυφθούν από πολλές καρδιές οι λογισμοί». Πάσχει λοιπόν ο Ιησούς, για να ελέγξη την απιστία και για να γεμίση από ευγνωμοσύνη τις καρδιές αυτών που Τον πιστεύουν. Αντιλέγεται το σημείο, για να ελεγχθούν αυτοί που αντιλέγουν από κακία.

Γιατί, αν η αλήθεια ήταν από κάθε άποψι αναντίρρητη για τους ανθρώ­πους, τότε η ευσέβεια θα έμενε αδοκίμαστη. Όμως με το να γίνεται παραχώρησις στην αντιλογία, δοκιμάζεται η ελεύθερη εκλογή της αλήθειας. Αντιλέγεται το ση­μείο.
Γιατί πώς αλλιώς θα δοκιμάζονταν οι μάρτυρες στους διωγμούς; Πώς θα α­γωνίζονταν και θα αναδεικνύονταν νικητές με την καρτερία τους; Δες πόσο ωφέ­λησε η αντιλογία, αφού έφτιαξε όχι πιστούς απλώς, όπως θάλεγε κανείς, αλλά και μάρτυρες που έφθασαν μέχρι τα βασανιστήρια και τον θάνατο και παρουσίασαν μια απόδειξι της χάριτος του Χριστού με την καρτερία τους.

Όταν λοιπόν ο Συμεών λέει «ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον», εννοείται ότι ούτε την πτώσι την προξενεί αυτός, ούτε την ανάστασι την προσφέρει με την βία, αλλά «κείται εις πτώσιν» αυτών που σκοντάφτουν στον λίθο του προσκόμματος και «εις ανάστα­σιν» εκείνων που πιστεύουν με την αγαθή τους προαίρεσι.

Διότι λέει «κείται». Σαν να έλεγε κανείς: Το φως ανατέλλει για να βλέπουν οι υγιείς, ενώ αυτοί που τους πονούν τα μάτια να απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την λάμψι του φωτός. Γιατί πώς αλλιώς θα ήταν δυνατόν οι πρώτοι να πέσουν και να είναι αξιοκατάκριτοι, ενώ οι δεύτεροι να σηκωθούν με χρηστές ελπίδες που προέρχονται από την καλή τους προαίρεσι, αν δεν υπήρχε το «αντιλεγόμενο σημείο»;

Γιατί λέει ο Συ­μεών «και εις σημείον αντιλεγόμενον»; Για να μη προξενήση η αντιλογία απορία στους πιστούς. Το να αμφισβητείται δε και η αλήθεια του Θεού, είναι φανερό ότι αυτό γίνεται, επειδή το επιτρέπει ο Θεός. Κανένας δηλαδή δεν μπορεί να προβάλη καμμιά αντίρρησι, αν δεν το επιτρέψη αυτό ο Θεός. Είναι όντως αναγκαία η παραχώρησι αυτή εκ μέρους του Θεού, για να φανερωθούν οι άξιοι.

Θα έλθη όμως εποχή που δεν θα υπάρχη πια καμμιά αντίρρησις. Όταν δηλαδή το σημείο του Σταύρου θα λάμψη σαν προάγγελος του Κυρίου από τον ουρανό, «τότε θα κλίνη κάθε γόνυ στα επουράνια και στα επίγεια και στα καταχθόνια και κάθε γλώσσα θα ομολογήση ότι ο Χριστός είναι Κύριος προς δόξαν του Θεού Πατρός»[8].

Όσο δηλαδή το σημείο αυτό φαίνεται μόνο του και είναι απλό σημείο και δεν φαίνεται πουθενά ο σημαινόμενος, το σημείο θα αντιλέγεται. Όταν όμως ο ίδιος ο σημαινόμενος αποκαλύψη τον εαυτό του κατά την Δευτέρα Παρουσία, τότε πια κανείς δεν θα τολμά να αντιλογήση στο σημείο, γιατί ο σημαινόμενος θα έχη καταφθάσει με ολοφάνερη την θεότητά του εναντίον εκείνων που Τον αρνούν­ται. Τότε εκείνοι που προηγουμένως είχαν δεχθή το σημείο θα δοξασθούν από αυ­τόν που εκείνο υποδήλωνε, ενώ εκείνοι που αμφισβήτησαν το σημείο θα καταδικα­σθούν από τον υποδηλωθέντα.
Και αυτό θα είναι τότε το τέλος της αντιλογίας, το τέλος της πλάνης, το τέλος της αμφιβολίας, το τέλος της απιστίας, η αρχή δε των βραβείων και των στεφάνων. Αυτά μακάρι όλοι μας να τα επιτύχουμε με την χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

Ένα συγκλονιστικό περιστατικό του Γερμανοϊταλικού πολέμου...

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_32.html

Ένα περιστατικό του Γερμανοϊταλικού πολέμου έξω από την Αίγινα

Το αφηγήθηκε ένας στρατιωτικός γιατρός στον μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονα Φωστίνη, με σε μια συζήτηση που είχαν για το μεγαλείο και τα χαρίσματα με τα οποία έχει προικιστεί η Ελληνική ψυχή από τον Δημιουργό της. Είπε:

“Σ’ έναν από τους φοβερούς βομβαρδισμούς που έκανε η Γερμανική αεροπορία στην περιοχή του Πειραιώς και του Αργοσαρωνικού, χτύπησε και ένα καϊκάκι φορτωμένο με κόσμο, που έκανε την γραμμή Αίγινα- Πειραιά και αντιστρόφως.

Στοιβαγμένοι εκεί μέσα οι ταλαίπωροι άνθρωποι , τρομοκρατημένοι από τη απερίγραπτη σκληρότητα των Ναζί, προσπαθούσαν να εξυπηρετηθούν στις μετακινήσεις τους με μερικά καΐκια που ψυχωμένοι βιοπαλαιστές καπετάνιοι τολμούσαν να τα ταξιδεύουν στις επικίνδυνες εκείνες ημέρες.

Εκείνη την ημέρα του 1940, ενώ ένα από τα καϊκάκια είχε πια μπει στα νερά της Αίγινας , έγινε μια αεροπορική επιδρομή, από την οποία χτυπήθηκε και το μικρό πλεούμενο. Οι επιβάτες και το λίγο προσωπικό βρέθηκαν στην θάλασσα, οι περισσότεροι τραυματισμένοι. Αληθινή τραγωδία!

Ένας νεαρός Αιγινήτης μέσα σ’ αυτή την κατάσταση διακρίθηκε για τον ηρωισμό του. Νησιωτόπουλο άφθαστο στο κολύμπι, μπαινόβγαινε στην θάλασσα και κουβαλώντας έβγαζε και έσωζε στην ακτή τραυματισμένους και άλλους που δεν ήξεραν κολύμπι. Τους παρέδιδε στο πρόχειρο συνεργείο πρώτων βοηθειών που είχε καταφθάσει στην ακτή, μέσα στο οποίο ήμουν κι εγώ μαζί μ’ έναν άλλο χειρούργο και μερικούς νοσοκόμους.

Για μια στιγμή πρόσεξα ιδιαίτερα τον νεαρό αυτό ήρωα και τί να δω; Το χέρι του απ’ τον αγκώνα και κάτω κρεμόταν μισοκομμένο και λουσμένο στο αίμα! Συγκλονισμένος του είπα, ενώ τον έβλεπα να ξαναπέφτει στην θάλασσα για να βοηθήσει και κάποιους άλλους:

- Σταμάτησε , παιδί μου! Θα ξεματώσεις. Έλα να σου περιποιηθούμε το χέρι.

Κι εκείνος χλωμός από τον κόπο αλλά και την αιμορραγία , απάντησε ενώ ξανάπεφτε στην θάλασσα:

- Άφησέ με ,γιατρέ. Για τέτοια είμαστε τώρα; Ο κόσμος χάνεται!

Καθώς κολυμπούσε , η θάλασσα γινόταν κόκκινη τριγύρω, από το αίμα που έχανε. Έκλαψα και είπα μέσα από τα δάκρυά μου: «Θεέ μου, δεν είναι δυνατόν να μην βοηθήσεις την Ελλάδα, όταν μέσα της κλείνει τέτοιες ψυχές!”

Όταν γύρισε σέρνοντας στην ακτή έναν ακόμη τραυματία, τελείωσαν πλέον οι δυνάμεις του και μπορέσαμε και ασχοληθήκαμε μαζί του σώζοντας τον απαράμιλλο αυτό σωτήρα ναυαγών.

Το περιστατικό αυτό, Μητροπολίτα μου, όσο ζω θα το θυμάμαι πάντα με συγκίνηση”.

Ο Μητροπολίτης , κι εκείνος συγκινημένος, το αποθανάτισε σ’ ένα από τα βιβλία του.

Η Υπαπαντή του Κυρίου και το Βατοπαίδι

http://www.agioritikovima.gr/all/item/53129-%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B9

‘Ίσως δεν γνωρίζετε ‘ότι… 

 …το Καθολικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου ετιμάτο αρχικά στην Υπαπαντή του Κυρίου και λόγω ενός θαυμαστού γεγονότος σήμερα είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

Ο Γεράσιομος Σμυρνάκης στο βιβλίο του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (1903) γράφει:

Ο Καθολικός Ναός της Μονής, αποτελών ένα των εν Αγίω Όρει αρχαίων μνημείων, σεμνύνεται επί τη μνήμη της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου, ενώ το πάλαι ετιμάτο επί τη μνήμη της θείας Υπαπαντής εφ ω και κατά την εορτήν αυτής τελείται πανήγυρις (2α Φεβρουαρίου)∙ επειδή δ’ ένεκεν πυρκαϊάς επισυμβάσης εν αρχαίοις χρόνοις, ως η παράδοσις αναφέρει, επυρπολήθησαν πάσαι αι άγιοι εικόνες, διεσώθησαν δε μόναι αι τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου απεικονίζουσαι, η εκ ψηφίδων άνωθεν των ανατολικών κιόνων και η εν τη Λητή ωσαύτως εικών του Ευαγγελισμού, κοινή γνώμη απεφασίσθη, ίνα καθιερωθή ο Ναός επί τη μνήμη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25η Μαρτίου) και τότε τελήται η κυρία πανήγυρις της Μονής.

Η Συγκινητική Ιστορία μιας φτωχής γιαγιάς

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_79.html


Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι.
Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.
Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθησε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.
Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά.
«Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς».
«Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλος ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, να αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ νΌ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα.
Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα.
Το παληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (2 Φεβρουαρίου)

http://www.diakonima.gr/2015/02/02/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81-3/

Η Υπαπαντή του Κυρίου – 1546 μ.Χ. – Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή,

Εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Κόλπους Πατρός τυπούσι του σου, Χριστέ μου,

Του Συμεών αι χείρες, αι φέρουσί σε.

Δεξατο δευτερίη Χριστόν Συμεών παρά Νηώ.

Το γεγονός αυτό εξιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο Β’, στ. 22-35. Συνέβη σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «παν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνταν από ένα ζευγάρι τρυγόνια η δύο μικρά περιστέρια. Κατά τη μετάβαση αυτή, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικας Συμεών ( 3 Φεβρουαρίου). Αυτό το γεγονός αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, όπως ισχυρίζονταν οι υποκριτές Φαρισαίοι και Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει, να τον τελειοποιήσει.

Κατά την ολονυκτία της Υπαπαντής στην Κωνσταντινούπολη, οι βασιλείς συνήθιζαν να παρευρίσκονται στο Ναό των Βλαχερνών. Η συνήθεια αυτή εξακολούθησε μέχρι τέλους της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος α’.

Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών, χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.

Κοντάκιον

Ήχος α’.

Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τω τόκω σου, και χείρας του Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας και νυν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ’ ειρήνευσον εν πολέμοις το πολίτευμα, και κραταίωσον Βασιλείς ους ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Ο Οίκος

Τη Θεοτόκω προσδράμωμεν, οι βουλόμενοι κατιδείν τον Υιόν αυτής, προς Συμεών απαγόμενον, ον περ ουρανόθεν οι Ασώματοι βλέποντες, εξεπλήττοντο λέγοντες· θαυμαστά θεωρούμεν νυνί και παράδοξα, ακατάληπτα, άφραστα, ο τον Αδάμ δημιουργήσας βαστάζεται ως βρέφος, ο αχώρητος χωρείται εν αγκάλαις του Πρεσβύτου, ο επί των κόλπων απεριγράπτως υπάρχων του Πατρός αυτού, εκών περιγράφεται σαρκι, ου Θεότητι, ο μόνος φιλάνθρωπος.

 Μεγαλυνάριον

Σήμερον η Πάναγνος Μαριάμ, τω Ναώ προσάγει, ώσπερ βρέφος τον Ποιητήν, ον εν ταις αγκάλαις, ο Πρέσβυς δεδεγμένος, Θεόν αυτόν κηρύττει, καν σάρκα είληφε.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Η Υπαπαντή του Κυρίου – α’ μισό 18ου αι. μ.Χ. – Mονή Παντοκράτορος, Άγιον Όρος

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου – Λυδία Γουριώτη© (http://lydiagourioti-iconography.blogspot.com)

Πηγή: .saint.gr

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ: Γι’ αυτό ο Λιαρόπουλος τα έβαλε με τον Βαρουφάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ! Διαβάστε το μεγάλο σκάνδαλο με τα 5 δις ευρώ…

http://www.makeleio.gr/?p=267623

Το θέμα το διαβάσαμε στο… ygeianet.gr και το έχει υπογράψει ο Δημήτρης Βαρνάβας. Διαβάστε το και τα συμπεράσματα δικά σας:

Την Παρασκευή 10 Ιουνίου ξεκίνησε στη Χαλκιδική το συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας ΠΦΥ με εναρκτήρια ομιλία του κ. Σουλιώτη, Διοικητή του ΟΠΑΔ και υποδιοικητή του ΕΟΠΥΥ.

Αναφερόμενος ο ομιλητής στα GreekStatistics παρέθεσε το εξής γεγονός: επί εποχής διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ τα στοιχεία για τις δαπάνες υγείας που διοχέτευε η Ελλάδα στον ΟΟΣΑ ήταν πάντοτε παραποιημένα και μάλιστα ανεβοκατέβαιναν στο εξωφρενικό ποσό των 5 δις ευρώ.

Εντούτοις ο ομιλητής παρέλειψε ν΄ αναφέρει μια σημαντική λεπτομέρεια:

ποιός ήταν ο διαπιστευμένος εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ για θέματα υγείας;

Ποιος ήταν εκείνος που είχε αναλάβει να διοχετεύει τα παραποιημένα στοιχεία και να εξαπατά Διεθνείς Οργανισμούς ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να ανέχεται λοβιτούρες της τάξης των 5 δις ευρώ, χωρίς ποτέ να ενημερώνει γι αυτές την ελληνική κοινωνία.

Για όσους τυχόν αγνοούν ποιος ήταν και συνεχίζει να είναι ο διαπιστευμένος εκπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΟΣΑ τους πληροφορούμε ότι είναι ο κ. Λυκούργος Λιαρόπουλος, πράγμα που ευκόλωςδιαπιστώνεται από το βιογραφικό του. Μάλιστα ο εν λόγω επαίρεται πως κατέχει αυτή τη θέση αδιαλείπτως από το 1994.

Συνεπώς τίθεται το αυτονόητο ερώτημα: είναι δυνατόν να μετατραπεί σε σημαιοφόρο του εξορθολογισμού ο άνθρωπος που είχε αναλάβει εργολαβικά να παραπλανά Διεθνείς Οργανισμούς;

Είναι δυνατόν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας να αγνοεί τα έργα και τις ημέρες εκείνου που ανέλαβε επικεφαλής στον αποκαλούμενο «άθλο των συγχωνεύσεων»;

Εντέλει είναι δυνατόν ο παντός καιρού παραπλανών εκπρόσωπος να επιτίθεται με τρόπο αήθη σε κόμματα, συνδικαλιστές, στο ΕΣΥ, στους γιατρούς, στην κοινωνία ολόκληρη;

Κι όμως είναι…

Πριν ένα χρόνο ο κ. Λιαρόπουλος ανέλαβε εργολαβικά και μάλιστα έναντι αδρότατης αμοιβής να εκπονήσει μελέτη για συγχωνεύσεις των 4 Νοσοκομείων στο Λασίθι. Πριν ένα μήνα ο ίδιος παρουσίασε στο Ηράκλειο διαφορετικές μελέτες ευρισκόμενος παρά το πλευρό του Α. Λοβέρδου, ενώ τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν και ψέκαζαν τους γιατρούς. Τώρα είναι ο ίδιος που παριστάνει τον κωφάλαλο, ενώ ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκης πετάει τις μελέτες του στο καλάθι των αχρήστων παρουσία του υφυπουργού Υγείας κ. Τιμοσίδη.

Πρέπει να το παραδεχτούμε: ο κ. Λιαρόπουλος είναι αδιάβροχος.

Η πρώτη χρεοκοπία στον κόσμο, Δήλος 454 π.Χ.

http://master-lista.blogspot.gr/2015/01/454.html

Επισήμως, η πρώτη χρεοκοπία παγκοσμίως σημειώθηκε το 454 προ Χριστού στον Ναό της Δήλου.
Τον 4ο αιώνα π.Χ. στον Ναό του Απόλλωνα στη Δήλο βρίσκονταν οι θησαυροί της συνομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων-κρατών κάτω από την ηγεσία της Αθήνας.
Εκεί φυλασσόταν το τεράστιο ποσό των εισφορών των συμμάχων και εκεί γίνονταν οι συναντήσεις των αντιπροσώπων.
Οι πόλεις-κράτη συνέβαλαν στο ταμείο με τη μορφή οικονομικών πόρων, στρατευμάτων και πλοίων, ενώ τα μέλη είχαν ισότιμη ψήφο στο συμβούλιο που είχε δημιουργηθεί.
Το ποσό της οικονομικής συμβολής καθοριζόταν από την Αθήνα, η οποία κατάφερε κάποια στιγμή να μεταφερθεί το θησαυροφυλάκιο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα, καθώς πολύ σύντομα η Δηλιακή Συμμαχία εξελίχθηκε σε Αθηναϊκή Ηγεμονία.
Ο Αριστείδης καθόρισε πρώτος το ποσό της εισφοράς για κάθε πόλη με τόσο δίκαιο τρόπο που οι σύμμαχοι τον ονόμασαν «τον δικαιότερο από όλους τους ανθρώπους».
Το 454 π.Χ., λοιπόν, και ενώ η περίφημη αθηναϊκή συμμαχία έχει ανασυσταθεί, 13 πόλεις-κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από τον Ναό της Δήλου. Οι δέκα πόλεις-κράτη, όμως, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, προχωρώντας έτσι στην πρώτη... στάση πληρωμών της παγκόσμιας ιστορίας!
Δύο από τις δέκα πόλεις-κράτη, μάλιστα, δεν μπόρεσαν τελικά να αποπληρώσουν τα χρέη τους, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που αποκαλείται... επαναδιαπραγμάτευση χρέους.
Η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν, λοιπόν, άγνωστο φαινόμενο, διότι -όπως λέγεται- οι αρχαίοι Ελληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται σήμερα συνυπευθυνότητα χρέους – δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά.
Το θέμα είναι, πάντως, ότι πολλά από τα δάνεια χορηγήθηκαν τότε με τη σίγουρη πρόβλεψη ότι ο οφειλέτης θα αποδειχτεί τελικά ανίκανος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Μετά τη πτώχευση ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας. Με αυτό τον τρόπο οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου.

Στην ενότητα μας "Αρχαία Ελλαδα " μπορείτε να διαβάζετε και να μάθετε για τους λαμπρούς προγόνους μας!!!

- See more at: http://master-lista.blogspot.gr/2015/01/454.html#sthash.T1jYnj9d.dpuf

ΕΣΚΑΣΕ ΤΩΡΑ: Αγρίεψε ο Αλέξης Τσίπρας με την Τουρκία – Δείτε τι απάντησε ο Έλληνας πρωθυπουργός!

http://www.makeleio.gr/?p=267675

Θέμα σεβασμού των… κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας… από την Τουρκία θέτει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του που δημοσιεύει η τουρκική εφημερίδα Sabah, λίγα μόλις 24ωρα πριν πραγματοποιήσει το πρώτο του ταξίδι ως πρωθυπουργός στη Λευκωσία.

Σε ερώτηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο πρωθυπουργός λέει ότι «ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε δραστήριο ρόλο στις ειρηνόφιλες κινήσεις των δύο χωρών διατυπώνοντας την ανάγκη για ανάπτυξη των σχέσεων εμπιστοσύνης με την Τουρκία.»

Ο μόνος τρόπος για να κάνουμε βήματα προς την κατεύθυνση αυτήν είναι ο σεβασμός προς τα κυριαρχικά δικαιώματα και την αρχή της καλής γειτονίας.

Αλλά πώς μπορούμε να κάνουμε βήματα προς το μέλλον όταν, για παράδειγμα, ο αριθμός των παραβιάσεων του εναέριου χώρου της Ελλάδας από την Τουρκία τριπλασιάστηκε το 2014 σε σχέση με το προηγούμενο έτος ή όταν εξακολουθεί να ισχύει η απόφαση περί casus belli;» τόνισε. Ως προς το Κυπριακό, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει:

«Εμείς υποστηρίζουμε τις συνομιλίες με τη διευκόλυνση του ΟΗΕ και για μια διζωνική και δικοινοτική ομοσπονδία με ενιαία διοίκηση και διεθνή ταυτότητα» »Πρέπει να υποστηρίξουμε επίσης την αύξηση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης στο νησί.

Ωστόσο η επίτευξη των στόχων αυτών εμποδίζεται με δραστηριότητες όπως η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ ή την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου από το πλοίο “Μπαρμπαρός” της Τουρκίας. »

Έχει μεγάλη σημασία πρώτον να εγκαταλείψει το εν λόγω πλοίο την περιοχή, και δεύτερον να μείνουν ανοιχτοί όλοι οι διπλωματικοί δίαυλοι για την επανέναρξη των συνομιλιών».

ΑΠΟ ΤΟ 2004 ΤΟ «ΘΕΑΤΡΟ» ΠΑΣΟΚ-ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΓΑΠ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης)

http://nikosxeiladakis.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-2004-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%BD%CE%B5%CE%B1%CF%83-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1/

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Σίγουρα μια μακρά δημοσιογραφική πορεία στον ελληνικό τύπο κρύβει πολλές εκπλήξεις αλλά έχει και το προνόμιο άμεσης επαφής με τους διάφορους πρωταγωνιστές της ελληνικής ενημέρωσης και με τον ρόλο τους στην ελληνική πολιτική ζωή. Θα αναφερθώ σε προσωπική εμπειρία που καταδεικνύει και το θέατρο της ελληνικής πολιτικής σε επώνυμα ΜΜΕ που οδήγησε την Ελλάδα στην σημερινή μνημονιακή καταστροφή της. Ίσως βέβαια όλα αυτά να μην έπαιξαν κάποιο ρόλο, λέω ίσως, είναι όμως πολύτιμο δείγμα λειτουργίας του συστήματος της ελληνικής ενημέρωσης.

Παραμονές πολύ κρίσιμων εκλογών του 2004. Η Ελλάδα βάδιζε προς το μεγάλο σκάνδαλο της κατασπατάλησης των ολυμπιακών αγώνων, ενώ πριν από τρία χρόνια είχε φροντίσει ο γερμανόφρων κ Σημίτης να αλυσοδέσει την ελληνική οικονομία με διάφορα κόλπα στο ευρώ. Η μυντιακή ναυαρχίδα τότε της νεοδημοκρατικής παράταξης ήταν η εφημερίδα Απογευματινή. Εγώ εργαζόμουν τότε στο ελεύθερο ρεπορτάζ κυρίως με θέματα που έχουν σχέση με την Τουρκία.

Παρακολουθώντας παράλληλα την ελληνική και τουρκική επικαιρότητα και ενώ στο ΠΑΣΟΚ τότε είχε επικρατήσει το νέο ανερχόμενο πολιτικό «αστέρι», ο κ. ΓΑΠ, που μετά από λίγα χρόνια θα έριχνε την χώρα στον γκρεμό, άξιος, διάδοχος του κ Σημίτη, θέλησα να κάνω μια ενημέρωση για αυτόν τον κύριο κινούμενος από τα στοιχεία που συγκέντρωνα από την άλλη πλευρά του Αιγαίου και τα οποία μαρτυρούσαν τις άγριες μειοδοτικές διαθέσεις του. Και τότε δοκίμασα μια οδυνηρή έκπληξη. Διαπίστωνα πως κάθε απόπειρα μου στην λεγόμενη τότε «ναυαρχίδα της δεξιάς» που κρατούσε τα σκήπτρα του προεκλογικού αγώνα κατά του ΠΑΣΟΚ, να θίξω τον κ ΓΑΠ, λογοκρίνονταν αμέσως και τα κείμενα μου ρίχνονταν στον… κάλαθο των αχρήστων.

Τρία σημαντικά αποκαλυπτικά κείμενα μου με αποκλειστικές πληροφορίες σχετικά με την μειοδοτική δραστηριότητα του νέου τότε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, κύριου ΓΑΠ, κόβονταν αμέσως προκαλώντας μου στην αρχή έκπληξη και στη συνέχεια το γνωστό ρητό, «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα».

Συγκεκριμένα στις 13 Ιανουαρίου του 2004 έστειλα ένα κείμενο με τον τίτλο : ΑΠΟ ΤΙΣ 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΑΜΠΑΧ «ΠΡΟΦΗΤΕΥΕ» ΟΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. Ο κ. ΓΑΠ, όπως ισχυρίζονταν η τουρκική εφημερίδα, έχει την συμπαράσταση για την κατάληψη της θέσης αυτής και από άλλες χώρες όπως η Γαλλία, Αγγλία και Ιταλία. Εκτός των άλλων σύμφωνα με την Σαμπάχ, ο κ ΓΑΠ είχε κριθεί, (από τους Τούρκους), σαν ο πιο κατάλληλος για να προωθήσει την επίλυση των σημαντικών ελληνοτουρκικών προβλημάτων, όπως το Αιγαίο και το Κυπριακό, τα οποία άλλωστε όπως επεσήμανε και ο τότε ακόμα πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ Σημίτης, θα κυριαρχήσουν στην πολιτική σκηνή το 2004. Το εντυπωσιακό ήταν ότι όλα αυτά είχαν γραφτεί από την τουρκική εφημερίδα σε μια περίοδο που ο κ Σημίτης ακόμα επέμενε πως αυτός θα οδηγήσει στην χώρα σε εκλογές που θα γίνονταν στις 7  Μαρτίου. Εύλογο γεννιόνταν το ερώτημα από ποιες πηγές η Σαμπαχ είχε αποκτήσει τον ρόλο του «προφήτη» των ελληνικών πολιτικών εξελίξέων ;.

Στις 19 Ιανουαρίου είχα γράψει ένα άλλο θέμα πάλι σχετικό με τον κ ΓΑΠ, με τον τίτλο : Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ… ΠΟΓΚΡΟΜ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ «ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ» ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ. Στο άρθρο αυτό ανέφερα τους πανηγυρισμούς των Τούρκων από την ομολογία του κ ΓΑΠ σε προεκλογική του περιοδεία στην Δ. Θράκη, ότι η «τουρκική» μειονότητα υφίσταται… πογκρόμ από την ελληνική πολιτεία. Χαρακτηριστικοί ήταν οι τίτλοι των περισσοτέρων τουρκικών εφημερίδων που σκιαγραφούσαν και το πλαίσιο της «καταδικαστικής», κατά τους Τούρκους, ελληνικής ομολογίας, για την χρόνια πολιτική άγριας «καταπίεσης» κατά των «Τούρκων» της Δυτικής Θράκης. Έτσι η Μιλιέτ έγραψε, «Ομολογία Παπανδρέου», η Σαμπάχ, «Κάναμε πολλά λάθη στους Τούρκους», (από τον ΓΑΠ)  και πρόσθεσε ενδεικτικά, «Η Δυτική Θράκη δεν μπορεί να γίνει Κύπρος» !!! Η Σταρ, «Πέρασαν πολλά στο παρελθόν οι Δυτικοθρακιώτες». Η Ακσάμ, «Η τουρκική μειονότητα πέρασε πολλά στο παρελθόν». Η Τούρκιγιε, «Κάναμε πολλά… βασανιστήρια στους Τούρκους». Η Γιενή Σαφάκ, « Η ομολογία Παπανδρέου : Οι δυτικοθρακιωτες πέρασαν πολλές άσχημες στιγμές». Η Τερτζουμάν, «Πέρασε πολλά κακά η τουρκική μειονότητα» και τέλος η Ζαμάν, « Ο Παπανδρέου ομολόγησε. Η Δυτική Θράκη πέρασε πολλά στο παρελθόν». Η μειοδοσία στο πολύ ευαίσθητο αυτό θέμα στο μεγαλείο της από ένα υποψήφιο τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Τέλος στις 1 Φεβρουαρίου επανήρθα στον κ ΓΑΠ και έγραψα ένα άρθρο με τον τίτλο : Η ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ «ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ» ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ «ΣΚΟΤΕΙΝΑ» ΣΗΜΕΙΑ. Στο άρθρο αυτό αποκάλυπτα με στοιχεία από την τουρκική πλευρά την καθαρά μειοδότικη πολιτική του κ ΓΑΠ σχετικά με τα ελληνοτουρκικά προβλήματα ενώ παρουσίαζα και το σκάνδαλο της περίπτωσης του πρέσβη, κ Κοραντή, Ο εν λόγω τότε πρέσβης της Ελλάδας στην Άγκυρα παρά τις επίσημες θέσεις του κ Παπανδρέου ότι όλα βαίνουν καλώς με την Τουρκία, είχε τολμήσει να περιγράψει με σαφήνεια και ειλικρίνεια την πραγματικότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την τουρκική απειλή. Μάλιστα είχε τολμήσει να αναφέρει τις παραβιάσεις που γίνονταν στην θαλάσσια περιοχή των Ιμίων από τουρκικά πολεμικά, ενώ, (!!!), ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία συνεχίζει την επεκτατική της πολιτική κατά της Ελλάδας και ότι σκοπεύει στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου καθώς και στην συνδιοίκηση στην Δυτική Θράκη. Μόλις ο κ ΓΑΠ έμαθε για την έκθεση αυτή έγινε …Τούρκος και ξέσπασε η οργή του κατά του πρώην πια στενού του συνεργάτη. Έτσι ο κ Κοραντής αποπέμφθηκε κακήν κακώς από την Άγκυρα, ενώ οι Τούρκοι ωρύονταν γι αυτή την έκθεση. Χαρακτηριστικά η Μιλιέτ είχε επικρίνει έντονα την έκθεση της ελληνικής πρεσβείας, ενώ είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι συντάκτες αυτής της έκθεσης είναι… «μπερδεμένα κεφάλια».

Και τα τρία αυτά κείμενα που αποκάλυπταν τον μειοδοτικό ρόλο του κ ΓΑΠ και  έθιγαν πολύ ευαίσθητα εθνικά θέματα κόπηκαν άμεσα από την «ναυαρχίδα της Δεξιάς» προς μεγάλη μου απογοήτευση καθώς είχα την ψευδαίσθηση ότι η προεκλογική μάχη γίνονταν με καθαρά πολιτικούς όρους. Φαίνεται πως από τότε είχε σχηματιστεί μια άτυπη συμμαχία προώθησης του μεγαλυτέρου καταστροφέα πολιτικού της Ελλάδας,  που μετά από λίγα χρόνια και μετά από την «παρένθεση» του κ Καραμανλή με τα γνωστά γεγονότα της υπονόμευση του από «συμμαχικές» πηγές, μας έφτασε στην αποφράδα μέρα της 23ης Απριλίου του 2010. Το πολιτικό θέατρο στο διαχρονικό μεγαλείο του.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Χρέος και αποζημιώσεις...Με τέτοιους σύμμαχους τι τους θέλεις τους εχθρούς; (γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html


Οι καλοί μας σύμμαχοι...

Πάντα στο πλευρό μας...

Με συγκινητική προσήλωση στην συμμαχική τους υποχρέωση...

Πότε τους χρειαστήκαμε και δεν ήρθαν τρέχοντας ν’ αποκλείσουν τον Πειραιά και ν’ αποβιβάσουν λογχοφόρους στο Σύνταγμα για να μας προστατέψουν, ε;

Τους βλέπω να μας κουνάνε θυμωμένοι και δυσαρεστημένοι διαρκώς το δάχτυλο (τον δείκτη...) με αφορμή το οικονομικό χρέος της χώρας και ανησυχώ...

Κι αν φύγουν, τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς;

Τους συμμάχους μας και τα μάτια μας λοιπόν....

Τι να πρωτοθυμηθείς από τις γενναιοδωρίες τους;

ΟΚ, μην πάμε και πολύ πίσω...πχ, τότε, στην επανάσταση του 1821 που ΗΠΑ και Αγγλία πήρανε καλά καλά τα λεφτά και δεν μας παρέδιναν τις τρεις ατμοκίνητες φρεγάτες (που θα συνέτριβαν εξ’ ολοκλήρου την Τουρκία)...

Ν’ αρχίσουμε από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο;

Με το πλευρό των νικητών ήμασταν...

Ποιός τη χάρη μας;

Λίγα καλά είδαμε τότε χάρη σ’ εκείνην την ευτυχή στρατηγική επιλογή της Ελλάδας;

Λίγες αποζημιώσεις πήραμε από τους εχθρούς μας στον πόλεμο;

Να, πχ από την Τουρκία...

Τι; Δεν πήραμε αποζημιώσεις αλλά της δώσαμε κι από πάνω; Το Κάραγατς; Το κομμάτι γης από την απο δώ μεριά του Έβρου ποταμού;

Ω, καλά τώρα, λεπτομέρειες...

Ε, ήτανε και τα Μικρασιατικά στη μέση...μπλέξαμε...χάσαμε...

Θα πει κανείς, βέβαια, δεν μπλέξαμε μόνοι μας...μας μπλέξανε...Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικάνοι, Ιταλοί...

Μας στείλανε καλά, καλά και μετά πήγανε με τον Τούρκο...

Όχι βοήθειες δεν έδωσαν ούτε για δείγμα τότε, αλλά ούτε καν τα 200 εκατομμύρια δολλάρια που είχαν υποσχεθεί ως πολεμική δανειακή στήριξη της Ελλάδας προκειμένου να τα βγάλει πέρα με την Μικρασιατική εκστρατεία...

Από παντού τρικλοποδιές...

Τι υπέροχοι σύμμαχοι!!!

Και στο τέλος έβγαλαν κιόλας πως εμείς θα έπρεπε να πληρώσουμε κι από πάνω αποζημιώσεις στους Τούρκους...

Οι αγαπητοί μας σύμμαχοι λοιπόν, γι’ αυτή την απόλυτη συμμετοχή τους σε μια τεράστια εθνική/οικονομική καταστροφή της Ελλάδας δεν καταλόγισαν ποτέ στον εαυτό τους καμία ευθύνη...

Όσο για τον 2ο παγκ πόλεμο κι εκεί δεν πήγε άσχημα η συμμετοχή τους στην καταστροφή της Ελλάδας...

Αντί να ενισχύσουν την Ελλάδα μετά τον πόλεμο, στήριζαν την Γερμανία...
Τι δωρεάν τεράστιες βοήθειες της έδωσαν, τι μέγα μέρος του χρέους της χάρισαν, τι με ρήτρα ανάπτυξης συνδύασαν την αποπληρωμή του, από παντού την ενίσχυαν...μέχρι που εν ριπή οφθαλμού, όχι μόνον την ξανάστησαν στα πόδια της, αλλά την έκαναν και υπερδύναμη...ξανά...

Κι όσο για το θύμα των Γερμανών στον πόλεμο, την Ελλάδα, ούτε καν να πιέσουν την Γερμανία να της αποδώσει τις δέουσες αποζημιώσεις για όλα τα δεινά και τις καταστροφές που της προκάλεσε...

Όχι ... ούτε καν αυτό...

Και βεβαίως, η Ρωσία...μην την ξεχνάμε αυτή...

Τα παχιά λόγια από το Ρ/Σ Μόσχας το '41 υπέρ του ηρωϊσμού των Ελλήνων κατά των Γερμανών που συνέβαλλε στο να κερδίσει χρόνο επιβίωσης η Ρωσία, δεν ήταν αρκετά όπως φαίνεται για να τους κάνουν να ανταποδώσουν κάτι μετά τον πόλεμο στην Ελλάδα...

Όχι...

Αντιθέτως...

Μας το ξεπλήρωσαν με τον πιο απεχθή τρόπο...

Πυροδότησαν και συντήρησαν έναν πολυετή καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο...

Με την συμμετοχή βεβαίως Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας...

Όχι...

Ούτε κι αυτοί πλήρωσαν ποτέ αποζημιώσεις στην Ελλάδα...

Λοιπόν:

Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ρώσοι είχαν όλοι μια τεράστια ευθύνη αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής απέναντι στη χώρα στάσης τους που ποτέ δεν αναγνώρισαν....

Μήπως είναι καιρός να το πράξουν έστω και τώρα;

Μπορούν πχ να εξακολουθήσουν να βγάζουν όλοι απ’ έξω την ουρά τους και να πιέσουν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ – επιτέλους, ήμαρτον, καιρός είναι πια – την Γερμανία να αναγνωρίσει οφειλή της προς την Ελλάδα τουλάχιστον ισάξια με το χρέος της Ελλάδας (300 δις)...

Να της βάλουν επιτέλους για πρώτη φορά στην ιστορία της το πιστόλι στον κρόταφο και να την αναγκάσουν να πληρώσει...

Με λίγα λόγια, ν’ αναλάβει αυτή ν’ ανταλλάξει χρέος με χρέος...

Κοινώς, θέλετε τα 300 δις που χρωστάει η Ελλάδα κύριοι;

Ιδού...ζητείστε τα από τους απόγονους των Ναζί...

Υπάρχει βεβαίως και η άλλη λύση...

Έχουν όλοι κι από ένα μερίδιο αυτής της οφειλής...

Άλλος δάνεισε στην Ελλάδα 20 δις, άλλος 40, άλλος 60 και πάει λέγοντας...

Ε, οι Μεγάλες Δυνάμεις που έχουν συμβάλλει στην καταστροφή της Ελλάδας στους δύο μεγάλους πολέμους, ας μοιραστούν μεταξύ τους αυτό το χρέος...

...για να μην το φορτώσουν όλο στην... «καϋμένη την Γερμανία»...

Ε, αι σιχτιρ πια...

ΥΓ1: Απλή ακολουθία ενισχυμένη από την στατιστική...

Οι «παραδοσιακοί μας σύμμαχοι» και στους δύο πολέμους (αλλά και το 1974 με την Κύπρο) μας «κρέμασαν» κανονικά....

Συνέβαλλαν στην καταστροφή μας...αν και ήμασταν στο πλευρό τους στους πολέμους, δηλαδή, στην πλευρά των νικητών...

Οποιοσδήποτε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα ξαναέκανε τρίτη φορά το ίδιο λάθος...

Εάν το έκανε, η Λογική και η Στατιστική – ως επιστήμες – θα του έλεγαν:

είσαι παντελώς ΗΛΙΘΙΟΣ...

Άρα:

Βάση των παραπάνω, η χώρα είναι υποχρεωμένη να αλλάξει «συμμαχική ρότα»...

Άγνωστο προς ποιό κοκτέηλ συμμαχικών επιλογών...

Οπωσδήποτε όμως ΟΧΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ που δοκιμάστηκε πολλαπλά επί δεκαετίες (και αιώνες με κάποιους απ' αυτούς) και απέτυχε...

Εκτός εάν αποδεχτούν τις ολέθριες ως προς την Ελλάδα ευθύνες τους και αναλάβουν – τουλάχιστον – αυτό το «υποτυπώδες» (μπροστά στις κολοσσιαίες οφειλές τους προς την Ελλάδα) χρέος...

ΥΓ2: Επίσης, αφού απαλλάξουν κατά τους παραπάνω τρόπους την Ελλάδα από το χρέος της, θα τους ήμασταν υπόχρεοι εάν έπαυαν να προστατεύουν τα «έμμισθα εγχώρια καθίκια» τους...

Να επιτρέψουν στην Ελλάδα να κρεμάσει αυτά τα σιχαμερά ανθρωποειδή παιδιά της αποδίδοντας απλά δικαιοσύνη...αυτήν που δεν αποδόθηκε ποτέ...

Αρκετά πια με την διαφθορά και τη διαπλοκή των (απ’ έξω στηριζόμενων) «επιτήδειων» κρατικοδίαιτων που μια ζωή πλουτίζουν εις βάρος της φτωχολογιάς...

Η οποία μετά καλείται να πληρώσει τα σπασμένα με τις εγκληματικές φορολογίες κάποιων φονιάδων αδίστακτων πολιτικών καθαρμάτων...

Αυτά τα ολίγα και.... αφελή...

Καλή χώνεψη....



Γιώργος Ανεστόπουλος