Χειρότερα και από καρκίνο: Η επάρατος νόσος της ιατρικής απληστίας (του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/10/blog-post_30.html

Στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί» περιέγραφα δομικά ζητήματα σε σχέση με τις επικρατείς προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση του καρκίνου.

Αυτό που δεν κατέδειξα είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια συστημικό: αυτό της διαφθοράς που επάγεται από την επιρροή και τη διείσδυση των φαρμακευτικών συμφερόντων στην Ιατρική και στο ιδιαίτερα προσοδοφόρο για αυτές πεδίο του καρκίνου.

Τα οικονομικά μεγέθη του καρκίνου είναι τεράστια: μόνο στις ΗΠΑ τα συνολικά ιατρικά κόστη (για το 2010) των καρκίνων έφθαναν τα 126 δις δολάρια ενώ η ετήσια παγκόσμια οικονομική επίπτωση των καρκίνων έχει ξεπεράσει το 1 τρις με το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν να είναι στα 71 τρις, κάνοντας τον καρκίνο με διαφορά την πιο ακριβή νόσο. Και όλα αυτά τα νούμερα αυξάνονται δραματικά κάθε χρόνο.

Το μέγεθος της «πίτας» του καρκίνου οφείλεται εν μέρει και στη διαφθορά, ενώ σημαντικό κομμάτι της που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ακριβώς ροκανίζεται πάλι από τη διαφθορά.

Δεν μιλάμε για περιστασιακά κρούσματα αλλά για μια βαριά βιομηχανία ιατροφαρμακευτικής διαφθοράς.  

Σε χώρες δε με εγκατεστημένο το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, η διαφθορά προφανώς και καταβροχθίζει μεγαλύτερο κομμάτι της μεγάλης πίτας του καρκίνου από ότι είθισται σε χώρες με κάπως λειτουργικούς θεσμούς. Και οι λόγοι είναι περισσότεροι του ενός:

Σε τέτοιες χώρες όπως η Ελλάδα, οι ελίτ έχουν το προνόμιο της άτυπης ή της θεσμοθετημένης ασυλίας.

Στο συντεχνιακό ελιτισμό των Ελλήνων γιατρών πχ, η ασυλία είναι άτυπη μεν αλλά εξίσου αποτελεσματική με αυτή των πολιτικών, αφενός γιατί το νομικό πλαίσιο δεν είναι επαρκές καθώς τα ιατρικά εγκλήματα είναι ιδιότυπα και μπορεί να είναι διπλά και τριπλά (μια απλή πχ περίπτωση «λαδώματος» δεν επιβαρύνει μόνο οικονομικά τον πολίτη καθώς το κόστος της τελικά μετακυλίεται σε αυτόν αλλά μπορεί να απειλεί άμεσα ή και έμμεσα τη ζωή του) και αφετέρου γιατί τα πειθαρχικά όργανα κάνουν τα στραβά μάτια υπερασπίζοντας τη συντεχνία τους εις βάρους της δημόσιας υγείας.

Δεν μπορεί άλλωστε να υπάρξει εύκολα βιομηχανία διαφθοράς χωρίς μια βιομηχανία συγκάλυψης.

Ένας άλλος παράγοντας που ενθαρρύνει την ιδιότυπη ιατρική διαφθορά είναι πως κάποιες καταστάσεις δίνουν δύναμη ζωής και θανάτου στους ιατρούς και μέσω αυτής μπορούν όταν το επιθυμούν να τρομοκρατήσουν τους  πολλαπλά ευάλωτους ασθενείς και τις συναισθηματικά ευάλωτες οικογένειες τους.

Λίγα έχουν γίνει για να αντιμετωπιστεί η ιατρική εγκληματικότητα στην Ελλάδα.

Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση καθυστέρησε υστερόβουλα μερικές δεκαετίες και από μόνη της δεν αρκεί για να σπάσει το απόστημα της ιατρικής διαφθοράς.

Η υπαγωγή στο καθεστώς του μνημονίου μπορεί μεν να πετσόκοψε τα κόστη της δημόσιας υγείας και συνεπώς και το κόστος της ιατρικής διαφθοράς στα απόλυτα νούμερα της, από την άλλη όμως εξώθησε αρκετούς από τους επίορκους σε ακόμη επιθετικότερες εκβιαστικές συμπεριφορές ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν τον επιδεικτικό τρόπο ζωής τους (χαρακτηριστικό το πρόσφατο αυτό παράδειγμα).

Άλλωστε το ίδιο το καθεστώς του μνημονίου είχε εξαρχής ως στόχο την απαξίωση όλου του δημοσίου συστήματος υγείας για να διευκολύνει την εγκατάσταση ιδιωτικών συμφερόντων υγείας, προικίζοντας τα ενίοτε με «φιλέτα» ή έστω «ανταλλακτικά» που προέρχονται από το δημόσιο σύστημα υγείας και τους συλλογικούς μόχθους δεκαετιών που χρειάστηκαν για να δομηθεί αυτό.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάποιοι επίορκοι γιατροί πέφτουν στα χέρια του δικαστικού συστήματος και δέχονται τιμωρίες που δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως παραδειγματικές αν αναλογιστεί κανείς το ιδιότυπο του ιατρικού εγκλήματος.

Έτσι λοιπόν, μερικές μέρες πριν, το Συμβούλιο της Επικρατείας παύει τον πρώην διευθυντή του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου «Η Παναγία» το οποίο έχει ήδη καταργηθεί, Δ. Τσαβδαρίδη.

Ο Τσαβδαρίδης υπερσυνταγογραφούσε μέχρι και το 2007 στους καρκινοπαθείς του φάρμακα εκτός ενδείξεων, με κίνητρο όπως φανταζόμαστε το προσωπικό του κέρδος.

Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι ο Τσαβδαρίδης ήταν συντονιστής νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη καθώς το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα που «υπερσυνταγραφούσε» εκτός ενδείξεων σοσιαλισμό στους «ασθενείς» του για να πλουτίζει το ίδιο.

Ο Τσαβδαρίδης δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο αντικαρκινικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης Θεαγένειο δύο διευθυντές την ίδια περίπου περίοδο μετέτρεψαν τον καρκίνο σε … χρυσορυχείο.

Η μία εξ αυτών ήταν διευθύντρια του φαρμακείου του Θεαγενείου και μετά από σχετική έρευνα βρέθηκε λογαριασμός της με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, λογαριασμός μάλιστα που διατηρούσε από κοινού με φαρμακευτικό αντιπρόσωπο.

Η άλλη περίπτωση πρώην διευθυντή του Θεαγενείου είναι αρκετά παρόμοια καθώς βρέθηκαν σε λογαριασμούς του αδικαιολόγητα αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και η ομοιότητα αυτή γεννά το ερώτημα το αν στο Θεαγένειο είχε εγκατασταθεί ένα ευρύτερο κύκλωμα προώθησης φαρμακευτικών προϊόντων.

Κανένα από τα δύο ονόματα δε δόθηκε στη δημοσιότητα. Ακόμη χειρότερα, δε δόθηκε στη δημοσιότητα το όνομα του φαρμακευτικού αντιπροσώπου και πολύ σημαντικότερα το όνομα της εταιρίας που λάδωνε τη διευθύντρια του Θεαγενείου. 

Εκτός ενδείξεων υπερσυνταγοραφήσεις. Διευθυντές που «σπρώχνουν» με το αζημίωτο φάρμακα. Πρακτικές ναρκέμπορων όπως τις έχω ορθά χαρακτηρίσει στο βιβλίο μου «Παρά Φύση».

Στο «Παρά Φύση» αλλά και σε άρθρα μου έχει περιγραφεί πως σε άλλες χώρες τα ονόματα των εταιριών δίνονται τελικά στη δημοσιότητα και οι εταιρίες τιμωρούνται, έστω με χρηματικά πρόστιμα. Στην Ελλάδα, τις σπάνιες φορές που τέτοιες υποθέσεις φθάνουν στην δικαιοσύνη, ελάχιστα οι συνέπειες αγγίζουν τις φαρμακευτικές εταιρίες, τους ηθικούς αυτουργούς και συνενόχους στα πολλαπλά ιατρικά εγκλήματα που ζημιώνουν οικονομικά όλους τους πολίτες και απειλούν πιθανώς την υγεία των πιο άτυχων εξ αυτών.

Η σχετική ασυλία των Ιατρών και η ακόμη μεγαλύτερη ασυλία των Εταιριών δεν προοιωνίζουν τίποτε το καλό.

Φανταζόμαστε ότι το επόμενο στάδιο αυτό του είδους διαφθοράς θα μπορούσε να είναι ακόμη ακόμη και το να αγοράζουν οι φαρμακευτικές νοσοκομεία για να γράφουν τα προϊόντα τους απευθείας στους ασθενείς χωρίς την οικονομική «τριβή» των μεσαζόντων. Από τον παραγωγό απευθείας στον καταναλωτή. Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;

Είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας δρακόντειας, εξουθενωτικής νομοθεσίας για τα ιατρικά εγκλήματα και η δημιουργία ανεξάρτητων ελεγκτικών μηχανισμών των ιατρικών πρακτικών.

Θεμιτή είναι και η ενθάρρυνση των ασθενών για να προβαίνουν σε καταγγελίες που στο σημερινό πλαίσιο φαντάζουν ως αυτοκαταστροφικές πράξεις, ως χαρακίρι.

Ακόμη και αν οι ασθενείς χάσουν τη μάχη με το νόσο, θα είναι μεγάλη τιμή τους να έχουν κερδίσει τη μάχη απέναντι στον επίορκο γιατρό που λειτουργεί άλλοτε σαν νομιμοφανής πρεζέμπορας και άλλοτε ως χασάπης.  

Η ομερτά πρέπει να σπάσει και σε αυτό το πεδίο. Η ιατρική μαφία (προφανώς και δεν αναφερόμαστε σε όλους ανεξαιρέτους τους ιατρούς) είναι ένα ακόμη κυρίαρχο παράδειγμα ασυδοσίας και εκμετάλλευσης που πρέπει να εκθρονιστεί μια και καλή.

(Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην Αμαλία Καλυβίνου και σε όλους τους γνωστούς και αγνώστους ήρωες που πολέμησαν έμπρακτα την Ιατρική Διαφθορά) 

Πέτρος Αργυρίου, Αgriazwa.blogspot.com, 30/10/2014

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης)

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

 Άλλο πρόβλεψη και άλλο προφητεία. Σταθερό σημείο αναφοράς της πολιτικής είναι η πρόβλεψη. Τι θα αντιμετωπίσουμε αύριο; Πώς θα αντιμετωπισθεί αυτή η εξέλιξη εις το μέλλον; Τι συνέπειες θα έχει αυτό το μέτρο εις το μέλλον; Η πολιτική και οι πολιτικοί θέτουν εις εαυτούς διαρκώς τοιούτου είδους ερωτήσεις. Και βάσει  των ερωτήσεων αυτών γίνονται προβλέψεις και λαμβάνονται μέτρα. Προβλέψεις γίνονται και επί διεθνών θεμάτων. Πολλές φορές προβλέψεις τοιούτων θεμάτων δεν αντιμετωπίζονται. Οι κρίσεις έρχονται και κυρίως τα μικρά κράτη δεν έχουν δυνατότητες αντιδράσεως.

 Η πρόβλεψη σήμερον είναι ότι κατά τους επόμενους μήνες οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιτεθούν εναντίον της περιοχής Συρίας, Ιράκ δια να «σώσουν την διεθνή ειρήνη και τον κόσμο από τους Τζιχατιστές», όπως τον έσωσαν προ ετών και από τα τρομερά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ. Τα οποία μετά δεν βρέθηκαν πουθενά! Η πρόβλεψη αυτή βασίζεται αποκλειστικώς και μόνον επί των μαθημάτων, τα οποία μας έχει δώσει οι ίδιες οι Η.Π.Α.

 Όσοι παρακολουθούν τις ειδήσεις, γνωρίζουν ότι πολλά καθεστώτα εις τον κόσμο είναι ανελεύθερα και καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και απειλούν τους γείτονες των. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν όμως επιλεκτική συνείδηση και μετρούν με δύο μέτρα και σταθμά. Έτσι οι «κακοί», οι οποίοι όμως υποτάσσονται εις τα αμερικανικά συμφέροντα, δεν ενοχλούνται. Αυτοί είναι «καλοί» για τις Η.Π.Α. Παράδειγμα είναι η Τουρκία. Η Ουάσιγκτον δεν βλέπει τίποτε, δεν ακούει τίποτε και συγχρόνως  «φορτώνει» τον τουρκικό λαό με δάνεια επί δανείων. Τώρα την προετοιμάζει για να εισέλθει εις την Συρία και εις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, δια να «τελειώσει» τους Κούρδους που δεν «τελείωσε» εις την Τουρκία με αμερικανικά όπλα και άλλη βοήθεια.

Αντιθέτως οι «κακοί» που δεν υποτάσσονται εις τα συμφέροντα των Η.Π.Α. γίνονται «οι κακοί των κακών» και ευρίσκονται εις το στόχαστρο της αμερικανικής πολεμικής μηχανής. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μία πράγματι δημοκρατική χώρα και ουδείς Πρόεδρος της τολμά να κάμει κάτι εναντίον της βουλήσεως του αμερικανικού λαού. Δια τον λόγο αυτόν η εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση, η οποία αποφασίζει να επιτεθεί εναντίον ενός «κακού»,  αρχίζει με την «προθέρμανση» της αμερικανικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.  Η «προθέρμανση» αυτή ακολουθεί τα κάτωθι στάδια, ο τρόπος της εφαρμογής των οποίων διαφέρει κατά περίπτωση.

 Πρώτον μεν στρέφεται κατά της ηγεσίας της χώρας που ευρίσκεται εις το στόχαστρο: Η κυβέρνηση δεν είναι δημοκρατική, τα στελέχη της είναι διεφθαρμένα, κατασπαταλούν το χρήμα του λαού, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όταν η αμερικανική και η διεθνής κοινή γνώμη βεβαιωθεί, ότι την χώρα αυτή την κυβερνούν «καθάρματα» και μόνον, αρχίζει το δεύτερον τροπάριο.

Η εν λόγω χώρα απειλεί τους γείτονές της, την διεθνή ειρήνη και τελικώς και τις ίδιες τις Η.Π.Α.  Αφού ο «λαός» τα πιστεύσει όλα αυτά, και δεν έχει σχεδόν καμία δυνατότητα να μη τα πιστεύσει, διότι όλα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως (ΜΜΕ) τα ίδια λέγουν, κινητοποιείται η αμερικανική πολεμική μηχανή, η οποία «καθαρίζει»: σώζει την ανθρωπότητα από τους «κακούς των κακών» και επιβάλλει τα αμερικανικά συμφέροντα. Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι: Ο Κόσμος όλος, οι αμερικανικές εταιρείες και οι προδότες, οι οποίοι έκαναν «αντίσταση» εναντίον της χώρας των και συνόδευσαν τους Αμερικανούς και μερικούς από τους Συμμάχους των εις την επίθεση των κατά της πατρίδος των. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αλαζονείας είναι η πρόσφατη καταστροφή της Λιβύης και ολίγα χρόνια πριν η ολοκληρωτική ισοπέδωση και διάλυση του Ιράκ. Χαμένος είναι μόνον ο λαός, τον οποίον «απελευθέρωσαν» οι Αμερικανοί και οι προδότες.

 Η προπαγανδιστική επίθεση  εναντίον της Συρίας και περιοχών του καταστραφέντος Ιράκ ευρίσκεται ήδη εις προχωρημένο  στάδιο. Το ότι η χώρα αυτή κυριαρχείται από εξτρεμιστικά ισλαμικά στοιχεία, τους Τζιχατιστές οι οποίοι προηγουμένως ως γνωστόν εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ (!), όπως κάποτε και ο Μπίν Λάντεν της Αλκάϊντα εις το Αφγανιστάν, και ο πρώην ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν εναντίον του Ιράν, οι οποίοι Τζιχατιστές είναι τώρα διεφθαρμένοι, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά τώρα απειλούν την ανθρωπότητα, το «γνωρίζομε» ήδη όλοι. Τώρα ευρισκόμεθα εις το στάδιο της απειλής του Κόσμου, της Αμερικής και της Ευρώπης. Το ότι το Ισραήλ δηλώνει δημοσίως, ότι  τώρα μετατρέπει τα υποβρύχιά του έτσι, ώστε να είναι εις θέση να εκτοξεύουν πυρηνικούς πυραύλους και εν καταδύσει, ούτε τα ακούει ούτε ενδιαφέρει την Ουάσιγκτον. Εντός των επομένων μηνών θα έχομε «πεισθεί» όλοι, ότι οι Τζιχατιστές «απειλούν» πράγματι τους γείτονές του, τον κόσμο και την Αμερική. Και τότε θα έλθει ο αμερικανικός στρατός να «καθαρίσει» για όλους.  

Μετά την Συρία και το Ιράκ θα ακολουθήσουν άλλοι. Πιθανόν η Αίγυπτος. Παρακολουθήσετε ποίος θα αναλάβει κατόπιν, κατά την αμερικανική προπαγάνδα, τον ρόλο του «καθάρματος» εις τον κόσμο, δια να γνωρίζετε ποίος θα είναι ο μεθεπόμενος λαός, ο οποίος θα υποστεί την αμερικανική απελευθέρωση!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

    

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

«ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ» με τον Δ. Σωτηρόπουλο: Ενημέρωση για τη Νέα Εποχή και τα παρακλάδια της, αυτή την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/23_29.html

Μη χάσετε αυτή την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου στις 8 το βράδυ την εκπομπή «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ» με τον Δημήτρη Σωτηρόπουλο, που μεταδίδεται κάθε βδομάδα από τον Ρ/Σ «ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ»!

 
Αυτή την Πέμπτη, συζητάμε θέματα όπως:

- Η Νέα Εποχή και τα παρακλάδια της.

- Γιόγκα, "Θετική Ενέργεια", Πολεμικές Τέχνες και άλλες «μοντέρνες» προεκτάσεις του Ινδουισμού που πλασάρονται ως αθώες μορφές γυμναστικής και τρόπου ζωής

- Η Απάτη της Αστρολογίας.

- Προλήψεις και Δεισιδαιμονίες.

- "Μάτιασμα", "Ξεμάτιασμα", Βασκανία.

- Χαρτομαντεία, Καφετζούδες.

- "Μέντιουμ", Αποκρυφιστές και άλλες μορφές παραπλάνησης του κόσμου.

  Επίσης, θα συζητηθούν διάφορα άλλα θέματα επικαιρότητας.

  Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας στο hellasorthodoxy@gmail.com

ΕΠΕΙΓΟΝ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ του ΕΠΑΜ στην Δικαστική και Εκτελεστική Εξουσία

http://justiceforgreece.wordpress.com/2014/10/29/%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B3%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BC-%CF%83/

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ήρθε η ώρα να αποφασίσει κάθε νομικός, (συμβολαιογράφος, δικηγόρος, δικαστικός επιμελητής, δικαστής), ο αστυνομικός και όποιοι άλλοι εκ του νόμου μετέχουν ή θα μπορούσαν να κληθούν για να μετέχουν υποχρεωτικά σε διαδικασίες που αποσκοπούν σε ικανοποίηση νομίμων αξιώσεων (όπως είναι ο πλειστηριασμός), αν τελικά θα παράσχουν υπηρεσίες, που ψευδεπίγραφα φέρεται ότι βρίσκονται στα πλαίσια μιας ευνομούμενης και συντεταγμένης πολιτείας, αλλά που στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τα “κοράκια”, τα οποία με παράνομες μεθοδεύσεις ετοιμάζονται να αποτελειώσουν τις περιουσίες των ανυπαίτια πτωχευσάντων Ελλήνων πολιτών.
Είναι κοινός τόπος για όλους μας ότι δεν διαβιούμε σε ευνομούμενη πολιτεία γιατί η πατρίδα μας είναι σε κατοχή, – υπό την επιτροπεία του τριμερούς οργάνου των “δανειστών” , και έχουν καταλυθεί οι συνταγματικές εγγυήσεις για τη δικαστική προστασία, τη δίκαιη κατανομή φορολογικών βαρών, την προστασία της ιδιοκτησίας, της εργασίας, του γάμου, της οικογένειας και της πρόνοιας υπέρ των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (ανέργων, αναπήρων, πολυτέκνων, κ.ά.).
Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στη χώρα μας είναι παγκοσμίως πρωτόγνωρες σε όλα τα μεγέθη, υποδηλώνουν δε τόσο την ολική καταστροφή της οικονομίας μας (πτώση ΑΕΠ κατά 30%, επίσημη και ανεπίσημη ανεργία 50% τουλάχιστον, μείωση εισοδήματος 50% τουλάχιστον, αποπληθωρισμός εκδηλούμενος με μη παραγωγή πλούτου και μη κατανάλωση επί τρία συνεχή χρόνια, πλήρης οικονομική απαξίωση της κινητής και ακίνητης δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υπερφορολόγηση του εισοδήματος, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 500 δισ. ευρώ, κλπ), όσο και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού (πλήρης απουσία προνοιακών παροχών και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αύξηση θανάτων και αυτοκτονιών, τραγική μείωση γεννήσεων, μετανάστευση, αύξηση των ψυχικών και καρδιακών νόσων, της πορνείας, του τζόγου, των ναρκωτικών και του αλκοολισμού, κλπ).
Μετά από 5 χρόνια συνεχούς συρρίκνωσης του εισοδήματος των πολιτών και παντελούς απραξίας της κτηματικής αγοράς, με την επικείμενη έλευση του νέου κώδικα πολιτικής δικονομίας για την εκπλειστηρίαση περιουσιών με συνοπτικές διαδικασίες και την αναμενόμενη κατάργηση προστασίας της πρώτης κατοικίας, η εκτεταμένη εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, που ήταν και ο απώτερος στόχος των “δανειστών”, είναι προ των πυλών.
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να συμπράξουμε στο ΕΓΚΛΗΜΑ αυτό, παρακολουθώντας ΑΜΕΤΟΧΟΙ την εξέλιξη των πραγμάτων, επειδή (προσωρινά) δεν αφορά εμάς προσωπικά.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ την αντίθεσή μας ως Ελλήνων πολιτών σε κάθε διαδικασία που οδηγεί στην αναίτια και ανυπαίτια αναγκαστική εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ την έμπρακτη συμπαράστασή μας, στα πλαίσια των συνταγματικών επιταγών και ιδίως του άρθρου 120 παρ. 4 του Συντάγματος, σε όλους τους συμπολίτες μας που είναι εκτεθειμένοι σε κίνδυνο απώλειας της περιουσίας τους με αναγκαστικό πλειστηριασμό σε εξευτελιστικές τιμές.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους δικαστές να επιδείξουν τη μέγιστη δυνατή επιείκεια και να εξαντλούν κάθε νομικό περιθώριο για την προστασία των πολιτών, μέσα στα ασφυκτικά όρια της όλο και εντεινόμενης αντισυνταγματικής νομοθεσίας, την οποία οφείλουν να μην εφαρμόζουν.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους δικηγόρους και τους δικαστικούς επιμελητές να απέχουν και να μη διευκολύνουν με τις υπηρεσίες τους το φοροληστρικό “κράτος” και τις τράπεζες, εκδίδοντας και διεκπεραιώνοντας τις διαδικασίες δημιουργίας τίτλων εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας των συμπολιτών μας που καθημερινά αργοπεθαίνουν ως θύματα της απάνθρωπης μνημονιακής πολιτικής.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους συμβολαιογράφους να απέχουν και να μη διευκολύνουν με τις υπηρεσίες τους τη διενέργεια και την ολοκλήρωση των πλειστηριασμών.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους αστυνομικούς, εφόσον καλούνται σε χώρους διενέργειας πλειστηριασμών, να εκτελούν το έργο τους, που είναι η προστασία της πατρίδας, των πολιτών και της περιουσίας τους.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ για οποιαδήποτε συμμετοχή έμμισθου ή άμισθου δημοσίου υπαλλήλου ή νομικού παράγοντα σε διαδικασίες που προσπορίζουν άνομο πλούτο σ΄ αυτούς που κατέλυσαν το κράτος μας, κατέστρεψαν τον πλούτο και την περιουσία του και κατέστησαν πένητες τους πολίτες.
Η συντεταγμένη Πολιτεία οφείλει να υπερασπίζεται τον πολίτη και να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όταν δεν το πράττει, το πλαίσιο της άμυνας του πολίτη καθορίζεται από το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος. Εφαρμόστε το!
ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ.
ΕΙΣΤΕ Ο ΛΑΟΣ.
Η Επιτροπή Νομικής Αλληλεγγύης (ΕΝΑ) ΕΠΑΜ
Η Πολιτική Γραμματεία ΕΠΑΜ
Αθήνα 29/10/2014

NIALL FERGUSON: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ (κριτική του Θανάση Αντωνίου)

http://diastixo.gr/kritikes/meletesdokimia/3070-o-megalos-ekfilismos?utm_source=MadMimi&utm_medium=email&utm_content=diastixo_gr+|+30+%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+2014&utm_campaign=20141029_m122832680_diastixo_gr+|+30+%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+2014&utm_term=b8cd60fbc358712774ef3bfa7268e9a2-o-megalos-ekfilismos_jpg

κείμενο: Θανάσης Αντωνίου

Το αεροπλάνο του Δυτικού πολιτισμού έχει πέσει και, μέσα στα συντρίμμια του, ο Βρετανός ιστορικός Νiall Ferguson ψάχνει να βρει τα «μαύρα κουτιά» της τελευταίας, μοιραίας πτήσης.
Κατά τα λεγόμενα του διακεκριμένου καθηγητή στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ των ΗΠΑ και London School of Economics της Αγγλίας, υπάρχουν τέσσερα μαύρα κουτιά, η μελέτη των οποίων μπορεί να μας αποκαλύψει τους λόγους της πτώσης κι ενδεχομένως να συμβάλει στην προσπάθεια επανάκτησης της δυνατότητας του αεροπλάνου να πετάει. Γιατί το Δυτικό κράτος είναι πια στάσιμο...
Τα τέσσερα μαύρα κουτιά τα οποία αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι: α) η δημοκρατία, β) ο καπιταλισμός, γ) το κράτος δικαίου και δ) η κοινωνία των πολιτών. Προβληματικά και τα τέσσερα, παρουσίασαν τις τελευταίες δεκαετίες τόσο πολλές δυσλειτουργίες, που οδήγησαν στην πτώση του Δυτικού πολιτισμού ύστερα από περίπου 500 χρόνια ανάπτυξης πρωτοκαθεδρίας.

Κλείνοντας την εξέταση των τεσσάρων μαύρων κουτιών στο αεροπλάνο του Δυτικού πολιτισμού, αναφέρεται στη συρρίκνωση της κοινωνίας των πολιτών και προειδοποιεί ότι η πτώση του «κοινωνικού κεφαλαίου» –η απουσία δηλαδή των πολιτών από τα κοινά δρώμενα και την πολιτική, οικονομική και κοινωνική καθημερινότητα του τόπου τους– είναι μεγάλο πρόβλημα που εγκυμονεί κινδύνους για τον Δυτικό πολιτισμό.

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η Δύση ξεκίνησε να αναπτύσσεται με πρωτόγνωρο για την εποχή ρυθμό γύρω στο 1500 μ.Χ., προσπέρασε πολιτισμούς που ήταν ανώτεροι και ωριμότεροί της πραγματοποιώντας τη «Μεγάλη Απόκλιση», απογειώθηκε με τη Βιομηχανική Επανάσταση και σήμερα, πλέον, υπό το βάρος των προβλημάτων της, βιώνει τον «Μεγάλο Εκφυλισμό» του τίτλου...
Το βιβλίο του Φέργκιουσον παρακολουθεί την εξέλιξη της Δύσης σε καθεμιά από τις παραπάνω τέσσερις «κατηγορίες», καταγράφει τη σταδιακή πτώση και εκθέτει στις τελευταίες σελίδες τις προτάσεις του συγγραφέα. Η ανάλυσή του είναι διαφωτιστική και οι παρατηρήσεις του για το πώς φτάσαμε στην παρακμή του Δυτικού πολιτισμού είναι οξυδερκείς, όσο για τις προτάσεις του, είναι σίγουρο ότι θα «αποκρυπτογραφηθούν» με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση του καθενός.
Σύμφωνα με τον Φέργκιουσον, η κρίση του δημόσιου χρέους, την οποία χαρακτηρίζει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Δύση, είναι το σύμπτωμα της «προδοσίας» των σύγχρονων γενεών σε βάρος των μελλοντικών, ένα κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον το οποίο διαχειριστήκαμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Όσον αφορά τη λειτουργία ελέγχου του καπιταλισμού, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν η απουσία ελέγχου που οδήγησε μετά τη δεκαετία του 1980 στο γιγάντωμα των χρηματοπιστωτικών αγορών, αλλά, αντίθετα, οι πολύπλοκες ρυθμίσεις που επιτρέπουν στους «κακούς» της Γουόλ Στριτ να καταχραστούν, να κοροϊδέψουν, να κλέψουν. Όσο για το τρίτο μαύρο κουτί, εκείνο του κράτους δικαίου, ο Φέργκιουσον προειδοποιεί ότι ο εκφυλισμός της δημοκρατίας και του καπιταλισμού οδηγεί στη μετατροπή του Δυτικού φιλελεύθερου κράτους σε κράτος δικηγόρων. Και κλείνει την εξέταση των μαύρων κουτιών με το τέταρτο, την κοινωνία των πολιτών· η τελευταία βρίσκεται σε μαρασμό «όχι τόσο εξαιτίας της τεχνολογίας, αλλά εξαιτίας των υπερβολικών διεκδικήσεων του κράτους, μια απειλή για την οποία ο Τοκβίλ είχε διορατικά προειδοποιήσει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς».
Η οικονομική ανάλυση του Βρετανού ιστορικού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αιρετική, διότι ούτε λίγο ούτε πολύ ο Φέργκιουσον τάσσεται κατά των ελέγχων στην αγορά και θεωρεί ότι για τη χρηματοπιστωτική κρίση δεν φταίει ούτε η απληστία των τραπεζών και των χρηματιστών ούτε η απορρύθμιση των αγορών τη μετα- Ρέιγκαν περίοδο. Καταφέρεται μάλιστα κατά του δημόσιου μοντέλου ελέγχων και θεωρεί βλακώδη τον πολύπλοκο σχεδιασμό ο οποίος, κατά την άποψή του, «κρατά τα χρηματοπιστωτικά συστήματα σε μόνιμη ανισορροπία». Ασφαλώς δεν παραλείπει να σχολιάσει το καθεστώς ατιμωρησίας των golden boys που καταχράστηκαν και να ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία τους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Υπέρμαχος της Δυτικής δημοκρατίας, η οποία κατά τη γνώμη του ακόμα και με τα πολλά προβλήματά της είναι καλύτερη π.χ. από τον κινεζικό μονοκομματισμό, ο καθηγητής του Χάρβαρντ ξεχωρίζει –στη μελέτη του τρίτου μαύρου κουτιού– το αστικό δίκαιο, όπως αυτό αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, από το «κοινό δίκαιο» πάνω στο οποίο βασίζεται ο βρετανικός νομικός πολιτισμός, και με αυτό ως αφετηρία βρίσκει την ευκαιρία να σχολιάσει μια σειρά λειτουργίες των σύγχρονων κρατών. Όπως η παιδεία, για την οποία ο Φέργκιουσον θέλει μεγαλύτερη συμμετοχή των ιδιωτών επιχειρηματιών, όπως οι συνταγματικές ελευθερίες, με τον περιορισμό των οποίων φαίνεται πως συμφωνεί εξαιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 2001.
Κλείνοντας την εξέταση των τεσσάρων μαύρων κουτιών στο αεροπλάνο του Δυτικού πολιτισμού, αναφέρεται στη συρρίκνωση της κοινωνίας των πολιτών και προειδοποιεί ότι η πτώση του «κοινωνικού κεφαλαίου» –η απουσία δηλαδή των πολιτών από τα κοινά δρώμενα και την πολιτική, οικονομική και κοινωνική καθημερινότητα του τόπου τους– είναι μεγάλο πρόβλημα που εγκυμονεί κινδύνους για τον Δυτικό πολιτισμό.
Επικαλούμενος συχνά τον Αλέξις ντε Τοκβίλ, τον υπέροχο Γάλλο πολιτικό αναλυτή, κοινωνιολόγο και περιηγητή, τον «σοφό Γάλλο παππού» όπως τον αποκαλεί, ο Φέργκιουσον πραγματοποιεί ένα ιστορικό άλμα και μεταγράφει στο σήμερα τη δυσπιστία του Τοκβίλ για τον ρόλο του κράτους. Ο Βρετανός ιστορικός στρέφεται κατά του σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους και των λειτουργιών του, τάσσεται υπέρ των ιδιωτικών σχολείων, υπέρ της πυρηνικής ενέργειας, αμφισβητεί την κλιματική αλλαγή κ.ά. Τάσσεται, τέλος, υπέρ αυτού που ο Βρετανός πρωθυπουργός αποκάλεσε «μεγάλη κοινωνία», την κοινωνία των πολιτών όπου ιδιωτικές δυνάμεις/εταιρείες καλύπτουν τις «τρύπες» τού ολοένα και μικρότερου σε μέγεθος και παρέμβαση κράτους.
Ο μεγάλος εκφυλισμός
Πώς παρακμάζουν οι θεσμοί και πεθαίνουν οι οικονομίες
Niall Ferguson
μετάφραση: Νίκος Ρούσσος
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
192 σελ.
Τιμή € 12,00

Πρόσκληση Τακτικής Ολομέλειας του Δημοβουλίου Πολιτών

Η (Άμεση) Δημοκρατία στην πράξη! Ιπποκράτους 42 www.dimopolis.gr / www.dimovoulio.gr τηλ.: 210-3648300 / fax: 210-3610882 ekad@dimopolis.gr / dimovoulio@dimovoulio.gr *************

Αγαπητοί Δημοβουλευτές, Αγαπητοί Φίλοι, Το Δημοβούλιο Πολιτών, εγκαινιάζοντας, μετά τις αλλαγές δημοκρατικής λειτουργίας του που αποφασίστηκαν στη τακτική συνεδρία του Μαΐου 2014, μια νέα μορφή περιφερειακών τακτικών Συνεδριάσεων της Ολομελείας του, σας προσκαλεί στην τακτική Ολομέλεια του Δημοβουλίου Πολιτών την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 και ώρες 19:00 – 22:00 στο στέκι του «Έργου Λόγου Αγάπης - ΕΛΑ» (Ηνιόχου οργάνωσης για το μήνα Οκτώβριο), που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αχαρνών 61 και Φερών, στο κέντρο της Αθήνας Βλέπε Χάρτη ΕΔΩ. Η ημερήσια διάταξη της ολομέλειας συμπεριλαμβάνει εισηγήσεις για ψηφίσματα που αφορούν: Α) Την πρωτογενή παραγωγή και γεωργία στην Ελλάδα. Εισηγητής η επικεφαλής της τριμελούς Συντονιστικής επιτροπής του Δημοβουλίου Πολιτών για τον μήνα Οκτώβριο 2014, κ. Βίκυ Κολόζη. Β) Τις εναλλακτικές θεραπείες και την εναλλακτική ιατρική. Εισηγητής, το μέλος της τριμελούς Συντονιστικής επιτροπής του Δημοβουλίου Πολιτών για τον μήνα Οκτώβριο 2014, κ. Νικόλ Καρέλα. Γ) Προγραμματισμός του διήμερου εορτασμού (Σαββατοκύριακο 15/16 Νοεμβρίου 2014) των τριών χρόνων λειτουργίας του Δημοβουλίου Πολιτών με κεντρικό θέμα: «Σύγχρονες τάσεις των Δημοψηφισμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο-Σχέσεις Δημοψηφίσματος με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες πολιτών» με ευρεία συμμετοχή κοινωνικών και πολιτειακών φορέων. Δ) Προγραμματισμός των εκδηλώσεων του Δημοβουλίου Πολιτών στα πλαίσια του Συνεδρίου Money Show στο ξενοδοχείο Hilton. Στο τελευταίο μέρος της Συνεδρίασης θα ασχοληθούμε με την ανάδειξη του θεσμικού ρόλου του Δημοβουλίου Πολιτών στις διαδικασίες αναθεώρησης ή Δημιουργίας του νέου Συντάγματος, με εισήγηση του Συντονιστή Επιτροπής Εποπτείας του Δημοβουλίου Πολιτών, δικηγόρου κ. Γιώργου Λ. Κόκκα. Σας περιμένουμε όλους εκεί. Η ΤΡΙΜΕΛΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ Γιατί το μέλλον της χώρας μας είναι στα χέρια μας!

Διαβάστε στα ανανεωμένα και αποκαλυπτικά «Επίκαιρα»: Αμερικανογερμανικός πόλεμος για τα κοιτάσματα της Κύπρου

Διαβάστε στα ανανεωμένα και αποκαλυπτικά «Επίκαιρα»:

Αποκλειστικές προ-δημοσιεύσεις

μόνο στα epikaira.gr:

Αμερικανογερμανικός πόλεμος για τα κοιτάσματα της Κύπρου

Ώρα ευθύνης για τις τράπεζες

Το τελευταίο του χαρτί παίζει ο Αντώνης Σαμαράς

Οι Τούρκοι ξεφεύγουν - Θέμα χρόνου το θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;

Διαβάστε ακόμη στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ:

Αμερικανογερμανικός πόλεμος για τα κοιτάσματα της Κύπρου
- Προσέγγιση Ελλάδας-Ρωσίας με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον
- Οι Τούρκοι ξεφεύγουν - Θέμα χρόνου το θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;
- Ώρα ευθύνης για τις τράπεζες
- Το τελευταίο του χαρτί παίζει ο Αντώνης Σαμαράς
ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ: ΜΕΝΕΛΑΟ ΓΚΙΒΑΛΟ, ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΛΑΣΤΙΚ,ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ, ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ,
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ ΓΡΙΒΑ,
ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ, ΝΤΟΡΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ-ΡΟΓΚΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ...
Περισσότερα θέματα και αποκαλύψεις
στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν.

Και...

Για την καθημερινή σας, έγκυρη και αξιόπιστη ενημέρωση,
εμπιστευτείτε τα www.epikaira.gr

Νταχάου: Ναι, θυμάμαι ακόμα> Δημοσίευση της εφημερίδας Αυγή για το νέο βιβλίο του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη "Νταχάου. Προφορικές και Επιστολικές Μαρτυρίες"

http://www.avgi.gr/article/4596705/ntaxaou-nai-thumamai-akoma

"- Γεια σας! Μήπως με γνωρίζει κανένας σας;
- Όχι (η απάντησή μας).
- Ακούστε προσεκτικά. Δεν έχουμε χρόνο πολύ. Εδώ μέσα είναι κόλαση, ατσαλωθείτε για να αντέξετε, μην τα χάσετε, τα μάτια σας ανοιχτά και τα λόγια σας μετρημένα.
Πρώτον, θα δώσετε τα στοιχεία σας. Θα σας ρωτήσουν για το επάγγελμά σας. Για τους εργατοτεχνίτες δεν υπάρχει θέμα. Στους διανοούμενους απευθύνομαι. Εσείς δεν θα πείτε την πραγματική σας ενασχόληση (υπάλληλος, δάσκαλος, φοιτητής κ.λπ.), αλλά θα πείτε ένα εργατοτεχνικό επάγγελμα - τσαγκάρης, ράφτης, κουρέας, υδραυλικός. Μην το φοβάστε που δεν έχετε ιδέα απ' αυτό. Το μεσημέρι θα σας εξηγήσω. Επιμένω σ' αυτό και το επαναλαμβάνω, γιατί βλέπω στα πρόσωπά σας κάποια αμηχανία, αμφιβολία.
Δεύτερον, αυτοί ξέρουν ότι κάποτε στις νότιες περιοχές της Ευρώπης ενδημούσε η ελονοσία. Θα σας ρωτήσουν αν παλαιότερα ή τώρα τελευταία σας πείραξε ελονοσία. Και στις δύο περιπτώσεις θ' απαντήσετε κα-τη-γο-ρη-μα-τι-κά όχι.
Τρίτον, πληροφοριακά ρωτάω αν κανένας από σας έχει στο σώμα του φτιαγμένο κανένα ωραίο τατουάζ. Δεν έχω άλλο χρόνο, πρέπει να φύγω. Μην ξεχνάτε αυτά που είπα. Γεια σας, θα τα πούμε το μεσημέρι, γυρίζοντας απ' τη δουλειά. Είμαι ο Νίκος Ζαχαριάδης".
Έτσι γνώρισε τον γραμματέα του ΚΚΕ ο Δημήτρης Σωτηριάδης, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τάκη, εκείνα τα χαράματα στα τέλη Οκτωβρίου του '43, στο Νταχάου. Αυτές τις λέξεις δεν τις ξέχασε στιγμή. Ούτε τα μαρτυρικά χρόνια που πέρασε στο στρατόπεδο, όχι ως Τάκης Σωτηριάδης, αλλά ως ο νούμερο: 57.739, ούτε μετά την απελευθέρωση και ως το τέλος του βίου του το 1995.
Τη μαρτυρία του, όπως και δεκάδων συγκρατούμενών του στο κολαστήριο του Νταχάου διέσωσε από τη σιωπή ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, στο βιβλίο του "Νταχάου. Προφορικές και Επιστολικές Μαρτυρές" που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Μένανδρος", επιστεγάζοντας την πολύχρονη μελέτη και έρευνα, η οποία διακρίθηκε από το Ίδρυμα "Σταυρόπουλου", για το κολαστήριο που παραδόθηκε στις 21 Μαρτίου του 1933 από τη Γκεστάπο ως πρότυπο και μοντέλο για τα υπόλοιπά στρατόπεδα των ναζί και τερμάτισε την αποστολή του στις 29 Απριλίου του 1945, έχοντας αφανίσει εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές.
"Ναι θυμάμαι ακόμα" η φράση που στοιχειώνει το βιβλίο και τους αναγνώστες του. Το ενδιαφέρον σε τούτο το βιβλίο, είναι οι "πρωταγωνιστές του", άνθρωποι της καθημερινότητας δηλαδή, από διάφορα μέρη της χώρας που από τη μια μέρα στην άλλη μετατράπηκαν σε αριθμούς, γνώρισαν όσα ο άνθρωπος δεν θέλει να σκέφτεται ότι μπορεί να αντέξει και πολλοί απ' αυτούς, όσοι επέζησαν, όπως φαίνεται και από τις μαρτυρίες τους, δεν άντεχαν να θυμούνται. Όμως γι' αυτό μετέφερε τα λόγια και τις μνήμες τους ο συγγραφέας. Για να τα πάρει "το χέρι της Ιστορίας, να διαπαιδαγωγήσει τις νέες γενιές φωτίζοντας τα γεγονότα, προβάλλοντας τα στοιχεία, τις μαρτυρίες, τις φωτογραφίες, τα έγγραφα και τα ντοκουμέντα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ώστε να μην επαναληφθεί ποτέ αυτή η φρίκη" όπως σημειώνει στο εισαγωγικό του σημείωμα.
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, που επί χρόνια συνέλεγε μαρτυρίες και ντοκουμέντα από προσωπικά αρχεία, αφηγήσεις συγγενών, φωτογραφίες, δεν επιδίωξε να παραδώσει ένα συνολικό έργο για το στρατόπεδο Νταχάου, προσπάθησε όμως να φωτίσει την καθημερινότητα των Ελλήνων κρατουμένων του. Όπως σημειώνει προλογίζοντάς το η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη "αφορά μια ψηφίδα, η οποία, όμως (όπως γίνεται πολλές φορές) αναδεικνύει περισσότερο τα έντονα χαρακτηριστικά μιας εποχής και μιας λογικής, απ' ό,τι ένα μεγάλο έργο".
Δομημένο σε πέντε ενότητες, το βιβλίο εκτός απ' αυτή με τις προσωπικές μαρτυρίες και αφηγήσεις, και την τελευταία με το φωτογραφικό υλικό, περιλαμβάνει επίσης μία με το ιστορικό του στρατοπέδου, μία με έγγραφα και ντοκουμέντα από το Αρχείο του Νταχάου μεταξύ των οποίων και η χειρόγραφη εφημερίδα "Η Ελευθέρα Δωδεκάνησος" και μία επίσης με τον Τύπο ως πηγή για το Νταχάου.
Είτε ως ψηφίδα της μεγάλης αφήγησης, είτε ως ψίθυρος ή κραυγή, η φωνή αυτών των ανθρώπων από τη Μάνη, την Κρήτη, την Ήπειρο, τους Γαργαλιάνους ή τη Θεσσαλονίκη δεν εγκαταλείπεται στη σιωπή. Κι αν κάτι έρχεται να υπενθυμίσει, σήμερα ειδικά, είναι τι σημαίνει η τερατογένεση του ναζισμού που στιγμάτισε την ανθρωπότητα.

Πρώτη Παρουσίαση: «Μετέωρα - Οι Αετοφωλιές της Ορθοδοξίας», το νέο βιβλίο του Δημήτρη Σωτηρόπουλου

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_847.html

Με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνουμε στους αγαπητούς αναγνώστες την προσεχή κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Δημήτρη Σωτηρόπουλου με τίτλο «Μετέωρα - Οι Αετοφωλιές της Ορθοδοξίας».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Φωτογράφος, Συγγραφέας και Εκδότης με πετυχημένη παρουσία στην έκδοση βιβλίων για τις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, συνεχίζει την έκδοση ωφέλιμων Ορθόδοξων βιβλίων, αφιερώνοντας το επόμενο πόνημά του στα επιβλητικά Μοναστήρια των Μετεώρων!

Αυτή τη φορά, ο συγγραφέας περιηγείται στις Ιερές Μονές της Αγιομετεωρίτικης μοναστικής πολιτείας, σε ένα μοναδικό Οδοιπορικό στους απόκρημνους βράχους της περιοχής και τις κυψέλες Ορθόδοξου Μοναχισμού που δεσπόζουν πάνω σε αυτές, θυμίζοντας απρόσιτες αετοφωλιές.

Μέσα από 180 και πλέον έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, πληθώρα πληροφοριών και αναλυτική παρουσίαση των άφθαστων βυζαντινών τοιχογραφιών των Μοναστηριών, η νέα αυτή καλαίσθητη έκδοση φιλοδοξεί να παρουσιάσει τα Ιερά Προσκυνήματα των Μετεώρων με τρόπο απλό, σύγχρονο και κατατοπιστικό, με σεβασμό παράλληλα στην Ορθοδοξία. Κι όλα αυτά, με την υψηλή ποιότητα των βιβλίων του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, που είναι ήδη γνωστή στους αναγνώστες των βιβλίων του για το Άγιον Όρος, την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα.

Το βιβλίο, πολυτελής έκδοση με σκληρό εξώφυλλο και μέγεθος 192 σελίδες, αναμένεται να κυκλοφορήσει, πρώτα ο Θεός, τον Ιανουάριο του 2015.

Προσευχόμαστε επειδή ελπίζουμε ή ελπίζουμε επειδή προσευχόμαστε;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_340.html

Πολλά ερωτήματα πλανώνται διάσπαρτα στης ζωής το μονοπάτι. Όσο πιο πολύ προχωράμε και αφήνουμε πίσω μας ώρες και μέρες σε τούτη δω την εξορία τόσες περισσότερες ερωτήσεις πιάνουμε να κάνουμε στον εαυτό μας…

Οι πιο συνηθισμένες είναι: «Καλά εγώ γιατί ζω;», «Υπάρχει ζωή μετά…», «Αλήθεια μπας και αληθεύει πως εδώ όλα είναι εφήμερα ή είναι ότι ζήσουμε..;», «Λες να υπάρχει κόλαση…;»….

Δυστυχώς για αρκετές τέτοιου είδους ερωτήσεις ακόμη και Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν έχουν απάντηση ή έχουν μια αλλά δεν ξέρουν, δεν νοιώθουν ότι είναι ακριβώς έτσι…

Φυσικά και ξέρουμε πως σε τούτη εδώ την ζωή θα πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει τον δικό του αγώνα για να απολαύσει τους καρπούς της άλλης της αιώνιας… 

Φυσικά και ξέρουμε πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προστατεύει όλους όσους θερμά θα τον παρακαλέσουν και θα προστρέξουν στην φιλεύσπλαχνη αγκαλιά Του…

Φυσικά και ξέρουμε πως πρότυπο μας θα πρέπει να είναι οι Άγιοι που με τον αγώνα τους κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στην αιώνια Βασιλεία δίπλα στον Έναν και αληθινό Θεό.

Ας προσευχηθούμε όλοι μας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να μας φωτίζει, να μας δίνει δύναμη και γαλήνη στην ψυχή ώστε να προσπαθούμε όλοι μας όπου και αν βρισκόμαστε να δοξάζουμε το όνομά Του…

Λ. Άγγελος

ΠΗΓΗ

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ» 28/10

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/46240-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%80%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD-%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%8E-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%BF%CF%87%CE%B9%C2%BB-28-10

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».

Λόγω των πολλών θαυμάτων από την Παναγία, που ανέφεραν οι Έλληνες στρατιώτες στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το 1940, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με απόφασή της το 1952, καθιέρωσε να εορτάζεται η Άγια Σκέπη της Θεοτόκου αντί για την 1η Οκτωβρίου, στις 28 Οκτωβρίου.
Η εορτή της Άγιας Σκέπης της Θεοτόκου η οποία τελούνταν από παλαιότατων χρόνων την 1η Οκτωβρίου, ήταν ανάμνηση του θαύματος το οποίο είδε ο Όσιος Ανδρέας. Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο παρεκκλήσι της «Αγίας Σορού» του ναού των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, ο Όσιος Ανδρέας είδε την Θεοτόκο να προχωράει από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο ανάμεσα σε λευκοφορους άγιους, από τους οποίους ξεχώριζαν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.
Όταν έφθασε στο θυσιαστήριο γονάτισε και προσευχόταν για πολλή ώρα, κλαίγοντας και παρακάλωντας τον Υιό της για την σωτήρια του κόσμου. Όταν ολοκλήρωσε την δέησή της, έβγαλε από το κεφάλι της το αστραφτερό μαφόριο, που φορούσε και με μία κινήση το άπλωσε σαν σκεπή επάνω από το εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπε για αρκετή ώρα ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον Επιφανιο, που τον συνόδευε. Όσο φαινόταν εκεί η Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη Χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό, άρχισε και η Θεία Σκέπη να συστέλλεται και σιγά – σιγά να χάνεται. Το ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί συμβόλιζε την Χάρη και την προστασία που παρέχει η Παναγία στους πιστούς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Σκέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τὰς χάριτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου προμηθείᾳ Ἄχραντε.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Θεοτόκε Ἀειπάρθενε.
Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην, δι' ἧς περισκέπεις, τοὺς εἰς σὲ ἐλπίζοντας, κραταιὰν τῷ Ἔθνει σου καταφυγὴν ἐδωρήσω‧ ὅτι ὡς πάλαι καὶ νῦν θαυμαστῶς ἡμᾶς ἔσωσας, ὡς νοητὴ νεφέλη, τὸν σὸν λαὸν περιβαλοῦσα. Διὸ δυσωποῦμεν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὥσπερ νεφέλη ἀγλαῶς ἐπισκιάζουσα, τῆς Ἐκκλησίας τὰ πληρώματα Πανάχραντε, ἐν τῇ πόλει πάλαι ὤφθης τῇ Βασιλίδι. Ἀλλ' ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος, περισκέπασον ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως, τοὺς κραυγάζοντας· Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.
Μεγαλυνάριον.
Σκέπης σου τρυγῶντες τὰς δωρεάς, καὶ τὰς καθ’ ἑκάστην, Θεονύμφευτε παροχάς, ὑμνοῦμεν Παρθένε, τὴν σὴν μεγαλωσύνην, τὴν πρὸς ἡμᾶς σου πρόνοιαν, μεγαλύνοντες.
Ὁ Οἶκος
Ἄνωθεν ἐφαπλοῦσα, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην, Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, σκέπεις καὶ σῴζεις τὸν σὸν λαόν, καθ' ὥραν σε Ἁγνὴ ἐπιβοώμενον• νῦν δὲ σου τὰ θαυμάσια, εὐγνωμόνως ὑμνεῖ κραυγάζων•
Στίχος
Σκέπη σου, Ἁγνή, σκέπεις καὶ περιθάλπεις τοὺς πίστει ἀφορῶντας πρὸς σέ, Παρθένε. Μητρὸς Θεοῖο Σκέπη Ἑλλάδα θειόφρονα καλύπτει.
Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία
Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία.
Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα
Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα.
Χαῖρε Μήτηρ Ἀειπάρθενος τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ
Χαῖρε σκέπη καὶ ἀντίληψις τοῦ λαοῦ σου τοῦ πιστοῦ.
Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος
Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.
Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος
Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος.
Χαῖρε δι' ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν
Χαῖρε πρὸς ἣν καθ' ἑκάστην βοῶμεν•
Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.

Αγία Αναστασία η Ρωμαία: η θαρραλέα μαθήτρια του Χριστού

http://www.pemptousia.gr/2014/10/agia-anastasia-i-romea-i-tharralea-math/

Συμεών του Μεταφραστού,

μαρτύριον της αγίας ενδόξου οσιοπαρθενομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας [1]

Δύο Αναστασίες βρίσκουμε στους βίους των Αγίων, που ήσαν και οι δύο επιφανείς και ξακουστές για την φήμη του γένους τους και για την ομολογία της πίστεώς τους, ήσαν δε και οι δύο από την περιφανή Ρώμη.

Η πρώτη παντρεύτηκε διά της βίας από τους γονείς της, και δεν συνευρέθηκε με τον άνδρα της, ούτε καν κοιμήθηκε μαζί του, γιατί ήταν ειδωλολάτρης, με την πρόφασι πως ήταν τάχα άρρωστη. Έτσι φύλαξε άφθαρτη την παρθενία της, διότι λίγες ημέρες αργότερα πέθανε ο άνδρας της. Ως εκ τούτου, πέρασε όλη τη ζωή της ασκητικά, με σωφροσύνη και με όλες τις αρετές, δίνοντας όλο το βιός της ελεημοσύνη στους φτωχούς. Επισκεπτόταν στα δεσμωτήρια τους άγιους μάρτυρες, τους παρακινούσε να υπομένουν τα βάσανα για τον Κύριο, τους νουθετούσε και τους βοηθούσε στις βιωτικές ανάγκες τους.

Όταν πλέον τους εφόνευαν οι τύραννοι, έκλεβε τα ιερά τους λείψανα και τα ενταφίαζε με ευλάβεια κι αγάπη. Ενώ έκανε αυτή την καθημερινή εργασία, τόμαθαν οι ασεβείς, και τελειώθηκε διά πυρός, ανεβαίνοντας προς τον Κύριο ως οσμή ευωδίας. Επιτελούμε τη μνήμη της στις 22 Δεκεμβρίου.

 * * *

Η δεύτερη αγία Αναστασία δεν παντρεύτηκε καθόλου, ούτε αγάπησε τους κοσμικούς θορύβους. Τον Χριστό επόθησε από μικρή, και σήκωσε τον χρηστό και γλυκύτατο ζυγό Του, και βάσταξε το ελαφρό φορτίο Του, δηλαδή έγινε μοναχή. Ύστερα πάλι αξιώθηκε να μαρτυρήση, και υπέμεινε διάφορα και πάνδεινα βασανιστήρια με πολλή ανδρεία και γενναιότητα για χάρη του ουρανίου Νυμφίου. Γιαυτό και δοξάστηκε πολύ από Αυτόν με τριπλό στεφάνι: ένα για την παρθενία της, δεύτερο για την άσκησί της, και τρίτο για το μαρτύριό της, καθώς θα διηγηθούμε λεπτομερώς στη συνέχεια.

Αυτή η αξιέπαινη κόρη, που φέρει το όνομα της Αναστάσεως του Θεού και Σωτήρα μας Χριστού, απαρνήθηκε πατέρα, μητέρα και συγγενείς, μίσησε πλούτο, δόξα και κάθε σωματική ηδυπάθεια, εγκατέλειψε όλα τα φθαρτά και πρόσκαιρα αγαθά, για να απολαύση τα μόνιμα και αιώνια. Είκοσι χρόνων μπήκε σε μοναστήρι, και την έκειρε μοναχή μια ενάρετη και γραμματισμένη μοναχή ονόματι Σοφία, η οποία την δίδασκε και την νουθετούσε με επιμέλεια στη μοναχική πολιτεία. Η Αναστασία πλέον, γνωστική και συνετή όντας, προέκοπτε διαρκώς με τις νουθεσίες της διδασκάλισσας και έδειχνε πολλή αρετή. Η Σοφία πάλι, βλέποντας την πνευματική της κόρη να προκόβη στον ένθεο έρωτα, δόξαζε τον Κύριο.

Ο κοινός μας εχθρός όμως φθόνησε τη γενναιότητα της κόρης, και της έδωσε μεγάλο και σφοδρότατο σαρκικό πόλεμο, για να την κάνη, όσο του ήταν δυνατό, να μισήση τη μοναχική πολιτεία, ή έστω να γίνη αμελής στην άσκησι. Αλλά η Αγία δεν χαλάρωσε διόλου στους πνευματικούς αγώνες, μάλιστα γινόταν όλο και πιο πρόθυμη. Όσο λοιπόν έβλεπε τον εχθρό και επίβουλο να την πολεμά δυνατά, τόσο πιο ανδρεία κι αυτή ανταγωνιζόταν. Έτσι νικούσε και ντρόπιαζε ολοσχερώς τον πειρασμό.

Σαν είδε αυτός πως με τέτοιο τρόπο δεν μπόρεσε να τη νικήση, βάζει ο τρισάθλιος άλλη πανουργία. Την γνωστοποίησε στους υπηρέτες του και εργάτες της ασεβείας, που είχαν τον καιρό εκείνο πολύ πόθο και φροντίδα να βασανίζουν τους χριστιανούς με ποικίλα βασανιστήρια. Τότε βασίλευε ο ασεβής Διοκλητιανός[1]. Έσπευσαν λοιπόν οι υπηρέτες και ανήγγειλαν στον ηγεμόνα Πρόβο πως η Αναστασία δεν προσκυνούσε τους θεούς τους, ούτε σεβόταν τους βασιλείς, αλλά εκήρυττε τον Χριστό ως αληθινό Θεό και Δημιουργό όλης της κτίσεως. Τότε ο Πρόβος σύναξε πολλούς ανθρώπους στο θέατρο και πρόσταξε να φέρουν τη μακαρία μπροστά του. Έτρεξαν αμέσως ασυγκράτητοι οι υπηρέτες, έσπασαν την πύλη της μονής, μπήκαν με αναισχυντία και ζήτησαν κάποια που λεγόταν Αναστασία.

Σαν είδε η διδασκάλισσα Σοφία ξαφνικά τους ορμητικούς στρατιώτες, κατάλαβε το λόγο, και τους παρακάλεσε να περιμένουν λίγη ώρα. Πήρε τότε την Αναστασία, και με δάκρυα στα μάτια πήγε κρυφά στο Ιερό θυσιαστήριο. Την έφερε μπροστά στην αγία εικόνα του Δεσπότου και της είπε:

—Κόρη μου αγαπημένη, από την ώρα που σε αναδέχθηκα για πνευματικό μου τέκνο, δεν αμέλησα καθόλου να σε διδάσκω την κατά Θεόν πολιτεία, ώσπου έφτασες πιά στην ηλικία του πληρώματος του Χριστού. Πήγαινε λοιπόν σ’ Αυτόν με αγαλλίασι. Μ’ Αυτόν σε νυμφεύω σήμερα. Σ’ Αυτόν σε προσφέρω, σ’ Αυτόν σε παραδίδω, να σε δεχθή ως άφθαρτη νύμφη Του. Ο νυμφώνας στολισμένος, ο Νυμφίος αψευδής. Άγιοι Άγγελοι παραστέκουν, να σε πάνε ως νύμφη Χριστού στους ουρανίους θαλάμους. Εκεί θα αγάλλεσαι και θα ευφραίνεσαι, μαζί Του πάντα, σ’ εκείνη την ανεκλάλητη ευφροσύνη. Βάδισε τη στενή και τεθλιμμένη οδό του μαρτυρίου.

Μέσα απ’ αυτήν θα φτάση η ψυχή σου στην αιώνια άνεσι και αναψυχή. Είναι σωστό και δίκαιο, όχι μόνο να υπομείνουμε τα φοβερώτερα βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού, αλλά να λάβουμε και αυτόν τον θάνατο με αγαλλίασι. Αν ο ίδιος ο Κύριος και Δεσπότης μας πέθανε για χάρη μας, πως κι εμείς να μη μιμηθούμε πρόθυμα το θάνατό Του για τη σωτηρία μας; Ναί, κόρη μου αγαπημένη, δεν λογίζεται θάνατος το να πεθάνης για τον Χριστό. Είναι χαρά, ηδονή, ευφροσύνη, αγαλλίασις, λαμπρότητα, φως πιο γλυκό και πιο ωραίο από αυτό το φως. Είναι διάβασις, μετάστασις από τα φθαρτά και πρόσκαιρα στα άφθαρτα και αιώνια, από τα λυπηρά και κοπιαστικά στα ωραία και χαρμόσυνα.

Τώρα πηγαίνεις στα σταθερά και μόνιμα, στα διαρκή και ατελείωτα, κόρη μου πολυαγαπημένη, να συνευφραίνεσαι με τις φρόνιμες παρθένες σ’ εκείνη την άρρητη ηδονή, την άφραστη αγαλλίασι, που διαρκεί αιωνίως και πάντοτε. Μη δειλιάσης την αυστηρότητα των τυράννων, την δριμύτητα των κολάσεων. Ο ίδιος ο Νυμφίος σου, ο Δεσπότης Χριστός, θα σου συμπαρασταθή, θα ελαφρύνη τους πόνους. Κι αν σ’ αφήση λίγο να κακοπαθήσης, για να φανή η υπομονή σου, να δοκιμασθή η πίστις σου, και να θαυμάσουν οι θεατές την ανδρεία και την προθυμία σου, πάλι δεν θα σ’ εγκαταλείψη ως το τέλος. Όταν κουραστής, θα σβήση η δριμύτητα των πόνων και των πληγών σου, θα ανατείλη φως και παρηγοριά, και δόξα Κυρίου θα σε κυκλώση.

Σαν είπε όλα αυτά η πάνσοφη Σοφία προς την Αναστασία, της απάντησε η παρθένος:

—Κάνε δέησι και ικεσία προς τον Δεσπότη μας, Μητέρα μου, για να μου στείλη εξ ύψους δύναμι και βοήθεια, ώστε να μή δειλιάσω τους βαναύσους τυράννους. Το μέν πνεύμα πρόθυμο, μα η σάρκα ασθενική, και χωρίς θεία βοήθεια δεν κατορθώνεται το αγαθό. Προσευχήσου θερμά για χάρη μου, και ανδρειωμένη με τη θεία δύναμι, θα φροντίσω να φυλάξω απαρασάλευτες όλες τις υποσχέσεις.

Αυτά είπε η παρθένος προς την διδασκάλισσα, και τότε έτρεξαν οι στρατιώτες, άρπαξαν την Αγία σαν αρνί από την μητέρα της και την πήγαν στο κριτήριο αλυσοδεμένη, αλλά και χαρούμενη. Όταν είδαν τόση ευκοσμία και ωραιότητα πάνω της οι παρευρισκόμενοι, έμειναν έκθαμβοι.

Τότε ο Πρόβος την ρώτησε:

—Πως ονομάζεσαι;

Κι εκείνη αποκρίθηκε:

—Αναστασία καλούμαι, γιατί μ’ ανέστησε ο Κύριος, για να ντροπιάσω σήμερα εσένα και τον πατέρα σου Διάβολο.

Όταν άκουσε ο Πρόβος τέτοια απότομη απόκρισι, θέλησε να μαλακώση την αυστηρότητα και την τραχύτητά της με κολακείες. Μα δεν ήξερε ο ανόητος την δυνατή πίστι στην ψυχή της, που ήταν πιο σκληρή κι απ’ το διαμάντι. Της έλεγε λοιπόν:

—Ακουσέ με, Κόρη, που σε συμβουλεύω για το συμφέρον σου. Θυσίασε στους μεγάλους θεούς, κι εγώ θα σε παντρέψω μ’ ένα πλουσιώτατο άρχοντα, θα σου δώσω χρυσάφι και ασήμι πολύ, ρούχα πολυτελή, πλήθος δούλων και υπηρετών, και θα γίνης μονομιάς ευγενής και περίδοξη. Κατάλαβε λοιπόν το καλό σου, σκέψου όπως αρμόζει στην ωραιότητα και στην ψυχική σου ευγένεια. Μή θέλης να δοκιμάσης το θυμό μου, και να μάθης πόσο κακό είναι η ασέβειά σου. Εγώ -οι θεοί το ξέρουν- λυπάμαι το κάλλος σου, και σαν πατέρας φροντίζω για το όφελος σου, σε συμβουλεύω για το συμφέρον σου. Αν όμως δεν μ’ ακούσης, θα δοκιμάσης αναγκαστικά την αγριότητα και το θυμό μου, όπως είδες τώρα την ημερότητα και την ευμένειά μου, και τότε θα μετανοιώσης ανώφελα.

Μόλις άκουσε η Μάρτυς τούτα τα λόγια, θυμήθηκε τις μητρικές παραινέσεις της σοφής διδασκάλισσας Σοφίας, και του αποκρίθηκε ταπεινά:

—Για μένα, ηγεμόνα, πλούτος και ζωή και Νυμφίος είναι ο γλυκύτατος Δεσπότης μου Χριστός. Ο θάνατος για χάρη Του μου είναι πιο πολύτιμος κι απ’ αυτή τη ζωή. Γι’ Αυτόν περιφρόνησα όλα τα ευχάριστα και απολαυστικά πράγματα της γής, χρυσάφι, ασήμι, πολυτίμους λίθους, κι όλα όσα τιμούν οι φιλόσαρκοι τα θεωρώ σαν χώμα. Φωτιά, σπαθί, κοντάρι, διαμελισμό, πληγές και μάστιγες, κι ό,τι άλλο νομίζετε για τιμωρία, εγώ τα έχω για ευχαρίστησι και αγαλλίασι, ατενίζοντας προς τον Δεσπότη Χριστό και Σωτήρα μου. Γιά την αγάπη Του επιθυμώ όχι μόνο να πάθω τέτοια δεινά, αλλά και να πεθάνω μύριες φορές για χάρη Του. Μήν υποκρίνεσαι λοιπόν πως τάχα λυπάσαι την ομορφιά μου που μαραίνεται σαν τα άνθη του αγρού, αλλά κάνε ό,τι είναι στην εξουσία σου. Μή χάνης άσκοπα τον καιρό σου. Εγώ ξύλινους και πέτρινους θεούς δεν θα προσκυνήσω ποτέ.

Σαν άκουσε όλα αυτά ο ηγεμόνας, άναψε απ’ το θυμό του. Προστάζει λοιπόν πρώτα να τη δείρουν ανελέητα στο πρόσωπο. Κατόπιν να τη γδύσουν τελείως, να τη δή όλο το θέατρο, για να καταισχυνθή. Έτσι λοιπόν εγύμνωσαν εκείνο το πάγκαλλο σώμα, που το σέβονται και οι Άγγελοι, και το παρουσίασαν χωρίς κανένα ρούχο, για να την καταφρονήσουν όλοι. Τότε της λέγει ο άρχοντας:

—Για την υπερηφάνειά σου, έτσι σου ταιριάζει, να εξευτελίζεσαι μπροστά σε τόσα μάτια ανδρών. Μα έστω και τώρα, έλα στην ευμένεια των θεών. Μή θέλης να δής να μαραίνεται πρόωρα τέτοια ομορφιά, να χαθής πολύ άθλια. Σε βεβαιώνω πως αν δεν κάνης το θέλημά μου, κανείς δεν σε γλιτώνει από το χέρια μου. Θα σε κόψω σε λεπτά κομμάτια, και θα σε ρίξω τροφή στα άγρια θηρία.

Η Αγία τότε απάντησε:

—Ηγεμόνα, αυτή μου τη γύμνωσι δεν την έχω για ντροπή, αλλά για περίλαμπρο και ευπρεπέστατο στολισμό, γιατί γδύθηκα τον παλαιό άνθρωπο, και ντύθηκα τον καινούργιο, με δικαιοσύνη και αλήθεια. Είμαι έτοιμη να λάβω κι αυτόν τον θάνατο, καθώς με φοβέρισες. Τον επιθυμώ υπερβολικά. Μα κι αν και τα μέλη μου κατακόψης, βάναυσε δικαστή, και ξερριζώσης τη γλώσσα μου, τα δόντια και τα νύχια μου, τότε θα με ευεργετήσης ακόμη περισσότερο. Όλο τον εαυτό μου τον χρεωστώ στον Δημιουργό και Σωτήρα μου. Ποθώ Αυτός να δοξασθή σε όλα μου τα μέλη. Θα του τα παραστήσω σαν κοσμήματα, με το στολισμό της ομολογίας.

Αυτά κι άλλα παρόμοια έλεγε η Αγία, για να θυμώση ο δικαστής, να μη την λυπηθή, να μη την αφήση ατιμώρητη, και στερηθή τα στεφάνια της αθλήσεως. Έκπληκτος ο άρχοντας και όλο το θέατρο μπροστά σ’ αυτήν την ελευθεροστομία της παρθένου, άφησε κατά μέρος τις κολακείες, και αποφασίζει ν’ αρχίση τις τιμωρίες και τα βασανιστήρια.

Προστάζει λοιπόν να καρφώσουν στη γή τέσσερις πασσάλους, επάνω στους οποίους τέντωσαν την Μάρτυρα, και την έδεσαν μπρούμυτα. Από κάτω άναψαν φωτιά με λάδι, πίσσα και θειάφι, και άλλα εύφλεκτα, άπ’ όπου καταφλέγονταν το στήθος, η κοιλιά και τα σπλάγχνα της. Από πάνω την χτυπούσαν στην πλάτη με ξύλα οι άσπλαγχνοι. Έτσι έπασχε και βασανιζόταν η αείμνηστη ώρα πολλή, και ήταν η ράχη και όλα τα οπίσθια καταξεσχισμένα από τα ραβδίσματα.

Από μπροστά πάλι καταφλέγονταν οι σάρκες, οι φλέβες και το αίμα, και είχε τόση πολλή οδύνη και πόνους, που μόνο και να τ’ ακούη κανείς, δειλιάζει και απορεί. Πραγματικά, τι γενναία ψυχή για τον Χριστό, ανώτερη από την ανάγκη της φύσεως! Μόνο με την προσευχή της σαν δροσιά, έσβηνε τη σφοδρότητα της φωτιάς, γιατί θυμόταν τα παλαιά θαύματα του Θεού, όπως στη βαβυλωνιακή κάμινο. Είχε βέβαια πολλή σύνεσι, σοφία και γνώσι των θείων Γραφών, κι έτσι ελάφραινε τους πόνους.

Μόλις είδε πια εκείνο το άγριο και απάνθρωπο θηρίο ότι η Μάρτυς δεν εδείλιασε με τέτοια βάσανα, προστάζει να τη δέσουν σ’ ένα τροχό. Αμέσως ο λόγος έγινε έργο, και στο γύρισμα του τροχού με κάποια μηχανή, συντρίφτηκαν όλα τα κόκκαλα της Αγίας, τεντώθηκαν τα νεύρα και οι αρμοί του σώματος, μετατοπίστηκε η σωματική διάπλασις από τη φυσική της αρμονία, κι απόμεινε ελεεινό θέαμα.

Αλλά η Μάρτυς και πάλι επικαλέστηκε Εκείνον που μπορεί να τη βοηθήση σε καιρό θλίψεως, και να τη λυτρώση από τα χέρια των εχθρών της, λέγοντας τα εξής:

—Θεέ θεών και Κύριε των δυνάμεων, ο Θεός της σωτηρίας μου, η υπομονή, η καταφυγή μου και δύναμις, η ελπίδα της ψυχής μου και σωτηρία μου, μην απομακρυνθής από μένα, διότι εξαντλήθηκα από τους πόνους, κόλλησε στη γή η κοιλιά μου και τα οστά μου σαν φρύγανα φλογίστηκαν. Δός μου βοήθεια στη θλίψι μου, Θεέ μου, που με περιζώνεις με δύναμι.

Με τέτοια προσευχή -τι γρήγορη φροντίδα! Τί ταχύτατη λύτρωσις!- αμέσως η Μάρτυς βρέθηκε ελευθερωμένη από εκείνο το φοβερό μηχάνημα, και στάθηκε υγιής και ολόσωμη, χωρίς κανένα σημάδι πληγής ή έγκαυμα στη σάρκα της. Μα ο τυφλωμένος τύραννος δεν μπόρεσε να καταλάβη τη θαυματουργία της θείας δυνάμεως, μεθυσμένος και σκοτισμένος στην ασέβεια και μανία του. Γι’ αυτό πάλι την κρέμασε σε ξύλο, κι έβαλε να την καταξεσχίσουν με σιδερένια νύχια. Όμως η Αγία προσευχόταν, και πάλι ήλθε εξ ύψους βοήθεια, και οι δήμιοι ατόνησαν, κι αυτή στεκόταν χωρίς καμμία οδύνη.

Γεμάτος απορία, οργή και θυμό ο ηγεμόνας σηκώθηκε πολλές φορές από το θρόνο του, μή ξέροντας τι να κάνη. Μα ο Διάβολος που τον συμβούλευε κατ’ ιδίαν, του έβαλε στο νού να κόψη τους μαστούς της Αγίας. Αυτή η τιμωρία είναι η πιο φοβερή και επώδυνη, διότι στο μέρος αυτό είναι ενθρονισμένη και ριζωμένη η καρδιά. Αλλά η Μάρτυς είχε μεγαλύτερο πάθος στην καρδιά για τον έρωτα του Χριστού, και γιαυτό καταφρόνησε το μικρό και κατώτερο.

Ο τύραννος πάλι, βλέποντας πως η Οσία υπέμεινε και αυτό το φοβερώτατο βάσανο, φιλοδοξούσε να νικήση την υπερβολική καρτερία της με τα υπερβολικά βασανιστήρια. Γιαυτό της ξερρίζωσε όλα τα δόντια και τα νύχια. Και πάλι η Αγία, σαν να μην αισθανόταν κανένα πόνο, ευχαριστούσε πιο θερμά τον Κύριο, που αξιώθηκε να γίνη συγκοινωνός και συμμέτοχος στα πάθη Του. Συγχρόνως έβριζε τους θεούς του τυράννου, αποκαλώντας τους σκοτεινούς, πλάνους, δαίμονες και απώλεια ψυχής.

Μή υποφέροντας να ακούη τέτοια λόγια ο δικαστής, αφού το γλυκό φως είναι μισητό στους ασθενικούς οφθαλμούς, διατάζει να της ξερριζώσουν και τη γλώσσα από τον φάρυγγα. Αλλά και πάλι η Οσία δεν δείλιασε μ’ αυτή την τιμωρία, μόνο ζήτησε λίγη διορία, για να αποδώση την πρέπουσα προσευχή και να δοξάση τον Κύριο με το όργανο της φωνής. Αφού λοιπόν Τον ευχαρίστησε, Τον παρακάλεσε να την αξιώση να τελειώση καλώς το μαρτύριο, και όσοι άρρωστοι την επικαλεσθούν σε βοήθεια, να τους θεραπεύη ως ιατρός κάθε αρρώστειας. Την ώρα που η Αγία είπε την προσευχή, ακούστηκε φωνή απ’ τον ουρανό που μαρτυρούσε την πραγματοποίησι των αιτημάτων, δηλαδή να γίνη το θέλημά της, όπως το ζήτησε.

Χάρηκε σαν άκουσε τη θεία φωνή η Μάρτυς, και λέγει στον δήμιο να εκτελέση το πρόσταγμα. Έτσι κι έγινε. Της έκοψε με ξίφος τη θεολογική της γλώσσα, που έλεγε τα θεία λόγια. Έτρεχαν τα αίματα, κοκκίνησαν τα ρούχα της άμωμης νύμφης του Χριστού, που απ’ τον πόνο λιγοψύχησε, και ζήτησε λίγο νερό.

Τότε βρέθηκε κάποιος ευσεβής και ενάρετος χριστιανός ονόματι Κύριλλος, ο οποίος μ’ αυτή τη μικρή καλωσύνη του ψυχρού ποτηριού απολαμβάνει ως ανταμοιβή από τον Θεό το στεφάνι της αθλήσεως. Διότι μαθαίνοντας ο Πρόβος ότι λυπήθηκε την Αγία και την πότισε νερό, πρόσταξε να κόψουν τα κεφάλια και των δύο. Έτσι τελείωσαν κι οι δύο το δρόμο του μαρτυρίου.

Το λείψανο της Οσίας έμεινε λίγες ημέρες ριγμένο στο χώμα, χωρίς διόλου να το αγγίξη πουλί, ή θηρίο, κατόπιν θείας νεύσεως και βουλής. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και θείος Άγγελος εστάλη από τους ουρανούς, για να δώση το άγιο λείψανο στη διδασκάλισσά της Σοφία.

Πράγματι η Σοφία εκείνη, από τη στιγμή που άρπαξαν μέσα από την αγκαλιά της την Αναστασία, προσευχόταν ασταμάτητα και παρακαλούσε τον Κύριο να τη δυναμώση έως τέλους, να μη νικηθή από τις κολακείες, να μή δειλιάση από τις τιμωρίες, και ζημιωθή τα στεφάνια. Ενώ λοιπόν προσευχόταν ολόψυχα με ολόθερμα δάκρυα, άγιος Άγγελος φανερώνεται, και της αναγγέλλει το πολυπόθητο άκουσμα και γλυκύτατο μήνυμα: Η Μάρτυς ετελειώθη, και ανήλθε στον ουράνιο θάλαμο, για την αιώνια αγαλλίασι. Συνάμα την οδηγεί και της παραδίδει το παμπόθητο και σεβάσμιο λείψανο της Μάρτυρος.

Τότε η Σοφία έπεσε πάνω του, το αγκάλιαζε και το φιλούσε συνέχεια, λέγοντας τα εξής με δάκρυα και πολλή αγαλλίασι:

—Ποθητό και πολυαγαπητό μου τέκνο, που σε ανέθρεψα καλώς με πολύ κόπο, με ησυχία και με άσκησι, σ’ ευχαριστώ, που δεν καταφρόνησες τις επαγγελίες, δεν παρήκουσες τις νουθεσίες, δεν παρέβλεψες τις εντολές. Φύλαξες τις υποσχέσεις, και τώρα παραστέκεις δίπλα στον Χριστό τον Νυμφίο σου, περιβεβλημένη με ιμάτιο παρθενίας, πεποικιλμένη με στίγματα μαρτυρίου, και στολισμένη με στεφάνι από λίθους πολυτίμους. Τώρα κατοικείς σε τόπο σκηνής θαυμαστής, στον οίκο της δόξης Κυρίου, και με τους Αγγέλους ευφραίνεσαι. Γιαυτό σε παρακαλώ, πολυαγαπημένη μου κόρη και πνευματική μου μητέρα, γίνε μου καλή γηροκόμος σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή, και μεσίτρια και πρέσβυς προς τον Δεσπότη μας, να αξιώση και μένα να εισέλθω στη βασιλεία Του.

Με τέτοια και παρόμοια λόγια, η φιλότεκνη και φιλόθεη γερόντισσα αγκάλιαζε και καταφιλούσε το τίμιο λείψανο, μα δεν μπορούσε απ’ τα γηρατειά να το σηκώση. Την ώρα που συλλογιζόταν τι να κάνη, ξάφνου παρουσιάστηκαν δύο μεγαλοπρεπείς και αξιοσέβαστοι άνδρες, οι οποίοι σήκωσαν εκείνο το σεβάσμιο και ιερώτατο λείψανο και το μετέφεραν με την Σοφία μέσα στη Ρώμη, και το απέθεσαν στον τάφο λαμπρά και τιμητικά, προς δόξαν Θεού Πατρός, και Κυρίου Ιησού Χριστού, μετά του οποίου πρέπει τιμή και κράτος και προς το Άγιον Πνεύμα, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

1. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει ότι η Αγία Αναστασία η Ρωμαία εμαρτύρησε επί Δεκίου. Φαίνεται ότι συγχέεται με άλλη Αγία Αναστασία, η οποία εορτάζει στις 12 Οκτωβρίου.

Πηγή: Αγία Αναστασία η Ρωμαία σελ. 11-22, έκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 1998

Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο - Ένα συγκλονιστικό στιγμιότυπο του έπους του 1940

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/1940_81.html

Σαν ελάχιστη προσφορά στη μνήμη των αγωνιστών του 1940, σας αποστέλλω την παρακάτω ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος.
 

Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο

Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.

Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τιμών στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. Όλοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Εκείνη τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, για αυτό που θα σας πω παρακάτω. Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν το δρόμο τους, ενώ εγώ από παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω το νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος προς ένα γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές ( λούστροι ) και καστανάδες που μας λείπουν τώρα. Και του είπε : << γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας. Δεν έχεις φιλότιμο κλπ >>. Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και άρχισε να τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά βλέπω με έκπληξη ότι συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Όμως συνέρχεται γρήγορα σκουπίζει τα δάκρυα του και με πολλή δύναμη των χεριών του ( αυτά ήταν γερά ) στυλώνει το σώμα του δυνατά, σπρώχνει τον πάγκο του με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη τη ψυχή του, στο νεαρό αξιωματικό δυνατά <<πώς να σηκωθώ κύριε Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο>> και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού οπού φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του κλαίει και χειροκροτεί, όμως περισσότερο από όλους κλαίει ο νεαρός αξιωματικός.

Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι γίνεται. Εκείνη τη στιγμή έγινε κάτι το αλησμόνητο, φοβερή σκηνή για Όσκαρ. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα και φέρνει το δεξί του χέρι στην άκρη του γείσου του πηλικίου του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει <<τας κεκανονισμένας τιμάς>> που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατί της χάρισε και τα δύο πόδια στα βορειοηπειρωτικά βουνά μας για να μπορεί να κυματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στις ειρηνικές απασχολήσεις τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά από έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να χει. Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρωνεύονται. Γι αυτό οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν, να διδαδαχθούν από την οικογένεια και το Σχολείο για το Έπος του 1940.

Για το καλό της Πατρίδας μας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ

ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ Π.Ν. εα