Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας με τα επτά σπαθιά

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_70.html

Σ’αυτήν την λίγο ασυνήθιστη εικόνα η Παναγία εμφανίζεται με την καρδιά διαπερασμένη από επτά σπαθιά.Στον πιο συνηθισμένο εικονογραφικό τύπο βλέπουμε τεσσερα σπαθιά στα αριστερά και τρία στα δεξιά.
Επειδή οι καθολικοί έχουν υιοθετήσει τη λατρεία της ”καρδιάς της Θεοτόκου”κάποιοι θεώρησαν ότι είναι καθολικής προελεύσεως.
Στην πραγματικότητα η εικόνα έχει σχέση με την προφητεία του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου την οποία καταγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς:…καί σού δέ αυτής τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία…»(Λουκ. 2.35).
Εδώ αναφέρεται στον πόνο που θα ένοιωθε η Παναγία κατά τη στιγμή του χωρισμού από τον αγαπημένο της Υιό,όταν μπροστά στα μάτια της Τον εσταύρωσαν.
Η εικόνα αυτή βρισκόνταν στο κωδωνοστάσιο μιας εκκλησίας κοντά στον ποταμό Τόσιν.
Με το πέρασμα του καιρού,χωρίς να ξέρουμε γιατί,η εικόνα ήταν με το πρόσωπο προς τα κάτω και χρησίμευε σαν μια απλή…σανίδα.
Ο Θεός δεν επέτρεψε για πολύ καιρό αυτήν την κατάσταση και ένας κάτοικος της περιοχής, ο Καντίκωφ,ο οποίος υπέφερε από πολλές ασθένειες είδε στον ύπνο του ότι έπρεπε να ψάξει στο κωδωνοστάσιο για μια εικόνα και να προσευχηθεί σ’αυτήν για να γίνει καλά.
Πράγματι πήγε,αλλά οι υπεύθυνοι δεν του έδωσαν μεγάλη σημασία.Αφού πήγε τρεις φορές και επέμενε πολύ,τον άφησαν να ψάξει,βρήκε την εικόνα,την καθάρισε,την προσκύνησε και θεραπεύτηκε.

Το 1830 στην πόλη Βολόγκντα υπήρχε επιδημία χολέρας.Τότε λιτάνευσαν την εικόνα της ”Παναγίας με τα επτά σπαθιά” και η αρρώστια κατέπαυσε.
Ακολούθησαν πολλά θαυματα και σε κάποιες στιγμές δύσκολες για τον λαό δάκρυσε,όπως στις 12 Αυγούστου 2000,όταν είχαμε την τραγωδία με το υποβρύχιο Κούρσκ και στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 όταν κατέρευσαν οι δίδυμοι πύργοι.Η εικόνα είναι γνωστή και με την ονομασία ”Η προφητεία του Δικαίου Συμεών”ή ”Το γαλήνεμα των κακών ψυχών”.
Η εικόνα τιμάται στις 13(26)Αυγούστου.

ΠΗΓΗ

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ: Ολόκληρη η βιντεοσκόπηση του συμποσίου της 10.9.14 στο Πολεμικό Μουσείο

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=880:31014-10914-&catid=28:2009-07-31-01-41-51

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 10.9.14

                                   

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΙ ΤΟΥ

ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ

 

ΒΡΑΒΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΠΕΛΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗ ELKHOURYKAI

ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΣ TV

                                    

                                                                                                                           3.10.2014

 

Χιλιάδες ἱστοσελίδες τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ λοιπὰ Μ.Μ.Ε., μέχρι καὶ ἀραβικῶν χωρῶν, περιγράφουν ἀκόμη τὴν κοσμοπλημμύρα.

 

Ἡ Ἐφημερίδα «Δημοκρατία» τὴν 4.10.2014 θὰ ἔχῃ τὸ 3ο δημοσίευμα της γιὰ τὴν ἐκδήλωσί μας.

 

Ἔτσι εὐελπιστοῦμε νὰ συγκινηθοῦν καὶ νὰ ραῒσουν οἱ καρδιὲς καὶ τῶν ἰθυνόντων Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, νὰ σταματήσουν ἐπὶ τέλους τὶς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις καὶ τὶς κωλυσιεργεῖες καὶ νὰ ἀφυπνισθοῦν γιὰ τὸ καλὸ τῆς Κοινωνίας, τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

 

Μέχρι τώρα ἐνημερώσαμε τοὺς φίλους ἐπί μέρους.

Τώρα ἀναρτοῦμε τὴν πλήρη βιντεοσκόπισι, μὲ ὅλη την ἐκδήλωσι, ποὺ μᾶς τὸ ἔστειλε καθυστερημένα τὸ καὶ πάλι εὐγενῶς προσφερθὲν ΑΧΕΛΩΟΣ TV.

 

Καθυστέρησαν λόγῳ τῆς εἰς Κύριον ἐκδημήσεως τοῦ ἐκ τῶν ἰδιοκτητῶν τοῦ ΑΧΕΛΩΟΣ TV, μεγάλου κοινωνικοῦ, ἐθνικοῦ καὶ ὀρθόδοξου μαχητοῦ ἀειμνήστου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΟΚΑ. Δυστυχῶς ὁ Κύριος μᾶς τὸν ἐπῆρε πρόωρα εἰς τὰς αἰωνίους μονάς του. Ἐλπίζουμε ἀπὸ εκεῖ νὰ συνεχίσῃ νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ κάθαρσι κοινωνίας, ἐκκλησίας καὶ πολιτείας καὶ νὰ μεσητεύῃ εἰς τὸν Κύριον ὑπὲρ ἡμῶν.

                                               ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ

 

 ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥς ἐπαναλαμβάνουμε :

 

Ὅλα τὰ ἔξοδα γιὰ τὴ πραγματοποίησι του τὰ ἀναλαμβάνουμε ἐμεῖς. Οἱ καθ’ ὕλην ὑπόχρεοι Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας νὰ μὴ δώσουν οὔτε μία δεκάρα.

 

Τὸ μόνον ποὺ ζητᾶμε εἶναι :

A) ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογοῦσα,

B) ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα

 

Θὰ εἶναι μέγιστο αἶσχος γιὰ τὴν Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία νὰ ἀγκαλιάζουν τῆν βιομηχανία ,,Καμικάζι,, καὶ τζιχαντιστῶν καὶ νὰ πολεμοῦν ἐμμέσως τὸ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

 

Μόνον τοιουτοτρόπως θὰ σταματήσουν νὰ τρίζουν τὰ ὀστὰ τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ ἀνεπανάληπτου Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.

 

Δὲν τὸ ὀνομάζουμε πλέον Τάμα τοῦ Ἔθνους, διότι ἀνεγκέφαλοι, ψευδοδιανοούμενοι καὶ ἀνιστόρητοι ταγοὶ τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως συνεχίζουν νὰ μᾶς κατατάσσουν στὰ κατάλοιπα τῆς χούντας, παρ’ ὅλον ποὺ ἔχουμε μὲ χιλιάδες σελίδες ἀποκρούσει αὐτὴ τὴν λασπολογία καὶ τὴν αἰσχροτάτη δυσφήμησί μας ἀλλὰ τὸ «παίζουν» κουφοί.

Ἡ λαϊκὴ παροιμία λέει «δὲν ὑπάρχει κουφότερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀκούσῃ». . .

 

Μὲ τὴν πραγματοποίησι αὐτοῦ θὰ ἀναζωογονηθῇ καὶ θὰ ἀναπτερωθῇ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων. Ἔτσι θὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου ποὺ μᾶς κατήντησαν οἱ ἀνεγέφαλοι ἰθύνοντες.

 

Ὅσοι διατείνονται ὅτι ἐμφοροῦνται ἀπὸ Ὀρθόδοξες καὶ Ἐθνικὲς ἀρχές, ἄς διαφωτίζουν καὶ τοὺς ἰθύνοντες, βομβαρδίζοντας τους μὲ τηλεφωνήματα, ε μαιλ, φάξ ἐπιστολές γιὰ νὰ σταματήσουν νὰ συνεχίζουν νὰ μᾶς ἐμπαίζουν.

 

Μόνον ἔτσι θὰ συνειδητοποιήσουν τὴ λαϊκὴ παροιμία ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ

Τα επεισόδια στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ιταλίας - Τουρκίας στην Αθήνα και η πολιτική εκμετάλλευση τους (20 Μαΐου - 6 Ιουνίου 1949)

http://www.istorikathemata.com/2014/10/football-game-Italy-Turkey-and-political-implications-May-1949.html

γράφει ο Φιλίστωρ

Πρόλογος - Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις την περίοδο 1922-1949

Μετά την καταστροφή του 1922, οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις. Στα πρώτα χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης και τις ακρότητες εις βάρος των Ελλήνων της περιοχής, επικράτησε μια αμοιβαία εχθρότητα μεταξύ των δύο λαών. Αυτή τροφοδοτήθηκε από την κακομεταχείρηση των Ελλήνων αιχμαλώτων του Μικρασιατικού μετώπου που επέστρεφαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα, την απέλαση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως το 1925 και την συστηματική δίωξη της Ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, χάρις τον περίφημο Τουρκικό νόμο για τους "etabli". Στην Ελλάδα τα νέα για τις διώξεις και την απέλαση του Πατριάρχη ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών, η επίσημη Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε στους διεθνείς οργανισμούς της εποχής (Κ.Τ.Ε.) ενώ ακούστηκαν και φωνές όπως του Θόδωρου Πάγκαλου που πρότεινε εκδίκηση και επανάληψη του πολέμου με την Τουρκία στην Θράκη.
Υποτίθεται ότι οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις βελτιώθηκαν θεαματικά την τετραετία 1928-1932 χάρις την πρωτοβουλία Βενιζέλου και την υπογραφή συμφώνων φιλίας και συνεργασίας με την Τουρκία (με θυσία των αποζημιώσεων των Μικρασιατών που εκκρεμούσαν από την συνθήκη της Λοζάννης)

Ινονού - Τσαλδάρης- Μάξιμος

και συνεχίστηκε από τους Τσαλδάρη και Μεταξά με την υπογραφή των Βαλκανικών συμφώνων αλλά και με απευθείας διμερείς επαφές που διεξάγονταν σε άριστο κλίμα. Κατά την γνώμη μας, υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι Τουρκικές πιέσεις στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης δεν σταμάτησαν ούτε κατά αυτή την περίοδο, όμως μάλλον ήταν πιο διακριτικές και συγκεκαλυμμένες.

Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη με μια φανερή ευμένεια προς τους Άγγλους, κάτι που μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ως μεγάλη επιτυχία της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής και του φον Πάπεν προσωπικά. Όταν η Ελλάδα κατελήφθη από τους Γερμανούς, η Τουρκία εξαπέλυσε νέο οικονομικό διωγμό στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης με τον περίφημο "κεφαλικό φόρο" που διήρκεσε για δύο χρόνια (1941-1943) εξουθενώνοντας οικονομικά πολλούς Έλληνες μειονοτικούς. Ο "κεφαλικός φόρος" έπαψε μόνο χάρις την Διεθνή κατακραυγή και τις διπλωματικές ενέργειες των Η.Π.Α. Αργότερα o Churchil έκανε μια σκέψη να δοθούν εδαφικά ανταλλάγματα στην Τουρκία (πιθανότατα τα Δωδεκάνησα που θα αφαιρούνταν από τους Ιταλούς η μέρος αυτών) για την έξοδο της στον πόλεμο, σχέδιο όμως που ευτυχώς για την Ελλάδα απέρριψαν οι Τούρκοι μετά την απρόσμενη ήττα των Συμμάχων στην περιοχή το καλοκαίρι του 1943. Μετά το τέλος του πολέμου οι Τούρκοι προσπάθησαν (αποτυχημένα) να διεκδικήσουν τα Δωδεκάνησα, ενώ ήδη από το 1946 είχαν ξεκινήσει διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη κατά την απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα που τότε έμοιαζε ιδιαίτερα πιθανή. Στην περίοδο αυτή ως το 1949 μέρος του Τουρκικού τύπου εκφραζόταν εχθρικά για την Ελλάδα υπενθυμίζοντας τις ήττες του Ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία, ενώ το 1947 σε αθλητικούς αγώνες στην Κωνσταντινούπολη είχαν αποδοκιμαστεί και υβριστεί οι Έλληνες αθλητές.

Η ποδοσφαιρική διοργάνωση "κύπελλο της ανατολικής Μεσογείου"και τα επεισόδια στο Παναθηναϊκό στάδιο

Τον Μάιο του 1949 φιλοξενήθηκε στην Αθήνα η διοργάνωση του "κυπέλλου ανατολικής

Η πρώτη Εθνική Ελλάδας μεταπολεμικά

Μεσογείου" η αλλιώς "κύπελλο φιλίας" με συμμετέχουσες τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Τουρκίας και της Αιγύπτου. Τα αθλητικά γεγονότα εκείνη την μεταπολεμική εποχή είχαν ένα χαρακτήρα εορτασμού για τον λαό που έβγαινε από μια τραυματική περίοδο και τέτοιου είδους γεγονότα αποτελούσαν μιας πρώτης τάξεως φτηνή μαζική διασκέδαση που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον του κόσμου. Οι θεατές ασχολούνταν περισσότερο με το άθλημα αυτό καθαυτό και λιγότερο ασχολούνταν με την υποστήριξη μιας ομάδας όπως γίνεται σήμερα, για τον λόγω αυτό άλλωστε δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ των φιλάθλων αναλόγως της ομάδας που υποστηρίζουν. Οι συγκεκριμένοι αγώνες παρουσίαζαν το πρόσθετο ενδιαφέρον ότι θα παρουσιαζόταν μπροστά στο φίλαθλο Ελληνικό κοινό η Εθνική ομάδα της Ιταλίας μόλις 9 χρόνια μετά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την Ιταλική εισβολή.

Το Ελληνικό κοινό υποδέχτηκε τους Ιταλούς με εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού, όπως ακριβώς και τις αποστολές των υπολοίπων ομάδων. Αντικειμενικά η Ιταλία ήταν το "φαβορί" των αγώνων, τόσο λόγω υψηλής τεχνικής όσο και φυσικής κατάστασης και οργάνωσης. Στους πρώτους αγώνες κέρδισαν η Ιταλία την Ελλάδα και η Τουρκία την Αίγυπτο, ενώ η υποδοχή που έγινε στους Τούρκους ποδοσφαιριστές από το Ελληνικό κοινό ήταν ζεστή, καθώς χειροκροτήθηκαν οι παίκτες τους, φοιτητές κρατούσαν Ελληνικές και Τουρκικές σημαίες σε ένδειξη φιλίας, ενώ ακολούθησε και δεξίωση προς τιμήν της Τουρκικής αποστολής με συμμετοχή Ελλήνων ιθυνόντων.  Το σκηνικό άλλαξε άρδην όμως, όταν στις 20 Μαΐου 1949 έγινε ο κορυφαίος αγώνας Τουρκίας-Ιταλίας στο Παναθηναϊκό στάδιο που θα έκρινε και την ομάδα που θα κατακτούσε το τρόπαιο. Ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα αμφίρροπος καθώς οι Τούρκοι αν και κατώτεροι σε τεχνική, έπαιξαν με σκληρότητα έναντι των αντιπάλων τους και διεκδίκησαν μέχρι τέλους την νίκη. 

Τελικά η Ιταλία επικράτησε με 3-2, αλλά ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακός καθώς οι Ιταλοί διαμαρτύρονταν συνεχώς για τα σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων τους και αρκετά συχνά συμπλέκονταν με αυτούς. Όταν οι Ιταλοί πέτυχαν το τρίτο γκολ και αγκάλιασαν την νίκη, οι Τούρκοι παίχτες αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το γήπεδο ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αδικία του Έλληνα διαιτητή εις βάρος τους. Είναι σίγουρο ότι η Ελληνική διαιτησία ήταν κακή, αλλά μάλλον όχι μονόπλευρη, καθώς σε κάποιες φάσεις αδικήθηκαν και οι Ιταλοί οι οποίοι δεν προστατεύθηκαν από το σκληρό παιχνίδι των Τούρκων. Οι Έλληνες φίλαθλοι που είχαν κατακλείσει τις κερκίδες του γηπέδου δεν εκτίμησαν ιδιαίτερα την αθλητική συμπεριφορά των Τούρκων αθλητών, τους οποίους αποδοκίμασαν έντονα και κατά τη διάρκεια, αλλά και στο τέλος του αγώνα. Δεν φαίνεται να σημειώθηκαν άλλα επεισόδια εις βάρος των Τούρκων, ούτε κάποιος να χειροδίκησε εναντίον τους, αλλά η εν γένει συμπεριφορά του κόσμου είχε αλλάξει σημαντικά από την φιλική ατμόσφαιρα της πρεμιέρας.

Οι αντιδράσεις στην Τουρκία

κεντρική αρτηρία στην Κωνσταντινούπολη το 1949

Τα γεγονότα των Αθηνών αναμφίβολα είχαν την σημασία τους, αλλά μεγενθύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Τούρκους. Τόσο ο Τουρκικός τύπος, όσο και άλλοι Τούρκοι ιθύνοντες, έδωσαν μια άλλη διάσταση στο γεγονός δημιουργώντας μια πολεμική ατμόσφαιρα στην Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη. Ο πρόεδρος της Τουρκικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας μίλησε για επεισόδια εις βάρος των Τούρκων αθλητών που καθοδηγήθηκαν από τις Ελληνικές Αρχές, Τουρκικές εφημερίδες έγραφαν ότι η Ελληνοτουρκική φιλία έπαψε πλέον να υφίσταται μετά τα έκτροπα των Αθηνών, η εφημερίδα Τζουμχουριέτ έγραψε ότι κακώς δεν μετετράπη το γήπεδο σε πεδίο μάχης καθώς έτσι οι Έλληνες θα ετρέποντο σε φυγή υπονοώντας την διάσπαση του μετώπου το 1922, η Χουριέτ έφτασε μέχρι και να ζητήσει αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων από την στιγμή που δεν ισχύει πλέον η Ελληνοτουρκική φιλία, ενώ άλλα έντυπα πρότειναν να σταματήσουν οι εξαγωγές τροφίμων προς την Ελλάδα για να πεινάσουν οι Έλληνες.

Στις 24 Μαΐου ο φοιτητικός σύλλογος της Κωνσταντινούπολης διεξήγαγε συλλαλητήριο για το ζήτημα στο οποίο συμμετείχαν οι περισσότεροι αθλητές που είχαν εν τω μεταξύ γυρίσει από την Αθήνα, οι οποίοι διαβεβαίωσαν το πλήθος για την αντιτουρκική ατμόσφαιρα που αντιμετώπισαν στην Αθήνα. Υπήρχαν φοιτητές με πλακάτ που έγραφαν ότι οι "Έλληνες είναι φίδια", Τούρκοι παλαιστές πήραν τον λόγο διαβεβαιώνοντας ότι στους επερχόμενους διεθνείς αγώνες που θα γίνονταν στην Κωνσταντινούπολη θα "περιποιούνταν καταλλήλως" τους Έλληνες αντιπάλους τους, αντιπροσωπείες κατέθεσαν στεφάνια στο ηρώο των πεσόντων των Ελληνοτουρκικών πολέμων, ενώ το πλήθος φωνασκούσε ότι δεν θα ανεχόταν ποτέ η Κύπρος να γίνει Ελληνική. Τέλος, αντιπροσωπεία των φοιτητών ζήτησε ακρόαση από τον Πατριάρχη για να τον ρωτήσει ποια ήταν η γνώμη του για τα γεγονότα των Αθηνών, αλλά αυτός δεν τους εδέχθη προφασιζόμενος ότι προσευχόταν την στιγμή που το πλήθος κύκλωσε το Πατριαρχείο και δεν μπορούσε να διακόψει.

Οι διαμαρτυρίες των Τούρκων δεν έμειναν μόνο σε φιλολογικό επίπεδο, καθώς κατατέθηκε επερώτηση στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για το ζήτημα και στην σχετική συζήτηση πολλοί Τούρκοι βουλευτές εξέφρασαν άκρως ανθελληνικές απόψεις, ιδιαίτερα υποτιμητικές για τους Έλληνες. Ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και του επέδωσε διαμαρτυρία για την κακομεταχείριση των Τούρκων ποδοσφαιριστών. Ο Τσαλδάρης ανταπέδωσε τα πυρά, αρνούμενος ότι υπήρξαν ακρότητες από την μεριά των Ελλήνων, ενώ διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον ανθελληνισμό του Τουρκικού τύπου και των Τούρκων βουλευτών όπως αυτός είχε εκφραστεί εκείνες τις ημέρες που υπονόμευε τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Οι Ελληνικές αντιδράσεις

Σοφοκλής Βενιζέλος - Μεντερές

Αρχικώς οι Ελληνικές επίσημες αντιδράσεις ήταν ιδιαίτερα ανεκτικές και χλιαρές, πιθανότατα γιατί αστυφύλακες που είχαν επιστρατευθεί για την ασφάλεια του αγώνα πρέπει να εξύβρισαν τους Τούρκους ποδοσφαιριστές. Επίσης η περίοδος λίγες μόλις ημέρες μετά την λήξη του εμφυλίου, ήταν πολύ κρίσιμη για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα που δεν είχε την πολυτέλεια να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο προς ανατολάς όταν είχε τόσα προβλήματα με τους Βόρειους γείτονες της. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφοκλής Βενιζέλος προσπάθησε με δηλώσεις του την επομένη των γεγονότων να υποβαθμίσει το γεγονός χαρακτηρίζοντας "ολέθρια" την πιθανότητα να υπονομευτεί η ελληνοτουρκική φιλία που είχε οικοδομήσει ο πατέρας του δύο δεκαετίες πριν. Επίσης η κυβέρνηση δεν έδωσε άδεια σε Ελληνικό φοιτητικό σύλλογο για διεξαγωγή συλλαλητηρίου στην Αθήνα ως απάντηση στο αντίστοιχο Τουρκικό.

Η υπερβολική αντίδραση των Τούρκων όμως, εξερέθισε την Ελληνική κοινή γνώμη και σύντομα έκαναν την εμφάνιση τους στον Ελληνικό Τύπο άρθρα κατά της Τουρκίας, στα οποία υπενθυμιζόταν ότι κατά την περίοδο του μεγάλου Ελληνικού λιμού της Κατοχής οι Τούρκοι έστελναν χαλασμένα τρόφιμα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις Ελλήνων που προσπαθούσαν να διαφύγουν στην Μέση Ανατολή, οι επίσημες αρχές της Τουρκίας ζητούσαν λύτρα ανεπίσημα από την εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση και τους Άγγλους για να τους απελευθερώσουν. Λίγες μέρες μετά, στις 6 Ιουνίου έγινε σχετική συζήτηση στην Ελληνική βουλή όπου οι περισσότεροι ομιλητές επιτέθηκαν κατά των

Ναπολέων Ζέρβας

Τούρκων συναδέλφων τους και ιδιαίτερα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Σαντάκ που υποστήριξε την επίθεση κατά της Ελλάδας. Μάλιστα ο υπουργός Δημοσίας τάξης Ναπολέων Ζέρβας έφτασε στο σημείο ακόμη και να απειλήσει την Τουρκία ότι θα μετανιώσει για την συμπεριφορά της έναντι της Ελλάδας.

Επίλογος - συμπέρασμα

 Φαίνεται πάντως ότι τα γεγονότα μεγεθύνθηκαν εσκεμμένα από τους Τούρκους καθώς λίγες μέρες μετά οι ίδιες οι Τουρκικές εφημερίδες παραδέχονταν ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές υπερέβαλαν για την έκταση των επεισοδίων, ενώ άλλοι δημοσιογράφοι έκαναν έκκληση να μην διαρραγεί το μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο κατά του κομμουνισμού. Κάποιοι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία μίλησαν για προβοκάτσια των κομμουνιστών που είχαν παρεισφρύσει στο πλήθος, άποψη που υποστήριξαν δημόσια και Τούρκοι ποδοσφαιριστές στο συλλαλητήριο. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι με αφορμή ένα ασήμαντο αθλητικό γεγονός φανερώθηκε η απλή αλήθεια ότι η ελληνοτουρκική φιλία που είχε εγκαινιαστεί την τετραετία 1928-1932 από τον Βενιζέλο και τους Κεμάλ και Ινονού, είχε μεν επιτευχθεί σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, αλλά χωρίς αυτό να έχει επίδραση στους δύο λαούς των οποίων οι πραγματικές σχέσεις στο ενδιάμεσο διάστημα μέχρι το 1949, πρέπει να χαρακτηριστούν αν όχι εχθρικές τουλάχιστον εύθραυστες.

Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι έχουμε την δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο Τουρκικών εθνικιστικών οργανώσεων που θα πρωταγωνιστήσουν τις επόμενες δεκαετίες στον δημόσιο λόγο της Τουρκίας και θα πυροδοτήσουν επεισόδια εις βάρος όλων των εναπομείναντων μειονοτήτων με κορυφαία τα "Σεπτεμβριανά" το 1956 στην Κωνσταντινούπολη, όταν εν μια νυκτί ένα μαινόμενο Τουρκικό πλήθος κατέστρεψε τις ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων. Το σοβαρό αυτό γεγονός που κατέστρεψε οριστικά τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, δεν ήταν ούτε αυθόρμητο, ούτε ξαφνικό, αλλά είχε κυοφορηθεί στους κόλπους της Τουρκικής κοινωνίας επί μια δεκαετία τουλάχιστον.

Ι. Β. Δ. 

Πηγές

Cangül Örnek, ‎Çagdas Üngör, Turkey in the Cold War: Ideology and Culture, palgrave mcmillan editions

Εφημερίδες "Ελευθερία" και "Το Βήμα"

"ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ": ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ!!!

http://voithiastospiti.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html

1Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Όσο μεγαλώνουμε, οι αγκαλιές μικραίνουν, λένε ορισμένοι. 

Για κείνους που έχουν στενοκοπιά στις καρδιές, ίσως.  Ο δικός μας ψυχικός χώρος ξέρει να πλαταίνει για κείνους που μετράνε χρόνους ζωής…

Σήμερα, πρώτη μέρα του Οκτώβρη, ημέρα αφιερωμένη στην “τρίτη ηλικία” όπως αποκαλείται, 

ας ανοίξουμε αγκαλιά προς εκείνους που μας χάρισαν πρώτοι 

το χάδι της τρυφεράδας, της στήριξης, της ασφάλειας, της αποδοχής. 

Είναι χρέος μας να τους στηρίξουμε.. να τους χαρίσουμε ότι μας χάρισαν αυτοί απλόχερα τόσα χρόνια...

Άλλωστε τους το χρωστάμε. 

Και επειδή ποτάμι είναι η ζωή και τρέχει, συντομότερα από ότι νομίζουμε...

 θα ευχόμαστε να κάνουν το ίδιο και τα παιδιά μας…

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΠΠΟΥ..!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΓΙΑ..! 

 

Η χωρα που δεν τρώει μονο τα παιδιά της, αλλά και τους πατέρες της. Συμπεράσματα ντροπής για την κόλαση των Ελλήνων της τρίτης ηλικίας.

http://olympia.gr/2014/10/03/%CE%B7-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82/

Το σκληρό της πρόσωπο δείχνει η Ελλάδα στους ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Γηρατειών, κατά τον οποίο η χώρα καταλαμβάνει την 73η θέση ανάμεσα σε 96 χώρες, σχετικά με το πόσο «φιλικό» είναι το περιβάλλον γήρανσης. Συγκεκριμένα, το 33% των ανθρώπων άνω των 65 ετών δεν λαμβάνει σύνταξη και το 8,6% ζει στο όριο της φτώχειας. Η Ελλάδα θεωρείται πλέον μία από τις χειρότερες χώρες διεθνώς για να γεράσει κανείς, ενώ στον αντίποδα τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν η Νορβηγία και η Σουηδία. Αντίστοιχα, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 24η θέση για τις υπηρεσίες υγείας που παρέχει στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και στην 28η για το συνταξιοδοτικό καθεστώς της.

Αμφίπολη: Κορυφώνεται η αγωνία – Τι είναι πίσω από την πόρτα!

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/10/blog-post_89.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.VC5kORbNnmc

Οι πρώτες φωτογραφίες από την πόρτα του τάφου

Η αποκάλυψη μαρμάρινης θύρας δίνει τέλος στα σενάρια, αν το μεγαλοπρεπές μνημείο στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη είναι τάφος η όχι.

Αναλυτικότερα, ανακοινώθηκε ότι στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο μπροστά από την πύλη βρέθηκαν κομμάτια μαρμάρινης θύρας και καρφιά, χάλκινα και σιδερένια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι είναι ταφικό μνημείο μακεδονικού τύπου, με στοιχεία Οικουμενικότητας.

Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση της χρονολόγησης ότι δηλαδή ο τάφος είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα.

Σχετικά με το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των εργασιών έχει οριστεί ο ένας μήνας περίπου αλλά αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από τα ευρήματα που θα ανακύψουν στην πορεία για την ολοκλήρωση της ανασκαφής.

Δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα

Σπασμένη δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα βρέθηκε στο θύρωμα του τρίτου διαφραγματικού τοίχου που οδηγεί στον τρίτο θάλαμο.

Η δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα, σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, είναι πάχους 14 εκατοστών από μάρμαρο Θάσου και φέρει διακοσμητικά στοιχεία, εφηλίδες (κεφαλές καρφιών).

Η εκτίμηση της ανασκαφικής – διεπιστημονικής ομάδας είναι πως μετά το θύρωμα μέσα στον τρίτο θάλαμο υπάρχει κλίμακα (σκάλα) που κατεβαίνει σε βάθος ίσως και 2 μέτρων.

tribune 

Αμφίπολη: Οι πρώτες φωτογραφίες από την 

πόρτα του τάφου

Στην δημοσιότητα δόθηκαν οι πρώτες φωτογραφίες από την θύρα του τάφου στην Αμφίπολη.
«Η πόρτα που βρήκαμε ενισχύει την άποψή μας ότι πρόκειται για ένα τάφο και έχουμε ένα καταπληκτικό ταφικό συγκρότημα που ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.χ αιώνα» τόνισε η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη.
Η πόρτα του τάφου ήρθε στο φως μετά την αφαίρεση των χωμάτων στον τρίτο θάλαμο.
Πρόκειται για μαρμάρινη θύρα, από μάρμαρο Θάσου, όπως και οι Καρυάτιδες και τα υπόλοιπα ευρήματα στον τάφο.
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο πλεόν μιλάμε με σιγουριά για ταφικό μνημείο και μάλιστα με τυπική μορφή μακεδονικού τάφου.
Στη θύρα βρέθηκε στροφέας, δηλαδή ο μεντεσές καθώς και καρφιά χάλκινα και σιδερένια.
«Εμείς προχωρούμε καλά. Η ανασκαφή προχωρεί πολύ καλά και ελπίζουμε να ξέρουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όταν θα τελειώσει η ανασκαφή και θα μπορούμε να σας πούμε περισσότερα πράγματα», συμπλήρωσε Κατερίνα Περιστέρη.
Όσο για το βασανιστικό ερώτημα «σε ποιον ανήκει ο τάφος» η κυρία Περιστέρη απάντησε ότι «είναι πολύ νωρίς. Αν δεν τελειώσει η ανασκαφή οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να πούνε ποιος είναι, ποιος δεν είναι μέσα».

 tribune

Αμφίπολη: Αυτή είναι η πόρτα πριν το μυστικό 

του τάφου (φωτογραφίες)

Διαβάστε την ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους που έγινε την Πέμπτη στο Μουσείο στην Αμφίπολη.

Όπως σας έχουμε ενημερώσει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας, η αποκάλυψη μαρμάρινης θύρας δίνει τέλος στα σενάρια, αν το μεγαλοπρεπές μνημείο στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη είναι τάφος ή όχι.

Αναλυτικότερα, ανακοινώθηκε ότι στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο μπροστά από την πύλη βρέθηκαν κομμάτια μαρμάρινης θύρας και καρφιά, χάλκινα και σιδερένια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι είναι ταφικό μνημείο μακεδονικού τύπου, με στοιχεία Οικουμενικότητας.
Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση της χρονολόγησης ότι δηλαδή ο τάφος είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα.

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού:

1. Με την αφαίρεση των χωμάτων, χτες, αποκαλύφθηκαν τμήματα από μαρμάρινη θύρα, της τυπικής μορφής των μακεδονικών τάφων: Δηλαδή, έχουμε θύρα κατασκευασμένη από μάρμαρο Αλυκής Θάσου- όπως είναι κατασκευασμένο και όλο το ταφικό συγκρότημα- με εφηλίδες, οι οποίες μιμούνται την κεφαλή καρφιών, όπως είθισται στις ξύλινες πόρτες.



2. Στη δυτική πλευρά του θυρώματος διαπιστώθηκε ότι υπάρχει στροφέας. Ο στροφέας είναι το σημείο κρέμασης της θύρας από την παραστάδα.

3. Τα ανοίγματα Καρυάτιδων και Σφιγγών είναι ακριβώς 1,67μ. Το άνοιγμα του τρίτου θυρώματος είναι 1,50μ.
4. Κατά την ανασκαφή αποκαλύφθηκε η συνέχεια των πλευρικών τοιχωμάτων, η οποία δεν διαφέρει καθόλου από τους προηγούμενους χώρους, ήτοι ορθομαρμάρωση, όμοια με εκείνη που υπάρχει σε όλους τους χώρους του μνημείου.
5. Κατά την ανασκαφή, επίσης, βρέθηκαν, μπροστά από τη θύρα, πίσω από τις Καρυάτιδες, χάλκινα και σιδερένια καρφιά. Τονίζουμε ότι βρέθηκαν χτες και δεν είναι δεδομένο ότι «παραπέμπουν σε φορείο».

Θέλω, επίσης, να κάνω δύο γενικές παρατηρήσεις:
1. Επειδή διαβάζω σε δημοσιεύματα, υποθέσεις ότι δεν γίνεται η αρχαιολογική έρευνα σύμφωνα με την ανασκαφική μέθοδο, δηλαδή, αφαίρεση ανασκαφικών στρωμάτων με συστηματικό τρόπο, όπως προκύπτει από τα ημερολόγια της ανασκαφής, είναι προφανές ότι η εργασία γίνεται με τον πλέον ενδεδειγμένο επιστημονικό τρόπο.
2. Όσον αφορά στον τρόπο απομάκρυνσης των χωμάτων της ανασκαφής, μέσα από τον τάφο, σημειώνω το εξής: Προκειμένου να διευκολυνθεί η ανασκαφή και να προχωρήσει όσο το δυνατόν καλύτερα και ασφαλέστερα, χρησιμοποιείται ταινία μεταφοράς χωμάτων, όπως, άλλωστε, συνηθίζεται και σε άλλες ανασκαφές.

Τεχνικές εργασίες:

1. Το δάπεδο της επίχωσης πίσω από τις Καρυάτιδες έχει φτάσει ως την στέψη των βάθρων, επί των οποίων στηρίζονται οι Καρυάτιδες, δηλαδή περίπου στο 1,5 μ.
2.  Αυτή η επίχωση θα παραμείνει προσωρινά ως αντιστήριξη του τρίτου διαφράγματος. Θα αρχίσει να καταβιβάζεται σε συνδυασμό με την απομάκρυνση χωμάτων από τον τέταρτο χώρο.
3.  Να σημειώσω ότι στον χώρο, δηλαδή, πίσω από τις Καρυάτιδες ως τον τρίτο διαφραγματικό τοίχο, τοποθετήθηκε η δεύτερη φάση αντιστήριξης, με ισχυρές μεταλλικές κοιλοδοκούς.
4.  Επίσης, υποστηλώθηκε προσωρινά το θραυσμένο υπέρθυρο του τρίτου διαφράγματος, το οποίο θα απομακρυνθεί για να καθαριστεί και να συντηρηθεί.
5.  Στον τέταρτο χώρο -ο οποίος χαρακτηρίζεται από συνεχή ορθομαρμάρωση ίδιου τύπου μαρμάρου Αλυκής Θάσου, όπως και το σύνολο του μνημείου- υλοποιούνται ήδη από την Δευτέρα εργασίες αντιστήριξης των τοίχων και υποστύλωσης της θόλου για την ασφάλεια των εργαζομένων και του μνημείου. Εχει, λοιπόν, ήδη ολοκληρωθεί η αντιστήριξη στην στέψη των πλαϊνών τοίχων και έχει ξεκινήσει η τοποθέτηση της υποστύλωσης της θόλου, με μεταλικές σωληνωτές δοκούς.
6.  Λόγω της ευαίσθητης ισορροπίας στην οποία βρίσκεται η θόλος, οι τεχνικοί σύμβουλοι μαζί με το συνεργείο προσπαθούν, με λεπτές επεμβάσεις, να τοποθετήσουν την υποστύλωση χωρίς να διαταράξουν την ισορροπία που έχει δημιουργηθεί μετά τις εξωτερικές αποχωματώσεις.
7.  Να σημειώσω ότι η υποστύλωση έχει υλοποιηθεί στα δυο τρίτα της επιφάνειας της θόλου. Οι ευρισκόμενες εκεί εξωτερικές επιχώσεις επιτρέπουν να εξελιχθεί ασφαλέστερα η διαδικασία της υποστύλωσης. (φωτο 3,4).
8. Η υποστήλωση που χρησιμοποιείται είναι “παθητική” -δηλαδή, ενεργοποιείται μόνον στις περιπτώσεις που ένας θολίτης τείνει να μετακινηθεί-πράγμα που εξασφαλίζει την ελάχιστη δυνατή επίδραση στην υφιστάμενη ισορροπία της θόλου.
9. Θα έχετε αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε στη δυσκολότερη φάση των εργασιών που ως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί για την ασφάλεια εργαζόμενων και μνημείου.
10. Έχω αναφερθεί ότι η επίχωση έχει κλίση από Νότο προς Βορρά, με υψομετρική διαφορά πάνω από ένα μέτρο. Στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο έχει εντοπιστεί το άνοιγμα, στο οποίο έχω επίσης αναφερθεί, σε μεγαλύτερο βάθος από τα προηγούμενα ανοίγματα. Οδηγεί τους τεχνικούς στο συμπέρασμα ότι το δάπεδο του τέταρτου χώρου βρίσκεται βαθύτερα από το δάπεδο των προηγούμενων χώρων, πιθανώς κατά δύο μέτρα.
11. Φυσιολογικά, αυτό σηματοδοτεί την ύπαρξη σκάλας ή ράμπας η οποία ξεκινά πιθανώς μετά το θύρωμα του τρίτου διαφράγματος.
12. Συμπληρωματικά σας αναφέρω ότι έχει προχωρήσει το χωματουργικό έργο, που πραγματοποιείται στην δυτική πλευρά του μνημείου για ταπείνωση του ύψους και απάλυνση της κλίσης των πρανών.

Ερωτήσεις -Απαντήσεις

Ερώτηση: Γίνεται μεγάλη συζήτηση ότι το μνημείο ήταν γνωστό. Γιατί αποφασίσατε να σκάψετε ένα γνωστό μνημείο;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Μέγα λάθος. Ξεκινήσαμε το 2012 με την ανασκαφή του περιβόλου, ταυτίσαμε το λιοντάρι στην κορυφή του τύμβου και συνεχίσαμε με τον τάφο. Εμφανίζονται να μιλούν άνθρωποι που δούλευαν στην περιοχή σαράντα χρόνια και δεν είχαν ιδέα για το συγκεκριμένο μνημείο.

Ερώτηση: Υπάρχει χρονοδιάγραμμα από τη στιγμή που έχει αποκαλυφθεί μόνον το 5% του μνημείου;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Πολύ χονδρικά το βάζουμε. Η ανασκαφή θα απαντήσει.

Ερώτηση: Μετά τα νέα ευρήματα με τα καρφιά και τα κομμάτια της θύρας, ενισχύεται η χρονολόγηση;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Όταν εμείς χρονολογούμε το μνημείο στο τελευταίο τέταρτο του 4ουπ.Χ αιώνα, είμαστε απόλυτα σίγουροι τόσο για τον περίβολο, όσο και για τα ευρήματά μας. Το να έρχονται συνάδελφοι, που από φωτογραφία χρονολογούν, δεν γίνεται. Τα καρφιά δεν εμπλουτίζουν την χρονολόγηση. Σας δίνουμε όλα τα στοιχεία για να έχετε σαφή εικόνα. Ωστόσο, δεν μπορεί όλο το υλικό να βγαίνει σε ένα δελτίο τύπου.

Ερώτηση: Από τον Αύγουστο και μετά, έγιναν νέα γαιοσκαναρίσματα;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν έχουν γίνει ποτέ εκεί που σκάβουμε τώρα. Εκεί είχε τα μπάζα Λαζαρίδη και ήταν αδύνατον να γίνει. Έχει γίνει στον φυσικό λόφο, όπου βρέθηκαν τάφοι εποχής σιδήρου και αρχαϊκών χρόνων.

Ερώτηση: Δεν έχει κάνει ανάλογη έρευνα η κ. Κουκούλη;

Απάντηση Κ. Περιστέρη:Δεν ξέρω τι έχει κάνει. Δεν έχω στο αρχείο της Εφορείας τίποτε σχετικό. Αυτά που λέει ο κ. Πολυμενάκος δεν ευσταθούν. Είχε έρθει το 1992 και έκανε έρευνα στον τάφο της αλεπούς και στους γύρω μακεδονικούς τάφους.

Ερώτηση: Υπάρχουν δημοσιεύματα που λένε ότι μετέχετε σε διαδικασία πολιτικής εκμετάλλευσης.

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάνω ανασκαφές πάνω από 30 χρόνια. Νιώθω λατρεία για τη δουλειά μου. Όλα αυτά είναι κακίες. Εκτός αν εννοούν τη στήριξη που μου παρέχει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΟΑ στο οποίο υπηρετώ και ευχαριστώ γι αυτό.

Ερώτηση: Τι λέτε εσείς κ. Μενδώνη;

Απάντηση: Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάμε για πολιτική εκμετάλλευση. Καθοδήγησε κάποιος το εύρημα για να βρεθεί εκεί που βρέθηκε; Γιατί είναι πολιτική εκμετάλλευση, επειδή ο υπουργός Πολιτισμού επισκέπτεται το εύρημα ασκώντας τις αρμοδιότητες του; Από πότε είναι πολιτική εκμετάλλευση, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός από ενδιαφέρον επισκέπτεται ένα σημαντικό μνημείο;

Ερώτηση: Η εξέλιξη της ανασκαφής επιβεβαιώνει την υπόθεση σας για μακεδονικό τάφο. Την ίδια ώρα μας λέτε ότι βρέθηκαν πεσμένα μάρμαρα. Ακούγεται από αρχιτέκτονες ότι η αποχωμάτωση έβλαψε τα μάρμαρα.

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν κάναμε αποχωμάτωση με μηχανήματα πάνω από τον τάφο. Όμως, το 1913 εδώ υπήρχε μια μονάδα βουλγαρικού στρατού και δίνονταν μάχες. Βρίσκουμε ακόμη οβίδες, που πιθανόν προκάλεσαν ζημιά. Ενώ τον 6 μ.Χ. αιώνα, είχαμε σεισμό 6,8 ρίχτερ, που άλλαξε και τον ρούν του Στρυμώνα, προκαλώντας, επίσης ζημιά και στον τάφο.

Ερώτηση: Έχουν μπει στον τάφο;

Απάντηση: Κ. Περιστέρη: Στα αρχαία χρόνια ίσως να είχαν μπει τυμβωρύχοι. Αλλά θα ήταν δύσκολο να έχουν φτάσει μέσα.
Λ. Μενδώνη: Η τυμβωρυχία ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαιότητα. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι στα αρχαία χρόνια έγιναν απόπειρες σύλησης. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μέχρι πού έφτασαν.

Ερώτηση: Πότε θα είναι επισκέψιμος ο τύμβος; Ακούμε για υδροπλάνα;

Απάντηση: Κ. Περιστέρη:Θα είναι καλό να γίνει επισκέψιμος αλλά όταν θα έχουμε τελειώσει την εργασία μας. Χρειαζόμαστε χρόνο γιατί υπάρχουν πολλά στάδια.
Λ. Μενδώνη: Να σας θυμίσω ότι ο Ανδρόνικος ανάσκαψε το 1977 τη μεγάλη τούμπα στην Βεργίνα. Όμως η σημερινή μορφή του μουσείου ολοκληρώθηκε το 2002. Η Αμφίπολη δεν είναι μόνον ο τύμβος Καστά. Είναι από τις σημαντικότερες πόλεις του βορειοελλαδικού χώρου. Με αφορμή την ανασκαφή δίνεται η ευκαιρία να μπει η περιοχή στον αναπτυξιακό χάρτη. Το βαρύ πολιτιστικό απόθεμα, το πολιτιστικό τοπίο με το φυσικό περιβάλλον πρέπει να διατηρηθούν στο μέγιστο βαθμό.

tribune

 

Φιλοκτήτης-Προμηθέας-Ελένη (Από την Ηρώ Μητρούτσικου)

 Ένας συγκινητικός, έστω και αλαλούμ, Φιλοκτήτης

Από την Ηρώ Μητρούτσικου 20.9.2014

Ο συγγραφέας

Ο Σοφοκλής (496-406 π.Χ) ήταν μορφωμένος -καθότι αριστοκρατικής καταγωγής- και διετέλεσε και στρατηγός. Σαν τραγωδός ήταν ο αγαπημένος των Αθηναίων, καθώς δεν πήρε ποτέ τρίτο βραβείο. Μάλιστα στην πρώτη του εμφάνιση σε δραματικό αγώνα, σε ηλικία 28 χρόνων (468 π.Χ), αντιμετώπισε τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερό του τραγωδό Αισχύλο, τον οποίο εκτιμούσε, και πήρε την πρώτη θέση! Κατά την διάρκεια των 90 χρόνων που έζησε, παρουσίασε περίπου 30 τετραλογίες, όπου οι 20 πήραν την πρώτη θέση. Συνέγραψε συνολικά 123 τραγωδίες, από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνο 7 ολοκληρωμένες και μισό το σατυρικό δράμα “Ιχνευτές”!

Ο Σοφοκλής παρουσίαζε τους ήρωες, όπως θα έπρεπε να είναι oi άνθρωποι (ενώ ο Αισχύλος τους παρουσίαζε υπεράνθρωπους και ο μεταγενέστερος και ρεαλιστής Ευριπίδης όπως, πραγματικά, είναι οι άνθρωποι!). Είναι αυτός που πρόσθεσε και 3^ο υποκριτή (ενώ μέχρι τότε ήταν δυο ηθοποιοί-πρωταγωνιστές και ο χορός) και αύξησε τα μέλη του χορού από 12 σε 15 - για καλύτερη συμμετρία μαζί με τον αυλητή. Τέλος, να σημειώσω ότι και οι τρεις τραγικοί ποιητές είχαν γράψει “Φιλοκτήτη” (και πολλές άλλες τραγωδίες με κοινό θέμα), ωστόσο διασώθηκε μόνο το έργο του Σοφοκλή, το οποίο διδάχθηκε το 409 π.Χ., λίγο πριν τον θάνατο του συγγραφέα.

Ο Φιλοκτήτης στην μυθολογία

Ο Φιλοκτήτης ήταν βασιλιάς της Μελίβοιας (ένα γραφικό, ορεινό χωριό στον νομό Λάρισας) και ήταν κάτοχος του τόξου του Ηρακλή, του οποίου τα βέλη είχε βουτήξει ο ημίθεος στο αίμα της σκοτωμένης Λερναίας Ύδρας...

Πηγαίνοντας ο Φιλοκτήτης με τους υπόλοιπους Έλληνες αρχηγούς στην Τροία, σταματάνε στο μικρό νησί Χρύσα, ανατολικά της Λήμνου στο οποίο είχε σταματήσει και ο Ιάσων με το Χρυσόμαλλο δέρας και ο Ηρακλής επιστρέφοντας από προηγούμενη άλωση της Τροίας! Ο Φιλοκτήτης, όμως, βεβήλωσε της ιερή περιοχή του ναού της Αθηνάς και έτσι τον δάγκωσε το φίδι που φυλούσε τον ναό. Το πόδι του άρχισε να εκλύει μαύρο πύο, το οποίο έχει φοβερή δυσοσμία και ο ήρωας υπέφερε τόσο που με τις φωνές του τρόμαζε το στράτευμα. Έτσι, ο Οδυσσέας προτείνει να τον παρατήσουν στην έρημη Λήμνο –όπως και κάνουν-, στην οποία επιβιώνει από τότε, μόνος, σαν ένας αρχαίος Ροβισώνας Κρούσος.

Ο Φιλοκτήτης δεν ήταν ο μόνος ήρωας ο οποίος είχε πρόβλημα στο πόδι. Ας θυμηθούμε τον Οιδίποδα  (οίδημα(=πρήξιμο) + πους(=πόδι)), αλλά και τον πατέρα του και τον παππού του, καθώς και το μόνο τρωτό σημείο του Αχιλλέα! Το πόδι είναι το πιο κοντινό σημείο του ανθρώπου στην γη, άρα στον Κάτω Κόσμο, άρα και στους Θεούς. Η πυορρούσα πληγή είναι στίγμα εκείνων που αρνήθηκαν να συμφωνήσουν με τους Θεούς…

Η παράσταση

Υποθέτω ότι είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας Φιλίππογλου (του θεάτρου της Κομπλισιτέ, www.complicite.org) ασχολείται με αρχαία τραγωδία, ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα… Το σωματικό θέατρο που πρεσβεύει ήταν φανερό και στην διδασκαλία του χορού, αλλά και στην έναρξη του έργου με τις αυτοσχέδιες τραμπάλες, πάνω στις οποίες ισορροπούν Οδυσσέας και Νεοπτόλεμος, όπως η τιμιότητα αμφιταλαντεύεται με το κακό και την πονηριά.

Δυστυχώς, όμως, η καλοδουλεμένη σωματικότητα του χορού δεν πετύχαινε πάντα, υπήρχαν πολλές άσκοπες κινήσεις και ελάχιστες δικαιολογημένες. Να δώσω, όμως, και ένα ελαφρυντικό: θεωρώ τεράστιο πρόβλημα το: τι κάνεις με τον χορό της τραγωδίας σήμερα και δεν νομίζω ότι υπάρχει απάντηση, τουλάχιστον προς το παρόν!

Η παράσταση ήταν λιτή, μοντέρνα και αισθητικά απλή, όπως ήταν και τα κουστούμια της (Κenny MacLellan). Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην σημειώσω ότι και το κουστούμι του Οδυσσέα καθώς και του Φιλοκτήτη, όχι μόνο διέφεραν από το ύφος των υπολοίπων κουστουμιών (εννοείται επίτηδες), αλλά σε πετούσαν και έξω από το πνεύμα της παράστασης. Το κοστούμι του Μαρκουλάκη, δεν μου έδωσε την εντύπωση του ευέλικτου Οδυσσέα, αλλά το ηθοποιού που βιάζεται να πάει σε μια άλλη δουλειά μετά την πρόβα και έχει βάλει τα δικά του, ενώ ο Φιλοκτήτης λέει ότι είναι ντυμένος με κουρέλια 10 χρόνων, ενώ εμείς βλέπουμε ένα πανέμορφο κουστούμι, πολύ παλαιότερης μόδας από τα υπόλοιπα, το οποίο, απλά, προσπαθεί να δείξει λίγο τριμμένο!!!

Το σκηνικό (επίσης Κenny MacLellan) λιτό με πολλές σημασίες, αλλά, πάλι, με μια μικρή παραφωνία... Μια κυκλική περίφραξη της ορχήστρας μιμείται (εκτός από το κοίλον του θεάτρου) την αρένα μέσα στην οποία θα πιαστεί το θύμα-Φιλοκτήτης στον ιστό που πλέκει ο πονηρός Οδυσσέας. Ο Φιλοκτήτης βρίσκεται στην φύση, εκτός της αρένας, μακριά από τα ψέματα του πολιτισμού. Στην αρχή το θύραμα είναι ο νεαρός Νεοπτόλεμος, το οποίο εντός της αρένας ο Οδυσσέας θα τον πείσει να γίνει το δόλωμα! Όταν θα μπει κι ο Φιλοκτήτης στην φυλακή του πολιτισμού, θα πιαστεί στα δίχτυα που έριξε ο Οδυσσέας, ο οποίος είναι και ο μόνος ο οποίος μπαινοβγαίνει όποτε θέλει στην αρένα. Το κυκλικό αυτό σύνορο ήταν στα χρώματα της ηφαιστειακής λάβας, που κυριαρχεί στο νησί της Λήμνου, γι αυτό ίσως μου χτύπησε άσχημα ο μπλε led κρυφός φωτισμός της…

Είδαμε τρεις πολύ καλές ερμηνείες, όμως υπήρχαν κι εδώ στοιχεία που μας ξένισαν. Ο Νεοπτόλεμος δεν ήταν έφηβος, ούτε καν νέος, αλλά ο μεσήλικας Χειλάκης (αν και έκανε σοβαρή κι επιτυχημένη προσπάθεια να δείξει νεότερος). Ο Οδυσσέας δεν ήταν ένας απεριποίητος και κουρασμένος από τον δεκαετή πόλεμο μεσήλικας, που καθοδηγεί τον νεαρό γιο του Αχιλλέα, αλλά ο λαμπερός Μαρκουλάκης, συνομήλικος του, πολύ ψηλότερού του, Χειλάκη. Κι αν συχνά οι νέοι είναι ψηλότεροι από τους μεγαλυτέρους τους, εδώ, σε συνδυασμός με τα άλλα, κάπως φαινόταν κι αυτό! Ο Φιλοκτήτης δεν ήταν ένας ταλαιπωρημένος από την αρρώστια και τις κακουχίες, απολίτιστος πια και σε ημιάγρια κατάσταση, προδομένος ήρωας, αλλά ο Μαρμαρινός με μοντέρνο κούρεμα, τέλεια ξυρισμένη φαβορίτα και σκουλαρίκι! Μπορεί, όλα αυτά από το πάνω διάζωμα της Επιδαύρου να μην είχαν μεγάλη σημασία, αλλά στο κάτω διάζωμα και σε όλα τα υπόλοιπα θέατρα της Ελλάδας, που περιόδευσε η παράσταση, αυτά ξένιζαν από την έναρξη του έργου.

Ευτυχώς, αυτό το οπτικό αλαλούμ, το έσωζαν οι ερμηνείες. Και οι τρεις υποκριτές υποστήριξαν τον ρόλο τους απλά και σωστά. Ιδιαίτερα η ερμηνεία του Μαρμαρινού ήταν γεμάτη λιτή εσωτερικότητα (δάκρυσα στην πρώτη παράκλησή του). Συνήθως ο Φιλοκτήτης παρουσιάζεται άγριος και θυμωμένος, ενώ εδώ είδαμε τον πόνο και το παράπονο των 10 χρόνων εγκατάλειψης! (Επιτέλους, κάτι αλλάζει στην τραγωδία; Όπως και ο Προμηθέας του Λυγίζου, ήταν και οι δυο πιο ανθρώπινοι...)

Δεν μπορώ, όμως, να μην αναφέρω την μεγάλη διαφορά που είχε στην εκφορά λόγου ο Μαρμαρινός από όλους τους άλλους ηθοποιούς. Ιδιαίτερος λόγος και ιδιαίτερος στόμφος, που όχι μόνο δεν ταίριαζαν στο σύνολο της παράστασης, αλλά ούτε και στον θυμωμένο Φιλοκτήτη, ο οποίος ελάχιστες φορές έχει αρθρώσει λέξη σε άνθρωπο τα τελευταία 10 χρόνια και τρέφεται με καρπούς και ότι σκοτώνει με το τόξο του. Πέρα από αυτή την παράσταση, αυτός ο τρόπος εκφοράς που χρησιμοποίησε ο ηθοποιός στον Φιλοκτήτη, δεν είναι, σίγουρα, η «σχολή» που έχει δημιουργήσει ο Μαρμαρινός ως σκηνοθέτης, γι αυτό δεν μπορώ να καταλάβω πώς δικαιολογείται...

Εντέλει ήταν μια πολύ καλή παράσταση (από τις καλύτερες, προφανώς, της Επιδαύρου) με πολλές επιμέρους παραφωνίες. Στην επόμενη σκηνοθεσία του Φιλίππογλου θα ήθελα να δω -σε ένα όχι τόσο εμπορικό θέατρο, όσο αυτό της «Τίρζας»- πιο έντονα το προσωπικό του στίγμα και όχι ηθοποιούς ονόματα που, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούν να σκηνοθετηθούν απόλυτα!

Ο Λυγίζος διδάσκει τραγωδία

Από την Ηρώ Μητρούτσικου       27.9.2014

Ακούστηκαν πολλά για το νεαρό της ηλικίας των δυο σκηνοθετών που άνοιξαν φέτος το πρόγραμμα της Επιδαύρου (www.greekfestival.gr). Αναρωτιέμαι, πόσο νεαρός σκηνοθέτης θεωρείται κάποιος, λίγο πριν τα 40 (Λυγίζος); Όταν η ταινία του έχει υπάρξει υποψήφια για Όσκαρ, γιατί, στους Έλληνες, χτυπάει άσχημα ότι σκηνοθετεί στην Επίδαυρο; Γνωρίζουμε ότι η περσινή του παράσταση του 26χρονου Καρατζά -που σκηνοθετεί στo Εθνικό και όχι μόνο- πήγε στο φεστιβάλ της Αβινιόν, ένα από τα δυο μεγαλύτερα θεατρικά φεστιβάλ της Ευρώπης;

Γνωρίζουμε επίσης, ότι ο καταξιωμένος (και πια παρωχημένος) Σπύρος Ευαγγελάτος, ήταν 30 χρονών όταν σκηνοθέτησε πρώτη φορά στην Επίδαυρο; Γιατί να είναι κατακριτέο που οι δυο, αυτοί νέοι σκηνοθέτες, αναμετρώνται με τον πιο δύσκολο, ίσως, θεατρικό χώρο;

Γνωρίζουμε, επίσης, ότι ο Λυγίζος έχει ξαναδουλέψει αρχαίο δράμα (τις εκπληκτικές «Βάκχες» του, Θέατρο Ν.Κόσμου) ή ότι ο Καρατζάς το ίδιο έργο («Ελένη») το είχε ανεβάσει για την εφηβική σκηνή του Εθνικού θεάτρου;

“Ελένη”

Δεν είδα καμία από τις δυο παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, αλλά τις παρακολούθησα τον Σεπτέμβρη, στον χώρο του Φεστιβάλ, Πειραιώς 260, σε μια διαμορφωμένη αίθουσα για να φιλοξενήσει τις δυο αμφιλεγόμενες επιδαύριες προσπάθειες.

Η τραγικοκωμωδία «Ελένη» του Ευριπίδη, μεταφέρθηκε σε μια ορχήστρα γεμάτη άμμο, όπου θα μπορούσαν να είναι τα παράλια της Αιγύπτου, στα οποία ναυαγεί ο Μενέλαος και ανακαλύπτει ότι εκεί βρισκόταν 10 χρόνια η γυναίκα του κι όχι στην Τροία με τον Πάρη. Η άμμος δημιουργούσε όμορφες εικόνες (σκηνικά: Ιωάννα Τσάμη), οι μουσικές νύξεις ήταν ωραίες και ιδιαίτερες, όπως και η φωνητική διδασκαλία (Ανρί Κεγκομάρ), η υποκριτική πολύ καλή, αλλά, δυστυχώς, οι μεγάλες παύσεις κούραζαν και δεν καταλάβαινες για ποιό λόγο γίνονταν… Η παράσταση άρεσε σε αρκετούς και καταλάβαινες ότι, πια, στο θέατρο, υπερισχύει η ομαδικότητα κι όχι η υποκριτική ευφυΐα του εκάστοτε πρωταγωνιστή!

“Προμηθέας Δεσμώτης”

Με ενδιαφέρει, όμως πιο πολύ, να αναφερθώ στην ιδιαίτερη και αριστουργηματική σκηνική πρόταση του Έκτορα Λυγίζου. Αν και οι δυο σκηνοθέτες ξεκίνησαν πριν χρόνια μαζί, και ενώ έχουν χωρίσει πια οι δρόμοι τους, εξακολουθούν να δίνουν βάση στον λόγο και στην ομαδικότητα. Ωστόσο, από κάθε παράσταση του Λυγίζου βγαίνω εκστασιασμένη, ενώ ο Καρατζάς δεν καταφέρνει να με πείσει πάντα….

Ο “Προμηθέας” ήταν μια παράσταση απλή και καθαρή. Οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουν το κείμενο σαν να μην γνωρίζουν τίποτα, αλλά και σαν να είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν τα πάντα. Χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς καθόλου φωτισμούς, χωρίς ούτε μια μουσική νύξη, έξι υποκριτές μοιράζονται τους ρόλους και τα χορικά για να μας πουν την ιστορία, ή, καλύτερα πολλές ιστορίες. Το κοινό -ως ακροατής γύρω από την φωτιά- φωτίζεται και αυτό αμυδρά ενώ στην ορχήστρα λέγεται το παραμύθι. Πρόκειται για ένα από τα πιο δύσκολα δράματα, καθώς ο πρωταγωνιστής είναι αλυσοδεμένος και ακίνητος καθ’ όλη την διάρκεια του έργου και, επίσης, δεν υπάρχει δράση, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εξελίξεις, απλά ειπώνονται πολλές ιστορίες, παλιές αλλά και μελλοντικές. Είναι ένα έργο όπου κάθε ήρωας αντί να πράττει, ζητάει να του πούνε μια ιστορία και διηγείται εξίσου κι αυτός! Η φωτιά, επίσης, ήταν και η αιτία που ο Δίας τιμώρησε τον τιτάνα Προμηθέα, γιατί τόλμησε να την χαρίσει στους ανθρώπους! Η φωτιά επανέρχεται και ως χειρονομία στην λιτή κίνηση των υποκριτών….

Οι ηθοποιοί ντυμένοι με μαθητικές φούστες και παντελόνια, φορώντας από πάνω μια σύγχρονη καθημερινή μπλούζα και, επίσης, κάτι μεταξύ σαλιάρας και παπιγιόν, με μαλλιά σφιχτοδεμένα, μπαίνουν στην ορχήστρα από διάφορες εισόδους, παίρνουν θέση κυκλικά, έπειτα ενοποιούνται φορώντας το ιδιαίτερο στοιχείο του ντυσίματός τους και κάθονται γύρω από τον ακινητοποιημένο ξύλινο Προμηθέα (Κλειώ Μπομπότη), οποίος κείτεται στο χώμα της ορχήστρας και με την βοήθειά του -και παίρνοντας έναυσμα από αυτόν- θα μας διηγηθούν την ιστορία του, χωρίζοντας το κάθε πρόσωπο σε δύο σώματα, στο γιν και το γιαν, στο θετικό και το αρνητικό, το τολμηρό και το δειλό, την αρσενική φύση και την θηλυκή, στο ένα και το alter ego του…

Μια παράσταση τραγωδίας του Αισχύλου, όπου αναδύθηκε το χιούμορ του έργου! Ίσως να βγήκε, επιτέλους, στην επιφάνεια, επειδή παρουσιάστηκε και ως παιχνίδι μαθητών! Αυτό, όμως, δεν με εμπόδισε να ανατριχιάσω, όταν επικαλούνταν τα Θεία, παρότι με ένα υποθετικό “αν” έμπαιναν και έβγαιναν κάθε τόσο από τον ρόλο… Ένιωθα την παρουσία των Ολύμπιων Θεών πάνω από την στέγη του φεστιβάλ, αλλά και όταν γίνονταν σκληροί, το ταβάνι να χαμηλώνει….

Το ξύλινο σώμα του Προμηθέα χρησιμοποιείται, επίσης, είτε ως βάθρο, όπου θα ανέβουν κάθε φορά οι δυο υποκριτές για να μιλήσουν ή να διηγηθούν την ιστορία, ενώ οι υπόλοιποι θα κάτσουν ήσυχα γύρω και θα ακούν με προσήλωση, είτε ως μουσικό όργανο ή ηχείο καθώς οι ηθοποιοί και το χτυπούν, αλλά και πάνω του ακούγονται τα βήματά τους.

Αν στο προηγούμενο άρθρο μου («Φιλοκτήτης», Φιλίππογλου) αναρωτιόμουν για το πώς λύνει κάποιος σύγχρονος σκηνοθέτης το πρόβλημα του χορού, εδώ, όχι απλά είδα μια λύση, αλλά και μια καινούρια υποκριτική πρόταση. Το ένα κομμάτι έμπαινε φυσικά μέσα στο άλλο και η καθαρότητα των λόγων και των νοημάτων ήταν τέτοια, που δεν ξεχώριζες τα χορικά από τα επεισόδια της τραγωδίας. Σε αυτό συνέβαλε βέβαια, και ο αφηγηματικός λόγος του Αισχύλου, καθώς και η ομαδικότητα του θιάσου. Τα, συνήθως, βαρετά χορικά έγιναν το ίδιο ενδιαφέροντα με την ιστορία!

Ο Λυγίζος «διάβασε» σωστά το έργο, μια από τις πιο ασεβείς τραγωδίες (μια και ο ήρωας όχι μόνο δεν φοβάται τους Θεούς, γιατί, ο ίδιος, είναι παλαιότερος Θεός, αλλά προβλέπει και τον καταποντισμό του Δία!) και μας το έδωσε να το κατανοήσουμε και να κάνουμε μόνοι μας τις αναλογίες στην σύγχρονη εποχή. Το επεισόδιο με την Ιώ ήταν ιδιοφυές και τόσο κωμικό που έφευγες με ανάλαφρη διάθεση από την παράσταση. Να σημειώσω ότι η Ιώ είναι και ο μόνος άνθρωπος σε αυτό το έργο, ο μόνος θνητός. Μια θνητή όμως, που όχι απλά την ερωτεύτηκε ο αρχηγός των Θεών, αλλά θα δημιουργήσει και σημαντικούς απογόνους (τις 50 Δαναΐδες, τον εκθρονιστή του Δία).

Δεν τολμώ να σκεφτώ πώς θα παρουσίαζαν πολύ παλιοί σκηνοθέτες αυτό το έργο. Με έναν αγροίκο Προμηθέα να προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του και μια Ιώ που να ουρλιάζει σαν δαιμονισμένη;

Όπως στο έργο βλέπουμε κάποιον που αψηφά το κατεστημένο και αναγγέλλει την αρχή μιας καινούριας εποχής που αναμένεται -όταν ένας απόγονος της Ιούς θα ρίξει τον Δία από τον θρόνο του- έτσι και σε αυτή την παράσταση είδαμε έναν σκηνοθέτη που δεν φοβάται να δοκιμάσει κάτι ανοίκειο στο κοινό και κατά συνέπεια είδαμε, ίσως, την αρχή μιας καινούριας υποκριτικής ή σκηνοθετικής σχολής. Κατανοώ ότι για τον περισσότερο κόσμο, ειδικά για όσους δεν έχουν ξαναδεί παραστάσεις του Λυγίζου (δεν θα ξεχάσω τον «Θείο Βάνια» και τις «Βάκχες»), ήταν περίεργα ιδιαίτερο και κατ’ επέκταση κουραστικό, καθώς δεν είχε τίποτα να σε ξεγελάσει, καμία ωραιοποίηση, καθόλου προβολείς, μουσικές, μόνο λόγο, μόνο το κείμενο, όπως, δηλαδή, συνέβαινε και στην αρχαιότητα (αν και τότε υπήρχε ο αυλητής). Ωστόσο, το κοινό της δεύτερης ημέρας (Παρασκευή) υπήρξε θερμότερο από τις άλλες δυο παρουσιάσεις, επικοινώνησε περισσότερο. Εδώ, θα αποκαλύψω ότι ήμουν τόσο εκστασιασμένη από τα μικρά σημεία που θίγονταν στην παράσταση, που την είδα δυο φορές συνεχόμενα….

Μαγεύτηκα, όταν, στο τέλος, διαπίστωσα ότι ο Προμηθέας είναι ξαπλωμένος στην γη, η οποία είναι μητέρα του και συχνά την επικαλείται μέσα στο έργο, αλλά και ότι μου θύμισε τον πίνακα “Δεσποινίδες της Αβινιόν”(1907) του Πικάσο, ο οποίος εκεί έχει επηρεαστεί από την πρωτόγονη αφρικάνικη και αυστραλιανή τέχνη! Παρεμφερή αφύσικη στάση είχε και το ομοίωμα του Προμηθέα, σκληρά επίπεδα και γραμμές, παρεμφερή χρώματα.

Αν και η σκηνοθεσία ήταν μονότονη, είχε ρυθμό και ελάχιστες σιωπές (σε αντίθεση τις ατελείωτες του Καρατζά) και το χιούμορ αναδεικνυόταν σε κάθε λέξη ή κίνηση των ηθοποιών, που το μόνο που χρειαζόταν ήταν, απλά, να «είσαι εκεί», για να το κατανοήσεις και να το απολαύσεις. Λιτή, αλλά σύνθετη σκηνοθετική πρόταση…

Όμορφος επίλογος με τα φώτα να κλείνουν σταδιακά, να έρχεται η νύχτα και οι αφηγητές να σταματάνε τις ιστορίες τους. Μια νύξη ακόμα, το ταλέντο της Στ.Γουλιώτη είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητο….

Και θα κλείσω με την φράση του Πικάσο:

«Γύρω  στο  1906… παρατηρούσα  ότι  η  τέχνη   έχει  αυτόνομη  αξία, ανεξάρτητη  από  την  αντικειμενική    περιγραφή  των  πραγμάτων. Μήπως  θα  πρέπει  να  παρουσιάζουμε  τα  πράγματα  όπως  τα  βλέπουμε  και όχι  όπως  τα  ξέρουμε;»

υστερόγραφο: “Βάτραχοι”

Κουράστηκα απίστευτα στους δίωρους, γεμάτους σαδομαζοχιστικά ή γκέυ στοιχεία, Βατράχους!

Ο Γ.Κακλέας, όχι απλά προσθέτει ποιήματα στο έργο, αλλά αντί να ενδιαφερθεί να έχει ρυθμό η παράσταση και ο ένας ηθοποιός να ατακάρει τον άλλον (δεν θα ξεχάσω παλιές αριστουργηματικές του παραστάσεις στον “Τεχνοχώρο”) τον νοιάζει μόνο να προκαλέσει και να κάνει μια υπερπαραγωγή που ο κάθε ηθοποιός να αλλάζει γύρω στα πέντε κουστούμια, χωρίς κανένα λόγο!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

Βυθός,                                        104

Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2,           Θησείον

Bus και αυτοσχεδιάζουν;            Π.Κ.

Κόλχαας,                                    Διέλευσις

Μεφίστο,                                     Εθνικό

Αβελάρδος και Ελοΐζα,               Θ. Ν.Κόσμου

Το αμάρτημα της μητρός μου,     Θησείον

Αστερισμοί,                                 Θ. Ν.Κόσμου

Η Αρχή - Αθήνα 1895 - Υλικό Ροΐδης,   Φούρνος

Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ,      Φούρνος

Μπετονένια παραλία,                  Skrow

 

 

Παρασκευή 3/10 στις 8.00

συμμετέχω (μεταξύ πολλών άλλων) στην περφόρμανς του Θεάτρου Τέχνης 

(Φρυνίχου 14, metro Ακρόπολη) :

Αναλόγιο του Ευθύμη Φιλίππου (σεναριογράφος "Κυνόδοντας","Άλπεις")

(το έργο του: "ΣΚΗΝΕΣ" είναι αποσπάσματα που είτε λειτουργούν σαν μεμονωμένες αυτόνομες μικρές ιστορίες) https://www.facebook.com/.../%CE%9F-%CE.../931099203585833    Γενική είσοδος: 5e