http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/05/blog-post_424.html
Kαι κάνει…
και διδάσκει και νουθετεί αυτούς που καλοπροαίρετα ξεδιψούν από τα νάματα της.
Η σημειολογία των παραμονών της άλωσης της ΠΟΛΗΣ δείχνει να αναβιώνει στο σημερινό πολιτικο-κοινωνικό υπόστρωμα μας , με αποτέλεσμα το παρακάτω παρατιθέμενο κείμενο που γράφηκε λίγο πριν το 1431 να μοιάζει προφητικό στην ευρεία διάσταση του όρου.
(Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας και ποιος είναι ο σκοπός τους.)
Οι δυστυχίες που βρήκαν το γένος μας, όπως βλέπομε, είναι εν συντομία οι εξής.
Οι καιροί είναι από κάθε εποχή οι πιο δύσκολοι.
Πονηρές οι ημέρες, το τέλος του χρόνου, τα γηρατειά του κόσμου, το ξεψύχισμα του σύμπαντος. Η ζωή μας αυτή είναι σύντομη, λανθασμένη και γεμάτη από πικρίες, και τα κακά εκτενέστερα από τις θάλασσες.
Και να, οι γείτονές μας είναι εχθροί, όσοι δείχνουν φίλοι είναι άπιστοι, οι συγκάτοικοι μας κλέφτες, οι υιοί μας ανυπάκουοι και οι απλοί συγγενείς χωρίς στοργή.
Αυτοί που καραδοκούν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες μας είναι πολλοί, μα περισσότεροι αυτοί που μας επιβουλεύονται.
Αυτοί που μας διώκουν και μας πληγώνουν είναι πολλοί και από πολλά μέρη.
Κανείς και από πουθενά, τολμώ να πω, δεν υπάρχει που να μας συνοδεύσει στη φυγή και να συμπονέσει μαζί μας. Διασκορπισθήκαμε χωρισμένοι σε όλες τις βασιλείες της γης.
Μας εξουσιάζουν και δεν εξουσιάζομε.
Τη χώρα μας ξένοι την κατατρώγουν, και δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει.
Οι νέες και οι νέοι του γένους μας δόθηκαν σε άλλα έθνη.
Όλη την ημέρα τα μάτια μας αυτά βλέπουν και το δικό μας χέρι δεν μπορεί να βοηθήσει.
Σε μας έμεινε μόνο καρδιά θλιμμένη, μάτια που σβήνουν και ψυχή που λιώνει, προβλήματα πάνω στα προβλήματα, φροντίδες πάνω στις φροντίδες, και αίματα πάνω στα αίματα παντού.
Χάθηκε ο ευλαβής πάνω στη γη, λείπει ο στοχαστής, δεν βρίσκεται ο φρόνιμος.
Στα παλαιά παρουσιαζόταν ο σοφός, τώρα δεν υπάρχει αυτός που θα κατανοήσει, αυτός που θα διορθώσει, αυτός που θα μας φέρει πίσω.
Η πληγή είναι ολόσωμη, η αρρώστια γενικευμένη, φοβερό το τραύμα, η συμφορά απαρηγόρητη και μεγαλύτερη από κάθε παρακλητικό λόγο.
Καταφρονήθηκαν τα εκκλησιαστικά πράγματα, σάπισαν τα κρατικά, ανακατεύονται τα μακρινά, συγχέονται τα κοντινά.
Τα πάνω γίνονται κάτω και τα κάτω πάνω.
Οι Χριστιανοί διώκονται, οι ασεβείς ευνοούνται.
Από εδώ μας καταδιώκουν οι Αγαρηνοί, από εκεί μας λεηλατούν οι Σκύθες, από τα δυτικά οι Ισμαηλίτες θερίζουν τους καρπούς μας, και από τα ανατολικά οι Πέρσες μας εκριζώνουν.
Ξεφεύγομε από το δράκοντα και συναντούμε το βασιλίσκο, διαφεύγομε από το λιοντάρι και πέφτομε πάνω στην αρκούδα.
Όποιος γλυτώνει από το θάνατο, οδηγείται στη δουλεία, και όποιος απαλλαγή από τη δουλεία παραδίδεται στη σφαγή.
Όπου και όποτε γίνονται ναυμαχίες στη θάλασσα ή μάχες στη στεριά, λεηλασίες ή μετοικεσίες, πάντως ακούεται ότι ένα μέρος από εμάς χάνεται.
Ό,τι συγκεντρώθηκε σε οικίες, το σκορπίζει ο φθόνος, και ό,τι διατίθεται για να βγάλει κέρδος, το αρπάζει ο ληστής.
Ό,τι μπόρεσε να περάσει από τον κλοιό της πολιορκίας βούλιαξε στη θάλασσα. Και ό,τι γλύτωσε από το βυθό έπεσε στα χέρια ληστών.
Επί πλέον επάγωσαν τα καλά και εφύτρωσαν τα λυπηρά, παρήλθαν τα δικά μας και ήλθαν τα αλλότρια.
Φαγωθήκαμε, χαθήκαμε, διαφωνήσαμε και ως τραυματίες πια και παράφρονες γίναμε εκτός εαυτών.
Επιταχύνεται διαρκώς η πορεία των πραγμάτων μας όλο και προς το χειρότερο.
Από τα μέχρι χθες και πρόσφατα άριστα έθη και γνωρίσματά μας, σήμερα ούτε ίχνος δεν αναγνωρίζεται.
Και τα μέχρι πέρυσι καλύτερα από τα ήθη, φέτος δεν τα διακρίνομε πουθενά.
Με αυτό και με εκείνο τόσο άλλαξαν αυτά, που δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει.
Και όσο μπορούμε να συμπεράνουμε από τα πράγματα περπατάμε σε αγκάθια, στεκόμαστε πάνω σε γκρεμό, βαδίζομε ανάμεσα σε φίδια, πορευόμαστε μέσα από παγίδες και περπατάμε πάνω σε επάλξεις πόλεων.
Κάθε ώρα πόλεμοι, σφαγές, πείνες, πνιγμοί, αβάσταχτες στενοχώριες. Μυριάδες από γύρω μας οι απώλειες, και από παντού φθάνει η οργή του Θεού.
Και εμείς σαν να μη γίνεται κάτι καινούργιο, παραμένομε άπονοι και σκληροί.
Αλήθεια ποιος σοφός θα μπορούσε να διεκτραγωδήσει τα δικά μας, όπως πρέπει, αφού ξεπέρασαν κάθε θρήνο, και είναι πέρα από κάθε κλάμα;
Αυτά λοιπόν και τα παρόμοια τους, συμβαίνουν σε μας, ένεκα των σχηματισμών των αστερισμών, θα μας πη ο αστρολόγος.
Ο φυσικός θα πη ότι τα υπομένομε αυτά, ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, εξ αιτίας της θέσεως μας ανάμεσα στους Άραβες και τους Σαρακηνούς, τους Ισμαηλίτες και τους Σκύθες.
Ο άθεος θα υποστηρίξει, ότι όλα από μόνα τους τυχαία συμβαίνουν «χύδην και φύρδην».
Ο ειδωλολάτρης θα υποστηρίξει ότι οφείλονται όλα στην τύχη και στο γραμμένο.
Και ακόμα ο Αγαρηνός θα πη ότι αιτία τούτων είναι ότι δεν αποδεχθήκαμε τον Μωάμεθ*,
ενώ ο Εβραίος, επειδή πιστεύσαμε στο Χριστό.
Και ο καθένας από τους αιρετικούς, επειδή δεν υποκύψαμε στην αίρεση του.
Και ο όχλος των Ιταλών θα υποστηρίξει ότι μας συμβαίνουν αυτά, επειδή δεν υποταχθήκαμε στον πάπα.
Εγώ όλους αυτούς τους απορρίπτω, και είμαι απόλυτα πεπεισμένος και το ομολογώ ευθέως, ότι δεν θα τα παθαίναμε αυτά, εάν είμασθαν δυσσεβείς και τελείως απομακρυσμένοι από το Θεό.
Επειδή όμως είμαστε το ευσεβέστατο γένος από όλους τους ανθρώπους, στραμμένο κατ’ εξοχήν στο Θεό, και θέλομε βέβαια και ενδιαφερόμαστε να σωθούμε, και αυτό είναι για μας η ύπαρξη και η ζωή μας, και ο λόγος που ήλθαμε σ' αυτή τη ζωή.
Θέλομε όμως αυτό να γίνει με καλοπέραση, με πλούτο και πρόσκαιρη δόξα;
Γι' αυτό ο Κύριος που με κάθε τρόπο προετοιμάζει τη σωτηρία μας, μας παρέδωσε να ντροπιασθούμε σε όλα τα έθνη,
και την πρόσκαιρη αυτή ζωή μας, τη ρευστή και περαστική, την περιέβαλε με μύρια κακά, μήπως και έτσι, ακόμα και παρά τη θέληση μας, οδηγηθούμε τελικά από αυτόν στη σωτηρία με κατάλληλο τρόπο.
Τα πνευματικά αίτια της άλωσης της Πόλης. ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ http://www.impantokratoros.gr/ Κεφάλαια επτάκις επτά, κεφ. ΜΣΤ', εν Μοναχού Ιωσήφ Βρυεννίου, Τα Παραλειπόμενα, εκδ. Βασιλείου Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 126-129 Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Ποιος ήταν ο Ιωσήφ Βρυέννιος ο συγγραφέας αυτού του κειμένου;
Ο Ιωσήφ Βρυέννιος ήταν λόγιος μοναχός του 15ου αιώνα. Μόνασε στην Μονή Στουδίου. Υπήρξε διδάσκαλος της εκκλησίας. Διέπρεψε στον βίο και στον λόγο του. Έγραψε πολλά σημαντικά συγγράμματα και αγωνίστηκε για την ορθοδοξία. Πέθανε μεταξύ του έτους 1431 και 1438. Διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ ἐν ἁγίοις μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰ.
(π. Νικόλαος Ιωαννίδης, Ἰωσὴφ Βρυέννιος - Βίος, ἔργα, διδασκαλία, 1985).
Τελικά αυτός ο εκκλησιαστικός άνδρας δίχως να το καταλάβει έγγραφε για τις ημέρες που διέρχεται το Έθνος του εν έτη 2014.
Μέρες πολιτικής άλωσης και αδιεξόδων, μέρες πονηρές, μέρες αδικίας και οργής
και για να μας στηρίξει μας λέει …
«Ο ασεβής ( άρπαγας-άδικος) φυλάσσεται διά να τιμωρηθεί κατά την ωρισμένην φοβεράν ημέραν» (Παροιμ. 16,9)
Και εάν κάποιος απορεί και αγανακτεί λέγοντας, πώς δεν τα παθαίνουν αυτά και .. ¨οι αδιάφοροι με τα κοινά-αμετανόητοι¨..που αμαρτάνουν, ας καταλάβει το εξής: «Ο θάνατός τους δεν είναι βασανιστικός ούτε διαρκούν οι δοκιμασίες τους, δεν κοπιάζουν όπως οι άλλοι άνθρωποι, λοιπόν δεν θα μαστιγωθούν με τους ανθρώπους, αλλά με τους δαίμονες» (Ψαλμ. 72, 4-5).
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΥΓ. ¨ευχαριστούμε¨ τον κ. Έρτνογάν που με τις βέβηλες προθέσεις του μας κάνει να ανασύρουμε από την ιστορία αληθινά λόγια και πράξεις μεγάλων ανδρών.
Επίσης τον ¨ευχαριστούμε¨ γιατί από το κακό που πάει να μας κάνει θα βγει μεγάλο καλό… και ουσιαστικά θα γίνει δίχως να το καταλάβει ο καταλύτης για την ομοψυχία του ΕΛΛΗΝΑ.
Και ο νοών νοείτω…
