Ένα από τα φοβερότατα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμαδου!

http://www.diakonima.gr/2014/03/02/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%b5%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b8%ce%b1%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9/

Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα. Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν;..
. «Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται». Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σέ τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση. Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, πού δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε ένα ωραίο ταξίδι. Όλα ήταν έτοιμα. Ο Κυβερνήτης έριξε μια -τυπική- τελευταία ματιά στά όργανα του σκάφους, δια του ασυρμάτου είπε ατό κέντρο το «Οκέϋ» καί έβαλε σε κίνηση τους κινητήρες. Το κέντρο του είπε τις τελευταίες πληροφορίες της μετεωρολογικής υπηρεσίας, πού ήταν πάρα πολύ καλές και του ευχήθηκε καλό ταξίδι. Σέ δύο λεπτά το αεροπλάνο φιλούσε για τελευταία φορά τη γη και ορμούσε με δύναμη στους αιθέρες, σαν ένα μεγάλο αρπακτικό πουλί, για να καταβροχθίσει την απόσταση των 500 μιλίων πού τους χώριζε με το αεροδρόμιο του προορισμού τους.
Το αεροσκάφος είχε διανύσει περίπου τα 100 μίλια και όλα έδειχναν ότι συμβάλλουν εις ένα ωραίο αεροπορικό ταξίδι, μέσα σε ένα καταγάλανο ουρανό. Οι επιβάτες δε, χόρταιναν να απολαμβάνουν το ωραίο θέαμα πού τους προσέφερε το μεγάλο ύψος. Κάτω από τα πόδια τους ένας πελώριος ανάγλυφος χάρτης, ζωντανός, με χωριά, βουνά, ποταμούς και πεδιάδες απλωνόταν. Η αεροσυνοδός δεν έπαυε να τους ξεναγεί και να τους ενημερώνει συνεχώς. Ο Κυβερνήτης έπαιρνε σειρά στο δικό του μικρόφωνο για να πιάσει συζήτηση με τους επιβάτες και να τους λέει τα μυστικά του αεροπλάνου και της τεχνικής του. Ήταν πράγματι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Κυβερνήτης άνοιξε τον ασύρματο και ζήτησε από το κέντρο το στίγμα του και τον καιρό. Αυτό με την σειρά του, του απάντησε και τον πληροφόρησε ότι μέχρι τέλους του ταξιδιού τους δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή του καιρού. Έκλεισε τον ασύρματο και ζήτησε με το μικρόφωνο να μιλήσει με τους επιβάτες, όταν εμπρός του διέκρινε ένα κατάμαυρο σύννεφο. Έκλεισε το μικρόφωνο και έσφιξε το πηδάλιο να οδηγήσει το σκάφος κάτω από το σύννεφο και να μη χάσουν οι επιβάτες την οπτική επαφή τους με τη γη.
Ήταν κάτω από το σύννεφο όταν εμπρός του εμφανίστηκε δεύτερο, πλέον κατάμαυρο, με βροντές και αστραπές. Είχε πέσει σε καταιγίδα! Έδωσε ύψος στο σκάφος για να ξεφύγει, το ρολόι έδειχνε 8.000 πόδια, η καταιγίδα όμως δεν σταματούσε. Έδωσε και άλλο ύψος. Το ρολόι έδειχνε 10.000 πόδια, το μάξιμουμ της αντοχής του αεροπλάνου του, οι επιβάτες άρχισαν να θορυβούνται. Η ορατότης ήταν μηδέν. Το χαλάζι κτυπούσε σαν σφαίρες στα παράθυρα του σκάφους. Οι κεραυνοί και οι αστραπές φώτιζαν μόνον τον ουρανό σαν εχθρικό πυροβολικό που προσπαθούσε να τους καταρρίψει. Η αεροσυνοδός προσπαθούσε με ψυχραιμία να τους καθησυχάσει.
Το σκάφος σαν παιχνιδάκι μέσα στην φοβερή αγκαλιά της καταιγίδας, άρχιζε να τρίζει και το ρολόι έδειχνε 12.000 πόδια. Ο Κυβερνήτης ψύχραιμος άρχισε να κατεβάζει το σκάφος χαμηλά. 8.000πόδια, 6,000 πόδια, 5.000 πόδια, 4.000 πόδια, 3.000 πόδια, 2.000 πόδια, η ίδια κατάστασις! Στό φόβο μήπως προσκρούσει σε καμιά κορυφή βουνού, άρχισε πάλι να ανεβαίνει. Φτάνει στα 8.000 πόδια και ανοίγει τον ασύρματο να μάθει από τον πύργο ελέγχου το στίγμα του, πού βρίσκεται και να τους πληροφορήσει ότι έχει πέσει σε καταιγίδα, παρά τις καλές μετεωρολογικές ειδήσεις, αλλά διαπίστωσε ότι δεν λειτουργεί. Άνοιξε αμέσως το ραδιόφωνο, η ίδια σιγή. Ένα κρύο χέρι έσφιξε την καρδιά του. Άνοιξε το χάρτη και προσπάθησε μόνος του να προσδιορίσει τη θέση του.
Μάταιος κόπος. Με την προσπάθεια να ξεφύγει από την καταιγίδα είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Στά μάτια του συγκυβερνήτου του άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια του πανικού. Ο Κυβερνήτης διάβασε μέσα στα μάτια του βοηθού του την αγωνία καί πριν του μιλήσει έκαμε ακόμα μία προσπάθεια με τον ασύρματο και το ραδιόφωνο. Μάταιος κόπος, η μεγάλη καταιγίδα παραδόξως τα είχε καταστρέψει! Προσπάθησε πάλι με τον χάρτη, το αυτό αποτέλεσμα. Σέ παρόμοιες καταστάσεις, το θάρρος και η ψυχραιμία του Κυβερνήτου, φέρουν καλά αποτελέσματα. Γύρισε στον συγκυβερνήτη του που τον κοίταζε ακίνητος, μαρμαρωμένος καί του ζήτησε ψυχραιμία, διότι η κατάστασή τους είναι πολύ κρίσιμη και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός των επιβατών. Ο πανικός όμως δεν απείχε πολύ από τους επιβάτες. Η αεροσυνοδός μη ξέροντας απολύτως την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέβαλε κάθε φιλότιμη προσπάθεια να τους καθησυχάσει.
Πράγματι, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ κρίσιμη. Ο κυβερνήτης, χωρίς προσανατολισμό, ασύρματο, ραδιόφωνο και στίγμα, μέσα στη φοβερή θύελλα που δεν είχε τέλος, δε μπορούσε να πιλοτάρει το σκάφος με σιγουριά. Άρχισε να κάμει κύκλους και να ανεβοκατεβαίνει, προσπαθώντας να βγει μέσα από την θύελλα. Το σκάφος τυφλά οδηγείτο από τον ψύχραιμο μέχρι στιγμής Κυβερνήτη. Όμως οι ώρες περνούσαν, θα έπρεπε να είχαν προσγειωθεί προ δυόμισι ώρες περίπου και ακόμη βρισκόταν στα ύψη. Τα καύσιμα άρχισαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Καμιά βοήθεια, κανένα φωτεινό σημείο. Οι επιβάτες γνωρίζοντας εκ των προτέρων το χρόνο πού εχρειάζετο το ταξίδι τους και βλέποντας ότι έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ, ξέσπασαν σε κλάματα και υστερισμούς, Ακόμη και η αεροσυνοδός έχασε τον έλεγχό της και δεν μπορούσε να προσφέρει καμιά βοήθεια στους επιβάτες.
Μάταια ο κυβερνήτης προσπαθούσε με το μικρόφωνο να τονώσει το ηθικό τους. Ο συγκυβερνήτης, ένα ράκος, ανίκανος να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια. Μέσα στην αγωνία του ο κυβερνήτης ρίχνει την ματιά του στόν πίνακα των καυσίμων. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Είχανε δεν είχανε ακόμη 20 λεπτά καύσιμα. Από την στιγμή αυτή άρχισε να κάμπτεται και αυτός. Του ήλθε να κλάψει! Κρατήθηκε. Σχεδόν ήτανε βέβαιος για την καταστροφή. Έβαλε τον αυτόματο πιλότο, έσκυψε πάνω στο πηδάλιο και αφέθηκε στο μοιραίο.
Σάν κινηματογραφική ταινία, στις τελευταίες αυτές στιγμές, περνούσαν από το μυαλό του όλα τα γεγονότα της ζωής του, από τα παιδικά του χρόνια. Σέ μια στιγμή ταράχτηκε. Μα βέβαια. Στήν οθόνη των σκέψεων του παρουσιάστηκε η Ελλάδα, η Μυτιλήνη, η Συκαμνιά. Ήταν Έλληνας και η μητέρα του κατάγεται από την Συκαμνιά της Μυτιλήνης, Θυμήθηκε που μικρός ήλθε στην γενέτειρα της μητέρας του, στήν Συκαμνιά, να γνωρίσει τη γιαγιά του, τους συγγενείς του. Θυμήθηκε ακόμη ότι η ευσεβής μητέρα του, του μιλούσε συνεχώς για τον θαυματουργό Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Θυμήθηκε ότι μαζί της πήγε στον Μανταμάδο μικρός, για να προσκυνήσουν την θαυματουργό εικόνα του Ταξιάρχη.
Ένοιωσε το ρίγος που τότε ένοιωσε, όταν αντίκρισε την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου. Στ’ αυτιά του, ζωηρά ακούγονται και τώρα τα λόγια, τότε, των γερόντων πού του έλεγαν: «ο Αράπης, παιδί μου, όταν τον καλέσεις με πίστη, (έτσι ακόμη και σήμερα λένε τον Ταξιάρχη, λόγω της μελανής εικόνας του), είναι πάντοτε κοντά σου, πρόθυμα να σε βοηθήσει, χειροπιαστά θαύματα έχουμε εμείς στους πολέμους». Αναρίγησε! Αναθάρρησε! Πίστευσε πραγματικά στον Μεγαλόχαρο και σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά, μέσα από την καρδιά του φώναξε με δύναμη «Ταξιάρχη μου, Αράπη μου, σώσε μας, σώσε μας και εγώ λαμπάδα ίση με το μπόϊ μου θα Σου ανάψω καί ολόχρυσο ομοίωμα του αεροπλάνου μας θα Σου κρεμάσω».
Την στιγμή αυτή, μέσα στό Γραφείο της Εκκλησίας των Ταξιαρχών, όπου μου αφηγείται τα περιστατικά ο Νικόλαος Χατζόγλου, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, σηκώνεται όρθιος, κατακίτρινος και τρέμοντας κάνει τον σταυρό του. Ζει ακόμη μια φορά τα περιστατικά τα μοναδικά της ζωής του και με κόπο συνεχίζει: «Τότε, εμπρός μου άνοιξαν τα κατάμαυρα σύννεφα και φάνηκε ο καταγάλανος ουρανός και όπως ανοίγει η αυλαία και φαίνεται το σκηνικό του θεάτρου, έτσι κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον ήλιο λουσμένο φάνηκε το αεροδρόμιο του προορισμού μας. Έπιασα το πηδάλιο χαρούμενος και σε λίγο προσγειωνόμασταν ατό αεροδρόμιο. Έριξα μια ματιά στα καύσιμα και παρατήρησα ότι μας είχαν απομείνει ακόμη 5 λεπτά βενζίνη περίπου.
Με την πρώτη ευκαιρία πήρα την άδειά μου και σήμερα είμαι εδώ, Πάτερ μου, για να αποδώσω στον Άγιο, σωτήρα μας, την ευγνωμοσύνη και την λατρεία μας και να αποθέσω εμπρός Του με ευλάβεια το τάμα μου.
Στά χέρια του, που έτρεμαν, εμφανίστηκε ένα ολόχρυσο ομοίωμα αεροπλάνου. Ήταν το μεγάλο του τάμα. Τον κοίταξα με συγκίνηση. Στά δακρυσμένα μάτια του διέκρινες την ικανοποίηση πού νοιώθει κανείς όταν πραγματοποιεί μία μεγάλη του υποχρέωση. Ένιωσα τη γλώσσα μου βαριά για να μιλήσει. Τα μάτια μου να πονούν καθώς προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα. Αρκέσθηκα μόνον να ψελλίσω το:

“Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν,

φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής,

Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα,

εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησαν”.

Από το βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου»

Πηγή:  agiosmgefiras.blogspot.gr 

ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_3857.html 

 

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Χρυσοστόμου

Ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς, ἡ ἐκκοσμίκευση καί ὁ καταναλωτισμός συχνά ἀποπροσανατολίζουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σκοπό τῆς ὕπαρξής του. Τά ἐπί μέρους ζητούμενα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ὁπωσδήποτε, δέν συνιστοῦν τόν ἀπώτερο σκοπό τῆς ζωῆς μας.

Ὁ ἀπώτερος σκοπός τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης εἶναι τό νά βρεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν ἐπίγεια ζωή του τόν Θεό καί, ἀφοῦ ἑνωθεῖ βιωματικά καί μυστηριακά μαζί Του, νά πορευθεῖ πρός τήν αἰώνια ζωή. Τά λόγια τοῦ μαθητῆ τοῦ Χριστοῦ "ὀδυνόμενοι ἐζητουμεν σε" ἐφαρμόζουν ἀπόλυτα στήν ἐποχή μας. Ὁ Σύγχρονος ἄθρωπος ἀπεγνωσμένα ψάχνει νά βρεῖ, πολλές φορές, τήν εὐτυχία καί τή γαλήνη σέ ὅλα τά ἄλλα, ἐκτός ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία, θέλοντας νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο στό νά κατανοήσει, ἀρχικά, τήν ἀναγκαιότητα νά βρεῖ στή ζωή του τόν Χριστό καί νά πραγματοποιήσει, στή συνέχεια τόν ὕψιστο αὐτό σκοπό, προσφέρει ἕνα τρόπο, δείχνει μιά πορεία: τή Μεγάλη Σαρακοστή.

Ἡ πορεία αὐτή ἀναπτύσσεται λειτουργικά μέ τήν ἐπιτέλεση διαφόρων εἰδικῶν καί μοναδικῶν ἀκολουθιῶν. Κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου, ἡ Ἐκκλησία θέλει, μέ το λειτουργικό της κλίμα, νά κάνει αἰσθητή τήν παρουσία τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ καί τῆς λυτρωτικῆς Του δυνάμεως. Πρόκειται γιά τήν ἱερότερη περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί λειτουργικοῦ ἔτους. Χωρίς νά θέλει κανέις νά ὑποβιβάσει τή σπουδαιότητα τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων, ἡ βασική ἀπαίτηση τῆς Ἐκκλησία ἀπό τούς πιστούς εἶναι ἡ συμμετοχή του στή θ. λατρεία. Ἡ Μεγάλη Σαρακοστή καί εὐρύτερα τό Τριώδιο δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μιά ἁλυσίδα λειτουργικῶν εὐκαιριῶν, πού προσφέρονται συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως ἀπό τήν Ἐκκλησία. Εἶναι μιά λειτουργική τράπεζα, στήν ὁποία νύκτα καί ἡμέρα παρατίθενται ἐδέσματα πνευματικῆς εὐωχίας.

Ἤδη ἀπό τήν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου, τήν Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, γίνεται ἐμφανής ἡ ἐπιδίωξη τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ δύο ἄνδρες εἶναι ὁ τύπος τῶν πιστῶν, πού καλοῦνται στό ναό γιά τόν ἴδιο σκοπό. Ἀπό τήν ἀρχή παρουσιάζεται σέ ὅλους μας ὁ ἰδεώδης τρόπος τῆς τελωνικῆς συντετριμμένης καί ταπεινῆς προσευχῆς καί ὑπογραμμίζεται ὁ ἀπόβλητος τρόπος τῆς φαρισαϊκῆς ἐπιδεικτικῆς ἐνέργειας.

Ἡ σωστή συμμετοχή, συνεπῶς τοῦ πιστοῦ στίς τελούμενες ἱερές ἀκολουθίες τῆς περιόδου αὐτῆς θά τόν βοηθήσει καί στήν ἐπίτευξη τοῦ ἀπώτερου σκοποῦ, ὅπως περιγράφηκε παραπάνω.

Ἀπό τήν κοινή πείρα μας γνωρίζουμε ὅτι οἱ πιστοί, ἀκόμη καί αὐτοί πού δέν συμμετέχουν τόν ὑπόλοιπο χρόνο στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀρέσκονται νά ἐκκλησιαζονται τό βράδυ τῆς Παρασκευῆς τῶν ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς γιά τήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν ἤ νά συμμετέχουν στίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Ὅμως, οἱ λαμπρές ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν, οἱ κατανυκτικές ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου καί τῶν Ἁγίων Παθῶν, οἱ πέντε Κυριακές τῶν Νηστεῖων καί τά Σάββατα, πού προηγοῦνται, συναριθμοῦνται μέν σ' αὐτή, ἀλλά οὐσιαστικά ἀποτελοῦν μικρές νησίδες - ὀάσεις στήν τραχεία ἔρημο καί τό μέγα πέλαγος τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

Ὅλα αὐτά εἶναι τό κέλυφος. Καί δυστυχῶς σ' αὐτό ἐξαντλεῖται, κατά κανόνα, ἡ λειτουργική συμμετοχή τῶν πιστῶν κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Τότε, λοιπόν, ποῦ βρίσκεται ὁ καρπός;

Ὁ καρπός, τό νόημα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς βρίσκεται στίς καθημερινές, στίς ἡμέρες τῆς νηστείας, στίς ἡμέρες τοῦ "Ἀλληλουϊα", ἐάν θέλουμε νά μιλήσουμε μέ τή γλώσσα τοῦ Τυπικοῦ. Σ' αὐτές τίς ἱερές ἀκολουθίες, ἀπό τόν κατανυκτικό ἑσπερινό τῶν Κυριακῶν μέχρι τήν ἀπόλυση τῆς λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων κάθε Παρασκευῆς ὅλων τῶν ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, θά κατανοήσει ὁ πιστός τόν λειτουργικό χαρακτήρα τῆς περιόδου αὐτῆς.

Ἡ Μεγάλη Σαρακοστή ἀρχίζει τήν Καθαρά Δευτέρα. Ἀρχίζει μέ τόν Κατανυκτικό Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς. Στά εἰδικά τροπάρια τονίζονται οἱ ἐπί μέρους ἀρετές, πού πρέπει νά κοσμοῦν τόν ἀληθῶς νηστεύοντα πιστό: ἡ ἐγκράτεια, ἡ ταπείνωση, ἡ ἀνεξικακία, ἡ νηστεία τροφῶν καί παθῶν, ἡ ταπείνωση. Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα καί τό θεματολόγιο ὅλης τῆς ποιητικῆς παραγωγῆς τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

Τό μέγα προκείμενο ἐκφράζει τή θρηνώδη κραυγή τοῦ καταπονημένου στή ζωή ἀνθρώπου Ἐκδυσώπηση τοῦ θείου ἐλέους, δια πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου,τοῦ Προδρόμου καί τῶν Ἁγίων σέ συνδυασμό μέ τίς μετάνοιες, πού συνοδεύουν τήν εἰκόνα τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Λίγο μετά τά μεσάνυκτα, ἡ πρόσκληση γιά λατρεία τοῦ Θεοῦ θά ἀκουσθεῖ καί παλι. Θά ψαλοῦν τό Μεσονυκτικό καί ὁ Ὄρθρος. Θά ἀκουσθεῖ καί πάλι τό γνωστό "ἀλληλούϊα" , ὅπως καί τριαδικά τροπάρια, στά ὁποῖα δέν διακρίνεται εὔκολα τί προέρχεται ἀπό τά χείλη ἀγγέλων καί τί ἀπό τό στόμα τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ τρισάγιος ἐπινίκος ὕμνος, τά καθίσματα τοῦ ψαλτηρίου,οἱ βιβλικές ὡδές, οἱ τρώδιοι κανόνες, τό φωταγωγικό, τά ἀπόστιχα, ψαλλόμενα μέ τήν ἀσθενική φωνή τῶν ἀνθρώπων, δονοῦν τούς θόλους τῶν οὐρανῶν.

Ὅταν οἱ ἀνταύγεις τοῦ ἀνατέλλοντος ἠλίου θά φωτίζουν τή γῆ, τότε θά χαιρετισθεῖ ἡ ἔλευση τῆς ἡμέρας μέ τήν ἀκολουθία τῆς α´ Ὥρας καί θά ἀκολουθήσει ἡ γ´ Ὥρα. Τή μεσημβρία τό πάθος τοῦ Κυρίου θά ἀποτελέσει τό ἀντικείμενο τοῦ εὐγνώμονος αἴνου τῆς στ´ Ὥρας καί μετά ἀπό λίγο θά ψαλεῖ ἡ θ´ Ὥρα.

Θά ἐπακολουθήσουν ἡ ἀκολουθία τῶν Τυπικῶν καί τοῦ Ἑσπερινοῦ καί ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων θά ἀποτελέσει τό ἀποκορύφωμα τὴς ἡμερονύκτιας λογικῆς λατρείας. Ὁ Κύριος, παρών στό μέσο τῆς Ἐκκλησίας Του, "ὁ βασιλεύς τῆς δόξης ", γίνεται τό ἀντικείμενο τῆς πλεον εὐλαβοῦς λατρείας καί προσκυνήσεως.

Καί μετά ἀπό λίγο, ἡ ἱερή ἡμέρα θά κατακλεισθεῖ μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀπόδειπνου. Ψαλμοί καί ὕμνοι, τροπάρια καί εὐχές θά ἐπαναλάβουν τή δοξολογία, τόν αἶνο, τήν εὐχαριστία πρός τόν Κύριο τῶν δυνάμεων, ἀλλά θά διακηρύξουν τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός εἶναι " μεθ' ἡμῶν ".

Ὁ κάθε πιστός καλεῖται νά καταβάλει ἰδιαίτερη προσπάθεια καί πολύ κόπο γιά νά μπορέσει νά ζήσει, ἔστω καί γιά λίγο, τή λατρεία τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Τήν ἴδια, ὅμως καί μεγαλύτερη προσπάθεια ἔχει ὑποχρέωση νά καταβάλει καί ὁ τελετουργός κληρικός. Καί σ' αὐτό ἀκριβῶς συνίσταται ὁ ἀγώνας καί ἡ εὐθύνη του.

Πολλές φορές ἐμεῖς οἱ κληρικοί παραλείπουμε τήν ἐπιτέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν. Ἤ στήν καλύτερη περίπτωση, ἀρκούμαστε ἁπλά στήν τέλεσή τους, χωρίς νά καταβάλουμε τή στοιχειώδη ἤ μᾶλλον συστηματική, ὅπως ὀφείλουμε, προσπάθεια συμμετοχῆς τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Σήμερα, περισσότερο ἀπο ποτέ, ὀφείλουμε νά καταστήσουμε τή θ. λατρεία κτῆμα τῶν πολλῶν.

Ὁ λειτουργικός μας πλοῦτος δέν εἶναι προνόμιο τῶν λίγων μοναχῶν καί εὐλαβῶν χριστιανῶν. Ἄν τό ἐπιδιώξουμε, τότε θά διαπιστώσουμε ὅτι μεταξύ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ὑπάρχουν πιστοί πού πολύ πρόθυμα συμμετέχουν στίς ἱερές ἀκολουθίες, ὅταν βροῦν στό πρόσωπο ἑνός φιλακόλουθου κληρικοῦ τόν ἄνθρωπο πού θά τούς καλέσει σέ μιά ζωντανή λατρεία. Νά συνειδητοποιήσουμε ἐμεῖς οἱ κληρικοί ὅτι δέν ἐξαντλεῖται τελικά τό καθῆκον μας σέ μιά τυπική καί τυπολατρική τέλεση τῶνἱερῶν ἀκολουθιῶν.

Εἶναι ἐπιτέλους, καιρός νά θεωρήσουμε τίς ἱερές ἀκολουθίες ὄχι μόνον ὡς εὐκαιρίες προσευχῆς ἀλλά καί μέσα ποιμαντικῆς.

• Ἄς ἀξιοποιήσουμε ποιμαντικά τίς ἀκολουθίες τίς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

• Ἄς κάνουμε τά ἀδύνατα δυνατά, ὥστε οἱ πιστοί νά γευθοῦν ὄχι μόνο τό περίβλημα ἀλλά καί τόν γλυκό καρπό τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

• Ἄς παρακάμψουμε τό κέλυφος γιά νά βροῦμε τόν πυρήνα, ὥστε νά τόν προσφέρουμε στό ποίμνιό μας.

• Ἄς προσφέρουμε ζωντανή, καθαρή, τέλεια καί εὐαρεστη τή λογική λατρεία.

http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=afier&contents=contents_MegaliSarakosti.asp&main=kat007&file=2.15.htm

ΠΩΣ ΠΡΟΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ

http://www.agioritikovima.gr/agio-oros-athos/agioreitiki-z%CE%BFi/39800-p%CE%BFs-proeblepan

Το ζωικό βασίλειο έχει δικό του τρόπο να προβλέπει την κακοκαιρία.
Ο άνθρωπος παρατήρησε τη συμπεριφορά των ζώων και τη χρησιμοποίησε σαν σημάδι για τη δική του πρόγνωση. Η παρατήρηση όμως και των φυσικών φαινομένων οδήγησε στην πρακτική πρόβλεψη του καιρού. Σήμερα όλα τα παραπάνω σημάδια έχουν εξηγηθεί επιστημονικά, αφού δεν είναι τίποτε άλλο από μετεωρολογικά και φυσικά φαινόμενα. Ακόμα και σήμερα βρίσκει κανείς ψαράδες στα νησιά, που μπορούν να προβλέψουν τον τοπικό καιρό με μεγαλύτερη ακρίβεια από τη γενική πρόγνωση της ευρύτερης περιοχής.

Η Παλαίστρα των Καιρών
Για τον σκοπό λοιπόν της πρόγνωσης του καιρού, οι μοναχοί παππούδες μας, οι παλαιοί  Αγιορείτες καλόγεροι εφηύραν ένα δικό τους βαρόμετρο αρκετά αξιόπιστο, την «παλαίστρα των καιρών».
Πρόκειται για μια επιφάνεια ξύλου (ορθογώνιο παραλληλόγραμμο), που στην επιφάνεια του έχει σχεδιασμένο (με μελάνι, ή σκαλιστό, ή πυρογραφία)  έναν κύκλο, που μέσα του φέρει ακόμα τρεις κύκλους οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε ονομασίες καιρικών συνθηκών και κατεύθυνση ανέμων.

Στο κέντρο του κύκλου τοποθετούν έναν σπόρο από φυτό που ονομάζουν οι μοναχοί «τσίρ τσίρ μπακαξύρ» αλλού το ονομάζουν «στριφοχόρτι» ή «βαρόμετρο» διότι δέκα φορές να αλλάξει ο καιρός, αυτό αυτόματα παίρνει την κατεύθυνση του καιρού.

Οι έξω κύκλοι δείχνουν τις ονομασίες των ανέμων και οι εσωτερικοί κύκλοι δείχνουν τα χειμερινά καιρικά φαινόμενα.
Έτσι κατ' αυτόν τον τρόπο, με την βαρομετρική πίεση της ατμόσφαιρας ο σπόρος «τσίρ τσίρ μπακαξύρ» παίρνει και την ανάλογη θέση από μόνο του στον πίνακα, γυρνώντας κυκλικά δείχνοντας έτσι η άκρη του σπόρου τον καιρό που θα ακολουθήσει στο προσεχές σχεδόν πεντάωρο.
Ακόμα και αν εμείς του αλλάξουμε θέση, ο σπόρος θα επανέλθει στο σωστό σημείο.

Tι έλεγε ο Πατροκοσμάς (πριν από 250 χρόνια) για την Ουκρανία...

http://tolimeri.blogspot.com/2014/03/t-250.html

"Αν ό πόλεμος πιαστεί από κάτω, λίγα θά πάθετε.Αν πιαστεί από πάνω θά καταστραφείτε" έλεγε ο Πατροκοσμάς 250 χρόνια πριν.
Ο πόλεμος από κάτω πιάστηκε πολλές φορές (Λιβύη, Συρία) χωρίς να έχουμε μια γενική ανάφλεξη.
Αν όμως τώρα ξεκινήσει ένας εμφύλιος στην Ουκρανία, με στόχο την εισβολή των Δυτικών και κυρίως των Αμερικανών στην "αυλή" της Ρωσίας, ώστε να θέσουν την Μόσχα στο πυρηνικό "στόχαστρο" (αυτός είναι ο στόχος), και λόγω της εγγύτητας να μην υπάρχει χρόνος αντίδρασης, μπορεί να οδηγηθούμε όντως σε μια παγκόσμια σύρραξη.
Η Ρωσία λόγω επιβίωσης δεν μπορέι να δεχτει τους Αμερικανούς έξω από το σπίτι της. Οι δε Αμερικανοί βιάζονται διότι, η οικονομία τους καταρρέει και η ισχύς τους σε 10 χ΄ρονια θα ε΄χει μειωθεί στο μέγιστο.
Συνεπώς είναι αποφασισμένοι ακόμα και για Γ ΠΠ τώρα που μπορούν, για να συντηρηθεί το imperium,άλλωστε τα "γεράκια" που κυβερνούν τις ΗΠΑ ουδέποτε μπορούσαν να χαρακτηρισθούν λογικά. Ενδιαφέρονται για την ισχύ, και θέλουν αυτο να μείνει παντοτινά, για αυτο και στηρίζουν και την Νέα Τάξη Πραγματων, για την ακρίβεια την εκπροσωπούν.

απο το defencenet.gr

Ένδειξη προ του πολέμου; Ρώσοι ιερείς ευλογούν πυρηνικά βλήματα! Τα έβγαλαν μέσα στη νύχτα και από τώρα για την παρέλαση της 9η Μαΐου; (Βίντεο).

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/03/9.html 

Επί ποδός πολέμου βρίσκεται πλέον η Ρωσία κάτι που εμμέσως πλην σαφώς δεν το αρνείται ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Χαρακτηριστικό της κινητικότητας που παρατηρείται στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι η μετακίνηση αργά χθες τη νύχτα αυτοκινούμενων διηπειρωτικών πυρηνικών πυραύλων πολλαπλών κεφαλών Topol-M σε περιοχές κοντά στην Μόσχα τις τελευταίες ώρες.

Η πρόφαση είναι ότι πυρηνικά βλήματα μετακινούνται για
την παρέλαση της 9ης Μαϊου αλλά κάτι τέτοιο φαντάζει μάλλον αστείο αφου όπως θα δείτε για μία παρέλαση που θα γίνει δύο μήνες μετά επιστρατεύθηκαν Ρώσοι ιερείς μέσα στη νύχτα για να ευλογήσουν και να αγιάσουν τα ρωσικά όπλα που σπέρνουν τον θάνατο!

Η ονομασία του “Topol” σημαίνει “Δρεπάνι” στα ρωσικά. Ίσως δεν υπάρχει καταλληλότερη ονομασία για να περιγραφεί ο θάνατος που κουβαλάει.
Με ακρίβεια 200 μέτρων σε ακτίνα 11.000 χλμ. (!) μεταφέρει στην μία έκδοση μία κεφαλή 800 kt, 40 φορές ισχυρότερη από την βόμβα που έπληξε την Χιροσίμα και στην έκδοση που είναι σε υπηρεσία από το 2009 4-6 οχήματα επανεισόδου (MIRV) με 250 Kt. το κάθε ένα, που μπορεί να πλήξει ισάριθμους στόχους.

http://www.makeleio.gr
http://www.kalyterotera.gr

Ο Σταύρος Θεοδωράκης και η πανοπλία της βλακείας…

http://olympia.gr/2014/03/02/%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b4%cf%89%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%80%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7/

Σήμερα στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ  τα πάντα έχουν υποκατασταθεί από τη μικρολογία, το κουτσομπολιό, τις άχρωμες διαμάχες, τη φλύαρη ασυναρτησία, τις τηλεοπτικές τελετουργίες και την παρανοϊκή αυθάδεια των κυβερνητικών και κομματικών μάνατζερ.

Δεν υπάρχουν πλέον Πολιτικοί. Υπάρχουν μόνο μάνατζερ του χρήματος και λακέδες των διεθνών και εγχώριων «νταβάδων».

 Η πολιτική μας ζωή μας ΔΕΝ καταδυναστεύεται μόνο από την ηδονή των μύθων, των σκανδάλων, των γαργαλιστικών σεναρίων και του θεάματος, αλλά και κατακλύζεται, σαν επακόλουθο αυτής της νοσηρής κατάστασης, από την ανοησία, τη χυδαιότητα, την αναισθησία και τον αυθάδη κομπασμό της μπόχας των ποικίλων παρασίτων της εξουσίας.

 Μια τόσο παρακμιακή κατάσταση   καθιστά τους επιπλέοντες φελλούς κυρίαρχους, συνακόλουθα και την παραγωγή της ανοησίας το πιο επικερδές επάγγελμα.

 

Σήμερα η βλακεία έχει γίνει το πιο περιζήτητο και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, ακριβώς γιατί είναι …ανίκητη.

 

Η παραγωγή βλακών έγινε μαζική βιομηχανία επαγγελματικής καταξίωσης και αναρρίχησης. Πλημμυρίσαμε από επαγγελματίες βλάκες, διότι ο επαγγελματίας βλάκας έγινε το πλέον ακριβό και χρήσιμο εμπόρευμα για τους μαφιόζους του χρήματος.

Όσο πιο βλάκας είσαι τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να «απολαύσεις» τα «αγαθά» του συστήματος, να αναρριχηθείς, να «καταξιωθείς» στα αφεντικά και να πλουτίσεις…

Ανάλογα με το βαθμό και τη «μαχητικότητα» της βλακείας σου είναι και οι απολαβές σου…

 

Γι αυτό γεμίσαμε από «μαχητικούς» ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ βλάκες σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής: Από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ (βιομηχανίες παραγωγής βλακείας και βλακών), μέχρι τους ακαδημαϊκούς, τους έμμισθους διανοούμενος και τους προβοκάτορες κάθε κοπής και χρώματος…

Η δημοσιογραφική λογική, από τη φύση της καθεστωτικής λειτουργίας της και από το χαρακτήρα τής υποταγής της στους «νταβάδες» του χρήματος, αποτελεί την «ποίηση» του απλοϊκού, του χυδαία απλοϊκού, της πλαστογράφησης των γεγονότων και του αποπροσανατολισμού.

Αυτή η «δημοσιογραφία» είναι η «τέχνη» της απλοποίησης και υπεραπλούστευσης, η «τέχνη» της τυποποίησης, της αποσάθρωσης και εν τέλει της δολοφονίας της σκέψης: Τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα κανάλια αποτελούν τις  γιγάντιες βιομηχανίες  μαζικής παραγωγής της βλακείας.

Αυτή η «τέχνη» αναπτύχθηκε, σε καταιγιστικές διαστάσεις, στην εποχή του «εκσυγχρονισμού» (Η βλακεία …εκσυγχρονίστηκε). Στα   σημερινά κατοχικά μας χρόνια έγινε παράνοια, δωσίλογη παράνοια, η οποία συνένωσε όλη την παρασιτική σαπίλα  σε μια γραφειοκρατική, πολιτική, δημοσιογραφική και πνευματική κάστα πωρωμένης δικτατορικής αυθάδειας.

Υποπροϊόν αυτής της δικτατορικής αυθάδειας της βλακείας είναι και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Φόρεσε, λοιπόν, την πανοπλία της βλακείας και δημιούργησε το «ποτάμι» για να συλλέξει την παράνοια της βλακείας που το καθεστώς και τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα, παρήγαγαν επί χρόνια και παράγουν κατά γιγάντια κύματα…

Το άρθρο που ακολουθεί καταγράφει πολλά σημεία αυτής της …ανίκητης βλακείας.

Ένας Τζήμερος με σακκίδιο

Γράφει: Ο Δημήτρης Παπανικολάου

http://www.alfavita.gr/

Ζούμε σε εποχές όχι πολιτικής αλλά μεταπολιτικής

Το ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έγραψε ένα κείμενο που μοιάζει με εισαγωγή σε μία από τις μετριότερες εκπομπές του, και ότι με αυτό επέλεξε να ανακοινώσει τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, δείχνει προφανώς τη βαθιά πίστη κάποιων ότι ζούμε σε εποχές όχι πολιτικής αλλά μεταπολιτικής, και πως, μέσα στην αναμπουμπούλα, υπάρχει χώρος για άπειρες εκδοχές του Μπέπε Γκρίλο, αρκεί να είναι φωτογενείς.

Το ότι οι δεσμεύσεις αυτού του νέου πολιτικού φορέα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια σειρά από νεοφιλελεύθερες γενικότητες, και στη χειρότερη μια συρραφή αναμνήσεων από θέματα με τα οποία ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ασχοληθεί στο παρελθόν στην εκπομπή του, δείχνει προφανώς τη σπουδή, την προχειρότητα, αλλά και την αδιανόητη τζαμπομαγκιά με την οποία ετοιμάστηκε το νέο κόμμα.

Ο τρόπος όμως με τον οποίο αυτού του είδους η ανακοίνωση, αυτό το κείμενο, και αυτή η «παρέμβαση» προβλήθηκε ως γεγονός πρώτης γραμμής από μια μερίδα των παλαιονέων media και τους δημοσιολόγους που κάνουν καριέρα τα τελευταία χρόνια με τη σημαία της «κοινής λογικής», είναι ένα ζήτημα που αξίζει να μας απασχολήσει.

 Γιατί, πραγματικά, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι κάποιοι από τους λαλίστατους αυτούς σχολιαστές κράτησαν στάση θετικής αναμονής ή βγήκαν αναφανδόν να στηρίξουν «το ποτάμι» ως δυνάμει ψηφοφόροι του. Και, ταυτόχρονα, ότι κάποιοι άλλοι από αυτούς απλώς προτίμησαν να μη σχολιάσουν.

ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ: μια πλατφόρμα κόμματος που, με όποια πλευρά της κοινής λογικής κι αν τη δεις, είναι τουλάχιστον πολιτικά φαιδρή – αν δεν θεωρήσουμε ότι είναι καιροσκοπική ή/και ύποπτη.

 Όλοι αυτοί που ξοδεύονται στα πληκτρολόγια καθημερινά καταγγέλλοντας τον αρχηγισμό των κομμάτων, δεν σχολίασαν ένα κείμενο στο οποίο ένας άνθρωπος μας έλεγε ότι θέλει να φτιάξει ένα κόμμα περίπου σαν προσωπικό μαγαζί.

 Αυτοί που μανιακά επιμένουν να κρίνουν ως απραγματοποίητη στις λεπτομέρειές της κάθε πολιτική εξαγγελία της αντιπολίτευσης, χειροκρότησαν ως φρέσκια μια δέσμη εντελώς κλισέ ιδεών, που είναι (και, το χειρότερο, παρουσιάζονται ως) ρητορικές ασκήσεις επί χαρτοπετσέτας.

Αυτοί που καταγγέλλουν ότι τα κόμματα δεν συνομιλούν με την κοινωνία και δεν κατανοούν τις ανάγκες της, είναι τώρα έτοιμοι να συγχαρούν ένα πρότζεκτ που προγραμματικά δεν έχει καμία σχέση με καμία κοινωνική βάση, και η μελλοντική του σχέση με την έννοια «βάση» περιγράφεται με όρους τηλεμάρκετινγκ.

 Αυτοί που ακόμα οικτίρουν τα αγγλικά του Τσίπρα, χειροκρότησαν ως δημιουργικό αυτοσαρκασμό το «καλά καλά δεν μιλάω γλώσσες» του Θεοδωράκη.

Αυτοί που αλλού βλέπουν ασυγχώρητη απειρία, εδώ θέλησαν «να μην είναι κακοπροαίρετοι» και να διακρίνουν χαριτωμένα κι άφθαρτα πρόσωπα.

Αυτοί που αλλού καταγγέλλουν προχειρότητα, εδώ είδαν αυθεντικότητα. Άνθρωποι που λένε συνεχώς ότι έπηξαν από τα κούφια λόγια των πολιτικών, βλέπουν με συμπάθεια ένα κόμμα που το μόνο που προτείνει ως ξεκάθαρο χαρακτηριστικό του είναι το ύφος.

Και αυτοί που μιλούν συνεχώς για το πόσο κακό έκανε στην Ελλάδα η εποχή «του πάρτυ», εδώ συγκινούνται με ένα λόγο που θυμίζει αρχισυνταξία του περιοδικού Κλικ.

Γιατί εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: όσοι έχουν τόσο καιρό αναλάβει εργολαβία να υπονομεύσουν ως απολύτως ανώριμη και αναξιόπιστη κάθε πολιτική που προσπαθεί να δημιουργήσει πλαίσιο συμμετοχής, τώρα περνούν στη φάση δύο, η οποία προβλέπει «φρεσκαδούρα». Σερβιρισμένη ως αναπάντεχη, μα ουσιαστικά επιβεβλημένη και απαραίτητη: ως η πιο εξελιγμένη οργάνωση της παθητικότητας, της ήπιας καταστολής και της υφολογικά εκσυγχρονισμένης υποταγής.

Καλές επιτυχίες.

ΠΗΓΗ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=32582#32582

ΗΠΑ vs Ρωσίας. Ένας πόλεμος που εκκρεμεί. (του Πέτρου Χασαπη)

http://www.hassapis-peter.blogspot.gr/2014/03/vs.html

Ένας πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είναι μια εκκρεμότητα μεταξύ τους που έχουν αφήσει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η υδρόγειος χωρίστηκε...

μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ σε ζώνες αποκλειστικής επιρροής. Μέχρι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ επικρατούσε ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ των δύο παγκόσμιων στρατοπέδων και η συνεχής απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Μια συνεχώς υποφώσκουσα σύγκρουση για το ποια από τις δύο υπερδυνάμεις θα είναι ο τελικός εξουσιαστής του κόσμου. Η σύγκρουση αυτή τελικά δεν έγινε, λόγω της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ.

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, έληξε και ο Ψυχρός Πόλεμος και μόνες κυρίαρχες της γης έμειναν οι ΗΠΑ. Όμως μπορεί να διαλύθηκε η ΕΣΣΔ αλλά έμεινε η Ρωσία, οικονομικά μεν πληγωμένη, αλλά με όλο το πυρηνικό κ.λ.π. οπλοστάσιο στα χέρια της. Μετά την αποχώρηση του Γιέλτσιν και την άνοδο του Πούτιν, άρχισε μια εντυπωσιακή οικονομική άνοδος της Ρωσίας και με ένα απείραχτο οπλοστάσιο στα χέρια της, με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα έθετε υπό αμφισβήτηση την απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ.

Αυτό φυσικά το έχουν αντιληφθεί και οι ΗΠΑ (οι οποίες αυτή τη στιγμή de facto ηγούνται πολιτικά της παγκοσμιοποίησης) γι’ αυτό και κάνουν το πάν να περιορίσουν τη Ρωσία και να την θέσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους.

Όμως, οι σημερινές ΗΠΑ, μπορεί να έχουν ένα τεράστιο οπλοστάσιο, αλλά έχουν και ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Είναι το πιο υπερχρεωμένο κράτος στον κόσμο, με μεγάλο μέρος του χρέους της να το κατέχει η Κίνα. Κάτι επομένως θα πρέπει να κάνουν, διαφορετικά θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της απομόνωσής τους στην επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση. Όμως, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα ως ανερχόμενες δυνάμεις, δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια.

Μια αναμέτρηση που εκκρεμεί από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και που δεν έγινε στην περίπτωση της Κούβας με την υποχώρηση του Ν. Χρουτσόφ, ίσως και να ήρθε η ώρα τώρα να υλοποιηθεί. Πάντως ο Πούτιν δεν φαίνεται διατεθειμένος να γίνει ο νέος Χρουτσόφ.

6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό» στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση – 4 ευρώ το ακριβότερο πιάτο!

http://gr.celebrity.yahoo.com/news/6-%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B7%CF%84%CF%8C-142100677.html
Yahoo Celebrity - 6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό» στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση – 4 ευρώ το ακριβότερο πιάτο [εικόνες]



Εδώ και ενάμιση χρόνο στην πλατεία Ηούς, στα Κάτω Πετράλωνα άνοιξε το Περιβολάκι, που πιστεύει στην αρχή της αλληλέγγυας οικονομίας και αποδεικνύει πως στην κρίση το “Μαζί” είναι δύναμη. Έξι δυναμικοί άνθρωποι βρίσκονται πίσω από το εγχείρημα αυτό, η Μαίρη, η Αγγελική, η Πόπη, η Μαρία, η Βούλα και ο Παναγιώτης, άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους κι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βρούνε λύση στο γρίφο της επιβίωσης. «Πριν από ενάμιση χρόνο εγώ και η Αγγελική εργαζόμασταν στα περιοδικά του Κωστόπουλου και ζήσαμε την κοροϊδία για τα καλά. Στην πρώτη απεργία βλέπαμε συναδέλφους να πηδάνε τα κάγκελα για να δουλέψουν για το καλό μας αφεντικό και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Εκεί νομίζω ήταν και το πρώτο καμπανάκι που μας έκανε να οργανωθούμε σε σωματεία και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, απόφαση που μας δικαίωσε αφού ήμασταν από τις λίγες που αποχώρησαν από την εταιρία με νόμιμη απόλυση και αποζημίωση και νιώθουμε νικήτριες για αυτό. Ύστερα από την απόλυση, με μότο “κανένας μόνος του στην κρίση” αποφασίσαμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας κι έτσι γεννήθηκε το Περιβολάκι» αναφέρει η Μαίρη. Την ιδέα του συνεταιρικού καφενείου στη συνέχεια ασπάστηκαν η Πόπη, η Βούλα και η Μαρία ενώ τελευταίος μπήκε στην παρέα ο Παναγιώτης, ο μοναδικός άντρας, η ήρεμη δύναμη και μάγειρας του μαγαζιού. Ο ίδιος οραματίζεται ένα σύστημα κατά το οποίο οι εργαζόμενοι θα έχουν μία εβδομάδα το μήνα ρεπό και όπως λέει, είναι πολύ κοντά στο να βρει τη λύση για να το καταφέρει.

Οι συνεργάτες τους -από τον δικηγόρο που βοήθησε στο καταστατικό έως τους παραγωγούς- είναι άνθρωποι που ασπάζονται τη λογική της κολεκτίβας ενώ όλα τα προϊόντα του μαγαζιού τα προμηθεύονται χωρίς μεσάζοντες, στη δικαιότερη τιμή για τον παραγωγό και προσφέρονται στην πιο συμφέρουσα τιμή για τον πελάτη. Χωρίς λοιπόν την εμπλοκή πολυεθνικών, εδώ θα απολαύσει κάποιος τον ζαπατίστικο, βιολογικό καφέ ποικιλίας Arabica από τις αυτόνομες κοινότητες των βουνών του Νότιου Μεξικού, λαχταριστά ροφήματα από τον μη-κερδοσκοπικό Συνεταιρισμό “Συν-Άλλοις” -από 1,5 ευρώ έως 3 ευρώ-, δροσερές μπύρες “Argos Star” (που φέρνει η Βούλα αποκλειστικά στο μαγαζί από την τοπική κάβα «Αμπελοφιλοσοφίες»), απαστερίωτες μπύρες Ζέος από τον Ίναχο Αργολίδας, τσιπουράκι από τον συνεταιρισμό Τυρνάβου, βιολογικό κρασί από τη Νεμέα και φυσικά την καταπληκτική τους ρακή από ένα οικογενειακό καζάνι που κοχλάζει στις Αρχάνες Ηρακλείου Κρήτης. Όλα αυτά συνδυάζονται με μεζέδες –το ακριβότερο πιάτο κοστίζει 4 ευρώ- τυρόπιτα κανταΐφι, κρητικό ντάκο, λουκάνικο πηλιορείτικο, καταπληκτικό χοιρινό (συνταγή του Παναγιώτη) με θυμάρι, μπούκοβο και πορτοκάλι ενώ εδώ όπως μας είπαν σερβίρεται και η καλύτερη φάβα που κυκλοφορεί αυτή την περίοδο στην Αθήνα.
ADVERTISEMENTΕκτός από τους καφέδες και το τίμιο φαγητό, το “Περιβολάκι” συμμετέχει και στα πολιτιστικά, οργανώνοντας συχνά βραδιές λογοτεχνίας, γευσιγνωσίας και ζωντανής μουσικής, με παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα.

Τέλος, στα συν του μαγαζιού, δεν γίνεται να μην αναφερθεί η στενή συνεργασία του με το περιοδικό “Σχεδία”, το οποίο προσλαμβάνει ως πωλητές μόνο άνεργους και άστεγους, βοηθώντας τους έτσι να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Μέσα στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας, το “Περιβολάκι” συμμετέχει στο πρόγραμμα “Ένας καφές σε περιμένει”, σύμφωνα με το οποίο μαζί με τον καφέ που παραγγέλνει κάποιος, μπορεί να πληρώσει ακόμη έναν για να προσφερθεί σε έναν συνάνθρωπό του που δεν έχει τη δυνατότητα ούτε γι’ αυτή την απλή απόλαυση. Λειτουργεί καθημερινά από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 02:00 το βράδυ.

“Περιβολάκι”: Αθηναίου 7 και Πλατεία Ηούς, Κάτω Πετράλωνα, Τηλέφωνο: 213 0237 687.

popaganda.gr

Άρθρο της Washington Post για την κατάσταση του ΕΣΥ

http://www.mkiellinikou.org/2014/02/25/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-washington-post-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%83%CF%85/

Μπαράζ από το εξωτερικό τα άρθρα αλλά και η μελέτη της Lancet για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας.  Άλλο ένα άρθρο από μεγάλη εφημερίδα του εξωτερικού, την Washington Post, έρχεται για να ταράξει την ηρεμία της Ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των μεγάλων Ελληνικών ΜΜΕ που απλά «θάβουν» την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΕΣΥ.  Σας μεταφέρουμε το άρθρο μεταφρασμένο αλλά και τις φωτογραφίες που δημοσίευσε μαζί η εφημερίδα, για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
+++

Ε.Τ., 62 ετών, άνεργη, περιμένει για να εξεταστεί από Ορθοπεδικό στο Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Με έναν τεράστιο αριθμό ανέργων, 5 χρόνια οικονομικής κρίσης και μεγάλες μειώσεις του προϋπολογισμού του κράτους, ο αριθμός των ανασφάλιστων στην Ελλάδα έχει ανέβει από τις 500,000 το 2008 στο λιγότερο 2,300,000 – ή 1 / 5 των Ελλήνων – σήμερα.

Washington Post, 22/02
«Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΥΓΕΙΑΣ»
του Anthony Faiola (με τη συνδρομή της Ελίντας Λαμπροπούλου)
AΘHNA — Το σχέδιο για την Υγεία του προέδρου Ομπάμα προσπαθεί να επεκτείνει την κάλυψη σε εκατομμύρια ανασφάλιστους Αμερικάνους. Αλλά εδώ, στο επίκεντρο της οικονομικής κρίσης της Ευρώπης, ο Νίκος Σολωμός είναι το πρόσωπο μιας Ευρώπης, όπου τα υπερχρεωμένα έθνη όλο και απομακρύνονται από μια προνομιούχα εποχή για τη δημόσια υγεία.
Όπως οι περισσότεροι Έλληνες, ο Σολωμός, 60 ετών, και η σύζυγός του, Αμαλία, 52 ετών, πλήρωναν επί σειρά ετών την κρατική ασφάλεια, που τους προσέφερε πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη με μικρό ή καθόλου κόστος. Όταν η επιχείρησή τους χρεοκόπησε, δεν μπορούσαν να πληρώνουν πλέον και γλίστρησαν κι αυτοί στις στρατιές των ανασφάλιστων. Τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, η πενταετής ύφεση και οι μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό, έκαναν τον αριθμό των ανασφάλιστων να ανέβει στα ύψη, από λιγότερους από 500.000 το 2008 σε τουλάχιστον 2.300.000 (ή σχεδόν ο ένας στους πέντε Έλληνες) σήμερα.

Άνεργοι ασθενείς περιμένουν για τα δωρεάν φάρμακα τους στο Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Στην Ευρώπη, ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης ειδικά στην Ελλάδα είναι δραματικός. Το μεγάλο, ανεπαρκές και διαφθαρμένο Εθνικό Σύστημα Υγεία της χώρας έγινε από τους πρώτους στόχους των περικοπών, με το συνολικό κόστος για την υγεία να έχει μειωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2009. Περισσότερες περικοπές έχουν προγραμματιστεί να γίνουν φέτος.

Μετά από μια ζωή με καλή υγεία, ήρθαν τα άσχημα νέα. Το 2011, ο Νίκος διαγνώστηκε με καρκίνο των εντέρων, και η οικογένειά του πούλησε όλη της την περιουσία για να καλύψει τα ιατρικά έξοδα, που γρήγορα έφτασαν τα 50.000 ευρώ. Την προηγούμενη εβδομάδα, η κατάστασή του πήγε από το κακό στο χειρότερο: Ένας ιδιώτης γιατρός τον χρέωσε 150 ευρώ για να του αναλύσει τις ιατρικές εξετάσεις και να τον πληροφορήσει ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι του.
Στυλώνοντας τον εαυτό του με έναν δυνατό καφέ στην Αθήνα, λίγο αφότου είχε λάβει τα άσχημα νέα, ο κομψός άντρας με τα γκρίζα μαλλιά έδειχνε κουρασμένος και κρατούσε το χέρι της γυναίκας του. Τα μάτια της ήταν κόκκινα από το κλάμα. Τον καρκίνο, είπε, μπορούσαν να τον παλέψουν. Αλλά τους λογαριασμούς όχι.
“Η εγχείριση μόνο, κοστίζει 12.000 ευρώ” είπε. “Απλά δεν τα έχουμε. Είναι αστείο. Είδα τον πρόεδρο Ομπάμα στην τηλεόραση τις προάλλες, να λέει για το πώς στις ΗΠΑ, μια χώρα γνωστή για το πόσο ψυχρή είναι απέναντι στους πολίτες της, προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανασφάλιστους. Εδώ, έχουμε το αντίθετο. Το κράτος παλιά σε φρόντιζε. Αλλά αν αρρωστήσεις τώρα στην Ελλάδα, έχεις ημερομηνία λήξης.”

Χ. Ι., 55 ετών, εξετάζεται από εθελοντή Ωτολαρυγγολόγο στο Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Πολλοί από τους ανασφάλιστους ασθενείς βασίζονται στα Κοινωνικά Ιατρεία όπως το ΜΚΙΕ, που λειτουργεί σε μια πρώην Αμερικάνικη στρατιωτική βάση στα νότια προάστια της Αθήνας. Εκείνο το απόγευμα (που επισκέφτηκαν οι δημοσιογράφοι το ΜΚΙΕ) εθελοντές καρδιολόγοι, γυναικολόγοι και άλλες ειδικότητες εξέτασαν όλους τους ανασφάλιστους ασθενείς. Στις 5 η ώρα το απόγευμα (Δευτέρα και Τετάρτη) εθελοντές δίνουν φάρμακα – με συνταγή – σε καρδιοπαθείς ασθενείς, αντιβιοτικά σε άρρωστα μωρά και ινσουλίνη στους διαβητικούς.

Η Ευρώπη, λένε οι οικονομολόγοι, αρχίζει να ξυπνά. Μετά από μια τετραετή κρίση χρέους που άφησε ένα μεγάλο μέρος της με οικονομική τεχνητή υποστήριξη, υπάρχουν επιτέλους σημάδια ανάκαμψης ακόμα και στις πιο “πεθαμένες” οικονομίες.
Αλλά μια ματιά στο ακόμη ζοφερό τοπίο, από την Ελλάδα ως την Ισπανία, κι από την Ιρλανδία ως την Πορτογαλία, φανερώνει ότι τα δεινά εκατομμυρίων Ευρωπαίων γίνονται όλο και χειρότερα, ακόμα και καθώς η κρίση περνά. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τώρα εντοπίζεται σε έναν τομέα για τον οποίο οι Ευρωπαίοι πάντα ήταν περήφανοι: Τη δημόσια υγεία. Ενώ τα μεγάλα κράτη όπως η Γαλλία και η Γερμανία ακόμα αντιστέκονται σε υψηλότερη συμμετοχή ή σε περικοπές στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, η δημόσια υγεία βάλλεται στις πιο προβληματικές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Β. Δ., 48 ετών, άνεργος, επισκέπτεται το Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Η Ελλάδα προσφέρει – κρατικά επιχορηγούμενη – ασφάλεια (υγείας) για ένα ποσό αρκετών εκατοντάδων δολαρίων τον μήνα. Η ανεργία όμως που έχει φτάσει στο 27% έχει αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες χωρίς την δυνατότητα να πληρώσουν. Την ίδια ώρα η δυνατότητα δωρεάν κάλυψης έχει μειωθεί, ενώ αυτοί που έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν έχουν δει αυξήσεις στο κόστος.

Στην Ισπανία, η κυβέρνηση κατάργησε τη δωρεάν περίθαλψη για τους μετανάστες, άρχισε να χρεώνει τους ηλικιωμένους για ένα μέρος των θεραπειών τους, έκοψε τη βοήθεια σε όσους πάσχουν από ψυχικά νοσήματα, και αύξησε τη συμμετοχή για τα φάρμακα, τα προσθετικά μέλη και ορισμένες υπηρεσίες στα επείγοντα. Στην Ιρλανδία η κρατική βοήθεια στους ανάπηρους περικόπηκε και νέοι γύροι περικοπών φέτος θα αφαιρέσουν ορισμένα συνταγογραφούμενα φάρμακα από τη λίστα αυτών που καλύπτονται από το δημόσιο, ενώ αναθεωρείται το ποιοι δικαιούνται δωρεάν περίθαλψη.
Όμως πουθενά οι επιπτώσεις δεν ήταν τόσο δραματικές όσο στην Ελλάδα. Παραφουσκωμένο, αναποτελεσματικό και μαστιζόμενο από τη διαφθορά, το εθνικό σύστημα Υγείας αποτέλεσε έναν από τους κύριους στόχους για περικοπές, με τις συνολικές δαπάνες να περικόπτονται κατά περισσότερο από 25% από το 2009, και με ακόμα περισσότερες περικοπές να αναμένονται φέτος. Οι επικριτές λένε ότι οι περικοπές έγιναν με τσεκούρι αντί για νυστέρι, οδηγώντας σε ελλείψεις και κενά στην περίθαλψη στα δημόσια νοσοκομεία και σε μια όλο και αυξανόμενη κρίση όσον αφορά τους ανασφάλιστους.

Άνεργοι ασθενείς περιμένουν για τα φάρμακα τους στο Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Πολλοί από τους ανασφάλιστους αρρώστους βασίζονται στα κοινωνικά ιατρεία όπως το ΜΚΙΕ, που λειτουργεί σε μια πρώην Αμερικάνικη στρατιωτική βάση, στα νότια της Αθήνας.

Έλληνες αξιωματούχοι στον τομέα της Υγείας αναφέρουν ότι λόγω των περικοπών στα προγράμματα διανομής συριγγών, τα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό HIV έφτασαν στα ύψη, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επαναλειτουργήσει σχετικά προγράμματα.
Στο μεταξύ, οι γιατροί αναφέρουν ότι η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης και η περιορισμένη πρόσβαση στην πρωτοβάθμια φροντίδα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, οδήγησαν στην επανεμφάνιση της φυματίωσης. Την περασμένη εβδομάδα, οι Έλληνες γιατροί βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για μια αλλαγή που θα επιτρέπει στα δημόσια νοσοκομεία να απολύει γιατρούς που έχουν και ιδιωτικά ιατρεία. Η κυβέρνηση παλεύει να πετύχει τους στόχους στον προϋπολογισμό, κι έτσι 8.000 εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία θα βγουν σε διαθεσιμότητα, ενώ ένα μεγάλο μέρος από αυτούς πιθανότατα θα απολυθεί.

Ένας εθελοντής βοηθά στο φαρμακείο του Μ. Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.

Στο Γενικό Νοσοκομείο Γεννηματάς, ένα από τα μεγαλύτερα της Αθήνας, η γιατρός Έλενα Καραμπατζάκη είπε ότι το νοσοκομείο δεν έχει χρήματα για να επισκευάσει χαλασμένο ιατρικό εξοπλισμό, κι έτσι οι ασθενείς αναγκάζονται να περιμένουν μια εβδομάδα ή και παραπάνω για μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες. Το νοσοκομείο αντιμετωπίζει περιοδικές ελλείψεις σε αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα. Στο μεταξύ, τα επείγοντα κατακλύζονται από ανασφάλιστους ασθενείς με μικρότερα προβλήματα, που χρησιμοποιούν το νοσοκομείο για πρωτοβάθμια φροντίδα, αλλά και από ασθενείς που καθυστέρησαν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια και φτάνουν σε κρίσιμη κατάσταση.
Το “πάγωμα” των προσλήψεων γιατρών και νοσοκόμων επί τέσσερα χρόνια έχει αφήσει το νοσοκομείο δραματικά υποστελεχωμένο. “Για τη σίτιση και την ατομική υγιεινή των ασθενών, πλέον βασιζόμαστε στους συγγενείς”, είπε. Την περασμένη εβδομάδα, η Αγγελική Πογροτοπούλου, 72 ετών, ανεβοκατέβαινε στους διαδρόμους του νοσοκομείου φροντίζοντας την αδερφή της, Αλεξάνδρα Σταθάκου, 92 ετών, που έπασχε από εγκεφαλικό. Για να καλύψει τις ελλείψεις του νοσοκομείου, τάιζε και έπλενε τη Σταθάκου, και αγόραζε πάνες ακράτειας από το φαρμακείο γιατί το νοσοκομείο είχε έλλειψη. Επίσης πλήρωνε 50 ευρώ για να φροντίζει την αδερφή της μια αποκλειστική νοσοκόμα τις νύχτες.
“Είναι καταστροφή”, είπε η Πογροτοπούλου. “Το προσωπικό του νοσοκομείου είναι υπέροχο, αλλά είναι πολύ λίγοι τώρα και οι ελλείψεις μεγάλες”.

Μ. Μ., 55 ετών, μιλά με έναν εθελοντή του Μ. Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού. Οι γιατροί του ιατρείου λειτουργούν και ως «συνήγοροι» των ανασφάλιστων. Ο Γιώργος Βήχας, ένας από τους ιδρυτές του ιατρείου αναφέρει ενδεικτικά ότι οι εθελοντές έπρεπε να παρέμβουν (στο παρελθόν) για λογαριασμό μιας ανασφάλιστης γυναίκας που είχε γεννήσει και το δημόσιο Μαιευτήριο αρνούνταν να εκδώσει εξιτήριο στο μωρό της, ώστε να την αναγκάσουν να πληρώσει. Το ιατρείο παράλληλα προσπαθεί να εξασφαλίσει δωρεάν θεραπείες και φάρμακα για ανασφάλιστους καρκινοπαθείς ασθενείς.

Επιβαρύνονται οι κλινικές
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η μαζική αύξηση των ανασφάλιστων. Η Ελλάδα προσφέρει κρατική ασφάλιση με αντάλλαγμα εισφορές αρκετών εκατοντάδων ευρώ μηνιαίως. Αλλά με την ανεργία να ξεπερνά το 27%, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν πλέον τα μέσα να πληρώσουν. Ταυτόχρονα, τα κριτήρια για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους άπορους έχουν γίνει αυστηρότερα, ενώ και η συμμετοχή στις δαπάνες για όσους είναι ασφαλισμένοι έχει αυξηθεί.
Πολλοί ανασφάλιστοι ασθενείς βασίζονται σε δωρεάν κλινικές όπως το Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού, που λειτουργεί σε μία εγκαταλειμμένη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στη Νότια Αθήνα. Ένα απόγευμα πριν από λίγες μέρες, εθελοντές καρδιολόγοι, γυναικολόγοι και άλλοι γιατροί έβλεπαν ανασφάλιστους ασθενείς με βάρδιες. Στις 17:00 κάθε καθημερινή, βοηθοί μοιράζουν φάρμακα από δωρεές, προσφέροντας δωρεάν ινσουλίνη σε διαβητικούς, χάπια για καρδιακές παθήσεις και αντιβιοτικά για άρρωστα μωρά.

Μια γυναίκα περιμένει να εξεταστεί στο Μ. Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.

Οι γιατροί λειτουργούν επίσης ως αντιπρόσωποι των ανασφάλιστων. Ο Γιώργος Βήχας, ένας από τους ιδρυτές της κλινικής, είπε ότι το προσωπικό έπρεπε να παρέμβει την περασμένη εβδομάδα, εκ μέρους μιας ανασφάλιστης γυναίκας που είχε γεννήσει, καθώς το νοσοκομείο δεν της παρέδιδε το νεογέννητο μέχρι να πληρώσει. Η κλινική προσπαθεί επίσης να διασφαλίσει δωρεάν ή με μικρότερο κόστος φαρμακευτική αγωγή για καρκινοπαθείς, ξεχωριστά για κάθε περίπτωση.
“Αλλά αυτό δεν λειτουργεί πάντα”, είπε. “Μερικές φορές έρχονται σε εμάς σε άσχημη κατάσταση επειδή δεν είχαν πρόσβαση σε γιατρό, κι ακόμη και τότε το να βρεθεί μια λύση παίρνει χρόνο. Έχουμε χάσει δεκάδες ασθενείς που θα μπορούσαν -που θα έπρεπε- να έχουν βοηθηθεί.”
Ο Έλληνας υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να βοηθήσει τους ανασφάλιστους, δημιουργώντας ένα ταμείο 13 εκατομμυρίων ευρώ για τις πιο επείγουσες περιπτώσεις, χρησιμοποιώντας χρήματα από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ελπίζει το ταμείο να ενισχυθεί σημαντικά μέχρι το τέλος του έτους.
Αλλά οι Έλληνες, είπε, πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν ήδη προβληματικό πριν από την κρίση, λόγω κακοδιαχείρισης και διαφθοράς. Το κράτος μερικές φορές πλήρωνε τρεις με τέσσερις φορές παραπάνω από άλλες ευρωπαϊκές χώρες για ορισμένα συνταγογραφούμενα φάρμακα, με μεσάζοντες, γιατρούς και φαρμακεία να τσεπώνουν τη διαφορά. Αν τα νοσοκομεία έχουν ελλείψεις, είπε, είναι επειδή δυσκολεύονται να ακολουθήσουν πιο λογικούς προϋπολογισμούς.
Ο Γεωργιάδης ανέφερε ότι οι επείγουσες περιπτώσεις δέχονται θεραπεία στα δημόσια νοσοκομεία άσχετα από την ασφαλιστική κατάσταση του ασθενή. “Αλλά”, είπε, “ασθένειες όπως ο καρκίνος δεν θεωρούνται επείγουσες, εκτός αν βρίσκεσαι στα τελικά στάδια”. Αυτό ακριβώς είναι που προβληματίζει τον Σολωμό, τον ανασφάλιστο ασθενή με καρκίνο.
“Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω;” ρωτά.
Πηγή http://www.washingtonpost.com/world/greeces-prescription-for-a-health-care-crisis/2014/02/21/adabb7ac-8db1-11e3-99e7-de22c4311986_story.html

* Το ΜΚΙΕ έχει πάγιο κανόνα να μην ανακοινώνει τα ονόματα των ασθενών και να μην δείχνει τα πρόσωπα τους, για ευνόητους λόγους (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων που ο ασθενής έχει δηλώσει ότι θέλει να φαίνεται το πρόσωπο του σε Ελληνικό δημοσίευμα/ρεπορτάζ) .

- Ο κ. Παπούλιας και το Αιγαίο: Έτσι… για να θυμόμαστε! (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

-   Ελληνοκύπριος και Τουρκοκύπριος "Πρόεδρος"

-   "Θα χυθεί αίμα"!

-   Ο κ. Παπούλιας και το Αιγαίο: Έτσι… για να θυμόμαστε!

Ελληνοκύπριος και Τουρκοκύπριος "Πρόεδρος"

Αρχίζουν συνομιλίες "για την επίλυση του Κυπριακού"  (βλέπω στη φωτογραφία "Η Καθημερινή" της 12/2) την κλασική υποκριτική χειραψία.

Ο πρόεδρος της Κύπρου γελάκια, γελάκια -κοντεύει να… αγκαλιάσει τον Τούρκο- ενώ αυτός βλοσυρός, σκαιός και αποστασιοποιημένος!

Η στάση του σηματοδοτεί το πώς θα γίνουν οι… διαπραγματεύσεις από πλευράς του ψευδοπροέδρου! Λίγη αντίσταση δεν βλάπτει. Μην τα κατεβάζετε προκαταβολικά.

Αθήνα, 01/03/2014

Ο αντιδημοφιλής δημότης-πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

εκτός του εθνομειοδοτικού "συνταγματικού τόξου"

"Θα χυθεί αίμα"!

Επειδή αρκετοί επαναστάτες του γλυκού νερού φοβούνται να κατέβουν στο Σύνταγμα, τηλεφωνούν στα ραδιόφωνα, και μάλιστα ανωνύμως, ότι "θα χυθεί αίμα" στην Ελλάδα!

Πρόκειται για νέου τύπου επαναστάτες, που ξαπλωμένοι στον καναπέ κηρύσσουν την επανάσταση.

Τολμήστε πρώτα να πείτε το όνομά σας και μετά πάτε παρακάτω.

Με πορδές δεν γίνεται επανάσταση.

Αθήνα, 01/03/2014

Ο αντιανώνυμος πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ο κ. Παπούλιας και το Αιγαίο: Έτσι… για να θυμόμαστε!

Αντιγράφω χωρίς σχόλια/;

"Ένα μεγάλο βήμα, για τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας στο Αιγαίο, επιτεύχθηκε στις 27 Μαΐου 1988, με την υπογραφή του Μνημονίου των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας (Γιλμάζ - Παπούλια) γνωστό ως "Μνημόνιο της Βουλιαγμένης". Η δήλωση και μόνο του Γιλμάζ, μόλις επέστρεψε στην Τουρκία, ότι "η Τουρκία έβαλε νομικά πόδι στο Αιγαίο προσδιορίζει το μέγεθος της Ελληνικής ανεκτικότητας και υποχωρήσεως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων…" (βλ. Αθ. Κορμαλη: "Αιγαίο", εκδ. "Πελασγός" 0 Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 1996, σελ. 113).

Μια και μόνη λέξη: Πρόκειται για ανεκτικότητα ή μήπως για κάτι πιο σοβαρό που επισύρει Γουδί;

Αθήνα, 01/03/2014

Ο ερωτών πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/39726-i-ekkliia-eina

Πρέπει με πολλή επιθυμία να πηγαίνετε, αδελφοί μου, στην Εκκλησία. διότι η Εκκλησία είναι παράδεισος και περιβόλι.

Καθώς λοιπόν κάθε άνθρωπος έχει μεγάλη χαρά να μπαίνη σε ένα όμορφο περιβόλι, για να βλέπη εκεί τα διάφορα δένδρα και λουλούδια και έτσι να χαίρεται και να ευφραίνεται η καρδιά του, έτσι και οι Χριστιανοί πρέπει με μεγάλη χαρά να τρέχουν και να μπαίνουν στην Εκκλησία, για να απολαύσουν τα διάφορα άνθη και λουλούδια των θείων Γραφών, ευαγγελικά, αποστολικά και προφητικά.

Καί μάλιστα στον Παράδεισο αυτόν της Εκκλησίας δεν υπάρχει κανένα φίδι να επιβουλεύεται, αλλά ο Χριστός, που συμβουλεύει. Δεν υπάρχει η Εύα να γκρεμίζη, αλλά διδασκαλία, για να διορθώνη, ούτε μόνο φύλλα δένδρων αλλά οι καρποί του πνεύματος, όπως λέει ο ίδιος ο Χρυσσορήμων· «Ποιός είναι τέτοιος κήπος, όπως η Εκκλησία;

Ποιός παρόμοιος Παράδεισος, όπως η δική μας Σύναξις; δεν υπάρχει εδώ φίδι να επιβουλεύεται, αλλά ο Χριστός, που μυσταγωγεί· ούτε η Εύα που γκρεμίζει, αλλά η Εκκλησία, που ανορθώνει· δεν υπάρχουν εδώ φύλλα δένδρων, αλλά ο καρπός του Πνεύματος» (Λόγος δ' περί μετανοίας, τόμος 5).

Καί πάλι· «Οι κήποι έχουν ποικίλα και διάφορα άνθη, άλλα για τέρψι των οφθαλμών, άλλα για ευωδία, άλλα για φροντίδα· κάθε ένα από αυτά είναι κατάλληλα για τον άνθρωπο· έτσι και η Εκκλησία· έχει την ανάγνωσι των θείων Γραφών, αναγνώσματα ευαγγελικά, αποστολικά και προφητικά και τα υπόλοιπα ιερά βιβλία» (Λόγος περί ελεημοσύνης).

Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου

Από το βιβλίο «Χρηστοήθεια των χριστιανών»

ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ (Άγι­ου Ι­ω­άν­νου του Χρυ­σο­στο­μου)

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/39788-giati-niteu

Γιά ποι­ο λο­γο νη­στεύ­ου­με τις σα­ραν­τα αυ­τες η­με­ρες; Την πα­λαι­α ε­πο­χη πολ­λοί πι­στοί προ­σερ­χον­ταν στα μυ­στη­ρι­α χω­ρις κα­μι­α προ­ε­τοι­μα­σι­α και μα­λι­στα κα­τα την ε­πο­χη που ο Χρι­στος τα συ­νε­στη­σε.

Αν­τι­λαμ­βα­νο­με­νοι οι πα­τε­ρες την πα­ρα­κα­λού­με­νη βλα­βη α­πο την α­προ­ε­τοί­μα­στη προ­σε­λευ­σι, α­φού συγ­κεν­τρω­θη­καν κα­θι­ε­ρω­σαν σα­ραν­τα η­με­ρες νη­στεί­ας, προ­σευ­χων, α­κρο­α­σε­ως του θεί­ου λο­γου και συ­να­ξε­ων, ω­στε, α­φού­ ­κα­θα­ρι­σθου­με ο­λοι μας με κα­θε ε­πι­με­λει­α και με προ­σευ­χες και με ε­λε­η­μο­συ­νη και με νη­στεί­α και με ο­λο­νυ­κτι­ες πα­ρα­κλη­σεις και με δα­κρυ­α με­τα­νοί­ας και με ε­ξο­μο­λο­γη­σι και με ο­λα τα αλ­λα, να προ­σελ­θου­με ε­τσι στην Θεί­α Κοι­νω­νι­α με κα­θα­ρη κα­τα το δυ­να­το­ ­συ­νει­δη­ση.

Καί ο­τι μ αυ­το κα­τωρ­θω­σαν με­γα­λα πραγ­μα­τα, συ­νη­θι­ζον­τας μας με την συγ­κα­τα­βα­σι αυ­τη στην νη­στεί­α, γι­νε­ται φα­νε­ρο α­πο το ε­ξης: Αν ε­μείς ο­λο τον χρο­νο ε­πι­μεί­μου­με να φω­να­ζου­με και να κη­ρυσ­σου­με την νη­στεί­α, κα­νείς δεν προ­σε­χει στα λο­γι­α μας· αν ο­μως ελ­θη ο και­ρος της νη­στεί­ας της Τεσ­σα­ρα­κο­στης, το­τε, χω­ρις κα­νείς να προ­τρε­πη ου­τε και να συμ­βου­λεύ­η και ο πι­ο νω­θρος α­φυ­πνι­ζε­ται και α­κο­λου­θεί την προ­τρο­πη και την συμ­βου­λη, που ε­πι­βαλ­λει ο και­ρος.

Αν λοι­πον σε ρω­τη­ση ο Ι­ου­δαί­ος και ο ει­δωλολά­τρης, για ποιόν λο­γο νη­στεύ­εις , μη πης, ο­τι νη­στεύ­εις για το Πα­σχα η για την θυ­σι­α του Σταυ­ρού, για­τι θα του δω­σης με­γα­λη α­φορ­μη για αν­τε­κλι­σεις. Για­τι δεν νη­στεύ­ου­με για το Πα­σχα ου­τε για τον Σταυ­ρο, αλ­λα για τα δι­κα μας α­μαρ­τη­μα­τα, ε­πει­δη προ­κει­ται να προ­σελ­θου­με στα μυ­στη­ρι­α· για­τι το Πα­σχα δεν ει­ναι αι­τι­α νη­στεί­ας ου­τε πεν­θους, αλ­λα υ­πο­θε­σης ευ­φρο­συ­νης και χα­ρας.

Για­τι ο Σταυ­ρος συ­νε­τρι­ψε την α­μαρ­τι­α, ε­γι­νε κα­θαρ­σι­ο της οι­κου­με­νης, ε­γι­νε αι­τι­α συμ­φι­λι­ω­σε­ως και ε­ξα­λεί­ψε­ως της πο­λυ­χρο­νι­ας ε­χθρας, α­νοι­ξε τις πυ­λες του ου­ρα­νού, ε­κα­νε τους ε­χθρούς φι­λους, ε­πα­νε­φε­ρε στον ου­ρα­νο, το­πο­θε­τη­σε στα δε­ξι­α του θρο­νου του Θε­ου την αν­θρω­πι­νη φυ­σι και μας προ­σφε­ρε α­με­τρη­τα αλ­λα πνευ­μα­τι­κα α­γα­θα. Δεν πρε­πει λοι­πον να πεν­θού­με ου­τε να θλι­βω­μα­στε, αλ­λα να α­γαλ­λω­μα­στε και να χαι­ρω­μα­στε. Γι αυ­το και ο Παύ­λος λε­γει : «Σε με­να ας μη συμ­βη να καυ­χη­θω για τι­πο­τε αλ­λο, πα­ρα μο­νο για τον σταυ­ρο του Κυ­ρι­ου μας Ι­η­σού Χρι­στού» (Γαλ. 6,14). Και πα­λι : «Ο Θε­ος δεί­χνει την α­γα­πη του προς ε­μας με το ο­τι, αν και ή­μα­σταν α­μαρ­τω­λοί, ο Χρι­στος πε­θα­νε για μας» (Ρωμ. 5,8). Κάτι πα­ρο­μι­ο λε­γει και ο Ι­ω­αν­νη­ς :«Για­τι το­σο πο­λυ α­γα­πη­σε ο Θε­ος τον κο­σμο» (Ι­ω. 3,16). Πες ο­μως, πως; Αφού α­φη­σε κα­τα με­ρος ο­λα τα αλ­λα, α­νε­φε­ρε τον σταυ­ρο. Για­τι, α­φού ει­πε, «το­σο πο­λυ α­γα­πη­σε ο Θε­ος τον κο­σμο», προ­σθε­σε, «ω­στε ε­δω­σε τον Μο­νο­γε­νη Υι­ο του να σταυ­ρω­θη, ω­στε να μη χα­θη ο κα­θε­νας που πι­στεύ­η σ αυ­τον, αλ­λα να ε­χη ζω­η αι­ω­νι­α» (Ι­ω. 3,16). Αν ει­ναι λοι­πον ο Σταυ­ρος α­φορ­μη α­γα­πης και καύ­χη­μα, ας μη λε­με, ο­τι πεν­θού­με γι αυ­τον. Για­τι δεν πεν­θού­με για ε­κεί­νον – μη γε­νοι­το – αλ­λα για τα δι­κα μας α­μαρ­τη­μα­τα. Γι’ αυ­το νη­στεύ­ου­με.

(Κα­τα Ι­ου­δαί­ων, Λο­γος Γ , ΕΠΕ 34,176 – 180. PG 48,722)

Πού ζουν οι Ερημίτες στο Άγιον Όρος - Συγκλονιστικές Φωτογραφίες

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4756.html

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ