ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/33507-to-psari-tou-ka

Σ' ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ' ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.
Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.
Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ' όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν' αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: "Πατέρα, σ' ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μού 'στειλε!".

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τ' όνειρο έσβησε...

Ο ιερέας, όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τ' όνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ' το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

- "Θεέ μου!", ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή: "- Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος...

Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ' τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τό 'φερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο. Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:

- Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τ' άκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

- Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τό 'πα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μού 'στειλε τις ευχαριστίες της", είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ' αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε...

- "Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε", ψιθύρισε ο ιερέας και τον αγκάλιασε με το βλέμμα του...

ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΠΕΤΡΙΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ-ΔΙΔΑΓΜΑ

http://www.agioritikovima.gr/perizois/33509-to-paimo-tis

Ένας πολύ καλός ιεροκήρυκας παρατήρησε κάποια μέρα έναν θρησκευόμενο οικογενειάρχη ο οποίος για να θρέψει την οικογένειά του έσπαζε πέτρες για να στρωθούν οι δρόμοι. Γιά να εκτελεί όμως καλύτερα την εργασία του δούλευε γονατιστός.

Ο ιεροκήρυκας τότε τον ρώτησε:
Ιωάννη πόσο θα ήθελα και εγώ να έσπαζα τις πέτρινες καρδιές των ακροατών μου με το κήρυγμά μου,όπως εσύ σπάζεις αυτές τις πέτρες.

Καί ο καλός εργάτης του απάντησε:

Θα μπορέσεις και εσύ να το πετύχεις, αν και εσύ εργάζεσαι γονατιστός «Προσευχόμενος».

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΜΠΑΛΦΟΥΡ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΓΟ!!! Ο ΨΕΥΤΟΪΕΡΕΑΣ-ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

http://indobserver.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9267.html

Δαυίδ Μπάλφουρ ο πράκτορας-ιερέας των Άγγλων

Στην οδό Πλουτάρχου 2 το 1945 βρίσκονταν ένα μέγαρο. Εάν ρωτούσαμε τους περίοικους θα μας απαντούσαν αόριστα ότι ανήκε στην αγγλική πρεσβεία. Οι τηλεφωνικοί κατάλογοι το καταχωρούσαν ως έδρα της Γραμματείας του Πολιτικού Τμήματος της Βρετανικής Πρεσβείας. Εκεί ήταν το βασίλειο του Δαυίδ Μπάλφουρ ή πάτερ Δημήτριου, επικεφαλούς της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα του 1944-1946. Ο Δαυίδ Μπάλφουρ υπήρξε ο "ειδικός μάγειρας" των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων επί αγγλικής κατοχής και διάδοχος του Άλτεμπουργκ "πληρεξούσιου επί των πολιτικών υποθέσεων" επί γερμανικής κατοχής.


Ο Δαυίδ Μπάλφουρ σε όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής των Ελλήνων έπαιρνε την μόνιμη θέση του στο θεωρείο πάνω από την προεδρική έδρα σημειώνοντας με προσοχή ότι αναφέρονταν. Ως εδώ όλα καλά. Είναι άλλωστε φυσικό το Φόρειν Όφις να στέλνει στο προτεκτοράτο του τους διάφορους "σερ" (Λήπερ, Νόρτον κτλ) για να επιβλέπουν τα συμφέροντα της μητρόπολης. Εξίσου φυσικό είναι να ακολουθούν και οι διάφοροι "ειδικοί" πολιτικοί αναλυτές, στρατιωτικοί κτλ. Όμως η φυσιογνωμία του Δαυίδ Μπάλφουρ θα μπορούσε να αποτελεί θέμα κινηματογραφικού σεναρίου.


Ο Δαυίδ Μπάλφουρ γεννήθηκε το 1903. Η οικογένειά του υπήρξε παρακλάδι της γνωστής οικογένειας Μπάλφουρ. Ο ίδιος εστάλη στην μουσολινική Ιταλία για να σπουδάσει και ακολούθησε την πορεία του σερ Ρέτζιναλντ Λήπερ στις διάφορες βαλκανικές χώρες όπου η καθολική του δράση έμεινε γνωστή (ο ίδιος ασπάζονταν τότε το καθολικό δόγμα). Στοιχεία μιλούν και για φιλο-προτεσταντική δράση στην Ουκρανία και την Φινλανδία στο πλευρό πάντα του Λήπερ. Το 1933 αλλάζει την πίστη του σε ορθόδοξη και βαπτίζεται ορθόδοξος στην ρωσική εκκλησία του Παρισίου. Αμέσως μετά θα μάθει και τη ρώσικη γλώσσα και το 1934 θα έρθει στο Άγιο Όρος όπου θα συνδεθεί με τον Ρώσο καλόγερο πάτερ Σωφρόνιο. Το 1935 θα έρθει στην Αθήνα και θα μπει στο μοναστικό τάγμα του Καρυστίας Παντελεήμονα, ο οποίος αργότερα στην Μέση Ανατολή θα πει το γνωστό " καλύτερα 40 χρόνια με τους Γερμανούς παρά μια ώρα με το ΕΑΜ". Ο πατριώτης Παντελεήμων τον χειροτονεί ορθόδοξο αρχιμανδρίτη με το εκκλησιαστικό όνομα Πάτερ Δημήτριος. Σαν αρχιμανδρίτης θα γίνει αδελφός στη μονή Πεντέλης και θα φοιτήσει στη Θεολογική Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και θα τελειοποιήσει τα ελληνικά. Στην Ελλάδα τότε μεσουρανούσε η δικτατορία της 4ης Αυγούστου.


Από το 1937 έως και το 1938 αναλαμβάνει εκκλησιαστικά καθήκοντα κοντά στην βασιλική οικογένεια. Αργότερα θα ζητήσει με χρήση των ανώτερων γνωριμιών του την θέση του εφημέριου στο παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού. Στη θέση αυτή θα αναπτύξει κολοσσιαία δραστηριότητα. Οι σχέσεις του παραμένουν στενές με την Αυλή.Παράλληλα, γίνεται γνωστός ως κοσμικός εξομολόγος του Κολωνακίου και διδάσκει στο Βρετανικό Ινστιτούτο Αθηνών. Σε ορισμένους ελιτίστικους κύκλους της εποχής παραδίδει και μαθήματα αγγλικών. Στα σπίτια των αστών της εποχής διενεργεί αγιασμούς. Ένα από αυτά είναι το σπίτι του στρατηγού Παπάγου. Η δραστηριότητά του γίνεται πολύ εντατικότερη στην περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τότε οι σχέσεις του με ανώτερους στρατιωτικούς γίνονται εντονότερες, χωρίς βέβαια να παραμελούνται και οι πολιτικές. Μεγάλη φιλία τον συνδέει και με τον Αλέξανδρο Κορυζή. Το 1941 και με τους Γερμανούς να προελαύνουν στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ, πετά τα ράσα ξαναγίνεται προτεστάντης και αναχωρεί με το προσωπικό τις βρετανικής πρεσβείας στο Κάιρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από τη γερμανική εισβολή.


Στο Κάιρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με τη νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού στη θέση του αντιβασιλέα και ήταν σίγουρα, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στη Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Το παραμύθι του με τα ράσα έχει πάρει πια τέλος.


Η δράση του Μπάλφουρ στην Ελλάδα σταματά το 1946 όταν σε εκτενέστατο αφιέρωμα του Ριζοσπάστη, καταγγέλλεται ανοιχτά η δράση του ως πράκτορα των Άγγλων στη χώρα. Το άρθρο επιμελήθηκε ο ίδιος ο αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη και δεινός δημοσιογράφος Κώστας Καραγιώργης. Από εκεί και πέρα θα συνεχίσει τη "λαμπρή" του καριέρα ως διπλωματικός υπάλληλος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Ισραήλ, τη Σμύρνη και τη Γενεύη.




Φωτογραφικό υλικό





Στο πλευρό του Δαμασκηνού με στρατιωτική πια στολή. Η φωτογραφία από την επίσκεψη του Τσόρτσιλ



Ο Μπάλφουρ με τον στρατηγό Μοτγκόμερι στην Αθήνα



Από το Ριζοσπάστη της εποχής
πηγή: kokkinosfakelos.blogspot.gr


Με τα ράσα ως ορθόδοξος μοναχός

ΓΚΑΛΟΠ: Ευρώ ή μνημόνιο

http://planet-greece.blogspot.com/2013/11/blog-post_2431.html


«Ναι» στο ευρώ, «όχι» στα μνημόνια απαντούν οι Έλληνες στην έρευνα του καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά και της ομάδας του από το τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία παρουσιάστηκε στο EXTRA 3....


Στην ερώτηση αν στις επερχόμενες εκλογές, ενδέχεται να ψηφίσετε κόμματα που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, περισσότεροι από του μισούς ερωτηθέντες απάντησαν θετικά.


Στην ερώτηση, εάν αυτή την περίοδο θεωρείτε τον εαυτό σας μνημονιακό ή αντιμνημονιακό, οι περισσότεροι ερωτηθέντες θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό.


Στην επόμενη ερώτηση, αν η παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι μονόδρομος για τη χώρα, οι ερωτηθέντες απάντησαν:


Για τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οι ερωτηθέντες απάντησαν:


Για τον ρόλο της Χρυσής Αυγής στις ευρωεκλογές:


Στην ερώτηση, «Αν αύριο γινόταν δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ ή την επιστροφή στη δραχμή, τι θα ψηφίζατε;» απάντησαν:


Τέλος, στην ερώτηση για τα μικρά κόμματα που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, θα μπορούσατε να ψηφίσετε στις ευρωεκλογες του 2014, απάντησαν:

Η έρευνα διεξήχθη στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

Κλονιζομένη Ευρώπη.

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/11/blog-post_7150.html

Του Γεωργίου – Στυλιανού Πρεβελάκη

Η απόφαση της Ουκρανίας να αναστείλει την προετοιμασία για την υπογραφή συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαιώνει και ενισχύει την απαισιοδοξία για την Ευρώπη. Μοιάζει να αποτελεί καμπή: η ελκτική δύναμη της Ευρώπης έχει εξασθενήσει σημαντικά. 

Η μειωμένη ακτινοβολία προς τα έξω συνοδεύει την αυξανόμενη αμφισβήτηση εκ των έσω. Παλαιότερα,...

η κριτική προερχόταν κυρίως από την Αριστερά. Σήμερα, την αντιευρωπαϊκή εκστρατεία την αναλαμβάνουν τα ακροδεξιά κόμματα. Εθισμένο στις εξ αριστερών επικρίσεις, το ευρωπαϊκό κατεστημένο ερμηνεύει την ανερχόμενη αμφισβήτηση ως αποτέλεσμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. 

Όμως, η επιτυχία των ακροδεξιών αντι-ευρωπαϊστών τροφοδοτείται κυρίως από το συμβολικό κενό της Ευρώπης. Τα μεταναστευτικά ρεύματα και οι ευρύτεροι μετασχηματισμοί της Παγκοσμιοποίησης καθιστούν το ερώτημα « ποιοι είμαστε » περισσότερο επιτακτικό από το «τι έχουμε ». 

Ορισμένοι ηγέτες αρχίζουν να υποψιάζονται την φύση του προβλήματος. Ο Ιταλός Πρωθυπουργός, ο Ενρίκο Λέτα, πρόσφατα αναφέρθηκε στο συμβολικό πλεονέκτημα της ακροδεξιάς. Επεσήμανε ότι «μόνον οι λαϊκιστές διαθέτουν σήμερα αφήγημα για την Ευρώπη», ενώ οι λοιποί «πρέπει να βρούμε το δικό μας νέο αφήγημα»· όπως, επί παραδείγματι, ο Helmut Kohl με τον François Mitterrand στο Verdun το 1984. 

Η αναφορά στο αμερικανογενές « narrative », όρος με άλλη έννοια στην ελληνική, αποτελεί πρόοδο, εν συγκρίσει με τον κυρίαρχο ευρωπαϊκό λόγο ο οποίος έχει περιθωριοποιήσει ό,τιδήποτε μη τεχνοκρατικό και οικονομιστικό. Ταυτοχρόνως, όμως, δείχνει την έλλειψη προετοιμασίας της Ευρώπης για τις επερχόμενες πολιτικές θύελλες, αρχής γενομένης από τις Ευρωεκλογές του 2014. 

Η ιδέα να δημιουργηθεί ένα νέο φιλο-ευρωπαϊκό « αφήγημα » παραπέμπει στην συνηθισμένη μεθοδολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την επίλυση αντιφάσεων και προβλημάτων. Φαντάζεται κανείς μια « Επιτροπή Σοφών », η οποία θα επιφορτιστεί να διατυπώσει « το νέο ευρωπαϊκό όραμα ». Εξ ορισμού το « αφήγημα » παραπέμπει στις γνωστές τεχνοκρατικές μεθόδους οι οποίες παρακάμπτουν τις πολιτικές διαδικασίες.

Το ευρωπαϊκό ζήτημα δεν είναι τεχνοκρατικό. Είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό. Για να διαμορφωθεί πίστη στην Ευρώπη πρέπει οι πληθυσμοί της να πεισθούν ότι, έναντι των θυσιών, υλικών και συμβολικών, τις οποίες επιβάλλει η συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, η Ευρώπη προασπίζεται υλικά και πνευματικά αγαθά τα οποία υπερβαίνουν το με στενά κριτήρια οριζόμενο βιοτικό επίπεδο ή τα διάφορα « κεκτημένα ». Προϋπόθεση για ουσιαστικό διάλογο για την Ευρώπη αποτελεί η επαναφορά της γλωσσικής, ιστορικής και γεωπολιτικής παιδείας η οποία εξοβελίστηκε, βορά στο χαλαρό ευρωπαϊκό consensus. Καμία τεχνητή « αφήγηση » δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία για την αποκατάσταση του συμβολικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Όσο καθυστερεί και, καθώς ελλείπει ο εναλλακτικός λόγος, οι εύκολες απαντήσεις των απανταχού λαϊκιστών θα αντλούν επιλεκτικά από το εγκαταλελειμμένο ιστορικό υλικό. Και θα επικρατούν. 

Είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να καλυφθεί το συμβολικό κενό σύντομα, ώστε να αποφευχθούν καταστροφικές αναταράξεις. Το επίπεδο της πολιτικής και πνευματικής προετοιμασίας των φιλο-ευρωπαϊκών δυνάμεων προαναγγέλλει σοβαρές ήττες για τις επόμενες αντιπαραθέσεις. Όμως, από την άλλη, μόνο με ισχυρούς κλονισμούς είναι δυνατόν να επιστρέψουν οι ευρωπαϊκές ελίτ στην πολιτική πραγματικότητα, από την οποία τους έχουν αποσπάσει οι τεχνοκρατικές ουτοπίες και η υπεροψία στην οποία οδηγούσε φυσιολογικά η εξαιρετικά ευνοϊκή συγκυρία των μετα-ψυχροπολεμικών χρόνων. 

Αντίθετα από ό,τι ελπίζαμε, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη δεν έλυσε τα προβλήματα. Η κρίση απεκάλυψε τις κρυμμένες αρνητικές πτυχές της ευρωπαϊκής υπερ-προστασίας η οποία ανευθυνοποίησε την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Σήμερα οι πολιτικοί ορίζοντες διαγράφονται σκοτεινοί. Απειλείται, επομένως, ο κύριος στόχος για τον οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέμεινε για την ένταξη της Ελλάδας: η πολιτική και γεωπολιτική εξασφάλιση. 

Δεν αμφισβητείται η χρησιμότητα της συμμετοχής μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι· κάθε άλλη εκδοχή είναι δυσμενέστερη. Χρειάζεται, όμως, να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη να στηριζόμαστε και στις δικές μας δυνάμεις, τόσο στον οικονομικό, όσο και στον γεωπολιτικό τομέα. Η επανεπένδυση στην πολιτική συμβολική συνιστά ευρωπαϊκό, αλλά και εθνικό ζήτημα.

Πηγή:  antifono.gr

ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΜΑΚΟ: Ο Πέτρος Κωστόπουλος δεν είναι πτωχός!

http://zoornalistas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6979.html

Λάβαμε και δημοσιεύουμε ανακοίνωση - πρόσκληση που υπογράφουν οι Απλήρωτοι Εργαζόμενοι της ΙΜΑΚΟ. Οπως αναφέρουν ο Πέτρος Κωστόπουλος χρωστάει σε όλους τους εργαζομένους του περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ και σχεδόν όλοι έχουν ζητήσει την ποινική του δίωξη ενώ εκκρεμεί και αγωγή του και κατά του ιδίου. Αναλυτικά η ανακοίνωση:
"H εταιρεία ΙΜΑΚΟ κηρύχθηκε σε πτώχευση με αίτηση των εργαζομένων της και όχι με αίτηση του κ. Πέτρου Κωστόπουλου.
Ο κ. Κωστόπουλος καμία διάθεση είχε να πτωχεύσει η εταιρεία του. Μολονότι με περισσό θράσος εμφανίστηκε στα media στις αρχές του 2012 και ομολόγησε ότι ήδη από τις αρχές του 2011 ήξερε ότι η εταιρεία οδηγείται στην πτώχευση, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΕ σε εμάς τους υπαλλήλους του. Αντίθετα, ΜΑΣ επέβαλε ξανά και ξανά μειώσεις μισθών, ζητώντας ΑΠΌ ΕΜΑΣ θυσίες και τον Οκτώβριο του έτους 2011 σταμάτησε οριστικά να..   μας πληρώνει.
ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΗΣΑΜΕ το δικαίωμά μας σε επίσχεση της εργασίας μας όχι απλά δεν μας κατέβαλε τις αποδοχές μας αλλά μας εξύβριζε με τα χειρότερα λόγια.
Όταν μάλιστα κάποιοι από εμάς στα μέσα Φεβρουαρίου 2012 δηλώσαμε ότι θα υποβάλουμε αίτηση πτώχευσης της εταιρείας και επειδή ακριβώς ο ίδιος δεν το επιθυμούσε ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΜΕ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ «ατυχώς» να μας αποτρέψει.
Η πλειονότητα από εμάς απολύθηκε όχι επειδή ο κ. Κωστόπουλος μας σκέφτηκε αλλά γιατί το ζητήσαμε εμείς οι ίδιοι, βλέποντας αφενός ότι δεν θα λαμβάναμε ποτέ ξανά αποδοχές για την απασχόλησή μας, αφετέρου για να μην αυξάνεται το χρέος της εταιρείας έναντι του ΙΚΑ, το οποίο και θα ικανοποιείτο συμμέτρως με εμάς στα πλαίσια της πτώχευσης.
Ο κ. Κωστόπουλος χρωστάει σε όλους εμάς τους εργαζομένους του περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Σχεδόν όλοι έχουμε ζητήσει την ποινική του δίωξη και είναι ακόμη εκκρεμής η αγωγή μας και κατά του ιδίου.
Και ενώ εμείς αγωνιζόμαστε για να πάρουμε αυτά που δικαιούμαστε, τους μισθούς μας και τις αποζημιώσεις μας, ο κ. Κωστόπουλος ζει ζωή χαρισάμενη. Συνεχίζει και διαμένει στην βίλα του στηνΦιλοθέη την οποία δήθεν τάχα αναγκάστηκε να πουλήσει στην EUROBANK !!! για να πληρώσει δήθεν τάχα τις οφειλές του στο Δημόσιο και στο IKA! Συνεχίζει να κάνει πολυδάπανες διακοπές σε σουίτες στην Πάτμο, στην Ιταλία και να μένει βέβαια και στην βίλα του στην Μύκονο, την οποία επίσης φέρεται να έχει πουλήσει στην EUROBANK για να καλύψει τα χρέη του!! Τα παιδιά του εξακολουθούν να πηγαίνουν σειδιωτικά σχολεία και camp όταν τα δικά μας παιδιά δεν έχουν να φάνε!!
Ο Π. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΤΩΧΟΣ
Αφήνει έναν «φίλο» του κτηματομεσίτη που γνώρισε στο γυμναστήριο και που του δάνεισε 70.000,00 ευρώ να τον πτωχεύει στα Δικαστήρια του Πειραιά και δεν πηγαίνει να υπερασπιστεί τον εαυτό του! ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;; Και αναγκαζόμαστε εμείς με νέα έξοδα να προσφεύγουμε στην δικαιοσύνη για να φωνάξουμε το οφθαλμοφανές: ότι ο κ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΤΩΧΟΣ!
Μέχρι και την τελευταία στιγμή τον στηρίζαμε! Περιμέναμε , όπως μας είχε υποσχεθεί ο ίδιος να πουλήσει μερικούς τίτλους της ΙΜΑΚΟ για να μας πληρώσει! Και βέβαια τους «πούλησε» όλους! Αλλά ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ. Το μόνο που μας κατέβαλε ήταν το επίδομα Χριστουγέννων 2011 και το επίδομα Πάσχα 2012 από τον φόβο της αυτόφωρης σύλληψης.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
ΩΣ ΕΔΩ
ΝΑ ΑΠΟΝΕΜΗΘΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΛΟΙ ΝΕΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΟΙ ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΜΑΚΟ"

"Βέτο” Παυλόπουλου για το “αντιρατσιστικό”: Δεν ψηφίζω αν δεν εισαχθούν ονομαστικά οι γενοκτονίες του Ελληνισμού!

http://www.logiastarata.gr/2013/11/blog-post_29.html

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ (αντί για τις “διαρροές” που θα διαβάσετε στα καθεστωτικά μέσα)
Ο Αθανασίου δεσμεύθηκε ότι θα συμπεριλάβει το σημαντικότατο σημείο, ώστε η συζήτηση να μην εξελιχθεί σε Βατερλω.
“Θα ψηφίσω μόνον εάν εισαχθούν ονομαστικά οι γενοκτονίες του Ελληνισμού και η γενοκτονία των Αρμενίων”
“Ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια αλλά με πάταξη της νεοφιλελευθερης πολιτικής που δημιουργεί την εξαθλίωση”!
“Το υφιστάμενο πλαίσιο ήταν αρκετό και πρωτοπόρο για την αντιμετώπιση του φαινομένου”
Αυτά ήταν τα βασικά στοιχεία της ομιλίας Παυλόπουλου. Σε λίγο και οι υπόλοιπες τοποθετήσεις

από τα άλλα κόμματα ώστε να φανεί ποιός πιστεύει τι. Στην πραξη και όχι στα λόγια.
Από τα πρακτικά:
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, υπερψηφίζω επί της αρχής το σχέδιο νόμου, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, της αναδιατύπωσης του άρθρου 2 και ιδίως, της αναδιατύπωσης για τη συγκεκριμενοποίηση του ζητήματος, του τί εννοούμε γενοκτονίες. Δηλαδή, γενοκτονίες εννοούμε αυτές που έχει αναγνωρίσει η βουλή των Ελλήνων. Αυτές που έχει αναγνωρίσει ή πρόκειται να αναγνωρίσει και θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να το βάλουμε, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος συγκεκριμενοποίησης του συγκεκριμένου αντικείμενου. Η οποιαδήποτε αναφορά στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της γενοκτονίας προϋποθέτει, για να ήταν ασφαλής και απόφαση δικαστικού οργάνου, που θα εφήρμοζε σχετική απόφαση. Αλλά εκείνο που τονίζω είναι ότι θα δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα, διότι για γενοκτονίας όπως Αρμένιοι, όπως είναι το θέμα των Ποντίων και όπως είναι το θέμα των Ελλήνων του Πόντου, που βεβαίως όλοι ξέρουμε και ελπίζω να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν συνωστισμός – γενοκτονία ήταν – λοιπόν, για αυτό δεν μπορεί να υπάρξει και κάποια δικαστική απόφαση. Πώς θα εφαρμοστεί η διάταξη, λοιπόν, που ορίζει τί είναι η γενοκτονία; Άρα πρέπει να μπει ρητώς, ότι μιλάμε, όπως το είπατε και εσείς από την αρχή το υπονοήσατε – το υπονόησε ο κύριος Κουτσούμπας και άλλοι συνάδελφοί – ότι μιλάμε για τις γενοκτονίες εκείνες που αναγνώρισε η βουλή των Ελλήνων, ως τέτοιες και ξέρουμε ποιες είναι ή εκείνες που η βουλή των Ελλήνων επιφυλάσσεται να αναγνωρίσει στο μέλλον. Εύχομαι να μην χρειαστεί, αλλά ας έχουμε την ασφαλιστική δικλίδα. Αυτό είναι προϋπόθεση. Αυτή η αλλαγή ελπίζω να γίνει αύριο, κάποια στιγμή, δηλαδή, στην Επιτροπή, ώστε να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε για τα περαιτέρω και για την αναδιατύπωση κάποιων πραγμάτων.
Άρα, λοιπόν, ψηφίζω επί της αρχής – το τονίζω – και είναι προϋπόθεση αυτό της ενσωμάτωσης της διάταξης που αφορά στον προσδιορισμό των γενοκτονιών, όπως αυτές καθορίστηκαν από τη βουλή των Ελλήνων. Θα ήθελα όμως να προσθέσω και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ. Ψηφίζω επί της αρχής το σχέδιο νόμου, αλλά προβληματίζομαι για την ανάγκη, την οποία έχει προκύψει, να φέρνουμε τέτοια νομοσχέδια και να τα ψηφίζουμε. Γιατί εκεί πρέπει να στρέψουμε περισσότερο την προσοχή μας. Ορθά ελέχθη από τον κύριο Λοβέρδο και χαίρομαι που το λέει, ότι ο νόμος 927 του 1979 ήταν ένας νόμος σαφής και πολύ επαρκής. Ουδέποτε είχε τεθεί θέμα στην Ελλάδα και επειδή ως αρμόδιος Υπουργός είχαν χειριστεί το θέμα της απόφασης (;), μαζί με τον τότε Υπουργό δικαιοσύνης, το 2008, θέλω να σας πω το εξής. Όταν ετέθη στο συμβούλιο, γιατί είχε περάσει από το ΤΖΑΙ(;), το συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών και λοιπά, είχε περάσει σχετική απόφαση – πλαίσιο, η Ελλάδα θεωρούσε τότε και το είχε διακηρύξει ρητώς, ότι η νομοθεσία της – ναι το ψηφίσαμε και είπαμε ότι η νομοθεσία μας ήταν επαρκής, επαρκέστατη – και να θυμίσω και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ, το οποίο το είχαμε συζητήσει και υπό την άλλη σας ιδιότητα.
Η Ελλάδα, εθεωρούσε τότε ότι είχε διακηρύξει ρητώς, ότι η νομοθεσία της, ναι το ψηφίσαμε , είπαμε ότι η νομοθεσία μας είναι επαρκής. Επαρκέστατη. Και να θυμίσω και κάτι άλλο κ. Υπουργέ, το οποίο το είχαμε συζητήσει ξανά και με την άλλη σας ιδιότητα, μέχρι το 2010 – 2011, ουδείς μας είχε ενοχλήσει, ότι δεν είχαμε ενσωματωθεί με την απόφαση πλαίσιο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ετούτος ο λαός και άλλοι λαοί, δεν έχουμε το μονοπώλιο της ευαισθησίας αλλά ιδίως ετούτος ο λαός, δεν είχε ξανά φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Πότε δημιουργήθηκε το ζήτημα για την Ελλάδα; Και γενικότερα και για άλλες χώρες της Ε.Ε., όταν το αυγό του φιδιού, ξαναγεννήθηκε. Όταν η ακροδεξιά, με τη μορφή ή τη λεοντή του φασισμού ή του ναζισμού, ή του νεοφασισμού ή του νεοναζισμού εμφανίστηκε και την ξαναείδαμε. Τότε προέκυψε το θέμα. Μην αυταπατόμεθα. Αυτή είναι η ουσία, η οποία μας οδηγεί σήμερα να υιοθετήσουμε αυτές τις διατάξεις. Αυτή η ακροδεξιά στροφή, για να αντιμετωπιστεί δεν είναι μόνο θέμα νόμου, είναι θέμα νοοτροπίας και ο ελληνικός λαός δεν είχε ποτέ τέτοια φαινόμενα, γι’ αυτό και δεν πιστεύαμε τίποτα ότι τόσες χιλιάδες που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή, μπορούν να χαρακτηριστούν με οποιοδήποτε τρόπο ναζί ή φασίστες. Αυτά είναι φαινόμενα των καιρών, μπορεί να υπάρχουν κάποιοι λίγοι οι οποίοι είναι τέτοιοι αλλά πρέπει να δούμε ποιες πολιτικές είναι εκείνες που οδήγησαν στο να δημιουργηθούν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, τέτοιου είδους ακροδεξιές παραφυάδες.
Ξέρουμε πολύ καλά, ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, πολύ περισσότερο από εμάς, τέτοια φαινόμενα όπως είναι στη Γαλλία, στην Ολλανδία, όπως είναι στην Ουγγαρία ακόμα και στην Αγγλία αρχίζουν να φαίνονται. 40% των ευρωπαίων πολιτών, αποκτούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αντιευρωπαϊκές τάσεις και μάλιστα με ακροδεξιά κατεύθυνση. Πώς θα φαινόταν, σε όλους εκείνους που υιοθετούν αυτές τις πολιτικές ένα ευρωκοινοβούλιο που θα μπορούσε να έχει κοντά στο 30%, δυνάμεις οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ρέπουν προς την ακροδεξιά ή αν θέλετε φλερτάρουν με την ακροδεξιά. Θα φτάνουν αυτές οι διατάξεις που ψηφίζουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα; Νομίζω πως όχι. Και αυτό πρέπει να το καταστήσουμε σαφές, όλες οι πολιτικές δυνάμεις καθένας από το δικό του μετερίζι, καθένας με την ιδεολογία του, αλλά πρέπει να το δούμε. Αντί να καθόμαστε εδώ, και να ψάχνουμε να βρούμε τη μικρή διάταξη εκείνη που θα καλύψει τις δικές μας ανησυχίες, μπορώ να πω, να ευχηθούμε να μην χρειαστεί να τις εφαρμόσουμε. Είναι καλύτερα ο νομοθέτης να έχει ένα ευρύ πλαίσιο, για τον δικαστή προκειμένου να μπορέσει να κινείται και να προσαρμόζεται στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες που μπορεί, και αύριο να μην είναι οι σημερινές.
Γι’ αυτό το τονίζω, ναι υπερψηφίζω με την προϋπόθεση που είπα στην αρχή, αλλά καλύτερα είναι να προβληματιστούμε, ότι όλα αυτά τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που δεν ταιριάζουν στον ψυχισμό του έλληνα, θα ξεριζωθούν, όταν θα πάψουν να υπάρχουν κοινωνικές ρίζες οι οποίες τα επώασαν, τα δημιουργούν και ενδεχομένως, πράγμα που απεύχομαι να τα ενισχύσουν στο μέλλον και αυτό είναι ένας κοινός αγώνας, που πρέπει να γίνει όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, αλλά και όλων των δυνάμεων στην Ευρώπη γενικότερα, που οραματίζονται μια Ευρώπη του πολιτισμού και της δημοκρατίας, όπως οι πατέρες που τη δημιούργησαν, και όχι μία Ευρώπη η οποία θυσιάζεται, στην προκρούστια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής χωρίς διέξοδο και με πολλά ερωτηματικά. Ευχαριστώ κ.Πρόεδρε.

olympia.gr/

ΠΑΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ...

http://attikanea.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9851.html

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΚΡΟΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ
ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ...


Πανικός έχει πέσει τις τελευταίες ημέρες στην Εθνική Τράπεζα με τις πληροφορίες που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά ότι ο Τουρκολιάς έχει...

ήδη ενημερωθεί από την ΕΚΤ να ετοιμαστεί για μεγάλο κούρεμα των καταθέσεων.

Το ζητούμενο είναι πως θα το παρουσιάσουν.

Το πιθανότερο είναι πως θα το αποκαλέσουν "φορολογία καταθέσεων" και θα συμπεριλαμβάνει όλες τις καταθέσεις και αυτές κάτω των 100.000 ευρώ.

Τι έχει να γίνει από εδώ και πέρα;
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...

Δεν θέλουμε να σπείρουμε τον πανικό, οι αποφάσεις όμως από το Βερολίνο θα ξεκινήσουν από την Εθνική...






Πηγή

Άλλες 72 απολύσεις στο μνημόνιο του ΔΟΛ. Η Blackrock και τα δάνεια των ΜΜΕ

http://kourdistoportocali.com/post/31450/dol72

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΑ" ΜΜΕ;

 

Κλίμα ανασφάλειας επικρατεί στον ΔΟΛ καθώς ακούγονται ότι άλλοι 72 εργαζόμενοι βλέπουν την έξοδο στην Μιχαλοκοπούλου από στιγμή σε στιγμή. Αυτό που συμβαίνει στον ΔΟΛ δεν είναι παρά ένα μνημόνιο σε μικρογραφία μετά τα όσα ανακάλυψε η περίφημη Blackrock στα έγκατα των ελληνικών τραπεζών για τον δανεισμό με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των εγχώριων ΜΜΕ. Τα δάνεια των ελληνικών ΜΜΕ βρίσκονται ήδη στα χέρια της Τρόικας η οποία χρησιμοποιεί τα "αιχμάλωτα" ΜΜΕ για να περάσει τις θέσεις της. Αν σκεφθείτε ότι θα έχουμε μνημόνια ως το 2047 μπορείτε να αντιληφθείτε την εικόνα κρανίου τόπου που θα υπάρξει και στο χώρο των ΜΜΕ. Οι σημερινοί πανίσχυροι μηντιάρχες είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν στη ψειρού εφτά νομά σ΄ένα δομά...

Όλα στην κόψη του ξυραφιού

http://www.antinews.gr/2013/11/29/236311/

Σε άλλες εποχές η χρήση της φράσης «κινούμενη άμμος» στο πολιτικό σκηνικό θα ήταν υπεραρκετή για να περιγράψει τα όσα συμβαίνουν. Σήμερα, δεν υπάρχουν λόγια για να χαρακτηριστεί το απόλυτο μπάχαλο μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Όποιος παρακολουθεί συνεδριάσεις όπως αυτή για το φάρμακο θα καταλάβει αμέσως ότι είναι θέμα χρόνο να… πέσει ξύλο. Και δεν θα φταίνε οι Χρυσαυγίτες αυτή τη φορά.

Η προκλητική στάση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η ευθεία αμφισβήτηση μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης πριν μερικές εβδομάδες και το συνεχές επικοινωνιακό σόου που επιλέγει η Κουμουνδούρου έχουν μετατρέψει το Κοινοβούλιο σε… πλατεία αγανακτισμένων. Ούτε ο Μεϊμαράκης δεν μπορεί πλέον να τους μαζέψει.

Όμως, τα επικίνδυνα και άκρως σοβαρά συμβαίνουν έξω από την κεντρική αίθουσα της Βουλής. Στο καφενείο, στα γραφεία, σε σπίτια με πλούσια δείπνα και σε συναντήσεις σε καφετέριες πέριξ του Κολωνακίου.

Όπως λέει χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης «αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα σωθεί οριστικά η Ελλάδα, εμείς τρωγόμαστε. Είμαστε έτοιμοι να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα που μαζέψαμε με τόσο κόπο».

Όλο το πολιτικό σκηνικό, και το εννοούμε όταν λέμε όλο, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού… σε μια διαρκή αγωνία για την επόμενη ημέρα. Τα πάντα είναι πιθανά. Από το να συμβούν διάφορα ατυχήματα και να πέσει η κυβέρνηση μέχρι να συνεχίσει με στόχο την τελική διαπραγμάτευση για έξοδο από το Μνημόνιο.

Δύο είναι ουσιαστικά τα διαλυτικά στοιχεία που προκαλούν στα κόμματα πυρετό. Το πρώτο είναι ασφαλώς η οικονομική κρίση. Μια χώρα με 7 χρόνια ύφεση και 4 χρόνια μνημόνιο ασφαλώς δε μπορεί να είναι και σταθερή πολιτικά. Το δεύτερο είναι οι επικείμενες εκλογές σε Τοπική Αυτοδιοίκηση και ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη κάνει σημαία του ενδεχόμενη νίκη στις ευρωεκλογές και δεν αποκλείεται στα τέλη Μαΐου (αν φτάσουμε ως εκεί) να ξαναζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.

Φυγόκεντρες τάσεις υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, αλλά το βασικό πρόβλημα το έχει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κόμμα που το 2009 πήρε 43,9% σήμερα κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής. Στις επόμενες ευρωεκλογές στη Χ. Τρικούπη εκτιμούν ότι με το ζόρι θα βγάλουν έναν ευρωβουλευτή από οκτώ σήμερα. Γι’ αυτό και σκέφτονται να κατέβουν όχι ως ΠΑΣΟΚ αλλά ως μια ευρύτερη κεντροαριστερά παράταξη. Όταν όμως έχεις χάσει 40 μονάδες σε τρία χρόνια τότε μόνο η επιλογή της διάλυσης υπάρχει.

Στη Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά όχι καλά. Αμφισβητήσεις υπάρχουν, παράπονα δίκαια υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και «στημένοι» καβγάδες και στοχευμένες κριτικές που βασικό στόχο έχουν να πλήξουν τον Αντ. Σαμαρά. Όπως έχουμε ξαναγράψει, κάποιοι δεν έχουν χωνέψει ότι ο Μεσσήνιος «από το πουθενά» πήρε το κόμμα κι έγινε πρωθυπουργός. Ήθελαν κάποιοι μια ΝΔ ιδιοκτησία με τίτλους κυριότητας και κληρονομιάς.

Στον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, η συσπείρωση είναι μεγαλύτερη διότι βλέπουν ότι μπορούν να γίνουν κυβέρνηση. Όμως, η υπόθεση Τατσόπουλου και οι συνεχείς διαφοροποιήσεις Λαφαζάνη δείχνουν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Κουμουνδούρου. Ο Τσίπρας επιχειρεί να καλύψει τα τεράστια προσωπικά του ελλείμματα με σόου και ύβρεις ενώ αυτό που έγινε με τα φάρμακα ανέδειξε και το απόλυτο μπάχαλο που υπάρχει στο κόμμα. Καμιά σταθερή γραμμή, καμιά σοβαρή προοπτική, κανένα ελπιδοφόρο μήνυμα.

Στους Ανεξάρτητους Έλληνες επικρατεί το χάος με τους μισούς προεδρικούς να συγκρούονται με τους άλλους οι οποίοι δε βλέπουν με καλό μάτι το φλερτ Τσίπρα – Καμμένου. Κάποιοι δε είναι έτοιμοι να σηκωθούν και να φύγουν. Που θα πάνε κανείς δεν ξέρει.

Στη ΔΗΜΑΡ η κατάσταση είναι οριακή και δεν αποκλείεται να έχουμε σύντομα συνέδριο… διάλυσης. Άλλοι ζητούν συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι θέλουν ενιαία κεντροαριστερά με το ΠΑΣΟΚ και ο Φ. Κουβέλης παίζει συχνά πρωταγωνιστικό ρόλο στα πιο «ύπουλα» σενάρια για συνεννοήσεις με άλλους πολιτικούς χώρους με σκοπό το εντός κοινοβουλίου «πραξικόπημα». Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε, είναι μπετοναρισμένο ενώ ενδιαφέρον έχει η Χρυσή Αυγή η οποία ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις παρ’ ότι οι μισοί είναι στη φυλακή. Το θα γίνει άραγε αν επιλέξουν να βάλουν υποψηφίους για δημάρχους ή ευρωβουλευτές κάποιους από τους έγκλειστους;

Και μέσα σε όλη αυτή την πολίτικη κουζίνα, μην ξεχάσουμε τις διεργασίες για πατριωτικό κόμμα στα δεξιά και για τη συγκρότηση της «Ελιάς» στον κεντροαριστερό χώρο.

Οι πληροφορίες που παίρνουμε είναι ότι η κατάσταση είναι επικίνδυνη για την κυβέρνηση κυρίως λόγω ΠΑΣΟΚ. Τρεις κρίσιμες ψηφοφορίες, πλειστηριασμοί, φόρος ακινήτων και προϋπολογισμός δημιουργούν σκέψεις για πολιτική κρίση. Κι όμως, από τη Γερμανία ο κ. Σαμαράς μίλησε για «μαξιλάρια», για βουλευτές που θα μπορούσαν να βρεθούν και να στηρίξουν την προσπάθεια. Είχε κάτι στο νου του; Προφανώς δεν είχε στο νου του νέες συμμαχίες με κόμματα. Αυτό μάλλον είναι απίθανο. Ίσως να σκέφτεται ότι μπορούν να στηρίξουν κάποιοι βουλευτές μεμονωμένα την προσπάθεια της κυβέρνησης. Υπάρχουν π.χ. κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν θα έλεγαν όχι σε ένταξή τους σε «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο. Επίσης, υπάρχουν κάποιοι από το χώρο της ΔΗΜΑΡ που θα ήθελαν μια πιο ισχυρή κεντροαριστερά, που θα έκανε τα πρώτα βήματα για να αντικαταστήσει το πεθαμένο ΠΑΣΟΚ. Αυτή η παράταξη θα μπορούσε υπό όρους να συνεργαστεί με τη ΝΔ για να αποτραπεί η έλευση του κ. Τσίπρα στην εξουσία που με γεωμετρική ακρίβεια θα οδηγήσει στην καταστροφή.

Επίσης, ο κ. Σαμαράς ήδη κάνει μια προσπάθεια διεύρυνσης προς το κέντρο προκειμένου να κερδίσει ένα κομμάτι που στο παρελθόν ψήφιζε πότε ΝΔ και πότε ΠΑΣΟΚ και τώρα είναι ξεκρέμαστο. Στη ΔΗΜΑΡ από την άλλη θέλουν να κάνουν «μεταγραφές» πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και του… Τατσόπουλου που δύσκολα θα σταθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η χώρα μπαίνει σε ένα εξάμηνο πολύ κρίσιμο. Θα εξαρτηθεί το μέλλον της σε οικονομικό επίπεδο αλλά και αν θα έχει σταθερές κυβερνήσεις ή θα οδηγείται σε «αριστερές» παρενθέσεις ή απανωτές αναμετρήσεις. Οι όποιες προβλέψεις είναι αδύνατον να γίνουν, οι αναλυτές σηκώνουν τα χέρια ψηλά και οι… τζογαδόροι πάνε συνέχεια στον κουβά.

Η παγίδα των γενοσήμων

Είτε εύπιστοι, είτε σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικοί τάσσονται υπέρ των εισβολέων και δημαγωγούν, ισχυριζόμενοι ότι ωφελούν τους πολίτες – κερδίζοντας με το μέρος τους την κοινή γνώμη, η οποία νομίζει ανόητα πως ωφελείται από τις χαμηλές τιμές

.http://www.analyst.gr/2013/11/27/4860/

Η «απελευθέρωση των αγορών», την οποία επιβάλλει δικτατορικά το ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει, σημαίνει απλά το εξής: «Ανοίξτε τα σύνορα σας στους εντολοδόχους μας, για να μπορέσουν να αρπάξουν και να λεηλατήσουν ότι βρουν – ιδιωτικά ακίνητα, δημόσια περιουσιακά στοιχεία, επιχειρήσεις, μερίδια αγοράς κοκ.»

Αυτό γίνεται αφενός μεν με τη βοήθεια της εγχώριας επιχειρηματικής ελίτ, η οποία «φιλοδοξεί» να γίνει ο τοποτηρητής των εισβολέων στη χώρα της, αφετέρου με τη συνδρομή της πολιτικής εξουσίας – η οποία επιβάλλει «νομοθετικά διατάγματα» που δεν απαιτείται η έγκριση τους από τη Βουλή, ενώ διευκολύνει επικοινωνιακά την άλωση της εκάστοτε χώρας.

Η «διασπάθιση» της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), επιτυγχάνεται πολύ απλά, με τη βοήθεια της υπερβολικής φορολόγησης – επίσης με τη συνδρομή των τραπεζών, οι οποίες έχουν στην ιδιοκτησία τους τις υποθήκες (άρθρο).

Η μέθοδος επηρεασμού της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να μην αντιδράσει, είναι οι κατηγορίες για φοροδιαφυγή, για διαφθορά ή για οτιδήποτε άλλο ατόμων ή ομάδων του πληθυσμού – στα πλαίσια του «μαζί τα φάγαμε» ή της τοποθέτησης της μίας κοινωνικής ομάδας εναντίον της άλλης.

Από την άλλη πλευρά, η αφανής ακίνητη περιουσία του δημοσίου εκποιείται με την ίδρυση εταιριών, στις οποίες μεταβιβάζονται κρυφά τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους. Στη συνέχεια, πωλούνται οι μετοχές των εταιρειών αυτών, οπότε δεν γίνεται αντιληπτό σχεδόν τίποτα από τους πολίτες. Όσον αφορά τις δημόσιες επιχειρήσεις, όπου τα «φιλέτα» είναι οι κοινωφελείς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), οι κερδοφόρες μονοπωλιακές (ΟΠΑΠ) και οι στρατηγικές (ΟΤΕ κλπ.), ακολουθείται συνήθως η παρακάτω διαδικασία:

(α) Καταγγέλλεται η διαφθορά των συνδικαλιστών και του υπόλοιπου προσωπικού τους, μέσω των διατεταγμένων ΜΜΕ, έτσι ώστε να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη και να μην φέρει αντίρρηση στην εκποίηση τους.

(β) Απολύεται το δήθεν υπεράριθμο ή ακριβό προσωπικό τους – ιδίως αυτοί που αντιδρούν στην όλη διαδικασία. Προσλαμβάνονται είτε οι ίδιοι, είτε καινούργιοι, με τους νέους όμως βασικούς μισθούς «πείνας».

(γ) Εξυγιαίνονται με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών και στη συνέχεια πωλούνται «καθαρές» στους εισβολείς – μισοτιμής προφανώς, αφού στην υπό κατάληψη χώρα οι τιμές έχουν καταρρεύσει.

Ότι δεν μπορούν να αγοράσουν οι εισβολείς σε τιμές ευκαιρίας, φροντίζουν να το κλείσουν – με τη μέθοδο του damping (σημαίνει ότι, κερδίζω στη δική μου χώρα, οπότε μπορώ να πουλάω κάτω από το κόστος σε μία άλλη, μέχρι να κλείσω τους ανταγωνιστές μου, αυξάνοντας μετά τις τιμές).

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, μειώνουν τις τιμές πώλησης τους κάτω από το κόστος, με αποτέλεσμα οι τοπικές βιομηχανίες να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με τον ανταγωνισμό. Επομένως, είτε χρεοκοπούν, είτε πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές στους εντολοδόχους του ΔΝΤ (ή της Γερμανίας, στην περίπτωση της Ελλάδας).

Όσον αφορά ορισμένους ευαίσθητους και εξαιρετικά κερδοφόρους κλάδους, όπως τις τοπικές φαρμακοβιομηχανίες, η συνταγή είναι ελαφρά διαφορετική:

(α)  Οι πολιτικοί επιβάλλουν θεσμικά τιμές πώλησης κάτω του κόστους στην τοπική βιομηχανία, η οποία παράγει συνήθως γενόσημα – υποχρεώνοντας ταυτόχρονα τους ασφαλισμένους πολίτες να επιλέγουν τα συγκεκριμένα φάρμακα.

Αυτό επιτυγχάνεται είτε αυξάνοντας τις τιμές των πρωτοτύπων, είτε μειώνοντας τη συμμετοχή του κράτους, όσον αφορά την αγορά των πρωτοτύπων φαρμάκων, είτε προσφέροντας ειδικά κίνητρα για την αγορά των γενοσήμων.

(β) Στη συνέχεια, οι πολιτικοί «δημαγωγούν», ισχυριζόμενοι ότι ωφελούν τους πολίτες, καταπολεμώντας θαρραλέα τα συμφέροντα – οπότε κερδίζουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη, η οποία νομίζει ανόητα πως ωφελείται από τις χαμηλές τιμές, ενώ χαίρεται με την τιμωρία του «εγχώριου κατεστημένου» (μισαλλοδοξία).

(γ)  Οι τοπικές φαρμακοβιομηχανίες είτε χρεοκοπούν, είτε πωλούνται μισοτιμής στους ξένους.

(δ)  Αργότερα, σταδιακά, οι τιμές των γενοσήμων αυξάνονται, τα κίνητρα για την αγορά τους, η επιδότηση τους ουσιαστικά από το κράτος σταματάει και οι εισβολείς έχουν στη διάθεση τους μονοπωλιακά ολόκληρη την αγορά – κερδίζοντας πλουσιοπάροχα.

Περαιτέρω οι δαπάνες υγείας, για τις οποίες κατηγορείται η Ελλάδα από την ίδια την κυβέρνηση της, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι οι υψηλότερες παγκοσμίως, φαίνονται από τον πίνακα που ακολουθεί:

.

Δαπάνες υγείας ανά χώρα του κόσμου.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Στην πρώτη στήλη είναι οι δαπάνες υγείας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, στη δεύτερη οι κατά κεφαλήν δαπάνες, στην τρίτη το προσδόκιμο ζωής (από το οποίο φαίνεται η σχέση του με τις δαπάνες υγείας), ενώ στην τέταρτη τα νοσοκομειακά κρεβάτια ανά 1.000 κατοίκους. Με σκούρο κόκκινο είναι οι δημόσιες δαπάνες και με ανοιχτό οι ιδιωτικές – όπου φαίνεται καθαρά πόσο υψηλές είναι οι ιδιωτικές δαπάνες των Ελλήνων, σε σχέση με άλλες χώρες.

Ο πίνακας αφορά το 2007 (έκτοτε οι δαπάνες υγείας στην Ελλάδα έχουν περιορισθεί σημαντικά), ενώ στην τελευταία στήλη γίνεται σύγκριση με το 1995.

Σε κάθε περίπτωση, όταν υλοποιηθεί η μνημονιακή δέσμευση, σύμφωνα με την οποία οι δαπάνες φαρμάκων στην Ελλάδα θα πρέπει να περιορισθούν στο 1% του ΑΕΠ, το οποίο συνεχώς μειώνεται (από 240 δις € στα 190 δις € περίπου), η υγεία στην πατρίδα μας θα καταρρεύσει – πόσο μάλλον όταν τα φάρμακα θα αυξηθούν κατακόρυφα, αφού κλείσουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες.

Είναι ίσως σκόπιμο να σημειωθεί ότι, στη Νότια Αφρική, στην οποία εισέβαλλε το ΔΝΤ καταλύοντας τα πάντα, τόσο οι ιδιωτικές, όσο και οι δημόσιες ασφαλιστικές εταιρείες, αναλαμβάνουν το κόστος μόνο των γενοσήμων φαρμάκων – ενώ στις αναπτυσσόμενες (BRIC) οικονομίες τα γενόσημα έχουν μερίδιο αγοράς της τάξης του 80%. Ο μεγαλύτερος παραγωγός γενοσήμων είναι η Ινδία, ενώ οι δέκα πρώτες εταιρείες παραγωγής είναι οι εξής:

 .

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Μεγαλύτεροι παραγωγοί γενοσήμων το 2011, σε δις $

Α/Α	Εταιρεία	Έδρα	Τζίρος
1	Teva	Ισραήλ	18,31
2	Sandoz (Ανήκει στη Novartis)	Γερμανία	9,47
3	Mylan	Η.Π.Α.	6,13
4	Watson	Η.Π.Α.	4,58
5	Hospira	Η.Π.Α.	3,07
6	Actavis (Αγοράσθηκε από τηWatson)	Ελβετία	2,65
7	Zentiva (Ανήκει στη Sanofi)	Τσεχία	2,04
8	Stada	Γερμανία	2,39

 .

Ολοκληρώνοντας έχουμε την εντύπωση ότι, όπως το χρηματιστήριο μας έπαψε να ανήκει στις αναπτυγμένες οικονομίες (μοναδική χώρα της Ευρωζώνης), έτσι θα συμβεί και με όλα τα υπόλοιπα – ξεκινώντας από τα φάρμακα, στα οποία ήδη κατατασσόμαστε στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί φαίνεται το ποσοστό κατανάλωσης των γενοσήμων φαρμάκων, σε ορισμένες χώρες, σε τιμές παραγωγού (2010).

 .

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Μερίδιο του τζίρου των γενοσήμων, με κριτήριο την τιμή παραγωγού (2010)

Χώρα	Μερίδιο
Βέλγιο	12,6%
Βουλγαρία	42,5%
Δανία	24,2%
Γερμανία	30,2%
Γαλλία	13,1%
Ελλάδα	17,0%
Ιρλανδία	10,7%
Ολλανδία	11,5%
Αυστρία	22,4%
Πολωνία	56,4%
Πορτογαλία	20,8%
Σερβία	55,0%
Ισπανία	8,4%
Σουηδία	14,6%
Ελβετία	9,7%

Σημείωση: Με διάφορα κριτήρια ανά χώρα (φαρμακεία, συνολική αγορά κλπ.). Όπως φαίνεται το μερίδιο στην Ελβετία, χώρα παραγωγής φαρμάκων (Novartis), όπως και στη Γαλλία (Sanofi-Aventis) είναι πολύ χαμηλό. Στις φτωχότερες χώρες (Βουλγαρία, Σερβία κλπ.), το μερίδιο είναι πολύ υψηλό. 

.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι, θα παραμείνουμε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Ελπίζουμε δε να γίνει κατανοητό από τους υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή οι οποίοι, χωρίς φυσικά να το θέλουν, «παίζουν το παιχνίδι» των εισβολέων.

Σημείωση: Φυσικά δεν εγκρίνουμε κανενός είδους «ατασθαλίες» από όπου και αν προέρχονται (γιατροί, ασθενείς, εμπόριο/φαρμακεία, κράτος, εγχώρια και ξένη βιομηχανία).

Analyst.gr Team