Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΗΧΗΡΟ "ΧΑΣΤΟΥΚΙ" ΣΕ ΜΕΡΚΕΛ - ΣΟΙΜΠΛΕ> Γιούργκεν Χάμπερμας: "Η ηγεμονία της Γερμανίας οδηγεί σε καταστροφή - Φέρνει μνήμες Γ' Ράιχ"



Σε ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζει η Μέρκελ και ο Σόιμπλε στην Ευρώπη προέβη ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές, ο Γερμανός Γιούργκεν Χάμπερμας. Τι είπε ο κ. Χάμπερμας; Η πολιτική του Βερολίνου ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας εννοώντας φυσικά το Χίτλερ και τις σφαγές των Γερμανών σε βάρος των Ευρωπαικών λαών μεταξύ των οποίων και ο Ελληνικός. Αυτή τη φορά η «σφαγή» γίνεται με οικονομικά όπλα.
Ο χειρισμός της ευρωπαϊκής κρίσης από τη Γερμανία «ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας» και απειλεί «να οδηγήσει σε καταστροφή» είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές της Ευρώπης, ο (Γερμανός) Γιούργκεν Χάμπερμας, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση για μεγαλύτερη «αλληλεγγύη» και «περισσότερη Ευρώπη».
Ο 83χρονος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας- από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της νεομαρξιστικής Σχολής της Φραγκφούρτης τόνισε ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία που απολαμβάνει η χώρα του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο «δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη» και ότι «ο ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή».
Στην πρώτη μέχρι σήμερα μεγάλη ομιλία του για την ευρωπαϊκή κρίση, την οποία επέλεξε να απευθύνει σε απόσταση λίγων μόλιως χιλιομέτρων ανατολικά της βελγικής πρωτεύουσας, ο Χάμπερμας επέκρινε τους χειρισμούς των ευρωπαίων ηγετών, όσο και αυτούς των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και ζήτησε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ενωση σε «υπερεθνική δημοκρατία» και η ευρωζώνη «σε πλήρως λειτουργική πολιτική ένωση».
Ο γερμανός διανοητής υποστήριξε ότι η αποσύνδεση των όσων πρέπει να γίνουν σε οικονομικό επίπεδο, από αυτό που θεωρείται πολιτικώς ευφικτό από πλευράς ψηφοφόρων αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. «Η αναβολή της δημοκρατίας είναι πολύ επικίνδυνη κίνηση», είπε.
«Η κυβέρνηση της Γερμανίας κρατά το κλειδί της τύχης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα χέρια της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο φιλόσοφος, προσθέτοντας:  «το βασικό ερώτημα δεν είναι μόνο αν η Γερμανία είναι σε θέση να αναλάβει πρωτοβουλία, αλλά επίσης το κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον της».
«Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας», τόνισε ο γερμανός διανοητής, «αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης».
«Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανιώς μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να διολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον».
Ο γερμανός φιλόσοφος ζήτησε τη ριζική αναθεώρηση της γραμμής που ακολουθεί σήμερα η χώρα του και τη στροφή από τις απαιτήσεις για «σταθεροποίηση» των δημοσιονομικών, συρρίκνωση του κράτους προνοίας και των δημοσίων υπηρεσιών, σε μία πολιτική «αλληλεγγύης», με τις ευθύνες να αναλαμβάνονται από κοινού από το σύνολο της ευρωζώνης, την κοινοτικοποίηση του χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων.
Ο Χάμπερμας επεσήμανε ότι ο ενθουσιασμός που τρέφει παραδοσιακά η Γερμανία για την ΕΕ έχει τις ρίζες του στη μετα-ναζιστική προσπάθεια της χώρας για αποκατάσταση της εικόνας της σε διεθνές επίπεδο, μέσω της συμφιλίωσης με τη Γαλλία και τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπό την προστασία και την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, έως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1989.
«Για πρώτη φορά (σσ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) ο γερμανικός λαός έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μία φιλελεύθερη αυτοσυνειδησία», υποστήριξε ο Χάμπερμας, τονίζοντας ωστόσο ότι, «Η συγκεκριμένη επίπονη μεταμόρφωση της πολιτικής νοοτροπίας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη...» και ότι «Η Γερμανία δεν έχει απλώς συμφέρον, έχει ηθική ευθύνη να ακολουθήσει μία πολιτική αλληλεγγύης». «Αυτό που απαιτείται», είπε ο Χάμπερμας, «είναι μία προσπάθεια συνεργασίας μέσα από μία κοινή πολιτική προοπτική με στόχο την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στο σύνολο της ευρωζώνης».
Μία τέτοια προσπάθεια απαιτεί τόσο από την πλευρά της Γερμανίας όσο και άλλων χωρών της ΕΕ μία αναδιανομή των πόρων και του πλούτου τους, σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο, προς χάρη του  μακροπρόθεσμου συμφέροντός τους, κάτι που αποτελεί «κλασικό παράδειγμα αλληλευγγύης», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Ο Χάμπερμας εκτίμησε ότι η διαρθρωτικές ανισορροπίες μεταξύ χωρών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες βρίσκονται και στο επίκεντρο της κρίσης, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν με την πολιτική που ακολουθείται, καθώς οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αποφάσεις «με μοναδικό γνώμονα την εθνική τους οπτική γωνία». «Εως σήμερα η γερμανική κυβέρνηση έχει εμμένει σταθερά σε αυτό το δόγμα», είπε.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Η μυστική αναφορά του σχεδίου ανόρθωσης των ναζί μέσω της… ΕΕ!


http://olympia.gr/2013/04/29/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CE%B7-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%87%CE%B5/

ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ RED HOUSE REPORT. Πως το ναζιστικό χρήμα φυγαδεύτηκε στην Αμερική, έφτιαξε τα “δημοκρατικά κινήματα” τύπου ΓΑΠ και επανήλθε στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα.

Γερμανοί βιομήχανοι (ναι, σαν αυτούς που βράβευαν τον Παπανδρέου) και ανώτατα στελέχη των ναζί.

Revealed: The secret report that shows how the Nazis planned a Fourth Reich …in the EU

The paper is aged and fragile, the typewritten letters slowly fading. But US Military Intelligence report EW-Pa 128 is as chilling now as the day it was written in November 1944.
The document, also known as the Red House Report, is a detailed account of a secret meeting at the Maison Rouge Hotel in Strasbourg on August 10, 1944. There, Nazi officials ordered an elite group of German industrialists to plan for Germany’s post-war recovery, prepare for the Nazis’ return to power and work for a ‘strong German empire’. In other words: the Fourth Reich.
Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with I. G. Farben
Plotters: SS chief Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with Nazi-backed company I. G. Farben
The three-page, closely typed report, marked ‘Secret’, copied to British officials and sent by air pouch to Cordell Hull, the US Secretary of State, detailed how the industrialists were to work with the Nazi Party to rebuild Germany’s economy by sending money through Switzerland.
They would set up a network of secret front companies abroad. They would wait until conditions were right. And then they would take over Germany again.
The industrialists included representatives of Volkswagen, Krupp and Messerschmitt. Officials from the Navy and Ministry of Armaments were also at the meeting and, with incredible foresight, they decided together that the Fourth German Reich, unlike its predecessor, would be an economic rather than a military empire – but not just German.
The Red House Report, which was unearthed from US intelligence files, was the inspiration for my thriller The Budapest Protocol.
The book opens in 1944 as the Red Army advances on the besieged city, then jumps to the present day, during the election campaign for the first president of Europe. The European Union superstate is revealed as a front for a sinister conspiracy, one rooted in the last days of the Second World War.
But as I researched and wrote the novel, I realised that some of the Red House Report had become fact.
Nazi Germany did export massive amounts of capital through neutral countries. German businesses did set up a network of front companies abroad. The German economy did soon recover after 1945.
The Third Reich was defeated militarily, but powerful Nazi-era bankers, industrialists and civil servants, reborn as democrats, soon prospered in the new West Germany. There they worked for a new cause: European economic and political integration.
Is it possible that the Fourth Reich those Nazi industrialists foresaw has, in some part at least, come to pass?
The Red House Report was written by a French spy who was at the meeting in Strasbourg in 1944 – and it paints an extraordinary picture.
The industrialists gathered at the Maison Rouge Hotel waited expectantly as SS Obergruppenfuhrer Dr Scheid began the meeting. Scheid held one of the highest ranks in the SS, equivalent to Lieutenant General. He cut an imposing figure in his tailored grey-green uniform and high, peaked cap with silver braiding. Guards were posted outside and the room had been searched for microphones.
Auschwitz
Death camp: Auschwitz, where tens of thousands of slave labourers died working in a factory run by German firm I. G. Farben
There was a sharp intake of breath as he began to speak. German industry must realise that the war cannot be won, he declared. ‘It must take steps in preparation for a post-war commercial campaign.’ Such defeatist talk was treasonous – enough to earn a visit to the Gestapo’s cellars, followed by a one-way trip to a concentration camp.
But Scheid had been given special licence to speak the truth – the future of the Reich was at stake. He ordered the industrialists to ‘make contacts and alliances with foreign firms, but this must be done individually and without attracting any suspicion’.
The industrialists were to borrow substantial sums from foreign countries after the war.
They were especially to exploit the finances of those German firms that had already been used as fronts for economic penetration abroad, said Scheid, citing the American partners of the steel giant Krupp as well as Zeiss, Leica and the Hamburg-America Line shipping company.
But as most of the industrialists left the meeting, a handful were beckoned into another smaller gathering, presided over by Dr Bosse of the Armaments Ministry. There were secrets to be shared with the elite of the elite.
Bosse explained how, even though the Nazi Party had informed the industrialists that the war was lost, resistance against the Allies would continue until a guarantee of German unity could be obtained. He then laid out the secret three-stage strategy for the Fourth Reich.
In stage one, the industrialists were to ‘prepare themselves to finance the Nazi Party, which would be forced to go underground as a Maquis’, using the term for the French resistance.
Stage two would see the government allocating large sums to German industrialists to establish a ‘secure post-war foundation in foreign countries’, while ‘existing financial reserves must be placed at the disposal of the party so that a strong German empire can be created after the defeat’.
In stage three, German businesses would set up a ‘sleeper’ network of agents abroad through front companies, which were to be covers for military research and intelligence, until the Nazis returned to power.
‘The existence of these is to be known only by very few people in each industry and by chiefs of the Nazi Party,’ Bosse announced.
‘Each office will have a liaison agent with the party. As soon as the party becomes strong enough to re-establish its control over Germany, the industrialists will be paid for their effort and co-operation by concessions and orders.’
Enlarge The 1944 Red House Report
Extraordinary revelations: The 1944 Red House Report, detailing ‘plans of German industrialists to engage in underground activity’
The exported funds were to be channelled through two banks in Zurich, or via agencies in Switzerland which bought property in Switzerland for German concerns, for a five per cent commission.
The Nazis had been covertly sending funds through neutral countries for years.
Swiss banks, in particular the Swiss National Bank, accepted gold looted from the treasuries of Nazi-occupied countries. They accepted assets and property titles taken from Jewish businessmen in Germany and occupied countries, and supplied the foreign currency that the Nazis needed to buy vital war materials.
Swiss economic collaboration with the Nazis had been closely monitored by Allied intelligence.
The Red House Report’s author notes: ‘Previously, exports of capital by German industrialists to neutral countries had to be accomplished rather surreptitiously and by means of special influence.
‘Now the Nazi Party stands behind the industrialists and urges them to save themselves by getting funds outside Germany and at the same time advance the party’s plans for its post-war operations.’
The order to export foreign capital was technically illegal in Nazi Germany, but by the summer of 1944 the law did not matter.
More than two months after D-Day, the Nazis were being squeezed by the Allies from the west and the Soviets from the east. Hitler had been badly wounded in an assassination attempt. The Nazi leadership was nervous, fractious and quarrelling.
During the war years the SS had built up a gigantic economic empire, based on plunder and murder, and they planned to keep it.
A meeting such as that at the Maison Rouge would need the protection of the SS, according to Dr Adam Tooze of Cambridge University, author of Wages of Destruction: The Making And Breaking Of The Nazi Economy.
He says: ‘By 1944 any discussion of post-war planning was banned. It was extremely dangerous to do that in public. But the SS was thinking in the long-term. If you are trying to establish a workable coalition after the war, the only safe place to do it is under the auspices of the apparatus of terror.’
Shrewd SS leaders such as Otto Ohlendorf were already thinking ahead.
As commander of Einsatzgruppe D, which operated on the Eastern Front between 1941 and 1942, Ohlendorf was responsible for the murder of 90,000 men, women and children.
A highly educated, intelligent lawyer and economist, Ohlendorf showed great concern for the psychological welfare of his extermination squad’s gunmen: he ordered that several of them should fire simultaneously at their victims, so as to avoid any feelings of personal responsibility.
By the winter of 1943 he was transferred to the Ministry of Economics. Ohlendorf’s ostensible job was focusing on export trade, but his real priority was preserving the SS’s massive pan-European economic empire after Germany’s defeat.
Ohlendorf, who was later hanged at Nuremberg, took particular interest in the work of a German economist called Ludwig Erhard. Erhard had written a lengthy manuscript on the transition to a post-war economy after Germany’s defeat. This was dangerous, especially as his name had been mentioned in connection with resistance groups.
But Ohlendorf, who was also chief of the SD, the Nazi domestic security service, protected Erhard as he agreed with his views on stabilising the post-war German economy. Ohlendorf himself was protected by Heinrich Himmler, the chief of the SS.
Ohlendorf and Erhard feared a bout of hyper-inflation, such as the one that had destroyed the German economy in the Twenties. Such a catastrophe would render the SS’s economic empire almost worthless.
The two men agreed that the post-war priority was rapid monetary stabilisation through a stable currency unit, but they realised this would have to be enforced by a friendly occupying power, as no post-war German state would have enough legitimacy to introduce a currency that would have any value.
That unit would become the Deutschmark, which was introduced in 1948. It was an astonishing success and it kick-started the German economy. With a stable currency, Germany was once again an attractive trading partner.
The German industrial conglomerates could rapidly rebuild their economic empires across Europe.
War had been extraordinarily profitable for the German economy. By 1948 – despite six years of conflict, Allied bombing and post-war reparations payments – the capital stock of assets such as equipment and buildings was larger than in 1936, thanks mainly to the armaments boom.
Erhard pondered how German industry could expand its reach across the shattered European continent. The answer was through supranationalism – the voluntary surrender of national sovereignty to an international body.
Germany and France were the drivers behind the European Coal and Steel Community (ECSC), the precursor to the European Union. The ECSC was the first supranational organisation, established in April 1951 by six European states. It created a common market for coal and steel which it regulated. This set a vital precedent for the steady erosion of national sovereignty, a process that continues today.
But before the common market could be set up, the Nazi industrialists had to be pardoned, and Nazi bankers and officials reintegrated. In 1957, John J. McCloy, the American High Commissioner for Germany, issued an amnesty for industrialists convicted of war crimes.
The two most powerful Nazi industrialists, Alfried Krupp of Krupp Industries and Friedrich Flick, whose Flick Group eventually owned a 40 per cent stake in Daimler-Benz, were released from prison after serving barely three years.
Krupp and Flick had been central figures in the Nazi economy. Their companies used slave labourers like cattle, to be worked to death.
The Krupp company soon became one of Europe’s leading industrial combines.
The Flick Group also quickly built up a new pan-European business empire. Friedrich Flick remained unrepentant about his wartime record and refused to pay a single Deutschmark in compensation until his death in July 1972 at the age of 90, when he left a fortune of more than $1billion, the equivalent of £400million at the time.
‘For many leading industrial figures close to the Nazi regime, Europe became a cover for pursuing German national interests after the defeat of Hitler,’ says historian Dr Michael Pinto-Duschinsky, an adviser to Jewish former slave labourers.
‘The continuity of the economy of Germany and the economies of post-war Europe is striking. Some of the leading figures in the Nazi economy became leading builders of the European Union.’
Numerous household names had exploited slave and forced labourers including BMW, Siemens and Volkswagen, which produced munitions and the V1 rocket.
Slave labour was an integral part of the Nazi war machine. Many concentration camps were attached to dedicated factories where company officials worked hand-in-hand with the SS officers overseeing the camps.
Like Krupp and Flick, Hermann Abs, post-war Germany’s most powerful banker, had prospered in the Third Reich. Dapper, elegant and diplomatic, Abs joined the board of Deutsche Bank, Germany’s biggest bank, in 1937. As the Nazi empire expanded, Deutsche Bank enthusiastically ‘Aryanised’ Austrian and Czechoslovak banks that were owned by Jews.
By 1942, Abs held 40 directorships, a quarter of which were in countries occupied by the Nazis. Many of these Aryanised companies used slave labour and by 1943 Deutsche Bank’s wealth had quadrupled.
Abs also sat on the supervisory board of I.G. Farben, as Deutsche Bank’s representative. I.G. Farben was one of Nazi Germany’s most powerful companies, formed out of a union of BASF, Bayer, Hoechst and subsidiaries in the Twenties.
It was so deeply entwined with the SS and the Nazis that it ran its own slave labour camp at Auschwitz, known as Auschwitz III, where tens of thousands of Jews and other prisoners died producing artificial rubber.
When they could work no longer, or were verbraucht (used up) in the Nazis’ chilling term, they were moved to Birkenau. There they were gassed using Zyklon B, the patent for which was owned by I.G. Farben.
But like all good businessmen, I.G. Farben’s bosses hedged their bets.
During the war the company had financed Ludwig Erhard’s research. After the war, 24 I.G. Farben executives were indicted for war crimes over Auschwitz III – but only twelve of the 24 were found guilty and sentenced to prison terms ranging from one-and-a-half to eight years. I.G. Farben got away with mass murder.
Abs was one of the most important figures in Germany’s post-war reconstruction. It was largely thanks to him that, just as the Red House Report exhorted, a ‘strong German empire’ was indeed rebuilt, one which formed the basis of today’s European Union.
Abs was put in charge of allocating Marshall Aid – reconstruction funds – to German industry. By 1948 he was effectively managing Germany’s economic recovery.
Crucially, Abs was also a member of the European League for Economic Co-operation, an elite intellectual pressure group set up in 1946. The league was dedicated to the establishment of a common market, the precursor of the European Union.
Its members included industrialists and financiers and it developed policies that are strikingly familiar today – on monetary integration and common transport, energy and welfare systems.
When Konrad Adenauer, the first Chancellor of West Germany, took power in 1949, Abs was his most important financial adviser.
Behind the scenes Abs was working hard for Deutsche Bank to be allowed to reconstitute itself after decentralisation. In 1957 he succeeded and he returned to his former employer.
That same year the six members of the ECSC signed the Treaty of Rome, which set up the European Economic Community. The treaty further liberalised trade and established increasingly powerful supranational institutions including the European Parliament and European Commission.
Like Abs, Ludwig Erhard flourished in post-war Germany. Adenauer made Erhard Germany’s first post-war economics minister. In 1963 Erhard succeeded Adenauer as Chancellor for three years.
But the German economic miracle – so vital to the idea of a new Europe – was built on mass murder. The number of slave and forced labourers who died while employed by German companies in the Nazi era was 2,700,000.
Some sporadic compensation payments were made but German industry agreed a conclusive, global settlement only in 2000, with a £3billion compensation fund. There was no admission of legal liability and the individual compensation was paltry.
A slave labourer would receive 15,000 Deutschmarks (about £5,000), a forced labourer 5,000 (about £1,600). Any claimant accepting the deal had to undertake not to launch any further legal action.
To put this sum of money into perspective, in 2001 Volkswagen alone made profits of £1.8billion.
Next month, 27 European Union member states vote in the biggest transnational election in history. Europe now enjoys peace and stability. Germany is a democracy, once again home to a substantial Jewish community. The Holocaust is seared into national memory.
But the Red House Report is a bridge from a sunny present to a dark past. Joseph Goebbels, Hitler’s propaganda chief, once said: ‘In 50 years’ time nobody will think of nation states.’
For now, the nation state endures. But these three typewritten pages are a reminder that today’s drive towards a European federal state is inexorably tangled up with the plans of the SS and German industrialists for a Fourth Reich – an economic rather than military imperium.
• The Budapest Protocol, Adam LeBor’s thriller inspired by the Red House Report, is published by Reportage Press.

Οριακό προβάδισμα της ΝΔ σε νέα δημοσκόπηση


Οριακό προβάδισμα 0,6% της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου, δείχνει δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρία Alco για λογαριασμό της ιστοσελίδας «Newsit».
Συγκεκριμένα, στο ερώτημα «αν γίνονταν σήμερα εκλογές τι θα ψηφίζατε», ΝΔ απαντά το 20,5% των ερωτηθέντων (σε σχέση με 20,7% τον Μάρτιο), και ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ το 19,9% (20,1%). Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 9,3% (9,2%), το ΠΑΣΟΚ με 5,5% (6,6%), οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 5% (6,3%), το ΚΚΕ με 4,9% (5,4%) και η ΔΗΜΑΡ με 3,7% (4,1%).
Για πρώτη φορά μετρήθηκαν σε δημοσκόπηση το κόμμα Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα (Α. Λοβέρδος) που λαμβάνει 2% και το κόμμα Σχέδιο Β (Αλ. Αλαβάνος) που λαμβάνει 1,4%. ‘Αλλο Κόμμα απάντησε το 5,2% (5,8%), Λευκό το 3,9% (5%), Αποχή το 8,1% (9,3%) ενώ Αναποφάσιστοι δήλωσαν το 10,6% των ερωτηθέντων (7,5%).
Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής (χωρίς άκυρο/λευκό και με αδιευκρίνιστη αποχή) η ΝΔ λαμβάνει 23,3% και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ 22,6%. Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 10,6%, το ΠΑΣΟΚ με 6,3%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 5,7%, το ΚΚΕ με 5,6%, η ΔΗΜΑΡ με 4,2%. Στη συνέχεια βρίσκονται η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα με 2,4% και το Σχέδιο Β με 1,7%. ‘Αλλο Κόμμα απάντησε το 5,9%, ενώ 11,7% λαμβάνει η κατηγορία των αναποφάσιστων.
Στο ερώτημα «ποιον θεωρείται πιο αξιόπιστο πρωθυπουργό μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα», τον Α. Σαμαρά επιλέγει το 35%, τον Α. Τσίπρα το 21%, ενώ το 44% των ερωτηθέντων απαντάει «Κανένας».
Η γεωγραφική κάλυψη της έρευνας είναι πανελλαδική και πραγματοποιήθηκε το διάστημα 23 με 26 Απριλίου 2013.

Μαζικές διαδηλώσεις στην Συρία για την απελευθέρωση των ιεραρχών: Στην Ελλάδα δεν ακούγεται άχνα!


Στην Ελλάδα δεν ακούγεται άχνα. Στον υποτιθέμενο θεματοφύλακα της Ελληνορθόδοξης κληρονομιάς. Είμαστε πιο ανάξιοι απ’ όσο φανταζόμασταν. Φανταστείτε ότι υπάρχουν ελληνόφωνα ΜΜ”Ε” που περιέγραφαν τον Ελληνα Ορθόδοξο ιεράρχη ως …φιλέλληνα! Τέτοια ντροπή πως να ξεπλυθεί.  


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/04/mazikes-diadhlwseis-sthn-syria-gia-thn-apeleftherwsh-twn-ierarxwn.html#ixzz2RrqWGpIP

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΡΤΕΛ “ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ”.


http://olympia.gr/2013/04/29/cartel-greece/

Η ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝΘΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛ

ΟΛΑ ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ.

«ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ απειλεί να σαρώσει όλο το πολιτικό σύστημα»

“Εμπλέκονται 30 υψηλόβαθμοι κρατικοί υπάλληλοι που παραμένουν στις θέσεις τους με όλες τις κυβερνήσεις, έχουν διασυνδέσεις με 15 ανώτατα στελέχη πολυεθνικών που ελέγχουν όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα καικατευθύνουν τις αποφάσεις των υπουργών”

Αποκάλυψη> Η Σταρ Ελλάς από την Πάτρα, ο Αντώνης και ο νυχτερινός περίπατος με τον "Αργεντίνο" από το εστιατόριο "Διόνυσος".


http://www.kourdistoportocali.com/articles/20623.htm



Παρέα με μια σπουδαία φυσιογνωμία της Τέχνης και του Πνεύματος, σε έναν νυχτερινό περίπατο χαλάρωσης μετά από μια ακόμη περιφανή νίκη. O Αντώνης Σαμαράς έχοντας στο πλευρό του τονΔημήτρη Σταμάτημε το «φυζίκ» συνταξιούχου Αργεντίνου ζιγκολό ή παλιού γκαρσονιού στο «Διόνυσο»όπως θα έλεγε και ο Τζον Λε Καρέ Φαήλος, αμέσως μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου, σε μια σύντομη βόλτα ως το Πολεμικό Μουσείο. 
Πέρα από τη πλάκα, στον Σαμαρά αξίζει μια επιβράβευση μια και από την στιγμή που επέστρεψε από την εξορία αποδεικνύεται- ακόμη και για τους ορκισμένους εχθρούς του- πολιτική έκπληξη.
Σ΄αυτό συμβάλει και η ανυπαρξία των πολιτικών του αντιπάλων και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκτός από τις άναρθρες κραυγές ντοπαρισμένου πλήθους που ετοιμάζεται να καταλάβει τα ανάκτορα και την υπόθαλψη διεφθαρμένων συνδικαλιστών και νταβατζήδων δεν υπάρχει καμία ευδιάκριτη εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση και αναγέννησης της χώρας.
Ο Τσίπρας, όταν βρίσκεται στην Ελλάδα, προσπαθεί να ισοροπήσει ανάμεσα στην κατάργηση, την αναστολή και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, στον λίγο χρόνο που του περισσεύει από τα ραντεβού με την διαπλοκή και την υπεράσπιση των νταβατζήδων.
Ο απερίγραπτος Γιάννης Μηλιός που είναι και καθηγηταράς δεν έχει ακούσει τίποτε όλα αυτά τα χρόνια για τα σκάνδαλα των απόρρητων συμβάσεων ΟΠΑΠ-Ιντραλότ, ούτε φυσικά για τις δικαστικές περιπέτειες του Κόκκαλη. Το ίδιο και η μουσίτσα ο Λαφαζάνης. Αυτοί λοιπόν παρέα με τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ περιμένουν πως και πως να καταλάβουν τα γιοφύρια της εξουσίας. 
Πιο πίσω έρχονται οι πασόκοι του Ροβέρτου Σπυρόπουλου με τα 54 εκατ. ευρώ για κομματικά εισιτήρια και οι ναζιστές του Μιχαλολιάκου. Ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του φίλου μου του Καμμένου, ο οποίος αντί να εκπονήσει ένα σοβαρό και πειστικό πρόγραμμα για τη χώρα ανοίγει καυγάδες με τον Γεωργιάδη με αποτέλεσμα να γίνεται κακό πρότυπο για τον Παύλο Χαικάλη ο οποίος έχει τον αμάζευτο. Για το ΚΚΕ τα λόγια είναι περιττά με τον γραφειοκράτη αγροφύλακα Κουτσούμπα να συνεχίζει το αυτοκτονικό έργο της Παπαρήγα.
Συμπέρασμα>Λείπει από την πολιτική ζωή του τόπου η πειστική πρόταση εξόδου από το αδιέξοδο η οποία θα συνδυάζεται με την παρουσία σοβαρών ανθρώπων στην ηγεσία ενός νέου φορέα. 

Y.Γ>Η φωτογραφία είναι από το κινητό του πολιτικού συντάκτη Νίκου Παναγιωτόπουλου,συνεργάτη του Newpost, ο οποίος ακολούθησε με την βέσπα του το δίδυμο Σαμαρά-Σταμάτη στον νυχτερινό φιλοσοφικό περίπατο μακριά από τους κοριούς των γραφείων. Ο Νίκος υποσχέθηκε στον "Αργεντίνο" Σταμάτη ότι θα του γνωρίσει μια Πατρινιά που είχε βγειΣταρ Ελλάς (όχι τη γνωστή του 2008), με αποτέλεσμα ο άτεγκτος φίλος και σύμβουλος του πρωθυπουργού να ενδώσει. Να δούμε τώρα πως θα καταφέρει ο Παναγιωτόπουλος να κάνει πράξη την υπόσχεσή του. Δεν κάνουμε πλάκα, ξέρουμε και το όνομα...

ΙΝΚΑ – ΔΤ 432, 29.04.13: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ - ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΕΡΙΤΖΗΔΕΣ


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΕΡΙΤΖΗΔΕΣ

Το νερό είναι φυσικό, κοινωνικό και εθνικό αγαθό. Δεν επιτρέπεται η εμπορευματοποίησή του. Το διαχειρίζεται το κράτος, όχι με σκοπό το κέρδος, αλλά την είσπραξη από τους πολίτες των ελάχιστων λειτουργικών εξόδων για να έχει τη δυνατότητα να τους παρέχει φτηνό, καθαρό νερό.

Στα πλαίσια του νέου ολοκληρωτισμού, χρησιμοποιείται για κερδοσκοπία από εταιρείες αεριτζήδων (που μας «πουλάνε» τα φυσικά και κοινωνικά μας δικαιώματα χωρίς να παράγουν τίποτα) και που θα διαθέτουν ακριβό και κακής ποιότητας νερό. Σε αρκετές περιπτώσεις, η χαμηλή ποιότητα του νερού οδήγησε σε μαζικές μολύνσεις, όπως στη Ν. Αφρική,ακόμη και σε θανάτους, όπως στον Καναδά. Στη Ρουμανία, από το 2001 όπου η υπηρεσία ιδιωτικοποιήθηκε, η τιμή του νερού δωδεκαπλασιάστηκε! Πολλά είναι και τα παραδείγματα διαφθοράς και μεγαλοφοροδιαφυγής από αυτές τις εταιρείες, με τρανταχτό το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, όπου αποκαλύφθηκε ότι οι εργασίες των επιχειρήσεων ύδρευσης επιβαρύνουν τους βρετανούς καταναλωτές ετησίως με περίπου 2 δις λίρες περισσότερα απ όσα αν χρηματοδοτούνταν από το κράτος!

Στη Γαλλία, που είχε μακροχρόνια παρουσία ιδιωτών στη διαχείριση του νερού, και μάλιστα με γαλλικές πολυεθνικές, έχει αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία : στο Παρίσι και σε άλλες οκτώ γαλλικές πόλεις, το νερό επιστρέφει στους δήμους και οι εταιρείες των αεριτζήδων απομακρύνονται.

Το ΙΝΚΑ συνεργάζεται με την οργάνωση SAVEGREEKWATER και συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για τη θεσμοθέτηση από το ευρωκοινοβούλιο της μη εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης. Αυτή τη στιγμή 1.500.000 ευρωπαίοι πολίτες έχουν υπογράψει το επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών. Στην Ελλάδα, οι συμμετοχές φτάνουν τις 8.500, ενώ πρέπει να είναι τουλάχιστον 16.500.

Καλούμε όλους τους Έλληνες να ενημερωθούν και να υπογράψουν το κείμενο της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών, με την απάιτηση το νερό να συνεχίσει να παρέχεται ως δημόσιο αγαθό σε υψηλή ποιότητα και χαμηλή τιμή.
          
 Ο ιστότοπος που μπορούν οι Έλληνες πολίτες να υπογράψουν είναι :
·          ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ (ΝΕΡΟ, ΑΕΡΑΣ, ΟΙΚΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ)
·          ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΕΡΙΤΖΗΔΕΣ
·          ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ
·          ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ, ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ κτλ
ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΦΥΣΙΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ.
  
ΥΓ: Όποια  «έξυπνα παλικάρια», αν «αγοράσουν» το Ελληνικό Νερό δεν θα δώσουν ούτε δεκάρα! Αντιθέτως θα εισπράξουν πάνω από 700.000.000 ευρώ! Δηλαδή το σύνολο των απαιτήσεων της ΕΥΔΑΠ προς το κράτος και ΟΤΑ μείον την τιμή «πώλησης»…

Κάτι πολύ άσχημο μας ετοιμάζουν! - Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.








Αθήνα, 29 Απριλίου 2013.

Κάτι πολύ άσχημο μας ετοιμάζουν!

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Κάτι πολύ άσχημο ετοιμάζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, για τους Λαούς όλου του κόσμου.

Τον χορό έσυρε και πάλι ο εκπρόσωπος της οικογένειας εκείνης, η οποία χρηματοδότησε και τους δύο παγκοσμίους πολέμους, και μάλιστα όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές: Των Rothchild. Με πρώτο τον Evelyn Robert Adrian de Rothschild, Βρετανό χρηματιστή, ο οποίος πρόσφατα σε διεθνές ΜΜΕ, δήλωσε: «Νομίζω πως όλοι πρέπει να στραφούμε προς αυτή την ευκαιρία που μας δίνεται και να κινηθούμε προς την κατεύθυνση ενός παγκόσμιου νομίσματος».

Την ίδια ώρα:
534 τόνοι χρυσού, που αποτελεί ρεκόρ αγορών χρυσού τα τελευταία 50 χρόνια, αγοράστηκαν πέρυσι από τις Κεντρικές τράπεζες, σύμφωνα με τα στοιχεία του World Gold Council. Οι συνολικές αγοραπωλησίες έφθασαν στο απίστευτο ποσό των 236,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι μεγαλύτεροι αγοραστές χρυσού είναι οι Κεντρικές Τράπεζες Ινδίας και Κίνας.
Κεντρικές Τράπεζες μικρών χωρών, όπως της Σρι Λάνκα, του Μπανγκλαντές και του Μαυρικίου, αγοράζουν επίσης «μανιωδώς» χρυσό. (Οι περισσότερες από αυτές αγόρασαν χρυσό που πούλησε το ΔΝΤ επί Ντομινίκ Στρος Καν το 2009 και το 2010).
Μεγάλοι ακόμη αγοραστές χρυσού, σύμφωνα με το WGC είναι οι Κεντρικές Τράπεζες Ρωσίας, Ουκρανίας, Νότιας Κορέας και Τουρκίας.
Η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, ανακοίνωσε επίσημα, ότι σχεδιάζει να επαναπατρίσει όλα τα αποθεματικά της σε χρυσό που φυλάσσονται στη Γαλλία και στη FED της Νέας Υόρκης.
Το Ιράν, προχωρά σε επαναπατρισμό του χρυσού από τα θησαυροφυλάκια των διεθνών τραπεζών, επιτείνοντας τον εκνευρισμό των Αμερικανών.
Ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας, μιλάει για την ανάγκη «κλειδώματος» των διεθνών νομισματικών συναλλαγών, σε «σταθερή αξία», εννοώντας φυσικά το χρυσό και το ασήμι.
Η Ελβετία, «κόβει» και διαθέτει διεθνώς χρυσό σε μικρά κουτάκια των 10 φύλλων, αξίας 50 περίπου δολαρίων έκαστο, στήνοντας μια νέα βάση στις συναλλαγές.
Αναπτυγμένες χώρες όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νότια Αφρική, εκδίδουν επίσημα και με την εγγύηση των Δημοσίων τους, χρυσά και ασημένια κέρματα, με πραγματικό αντίκρισμα, σε καθαρό ασήμι και χρυσό (Mints).
Τέλος, το δολάριο, είναι πια κουρελόχαρτο, δεν έχει καμία σχέση με το GNP Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) των ΗΠΑ, καμία δυναμική δηλαδή την οποία απέκτησε το εθνικό τους νόμισμα με τη συμφωνία τουBreton Woods, τo 1944. Το οποίο και συντηρείται, με τη τρομοκρατία της υπεροπλίας της υπερδύναμης και τις εγκληματικές της εισβολές και κατοχές ξένων χωρών όπως το Ιράκ και το Αφγανιστά. Παράλληλα, οι ιδιωτικές αμερικανικές τράπεζες οι οποίες είναι «συνέταιροι» της FED, της κεντρικής δηλαδή τράπεζας των ΗΠΑ η οποία τυπώνει πια ασύστολα δολάρια/κουρελόχαρτα, συγκεντρώνουν καθημερινά τεράστια αποθέματα χρυσού και ασημιού.

Επίσης την ίδια ώρα, στη δύστυχη χώρα μας, την χώρα της κατοχικής κυβέρνησης των δωσίλογων, των κρετίνων επαγγελματιών πολιτικών και του Λαού που σέρνεται μεταξύ του Σουλειμάν, της Φατμαγκιούλ, του Τσίπρα και του Μιχαλολιάκου:
Τα ορυχεία χρυσού παραδίδονται αντί πινακίου φακής στις πολυεθνικές.
Χιλιάδες σιχαμεροί σαράφηδες, αγοράζουν άρον-άρον τις βέρες και τα δαχτυλίδια των πενόμενων και πανικοβλημένων Ελλήνων. Κανένας δεν τους ελέγχει, παρά μόνον από ότι όλα δείχνουν, όταν παραβιάζουν τους «νόμους» της δικής τους «νύχτας».
Ο ελάχιστος χρυσός του ελληνικού δημοσίου που απέμεινε μετά το ξεπούλημά του από το Σημίτη, (ως υποθήκη για τα περιβόητα swaps), είναι άγνωστο που βρίσκεται και αν έγινε και αυτός ενέχυρο (collateral).

Όλα δείχνουν πως κάτι πάρα πολύ σοβαρό ετοιμάζουν στους Λαούς. Και ακόμη πως η Ελλάδα και ο Λαός της, θα είναι ένα από τα πρώτα πειραματόζωα. Πειραματόζωα, τα οποία ακόμη παλεύουν για τα δανεικά τους, αντί να αντιληφθούν πως ήλθε η ώρα, να παλέψουν για τα ιδανικά τους.



Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ!



Υ.Γ. Εκατοντάδες και τα τηλεφωνήματα αλλά και οι επιστολές στο Πατριωτικό Μέτωπο, με τα παρακάτω ερωτήματα/έκφραση αγωνίας:
Είσαστε ένα δυναμικό Κίνημα, με μεγάλη δράση και αρκετές χιλιάδες μέλη. Γιατί δεν κάνετε κάτι για να σταματήσει αυτό το κακό.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Δεν είμαστε Κίνημα vigilante. Είμαστε επαναστατικό Κίνημα, ανατροπής του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Και η ιστορία έχει άπειρες φορές διδάξει πως για να καρπίσει μια επανάσταση, θα πρέπει να τη ζητήσει, η μεγάλη πλειοψηφία του Λαού. Και ο ελληνικός Λαός, δυστυχώς ακόμη ψάχνεται σε «μεσσίες» και «σωτήρες». Ούτε δείχνει – ακόμη τουλάχιστον – πως είναι έτοιμος, να «ανασκουμπωθεί», για να επανεκκινήσει την οικονομία του. Ο αγρότης να ξαναγυρίσει στο χωράφι του, ο βιοτέχνης να ξαναβάλει μπρός τη βιοτεχνία του, ο εργαζόμενος να εγκαταλείψει τις κρατικοδίαιτες κομματοκρατούμενες συνδικαλιστικές του οργανώσεις.
Δεν σας γνωρίζει η μεγάλη πλειοψηφία του Λαού.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Μην περιμένετε να μας «παίξουν» τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι. Η Άμεση Δημοκρατία και το Πατριωτικό Μέτωπο που την εκφράζει πολιτικά αλλά και ολοκληρωμένα στη χώρα μας, είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους. Δεν πρόκειται λοιπόν να μας δείτε στα λυματοκάναλά τους. Από την άλλη, όταν ο Λαός αποφασίσει να βρει «τα δικά του παιδιά», αυτά που δεν του ζητούν τίποτε, παρά μόνο τη στήριξη, και όχι την ψήφο του, θα μας βρει. Εξ’ άλλου, είναι πια κοινά αποδεκτό, ακόμη και από τους εχθρούς μας, πως είμαστε το μόνο επαναστατικό πολιτικό Κίνημα της χώρας, το οποίο έχει σαφείς και ξεκάθαρες προτάσεις αλλά και λύσεις στα αδιέξοδα.
Ο πολιτικός σας στόχος της Άμεσης Δημοκρατίας και του περάσματος των εξουσιών στο Λαό, ακούγεται «εξωτικός» στη μεγάλη πλειοψηφία του Λαού.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Δεν είμαστε πολιτικοί απατεώνες, ούτε σκοπεύουμε να γίνουμε. Τα σχήματα, αριστερά (σταλινικού ή και ροζουλί τύπου), και δεξιά (νεοφιλελεύθερου ή ακόμη και ακροδεξιού τύπου), εκτός του ότι έχουν δοκιμασθεί άπειρες φορές και απέτυχαν, το μόνο που εγγυούνται, είναι η περεταίρω καταστροφή της Πατρίδας και του Λαού μας. Από την άλλη, τα 200 χρόνια σταθερότητας και ανάπτυξης της Αμεσοδημοκρατικής Ελβετίας, αλλά και η πρόσφατη νίκη του Ισλανδικού Λαού μέσα από διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας, απέδειξαν πως και η νίκη του Πατριωτικού Μετώπου, άρα και του ελληνικού Λαού, ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ.
Τι επομένως πρέπει να γίνει;

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Να συμπαραταχθεί ο Λαός, με τη πρότασή μας. Δεν του ζητάμε εξ’ άλλου, παρά να του παραδώσουμε όλες τις εξουσίες - νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική - στα χέρια του.



Τρέχει σήμερα ο Λαός μας, πίσω από κάθε παλαβιάρη και ξεκούδουνο, που του γεμίζει τα αφτιά με παχιά λόγια και μάλιστα με επικίνδυνες και εμφυλιοπολεμικές ρητορικές. Πίσω από σχήματα, τα οποία το μόνο που έκαναν, ήταν να ζητάνε την ψήφο του και παράλληλα να τα κονομάνε. Το Πατριωτικό Μέτωπο αντιθέτως, χωρίς να ζητήσει τίποτε όλα αυτά τα χρόνια, μόνο πράξεις έκανε, υπηρετώντας το Λαό. Πράξεις αντίστασης όπως η ολοκλήρωση του Νέου Συντάγματος, το όχι στα διόδια, τη διανομή δεκάδων τόνων σπόρων στους αγρότες, την οργάνωση δικτύου πραγματικής κοινωνικής αλληλεγγύης και όχι ζητιανιάς κλπ κλπ, ενώ ήταν παρόν σε όλες τις εκφράσεις της αντίστασης του Λαού μας τα τελευταία χρόνια πρωτοστατώντας - δυστυχώς ανεπιτυχώς δεδομένης της μισαλλόδοξης και αντιδημιουργικής λογικής του "εγώ θα είμαι αρχηγός- εγώ θα σώσω την Ελλάδα" - σε κάθε προσπάθεια συνένωσης των Πατριωτικών Αντιστασιακών Δυνάμεων του τόπου.



Ας στραφεί λοιπόν ο Λαός στα παιδιά του. Είναι η μοναδική και ελάχιστή του υποχρέωση, στην ιστορία του, στον πολιτισμό του, στην αξιοπρέπειά του. Και δεν κοστίζει τίποτε σ’ αυτόν, μια που έχουμε βάλει – και το γνωρίζει – ενέχυρο, το δικό μας ιδρώτα, το δικό μας αίμα. Μια που έτσι γίνονταν για χιλιάδες τώρα χρόνια σε τούτον τον τόπο τον μαγεμένο, έτσι θα γίνει και τώρα: Οι λίγοι θα πάνε μπροστά. Οι λίγοι θα πληρώσουν το τίμημα. Αυτοί οι λίγοι όμως, έχουν μια ελάχιστη απαίτηση: Την εκτίμηση, τη στήριξη και την αγάπη του Λαού.





Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr
allilegion@gmail.com

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 439 29.04.2013: Πηνελόπη Δέλτα - Αθανάσιος Διάκος (Απρίλιος 1941 - Απρίλιος 1821)


            ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 439 29.04.2013

27 Απριλίου πήρε δηλητήριο η Πηνελόπη Δέλτα
Πηνελόπη Δέλτα: Η προγιαγιά του Α.Σαμαρά αυτοκτόνησε όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Αθήνα...
http://2.bp.blogspot.com/-Okh-ohjhIrU/T99-qeH2cmI/AAAAAAAAFpc/3QWKvmhoXnw/s320/DELTApinelS.jpg
Απρίλης 1941. Στις 27 Απριλίου, τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Αθήνα και η Πηνελόπη Δέλτα μπαίνει στη λίστα με τους «ιδανικούς αυτόχειρες». Παίρνει δηλητήριο και πέντε μέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου,
ξεψυχάει αφήνοντας ένα λιτό σημείωμα για τα παιδιά της.
«Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».
Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Επάνω στον τάφο της χαράχτηκε μόνο η λέξη «Σιωπή». Όσοι έχουν διαβάσει τον «Τρελαντώνη» δεν μπόρεσαν παρά να αναγνωρίσουν στην αδερφή του, τη μικρή Πουλουδιά, μία από τις πιο σημαντικές Ελληνίδες συγγραφείς, την Πηνελόπη Δέλτα και προγιαγιά του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, στο άλλο άκρο της περήφανης προγόνου του, υποκλίνεται στις αξιώσεις υποτέλειας για τους Έλληνες πολίτες που προβάλλουν σήμερα οι απόγονοι των Γερμανών κατακτητών...
defencenet.gr

ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
ΕΓΩ ΓΡΑΙΚΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΡΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΑΚΟΥΣ
ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
ΤΟΝ ΣΟΥΒΛΙΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ 23 ΑΠΡΙΛΗ 1821
ΕΠΝΙΞΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΕΡΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ  ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΒΟΓΚΗΤΟ
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΨΥΧΗΣΕΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΨΙΘΥΡΙΣΕ
΄΄ ΓΙΑ ΔΕΣ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΄΄
ΠΕΤΑΞΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΠΡΙΑ 80 ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΣΑΒΕΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ – ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
Ούτε οι Γερμανοί άλλαξαν, Ούτε οι Τούρκοι άλλαξαν.
Τους Έλληνες ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ ΟΙ 300 της Βουλής και τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΜΕ.

Να δούμε ποια ΜΜΕ θα καταχωρήσουν αυτό εδώ το Δελτίο Τύπου.


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ. “ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΑΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ” Ε;


http://olympia.gr/2013/04/29/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9/

ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ;

ΤΑ 219 ΔΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ 40 ΔΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΚΑΝΑΝ ΦΤΕΡΑ!

ΕΙΔΑΤΕ ΠΟΥ “ΛΕΦΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ”;

“Πως θα πληρώναμε μισθούς και συντάξεις εάν δεν φωνάζαμε το ΔΝΤ και την Τρόικα…”

Δείτε τώρα την στυγνή αλήθεια με αριθμούς. Την μεγαλύτερη κλοπή που έχει συντελεσθεί εις βάρος έθνους.

Στο ερώτημα «πόσα από τα δάνεια που μας δίνει η τρόικα πηγαίνουν για μισθούς και συντάξεις» η απάντηση είναι αυτή που όλοι φανταζόμαστε. Απλώς, αποδεικνύεται και με αριθμούς.
Στα 219 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχεται το ποσό που έχουμε δανειστεί από το EFSFκαι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα. Από αυτά, όπως αναφέρει η εφημερίδα «το Κεφάλαιο»:
1.Τα 48,2 δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
2.Τα 11,3 δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για την επαναγορά χρέους (είναι η 2η διαδικασία «κουρέματος» στην οποία προχωρήσαμε
3.Τα 29,7 δισεκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν για την ανταλλαγή ομολόγων στο πλαίσιο του PSI (δηλαδή το πρώτο «κούρεμα» που έγινε στα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να διαλυθούν τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, η κυπριακή οικονομία αλλά και ιδιώτες αποταμιευτές).
4.Στο διάστημα 2010-2013 διαθέσαμε 122,2 δισεκατομμύρια ευρώ για να αποπληρώσουμε προηγούμενα δάνεια. Εξ’ αυτών, τα 74 δισεκατομμύρια ευρώ ήταν χρεολύσια και τα 48 δισεκατομμύρια ευρώ…τόκοι
Αν κάνουμε την πρόσθεση, προκύπτει ότι το υπόλοιπο από τα 219 δισεκατομμύρια ευρώ που απομένει για τις ανάγκες του προϋπολογισμού (πληρωμή συντάξεων, μισθών, λειτουργία νοσοκομείων κλπ) είναι μόλις …7,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Όχι, δεν καλύφτηκαν μόνο με αυτά τα χρήματα τα ελλείμματα. Μην ξεχνάμε και τα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων το σύνολο των οποίων ξεπερνάει τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δηλαδή, όχι μόνον γυρίσαμε τα ομολογιακά δάνεια σε ενυπόθηκα, αλλά ξεριζώσαμε και 40 δις Ευρώ επιπλέον από την κοινωνία για να τα στείλουμε στους τοκογλύφους! Η ανάπτυξη προφανώς θα έλθει με τα κουρέλια που έχουν απομείνει στην Ελλάδα…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ..

Με πληροφορίες από το “Κεφάλαιο” και το fpress.gr

Ναυτική τραγωδία ανοιχτά της Μεθώνης> Αγνοούνται 10 ναυτικοί


http://www.kourdistoportocali.com/articles/20622.htm
Τουλάχιστον 10 ναυτικοί αγνούνται, μετά τη βύθιση φορτηγού πλοίου, ύστερα από σύγκρουση με άλλο φορτηγό πλοίο, νοτιοδυτικά της νήσου Σαπιέντζα στις νοτιοδυτικές ακτές της Μεσσηνίας, απέναντι από τη Μεθώνη.
Το containership φορτηγό πλοίο CONSOUTH, με σημαία Αντίκουα Μπαρμπούντα, με 16 επιβαίνοντες (πολωνικής και ρωσικής υπηκοότητας) και κενό φορτίου συγκρούστηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες με το bulk carrier φορτηγό πλοίο Ppiri Reis, με σημαία Cook Islands και 17 άτομα πλήρωμα. Είχε αναχωρήσει από την Τούζλα της Τουρκίας με προορισμό τη Μάλτα.
Από τη σύγκρουση βυθίστηκε το φορτηγό πλοίο Piri Reis, με αποτέλεσμα και να αγνούνται 10 άτομα.
Στην περιοχή, περίπου 78 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Μεθώνης, είναι σε εξέλιξη εκτεταμένες έρευνες απο πλωτά σκάφη του λιμενικού, τέσσερα παραπλέοντα πλοία, ένα αεροσκάφος C-130 και ελικόπτερο Σικόρσκι.

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου