Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Siemens corruption> Ο αποχαιρετισμός ενός σκανδάλου με τιμές αρχηγού κράτους.


http://www.kourdistoportocali.com/articles/11695.htm

Ένας από τους ανθρώπους κλειδιά στην υπόθεση του σκανδάλου της  Siemens, o επιχειρηματίας Γ. Καλδής, αφέθηκε ελεύθερος.Η απόφαση ελήφθη από τους εφέτες ανακριτές της υπόθεσης, καθώς ο επιχειρηματίας κατηγορείτο σε βαθμό κακουργήματος καθώς φέρεται να εμπλέκεται στη διαδρομή του μαύρου χρήματος. Ο επιχειρηματίας φέρεται ως δικαιούχος της εξωχώριας εταιρeίας PLACID BLUE, η οποία μέσω λογαριασμού που διατηρούσε στο Μονακό εμφανίζει πληρωμές σε χρηματιστές και άλλα πρόσωπα που σχετίζονται με την υπόθεση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας τόσο η εν λόγω εταιρία , όσο και άλλες ,όπως η FAIRWAYS με διαχειριστή τον Αλ. Λέτσα, φέρονται ουσιαστικά να δημιουργήθηκαν με παραινέσεις του Μιχάλη Χριστοφοράκου για να εξυπηρετήσουν στην καταβολή των λεγόμενων «ωφέλιμων πληρωμών» με τρόπο ώστε να χάνονται τα ίχνη του χρήματος. 
Σύμφωνα μάλιστα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος όσον αφορά την κίνηση λογαριασμών προσώπων που ελέγχονται ποινικά στην υπόθεση της Siemens, έκθεση που παραδόθηκε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής το 2010, ο κατηγορούμενος επιχειρηματίας φέρεται να έχει διακινήσει σε διάστημα μικρότερο των δέκα ετών ποσό που φθάνει τα 14,8 εκατομμύρια ευρώ. Ο ίδιος, συγγενής εξ αγχιστείας του επιχειρηματία Αλ. Λέτσα, φέρεται να υποστηρίζει ότι θέλησε να εξυπηρετήσει τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει ότι συμμετέχει σε παράνομες διαδικασίες καταβολής «μιζών».
 



ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΣ>
-Έτσι τους λάδωνα!


Ακολουθεί το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Αριστέας Μπουγάτσου που είχε δημοσιευθεί στην "Ελευθεροτυπία" το 2010 και αποκαλύπτει το πως ο Χριστοφοράκος λάδωνε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.Απολαύστε τις γερμανικές μπίζνες με τους εγχώριους αχυρανθρώπους>


Κόλαφος για τα ελληνικά κόμματα εξουσίας είναι οι έξι απολογίες που έδωσε ο κύριος Siemens στην Εισαγγελία του Μονάχου από τις 30 Ιουνίου έως τις 15 Ιουλίου 2009. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος σ' αυτές εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, τα κόμματα, ως «αντισυμβαλλόμενα» με τη Siemens και ως αποδέκτες των δωρεών από το ετήσιο 2% του τζίρου μέχρι και το 2006.
Ως αντισυμβαλλόμενους με τη Siemens εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. ο Μιχ. Χριστοφοράκος. Στις απολογίες του αναφέρει ότι τα δύο κόμματα ήταν οι αποδέκτες των δωρεών, από το 2% του τζίρου της εταιρείας. Επικαλείται μάλιστα τις συναντήσεις του με τονΚ. Γείτονα και τον εκλιπόντα Γ. Βαρθολομαίο.
Απροκάλυπτα ισχυρίζεται ότι οι «χορηγίες» που δίνονταν ήταν ένα πολιτικό γρηγορόσημο για να παραλαμβάνονται έργα από τους υπηρεσιακούς, για να παρακάμπτεται η γραφειοκρατία, για να ανοίγουν πόρτες και για να αμυνόμαστε.
«Η μεγάλη επιτυχία της Siemens Ελλάδος οφείλεται στη δουλειά των υπαλλήλων. Φυσικά, η ασπίδα προστασίας, την οποία προσέφεραν τα κόμματα, συνέβαλε και αυτή στην επιτυχία, μέσα στο δύσκολο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον», λέει ο Μ. Χριστοφοράκος στην απολογία του (6/7/2009).
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Μ. Χριστοφοράκος κάνει λόγο για χρηματοδοτήσεις που έλαβαν χώρα και επί προεδρίας Κ. Καραμανλή στη Ν.Δ. και όταν τα ηνία του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε ο Γ. Παπανδρέου, αφού είχαν προηγηθεί τα εμβάσματα επί Κ. Σημίτη, μέσω του Θ. Τσουκάτου.
«Αντισυμβαλλόμενος»
Ιδού τι είπε ο Μ. Χριστοφοράκος:
* «Η συμφωνία για το 2% με τη μητρική δεν ήταν στον αέρα, υπήρχε και αντισυμβαλλόμενος, και συγκεκριμένα τα ίδια τα κόμματα. Για τα οποία άλλωστε σε τελική ανάλυση προορίζονταν τα χρήματα. Στην Ελλάδα έτσι γίνεται, δέχεσαι συχνά τηλεφωνήματα από το κόμμα και σε παρακαλούν να τους δώσεις οικονομική ενίσχυση».
* «Στην Ελλάδα κατά το παρελθόν η χρηματοδότηση των κομμάτων λειτουργούσε ως εξής: οι χορηγίες στο κόμμα αποτελούν μέρος της χρηματοδότησης των κομμάτων. Από κάποιον πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχάνων (εννοεί τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο) είχε γίνει σχετική επισήμανση στον Τύπο. Τώρα κάθε άτομο μπορεί να κάνει χορηγίες σε κάθε κόμμα μόνο μέχρι 15.000 ευρώ τον χρόνο».
«Τηλεφωνήματα δεχόμουν, για παράδειγμα, από τα κεντρικά γραφεία των δύο κομμάτων και συγκεκριμένα από τον κ. Κώστα Γείτονα του ΠΑΣΟΚ και από τον Ι. Βαρθολομαίο (σ.σ. εκλιπόντα πλέον), τον οικονομικό διευθυντή της Ν.Δ.».
Στη Βουλή και σε σουίτα
Σήμερα η «Ε» αποκαλύπτει το μέρος της απολογίας του Μ. Χριστοφοράκου (10/7/2009) στο οποίο ο ίδιος περιγράφει τις επαφές του με τον Κ. Γείτονα και τον Γ. Βαρθολομαίο, στη Βουλή και στο πολιτικό γραφείο του πρώτου και σε σουίτα στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετάννια» με τον δεύτερο. Ο Κ. Γείτονας έχει αντιδράσει στην αναφορά του ονόματός του από τον Μ. Χριστοφοράκο και έχει προαναγγείλει αγωγή σε βάρος του. Ωστόσο, από εγγραφές στο ημερολόγιο του Μ. Χριστοφοράκου με βεβαιότητα πιστοποιούνται επαφές και συναντήσεις των δύο. Ως προς τον Γ. Βαρθολομαίο, που δεν είναι πια στη ζωή, έχει αντιδράσει η οικογένειά του και η Ν.Δ. έχει εξάρει το ήθος του. Ομως ο ίδιος σε προγενέστερο χρόνο και μάλιστα ενόρκως (τον Μάιο του 2002) έχει βεβαιώσει ότι η Ν.Δ. χρηματοδοτήθηκε (παράνομα) από τη Mayo Investments Corporation εγγράφοντας στα βιβλία της εισροές 2.058.000 δολαρίων και 25.000.000 δρχ. την περίοδο 1989-1990.
Το ίδιο έχει παραδεχθεί και ο Θ. Τσουκάτος για το 1 εκατ. μάρκα της Siemens, επιμένοντας ότι το 1999 παρέδωσε το ποσό στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.
Με τον Γείτονα
Ο Μ. Χριστοφοράκος υποστηρίζει ότι οι επαφές από το 2003 και μετά με τον Κ. Γείτονα και τον Γ. Βαρθολομαίο έγιναν κυρίως για το C4Ι, για τη γρήγορη παραλαβή και την αποπληρωμή του, την οποία εμπόδιζαν οι καθυστερήσεις. Επακριβώς αναφέρει:
«Θυμάμαι ότι για το λόγο αυτό επισκέφθηκα τον κ. Γείτονα. Ο κ. Γείτονας ήταν εκείνος ο οποίος γνώριζε καλά τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, το οποίο τότε ήταν ακόμα στην κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, θυμάμαι ότι τον επισκέφθηκα μία φορά στο γραφείο του στη Βουλή στην Αθήνα, στο πρώην παλάτι του Otto von Wittelsbach.
Το γραφείο ήταν στον δεύτερο ή τρίτο όροφο και μιλήσαμε μόνοι μας.
Τον επισκέφθηκα όμως και στο κανονικό του γραφείο, στο κέντρο της Αθήνας. Στον κ. Γείτονα είπα καθαρά και ξάστερα (και πάντως τόσο καθαρά και ξάστερα, όπως μιλούν οι Ελληνες μεταξύ τους) ότι η Siemens θα δίδει πάντα χρήματα στα κόμματα για να στηρίξει το σταθερό δικομματικό σύστημα. Την εποχή εκείνη φοβόμουν και ανησυχούσα για τα συμφέροντα της εταιρείας μου. Ιδιαίτερα φοβόμουν ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν αποκλεισμοί και σκόπιμες καθυστερήσεις, όσον αφορά την παραλαβή του C4Ι, το οποίο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό από την άποψη του κύρους και του γοήτρου. Σκεφτόμουν ότι η Siemens, συνεχίζοντας το σχέδιο της "χορηγίας του 2%", θα μπορούσε να κάνει μια επιπλέον χορηγία στο κόμμα, εφόσον το κόμμα φρόντιζε να παραληφθεί το έργο έγκαιρα. Η χορηγία μας θα ήταν μια προκαταβολή.
«Ο,τι μπορούσε»
Ο κ. Γείτονας μου είπε με γλώσσα πολύ γενική, αλλά για μένα ήταν σαφές, ότι θα έκανε ό,τι μπορούσε. Θα έκανε τις ανάλογες συζητήσεις και θα φρόντιζε για το θέμα αυτό. Ετσι για μένα, όπως και για κάθε άλλον που έχει γεννηθεί στη χώρα αυτή και γνωρίζει τις ελληνικές συνήθειες, ήταν σαφές ότι ο κ. Γείτονας θα ασκήσει την απαραίτητη επιρροή στους δημοσίους υπαλλήλους. Από την άλλη πλευρά ήταν φυσικά και για κάθε Ελληνα δημόσιο υπάλληλο σαφές, ότι όταν του εκφραστεί μια τέτοια επιθυμία από κάποιο ανώτερο κομματικό στέλεχος, ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να ενεργήσει σύμφωνα με την επιθυμία αυτή. Το μέλος του κόμματος, δηλαδή ο δημόσιος υπάλληλος γνωρίζει ότι αυτό συνήθως συνεπάγεται χορηγία στο κόμμα εκ μέρους της επιχείρησης και ότι με τον τρόπο αυτό προάγει και αυτός τα συμφέροντα του κόμματος. Ετσι, κατά την άποψή μου, είχαν επηρεαστεί επαρκώς οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ».
Με τον Βαρθολομαίο
Ακάθεκτος ο Μ. Χριστοφοράκος περιγράφει και τις επαφές με τη Ν.Δ. λέγοντας στην εισαγγελέα Εφετών Baumler-Hosl:
«Το ίδιο έκανα, με την προσδοκία ότι θα επηρεαστούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι εκείνοι οι οποίοι ανήκαν στη Ν.Δ. Προς το σκοπό αυτό μίλησα με τον κ. Βαρθολομαίο. Οι σχετικές συζητήσεις έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα με τον κ. Γείτονα. Συνεχίστηκαν και το 2004, διότι τον Μάρτιο του 2004 έγιναν εκλογές και απ' αυτές νικητής αναδείχθηκε η Ν.Δ.
Με τον κ. Βαρθολομαίο δεν συναντιόμουν στο γραφείο του, μετά από επιθυμία του ιδίου, αλλά στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετάννια". Ημασταν οι δυο μας. Προς το σκοπό αυτό νοίκιασε, ειδικά, ένα δωμάτιο, το οποίο πληρωνόταν από τη Siemens. Αυτό έγινε μετά από ειδική επιθυμία του κ. Βαρθολομαίου. Ηταν σαφές ότι το θέμα που θα συζητείτο, ήταν ένα θέμα που απαιτούσε διακριτικότητα. Είπα και σε αυτόν αυτό που είχα πει στον κ. Γείτονα. Και αυτός με την προοπτική ότι θα έπαιρνε χρήματα για το κόμμα ήταν πρόθυμος να ασκήσει την επιρροή του στα μέλη του κόμματός του.
Τα μέλη αυτά, έπρεπε στις αποφάσεις που θα έπαιρναν, να ασκήσουν τη διακριτική τους ευχέρεια προς το συμφέρον της Siemens. Θέλαμε λοιπόν να εξαγοράσουμε την εύνοια των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων».
«Πήγαν σ' αυτούς»
Στις 2 Ιουλίου 2009 ο Μ. Χριστοφοράκος δίδει και τη συνέχεια: «Τα χρήματα που μεταφέρθηκαν μέσω της εταιρείας Fairways και τα οποία έφθασαν σε μένα -μαζί με τις πληρωμές του "σχεδίου του 2% της μητρικής εταιρείας" στην Placid Blue -πήγαν το Φθινόπωρο του 2004 στους δύο προαναφερόμενους, δηλαδή στον κ. Βαρθολομαίο, οικονομικό διευθυντή της Ν.Δ., και στον κ. Κ. Γείτονα του ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπρόεδρο της Βουλής, ο οποίος μέσω του κόμματος, είχε επιρροή στις υφιστάμενες Αρχές.
Τα χρήματα αυτά προορίζοντο για τα δύο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα: τη Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.) και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ)». *

"Σώστε μας από τους σωτήρες": Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ για την Ευρώπη και τους Έλληνες


http://www.left.gr/article.php?id=1659#.T8ZDWYsMTGE.email


Προδημοσίευση από την εφημερίδα "η ΑΥΓΗ".

Φανταστείτε μια σκηνή δυστοπικής ταινίας που περιγράφει την κοινωνία μας στο κοντινό μέλλον. Φύλακες με στολές περιπολούν μισο-ερειπωμένους δρόμους του κέντρου την νύχτα, για κυνήγι μεταναστών, εγκληματιών και αλητών. Αυτοί που βρίσκουν είναι άγρια κακοποιημένοι. Αυτό που μοιάζει με ευφάνταστη Χολιγουντιανή εικόνα είναι πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα. Την νύχτα,  αυτόκλητοι προστάτες με μαύρες μπλούζες της νέο-φασιστικής  Χρυσής Αυγής που αρνείται το Ολοκαύτωμα – η οποία κέρδισε το 7% των ψήφων στον τελευταίο γύρο των εκλογών, και είχε την στήριξη, όπως λέγεται, από το 50% της αστυνομίας της Αθήνας – περιπολούν τους δρόμους και ξυλοκοπούν κάθε μετανάστη που βρίσκουν μπροστά τους: Aφγανούς, Πακιστανούς, Αλγερινούς. Οπότε, κάπως έτσι αμύνεται η Ευρώπη την άνοιξη του 2012.


Το πρόβλημα με την υπεράσπιση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ενάντια στην απειλή της μετανάστευσης έγκειται στο ότι η θηριωδία της υπεράσπισής  αποτελεί μεγαλύτερη απειλή στον «πολιτισμό» από όποιον αριθμό Μουσουλμάνων. Με τέτοιους υπερασπιστές και φίλους, η Ευρώπη δεν χρειάζεται εχθρούς. Πριν από 100 χρόνια,  ο G. K. Chesterton όρισε το αδιέξοδο στο οποίο παγιδεύονται οι επικριτές της θρησκείας: “Oι άνθρωποι  που ξεκινούν να πολεμούν την Εκκλησία για το καλό της ελευθερίας και της ανθρωπότητας καταλήγουν να παραμερίζουν την ελευθερία και την ανθρωπότητα αρκεί να μπορούν να πολεμήσουν την Εκκλησία… Οι αντικληρικοί δεν έχουν καταστρέψει θεία αντικείμενα, έχουν όμως καταστρέψει εγκόσμια αντικείμενα, αν αυτό τους παρέχει κάποια ικανοποίηση.»  Πολλοί φιλελεύθεροι πολεμιστές είναι τόσο πρόθυμοι να παλέψουν τον αντιδημοκρατικό φονταμεταλισμό που καταλήγουν να καθιστούν περιττές την ελευθερία και την δημοκρατία αρκεί να μπορούν να πολεμήσουν τον τρόμο. Αν οι «τρομοκράτες» είναι έτοιμοι να καταστρέψουν αυτόν τον κόσμο επειδή αγαπούν κάποιον άλλον, οι πολεμιστές μας κατά του τρόμου είναι έτοιμοι να καταστρέψουν την δημοκρατία επειδή μισούν τον Μουσουλμάνο άλλο.  Κάποιοι από αυτούς αγαπούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τόσο πολύ που είναι έτοιμοι να νομιμοποιήσουν τον βασανισμό για να την υπερασπιστούν. Είναι μια αντιστροφή της διαδικασίας μέσω της οποίας οι φανατικοί υπερασπιστές της θρησκείας ξεκινούν με επιθέσεις κατά  της σύγχρονης κοσμικής κουλτούρας και καταλήγουν να θυσιάζουν τα ίδια τους τα θρησκευτικά διαπιστευτήρια μέσα στην προθυμία τους να εξαλείψουν τις πτυχές της κοσμικότητας που μισούν. 


Αλλά οι υπερασπιστές της Ελλάδας από τους μετανάστες δεν είναι ο πρωταρχικός κίνδυνος: είναι απλά υπο-προϊόν της αληθινής απειλής, των πολιτικών λιτότητας δηλαδή που έχουν προκαλέσει την τραγική κατάσταση στην χώρα. Ο επόμενος γύρος των Ελληνικών εκλογών θα λάβει χώρα στις 17 Ιουνίου. Το ευρωπαϊκό κατεστημένο μας προειδοποιεί πως αυτές οι εκλογές είναι ζωτικής σημασίας: όχι μόνο η μοίρα της Ελλάδας, αλλά ίσως και η μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης διακυβεύεται. Το ένα αποτέλεσμα – το σωστό όπως ισχυρίζονται – θα επιτρέψει στην επίπονη αλλά απαραίτητη διαδικασία της ανάκαμψης μέσω της λιτότητας να συνεχιστεί. Το εναλλακτικό αποτέλεσμα – αν το «ακραίο αριστερό» κόμμα ΣΥΡΙΖΑ νικήσει – θα είναι μία ψήφος υπέρ του χάους και θα επιφέρει το τέλος του (Ευρωπαϊκού) κόσμου όπως τον ξέρουμε. 


Οι προφήτες του ολέθρου έχουν δίκιο, αλλά όχι όπως το εννοούν. Οι επικριτές των δημοκρατικών διαδικασιών που ήδη υπάρχουν παραπονιούνται πως οι εκλογές δεν προσφέρουν πραγματική επιλογή καθώς καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό κόμμα, τα προγράμματα των οποίων είναι σχεδόν ταυτόσημα. Στις 17 Ιουνίου, η επιλογή θα είναι πραγματική: το κατεστημένο (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) από τη μία, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Και, όπως γίνεται συνήθως όταν τίθεται θέμα πραγματικής επιλογής, το κατεστημένο είναι σε πανικό: λένε πως θα ακολουθήσει το χάος, η φτώχεια και η βία αν κάνει ο κόσμος την λάθος επιλογή. Μόνο η πιθανότητα μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ λέγεται πως προκαλεί ρίγη φόβου στις παγκόσμιες αγορές. Η ιδεολογική «προσωποποιία» έχει την τιμητική της: oι αγορές μιλούν λες και είναι άνθρωποι, εκφράζοντας την «ανησυχία» τους για το τι θα συμβεί αν οι εκλογές αποτύχουν να σχηματίσουν μια  κυβέρνηση με εντολή να συνεχίσει το πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας της Ε.Ε και του ΔΝΤ καθώς και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι πολίτες της Ελλάδας δεν έχουν χρόνο να ανησυχούν για αυτές τις προοπτικές: έχουν αρκετά για να ανησυχούν στην καθημερινότητα τους που γίνεται ολοένα πιο άθλια, σε βαθμό που δεν έχουμε δει στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες. 


Τέτοιες προβλέψεις είναι αυτό-εκπληρούμενες, προκαλούν πανικό και κατά συνέπεια οδηγούν στις πιθανότητες κατά των οποίων προειδοποιούν. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει, το Ευρωπαϊκό κατεστημένο θα ελπίζει πως θα μάθουμε με τον δύσκολο τρόπο  τι συμβαίνει όταν γίνεται μια απόπειρα με στόχο να διαταράξει τον φαύλο κύκλο της αμοιβαίας συνενοχής ανάμεσα στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τον αντιμεταναστευτικό λαϊκισμό.  Γι’ αυτό το λόγο, ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, διευκρίνισε σε πρόσφατη συνέντευξη του πως πρώτη του προτεραιότητα, στην περίπτωση που κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι να αντισταθμίσει τον πανικό: “Oι άνθρωποι θα υπερνικήσουν τον φόβο. Δεν θα υποκύψουν, δεν θα εκβιαστούν». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο. Η φωνή τους δεν είναι η φωνή της «τρέλας» της άκρας αριστεράς, αλλά της λογικής που ορθώνει το ανάστημα της ενάντια στην τρέλα της ιδεολογίας της αγοράς. Στην ετοιμότητα τους να αναλάβουν, έχουν εξοβελίσει τον φόβο που έχει η αριστερά να αναλάβει την εξουσία, έχουν το κουράγιο να καθαρίσουν το χάος που άλλοι δημιούργησαν. Θα χρειαστεί να ασκήσουν έναν τρομερό συνδυασμό αρχών και πραγματισμού, δημοκρατικής δέσμευσης και ετοιμότητας να δράσουν γρήγορα και αποφασιστικά όπου χρειάζεται. Αν είναι να έχουν έστω και μία ελάχιστη ευκαιρία να πετύχουν, θα χρειαστούν μια παν-Ευρωπαϊκή εκδήλωση αλληλεγγύης: όχι μόνο αξιοπρεπή μεταχείριση από μέρους κάθε ευρωπαϊκής χώρας, αλλά ακόμη πιο δημιουργικές ιδέες, όπως την προώθηση του τουρισμού αλληλεγγύης φέτος το καλοκαίρι.  


Στις Σημειώσεις για τον ορισμό της Κουλτούρας, ο Τ. Στ. Έλιοτ επεσήμανε πως υπάρχουν στιγμές που η μόνη επιλογή βρίσκεται ανάμεσα στην αίρεση και την μη-πίστη – π.χ όταν ο μόνος τρόπος να κρατηθεί μια θρησκεία ζωντανή είναι να συντελεστεί  ένας κοσμικός διχασμός. Αυτή είναι κατάσταση σήμερα στην Ευρώπη. Μόνο μια νέα «αίρεση» - που αυτή την στιγμή εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ- μπορεί να σώσει ότι αξίζει να σωθεί από την Ευρωπαϊκή κληρονομία: την δημοκρατία, την πίστη στους ανθρώπους, την ισότητα , την αλληλεγγύη, κλπ.  Η Ευρώπη με την οποία θα καταλήξουμε αν ο   ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί είναι μια  «Ευρώπη με Ασιατικές αρχές» - οι οποίες βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με την Ασία αλλά κάθε ομοιότητα με την τάση  του σύγχρονου καπιταλισμού να αναστέλλει την δημοκρατία. 


Ιδού το παράδοξο που συγκρατεί την «ελεύθερη ψήφο» στις δημοκρατικές κοινωνίες: κάποιος είναι ελεύθερος να επιλέξει με τον όρο πως κάνει την σωστή επιλογή. Να γιατί, όταν γίνεται η λάθος επιλογή (όπως έγινε όταν η Ιρλανδία απέρριψε  το Ευρωσύνταγμα), η επιλογή αντιμετωπίζεται ως λάθος και το κατεστημένο ζητά άμεσα την επανάληψη της «δημοκρατικής» διαδικασίας ώστε το λάθος να διορθωθεί. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Έλληνας πρωθυπουργός, πρότεινε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πακέτο διάσωσης της ευρωζώνης στα τέλη του περασμένου έτους, το ίδιο το δημοψήφισμα απορρίφθηκε ως λανθασμένη επιλογή. 


Είναι δύο οι βασικές ιστορίες αναφορικά με την Ελληνική κρίση στα ΜΜΕ: η Γερμανο- ευρωπαϊκή ιστορία (οι ‘Έλληνες είναι ανεύθυνοι , τεμπέληδες, σπάταλοι, φοροφυγάδες κλπ και πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο και να διδαχθούν  δημοσιονομική πειθαρχία) και η Ελληνική ιστορία ( η εθνική μας κυριαρχία απειλείται από τους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες του κέντρου αποφάσεων των Βρυξελλών). Όταν κατέστη δυνατό να αγνοηθεί η δεινή κατάσταση των Ελλήνων, μια τρίτη ιστορία έκανε την εμφάνιση της: οι Έλληνες πλέον απεικονίζονται ως τα θύματα μιας ανθρωπιστικής καταστροφής που χρειάζονται βοήθεια, λες και ένας πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή χτύπησε την χώρα. Ενώ και οι τρεις ιστορίες είναι λανθασμένες, η τρίτη είναι ενδεχομένως η πιο αηδιαστική. Οι Έλληνες δεν είναι παθητικά θύματα: βρίσκονται σε πόλεμο με το Ευρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, και αυτό που χρειάζονται είναι αλληλεγγύη στον αγώνα τους, γιατί είναι και δικός μας αγώνας. 


Η Ελλάδα δεν είναι η εξαίρεση. Αποτελεί ένα από τα κύρια πεδία δοκιμών ενός νέου κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου μιας δυνητικά καθολικής εφαρμογής: μιας από-πολιτικοποιημένες τεχνοκρατίας στην οποία οι τραπεζίτες και άλλοι ειδήμονες θα δύνανται να κατεδαφίσουν την δημοκρατία. Σώζοντας την Ελλάδα από τους φερόμενους διασώστες της, σώζουμε  και την ίδια την Ευρώπη. 


25 Μαϊου 
(Μετάφραση Αναστασία Γιάμαλη)

Σαν σήμερα στις 31 Μάη του 1941, ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη



ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Η ανταμοιβή τους από το μετεμφυλιακό κράτος ήταν φυλακές και εξορίες,

Σαν σήμερα στις 31 Μάη του 1941, ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.

Η ανταμοιβή τους από το μετεμφυλιακό κράτος ήταν φυλακές και εξορίες, όπως και οι υπόλοιποι αγωνιστές της Εθνικής μας αντίστασης.

Και ενώ για τον Μανόλη Γλέζο έχουν γραφτεί τόσα πολλά αφού και ο ίδιος και παρ’ όλο την ηλικία του συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μας για τον Λάκη Σάντα, αυτόν τον αφοσιωμένο κομμουνιστή υπάρχουν ελάχιστες αναφορές.   


Θα συνιστούσαμε στους αναγνώστες μας να διαβάσουν στο μπλοκ μας
 ένα αφιέρωμα που κάναμε γ’ αυτόν τον αγωνιστή και ανάμεσα στα άλλα περιγράφει και την ηρωική πράξη που έκανε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο.


πηγη  tsak-giorgis.blogspot.com

Συνειδητή επιλογή..ή αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο



..και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.Η αναγκαιότητα μιας στροφής του Λαϊκού κινήματος κατά του Καπιταλισμού και τις απ’ αυτόν απορρέουσες κοινωνικές συνθήκες, φαντάζει για μια ακόμα φορά επιτακτική. Άλλωστε ποτέ δεν έπαψε να είναι τέτοια, απλώς για κάποια χρονικά διαστήματα η εγκαθίδρυση..
ενός πιο δήθεν φιλολαϊκού κράτους πρόνοιας, συνήθως υπό την εποπτεία της Σοσιαλδημοκρατίας, λειτούργησε σαν παραπέτασμα καπνού, αποκρύβοντας την εφιαλτική πραγματικότητα από τα μάτια της εργατικής τάξης.

Το «ιδεολογικό» φρένο για αυτή τη στροφή, είναι κοινό σε όλους τους «αριστερούς» χώρους, με διαφορετική ανάλυση όμως. Πάντα, σε όλες τις προσπάθειες ουσιαστικής ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος, ακούς το απόλυτο ιδεολόγημα: Η ανατροπή είναι δυνατή μόνο όταν η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού, έχει συνειδητά επιλέξει να την τολμήσει. Αλλιώς διατυπωμένο είναι κάπως έτσι: Ο Λαός δεν είναι έτοιμος.


     Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν. (Δεν κατηγορώ αυτούς που θέλουν να κυβερνούν αλλά εκείνους που είναι έτοιμοι να τους υπακούσουν)

Θουκυδίδης

Στο ΚΚΕ, αυτό το ιδεολόγημα μεταφράζεται στο γνωστό «δεν θέλω να κυβερνήσω, όταν θα είναι έτοιμος ο Λαός, θα πάρω την εξουσία με τα όπλα». Στο ΣΥΡΙΖΑ πάλι μεταφράζεται στο « αφού δεν υπάρχει μαζική εξεγερσιακή συνείδηση, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαχειριστούμε πολιτικά τον καπιταλισμό ώστε να γίνει λίγο πιο ανθρώπινος».
Στο εξωκοινοβουλευτικό στρατόπεδο της αριστεράς το παραπάνω ιδεολόγημα βάζει φρένο σε κάθε διάθεση για ουσιαστική αντιπαράθεση με το σύστημα, μιας και κυριαρχεί το συναίσθημα της κοινωνικής απομόνωσης. Είμαστε λίγοι, χρειάζεται και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί μόνο ενωμένοι θα έχουμε αποτέλεσμα.

Ο φαύλος κύκλος της ατέρμονης αναμονής για ένα θαύμα, καλά κρατεί.

Σίγουρα, ο κόσμος δεν είναι έτοιμος. Δεν έχει κατακτήσει ακόμα εκείνη την απαραίτητη συνειδησιακή κατάσταση που θα τον οδηγούσε στη ρήξη και στην άρνηση του Καπιταλισμού. Και ακόμα πιο σίγουρα, ποτέ δεν θα είναι. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες και περισσότερο ας μην τις μεταλαμπαδεύουμε σε άλλους που θέλουν πράγματι να αλλάξει ο κόσμος.

Τώρα θα μου πεις, αφού σαφώς ο κόσμος είναι ανέτοιμος, και αφού οι μειοψηφικές εξεγέρσεις αποτυγχάνουν, γιατί μας παρουσιάζεις ως «φρένο» και «ιδεολόγημα» αυτό που προτάσσουν όλοι οι «αριστεροί» όταν μιλάμε για εξέγερση; Μα ακριβώς γιατί το προτάσσουν «αριστεροί», και μάλιστα για τον ίδιο λόγο κάνω χρήση των εισαγωγικών στη λέξη αριστεροί.


        Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.

Μ. Γκάντι

Για μένα, είτε κομουνιστής είσαι, είτε αναρχικός, δεν πρέπει ποτέ να χάνεις τη θέρμη σου για την Επανάσταση. Δεν δικαιούσαι να συμβιβάζεις τις ιδέες σου για μια πιο «ρεαλιστική» ανάλυση των συγκυριών. Δεν προσπαθείς να «κερδίσεις» χρόνο και υποστηρικτές, κάνοντας αστική πολιτική και χρήση των αστικών θεσμών. Δεν υπηρετείς το σκοπό σου αν τον μεταθέτεις συνεχώς σε ένα αόριστο μέλλον, προσπαθώντας να κρατηθείς στην επιφάνεια του πολιτικού συστήματος.

Δεν είναι δουλειά της αριστεράς να «εξασφαλίζει» καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, να διαπραγματεύεται με τους αστούς περισσότερα δικαιώματα για τον εργάτη, να πιέζει για περισσότερο κοινωνικό κράτος. Τουλάχιστον δεν εξαντλείται εκεί ή δουλειά μιας πραγματικής αριστεράς. Η ανατροπή του Καπιταλισμού είναι η δουλειά της. Η αποκατάσταση της ισότητας και της ελευθερίας. Η Επανάσταση.

Ο αγωνιστής, οφείλει να έχει κύρια του προτεραιότητα την προτροπή στην εξέγερση, να μεταλαμπαδεύει την τόλμη του και το ασυμβίβαστο των ιδεών του και των πράξεων του όσο μπορεί σε περισσότερο κόσμο. Να μοιράζεται το όραμα της ανθρώπινης και δίκαιας κοινωνίας με όποιον συναντά, χωρίς να φοβάται μην τυχόν και τον τρομάξει. Ο αγωνιστής δεν παζαρεύει, δεν υπαναχωρεί. Παλεύει για το αύριο σαν αν μην υπάρχει αύριο, δοσμένος ολόψυχα στον αγώνα και έτοιμος για κάθε ρήξη και θυσία ανά πάσα στιγμή.


     Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα. (Η σύνεση είναι το πρόσχημα του άνανδρου)

Θουκυδίδης

Ιστορικά, όλες οι μεγάλες επαναστάσεις, ανατροπές, αλλαγές ξεκίνησαν από μια μικρή σχετικά μερίδα των κοινωνιών. Είτε στη παρισινή κομμούνα, είτε στη Οκτωβριανή Επανάσταση ακόμα και στον Ισπανικό Εμφύλιο, δεν ήταν οι πλειοψηφίες που «σήκωσαν» κεφάλι, αλλά μικρά σχετικά κομμάτια του Λαού που ένιωθαν την ανάγκη για ριζική αλλαγή των κοινωνικών δομών. Όλες μα όλες, απέτυχαν ως προς τους στόχους τους, αλλά μας άφησαν ανεκτίμητη κληρονομιά εμπειριών και έκαναν τον κόσμο «λίγο» καλύτερο, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο.

Πόσοι ήταν κομουνιστές στα βουνά με τον ΕΛΑΣ; Πόσοι ήταν μπολσεβίκοι τον Οκτώβρη του 1917; Πόσοι ήταν οι σύντροφοι του Κάστρο και του Τσε; Κι αν στο παρελθόν απέτυχαν ή μεταλλάχτηκαν οι επαναστάσεις, αυτό έγινε γιατί δεν ήθελαν ή δεν μπόρεσαν να μεταβιβάσουν όλη την εξουσία στο λαό. Όχι γιατί δεν ήταν έτοιμος ο λαός αλλά γιατί κάποιοι τον εξαπάτησαν ή απλά δεν του είχαν εμπιστοσύνη. Και σήμερα αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στο λαό να διαχειριστεί τη ζωή του, διαφαίνεται σ’ όλη σχεδόν την αριστερά. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, δεν είναι μια παθογένεια της αριστεράς. Είναι ο ίδιος σκοπός ύπαρξης της «αριστεράς» στο αστικό πολιτικό τοπίο. Είναι ο θεσμός που εξασφαλίζει στους αστούς την υποταγή μέσω των συμβιβασμών της εργατικής τάξης.


     Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;

Ν. Καζαντζάκης

Αν ή όποια αριστερά σήμερα θέλει ακόμα να αποκαλείται έτσι, πρέπει τώρα, όχι αύριο, τώρα να κατεβάσει τον κόσμο στο δρόμο. Να απαιτήσει και να παλέψει για την κατάκτηση της εξουσίας από το λαό ώστε ο ίδιος να αποφασίσει για τη ζωή που θέλει. Αν κατέβει στο δρόμο ένας ικανός αριθμός συνειδητοποιημένων αρκετά ώστε να αντέξουν αρκετά την καταστολή, οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν και θα αλλάξουν μαζί μας, μέσα από τη συμμετοχή στη δράση. Το να αποτύχουμε, είναι καλύτερο από το να μην προσπαθήσουμε.

Οι συνειδήσεις ψήνονται στον αγώνα έλεγε κάποιο παλιό σύνθημα, και είχε δίκιο. Όταν τα χαρακτηριστικά του αγώνα είναι δίκαια και ανθρώπινα, εύκολα αλλάζουν τις συνειδήσεις ανθρώπων που μπορεί να ξεκίνησαν από την απογοήτευση για τα οικονομικά και το ξεβόλεμα της μέχρι τώρα ζωής τους, αλλά αν «ψηθούν» αρκετά μέσα στο «φούρνο» των κινητοποιήσεων θα παραταχθούν μαζί μας για μια κοινωνία διαφορετική και καλύτερη απ’ τη σημερινή. Θέλω μ’ αυτό να πω πως η συνεχής και έντονη αντιπαράθεση με το σύστημα και τον κατασταλτικό του μηχανισμό, μπορεί να οδηγήσει όλο και μεγαλύτερες μάζες στην συνειδητοποίηση της ανάγκης συμμετοχής σε μια αντισυστημική εξέγερση.


    Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται (αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός)

Θουκυδίδης

Αν είδα ένα θετικό στις πλατείες των συνελεύσεων, είναι ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τακτικισμούς και υπαναχωρήσεις. Είδα πολλούς ανθρώπους, που ως τότε ήταν αμέτοχοι και καθόλου συνειδητοποιημένοι να αλλάζουν σταδιακά από το μην μιλάτε κομματικά, μην ασκείτε βία, μην αμφισβητείτε το σύστημα, πλέον να είναι έτοιμοι για όλα, πρώτοι πολλές φορές σε κάθε συλλογική δράση και με ξεκάθαρο αντισυστημικό πρόταγμα. Δεν ισχυρίζομαι πως απέκτησαν την απόλυτη επαναστατική συνείδηση, αλλά πως είναι πλέον έτοιμοι να δεχτούν μια τέτοια προοπτική και ακόμα να συμμετέχουν σ’ αυτή. Κύριο χαρακτηριστικό της μεταβολής αυτής δεν ήταν η ιδεολογική τους στρατολόγηση αλλά η αυθόρμητη αλληλεγγύη μεταξύ των διαδηλωτών και η μέθεξη που σε κυριεύει όταν νιώθεις πως γίνεσαι μέρος μιας συλλογικής ανθρώπινης προσπάθειας. Η ιδεολογική τους προσέγγιση έρχεται μετά, μέσα από την συνεχή επαφή με τους υπόλοιπους αγωνιστές, μέσα από την ταξική τους συνειδητοποίηση. Μια συνειδητοποίηση που είναι πιο εύκολη να επιτευχθεί όταν είσαι δίπλα στους δικούς σου στο δρόμο απ’ ότι όταν κάθεσαι στον τηλεοπτικό σου μικρόκοσμο ή στην απομόνωση του εκλογικού παραβάν.

Κι αν έχουν δίκιο όσοι κατηγορούν τη θεσμική αριστερά για αστικό ανάχωμα στους εργατικούς αγώνες, όπως εγώ, δεν παύει η βάση των αγωνιστών των αριστερών κομμάτων να είναι άνθρωποι της εργατικής τάξης, άνθρωποι που υποφέρουν από τον Καπιταλισμό. Ελπίζω σ’ αυτούς τους ανθρώπους, να πάρουν σύντομα τη μοίρα τους στα χέρια τους, να αφήσουν τις ηγεσίες τους στο κόσμο τους και να συμπαραταχθούν μαζί μας, εκεί που θα κάνουν τη διαφορά. Στο δρόμο και την αντίσταση. Γιατί όπως έλεγε και ο Τσε:
η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει.



πηγη  aristeriantepithesi.blogspot.com

Στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ που κυκλοφορούν την Πέμπτη 31 Μαΐου: Η μυστική σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας στην Ελλάδα. Γιατί οι Αμερικανοί προτιμούν ΣΥΡΙΖΑ (!!!)



Η μυστική σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας στην Ελλάδα

• Πεδίο μάχης οι εκλογές.
• Γιατί οι Αμερικανοί προτιμούν ΣΥΡΙΖΑ.
• Γιατί οι Γερμανοί θέλουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
• Η Ουάσινγκτον ξηλώνει την πολιτική Μέρκελ στην Ευρώπη.


Διαβάστε ακόμη στα «Επίκαιρα»:

-          Τη δημοσκόπηση της VPRC για τα «Επίκαιρα». Εκτίμηση ψήφου, τάσεις εκλογικού σώματος, παράσταση νίκης στην τελευταία δημοσκόπηση της εταιρίας πριν τις κάλπες.
-          Μεγάλη έρευνα για τις τράπεζες. Πώς οι τράπεζες οδηγούν σε ασφυξία την αγορά. Οργή πολιτών και επιχειρήσεων
-          Ειδικές Οικονομικές Ζώνες: Ένα βήμα προς την «κινεζοποίηση» της ελληνικής οικονομίας.
-          Συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών και αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Σταύρου Δήμα:
      Τι λέει για το σχηματισμό κυβέρνησης, τη ΝτόραΜπακογιάννη, το ΣΥΡΙΖΑ και τι προτείνει για την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας.

New York Times: Στις τσέπες της τρόικας ξαναγυρνούν τα πακέτα διάσωσης για την Ελλάδα!!!


 αναδημοσιευση απο το Εθνος
 
 
Τα δισεκατομμύρια ευρώ από τα πακέτα διάσωσης που λαμβάνει η Ελλάδα από τους δανειστές της (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) δεν πηγαίνουν σχεδόν καθόλου στην ελληνική κυβέρνηση για να πληρώσει τις ζωτικής σημασίας δημόσιες υπηρεσίες.
 
Αντιθέτως, γυρνάνε αμέσως πίσω στις τσέπες της τρόικας, αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι New York Times.
 
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης ύψους 130 δισ. ευρώ, που θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, εξυπηρετεί κυρίως μόνο τους τόκους του χρέους της, ενώ η οικονομία της χώρας εξακολουθεί να αγωνίζεται για να επιβιώσει.
 
Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι δεν έχει οικονομική λογική, έχει όμως λογική στην πολιτική της ευρω - οικονομίας. Άλλωστε, τα χρήματα που αποδεσμεύει η τρόικα -η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η ΕΕ- προέρχονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, πολλοί από τους οποίους γίνονται όλο και πιο επιφυλακτικοί σε ό,τι αφορά την πολιτική αταξία που πλήττει την Αθήνα και επηρεάζει το μέλλον της ευρωζώνης.
 
Εφόσον όμως πληρώνουν οι ίδιοι, η τρόικα παρακρατά επίσης άλλους πόρους, που στόχο είχαν να κρατήσουν σε λειτουργία την ελληνική κυβέρνηση.
 
Την προηγούμενη εβδομάδα, το γραφείο της τρόικας στην Αθήνα, το οποίο παρακολουθεί τα έσοδα, δήλωσε πως η Ελλάδα ενδέχεται να ξεμείνει από λεφτά μέχρι τον Ιούλιο. Αν αυτό συμβεί, τότε η χώρα μπορεί να κηρύξει χρεοστάσιο - όχι όμως για τα χρέη εκείνα προς την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
 
 
«Η Ελλάδα δεν θα κηρύξει χρεοστάσιο στην τρόικα, διότι η τρόικα πληρώνει τον εαυτό της», δήλωσε ο Τόμας Μάγιερ, Σύμβουλος της Deutsche Bank.
 
Οπως εξηγούν οι New York Times, στο πλαίσιο ενός περίπλοκου συστήματος πληρωμής, που ξεκίνησε να λειτουργεί μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και στόχο έχει να διασφαλίσει ότι οι Έλληνες δεν θα αγγίξουν αυτά τα χρήματα, οι «μεγάλοι τρεις» πιστωτές στέλνουν τις δόσεις του πακέτου διάσωσης σε έναν ειδικό λογαριασμό στην Ελλάδα.
 
Τα χρήματα μένουν εκεί για δύο ή τρεις μέρες και στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος τους επιστρέφει στην τρόικα ως αποπληρωμή τόκων επί των ελληνικών ομολόγων που αποδέχθηκε η Ευρώπη, στο πλαίσιο του πακέτου διάσωσης που συμφωνήθηκε τον Φεβρουάριο.
 
 
Περίπου τα τρία τέταρτα του ελληνικού χρέους, ή 229 δισ. δολάρια, ουσιαστικά ανήκει σε ένα από τα τρία μέρη της τρόικας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της UBS.
 
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συγκεκριμένα, δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμη να πάρει πίσω τα λεφτά της, σύμφωνα με τον κ. Μάγιερ.
 
Για να βοηθήσει στον καθησυχασμό των αγορών, η ΕΚΤ αγόρασε ελληνικά κρατικά ομόλογα ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ. «Γι' αυτό θέλουν να πληρώνονται πλέον κάθε μήνα», σημείωσε ο ίδιος. «Η ΕΚΤ αγόρασε σε υψηλή τιμή και τώρα επιμένει να αποπληρωθεί το πλήρες ποσό».
 
Πηγές που γνωρίζουν την κατάσταση δηλώνουν πως και η τρόικα προσπαθεί να ασκήσει οικονομικές πιέσεις στην Ελλάδα να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να εισπράξει φορολογικά έσοδα από μια όλο και πιο κατεστραμμένη οικονομία.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Η τραπεζική ελίτ θέλει την Ελλάδα με "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής"




Oι τραπεζίτες επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης.
Νέα προκλητική δήλωση αποκαλύπτει την υπεροψία της τραπεζικής ελίτ.


Του Paul Joseph Watson
συντάκτη του ιστολογίου Prison Planet

Μια προκλητική δήλωση που ελάχιστοι πρόσεξαν, από ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας του τηλεοπτικού δικτύου CNBC, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την υπεροψία της διεθνούς τραπεζικής ελίτ και την επιθυμία της να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης στο οποίο την έχουν σπρώξει.
Το δημοσίευμα, με τίτλο "Στις 18 Ιουνίου προβλέπεται η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη", περιέχει δήλωση του ανώτερου διοικητικού στελέχους της Αsset Management, Nick Dewhirst, o οποίος εκτιμά ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη μία μέρα μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αν τις εκλογές κερδίσει το "νέο δημοφιλές" κόμμα, όπως αναφέρει.

Ωστόσο, με μια περισσότερο προσεκτική ανάγνωση, ανακαλύπτουμε στην τελευταία παράγραφο το εξής:

"Ο Kit Juckes, διοικητικό στέλεχος και διευθυντής του τμήματος ξένου συναλλάγματος της τράπεζας Société Générale, δήλωσε στην εκπομπή "Worldwide Exchange" (ακολουθεί βίντεο) ότι η καλύτερη δυνατή έκβαση των εκλογών στην Ελλάδα θα είναι μια νίκη των κομμάτων του κατεστημένου:

"Η καλύτερη δυνατή έκβαση θα είναι η διατήρηση της σημερινής πολιτικής κατάστασης, με την Ελλάδα να είναι σε ύφεση και συνεχή ανάγκη από "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής" μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες".

Ας το επεξεργαστούμε λίγο καλύτερα αυτό. Έχουμε έναν κάποιον κύριο Juckes, που εκπροσωπεί μέσω της συνέντευξής του αυτής την Société Générale, μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, και μας λέει ανοιχτά ότι η ελίτ προτιμά να δει την Ελλάδα να φτάσει στο στάδιο της αποσύνθεσης και να μετατραπεί σε υποτελή χώρα παρά να της επιτρέψει αυτή η ελίτ να βγει από την ευρωζώνη και να επανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της.

Η προκλητική αυτή δήλωση του Juckes αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν εξυπηρετούν στο ελάχιστο τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αντίθετα σχεδιάστηκαν με έναν συγκεκριμένο σκοπό: να εξακολουθήσει η ελληνική οικονομία να τελεί εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο της τραπεζικής ελίτ.

Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές μέσα από αυτό το ιστολόγιοο μεγαλύτερος φόβος των τεχνοκρατών που ελέγχουν την Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που θα κλιμακωθεί το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων και του γενικευμένου πανικού που θα προκύψει από μια πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό που φοβάται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο η διεθνής τραπεζική ελίτ είναι η πιθανότητα ανάκαμψης της Ελλάδας μετά από την αποχώρησή της από το κοινό νόμισμα και το τι θα επακολουθήσει μόλις η Ελλάδα αποτελέσει πρότυπο για άλλα κράτη, εξωθώντας τα να βγουν και αυτά από την ευρωζώνη.

Οι πραγματικοί φόβοι της ελίτ των τραπεζιτών για μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αποτυπώνονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο σε ένα άρθρο του Arvind Subramanian, διακεκριμένου μέλους τουPeter G. Peterson Institute for International Economics, στην εφημερίδα Financial Times. Aνάμεσα στα μέλη του ινστιτούτου αυτού συμπεριλαμβάνονται αρκετά μέλη της Λέσχης Βilderberg, όπως ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, Federal Reserve, Paul Volcker, o πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Λέσχης Bilderberg, ο David Rockefeller.

Γράφει χαρακτηριστικά το μέλος της Bilderberg, Arvind Subramanian, στην εφημερίδα Financial Times:

"Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης. Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές. H δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας "μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος" και να οδηγήσει "στη διάλυση της ευρωζώνη και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου".

Στο άρθρο που προαναφέραμε, στην ιστοσελίδα του CNBC, o Nick Dewhirst εξηγεί ότι ελληνικά κόμματα που τάσσονται υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη παρουσιάζουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ σαν καταστροφή, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι ένα δώρο αναπάντεχο για την ελληνική οικονομία.

"Αν βγούν από το ευρώ, οι Έλληνες μπορεί στην πλειονότητά τους να μην μπορέσουν να αγοράζουν γερμανικά αυτοκίνητα, τη στιγμή που οι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράζουν βίλες στην Ελλάδα, αλλά οι νέοι άνεργοι Έλληνες θα βρουν επιτέλους δουλειά, καθώς ο τουρισμός θα γίνει ανταγωνιστικός και θα γνωρίσει μεγάλη άνθιση. Το καλύτερο από όλα, όμως, θα είναι ότι οι Έλληνες θα βρεθούν σε θέση ισχύος και θα είναι αυτοί που θα κατηγορούν τους ξένους και όχι το αντίστροφο".

Οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα σε ύφεση και "συνεχή ανάγκη από "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής" μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες", όπως λέει ο Juckes, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι εάν η Ελλάδα ξεφύγει από τα νύχια των τεχνοκρατών αυτών, θα αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες της ευρωζώνης, που θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της, αφήνοντας πίσω τους ένα ερείπιοτο (50 χρόνων και βάλε) εγχείρημα της ελίτ για ένα ευρωπαϊκό απολυταρχικό υπερκράτος.

Ξεκίνησε το ταξίδι της ευρωζώνης προς τη διάλυση


http://attikanea.blogspot.com/2012/05/blog-post_5997.html

Η σημερινή κατάσταση της ευρωζώνης είναι δραματικά ξεκάθαρη.Οι μεθυσμένοι προσπαθούν να σταθούν όρθιοι ακουμπώντας ο ένας στον άλλον” εκτιμούν σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times.

‘Πώς θα λήξει η κρίση στην ευρωζώνη; Πολλοί στις ΗΠΑ μου θέτουν αυτή την ερώτηση τις τελευταίες εβδομάδες;

Για την ακρίβεια, θα μπορέσει η ευρωζώνη να μετακινηθεί από την κρίση στην σταθερότητα;

Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τρεις όψεις του προβλήματος: Πού πηγαίνει η ευρωζώνη;

Πού θέλουν οι Γερμανοί να πάει η ευρωζώνη; Και που χρειάζεται να πάει η ευρωζώνη; Η σημερινή κατάσταση της ευρωζώνης είναι δραματικά ξεκάθαρη. Μια σειρά από χώρες, δύο των οποίων –η Ιταλία και η Ισπανία- μεγάλες, έχουν ήδη ή είναι στα πρόθυρα να έχουν, κυβερνήσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν χωρίς βοήθεια τα δημόσια χρέη. Πολλά από αυτά τα χρέη βρίσκονται στις τράπεζες. Πολλές από αυτές είναι ζημιωμένες, ειδικά σε χώρες που βίωσαν πολύ μεγάλες φούσκες ακινήτων, μεγάλα δημόσια ελλείμματα ή και τα δύο. Οι κυβερνήσεις με αδύναμο αξιόχρεο νοιώθουν ότι πρέπει να σώσουν τα ευαίσθητα τραπεζικά τους συστήματα που, με τη σειρά τους, πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις κυβερνήσεις που προσπαθούν να τις στηρίξουν: Οι μεθυσμένοι προσπαθούν να σταθούν όρθιοι ακουμπώντας ο ένας στον άλλον.
Από τις κυβερνήσεις ..
απαιτείται επίσης να επιβάλουν δημοσιονομική λιτότητα, ενώ οι ιδιωτικοί κλάδοι συρρικνώνονται. Η λιτότητα αποδυναμώνει περαιτέρω τόσο τις οικονομίες όσο και τις τράπεζες. Κι αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει την ανεργία και μειώνει τα κρατικά έσοδα, καθιστώντας μη αποτελεσματική την λιτότητα. Εν τω μεταξύ, η αναιμική ζήτηση στην πυρήνα επιδεινώνει την οικονομική αδυναμία στην περιφέρεια, αντί να την ισοφαρίζει.
Με τις τράπεζες προβληματικές, την ιδιωτική ζήτηση κατεστραμμένη, την κυβερνητική ζήτηση να συρρικνώνεται και την εξωτερική ζήτηση αδύναμη, οι ευάλωτες οικονομίες πιθανότατα θα έχουν μικρότερη παραγωγή και υψηλότερη ανεργία για 2-3 χρόνια επιπλέον. Η αμοιβή για τον σημερινό κόπο είναι ο αυριανός κόπος.
Είτε «σωθεί» είτε όχι η Ελλάδα, για την ώρα είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι η σημερινή ευρωζώνη θα επιβιώσει από κάτι τέτοιο, ειδικά όταν ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξής της, η οικονομική και χρηματοπιστωτική ενοποίηση, καταστρέφονται. Οι επιχειρήσεις, ειδικά οι τράπεζες, όλο και περισσότερο μαζεύουν τα ενεργητικά και τα παθητικά τους ανά χώρα. Αντίστοιχα, μόνο οι πολύ γενναίες επιχειρήσεις θα κάνουν πλάνα παραγωγής με την πεποίθηση ότι το συναλλαγματικό ρίσκο έχει εξαλειφθεί. Καθώς η ΕΚΤ έχει πλεον αναλάβει αυξημένο μερίδιο διακρατικού κινδύνου, ο δρόμος για την διάλυση έχει ανοίξει περισσότερο.
Μοιάζει σαν αδιάκοπο ταξίδι μες την νύχτα. Ισως πάρει εβδομάδες, μήνες, χρόνια. Αλλά η κατεύθυνση, δυστυχώς, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη.
Τώρα το δεύτερο ζήτημα: Πώς θέλει η Γερμανία να οργανώσει την ευρωζώνη; Εγώ αντιλαμβάνομαι τις αντιλήψεις της κυβέρνησης και των αρχών της Γερμανίας ως εξής: Όχι σε ομόλογα ευρωζώνης. Όχι σε αύξηση των διαθέσιμων κεφαλαίων του European Stability Mechanism. Όχι κοινή στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Όχι απόκλιση από την δημοσιονομική λιτότητα, ούτε στην ίδια την Γερμανία. Όχι σε νομισματική χρηματοδότηση των κυβερνήσεων. ‘Όχι χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της ευρωζώνης. Και όχι σε ισχυρή πιστωτική εκτίναξη στην Γερμανία. Η πιστώτρια χώρα, στα χέρια της οποίας βρίσκεται η δύναμη σε μια κρίση, λέει “nein” τουλάχιστον επτά φορές.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς φαντάζονται οι Γερμανοί ρυθμιστές ότι θα σταματήσουν την κατρακύλα της ευρωζώνης; 
Κάνω δύο υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι πιστεύουν πως δεν θα την σταματήσουν. Περιμένουν ότι η ζωή σε ορισμένες ευάλωτες οικονομίες θα γίνει τόσο μίζερη που θα φύγουν εθελοντικά, περιορίζοντας έτσι την ευρωζώνη σε έναν πυρήνα με ίδιες σκέψεις και χαμηλώνοντας τους κινδύνους για την νομισματική και δημοσιονομική σταθερότητα της ίδιας της Γερμανίας από την διάσωση πιο αδύναμων οικονομιών. 
Η δεύτερη υπόθεσή μου είναι ότι οι Γερμανοί πραγματικά πιστεύουν ότι αυτές οι στρατηγικές θα αποδώσουν.
Μια πιθανότητα είναι ότι οι πιο αδύναμες οικονομίες θα υποστούν τόσο μεγάλη «εσωτερική υποτίμηση» που θα μεταφερθούν σε μεγάλα εξωτερικά πλεονάσματα με τον υπόλοιπο κόσμο, αποκαθιστώντας έτσι την οικονομική δραστηριότητα. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι ο συνδυασμός δραστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με άμεσες εκποιήσεις ενεργητικών θα προκαλέσουν κύμα εισροών άμεσων επενδύσεων. Κι έτσι θα χρηματοδοτηθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών βραχυπρόθεσμα και θα παράγει νέα οικονομική δραστηριότητα πιο μακροπρόθεσμα.
Ίσως οι Γερμανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι χρειάζεται είτε σκληρή προσαρμογή είτε άμεση αποχώρηση. Όμως το «κακό ηθικό παράδειγμα» θα περιοριστεί και το γερμανικό άνοιγμα θα μειωθεί, σε κάθε περίπτωση.
Ωστόσο η επιλογή της «εξόδου των αδύναμων» είναι πολύ ριψοκίνδυνη και η επιλογή της «οδυνηρής προσαρμογής με άμεσες εκποιήσεις» τόσο ανέφικτη, που μας οδηγούν αμέσως πίσω στο ζήτημα της εξόδου. 
Ο κίνδυνος, επιπλέον, δεν περιορίζεται στις πιο αδύναμες χώρες. Η Γερμανία στέλνει μόλις 5% των εξαγωγών της στην Κίνα σε σχέση με 42% στην υπόλοιπη ευρωζώνη, ποσοστό που θα μειωθεί σε μια κατάρρευση. Πέρα από αυτούς τους στενούς οικονομικούς κινδύνους, θα υπάρξει οπωσδήποτε μόνιμη πολιτική ζημιά για τους οικονομικούς ηγεμόνες της ευρωζώνης.
Με δυο λόγια, η ευρωζώνη έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι προς την διάλυση που η Γερμανία δεν δείχνει να θέλει να αλλάξει. Όχι επειδή δεν υπάρχουν εναλλακτικές. 
Το μόνο που θα έπρεπε να κάνει είναι να αλλάξει μερικά «όχι» σε «ναι». Περισσσότερη χρηματοδότηση, κατά προτίμηση με κάποιο ομόλογο ευρωζώνης, συλλογική στήριξη τραπεζών, λιγότερη δημοσιονομική συρρίκνωση, περισσότερο επεκτατική νομισματική πολιτική και ισχυρότερη γερμανική ζήτηση. 
Τέτοιες αλλαγές δεν θα εξασφαλίσουν την επιτυχία. Θα δώσουν όμως τουλαχιστον στην ευρωζώνη μια ευκαιρία να αποφύγει το κόστος της μερικής ή ολικής καταστροφής. Για να αποδώσουν πιο μακροπρόθεσμα, αυτές οι αλλαγές θα απαιτήσουν επίσης μεγαλύτερη πολιτική ενοποίηση.
Τον Οκτώβριο 1939 ο Winston Churchill είπε: «Δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη για τις κινήσεις της Ρωσίας. Είναι ένας γρίφος, τυλιγμένος σε μυστήριο, μέσα σε ένα αίνιγμα, αλλά ίσως υπάρχει ένα κλειδί. Κι αυτό το κλειδί είναι το ρωσικό εθνικό συμφέρον». 
Το κλειδί στην Ευρώπη του σήμερα είναι η γερμανική αντίληψη για το εθνικό της συμφέρον. Όταν αποδειχθεί ότι οι προϋποθέσεις δεν αποδίδουν, οι Γερμανοί ηγέτες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στο ναυάγιο και την αλλαγή πορείας. Δεν γνωρίζω τι θα διαλέξει η Γερμανία. Δεν γνωρίζων αν οι ηγέτες της γνωρίζουν. Πάντως από αυτή την απόφαση, κρέμεται η τύχη της Ευρώπης”.


Πηγή Euro2day


Πηγή

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ! ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΟ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΕΗ!


http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1875:2012-05-30-14-43-04&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2dei-xaratsi

Πριν καλά-καλά εμφανιστεί στους λογαριασμούς της ΔΕΗ το περίφημο ΕΕΤΗΔΕ για το 2012 , εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες καλούνται να πληρώσουν ένα νέο «κρυφό» χαράτσι το ύψος του οποίου μπορεί να υπερβαίνει ακόμη και τα 100(!) ευρώ.
Υπεύθυνοι αυτή τη φορά είναι οι δήμοι οι οποίοι αναζητούν αναδρομικά το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας και μάλιστα για μια ολόκληρη 5ετία.
Το αναδρομικό χαράτσι επιβάλλεται σε δόσεις, ενώ η πρώτη δόση έχει ήδη αποτυπωθεί στους λογαριασμούς που λαμβάνουν οι πελάτες της ΔΕΗ μέσα στον Μάιο. Μάλιστα, στους λογαριασμούς δεν υπάρχει καμία απολύτως αιτιολόγηση της επιβάρυνσης με αποτέλεσμα ο κόσμος να αναρωτιέται πως προκύπτει το χαράτσι. Η αιτία, είναι η εξής:
Μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, εκτός από το ΕΕΤΗΔΕ (το λεγόμενο έκτακτο ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών), εισπράττονται τα δημοτικά τέλη αλλά και το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ). Συνήθως, στο ΤΑΠ δεν δίνουμε σημασία καθώς το ποσό είναι μικρό. Τώρα όμως, θα μας φανεί και θα μας τσούξει καθώς ζητούν αναδρομικά πέντε ετών.
(Από το fpress.gr)

«Δώστε χρόνο στην Ελλάδα» λένε 50 προσωπικότητες της Ευρώπης...


http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/05/50_30.html

Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να σωθεί, αναφέρεται σε ρεπορτάζ του περιοδικού «Der Spiegel» που δημοσιεύει την έκκληση που απευθύνουν από κοινού προς τους ευρωπαίους ηγέτες 50 εξέχουσες προσωπικότητες.

Σε κάθε περίπτωση η υπερχρεωμένη χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, αν όχι και την ΕΕ. Αυτή την άποψη φαίνεται να συμμερίζεται μεγάλη μερίδα πρωθυπουργών, υπουργών και λαών, κυρίως στη....
Βόρειο Ευρώπη. Μια ομάδα όμως από εξέχουσες ευρωπαϊκές προσωπικότητες δεν θέλει να αποδεχτεί κάτι τέτοιο: απευθύνοντας κοινή έκκληση καλεί τους ευρωπαίους κορυφαίους πολιτικούς να μην επιτρέψουν την κατάρρευση της Ελλάδας.

Οι 50 υπογράφοντες στηρίζουν μια τέτοια προσπάθεια διά της κοινής τους επιστολής, η οποία δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στο διαδίκτυο. Μεταξύ άλλων πρόκειται για επιφανή ονόματα, όπως ο γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών, Χανς Άιχελ, ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός, Τζουλιάνο Αμάτο, και ο γερμανός οικονομολόγος, Πέτερ Μπόφινγκερ

Όπως γράφουν, μεγαλώνει ο αριθμός εκείνων «οι οποίοι πιστεύουν ότι η ευρωζώνη μπορεί να παραβλέψει μια έξοδο της Ελλάδας χωρίς προβλήματα». «Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα σήμαινε πολιτική και οικονομική καταστροφή».

Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί διάσωσης δεν παρέχουν ασφαλή προστασία. «Μια έξοδος των Ελλήνων από το ευρώ θα μπορούσε να έχει ως συνέπεια τη διάλυση ολόκληρης της Ευρωζώνης, πράγμα το οποίο με τη σειρά του θα συνεπαγόταν βαθιά ύφεση και νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση». Επιπλέον, μια τέτοια εξέλιξη θα έβλαπτε «ανεπανόρθωτα» την υπόληψη της Ευρώπης.

Οι περισσότεροι από τους υπογράφοντες είναι μέλη του European Council on Foreign Relations (ECFR), ένα είδος think tank. Στα ιδρυτικά μέλη του ανήκουν οι Τζορζ Σόρος,Γιόσκα ΦίσερΜπράιαν Ινο και Ρεμ Κούλχας, οι οποίοι όμως δεν έχουν συνυπογράψει αυτή τη φορά. 

Σήμερα, την πλειονότητα των μελών του ECFR την αποτελούν πρώην κορυφαίοι πολιτικοί της ΕΕ ή οικονομολόγοι. Επειδή το ECFR είναι ανεξάρτητο πολιτικά, οι υπογράφοντες την έκκληση στην Ευρωζώνη εκφράζονται ως ιδιώτες.

Οι υπογράφοντες ζητούν επίσης από τους τωρινούς εν ενεργεία ηγέτες πολιτικούς «να δώσουν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να επιστρέψει εντός της Ευρωζώνης στο μονοπάτι της βιώσιμης ανάπτυξης». Προσθέτουν δε ότι «δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί» το γεγονός ότι η αυστηρή και άνευ συμβιβασμών πολιτική λιτότητας τελικά είναι καταδικασμένη να αποτύχει οικονομικά. Η πολιτική θα πρέπει να βρει μια συμβιβαστική λύση, βάσει της οποίας η Ελλάδα θα βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της, ταυτόχρονα όμως θα έχει περισσότερο χρόνο για να αποπληρώσει τα δάνειά της στο ΔΝΤ και στους διεθνείς εταίρους.

Η έκκληση προσωπικοτήτων περιλαμβάνει και συγκεκριμένες οδηγίες δράσης: Για παράδειγμα, τη μείωση των επιτοκίων που πληρώνει η Ελλάδα στους ευρωπαίους εταίρους της, με αντάλλαγμα βέβαια τη σαφώς καθορισμένη πρόοδο της χώρας όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Οι υπογράφοντες ελπίζουν ότι έτσι θα δοθεί στον ελληνικό λαό νέα ελπίδα για οικονομική ανάπτυξη, αλλά θα διατηρηθεί και η «δική του ευθύνη» για τις επειγόντως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Η κριτική στρέφεται κυρίως κατά της στάσης της γερμανικής κυβέρνησης, που με την ασυμβίβαστη θέση της όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας απομονώνεται όλο και περισσότερο στην Ευρώπη. Η έκκληση κλείνει με τα λόγια: «Είναι σαφές ότι και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν θυσίες – αλλά μια Ευρώπη ευημερίας για όλους το αξίζει κατά τη γνώμη μας».

Από:  tovima.gr

Από το “Grexit” στο ..”Spexit”!


http://olympia.gr/2012/05/30/%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-grexit-%CF%83%CF%84%CE%BF-spexit/

Του Δημοσιογράφου Βασίλη Τσεκούρα

Ο νέος οικονομικός όρος που θα μας απασχολήσει τις επόμενες ημέρες…

Από το “Grexit”, μια συνένωση των αρχικών της Ελλάδας GR και του exit, έρχεται το “Spexit” από τα αρχικά της Ισπανίας Sp” και το exit.

Αυτός ο νέος όρος που θα μας απασχολήσει, αφού άρχισαν τα δημοσιεύματα και οι αναλύσεις που αναφέρουν ότι Νο1 χώρα για να βγει από το ευρώ τοποθετείται πλέον, η Ισπανία, εκτοπίζοντας την Ελλάδα από αυτή την πρωτιά.

Το τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας, σε συνδυασμό με τις υπερχρεωμένες περιφέρειες της χώρας και με τις αστοχίες στην εκτέλεση του προϋπολογισμού και την επίτευξη των στόχων, έχουν θορυβήσει την Ευρώπη, εκτινάσσοντας το κόστος δανεισμού της Ισπανίας.

Αν κρίνουμε από τα οικονομικά μεγέθη της Ισπανίας, αν ένα ..Grexit ήταν καταστροφικό για την Ευρώπη, το Spexit θα ήταν «εφιαλτικό»!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου