Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Τετάρτη 2 Μαΐου 2012
Έλα, μας τα πρήξατε με τις "ιερόδουλες με AIDS"
http://taxalia.blogspot.com/2012/05/aids.html
Γιατί το μυαλό όλων πάει στα θύματα άντρες και λένε "α, τις ....τους κόλλησαν". Αυτές από πού έχουν AIDS, αναρωτήθηκε κανείς; Δεν φύτρωσε μέσα τους, κάποιος τις κόλλησε κι αυτές. Ε, δεν θα τις κρεμάσουμε τις ταλαίπωρες κιόλας, ούτε θα τις κάψουμε σαν τη Ζαν ΝτΆρκ. Και στο κάτω-κάτω, ας
πρόσεχαν αυτοί που πήγαν μαζί τους. Πού πας ρε Καραμήτρο, με εκδιδόμενη
στο δρόμο και χωρίς προφυλακτικό; Ποιός φταίει λιγότερο;
Αλλάζει σελίδα η Ευρώπη;
http://www.antinews.gr/2012/05/01/158908/
Η γαλλική αντεπίθεση στα πλαίσια της ΕΕ, αλλάζει τα δεδομένα της κρίσης. «Δεν είναι στο χέρι της Γερμανίας να αποφασίζει…», δήλωσε ο (μάλλον) μελλοντικός πρόεδρος της Γαλλίας François Hollande. Και δεσμεύτηκε να προωθήσει θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, προσελκύοντας συμμάχους από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, ολόκληρης της Ευρώπης. Ούτε καν η Αυστρία δεν συντάσσεται πια με την πολιτική λιτότητας του Βερολίνου.
Βλέπουμε τη γέννηση μιας νέας «Ευρωχώρας», που θέλει την ανάπτυξη, και που διαθέτει 200 εκατομμύρια πληθυσμού, ελέγχοντας την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Μάλιστα, ακόμη και ο Mario Draghi της ΕΚΤ, αρχίζει να ενδίδει στις φωνές που ζητούν ένα νέο σύμφωνο ανάπτυξης.
Ο Hollande σχεδιάζει την αναθεώρηση του υπάρχοντος δημοσιονομικού συμφώνου, προκαλώντας την αντίδραση της Angela Merkel, η οποία επιμένει ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Βέβαια, το σύμφωνο μπορεί όντως να αναθεωρηθεί, ή και να καταργηθεί. Η Angela Merkel δεν μπορεί να το περάσει από τη γερμανική βουλή, χωρίς την υποστήριξη των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι δείχνουν να συμφωνούν με τον Γάλλο υποψήφιο.
Η καγκελάριος θα πρέπει να συμβιβαστεί. Δεν μπορεί πλέον να επιβάλλει τους δικούς της όρους. Και άσχετα με το τι πιστεύουν, οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν διέσωσαν ακόμη καμία χώρα. Το Βερολίνο έχει απορρίψει κάθε μορφή μοιρασιάς του χρέους (ευρωομόλογα, μεταφορές, κλπ) αφού κάτι τέτοιο θα παραβίαζε το σύνταγμα και την δημοκρατία της χώρας.
Η Merkel συμφωνεί μόνο σε μια «ένωση σταθερότητας», που θα ήλεγχε αυστηρά τις οφειλέτριες χώρες. Οι διασώσεις της Ελλάδας, Ιρλανδίας, και Πορτογαλίας, αποτελούν δάνεια (με υψηλά επιτόκια), και όχι χάρες.
Η Γερμανία κερδίζει από το ευρώ, άσχετα αν μεγάλο ποσοστό των πολιτών της θέλουν μια επιστροφή στο μάρκο. Η κατάσταση μοιάζει σουρεαλιστική. Ως πότε θα μπορεί η Γερμανία να επωφελείται εμπορικών πλεονασμάτων, χωρίς να τινάξει το όλο σύστημα στον αέρα και χωρίς να φέρει τον πληθωρισμό που τόσο φοβάται; Το πλεονέκτημα της είναι βραχυπρόθεσμο και αποτελεί ένα είδος παγίδας ψευδαισθήσεων.
Περιέργως, το Βερολίνο συνάντησε ελάχιστη αντίσταση στην επιβολή της δημοσιονομικής συμφωνίας, από τα αδύναμα κράτη στα οποία ρίχνεται το βάρος της επαναφοράς στην ομαλότητα.
Όπως επίσης δεν βρήκε αντίσταση στην θανατηφόρα πολιτική της εναντίον των αδύναμων κρατών, στην ανατροπή των εκλεγμένων τους ηγετών, και στην επιβολή κουρέματος του χρέους της Ελλάδας, κόντρα στις προειδοποιήσεις, ακόμη και της ΕΚΤ, ότι αυτό θα προκαλούσε μεταδοτικότητα.
Υπάρχει μια ολόκληρη λίστα από λάθος αποφάσεις, που δεν θα ήταν δυνατές, αν ο Sarkozy δεν συμφωνούσε συνεχώς, θυσιάζοντας την ευρωζώνη για χάρη μιας Γαλλογερμανικής ισόνομης συνεργασίας.
Σίγουρα χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία. Αλλά όχι σε αυτόν τον στραγγαλιστικό βαθμό. Η πολιτική αυτή της ΕΕ αγνοεί την οικονομική επιστήμη και ιστορία. Για αυτό έχει επέλθει αυτή η βαθιά ύφεση στη μισή τουλάχιστον Ευρώπη.
Για παράδειγμα, η Standard & Poor’s υποβάθμισε πρόσφατα την Ισπανία, όχι επειδή στερείται πειθαρχίας, αλλά εξαιτίας της οικονομικής συρρίκνωσης των ευάλωτων τραπεζών της, και την ασάφεια των πολιτικών των Βρυξελλών. Θα συνεχίσει άραγε ο Ισπανός πρωθυπουργός αυτή τη πορεία, την οποία δεν στηρίζουν ούτε καν οι οίκοι αξιολόγησης;
Όλα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν. Ο Νότος θα πρέπει να πείσει το Βερολίνο να αλλάξει τροπάρι, αλλιώς θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος τις τύχες του. Να επαναφέρει δηλαδή τα δημοσιονομικά, νομισματικά και τραπεζικά ζητήματα εκεί που πρέπει να είναι, προκαλώντας ταυτόχρονα ένα ισχυρό σοκ στους Γερμανούς τραπεζίτες και εξαγωγείς.
Κάτι τέτοιο βέβαια μοιάζει απίθανο. Ο Hollande και ο Mario Monti είναι οπαδοί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θέλουν στοχευμένες επενδύσεις και όχι επανάσταση.
Τουλάχιστον όμως, έχει αλλάξει το γενικότερο κλίμα. Η εποχή των Merkozy τελείωσε οριστικά. Θα πάψουν επιτέλους οι συζητήσεις περί ενάρετου Βορρά και σπάταλου Νότου. Θα υπάρξει μια Ευρώπη των κρατών, που το καθένα του θα διατηρήσει την ιστορία και τον εθνικό του χαρακτήρα, τις δυνάμεις, αλλά και τις αδυναμίες του. Αυτό τουλάχιστον διακηρύττει ο στενός συνεργάτης του Hollande Arnaud Montebourg.
Όσο για την Γερμανία, απομένει να δούμε το πόσο μετράει η φιλοευρωπαϊκή της ρητορική, όταν θα πάψει να κάνει κουμάντο.
Μπορεί μάλιστα, η Γερμανία σύντομα να αποτελέσει και το επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής κρίσης.
telegraph.co.uk
S.A.
Η γαλλική αντεπίθεση στα πλαίσια της ΕΕ, αλλάζει τα δεδομένα της κρίσης. «Δεν είναι στο χέρι της Γερμανίας να αποφασίζει…», δήλωσε ο (μάλλον) μελλοντικός πρόεδρος της Γαλλίας François Hollande. Και δεσμεύτηκε να προωθήσει θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, προσελκύοντας συμμάχους από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, ολόκληρης της Ευρώπης. Ούτε καν η Αυστρία δεν συντάσσεται πια με την πολιτική λιτότητας του Βερολίνου.
Βλέπουμε τη γέννηση μιας νέας «Ευρωχώρας», που θέλει την ανάπτυξη, και που διαθέτει 200 εκατομμύρια πληθυσμού, ελέγχοντας την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Μάλιστα, ακόμη και ο Mario Draghi της ΕΚΤ, αρχίζει να ενδίδει στις φωνές που ζητούν ένα νέο σύμφωνο ανάπτυξης.
Ο Hollande σχεδιάζει την αναθεώρηση του υπάρχοντος δημοσιονομικού συμφώνου, προκαλώντας την αντίδραση της Angela Merkel, η οποία επιμένει ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Βέβαια, το σύμφωνο μπορεί όντως να αναθεωρηθεί, ή και να καταργηθεί. Η Angela Merkel δεν μπορεί να το περάσει από τη γερμανική βουλή, χωρίς την υποστήριξη των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι δείχνουν να συμφωνούν με τον Γάλλο υποψήφιο.
Η καγκελάριος θα πρέπει να συμβιβαστεί. Δεν μπορεί πλέον να επιβάλλει τους δικούς της όρους. Και άσχετα με το τι πιστεύουν, οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν διέσωσαν ακόμη καμία χώρα. Το Βερολίνο έχει απορρίψει κάθε μορφή μοιρασιάς του χρέους (ευρωομόλογα, μεταφορές, κλπ) αφού κάτι τέτοιο θα παραβίαζε το σύνταγμα και την δημοκρατία της χώρας.
Η Merkel συμφωνεί μόνο σε μια «ένωση σταθερότητας», που θα ήλεγχε αυστηρά τις οφειλέτριες χώρες. Οι διασώσεις της Ελλάδας, Ιρλανδίας, και Πορτογαλίας, αποτελούν δάνεια (με υψηλά επιτόκια), και όχι χάρες.
Η Γερμανία κερδίζει από το ευρώ, άσχετα αν μεγάλο ποσοστό των πολιτών της θέλουν μια επιστροφή στο μάρκο. Η κατάσταση μοιάζει σουρεαλιστική. Ως πότε θα μπορεί η Γερμανία να επωφελείται εμπορικών πλεονασμάτων, χωρίς να τινάξει το όλο σύστημα στον αέρα και χωρίς να φέρει τον πληθωρισμό που τόσο φοβάται; Το πλεονέκτημα της είναι βραχυπρόθεσμο και αποτελεί ένα είδος παγίδας ψευδαισθήσεων.
Περιέργως, το Βερολίνο συνάντησε ελάχιστη αντίσταση στην επιβολή της δημοσιονομικής συμφωνίας, από τα αδύναμα κράτη στα οποία ρίχνεται το βάρος της επαναφοράς στην ομαλότητα.
Όπως επίσης δεν βρήκε αντίσταση στην θανατηφόρα πολιτική της εναντίον των αδύναμων κρατών, στην ανατροπή των εκλεγμένων τους ηγετών, και στην επιβολή κουρέματος του χρέους της Ελλάδας, κόντρα στις προειδοποιήσεις, ακόμη και της ΕΚΤ, ότι αυτό θα προκαλούσε μεταδοτικότητα.
Υπάρχει μια ολόκληρη λίστα από λάθος αποφάσεις, που δεν θα ήταν δυνατές, αν ο Sarkozy δεν συμφωνούσε συνεχώς, θυσιάζοντας την ευρωζώνη για χάρη μιας Γαλλογερμανικής ισόνομης συνεργασίας.
Σίγουρα χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία. Αλλά όχι σε αυτόν τον στραγγαλιστικό βαθμό. Η πολιτική αυτή της ΕΕ αγνοεί την οικονομική επιστήμη και ιστορία. Για αυτό έχει επέλθει αυτή η βαθιά ύφεση στη μισή τουλάχιστον Ευρώπη.
Για παράδειγμα, η Standard & Poor’s υποβάθμισε πρόσφατα την Ισπανία, όχι επειδή στερείται πειθαρχίας, αλλά εξαιτίας της οικονομικής συρρίκνωσης των ευάλωτων τραπεζών της, και την ασάφεια των πολιτικών των Βρυξελλών. Θα συνεχίσει άραγε ο Ισπανός πρωθυπουργός αυτή τη πορεία, την οποία δεν στηρίζουν ούτε καν οι οίκοι αξιολόγησης;
Όλα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν. Ο Νότος θα πρέπει να πείσει το Βερολίνο να αλλάξει τροπάρι, αλλιώς θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος τις τύχες του. Να επαναφέρει δηλαδή τα δημοσιονομικά, νομισματικά και τραπεζικά ζητήματα εκεί που πρέπει να είναι, προκαλώντας ταυτόχρονα ένα ισχυρό σοκ στους Γερμανούς τραπεζίτες και εξαγωγείς.
Κάτι τέτοιο βέβαια μοιάζει απίθανο. Ο Hollande και ο Mario Monti είναι οπαδοί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θέλουν στοχευμένες επενδύσεις και όχι επανάσταση.
Τουλάχιστον όμως, έχει αλλάξει το γενικότερο κλίμα. Η εποχή των Merkozy τελείωσε οριστικά. Θα πάψουν επιτέλους οι συζητήσεις περί ενάρετου Βορρά και σπάταλου Νότου. Θα υπάρξει μια Ευρώπη των κρατών, που το καθένα του θα διατηρήσει την ιστορία και τον εθνικό του χαρακτήρα, τις δυνάμεις, αλλά και τις αδυναμίες του. Αυτό τουλάχιστον διακηρύττει ο στενός συνεργάτης του Hollande Arnaud Montebourg.
Όσο για την Γερμανία, απομένει να δούμε το πόσο μετράει η φιλοευρωπαϊκή της ρητορική, όταν θα πάψει να κάνει κουμάντο.
Μπορεί μάλιστα, η Γερμανία σύντομα να αποτελέσει και το επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής κρίσης.
telegraph.co.uk
S.A.
Σφοδρή σύγκρουση στο παρασκήνιο για τον έλεγχο των τραπεζών
http://www.kourdistoportocali.com/articles/11159.htm
Έτοιμη να εντάξει την υπόθεση της ολοκλήρωσης της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στα “prior actions” της επερχόμενης αξιολόγησης της νέα δανειακής σύμβασης εμφανίζεται η τρόικα. Αυτό σημαίνει ότι θα συναρτηθεί η επόμενη δόση των 23 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την ταχύτητα και τους όρους ολοκλήρωσης της διαδικασίας μέσα στις επόμενες εβδομάδες των εκλογών.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr, οι πολιτικές παρεμβάσεις που έχουν μεσολαβήσει προεκλογικά για να καθυστερήσει και να μεταφερθεί για μετά τις εκλογές η οριστικοποίηση των όρων ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχουν προκαλέσει νέο σοκ στις σχέσεις της τρόικα με την κυβέρνηση.
Η τρόικα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, έχει ήδη παρουσιάσει ένα σχέδιο πρότασης το οποίο “με διάφορα προσκόμματα δεν έγινε δυνατό να προχωρήσει το προηγούμενο δεκαπενθήμερο” με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι προβλεπόμενες ημερομηνίες που είχαν δοθεί από το απερχόμενο πρωθυπουργό (20/4).
Αντί αυτού “διαμορφώθηκε άρον-άρον ένα μεταβατικό σχήμα χρηματοδότησης” με τις αποφάσεις για την μεταφορά των 18 δισ. ευρώ από τα ομόλογα του EFSF που θα ολοκληρωθεί αυτή την εβδομάδα.
Όπως αναφέρουν κυβερνητικά στελέχη που εμπλέκονται στην “τεχνική” διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης, οι τράπεζες έχουν ολοκληρώσει σε συνεργασία με την ΤτΕ και το κομμάτι που αφορά τις προβλέψεις λόγω επισφαλών χαρτοφυλακίων (BlackRock), αλλά η όλη διαδικασία σκόνταψε στην επίμονη στάση των πολιτικών κομμάτων για λήψη τελικών αποφάσεων από την νέα κυβέρνηση.
Οι καθυστερήσεις προκάλεσαν μάλιστα, όπως αποκάλυψε το Σάββατο το Capital.gr, και τις επιφυλάξεις του EFSF για το πώς θα «τρέξει» η μεταφορά των κεφαλαίων χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία προβλέψεων για τις ζημίες που θα πρέπει να καλύψει το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αλλά τελικά με διάφορες παρεμβάσεις η μετακίνηση των 25 δισ. ευρώ ολοκληρώθηκε για να μην εμφανισθούν προβλήματα προεκλογικά στο τραπεζικό σύστημα.
Οι εμπλοκές αυτές φαίνεται μάλιστα ότι έχουν προκαλέσει καταστάσεις υψηλής έντασης ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τους υπουργούς και, κυρίως, με τα πολιτικά κόμματα των οποίων τις “επιθυμίες” μετέφεραν στην κυβέρνηση οι υπουργοί, ανατρέποντας τις αρχικές δεσμεύσεις Παπαδήμου όσον αφορά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης.
Σε ό,τι αφορά το σχέδιο πρότασης της τρόικας, για το οποίο δεν έχουν ενημερωθεί οι διοικήσεις των τραπεζών, φαίνεται να περιορίζει το αναγκαίο ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών στη συνολική αύξηση κεφαλαίων που θα χρειασθούν οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες σε ποσό μικρότερο των 2 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, η διασφάλιση της σχετικά χαμηλής συμμετοχής των ιδιωτών (παλαιών ή νέων μετόχων) θα πρέπει να τείνει στην διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα των τραπεζών.
Παράλληλα όμως ο “ιδιωτικοοικονομικός” χαρακτήρας της διοίκησης των τραπεζών ακόμα και στην περίπτωση που οι ιδιώτες μέτοχοι δεν καταφέρουν να συμμετάσχουν στο απαιτούμενο όριο, “θα εξασφαλισθεί μέσω του ΤΧΣ, η στελέχωση του οποίου σε επίπεδο εκτελεστικής διοίκησης” θα είναι τέτοια που “θα αποκόψει τον ομφάλιο λώρο της κυβερνητικής παρέμβασης” παρά το ότι το ΥΠΟΙΚ θα είναι θεσμικά ο μέτοχος εντολέας του ΤΧΣ.
Για την διασφάλιση των όρων αυτών θα παίξει καθοριστικό ρόλο η εξαιρετικά πιθανή πλέον ένταξη της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης στην κατηγορία “prior actions” μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
http://www.capital.gr/News.asp?id=1484419
Έτοιμη να εντάξει την υπόθεση της ολοκλήρωσης της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στα “prior actions” της επερχόμενης αξιολόγησης της νέα δανειακής σύμβασης εμφανίζεται η τρόικα. Αυτό σημαίνει ότι θα συναρτηθεί η επόμενη δόση των 23 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την ταχύτητα και τους όρους ολοκλήρωσης της διαδικασίας μέσα στις επόμενες εβδομάδες των εκλογών.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr, οι πολιτικές παρεμβάσεις που έχουν μεσολαβήσει προεκλογικά για να καθυστερήσει και να μεταφερθεί για μετά τις εκλογές η οριστικοποίηση των όρων ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχουν προκαλέσει νέο σοκ στις σχέσεις της τρόικα με την κυβέρνηση.
Η τρόικα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, έχει ήδη παρουσιάσει ένα σχέδιο πρότασης το οποίο “με διάφορα προσκόμματα δεν έγινε δυνατό να προχωρήσει το προηγούμενο δεκαπενθήμερο” με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι προβλεπόμενες ημερομηνίες που είχαν δοθεί από το απερχόμενο πρωθυπουργό (20/4).
Αντί αυτού “διαμορφώθηκε άρον-άρον ένα μεταβατικό σχήμα χρηματοδότησης” με τις αποφάσεις για την μεταφορά των 18 δισ. ευρώ από τα ομόλογα του EFSF που θα ολοκληρωθεί αυτή την εβδομάδα.
Όπως αναφέρουν κυβερνητικά στελέχη που εμπλέκονται στην “τεχνική” διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης, οι τράπεζες έχουν ολοκληρώσει σε συνεργασία με την ΤτΕ και το κομμάτι που αφορά τις προβλέψεις λόγω επισφαλών χαρτοφυλακίων (BlackRock), αλλά η όλη διαδικασία σκόνταψε στην επίμονη στάση των πολιτικών κομμάτων για λήψη τελικών αποφάσεων από την νέα κυβέρνηση.
Οι καθυστερήσεις προκάλεσαν μάλιστα, όπως αποκάλυψε το Σάββατο το Capital.gr, και τις επιφυλάξεις του EFSF για το πώς θα «τρέξει» η μεταφορά των κεφαλαίων χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία προβλέψεων για τις ζημίες που θα πρέπει να καλύψει το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αλλά τελικά με διάφορες παρεμβάσεις η μετακίνηση των 25 δισ. ευρώ ολοκληρώθηκε για να μην εμφανισθούν προβλήματα προεκλογικά στο τραπεζικό σύστημα.
Οι εμπλοκές αυτές φαίνεται μάλιστα ότι έχουν προκαλέσει καταστάσεις υψηλής έντασης ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τους υπουργούς και, κυρίως, με τα πολιτικά κόμματα των οποίων τις “επιθυμίες” μετέφεραν στην κυβέρνηση οι υπουργοί, ανατρέποντας τις αρχικές δεσμεύσεις Παπαδήμου όσον αφορά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης.
Σε ό,τι αφορά το σχέδιο πρότασης της τρόικας, για το οποίο δεν έχουν ενημερωθεί οι διοικήσεις των τραπεζών, φαίνεται να περιορίζει το αναγκαίο ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών στη συνολική αύξηση κεφαλαίων που θα χρειασθούν οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες σε ποσό μικρότερο των 2 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, η διασφάλιση της σχετικά χαμηλής συμμετοχής των ιδιωτών (παλαιών ή νέων μετόχων) θα πρέπει να τείνει στην διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα των τραπεζών.
Παράλληλα όμως ο “ιδιωτικοοικονομικός” χαρακτήρας της διοίκησης των τραπεζών ακόμα και στην περίπτωση που οι ιδιώτες μέτοχοι δεν καταφέρουν να συμμετάσχουν στο απαιτούμενο όριο, “θα εξασφαλισθεί μέσω του ΤΧΣ, η στελέχωση του οποίου σε επίπεδο εκτελεστικής διοίκησης” θα είναι τέτοια που “θα αποκόψει τον ομφάλιο λώρο της κυβερνητικής παρέμβασης” παρά το ότι το ΥΠΟΙΚ θα είναι θεσμικά ο μέτοχος εντολέας του ΤΧΣ.
Για την διασφάλιση των όρων αυτών θα παίξει καθοριστικό ρόλο η εξαιρετικά πιθανή πλέον ένταξη της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης στην κατηγορία “prior actions” μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
http://www.capital.gr/News.asp?id=1484419
Τρίτη 1 Μαΐου 2012
Το τελευταίο γράμμα ενός από τους εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς του 1944...
http://vathiprasino.blogspot.com/2012/05/1944.html
ο θάνατος μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξετε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια από τη νέα αυτή δοκιμασία, έτσι θα μας τιμήσετε καλίτερα.
Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ.
Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ. Μήτσος
Χαϊδάρι 1-5-1944''
Μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ κατηγορείται για κατασκοπεία σε πελάτες και υπαλλήλους!
http://attikanea.blogspot.com/2012/05/blog-post_3871.html
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό ορισμένοι διευθυντές υποκαταστημάτων είχαν εγκαταστήσει κάμερες που είχαν τη δυνατότητα να ζουμάρουν στα ταμεία την ώρα που οι πελάτες πλήρωναν πληκτρολογώντας τους μυστικούς κωδικούς τους. Οι εικόνες αυτές καταγράφονταν στη συνέχεια σε DVD τα οποία μοιράζονταν μεταξύ τους οι υπεύθυνοι.
"Οι κανονισμοί της βιντεοπαρακολούθησης είναι καθορισμένοι με σαφήνεια και απαγορεύουν την κινηματογράφηση της ζώνης πληρωμής", απάντησε στο δημοσίευμα η διευθύντρια επικοινωνιών του ομίλου, Κίρστεν Βίντχορν, υποστηρίζοντας ότι... κατά συνέπεια αποκλείεται να βιντεοσκοπούνταν οι κωδικοί. Πρόσθεσε ωστόσο ότι αν τελικώς έγινε κάτι τέτοιο η εταιρεία "θα λάβει πειθαρχικά μέτρα" ή ακόμη και θα προσφύγει στη δικαιοσύνη.
Ωστόσο η Βίντχορν δεν έδωσε καμία απάντηση για τις πληροφορίες του Σπίγκελ σύμφωνα με τις οποίες οι πελάτισσες που φορούσαν κοντές φούστες ή βαθύ ντεκολτέ κινηματογραφούνταν επίσης σε γκρο-πλαν τη στιγμή που έσκυβαν στα ψυγεία των κατεψυγμένων ειδών ή στα ράφια. Και σε αυτήν την περίπτωση οι εικόνες καταγράφονταν σε DVD.
Σύμφωνα πάντα με το περιοδικό, το οποίο αφιερώνει μεγάλο μέρος του στην "αυτοκρατορία" Aldi και ιδίως στις συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων της (μερική απασχόληση, χαμηλοί μισθοί κλπ), οι τελευταίοι παρακολουθούνταν επίσης, όταν βρίσκονταν στους χώρους αποθήκευσης.
"Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί οι συνεργάτες να παρακολουθούνταν μέσω κάμερας όταν υπήρχαν συγκεκριμένες υποψίες για διάπραξη αδικημάτων που τιμωρούνταν με πρόστιμο", παραδέχτηκε η Βίντχορν, υπογραμμίζοντας ότι η παρακολούθηση αυτή γινόταν "με χίλιες προφυλάξεις".
Ο ιδιοκτήτης της Aldi, ο Καρλ Άλμπρεχτ, είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Γερμανία.
Οι μέθοδοι που ακολουθούν τα γερμανικά πολυκαταστήματα καταγγέλλονται συχνά από τις συνδικαλιστικές ενώσεις αλλά και τον Τύπο της χώρας. Το 2008 η ανταγωνιστική αλυσίδα Lidl τέθηκε στο στόχαστρο επειδή παρακολουθούσε τους υπαλλήλους της με ιδιωτικούς ντετέκτιβ. Η αλυσίδα Schlecker --η οποία μείωσε το προσωπικό της κατά 11.000 άτομα-- έχει επίσης κατηγορηθεί ότι οι συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων της ήταν στα όρια του ανεκτού και ότι ασκούσε έντονες ψυχολογικές πιέσεις που έφταναν μέχρι την κατασκοπεία σε βάρος τους.
Η αγωνία των ελίτ μπροστά στην κάλπη - Γράφει ο Γιάννης Τριάντης
http://kostasxan.blogspot.com/2012/05/blog-post_1035.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%21%29 
Το αιρετικό άνοιγμα Τσίπρα στην ετερόκλητη θάλασσα του Καμμένου και η αίσθηση ότι οι λαβωμένοι «μεγάλοι» θα τιμωρηθούν μεν, αλλά δεν θα συντριβούν, αποτελούν τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της προεκλογικής περιόδου.
Εξωελληνική αλλά εξίσου σημαίνουσα προβάλλει η κινητικότης που παρατηρείται στην Ευρώπη, με τη διαφαινόμενη επικράτηση του Ολάντ, τους τριγμούς στην Ολλανδία και την Τσεχία, τη δυσαρέσκεια των Ιταλών για τον Μόντι και τη φωτιά που σιγοκαίει στην ασθμαίνουσα Ισπανία.
Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μάς αφορούν άμεσα, καθώς βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με την ετυμηγορία της 6ης Μαΐου. Η ψήφος των Ελλήνων δεν παραπέμπει απαραιτήτως στην έξοδο από το ευρώ, όπως βιαστικά αποφαίνονται ορισμένοι εξ Εσπερίας. Είναι προδήλως αντιμνημονιακή και απόλυτα συμβατή με το γενικότερο ευρωπαϊκό αίτημα να αναιρεθεί η πνιγηρή συνταγή της εγκληματικής λιτότητας και να υψωθεί ως προτεραιότητα η ανάπτυξη. Επομένως -και παρά τις αποχρώσεις και τις διαφορές π.χ. με την ετυμηγορία των Γάλλων- η απόφανση της ελληνικής κοινωνίας θα ενισχύσει την ανατρεπτική δυναμική που αναπτύσσεται. Θα καταστήσει ισχυρό το χαρτί της διαπραγμάτευσης, ακόμη κι αν το χειριστούν οι δύο «μεγάλοι», πιθανοί συγκυβερνήτες μετά τις εκλογές.
Ο στοιχειώδης ρεαλισμός δεν επιτρέπει ανέρειστες προσδοκίες. Ούτε η επικράτηση του Όλαντ συνιστά «επανάσταση» ούτε η πάνδημη οργή της χειμαζόμενης Ευρώπης μπορεί να ανατρέψει άρδην την υφιστάμενη κατάσταση. Όμως ένα φράγμα αρχίζει να δημιουργείται. Ένα ανασχετικό οχύρωμα στο ποταμηδόν της γερμανικής αφρένειας. Και τούτο υπό την προϋπόθεση ότι ο Φρανσουά Ολάντ δεν θα υποκύψει στα μοιραία θέλγητρα που προσφέρει η γαλλογερμανική ηγεμονία. Αλλά ακόμη κι αν συμβεί αυτό, η αντιρρητική ψήφος Γάλλων και Ελλήνων -και η γενικότερη αντίδραση της ευρωπαϊκής κοινωνίας- θα έχουν ήδη οργώσει ένα χωράφι υψηλών απαιτήσεων για δραστικές αλλαγές.
Ευστοχεί εν προκειμένω η ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντέλα Σέρα». Αναφερόμενη στις ελληνικές εκλογές, καθώς και στη νέα κατεύθυνση της Γαλλίας για επαναπροσδιορισμό του Δημοσιονομικού Συμφώνου, σημειώνει τα εξής: «Αν σε αυτά προσθέσουμε τις επικείμενες εκλογές σε δύο γερμανικά κρατίδια, καθώς και την κυβερνητική κρίση που ξέσπασε στην Ολλανδία, χώρα που έως τώρα ήταν εκ των υπερμάχων της λιτότητας, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση αλλά και πόσο έντονα είναι τα αισθήματα της αγωνίας και της αδυναμίας που νιώθουν οι ελίτ της Ευρώπης αλλά και της Ιταλίας».
Έχει δίκιο η «Κοριέρε». Λέει αυτό που (κάνουν πως) δεν καταλαβαίνουν όσοι κινδυνολογούν μιλώντας περί ακυβερνησίας στην Ελλάδα. Αγνοούν την αποτελεσματικότητα της λαϊκής δυναμικής, γιατί ποτέ τους δεν εμπιστεύθηκαν και δεν σεβάστηκαν πραγματικά την κοινωνία. Εννοούσαν να την παραμυθιάζουν, να τη χειραγωγούν και να την ελέγχουν. Και όταν εκείνη ξεφεύγει θυμωμένη από τον δυναστικό ιστό τους, επιστρατεύουν τα μεγάλα μέσα. Την κατατρομοκράτηση και τους εκβιασμούς. Όπως τώρα…
Φαντάζει αδιανόητο, αλλά πιθανό: Τα δύο κόμματα εξουσίας ενδέχεται ν' αγγίξουν το 50%, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, οι δύο «μεγάλοι» θα σώσουν την παρτίδα. Μπορεί να χάσουν διά παντός τη δυνατότητα αυτοδύναμων κυβερνήσεων, αλλά όχι τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους στα πολιτικά μας πράγματα.
Μια πρώτη και ίσως κοινότοπη εξήγηση υποδεικνύει ως βασική αιτία την έλλειψη εναλλακτικής λύσης και την κακοφωνία στη χορωδία της υφιστάμενης Αριστεράς. Μια άλλη εξήγηση, ψυχαναλυτικής υφής, είναι η ακόλουθη: η οργισμένη κοινωνική αντίδραση εναντίον των «μεγάλων» -και ιδίως κατά του ΠΑΣΟΚ- ενείχε και μια ενοχική πτυχή. Οι ψηφοφόροι των κομμάτων εξουσίας ένιωθαν υπεύθυνοι και οι ίδιοι για τη νομιμοποίηση την οποία αφειδώς είχαν παράσχει στους ολετήρες. Ντρέπονταν να ομολογήσουν ότι είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παροχετεύοντας (δημοσκοπικώς) την οργή αλλά και τις ενοχές τους σε παράπλευρους υποδοχείς, όπως η ΔΗΜΑΡ και ο Καμμένος. Όμως κάποια στιγμή -και όσο εντείνεται η εκβιαστική προπαγάνδα- αρκετοί εξ αυτών σταμάτησαν το αυτομαστίγωμα και επανακάμπτουν αισχυντηλά, έστω με βαριά καρδιά, στα πατρώα εδάφη. Δεν ενθουσιάζονται γι' αυτήν την επανάκαμψη ούτε την πολυσυζητούν, αλλά φαίνεται να την έχουν προκρίνει.
Σ' αυτό το ομιχλώδες σκηνικό έπεσε σαν κεραυνός το άνοιγμα Τσίπρα για ψήφο ανοχής ακόμη και από τους Ανεξάρτητους Έλληνες του κ. Καμμένου. Ένας απίστευτος κονιορτός παραπολιτικής ευκολίας, επιφανειακών προσεγγίσεων και απύθμενης υποκρισίας σκέπασε αμέσως τον ουρανό της προεκλογικής περιόδου. Πρώτοι ξιφούλκησαν εκείνοι που εγκαλούν μονίμως τον Τσίπρα -και την Αριστερά- επειδή δεν δείχνουν διάθεση κυβερνητικής συνεργασίας, ώστε να υπάρξει βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα! Άλλοι βγήκαν από τα ρούχα τους, κοπτόμενοι δήθεν για το «αμόλευτο» πρόσωπο της Αριστεράς, επειδή ο Τσίπρας δήθεν περιφρόνησε τις ιδεολογικές συντεταγμένες του χώρου του. Και άλλοι -αυτοί που μονίμως απευθύνονται και στους συντηρητικούς ψηφοφόρους και τους καλούν να μεταναστεύσουν στα δικά τους ιερά δώματα- άρχισαν να κραυγάζουν και να μιλούν για ανίερη συμμαχία και για άλλα τέτοια συκοφαντικά.
Ξαφνιάστηκαν και ανησυχούν από την «πρόταση Τσίπρα» οι ποικιλώνυμοι επικριτές. Είδαν για πρώτη φορά την ψηλομύτα Αριστερά να μην απαιτεί ένταξη μετανοίας, αλλά να ζητεί -σε εξόχως ιδιαίτερες συνθήκες- έμπρακτη στήριξη δικών της επιλογών, οι οποίες όμως αποτελούν κατά τον πυρήνα τους και τόπο για πολλούς Έλληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσήμου…
Ο Τσίπρας τούς πήρε τα σώβρακα. Και αυτό δεν το συγχωρούν οι λογής δογματικοί. Προπάντων οι υποκριτές. Οι βουτηγμένοι στο έλος της μικροπολιτικής ευκολίας. Εκείνοι που συντήρησαν πεισματικά επί χρόνια τον καθηλωτικό και ολέθριο δικομματισμό. Εκείνοι που ύμνησαν το Μνημόνιο και δεξιώθηκαν εκθύμως τον εγκληματικό μονόδρομο των εντολέων… Μονάχα κατά το σκέλος της προτάσεως που αφορά το ΚΚΕ, τελούν εν δικαίω: ο Τσίπρας γνωρίζει άριστα ότι το ΚΚΕ δεν συναινεί. Ότι βαδίζει στον δικό του δρόμο. Επομένως, ακόμη και η έμμεση έκκληση προς τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ να αναλογιστούν το ειδικό βάρος της προτάσεως για συνεργασία ήξερε ότι θα πέσει σε κενό. Ιδιοτελούς στοχεύσεως, με λαϊκίστικη αφετηρία το άνοιγμα στο ΚΚΕ εκ μέρους του κ. Τσίπρα. Θα μπορούσε να το αποφύγει…
Μέχρι τις εκλογές δεν αναμένεται κάτι άλλο σεισμικό ή ριζοτομικό. Κάποια ένταση των εκβιασμών, ενδεχομένως. Πάντως, οτιδήποτε και αν παρεμβληθεί μέχρι τότε, ένα δεν πρόκειται ν' αλλάξει δραστικά: η αγωνία και η αδυναμία που νιώθουν οι ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδος μπροστά στην κάλπη της 6ης Μαΐου…
Το αιρετικό άνοιγμα Τσίπρα στην ετερόκλητη θάλασσα του Καμμένου και η αίσθηση ότι οι λαβωμένοι «μεγάλοι» θα τιμωρηθούν μεν, αλλά δεν θα συντριβούν, αποτελούν τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της προεκλογικής περιόδου.
Εξωελληνική αλλά εξίσου σημαίνουσα προβάλλει η κινητικότης που παρατηρείται στην Ευρώπη, με τη διαφαινόμενη επικράτηση του Ολάντ, τους τριγμούς στην Ολλανδία και την Τσεχία, τη δυσαρέσκεια των Ιταλών για τον Μόντι και τη φωτιά που σιγοκαίει στην ασθμαίνουσα Ισπανία.
Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μάς αφορούν άμεσα, καθώς βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με την ετυμηγορία της 6ης Μαΐου. Η ψήφος των Ελλήνων δεν παραπέμπει απαραιτήτως στην έξοδο από το ευρώ, όπως βιαστικά αποφαίνονται ορισμένοι εξ Εσπερίας. Είναι προδήλως αντιμνημονιακή και απόλυτα συμβατή με το γενικότερο ευρωπαϊκό αίτημα να αναιρεθεί η πνιγηρή συνταγή της εγκληματικής λιτότητας και να υψωθεί ως προτεραιότητα η ανάπτυξη. Επομένως -και παρά τις αποχρώσεις και τις διαφορές π.χ. με την ετυμηγορία των Γάλλων- η απόφανση της ελληνικής κοινωνίας θα ενισχύσει την ανατρεπτική δυναμική που αναπτύσσεται. Θα καταστήσει ισχυρό το χαρτί της διαπραγμάτευσης, ακόμη κι αν το χειριστούν οι δύο «μεγάλοι», πιθανοί συγκυβερνήτες μετά τις εκλογές.
Ο στοιχειώδης ρεαλισμός δεν επιτρέπει ανέρειστες προσδοκίες. Ούτε η επικράτηση του Όλαντ συνιστά «επανάσταση» ούτε η πάνδημη οργή της χειμαζόμενης Ευρώπης μπορεί να ανατρέψει άρδην την υφιστάμενη κατάσταση. Όμως ένα φράγμα αρχίζει να δημιουργείται. Ένα ανασχετικό οχύρωμα στο ποταμηδόν της γερμανικής αφρένειας. Και τούτο υπό την προϋπόθεση ότι ο Φρανσουά Ολάντ δεν θα υποκύψει στα μοιραία θέλγητρα που προσφέρει η γαλλογερμανική ηγεμονία. Αλλά ακόμη κι αν συμβεί αυτό, η αντιρρητική ψήφος Γάλλων και Ελλήνων -και η γενικότερη αντίδραση της ευρωπαϊκής κοινωνίας- θα έχουν ήδη οργώσει ένα χωράφι υψηλών απαιτήσεων για δραστικές αλλαγές.
Ευστοχεί εν προκειμένω η ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντέλα Σέρα». Αναφερόμενη στις ελληνικές εκλογές, καθώς και στη νέα κατεύθυνση της Γαλλίας για επαναπροσδιορισμό του Δημοσιονομικού Συμφώνου, σημειώνει τα εξής: «Αν σε αυτά προσθέσουμε τις επικείμενες εκλογές σε δύο γερμανικά κρατίδια, καθώς και την κυβερνητική κρίση που ξέσπασε στην Ολλανδία, χώρα που έως τώρα ήταν εκ των υπερμάχων της λιτότητας, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση αλλά και πόσο έντονα είναι τα αισθήματα της αγωνίας και της αδυναμίας που νιώθουν οι ελίτ της Ευρώπης αλλά και της Ιταλίας».
Έχει δίκιο η «Κοριέρε». Λέει αυτό που (κάνουν πως) δεν καταλαβαίνουν όσοι κινδυνολογούν μιλώντας περί ακυβερνησίας στην Ελλάδα. Αγνοούν την αποτελεσματικότητα της λαϊκής δυναμικής, γιατί ποτέ τους δεν εμπιστεύθηκαν και δεν σεβάστηκαν πραγματικά την κοινωνία. Εννοούσαν να την παραμυθιάζουν, να τη χειραγωγούν και να την ελέγχουν. Και όταν εκείνη ξεφεύγει θυμωμένη από τον δυναστικό ιστό τους, επιστρατεύουν τα μεγάλα μέσα. Την κατατρομοκράτηση και τους εκβιασμούς. Όπως τώρα…
Φαντάζει αδιανόητο, αλλά πιθανό: Τα δύο κόμματα εξουσίας ενδέχεται ν' αγγίξουν το 50%, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, οι δύο «μεγάλοι» θα σώσουν την παρτίδα. Μπορεί να χάσουν διά παντός τη δυνατότητα αυτοδύναμων κυβερνήσεων, αλλά όχι τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους στα πολιτικά μας πράγματα.
Μια πρώτη και ίσως κοινότοπη εξήγηση υποδεικνύει ως βασική αιτία την έλλειψη εναλλακτικής λύσης και την κακοφωνία στη χορωδία της υφιστάμενης Αριστεράς. Μια άλλη εξήγηση, ψυχαναλυτικής υφής, είναι η ακόλουθη: η οργισμένη κοινωνική αντίδραση εναντίον των «μεγάλων» -και ιδίως κατά του ΠΑΣΟΚ- ενείχε και μια ενοχική πτυχή. Οι ψηφοφόροι των κομμάτων εξουσίας ένιωθαν υπεύθυνοι και οι ίδιοι για τη νομιμοποίηση την οποία αφειδώς είχαν παράσχει στους ολετήρες. Ντρέπονταν να ομολογήσουν ότι είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παροχετεύοντας (δημοσκοπικώς) την οργή αλλά και τις ενοχές τους σε παράπλευρους υποδοχείς, όπως η ΔΗΜΑΡ και ο Καμμένος. Όμως κάποια στιγμή -και όσο εντείνεται η εκβιαστική προπαγάνδα- αρκετοί εξ αυτών σταμάτησαν το αυτομαστίγωμα και επανακάμπτουν αισχυντηλά, έστω με βαριά καρδιά, στα πατρώα εδάφη. Δεν ενθουσιάζονται γι' αυτήν την επανάκαμψη ούτε την πολυσυζητούν, αλλά φαίνεται να την έχουν προκρίνει.
Σ' αυτό το ομιχλώδες σκηνικό έπεσε σαν κεραυνός το άνοιγμα Τσίπρα για ψήφο ανοχής ακόμη και από τους Ανεξάρτητους Έλληνες του κ. Καμμένου. Ένας απίστευτος κονιορτός παραπολιτικής ευκολίας, επιφανειακών προσεγγίσεων και απύθμενης υποκρισίας σκέπασε αμέσως τον ουρανό της προεκλογικής περιόδου. Πρώτοι ξιφούλκησαν εκείνοι που εγκαλούν μονίμως τον Τσίπρα -και την Αριστερά- επειδή δεν δείχνουν διάθεση κυβερνητικής συνεργασίας, ώστε να υπάρξει βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα! Άλλοι βγήκαν από τα ρούχα τους, κοπτόμενοι δήθεν για το «αμόλευτο» πρόσωπο της Αριστεράς, επειδή ο Τσίπρας δήθεν περιφρόνησε τις ιδεολογικές συντεταγμένες του χώρου του. Και άλλοι -αυτοί που μονίμως απευθύνονται και στους συντηρητικούς ψηφοφόρους και τους καλούν να μεταναστεύσουν στα δικά τους ιερά δώματα- άρχισαν να κραυγάζουν και να μιλούν για ανίερη συμμαχία και για άλλα τέτοια συκοφαντικά.
Ξαφνιάστηκαν και ανησυχούν από την «πρόταση Τσίπρα» οι ποικιλώνυμοι επικριτές. Είδαν για πρώτη φορά την ψηλομύτα Αριστερά να μην απαιτεί ένταξη μετανοίας, αλλά να ζητεί -σε εξόχως ιδιαίτερες συνθήκες- έμπρακτη στήριξη δικών της επιλογών, οι οποίες όμως αποτελούν κατά τον πυρήνα τους και τόπο για πολλούς Έλληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσήμου…
Ο Τσίπρας τούς πήρε τα σώβρακα. Και αυτό δεν το συγχωρούν οι λογής δογματικοί. Προπάντων οι υποκριτές. Οι βουτηγμένοι στο έλος της μικροπολιτικής ευκολίας. Εκείνοι που συντήρησαν πεισματικά επί χρόνια τον καθηλωτικό και ολέθριο δικομματισμό. Εκείνοι που ύμνησαν το Μνημόνιο και δεξιώθηκαν εκθύμως τον εγκληματικό μονόδρομο των εντολέων… Μονάχα κατά το σκέλος της προτάσεως που αφορά το ΚΚΕ, τελούν εν δικαίω: ο Τσίπρας γνωρίζει άριστα ότι το ΚΚΕ δεν συναινεί. Ότι βαδίζει στον δικό του δρόμο. Επομένως, ακόμη και η έμμεση έκκληση προς τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ να αναλογιστούν το ειδικό βάρος της προτάσεως για συνεργασία ήξερε ότι θα πέσει σε κενό. Ιδιοτελούς στοχεύσεως, με λαϊκίστικη αφετηρία το άνοιγμα στο ΚΚΕ εκ μέρους του κ. Τσίπρα. Θα μπορούσε να το αποφύγει…
Μέχρι τις εκλογές δεν αναμένεται κάτι άλλο σεισμικό ή ριζοτομικό. Κάποια ένταση των εκβιασμών, ενδεχομένως. Πάντως, οτιδήποτε και αν παρεμβληθεί μέχρι τότε, ένα δεν πρόκειται ν' αλλάξει δραστικά: η αγωνία και η αδυναμία που νιώθουν οι ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδος μπροστά στην κάλπη της 6ης Μαΐου…
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΡΗ!
Μία ολόκληρη ελληνική λέξη είναι γραμμένη στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη!
Σύμφωνα με τις «Αποκαλύψεις» η φωτογραφία που αποδεικνύει του λόγου το αληθές, είναι τραβηγμένη από τον διαστημικό σταθμό Viking 1.
Με βάση αυτή τη φωτογραφία, η λέξη είναι γραμμένη στην επιφάνεια ενός κτιρίου(!), ενώ το τελευταίο γράμμα είναι το ελληνικά άλφα που οι προγονοί μας το είχαν για τελεία.
Άρα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, πιο μπροστά θα υπάρχουν και άλλες λέξεις και θα αποτελούν μια φράση.
Εάν δούμε την περίπτωση που εναφέρεται στα Αγγλικά ότι μπορεί τα γράμματα να είναι ΑΕΙΖΩ (Aeizw) , τότε έχουμε δύο λέξεις ΑΕΙ + ΖΩ ( πάντοτε + ζω, ζω για πάντα, είμαι αθάνατος)...
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Σύμφωνα με τις «Αποκαλύψεις» η φωτογραφία που αποδεικνύει του λόγου το αληθές, είναι τραβηγμένη από τον διαστημικό σταθμό Viking 1.
Με βάση αυτή τη φωτογραφία, η λέξη είναι γραμμένη στην επιφάνεια ενός κτιρίου(!), ενώ το τελευταίο γράμμα είναι το ελληνικά άλφα που οι προγονοί μας το είχαν για τελεία.
Άρα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, πιο μπροστά θα υπάρχουν και άλλες λέξεις και θα αποτελούν μια φράση.
Εάν δούμε την περίπτωση που εναφέρεται στα Αγγλικά ότι μπορεί τα γράμματα να είναι ΑΕΙΖΩ (Aeizw) , τότε έχουμε δύο λέξεις ΑΕΙ + ΖΩ ( πάντοτε + ζω, ζω για πάντα, είμαι αθάνατος)...
Τα συμπεράσματα δικά σας...
"Έδωσαν χέρια" υπογείως Παπαδήμος-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για μειώσεις μισθών κι απολύσεις!
Οι κρυφές διαπραγματεύσεις Παπαδήμου και κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με την τρόικα την ώρα που οι πολίτες ασχολούνται και προσβλέπουν σε σωτηρία τους μέσω των εκλογών, έχουν προχωρήσει έχουν καταλήξει στην κατάρτιση μιας λίστας απαιτούμενων ενεργειών για την οποία ήδη έχει ενημερώσει τα δύο κόμματα που ελπίζουν να αναλάβουν την διακβέρνηση της χώρας, ο Λ.Παπαδήμου.
Σε συναντήσεις του με τον Ι.Μουμούρα, υφυπουργό Οικονομικών και τον Φ.Σαχινίδη, υπουργό Οικονομικών, τους κωδικοποίησαν τη νέα δέσμη μέτρων και προκαλούν τρόμο ακι ανατριχίλα.
Το αστείο είναι ότι χρησιμοποιούν ως απειλή την ... ακυβερνησία, ενώ οι πολίτες ακριβώς αυτό θα πρέπει να εύχονται: Ακυβερνησία για να μην καταφέρουν να βάλουν τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο του Έθνους τα κόμματα του Μνημονίου και οι πιθανοί συνεταίροι τους. Βέβαια ακυβερνησία δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις των αναλυτών ξένης πρεσβείας που δημοσίευσε το defencenet.gr, άμεσα θα "φυλλοροήσουν" βουλευτές προς τις νέες δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής σκηνής, όπως συνέβη στην δεκαετία του '70, όταν διαλύθηκαν τα παλιά κόμματα (Ένωση Κέντρου, Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά, Εθνική Παράταξη κλπ) και εντάχθηκαν στους νέους (τότε) κομματικούς σχηματισμούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Τυχόν σχηματισμός κυβέρνησης από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με την υποστήριξη ίσως ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ και μάλιστα με ορίζοντα τριετίας ή τετραετίας αποτελεί πραγματική εθνική απειλή, αφού διάλυση του κοινωνικού συνεκτικού ιστού, σημάίνει αδυναμία κοινού εθνικού μετώπου απέναντι σε προκλήσεις, όπως η τελευταία της Άγκυρας η οποία έχει χαράξει ουσιαστικά ΑΟΖ μέχρι την Αίγυπτο και ακόμα κανείς δεν έχει αντιδράσει ή μιλήσει!
Το οικονομικό γραφείο του Λουκά Παπαδήμου κωδικοποίησε τις εκκρεμότητες και παρέδωσε λίστες με αναλυτικές ενέργειες και στόχους που πρέπει να πραγματοποιηθούν, σε κάθε υπουργό ξεχωριστά στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο για να τις προωθήσουν στους διαδόχους τους. Αυτά που θα γίνουν έχουν συμφωνηθεί.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με πληροφορίες του defencenet.gr θα πρέπει να περιμένουμε ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ των στοιχείων και του προγράμματος λιτότητας καθώς, αφαίμαξη με μέτρα 11,6 δισ. ευρώ ή 5,5% επί του ΑΕΠ έχουν συμφωνήσει ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, να ψηφισθούν τον Ιούνιο μετά τις εκλογές.
Τα μέτρα θα ψηφισθούν τον Ιούνιο με νέο Μεσοπρόθεσμο, το οποίο αποκρύπτουν από τους αφελείς και κακά ενημερωμένους, παρόλο που παρουσιάζεται τεχνηέντως από μερίδα του Τύπου, χωρίς να αποκαλύπτεται η πραγματική διάσταση της συμφωνίας.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με πληροφορίες του defencenet.gr θα πρέπει να περιμένουμε ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ των στοιχείων και του προγράμματος λιτότητας καθώς, αφαίμαξη με μέτρα 11,6 δισ. ευρώ ή 5,5% επί του ΑΕΠ έχουν συμφωνήσει ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, να ψηφισθούν τον Ιούνιο μετά τις εκλογές.
Τα μέτρα θα ψηφισθούν τον Ιούνιο με νέο Μεσοπρόθεσμο, το οποίο αποκρύπτουν από τους αφελείς και κακά ενημερωμένους, παρόλο που παρουσιάζεται τεχνηέντως από μερίδα του Τύπου, χωρίς να αποκαλύπτεται η πραγματική διάσταση της συμφωνίας.
Καταληκτικά, προωθούν μέτρα 5,5% επί του ΑΕΠ (!!!) για την τριετία 2013-2016, ενώ η τρόϊκα και το ΔΝΤ απέτυχαν ξανά να υπολογίσουν σωστά την ύφεση, η οποία από 4,2% την προβλέπουν τώρα 5,5% και είναι βέβαιο ότι αν υπάρξει συνέχιση της ίδιας πολιτικής με εκλογή των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα κλείσει το ολιγότερο στο 8% για το 2012!.
Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί και το ξεπούλημα των στρατηγικών μονοπωλίων (νερό, λιμάνια, αέριο, λιγνίτες), οι απολύσεις στο δημόσιο, οι περικοπές μισθών- συντάξεων και οι νέοι φόροι έχουν επιλεγεί. Eίναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι αν επιτύχουν πάνω από 37,5% και αποκτήσουν πλειοψηφία στη Βουλή οι ΚΟ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ατό ποιυ έρχεται θα ωχριά μπροστά σε αυτό που έχει επιβληθεί μέχρι στιγμής: 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μείωση των μσθών στον ιδιωτικό τομέα 15% και 20% στο δημόσιο, μείωση των εφάπαξ μέχρι και 50% του ύψους του και καταβολή του σε 90 μηνιαίες δόσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τομέα του εμπορίου. Άμεσα θα λάβουν φοροεισπρακτικά μέτρα 11,6 δισ. ευρώ.
Επίσης στο πλαίσιο του Μνημονίου θα πουληθούν βασικές στρατηγικές υποδομές, όπως τα δίκτυα νερού, τα αποθέματα λιγνίτη, το δίκτυο φυσικού αερίου, η εκμετάλλευση των αυτοκινητοδρόμων (έρχονται "τρελα" διόδια") και των λιμένων.
Και έχουμε και συνέχεια: Επιπλέον περικοπές στις παροχές υγείας, κατάργηση των φοροαπαλλαγών, αύξηση αντικειμενικών αξιών και τιμολογίων της ΔΕΗ.
Επίσης στο πλαίσιο του Μνημονίου θα πουληθούν βασικές στρατηγικές υποδομές, όπως τα δίκτυα νερού, τα αποθέματα λιγνίτη, το δίκτυο φυσικού αερίου, η εκμετάλλευση των αυτοκινητοδρόμων (έρχονται "τρελα" διόδια") και των λιμένων.
Και έχουμε και συνέχεια: Επιπλέον περικοπές στις παροχές υγείας, κατάργηση των φοροαπαλλαγών, αύξηση αντικειμενικών αξιών και τιμολογίων της ΔΕΗ.
Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ύφεση πάνω από 5,5% επί του ΑΕΠ στην Ελλάδα την οποία αναμένουν τώρα για το 2012 σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στελέχη του ΔΝΤ. Η επίσημη πρόβλεψη του μνημονίου είναι για την ώρα 4,7% και με αυτή τη πρόβλεψη ψηφίστηκε το μνημόνιο η δεύτερη δανειακή σύμβαση και το PSI.
Ήδη από το Σαββατοκύριακο σας ενημερώσαμε, ότι η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην κυβέρνηση Παπαδήμου και την τρόικα (που ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από την Αθήνα) συνεχιζόταν στο παρασκήνιο καθώς πέραν της πίεσης να τρέξουν όλα τα ζητήματα που προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο, υπάρχουν και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα μεταφέρουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση και βάρος σε μικρές επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Ήδη από το Σαββατοκύριακο σας ενημερώσαμε, ότι η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην κυβέρνηση Παπαδήμου και την τρόικα (που ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από την Αθήνα) συνεχιζόταν στο παρασκήνιο καθώς πέραν της πίεσης να τρέξουν όλα τα ζητήματα που προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο, υπάρχουν και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα μεταφέρουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση και βάρος σε μικρές επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
CATASTROIKA> Έλληνα πολίτη, τώρα ξέρεις τι σε περιμένει. Ο σκοτεινός ρόλος του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Οι δημιουργοί του Debtocracy, επιστρέφουν με μια νέα συγκλονιστική παραγωγή
http://www.kourdistoportocali.com/articles/11158.htm
CATASTROIKA από infowar
Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκυμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκατ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.
Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκυμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκατ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή. Το Catastroika αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.
Οι συντελεστές του Catastroika
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Αρης Χατζηστεφάνου, Κατερίνα Κιτίδη(στη φωτογραφία δεξιά)
Επιστημονική επιμέλεια:Λεωνίδας Βατικιώτης
Υπεύθυνος παραγωγής:Θάνος Τσάντας
Μοντάζ: Αρης Τριανταφύλλου
Μουσική: Active Member, Ερμής Γεωργιάδης
Συντελεστές: Ιουλία Κιλέρη, Μαργαρίτα Τσώμου, Βάγια Πάντου, Χρήστος Τσικνιάς, Γρανέτα Καρατζά, Κώστας Εφήμερος
Παραγωγή: Infowar Productions
Τι λένε οι δημιουργοί του για το νέο ντοκυμαντέρ
«Ηταν αρχές του 1989 όταν ο γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ενωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την "τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης", όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της "χρεοκρατίας" και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ισως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.
Την Καταστρόικα τη συναντάς στη μεταθατσερική Βρετανία, που έβλεπε τους πολίτες της να σκοτώνονται σε δυστυχήματα στα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα σιδηροδρόμων. Τη βρίσκεις στα ιδιωτικά ταχυδρομεία της Ολλανδίας, όπου οι ταχυδρόμοι σου χτυπάνε την πόρτα δυο και τρεις φορές τς ημέρα. Κατά μια έννοια την εντόπιζε κανείς ακόμη και στην Καλιφόρνια, που άφησε τους κατοίκους της χωρίς ρεύμα όταν απελευθέρωσε την αγορά ενέργειας αφήνοντας το δίκτυο χωρίς κεντρικό δημόσιο έλεγχο.
Σε καμία περίπτωση όμως οι επιπτώσεις δεν είναι τόσο άμεσες και τόσο τρομακτικές όσο στις χώρες που έχουν πέσει στην παγίδα ξένων δανειστών και υποχρεώνονται να προχωρήσουν σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις. Η διαδικασία ξεπουλήματος που θα ακολουθηθεί στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί αρκετές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι που αναλάμβαναν το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν στήσει σήμερα τα γραφεία τους σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας – και οι καλύτεροι από αυτούς βρίσκονται εδώ και μήνες στην Αθήνα.
Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. Ο μύθος του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα συχνά βασίζεται στη διαστρέβλωση στοιχείων από οργανισμούς που στηρίζονται (σε) και στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.
Η ομάδα της Καταστρόικα ταξιδεύει ήδη σε αρκετά σημεία του πλανήτη συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθήθηκαν στις πιο αναπτυγμένες χώρες της γης. Ο απολογισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος. Το παλιό σχήμα του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημοσίου τομέα απέναντι στον απάνθρωπο πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλουστευτικό με τις θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν για την ανάγκη να ιδιωτικοποιήσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως ξεπερνά την απλή θεωρητική συζήτηση για το ρόλο του κράτους στην οικονομία.
Για άλλη μια φορά το ντοκυμαντέρ, θα κυκλοφορήσει στο Ιντερνετ χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης. Η δωρεάν διάθεση της Catastroika δεν αποτελεί απλώς «υποχρέωσή» μας απέναντι στους συμπαραγωγούς μας. Είναι βαθύτερη ιδεολογική και, αν θέλετε, φιλοσοφική πεποίθησή μας ότι κάθε προϊόν πνευματικής δημιουργίας πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε όλους. Το σημερινό οικονομικό σύστημα, ενώ στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγή και τη διαχείριση πληροφορίας, αδυνατεί από τη φύση του να βρει έναν τρόπο για να εξασφαλίσει την ανταμοιβή των δημιουργών πληροφορίας. Πρόκειται, ίσως για ένα ακόμη ένα αδιέξοδο στη διαδικασία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας, που σύντομα θα απειλήσει τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος. Γιατί, ως γνωστόν, κάθε σύστημα που εμπόδισε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κατέρρευσε –ρωτήστε και τους φεουδάρχες».
ΒΗΜΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
