Η ομάδα του Περιστερίου θέλει να πανηγυρίσει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της, ενώ από την άλλη η «Ένωση» επιθυμεί να σώσει μια κακή χρονιά με την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Η ώρα του τελικού πλησιάζει..
http://www.trelokouneli.gr/2011/04/blog-post_9981.html 
Ο χρόνος έχει αρχίσει και μετρά αντίστροφα.. ΑΕΚ και Ατρόμητος θα βρεθούν αντιμέτωποι στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο Ελλάδας (ΝΕΤ, CONN-Χ TV, 20.30).
Η ομάδα του Περιστερίου θέλει να πανηγυρίσει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της, ενώ από την άλλη η «Ένωση» επιθυμεί να σώσει μια κακή χρονιά με την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Η ομάδα του Περιστερίου θέλει να πανηγυρίσει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της, ενώ από την άλλη η «Ένωση» επιθυμεί να σώσει μια κακή χρονιά με την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Η νεκρή πριγκίπισσα της χωματερής
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/4/2011&id=13529&pageNo=5&direction=1
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
 |
Την εργατική φετινή Πρωτομαγιά, όπως κι όσο έχει φροντίσει το μιντιακό κατεστημένο παγκοσμίως, θα πρέπει να τη θυμούνται δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι ως στέμμα σε προφυλακτικά, καπάκια καμπινέδων, σακούλες εμετού με το πριγκιπικό ζεύγος!!! Γι' αυτό παντρεύονται Παρασκευή τα πιτσούνια. Για να χωνεύσω το Σαββατοκύριακο τα υπολείμματα του καρακιτσαριού εκατοντάδες χιλιάδες λοβοτομημένοι εργαζόμενοι που προτιμούν τις άμαξες και τα άλογα - τα ποτισμένα με αντιδιουρητικό και αντιχεστικό για να μην αφοδεύσουν κατά την τελετή - από τον Αμερικανό πασχαλινό κούνελο του πλανηταρχικού τσίρκου. O! Tempora! Ο! Mores!
Τι καιροί, τι ήθη! Αρκετά με τις αηδίες. Είναι πολύ το αίμα και πολύς ο κόπος για ν' αντέξει ακόμα και η στήλη μου κάτι παραπάνω από μερικές αράδες.
Σύντροφοι, την εικόνα του φιλοτεχνημένου πριγκιπιταριού... θα τη θυμάμαι όσο ζω, από δω και μπρος, για καθαρά «επαγγελματικούς» λόγους. Δημοσιογραφικούς τάχα μου δήθεν. Δεν είναι που αδυνατώ να κατανοήσω πώς 12.000 «συνάδελφοι» θα στηθούν να μεταδώσουν το θέαμα. Συνένοχοι στην επιστροφή του κόσμου 500 χρόνια πίσω κι ακόμα παραπίσω. Είναι που δεν άντεξα να βλέπω τη μουράκλα του Γουίλι και της Κέιτ κι από κάτω, να σέρνεται στην κινούμενη γραμμή των μη οπτικοποιημένων ειδήσεων, στην Ελλάδα του 2011, η είδηση: «Το έκτο πτώμα βρέθηκε στη χωματερή της Φυλής. Ανήκει σε Ασιάτισσα περίπου 25 ετών...». Το έκτο πτώμα στη χωματερή. Ανώνυμο. Αλλης, απ' την «υπέροχη» «κυρίαρχη» λευκή μας σάρκα, φυλής. Μετανάστρια; Φιλιππινέζα; Πόσες σκάλες πρόλαβε να καθαρίσει; Πόσα παιδάκια τάισε και κοίμησε; Πόσους τυχόν «πελάτες» σε μπορδελόκεντρα εξυπηρέτησε; Η είδηση δε λέει. Δε θα πει ποτέ. Κι εγώ θέλω να παραγγείλω τη σακούλα εμετού με τους πρίγκιπες απάνω, να ξεράσω έξι κι εξήντα έξι φορές. Θέλω να πάει 1,2 δημοσιογράφος κι όχι 12.000, να καλύψουν και ν' ανακαλύψουν αυτόν το θάνατο. Να σκαλίσουν τη χωματερή της πολιτικής και ιδεολογικής βοθρολυματικής επικοινωνίας. Ενα για τη φυσική του υπόσταση και 0,2 για την τσίπα του, κάνουν 1,2 δημοσιογραφία. Εχω περισσότερη εμπιστοσύνη στα όρνια της Φυλής. Ξέρουν τι τρέχει και τα θρέφει εκεί. Δυο βήματα από δω, το κέντρο της Αθήνας και της ντόπιας εξουσιαστικής επιστασίας ημών των «ανθρώπων». Δεν είμαι εύκολη σε μαχαιριές του επαγγέλματος. Είναι πολλοί κι ανώνυμοι και θαμμένοι που πασχίζουν έξω και πέρα απ' τους 12.000 υποχρεωμένους για ένα κομμάτι ψωμί να μην κάνουν εμετό δημόσια.
Απλά η απάθεια η γενικευμένη γι' αυτό το πτώμα, χρονιάρες μέρες, που περισσεύει η υποκριτική «ανάσταση» ψυχών, δεν καταπίνεται εύκολα. Δεν είναι η Κερατέα. Δεν κλείνει το δρόμο αυτό το πτώμα. Δεν κόβει την όρεξη. Δεν αθροίζεται στα πτώματα που μετράει το ΝΑΤΟ προσθέτοντας και τα δικά του για να χοντραίνει το μέτρο της επέμβασης.
Καθώς ξημερώνει Πρωτομαγιά, Εργατική Πρωτομαγιά, κι είναι παρότι Κυριακή απεργία κι όχι αργία, καλώ μας όλους να θεωρήσουμε αυτό το πτώμα βασιλικό, ωσάν να κείται σε κρεβάτι πορφύρας κι όχι στη χωματερή, με τιάρα χρυσοστόλιστη και παραστάτες εν πομπή όλους όσοι ακόμα σκεφτόμαστε και δουλεύουμε και αντέχουμε να είμαστε άνθρωποι, το 2011, εδώ και τώρα.
Γι' αυτό το πτώμα, το τιμημένο από την άγνοια των δολοφόνων και των συνεργών του, αξίζει να είμαστε στους δρόμους για τον άλλο νόμο, αυτόν του δίκιου του εργάτη. Ωσπου ν' ανθίσουν οι χωματερές. Καλή αγωνιστική Πρωτομαγιά.
Σταύρος (Στήβ) Λάλας: Με πρόδωσαν οι Έλληνες πολιτικοί
http://katohika.blogspot.com/2011/04/blog-post_9688.html#axzz1L1MPqJZk
Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μία προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή της χώρας με τα Σκόπια. Ο Λάλας το γνώριζε. Όμως το έμαθαν και λάθος άνθρωποι. Για τη CIA, ο Στηβ Λάλας, πρώην υπάλληλός της σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι ένας προδότης. Για τους Έλληνες, ένας πατριώτης που κατάφερε να κατασκοπεύει την πιο ισχυρή μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η ιστορία του Λάλα δεν είναι μια ιστορία κατασκοπίας μόνο. Είναι αυταπάρνησης, πατριωτισμού και μαζί ντροπής και προδοσίας. Τα δύο πρώτα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΤΑΥΡΟ. Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια χούφτα Κυπατζήδων, πολιτικών και επαγγελματιών της υποτέλειας. Το τραγικό για τον Σταύρο Λάλα είναι πως πλήρωσε για όλα.
Το 1993, είδα για πρώτη φορά το πρόσωπο του Σταύρου Λάλα. Η εκδικητική αμερικανική κρατική μηχανή, για παραδειγματισμό, άφησε να κάνουν το γύρο του κόσμου τα πλάνα με ένα μικρόσωμο άντρα, δεμένο με αλυσίδες, ανάμεσα σε πράκτορες του FBI.
Ο Λάλας είχε συλληφθεί για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας. Οι αμερικανικές Αρχές, στο κατηγορητήριό τους, του χρέωναν πάνω από 700 απόρρητα σήματα που είχε διοχετεύσει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Αν η τραγική φυσιογνωμία του αλυσοδεμένου Σταύρου δεν ήταν τόσο πραγματικά συγκλονιστική, η είδηση της σύλληψής του θα έμοιαζε απλώς με ανέκδοτο: «Ένας Έλληνας πράκτορας στην καρδιά της CIA». Ο Σταύρος έμεινε 12 χρόνια και 4 μήνες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αρκετά για να γίνω από νεαρός δημοσιογράφος, που έβλεπε απλώς με απορία εκείνες τις σκληρές εικόνες, ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να απαντήσει στις απορίες για τη σύλληψή του. Πριν από χρόνια κατάφερα να έχω μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, όταν ήταν υπό κράτηση. Δεν έλυσα πολλές από τις απορίες μου τότε, αλλά έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, που μέσα από τη φυλακή, σε ομηρία, τολμούν να λένε: «Πες στους Έλληνες πως θα το ξανάκανα. Όπως όλοι σας». Όταν το Νοέμβριο του 2007 η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στον Λάλα να πετάξει προς την ελευθερία και την Ελλάδα, συναντηθήκαμε στη Χρυσούπολη. Ο Σταύρος για πρώτη φορά έβλεπε το γιο του, μετά τη γέννησή του, έφηβο. Και τον άλλο του γιο, με ειδικές ανάγκες, και τη γυναίκα του Μαρία μετά από 15 χρόνια. Ο Σταύρος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει την αγάπη του κόσμου. Ψάχνει όλα όσα του έχουν διαφύγει, και κυρίως τη ζωή. Πατέρας, σύζυγος, ελεύθερος άνθρωπος, με καθυστέρηση. Έζησε 30 χρόνια περισσότερο με τις αποφάσεις του παρά με τους συνανθρώπους του. Ανησυχεί για πολλά, αλλά είναι σίγουρος για ένα: «Με πρόδωσαν αυτοί που εξυπηρετήθηκαν από μένα και μετά με εγκατέλειψαν. Αλλά αν χρειαζόταν θα έκανα και πάλι τα ίδια».
Η στρατολόγηση από Έλληνα πράκτορα
Ο Σταύρος γεννήθηκε στην Αμερική. Γιος μετανάστη, μετά τον ελληνικό Εμφύλιο. Μεγάλωσε με την ένταση της πατρικής νοσταλγίας για την πατρίδα και τις διηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η πατρίδα ήταν γι’ αυτόν Κολοκοτρώνηδες, κατορθώματα, νικηφόρες μάχες με τους Γερμανούς και μια γλυκιά προσμονή. Αργότερα θα ανακάλυπτε πως ήταν και προδότες.
«Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, πώς να σου πω. Πειθαρχία, θα σέβεσαι, θα ακούς… Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, Θεός σχωρέσ’ τον. Ήρθε στην Ελλάδα 8 χρονών από τη Μικρά Ασία, με την καταστροφή εκεί πέρα, στη Σμύρνη, και πήγε στην Κρήτη. Και ήταν στο στρατό εδώ πέρα, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πάλι, στον πόλεμο, στο αντάρτικο, τον Εμφύλιο Πόλεμο, δυστυχώς, που είχαμε. Ύστερα, τέλη ’49-’50, πήγε Αμερική. Εκεί πέρα γεννήθηκα εγώ και ο αδερφός μου και ξέραμε: σχολείο, εκκλησία… Ωραία χρόνια. Ο πατέρας μου, και πιο πολύ ο παππούς μου, που έχω και το όνομά του, Σταύρο τον λέγανε, μου έλεγε για τη Μικρά Ασία. Μου έλεγε για το χωριό μας, λεγόταν Κάτω Παναγία. Ύστερα, οι Τούρκοι, που πήρανε τα μέρη, Αλάτσικα το βγάλανε. Και μου έλεγε. Μας λέγανε για την Ελλάδα πάντοτε. Συγγενείς που είχαμε, φωτογραφίες. Και μικρός, 16 χρονών, με έστειλε ο πατέρας μου στην Ελλάδα. Και γνώρισα συγγενείς μου και από του πατέρα μου το σόι και από της μητέρας μου την οικογένεια. Ήταν πολύ όμορφο αυτό το ταξίδι, είχα άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν, αλλά οι συγγενείς με έκαναν και αισθάνθηκα όμορφα. Μετά έφυγα στον πόλεμο, στο Βιετνάμ. Είχα μείνει πίσω στα μαθήματα και θα με παίρνανε φαντάρο, γιατί παίρνανε με κλήρους τότε. Και εγώ άργησα. Θα με παίρνανε. Αποφάσισα και ο πατέρας μου λέει, τότε ήταν και πόλεμος, φασαρίες… Η μητέρα μου ήθελε να με στείλει εδώ πέρα, αλλά ο πατέρας μου είπε όχι, γιατί θα ήμουν λιποτάκτης. Δεν θα μπορώ να ξαναγυρίσω. Πήγα στο στρατό, παιδεύτηκα και από εκεί και πέρα…»
«ΕΚΑΝΑ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Ο Σταύρος υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Τραυματίστηκε στο Λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και στις παλιές διηγήσεις του παππού για τη Μικρά Ασία. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον Έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. Στην πραγματικότητα, ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Ο Σταύρος θυμάται μάλλον ρομαντικά εκείνη την επαφή που οδήγησε στη στρατολόγησή του το 1977.
«Αυτός ο άνθρωπος ζει ακόμη και θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Με είχε πλησιάσει τότε και μου λέει: “Είσαι Έλληνας, θέλουμε να μας βοηθήσεις, δεν βλέπεις τι έχει γίνει στην Κύπρο; Θέλουμε να μας δώσεις πληροφορίες”. Ήθελα και εγώ να βοηθήσω την πατρίδα μου και άρχισα να δίνω πληροφορίες για τις τουρκικές δυνάμεις. Δεν έβλαπτα την Αμερική, απλώς υπηρετούσα τη χώρα μου».
Ο Σταύρος Λάλας δεν θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες για τις πληροφορίες που έδωσε. Τα κατηγορητήρια εναντίον του στις ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτά. Στελέχη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζουν πως ο Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας πράκτορας μετά τον πόλεμο. Έδωσε πληροφορίες για τη διάταξη του τουρκικού στρατού, τις αποβατικές δυνάμεις, τον εξοπλισμό από το ΝΑΤΟ. Όσα δεν μπορούσε να δώσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων. Το επόμενο πόστο του Σταύρου Λάλα θα είναι στην αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Είναι λίγο πριν τη δίνη του πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και την προσωπική του. Εκεί θα ζήσει στη δίνη του έρωτα με μια Ελληνίδα φοιτήτρια τη Μαρία Μαιδανού την οποία και θα παντρευτεί.
Επόμενο πόστο, η Κωνσταντινούπολη. «Έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα. Περνούσα κρυφά τον Έβρο και έδινα πληροφορίες σε κάποιον που τον έλεγαν Γιώργο. Όσους συναντούσα τους έλεγαν Γιώργο. Ήταν σε εξέλιξη τότε μεγάλα γεγονότα και χρειαζόταν η πατρίδα αυτές τις πληροφορίες».
Η συμβολή του Λάλα ήταν μεγάλη στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής κρίσης το Μάρτιο του 1987. Τα στοιχεία που έδωσε ήταν καθοριστικά για τις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στην επιτυχή έκβαση για την Ελλάδα. Το 1989 όμως ο Λάλας παίρνει μετάθεση για Ταϊβάν. Η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Σκοπιανό, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρειαζόταν πληροφορίες για τους χειρισμούς στο Σκοπιανό και ο «χρυσός» πράκτορας πιεζόταν να ζητήσει μετάθεση σε πιο χρήσιμο για την Ελλάδα πόστο. Καταφέρνει τελικώς να μετατεθεί στην Αθήνα ως υπεύθυνος για τη μετάδοση σημάτων από τον κλωβό ασφαλείας επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας. Όλα τα πολύ σημαντικά σήματα περνούν από τα χέρια του και δίνονται σε Έλληνες πράκτορες.
«Τα σήματα μετά τη μετάδοσή τους έπρεπε να τα καταστρέφω. Εγώ τα έβαζα στην τσέπη μου και τα έδινα σε κάποιον. Τον συναντούσα σε ένα πάρκο και σε μια γκαρσονιέρα. Ήταν σήματα για τα Βαλκάνια. Πάρα πολύ σημαντικά, που βοήθησαν την κυβέρνηση να κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Νόμιζα πως ήμουν προστατευμένος, αλλά δεν ίσχυε. Κάποια στιγμή, τον Απρίλιο του 1993, έφτασε σήμα για να πάω στην Αμερική για κάποια σεμινάρια. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος και το χρησιμοποίησα για να μην πάω. Κάτι μου έλεγε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως ήταν για τρεις μέρες. Μόλις έφτασα στην Ουάσιγκτον, έμεινα δύο μέρες σε ένα ξενοδοχείο και είχα αντιληφθεί πως κάποιοι με παρακολουθούσαν. Την τρίτη ημέρα με συνέλαβαν. Μου έδειξαν βίντεο και φωτογραφίες την ώρα που έκλεβα τα έγγραφα. Πράκτορες του FBI είχαν παγιδεύσει την πρεσβεία με κάμερες και τα είχαν καταγράψει όλα. Επίσης, με παρακολουθούσαν όταν πήγα να παραδώσω τα έγγραφα. Με πέρασαν από ανιχνευτή ψεύδους. Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Πέρασα δεκατρία χρόνια στη φυλακή και άλλα δύο σε περιορισμό. Έμεινα ξεχασμένος στη φυλακή, απέκτησα προβλήματα υγείας και έπρεπε να μάθω να επιβιώνω. Μόνο το 2002 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, μου έστειλε μέσω ενός άλλου φυλακισμένου, του Λέστερ Μπέλιν, ένα γράμμα συμπαράστασης. Ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. Εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».
Οι προδότες και η παγίδα
Το ερωτήματα που συνοδεύουν την προδοσία δεν μπορεί να τα απαντήσει ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Μπορεί όμως η έρευνα. Μέχρι το 1989, τον πράκτορα Σταύρο Λάλα είχε στην ευθύνη του αποκλειστικά ο κάθε διοικητής της ΕΥΠ. Όταν στις εκλογές του 1989 δεν μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας παρέδωσε την ευθύνη χειρισμού του πράκτορα σε ένα στέλεχος της κατασκοπίας, με τη συμβουλή να ενημερώσει το διοικητή που θα έμπαινε στην ΕΥΠ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες. Αυτός όμως δεν το έκανε. Παρέδωσε το χειρισμό Λάλα στο διευθυντή κατασκοπίας και όχι στο διοικητή. Ο κύκλος όσων γνωρίζουν για τον πολύτιμο πράκτορα διευρύνεται. Οι πληροφορίες για το πώς χειρίστηκαν τον Σταύρο Λάλα είναι συγκλονιστικές. Μετά την επιπολαιότητα θα έρθει και η προδοσία.
Ο χειριστής του Λάλα τον συναντά σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου. Η γκαρσονιέρα δεν είναι και τόσο κρυφή, αφού ο πράκτορας της ΕΥΠ τη χρησιμοποιεί και ως ερωτική φωλιά όπου συναντά μια συνάδελφό του. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, που ο ερωτύλος της ΕΥΠ παραβαίνει κάθε μέτρο ασφάλειας και συναντά τον Λάλα στο σπίτι του!
«Ναι, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αυτό ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν υπήρχε και κανένα μέτρο αντικατασκοπίας για την προστασία μου. Οι πράκτορες του FBI με ακολούθησαν, όταν παρέδιδα έγγραφα, αλλά κανένας δεν τους εντόπισε», λέει με απογοήτευση σήμερα ο Σταύρος Λάλας.
Το χειρότερο θα έρθει αργότερα. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, όταν παίρνει ένα πολύ σοβαρό σήμα από τον Λάλα, δεν το πάει στην ΕΥΠ, ώστε αυτό να περάσει από τη διεύθυνση χειρισμού πληροφοριών. Στο τμήμα αυτό, οι πληροφορίες πριν δοθούν για χρήση από την πολιτική ηγεσία φιλτράρονται, ώστε να μην αποκαλυφθεί η πηγή πληροφόρησης και πράγματα που δεν πρέπει να γίνουν γνωστά. Ο πράκτορας όμως θέλει να πουλήσει πολιτική εκδούλευση και το διοχετεύει –χωρίς να πει πως δεν υπάρχει επεξεργασία– στην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Η υφυπουργός, λόγω της σοβαρότητας του σήματος, ενημερώνει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον να κάνει διάβημα στους Αμερικανούς. Ο Έλληνας πρέσβης το κάνει, αλλά ο συνομιλητής του καταλαβαίνει πως οι Έλληνες μαθαίνουν πληροφορίες από κάποιον στην πρεσβεία στην Αθήνα. Έτσι στέλνουν τους πράκτορες και εντοπίζουν από τις κάμερες τον Λάλα.
Τον έμαθαν μέχρι και οι μεταφραστές
Ένα άλλο σενάριο προδοσίας δίνει υψηλό στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν τον Λάλα τον αποκάλυψε στους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από τη δράση του ερωτύλου πράκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν αποκλείεται να ήταν μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί ο Λάλας, ξαφνικά, το 1992, τα σήματά του άρχισαν να μοιράζονται πέραν του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Πέντε έξι ακόμη υπουργοί προστέθηκαν στους αποδέκτες των σημάτων. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά. Έτσι ζητούσαν από μεταφραστές να τους μεταφράσουν το περιεχόμενό τους. Έως το 1993 ένας κύκλος 25 ατόμων γνώριζε την ύπαρξη κάποιου υπερπράκτορα στις γραμμές της CIA. Οι Αμερικανοί το έμαθαν και τον παγίδευσαν, στέλνοντας ένα σήμα με αποστολέα τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και αποδέκτη τον Αμερικανό πρέσβη Μάικλ Σωτήρχο. Γνώστες του σήματος, μαζί με τον Λάλα, ήταν τρεις. Έτσι κατάλαβαν ποια ήταν η διαρροή.
Ο Σταύρος Λάλας αποφεύγει να μιλά για την προδοσία του: «Όποιος ή όποιοι το έκαναν έστειλαν έναν Έλληνα πατριώτη στη φυλακή. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να βρει ποιοι ήταν. Δεν το έκανε. Εντάξει, εγώ ήμουν απώλεια, αλλά αυτοί που την προκάλεσαν τι έγιναν; Δεν έπαθαν τίποτα. Ποιος λοιπόν να μας σεβαστεί και γιατί ως χώρα;».
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Ο Λάλας δεν απαντά στο ερώτημα ποιο ήταν το περιεχόμενο του σήματος που προκάλεσε υποψίες στους Αμερικανούς και την παγίδευσή του. Κάποιος από τους διπλωμάτες που ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία προς τους Αμερικανούς μετά το σήμα Λάλα υποστηρίζουν πως ήταν ένα πολύ σοβαρό σήμα που αποκάλυπτε πως οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μια προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μας με τα Σκόπια. Απώτερος σκοπός, η πλήρης αποσταθεροποίηση στην περιοχή και η επαναδιαμόρφωσή της με βάση τους μακροπρόθεσμους αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Το σήμα έλεγε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών μετά από αιματηρή ενέργεια. Αντίστοιχη ενέργεια είχε γίνει στα ελληνοαλβανικά σύνορα με επίθεση μελών της οργάνωσης ΜΑΒΗ σε αλβανικό φυλάκιο και την εκτέλεση στρατιωτών. Δεν αποδείχτηκε κάποια εμπλοκή των Αμερικανών, αλλά δεν αναζητήθηκε στα σοβαρά και ποτέ. Παρότι η τακτική αυτή της CIA είναι αρκετά συνηθισμένη και πολλές φορές εκτός πολιτικού ελέγχου από την επίσημη κυβέρνηση, το θέμα είναι όχι αν αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος (γιατί επιμένουν πως ήταν), αλλά αν ήταν αληθινό. Δηλαδή, αν δινόταν στ’ αλήθεια μια εντολή προβοκάτσιας ή αν το έκαναν ώστε να αναγκάσουν τον Λάλα, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, να κινηθεί για να συναντήσει τους ανθρώπους της ΕΥΠ. Είναι κάτι που ίσως να μάθουμε σε 30 χρόνια, όταν θα ελευθερωθούν τα αμερικανικά αρχεία.
Η ελληνική πλευρά «έριξε» το θέμα για να μην εξοργίσει την αμερικανική πλευρά. Ο Σταύρος Λάλας έμεινε μόνος και απροστάτευτος στις φυλακές. Μοναδικός συμπαραστάτης του, ο φίλος του Μιχάλης Κυπριανού. Τα τελευταία χρόνια, όπως λέει, πριν την αποφυλάκισή του, «ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Σαμαράς, ο Μολυβιάτης, ο Παπαληγούρας ενδιαφέρθηκαν. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο Σημίτης» .
Μαζί με τα χρόνια της φυλακής, ο Σταύρος αφιέρωσε 30 χρόνια σε αυτό που πίστευε. Οι δυσκολίες της κατασκοπευτικής δράσης ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτές που τον περίμεναν με την επιστροφή του.
«Όταν μπήκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, ήταν σαν να ξαναγεννιόμουνα. Είχα σηκωθεί όρθιος πριν την προσγείωση και προσπαθούσαν οι αεροσυνοδοί να με πείσουν να κάτσω κάτω. Όταν πάτησα το πόδι μου, ήταν σαν να αγκάλιαζα τη μάνα μου. Τους αγκάλιασα όλους, είχα ξεχάσει πώς είναι. Έπρεπε να μιλήσω στο γιο που δεν είχα γνωρίσει. Έλεγε η μαμά του πως όταν τους έβαλε η δασκάλα να ζωγραφίσουν το επάγγελμα του μπαμπά τα παιδιά, ο Παναγιώτης με ζωγράφισε πίσω απ’ τα κάγκελα. Δεν καταλάβαινε. Έπρεπε να ξαναμάθω να ζω με μια γυναίκα που πέρασε τα πάνδεινα. Προσπάθησαν να τη φέρουν στην Αμερική ως συνεργάτρια. Στην πρεσβεία την πέρασαν από τον ανιχνευτή ψεύδους. Την τελευταία στιγμή πήγε στο αεροδρόμιο και, αντί να πετάξει για Αμερική, ήρθε στην Καβάλα. Ανέθρεψε δουλεύοντας δυο βάρδιες τα παιδιά. Το μεγάλο έχει προβλήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα σπίτι, μας βοηθά και ο δήμαρχος ο Σάββας Μιχαηλίδης και ο νομάρχης ο Θεόφιλος Καλατζής. Δεν λέω, με συγκινούν πολλοί άνθρωποι απλοί. Και άνθρωποι όπως ο Εμφιετζόγλου που μοιάζει πολύ με τον παππού μου. Οι γιατροί στη Θεσσαλονίκη που ανάλαβαν να με ξανακάνουν άνθρωπο. Τους ευχαριστώ. Λέω πως ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο. Μου αρέσει στην πατρίδα. Είμαστε λίγο κακομαθημένοι, αλλά είναι η πατρίδα και ανησυχώ γι’ αυτή. Και για την Κύπρο και για τη Θράκη. Ακούω αυτά που λένε για τη Θράκη. Μακάρι να ζούσαν παντού έτσι οι μειονότητες. Και στην Κύπρο πρέπει να δώσουν λύση. Δεν λέω για τους Τούρκους που γεννήθηκαν στο νησί, αυτοί είναι Κύπριοι. Λέω για τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να φύγουν. Αυτό είναι πολιτισμός».
Ο Σταύρος Λάλας ανησυχεί για όλα. Για τη χώρα, για την οικογένειά του, ακόμη και για να μην ξεχάσει να ευχαριστήσει κάποιον που τον βοήθησε. Με έναν τρόπο που μοιάζουν να μπερδεύονται η υπευθυνότητά του με τη φύση του. Αυτή η φύση του ανθρώπου που έμαθε να κρύβει μια πλευρά του στο σκοτάδι και να ανησυχεί. Ίσως αυτοί που τον πρόδωσαν (πλούσιοι πια, λένε οι πληροφορίες) να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια στο σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Μπορεί να τον αποκαλούν θύμα που πίστεψε πως μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να είναι απέναντί του όπως ίδιος ήθελε και φανταζόταν. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει τα θύματά της. Δεν μπορεί όμως κάποιος που γράφει ιστορία να είναι θύμα.
Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μία προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή της χώρας με τα Σκόπια. Ο Λάλας το γνώριζε. Όμως το έμαθαν και λάθος άνθρωποι. Για τη CIA, ο Στηβ Λάλας, πρώην υπάλληλός της σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι ένας προδότης. Για τους Έλληνες, ένας πατριώτης που κατάφερε να κατασκοπεύει την πιο ισχυρή μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η ιστορία του Λάλα δεν είναι μια ιστορία κατασκοπίας μόνο. Είναι αυταπάρνησης, πατριωτισμού και μαζί ντροπής και προδοσίας. Τα δύο πρώτα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΤΑΥΡΟ. Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια χούφτα Κυπατζήδων, πολιτικών και επαγγελματιών της υποτέλειας. Το τραγικό για τον Σταύρο Λάλα είναι πως πλήρωσε για όλα.Το 1993, είδα για πρώτη φορά το πρόσωπο του Σταύρου Λάλα. Η εκδικητική αμερικανική κρατική μηχανή, για παραδειγματισμό, άφησε να κάνουν το γύρο του κόσμου τα πλάνα με ένα μικρόσωμο άντρα, δεμένο με αλυσίδες, ανάμεσα σε πράκτορες του FBI.
Ο Λάλας είχε συλληφθεί για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας. Οι αμερικανικές Αρχές, στο κατηγορητήριό τους, του χρέωναν πάνω από 700 απόρρητα σήματα που είχε διοχετεύσει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Αν η τραγική φυσιογνωμία του αλυσοδεμένου Σταύρου δεν ήταν τόσο πραγματικά συγκλονιστική, η είδηση της σύλληψής του θα έμοιαζε απλώς με ανέκδοτο: «Ένας Έλληνας πράκτορας στην καρδιά της CIA». Ο Σταύρος έμεινε 12 χρόνια και 4 μήνες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αρκετά για να γίνω από νεαρός δημοσιογράφος, που έβλεπε απλώς με απορία εκείνες τις σκληρές εικόνες, ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να απαντήσει στις απορίες για τη σύλληψή του. Πριν από χρόνια κατάφερα να έχω μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, όταν ήταν υπό κράτηση. Δεν έλυσα πολλές από τις απορίες μου τότε, αλλά έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, που μέσα από τη φυλακή, σε ομηρία, τολμούν να λένε: «Πες στους Έλληνες πως θα το ξανάκανα. Όπως όλοι σας». Όταν το Νοέμβριο του 2007 η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στον Λάλα να πετάξει προς την ελευθερία και την Ελλάδα, συναντηθήκαμε στη Χρυσούπολη. Ο Σταύρος για πρώτη φορά έβλεπε το γιο του, μετά τη γέννησή του, έφηβο. Και τον άλλο του γιο, με ειδικές ανάγκες, και τη γυναίκα του Μαρία μετά από 15 χρόνια. Ο Σταύρος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει την αγάπη του κόσμου. Ψάχνει όλα όσα του έχουν διαφύγει, και κυρίως τη ζωή. Πατέρας, σύζυγος, ελεύθερος άνθρωπος, με καθυστέρηση. Έζησε 30 χρόνια περισσότερο με τις αποφάσεις του παρά με τους συνανθρώπους του. Ανησυχεί για πολλά, αλλά είναι σίγουρος για ένα: «Με πρόδωσαν αυτοί που εξυπηρετήθηκαν από μένα και μετά με εγκατέλειψαν. Αλλά αν χρειαζόταν θα έκανα και πάλι τα ίδια».
Η στρατολόγηση από Έλληνα πράκτορα
Ο Σταύρος γεννήθηκε στην Αμερική. Γιος μετανάστη, μετά τον ελληνικό Εμφύλιο. Μεγάλωσε με την ένταση της πατρικής νοσταλγίας για την πατρίδα και τις διηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η πατρίδα ήταν γι’ αυτόν Κολοκοτρώνηδες, κατορθώματα, νικηφόρες μάχες με τους Γερμανούς και μια γλυκιά προσμονή. Αργότερα θα ανακάλυπτε πως ήταν και προδότες.
«Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, πώς να σου πω. Πειθαρχία, θα σέβεσαι, θα ακούς… Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, Θεός σχωρέσ’ τον. Ήρθε στην Ελλάδα 8 χρονών από τη Μικρά Ασία, με την καταστροφή εκεί πέρα, στη Σμύρνη, και πήγε στην Κρήτη. Και ήταν στο στρατό εδώ πέρα, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πάλι, στον πόλεμο, στο αντάρτικο, τον Εμφύλιο Πόλεμο, δυστυχώς, που είχαμε. Ύστερα, τέλη ’49-’50, πήγε Αμερική. Εκεί πέρα γεννήθηκα εγώ και ο αδερφός μου και ξέραμε: σχολείο, εκκλησία… Ωραία χρόνια. Ο πατέρας μου, και πιο πολύ ο παππούς μου, που έχω και το όνομά του, Σταύρο τον λέγανε, μου έλεγε για τη Μικρά Ασία. Μου έλεγε για το χωριό μας, λεγόταν Κάτω Παναγία. Ύστερα, οι Τούρκοι, που πήρανε τα μέρη, Αλάτσικα το βγάλανε. Και μου έλεγε. Μας λέγανε για την Ελλάδα πάντοτε. Συγγενείς που είχαμε, φωτογραφίες. Και μικρός, 16 χρονών, με έστειλε ο πατέρας μου στην Ελλάδα. Και γνώρισα συγγενείς μου και από του πατέρα μου το σόι και από της μητέρας μου την οικογένεια. Ήταν πολύ όμορφο αυτό το ταξίδι, είχα άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν, αλλά οι συγγενείς με έκαναν και αισθάνθηκα όμορφα. Μετά έφυγα στον πόλεμο, στο Βιετνάμ. Είχα μείνει πίσω στα μαθήματα και θα με παίρνανε φαντάρο, γιατί παίρνανε με κλήρους τότε. Και εγώ άργησα. Θα με παίρνανε. Αποφάσισα και ο πατέρας μου λέει, τότε ήταν και πόλεμος, φασαρίες… Η μητέρα μου ήθελε να με στείλει εδώ πέρα, αλλά ο πατέρας μου είπε όχι, γιατί θα ήμουν λιποτάκτης. Δεν θα μπορώ να ξαναγυρίσω. Πήγα στο στρατό, παιδεύτηκα και από εκεί και πέρα…»
«ΕΚΑΝΑ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Ο Σταύρος υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Τραυματίστηκε στο Λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και στις παλιές διηγήσεις του παππού για τη Μικρά Ασία. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον Έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. Στην πραγματικότητα, ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Ο Σταύρος θυμάται μάλλον ρομαντικά εκείνη την επαφή που οδήγησε στη στρατολόγησή του το 1977.
«Αυτός ο άνθρωπος ζει ακόμη και θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Με είχε πλησιάσει τότε και μου λέει: “Είσαι Έλληνας, θέλουμε να μας βοηθήσεις, δεν βλέπεις τι έχει γίνει στην Κύπρο; Θέλουμε να μας δώσεις πληροφορίες”. Ήθελα και εγώ να βοηθήσω την πατρίδα μου και άρχισα να δίνω πληροφορίες για τις τουρκικές δυνάμεις. Δεν έβλαπτα την Αμερική, απλώς υπηρετούσα τη χώρα μου».
Ο Σταύρος Λάλας δεν θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες για τις πληροφορίες που έδωσε. Τα κατηγορητήρια εναντίον του στις ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτά. Στελέχη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζουν πως ο Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας πράκτορας μετά τον πόλεμο. Έδωσε πληροφορίες για τη διάταξη του τουρκικού στρατού, τις αποβατικές δυνάμεις, τον εξοπλισμό από το ΝΑΤΟ. Όσα δεν μπορούσε να δώσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων. Το επόμενο πόστο του Σταύρου Λάλα θα είναι στην αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Είναι λίγο πριν τη δίνη του πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και την προσωπική του. Εκεί θα ζήσει στη δίνη του έρωτα με μια Ελληνίδα φοιτήτρια τη Μαρία Μαιδανού την οποία και θα παντρευτεί.
Επόμενο πόστο, η Κωνσταντινούπολη. «Έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα. Περνούσα κρυφά τον Έβρο και έδινα πληροφορίες σε κάποιον που τον έλεγαν Γιώργο. Όσους συναντούσα τους έλεγαν Γιώργο. Ήταν σε εξέλιξη τότε μεγάλα γεγονότα και χρειαζόταν η πατρίδα αυτές τις πληροφορίες».
Η συμβολή του Λάλα ήταν μεγάλη στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής κρίσης το Μάρτιο του 1987. Τα στοιχεία που έδωσε ήταν καθοριστικά για τις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στην επιτυχή έκβαση για την Ελλάδα. Το 1989 όμως ο Λάλας παίρνει μετάθεση για Ταϊβάν. Η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Σκοπιανό, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρειαζόταν πληροφορίες για τους χειρισμούς στο Σκοπιανό και ο «χρυσός» πράκτορας πιεζόταν να ζητήσει μετάθεση σε πιο χρήσιμο για την Ελλάδα πόστο. Καταφέρνει τελικώς να μετατεθεί στην Αθήνα ως υπεύθυνος για τη μετάδοση σημάτων από τον κλωβό ασφαλείας επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας. Όλα τα πολύ σημαντικά σήματα περνούν από τα χέρια του και δίνονται σε Έλληνες πράκτορες.
«Τα σήματα μετά τη μετάδοσή τους έπρεπε να τα καταστρέφω. Εγώ τα έβαζα στην τσέπη μου και τα έδινα σε κάποιον. Τον συναντούσα σε ένα πάρκο και σε μια γκαρσονιέρα. Ήταν σήματα για τα Βαλκάνια. Πάρα πολύ σημαντικά, που βοήθησαν την κυβέρνηση να κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Νόμιζα πως ήμουν προστατευμένος, αλλά δεν ίσχυε. Κάποια στιγμή, τον Απρίλιο του 1993, έφτασε σήμα για να πάω στην Αμερική για κάποια σεμινάρια. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος και το χρησιμοποίησα για να μην πάω. Κάτι μου έλεγε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως ήταν για τρεις μέρες. Μόλις έφτασα στην Ουάσιγκτον, έμεινα δύο μέρες σε ένα ξενοδοχείο και είχα αντιληφθεί πως κάποιοι με παρακολουθούσαν. Την τρίτη ημέρα με συνέλαβαν. Μου έδειξαν βίντεο και φωτογραφίες την ώρα που έκλεβα τα έγγραφα. Πράκτορες του FBI είχαν παγιδεύσει την πρεσβεία με κάμερες και τα είχαν καταγράψει όλα. Επίσης, με παρακολουθούσαν όταν πήγα να παραδώσω τα έγγραφα. Με πέρασαν από ανιχνευτή ψεύδους. Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Πέρασα δεκατρία χρόνια στη φυλακή και άλλα δύο σε περιορισμό. Έμεινα ξεχασμένος στη φυλακή, απέκτησα προβλήματα υγείας και έπρεπε να μάθω να επιβιώνω. Μόνο το 2002 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, μου έστειλε μέσω ενός άλλου φυλακισμένου, του Λέστερ Μπέλιν, ένα γράμμα συμπαράστασης. Ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. Εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».
Οι προδότες και η παγίδα
Το ερωτήματα που συνοδεύουν την προδοσία δεν μπορεί να τα απαντήσει ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Μπορεί όμως η έρευνα. Μέχρι το 1989, τον πράκτορα Σταύρο Λάλα είχε στην ευθύνη του αποκλειστικά ο κάθε διοικητής της ΕΥΠ. Όταν στις εκλογές του 1989 δεν μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας παρέδωσε την ευθύνη χειρισμού του πράκτορα σε ένα στέλεχος της κατασκοπίας, με τη συμβουλή να ενημερώσει το διοικητή που θα έμπαινε στην ΕΥΠ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες. Αυτός όμως δεν το έκανε. Παρέδωσε το χειρισμό Λάλα στο διευθυντή κατασκοπίας και όχι στο διοικητή. Ο κύκλος όσων γνωρίζουν για τον πολύτιμο πράκτορα διευρύνεται. Οι πληροφορίες για το πώς χειρίστηκαν τον Σταύρο Λάλα είναι συγκλονιστικές. Μετά την επιπολαιότητα θα έρθει και η προδοσία.
Ο χειριστής του Λάλα τον συναντά σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου. Η γκαρσονιέρα δεν είναι και τόσο κρυφή, αφού ο πράκτορας της ΕΥΠ τη χρησιμοποιεί και ως ερωτική φωλιά όπου συναντά μια συνάδελφό του. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, που ο ερωτύλος της ΕΥΠ παραβαίνει κάθε μέτρο ασφάλειας και συναντά τον Λάλα στο σπίτι του!
«Ναι, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αυτό ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν υπήρχε και κανένα μέτρο αντικατασκοπίας για την προστασία μου. Οι πράκτορες του FBI με ακολούθησαν, όταν παρέδιδα έγγραφα, αλλά κανένας δεν τους εντόπισε», λέει με απογοήτευση σήμερα ο Σταύρος Λάλας.
Το χειρότερο θα έρθει αργότερα. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, όταν παίρνει ένα πολύ σοβαρό σήμα από τον Λάλα, δεν το πάει στην ΕΥΠ, ώστε αυτό να περάσει από τη διεύθυνση χειρισμού πληροφοριών. Στο τμήμα αυτό, οι πληροφορίες πριν δοθούν για χρήση από την πολιτική ηγεσία φιλτράρονται, ώστε να μην αποκαλυφθεί η πηγή πληροφόρησης και πράγματα που δεν πρέπει να γίνουν γνωστά. Ο πράκτορας όμως θέλει να πουλήσει πολιτική εκδούλευση και το διοχετεύει –χωρίς να πει πως δεν υπάρχει επεξεργασία– στην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Η υφυπουργός, λόγω της σοβαρότητας του σήματος, ενημερώνει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον να κάνει διάβημα στους Αμερικανούς. Ο Έλληνας πρέσβης το κάνει, αλλά ο συνομιλητής του καταλαβαίνει πως οι Έλληνες μαθαίνουν πληροφορίες από κάποιον στην πρεσβεία στην Αθήνα. Έτσι στέλνουν τους πράκτορες και εντοπίζουν από τις κάμερες τον Λάλα.
Τον έμαθαν μέχρι και οι μεταφραστές
Ένα άλλο σενάριο προδοσίας δίνει υψηλό στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν τον Λάλα τον αποκάλυψε στους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από τη δράση του ερωτύλου πράκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν αποκλείεται να ήταν μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί ο Λάλας, ξαφνικά, το 1992, τα σήματά του άρχισαν να μοιράζονται πέραν του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Πέντε έξι ακόμη υπουργοί προστέθηκαν στους αποδέκτες των σημάτων. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά. Έτσι ζητούσαν από μεταφραστές να τους μεταφράσουν το περιεχόμενό τους. Έως το 1993 ένας κύκλος 25 ατόμων γνώριζε την ύπαρξη κάποιου υπερπράκτορα στις γραμμές της CIA. Οι Αμερικανοί το έμαθαν και τον παγίδευσαν, στέλνοντας ένα σήμα με αποστολέα τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και αποδέκτη τον Αμερικανό πρέσβη Μάικλ Σωτήρχο. Γνώστες του σήματος, μαζί με τον Λάλα, ήταν τρεις. Έτσι κατάλαβαν ποια ήταν η διαρροή.
Ο Σταύρος Λάλας αποφεύγει να μιλά για την προδοσία του: «Όποιος ή όποιοι το έκαναν έστειλαν έναν Έλληνα πατριώτη στη φυλακή. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να βρει ποιοι ήταν. Δεν το έκανε. Εντάξει, εγώ ήμουν απώλεια, αλλά αυτοί που την προκάλεσαν τι έγιναν; Δεν έπαθαν τίποτα. Ποιος λοιπόν να μας σεβαστεί και γιατί ως χώρα;».
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Ο Λάλας δεν απαντά στο ερώτημα ποιο ήταν το περιεχόμενο του σήματος που προκάλεσε υποψίες στους Αμερικανούς και την παγίδευσή του. Κάποιος από τους διπλωμάτες που ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία προς τους Αμερικανούς μετά το σήμα Λάλα υποστηρίζουν πως ήταν ένα πολύ σοβαρό σήμα που αποκάλυπτε πως οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μια προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μας με τα Σκόπια. Απώτερος σκοπός, η πλήρης αποσταθεροποίηση στην περιοχή και η επαναδιαμόρφωσή της με βάση τους μακροπρόθεσμους αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Το σήμα έλεγε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών μετά από αιματηρή ενέργεια. Αντίστοιχη ενέργεια είχε γίνει στα ελληνοαλβανικά σύνορα με επίθεση μελών της οργάνωσης ΜΑΒΗ σε αλβανικό φυλάκιο και την εκτέλεση στρατιωτών. Δεν αποδείχτηκε κάποια εμπλοκή των Αμερικανών, αλλά δεν αναζητήθηκε στα σοβαρά και ποτέ. Παρότι η τακτική αυτή της CIA είναι αρκετά συνηθισμένη και πολλές φορές εκτός πολιτικού ελέγχου από την επίσημη κυβέρνηση, το θέμα είναι όχι αν αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος (γιατί επιμένουν πως ήταν), αλλά αν ήταν αληθινό. Δηλαδή, αν δινόταν στ’ αλήθεια μια εντολή προβοκάτσιας ή αν το έκαναν ώστε να αναγκάσουν τον Λάλα, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, να κινηθεί για να συναντήσει τους ανθρώπους της ΕΥΠ. Είναι κάτι που ίσως να μάθουμε σε 30 χρόνια, όταν θα ελευθερωθούν τα αμερικανικά αρχεία.
Η ελληνική πλευρά «έριξε» το θέμα για να μην εξοργίσει την αμερικανική πλευρά. Ο Σταύρος Λάλας έμεινε μόνος και απροστάτευτος στις φυλακές. Μοναδικός συμπαραστάτης του, ο φίλος του Μιχάλης Κυπριανού. Τα τελευταία χρόνια, όπως λέει, πριν την αποφυλάκισή του, «ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Σαμαράς, ο Μολυβιάτης, ο Παπαληγούρας ενδιαφέρθηκαν. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο Σημίτης» .
Μαζί με τα χρόνια της φυλακής, ο Σταύρος αφιέρωσε 30 χρόνια σε αυτό που πίστευε. Οι δυσκολίες της κατασκοπευτικής δράσης ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτές που τον περίμεναν με την επιστροφή του.
«Όταν μπήκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, ήταν σαν να ξαναγεννιόμουνα. Είχα σηκωθεί όρθιος πριν την προσγείωση και προσπαθούσαν οι αεροσυνοδοί να με πείσουν να κάτσω κάτω. Όταν πάτησα το πόδι μου, ήταν σαν να αγκάλιαζα τη μάνα μου. Τους αγκάλιασα όλους, είχα ξεχάσει πώς είναι. Έπρεπε να μιλήσω στο γιο που δεν είχα γνωρίσει. Έλεγε η μαμά του πως όταν τους έβαλε η δασκάλα να ζωγραφίσουν το επάγγελμα του μπαμπά τα παιδιά, ο Παναγιώτης με ζωγράφισε πίσω απ’ τα κάγκελα. Δεν καταλάβαινε. Έπρεπε να ξαναμάθω να ζω με μια γυναίκα που πέρασε τα πάνδεινα. Προσπάθησαν να τη φέρουν στην Αμερική ως συνεργάτρια. Στην πρεσβεία την πέρασαν από τον ανιχνευτή ψεύδους. Την τελευταία στιγμή πήγε στο αεροδρόμιο και, αντί να πετάξει για Αμερική, ήρθε στην Καβάλα. Ανέθρεψε δουλεύοντας δυο βάρδιες τα παιδιά. Το μεγάλο έχει προβλήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα σπίτι, μας βοηθά και ο δήμαρχος ο Σάββας Μιχαηλίδης και ο νομάρχης ο Θεόφιλος Καλατζής. Δεν λέω, με συγκινούν πολλοί άνθρωποι απλοί. Και άνθρωποι όπως ο Εμφιετζόγλου που μοιάζει πολύ με τον παππού μου. Οι γιατροί στη Θεσσαλονίκη που ανάλαβαν να με ξανακάνουν άνθρωπο. Τους ευχαριστώ. Λέω πως ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο. Μου αρέσει στην πατρίδα. Είμαστε λίγο κακομαθημένοι, αλλά είναι η πατρίδα και ανησυχώ γι’ αυτή. Και για την Κύπρο και για τη Θράκη. Ακούω αυτά που λένε για τη Θράκη. Μακάρι να ζούσαν παντού έτσι οι μειονότητες. Και στην Κύπρο πρέπει να δώσουν λύση. Δεν λέω για τους Τούρκους που γεννήθηκαν στο νησί, αυτοί είναι Κύπριοι. Λέω για τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να φύγουν. Αυτό είναι πολιτισμός».
Ο Σταύρος Λάλας ανησυχεί για όλα. Για τη χώρα, για την οικογένειά του, ακόμη και για να μην ξεχάσει να ευχαριστήσει κάποιον που τον βοήθησε. Με έναν τρόπο που μοιάζουν να μπερδεύονται η υπευθυνότητά του με τη φύση του. Αυτή η φύση του ανθρώπου που έμαθε να κρύβει μια πλευρά του στο σκοτάδι και να ανησυχεί. Ίσως αυτοί που τον πρόδωσαν (πλούσιοι πια, λένε οι πληροφορίες) να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια στο σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Μπορεί να τον αποκαλούν θύμα που πίστεψε πως μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να είναι απέναντί του όπως ίδιος ήθελε και φανταζόταν. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει τα θύματά της. Δεν μπορεί όμως κάποιος που γράφει ιστορία να είναι θύμα.
Εξωφρενικό!!! Δώσαμε συχνότητες του δορυφόρου μας HELLAS SAT στους Τούρκους!!!!
http://toksipnitiri.blogspot.com/2011/04/hellas-sat.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Toksipnitiri+%28toksipnitiri%29
MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ
Ο ΗELLAS SAT προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Τούρκους. Αυτή η είδηση πριν απο λίγα χρόνια θα μπορούσε να θεωρηθεί εξωπραγματική κι όμως είναι 100% αληθινή!
Η εταιρεία TURKSAΤ που διαχειρίζεται τους τουρκικούς δορυφόρους TURKSAT 2A KAI 3A δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση συχνοντήτων γι'αυτο και αποφάσισε να νοικιάσει συχνότητας του ελληνικού δορυφόρου HELLAS SAT!
O γενικός διευθυντής της TURKSAT Oζκάν Ντάλμπαϊ δηλώνει πως στους δυο δορυφόρους η χωριτικότητα έχει ξεπεράσει το 90%. " Η ζήτηση που έχουμε για τις συχνότητες και απο το εσωτερικό και απο το εσωτερικό είναι τεράστια. Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Γι'αυτό και μέχρι το 2012 νοικιάσαμε συχνότητες απο τον ελληνικό δορυφόρο HELLAS SAT. Τις υπηρεσίες που μπρούμε να τις μεταφέρουμε τις δίνουμε στον δορυφόρο αυτό.
Για παράδειγμα τις συχνότητες των τηλεοπτικών δικτύων δεν μπορούμε να τις μεταφέρουμε. Νομίζω όμως πως δεν θα φτάσει και αυτό. Θεωρώ πως μέσα στο χρόνο θα παρουμε κι άλλες συχνότητες.
Ο Ντάλμπαϊ τόνισε οτι ο HELLAS SAT διέθεσε άνετα τη χωριτικότητα του καθώς "λόγω της οικονομικής τους κρίσης δεν υπάρχει ζήτηση στο εσωτερικό και δεν γεμίζουν τη χωριτικότητα τους, ήδη απο τον προηγούμενο μήνα χρησιμοποιούμε και τον ελληνικό δορυφόρο" δήλωσε.
Η Τουρκία πάντως ηδη ετοιμάζεται να εκτοξεύσει δυο δορυφόρους. Ο ΤURKSAT 4A θα βρίσκεται στο διάστημα το Νοέμβριο του 2013 και ο ΤURKSAT 4B το Φεβρουάριο του 2014. Μέχρι τότε ....ας είναι καλα οι Έλληνες.
Ενα απλό ερώτημα σε περίπτωση που η Ελλάδα ζητούσε τη χρήση του TURKSAT θα δίνονταν έγκριση απο την Τουρκία και κυρίως απο τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν εδικές συχνότητες στους δορυφόρους αυτούς;
onalert.gr
Το αίμα τους κόκκινη γραμμή - κριτήριο παντοτινό...
http://tasosnastos.blogspot.com/2011/04/blog-post_2364.html
«Ηταν Δευτέρα.
Ηταν Πρωτομαγιά του 1944.
Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄...
Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση».
Εκατόν εβδομήντα ήταν πρώην κρατούμενοι της Ακροναυπλίας και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη, όλοι κομμουνιστές.
Τους είχε παραδώσει στο γερμανικό στρατό κατοχής η δικτατορία του Μεταξά.
Η εκτέλεσή τους αποφασίστηκε με πρόσχημα το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού στη διάρκεια ενέδρας των ανταρτών στους Μολάους στις 27 Απρίλη του 1944.
Στο μεγάλο μέτωπο ήδη ένα χρόνο πριν είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση από το Στάλινγκραντ. Το θηρίο ψυχορραγούσε αλλά δεν ξεχνούσε ποιος είναι ο αντίπαλος. Το πρωί της Πρωτομαγιάς του '44 στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όλοι ήξεραν.
Κι όλοι έκαναν την επιλογή τους. Δε χρειάστηκε να ρωτήσουν τι και πώς.
Με τ' άκουσμα του ονόματός του καθένας έβγαινε μπροστά με σφιχτή τη γροθιά στα σηκωμένα μπράτσα: «Ζήτω το ΚΚΕ, εκδίκηση» οι τέσσερις λέξεις που πέρασαν από 200 στόματα.
Κι ένας λεβέντικος χορός κάτω απ' την μπούκα των πολυβόλων.
Τι να φοβηθούν; Από τι να κάνουν πίσω;
«Ηταν Δευτέρα.
Ηταν Πρωτομαγιά του 1944.
Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄...
Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση».
Εκατόν εβδομήντα ήταν πρώην κρατούμενοι της Ακροναυπλίας και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη, όλοι κομμουνιστές.
Τους είχε παραδώσει στο γερμανικό στρατό κατοχής η δικτατορία του Μεταξά.
Η εκτέλεσή τους αποφασίστηκε με πρόσχημα το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού στη διάρκεια ενέδρας των ανταρτών στους Μολάους στις 27 Απρίλη του 1944.
Στο μεγάλο μέτωπο ήδη ένα χρόνο πριν είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση από το Στάλινγκραντ. Το θηρίο ψυχορραγούσε αλλά δεν ξεχνούσε ποιος είναι ο αντίπαλος. Το πρωί της Πρωτομαγιάς του '44 στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όλοι ήξεραν.
Κι όλοι έκαναν την επιλογή τους. Δε χρειάστηκε να ρωτήσουν τι και πώς.
Με τ' άκουσμα του ονόματός του καθένας έβγαινε μπροστά με σφιχτή τη γροθιά στα σηκωμένα μπράτσα: «Ζήτω το ΚΚΕ, εκδίκηση» οι τέσσερις λέξεις που πέρασαν από 200 στόματα.
Κι ένας λεβέντικος χορός κάτω απ' την μπούκα των πολυβόλων.
Τι να φοβηθούν; Από τι να κάνουν πίσω;
Κι ύστερα το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή.
Στο θυσιαστήριο της Λευτεριάς γράφτηκε μια από τις πιο λαμπρές και πιο ηρωικές σελίδες στην Ιστορία του Εργατικού και Κομμουνιστικού Κινήματος.
Διακόσιοι πρωτοπόροι αγωνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έπεσαν ως τον τελευταίο με το κεφάλι ψηλά.
Το αίμα τους μια κόκκινη, αιμάτινη γραμμή υπενθυμίζει: «...Μόνο θυμηθείτε το αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας».
Μέχρι τέλος του 2012, ο στόχος είναι να μπουν "δημοκρατικές" κυβερνήσεις "μαριονέττες" σε όλη την Μεσόγειο!!!
http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2011/04/2012_30.html
Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ο στόχος μέχρι τον Σεπτέμβριο να έχουν μπει "δημοκρατικές" κυβερνήσεις μαριονέττες σε όλη την Μεσόγειο και οι πολύ αισιόδοξοι στο στρατόπεδο της νέας τάξης, προβλέπουν ακόμη και ανατροπή του Αχμαντινετζάντ στο Ιράν. Μετά την εγκατάσταση των ελεγχόμενων κυβερνήσεων περιφερειακά στη Μεσόγειο, από τη Συρία ως το Μαρόκο, προβλέπεται η ένταξη όλων αυτών των νέων "δημοκρατιών" στην Μεσογειακή ένωση, που θα είναι μία επέκταση ουσιαστικά της Ευρωπαϊκής.
Στην ένωση αυτή θα μπουν...οι αφρικανικοί και ασιατικοί λαοί της Μεσογείου με τις ίδιες ακριβώς υποσχέσεις με τις οποίες μπήκε η Ελλάδα στην Ε.Ο.Κ. μετά την δικτατορία. "Θα τρώτε με χρυσά κουτάλια", "θα είναι εγγυημένα τα σύνορά μας", "θα έχετε επιδοτήσεις" κτλ κτλ.
Αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί έως τον Ιούνιο του 2012. Μόλις εγκαθιδρυθεί ασφαλές περιβάλλον στην Μεσόγειο, μέσα στο καλοκαίρι και με συνοπτικές διαδικασίες θα ψηφιστεί το "σύνταγμα οικονομικής διακυβέρνησης" σε σύνοδο που θα γίνει στην κορυφαία πνευματική πόλη της Μεσογείου που θα ορισθεί και ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ της ένωσης.
Η πόλη αυτή είναι το πνευματικό κέντρο που είναι αποδεκτό από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες του κόσμου, και είναι τα ΙΕΡΟΣΌΛΥΜΑ. Αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα του Ισραήλ.
Στη σύνοδο αυτή θα ολοκληρωθεί και η ένωση της βορειοαμερικανικής ένωσης (Καναδάς-ΗΠΑ-Μεξικό) με την Μεσογειακή, παρουσία όλων των ηγετών του ΟΗΕ.
Εκεί θα ανεγερθεί και ο ναός λατρείας του ενός "αποδεκτού" Θεού, για να σφραγισθεί η συμφωνία των λαών. Σε τρεις μέρες σχεδιάζεται να γίνει η ανέγερσή του, για να δείξει ο νέος οικονομικός οργανισμός τις μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητές του, βάσει των οποίων θα λύσει όλα τα προβλήματα του κόσμου.
Αυτός θα είναι ο ναός τρίτος ναός του Σολομώντος μέσα στον οποίο θα ορισθεί και ο "πρόεδρος αυξημένων αρμοδιοτήτων" της ένωσης αυτής.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες αυτό είναι το σχέδιο που θέλουν να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2012. Εξξάλλου το πράγμα φαίνεται. Φωνάζει από μόνο του. Εκτός και αν ασχολείται κανείς με μικρογεγονότα της καθημερινότητας μόνο.Βέβαια στο σχέδιο αυτό, δεν μας είπανε τι σκοπεύουν να κάνουν με τον...ξενοδόχο, αφού χωρίς αυτόν το σχεδίασαν. Και ο ξενοδόχος Πούτιν δεν φαίνεται να συμφωνεί. Το αν θα κατορθώσουν να εφαρμόσουν αυτά που σχεδίασαν, όπως τα σχεδίασαν, θα το δούμε.
greeknation
Στην ένωση αυτή θα μπουν...οι αφρικανικοί και ασιατικοί λαοί της Μεσογείου με τις ίδιες ακριβώς υποσχέσεις με τις οποίες μπήκε η Ελλάδα στην Ε.Ο.Κ. μετά την δικτατορία. "Θα τρώτε με χρυσά κουτάλια", "θα είναι εγγυημένα τα σύνορά μας", "θα έχετε επιδοτήσεις" κτλ κτλ.
Αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί έως τον Ιούνιο του 2012. Μόλις εγκαθιδρυθεί ασφαλές περιβάλλον στην Μεσόγειο, μέσα στο καλοκαίρι και με συνοπτικές διαδικασίες θα ψηφιστεί το "σύνταγμα οικονομικής διακυβέρνησης" σε σύνοδο που θα γίνει στην κορυφαία πνευματική πόλη της Μεσογείου που θα ορισθεί και ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ της ένωσης.
Η πόλη αυτή είναι το πνευματικό κέντρο που είναι αποδεκτό από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες του κόσμου, και είναι τα ΙΕΡΟΣΌΛΥΜΑ. Αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα του Ισραήλ.
Στη σύνοδο αυτή θα ολοκληρωθεί και η ένωση της βορειοαμερικανικής ένωσης (Καναδάς-ΗΠΑ-Μεξικό) με την Μεσογειακή, παρουσία όλων των ηγετών του ΟΗΕ.
Εκεί θα ανεγερθεί και ο ναός λατρείας του ενός "αποδεκτού" Θεού, για να σφραγισθεί η συμφωνία των λαών. Σε τρεις μέρες σχεδιάζεται να γίνει η ανέγερσή του, για να δείξει ο νέος οικονομικός οργανισμός τις μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητές του, βάσει των οποίων θα λύσει όλα τα προβλήματα του κόσμου.
Αυτός θα είναι ο ναός τρίτος ναός του Σολομώντος μέσα στον οποίο θα ορισθεί και ο "πρόεδρος αυξημένων αρμοδιοτήτων" της ένωσης αυτής.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες αυτό είναι το σχέδιο που θέλουν να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2012. Εξξάλλου το πράγμα φαίνεται. Φωνάζει από μόνο του. Εκτός και αν ασχολείται κανείς με μικρογεγονότα της καθημερινότητας μόνο.Βέβαια στο σχέδιο αυτό, δεν μας είπανε τι σκοπεύουν να κάνουν με τον...ξενοδόχο, αφού χωρίς αυτόν το σχεδίασαν. Και ο ξενοδόχος Πούτιν δεν φαίνεται να συμφωνεί. Το αν θα κατορθώσουν να εφαρμόσουν αυτά που σχεδίασαν, όπως τα σχεδίασαν, θα το δούμε.
greeknation
ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 306/Σάββατο 30.04.11
Το Βιώσιμο χρέος και……. Η Αλήθεια ότι μπορούμε να το ξεφορτωθούμε αντί να ζούμε και να αργοπεθαίνουμε μαζί του.
-Σοκ και δέος. Από τις αστείρευτες δυνατότητες παραγωγής της χώρας.
-Δεν Είσαι σκουπίδι. Είναι σκουπίδια οι τραπεζίτες που πήραν την θέση της παραγωγής.
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για το πώς με διάφορα έωλα επιχειρήματα παραπλανητικής σκοπιμότητας, δημοσιογράφοι, παλιοληγούρια της κακιάς ώρας, με απίστευτα καταστρεπτικό τρόπο, -για το μεροκάματό τους-, υποστηρίζουν τους πολιτικούς κλπ αρμόδιους, που κλείνουν τις παραγωγικές επιχειρήσεις και την αγροτική παραγωγή δήθεν λόγω ΓΑΠ, η δήθεν δεσμεύσεων προς την Ε.Ε., δεσμεύσεις περί δήθεν απαγόρευσης δασμών και διάφορα άλλα, που αποδειγμένα αποτελούν παραπλάνηση, απλά που είναι μόνο επειδή οι προμήθειες που συμφωνούν, οι αρμόδιοι για το κλείσιμο με τους εισαγωγείς, αποτελούν το εισόδημα διά βίου και από γενιά σε γενιά αλλά και την κεφαλαιακή τους επάρκεια για την διαρκή επανεκλογή τους στο κοινοβούλιό μας με την υποστήριξη των ίδιων παλιοληγουριών δημοσιογράφων.
Αυτό ο κύκλος πρέπει να σταματήσει.
Σταματά όταν αναδειχθεί ποιοι δεν υποστηρίζουν την Ελληνική παραγωγή, Αγροτική, Βιομηχανική, Φαρμακευτική και την ατέλειωτη σειρά των ικανοτήτων παραγωγής και πλούτου Ελληνικού.
Εδώ σήμερα θα διατρανώσουμε την αυτοπεποίθησή μας, πως μπορούμε χωρίς δανεικά, πως δεν θέλουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, πως δεν θέλουμε τους διεθνείς γκάγκστερς του αντιπαραγωγικού κεφαλαίου να σβήσουν την Εθνική μας υπόσταση, με την ακατανόητη, όπως γνωστοποιείται, ανοχή, των εκλεγμένων μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όλων των παρατάξεων.
Ζητούμε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό κο Παπανδρέου:
1. Να απελευθερώσει με αμεσότητα διά της ίδρυσης πάγιας υποστήριξης και όχι μεταβαλλόμενης, την παραγωγή πιστοποίηση και εξαγωγή γεωργικών προϊόντων, που θα προσφέρουν και στους άλλους λαούς το φώς και την αλμύρα στην νοστιμιά της γεύσης τους, και να διατάξει να αφήσει ο υπουργός κατά μέρος, τα έωλα αντιστροφικά επιχειρήματα.
2. Να επιμεληθεί προσωπικά για την άμεση έκδοση της έγκρισης του ΕΟΦ για την Ασπιρίνη του Πανεπιστημίου του Ρεθύμνου του ΑΣΡ και της Gallenica.
3. Να υποδείξει ανάλογα στον υπουργό των εσωτερικών και να γίνει δραστική ενεργοποίηση του Νόμου, περί απάντησης των υπηρεσιών σε 50 μέρες και την αυτεπιβολή της ποινής χωρίς παραγραφτική προθεσμία χρόνου για την γνωστοποίηση από τον πολίτη της μη απάντησης.
4. Να υποδείξει ανάλογα στον υπουργό των εσωτερικών και να γίνει δραστική παρέμβαση προς τις περιφέρειες και τους δήμους, να κλείσουν όλες τις λακκούβες στους δρόμους και να βάλουν πινακίδες με οδονύμια στους δρόμους.
5. Να υποδείξει στους συνεργάτες του, αλλά και ο ίδιος να επιφέρουν με ευρεία συναίνεση του κοινοβουλίου, σταθερά σημεία ελέγχου και ποινολόγησης που θα συμπληρώνουν το Σύνταγμα στο σημείου του ουσία ανελέγκτου των κυβερνήσεων μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων.
Δημήτρης Τσοβόλας: «Οι κυβερνητικοί είναι επικίνδυνοι» [δήλωση βόμβα]
http://www.tsantiri.gr/politiki/dimitris-tsovolas-i-kivernitiki-ine-epikindini-dilosi-vomva.html
![Δημήτρης Τσοβόλας: «Οι κυβερνητικοί είναι επικίνδυνοι» [δήλωση βόμβα]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_vam5mfTpEoVWADJh__SP2l1H35R67LAYkyYlJabwfX3om1PdtaEdloF5T1UYh5YA5p5VN6hl9vTC_ODIiyPupRrMP9-dVOsynLJsD1Aexks25lFtv0J2qS7AI-CJDB8Kk31zP9Kdw=s0-d "Δημήτρης Τσοβόλας: «Οι κυβερνητικοί είναι επικίνδυνοι» [δήλωση βόμβα]")
Με την παγκοσμίως πρωτόγνωρη και εγκληματική τροπολογία που προβλέπει ότι το τίμημα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα πηγαίνει για εξόφληση των χρεών, αποσκοπείται η προνομιακή και έγκυρη εξασφάλιση των δανειστών, για την περίπτωση μελλοντικού «κουρέματος» του δημόσιου χρέους. Είναι επικίνδυνοι οι άνθρωποι.
Δημήτρης Τσοβόλας
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Codex Alimentarius: η απαγόρευση Βοτανικής Ιατρικής ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ σεΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ στην ΕΕ!!!
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΤΩΡΑ!ΨΗΦΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ:
Ομιλία για τον Κώδικα ALIMENTARIOUS στην Θήβα.
Η εφιαλτική πραγματικότητα πίσω από το παγκόσμιο εμπόριο..
Ν. Κατσαρός: Η εφαρμογή του θα γίνει υποχρεωτική για τα κράτη-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και αν ένα κράτος-μέλος αρνηθεί να επικυρώσει ή να τηρήσει τους όρους του, χάνει αυτομάτως οποιαδήποτε προσφυγή γίνει εναντίον του από άλλο κράτος μέλος, όσο εξωφρενική και αν είναι αυτή»
Θα μας μεταλλάξουν, θα μας ελέγξουν ή μήπως θα μας εξοντώσουν; Να γίνουμε κατσαρίδες δεν θέλουμε, να μας ελέγξουν ούτε να το διανοηθούμε, αλλά να μας εξοντώσουν ούτε να το διανοηθούν, γιατί δεν θα προλάβουν..
Το θέμα δεν είναι καθόλου αστείο, βρίσκεται ήδη στην Ε.Ε και πολύ σύντομα θα προσπαθήσουν να το περάσουν και στην χώρα μας, γι' αυτό και ο Σύλλογος Πολιτιστικής Ανάπτυξης Θήβας «ΛΑΙΟΣ», σε συνεργασία με το «ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ» και την «ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ, συνδιοργάνωσαν εκδήλωση με ομιλητή τον πρ. Δ/ντή του ΕΚΕΦΕ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ Ν. Κατσαρό, του οποίου τα λεγόμενα άφησαν άναυδους τους παρευρισκόμενους.
Διατροφικός Κώδικας, γνωστός ως κώδικας ALIMENTARIOUS, μέσω του οποίου αν επιτραπεί, θα φέρει στους ανθρώπους εκφυλιστικές παθήσεις, λόγω κακής διατροφής και περιορισμένης λήψης σημαντικών διατροφικών στοιχείων.
Ο αριθμός των παρευρισκομένων στην εκδήλωση, έδειξε, ευτυχώς, πως είναι πολλοί εκείνοι που έχουν αντιληφθεί την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από την πανίσχυρη εμπορική επιτροπή, που χειρίζεται τον Κώδικα, που στόχο έχει, μέσω κανονισμών του διεθνούς εμπορίου, να προωθήσει τον συντονισμό όλων των κανονισμών που αφορούν στην παραγωγή τροφής.
Πρόκειται δηλαδή, για μία σύμπραξη ανάμεσα στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization - FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό (World Health Organization WHO), που θα απαρτίζεται από μια υπεύθυνη για τον Κώδικα Διατροφής επιτροπή εμπορίου, χωρίς υγειονομική αρμοδιότητα, παρόλο που χρηματοδοτείται κατά το 1/3 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Από το 2002, ο Κώδικας χρησιμοποιείται με την κάλυψη πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στους τομείς τόσο των φαρμάκων, όσο και των αγροτικών και χημικών προϊόντων, προωθώντας την αύξηση των κερδών τους και την υλοποίηση της ατζέντας τους για έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ο Κώδικας δρα υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, με ανάποδη λογική, αντί δηλαδή για την συνηθισμένη πρακτική, κατά την οποία αναγράφονται τα διατροφικά στοιχεία και οι ουσίες που απαγορεύονται, ο Κώδικας αναγράφει μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται, καθιστώντας αυτομάτως παράνομη την κατοχή, παραγωγή και εμπορία οποιουδήποτε διατροφικού είδους και στοιχείου δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν.
«Η εφαρμογή του Κώδικα θα γίνει υποχρεωτική για τα κράτη-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και αν ένα κράτος-μέλος αρνηθεί να επικυρώσει ή να τηρήσει τους όρους του, χάνει αυτομάτως οποιαδήποτε προσφυγή γίνει εναντίον του από άλλο κράτος μέλος, όσο εξωφρενική και αν είναι αυτή» υπογραμμίζει ο κ. Κατσαρός, εξηγώντας πως «πολλοί κρατικοί οργανισμοί και υπηρεσίες, επιχειρούν να κατευνάσουν τις ανησυχίες του κοινού, καταφεύγοντας σε διαβεβαιώσεις ότι οι οδηγίες του Κώδικα για την κατάργηση των βιταμινών και των μετάλλων δεν θα εφαρμοστούν στη χώρα τους. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει ποιοι άλλοι συνοδευτικοί νόμοι θα θεσπιστούν εν όψει της εναρμόνισης των κρατών-μελών του Οργανισμού με τις οδηγίες του Κώδικα»..
Ορισμένες από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από τον Διατροφικό Κώδικα, οι οποίες προτείνεται να τεθούν σε ισχύ στο προσεχές μέλλον και, θα είναι αμετάκλητες, περιλαμβάνουν την απαγόρευση της χρήσης θρεπτικών ουσιών, χαρακτηρίζοντάς τις «τοξίνες ή δηλητήρια», κάθε είδος τροφής (ακόμα και τα οργανικά βιολογικά τρόφιμα) θα υποβάλλεται σε επεξεργασία με ακτινοβολία, προκειμένου να απομακρυνθούν όλα τα δήθεν βλαβερά στοιχεία και τα επιτρεπόμενα θρεπτικά στοιχεία θα είναι περιορισμένα σε αυτά που αναγράφονται στη λίστα του Κώδικα, η οποία θα περιλαμβάνει ουσίες, όπως το Φθόριο, όλα τα θρεπτικά στοιχεία (π.χ. oι βιταμίνες Α, Β, C, D, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο) ανακηρύσσονται παράνομα σε θεραπευτικές δοσολογίες και θα μειωθούν σε ποσότητες αμελητέες, ενώ ακόμα και με συνταγή γιατρού θα είναι αδύνατο για κάποιον να βρίσκει τα παραπάνω στοιχεία σε μεγαλύτερες θεραπευτικές δόσεις, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκεται
Και μη θαρρείτε, πως εν μέρει όλα αυτά δεν έχουν ήδη ξεκινήσει! Η αλλαγή τρόπου ζωής έχει ήδη επιβληθεί με τρόφιμα με αυξημένες ποσότητες λίπους, αλατιού, ζάχαρης, που οδηγούν στην παχυσαρκία, με κύρια χαρακτηριστικά τον σακχαρώδη διαβήτη
υπέρταση, καρδιοπάθειες, βλάβες στο συκώτι,τα νεφρά, καρκίνους κ.α μέσω των ταχυφαγείων, των κονσερβοποιημένων και βιομηχανικών προϊόντων , των γλυκισμάτων, χάμπουργκερ, και πολλά άλλα που θεωρούνται ύποπτα για καρκινογενέσεις.
Βλέπετε ο άνθρωπος ξανασχεδίασε τη ζωή ερήμην της φύσης, με γονίδια ζώων σε λαχανικά, βακτηρίων σε φυτά, ανθρώπων σε ζώα, σκορπιού σε ντομάτα, πυγολαμπίδας σε καλαμπόκι, ανθρώπου σε πέστροφα, ψαριού σε φράουλα, γλώσσας Β.Ατλαντικού σε ντομάτες και φράουλες, σκόρου σε πατάτα, χαμστερ σε καπνό κ.α.
«Σήμερα καλλιεργούνται περισσότερα από επτακόσια εκατομμύρια γενετικά τροποποιημένα στρέμματα, χωρίς να γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που έχουν στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, την ώρα που υπάρχουν τρόφιμα αρκετά για να θρέψουν δύο φορές τον πληθυσμό του πλανήτη» τονίζει ο κ. Κατσαρός, κάνοντας λόγο για πέντε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν στείρους σπόρους με κίνδυνο 77 χώρες να τίθενται υπό την ομηρία τους. Πιο απλά δηλαδή, θα σπέρνεις μόνο για έναν χρόνο, καθώς θα πρέπει να αγοράζεις για τον επόμενο και αν δεν σου δώσουν, καταστρέφεσαι.
Ο κώδικας όμως, περιλαμβάνει και ακόμη χειρότερα! Θα φυλακίζεσαι αν συλληφθείς να καλλιεργείς στο σπίτι σου, αν έχεις συλλέξει τσάϊ του βουνού ή χαμομήλι και αν εκτρέφεις κότες και ζώα.
Ο λόγος είναι πολύ απλός! Θα πρέπει να καταναλώνεις ότι αγοράζεις από τις πολυεθνικές και να αρρωσταίνεις, προκειμένου να χρειάζεσαι τα φάρμακα των πολυεθνικών επίσης, διαφορετικά διώκεσαι και τιμωρείσαι..
Ο κ. Κατσαρός πιστεύει ότι οι αυξανόμενες αντιδράσεις των πολιτών στη χώρα μας καθώς και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αποτελέσουν εμπόδιο στην επιβολή του Κώδικα Αλιμεντάριους, γιαυτό οι κινητοποιήσεις θα πρέπει να συνεχιστούν δυναμικά.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΒΟΙΩΤΙΚΗ ΩΡΑ)
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗ ΣΤΟΥΣ " ΝΤΑΛΤΟΝΣ" ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ" - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ALTER
Μετά την επανάκτηση των μετοχών του καναλιού απο τον Κουρή, το καλοκαίρι του 2003, αποσύρεται ο σύντροφος Αθανασούλης απο το προσκήνιο αλλά τα στελέχη του παραμένουν -όχι για πολύ- στο κανάλι του Περιστερίου. Μέσα στην αναμπουμπούλα που επικράτησε εξαιτίας των ανακατατάξεων βρίσκουν την ευκαιρία οι άνθρωποι του Κουρή (Παπαγεωργίου) να μπουν δυναμικά και πάλι στο παιχνίδι της διαχείρισης του καναλιού. Όμως η χαρά τους δεν θα κρατήσει για πολύ...
Αφού λοιπόν πήρε τα ηνία του καναλιού στα χέρια του ο Γιαννίκος, μαζί με ένα πακέτο μετοχών 25%, εγκαταστάθηκε στο Μπουρνάζι. Απο κοντά και ο κοντός με τα πούρα και το american marines κούρεμα που ανέλαβε γενικός διευθυντής, ο καράφλας που ανέλαβε γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης του καναλιού με την συμπαράσταση του μονίμως αγχωμένου Περικλάκια που πήρε τον τίτλο του αναπληρωτή διευθυντή ειδήσεων. Οι άλλοι δύο απο τους Ντάλτονς ανέλαβαν "αρχισυντάκτες" γενικώς και αορίστως. Εξαλλού οι τίτλοι δεν είχαν τόση σημασία αφού το χρήμα είχε κανονιστεί για όλους.
Οι μισθοί των Ντάλτονς ξεκινούσαν απο τα 15000 ευρώ (5 παλιά εκατομμύρια δραχμούλες δηλαδή) και έφταναν έως τα 35000 ευρώ (σχεδόν 12 παλιά εκατομμύρια δραχμούλες δηλαδή) ενώ για τις έξτρα παροχές (βενζίνη, κινητά, εταιρικά αυτοκίνητα) ούτε λόγος. Την ίδια ώρα που οργίαζε η σπατάλη ο νέος ισχυρός άνδρας του καναλιού αρχίζει τις ...μπίζνες απο το εστιατόριο που λειτουργούσε στον τελευταίο όροφο του κτηρίου, με ειδικές τιμές για τους εργαζόμενους. Όταν απέτυχε η προσπάθεια του να το εκμισθώσει σε γνωστή αλυσίδα "μικρογευμάτων" το έκλεισε για να φτιάξει το γραφείο του, μακριά απο τους κοινούς θνητούς του καναλιού.
Παραλλήλως απαγόρευσε τη στάθμευση των αυτοκινήτων των εργαζομένων μπροστά στο κανάλι για να μπορεί να παρκάρει ο οδηγός του την εταιρική Μερσεντές που αγοράστηκε με λεφτά του καναλιού ειδικά γι αυτόν. Η στάθμευση επιτρεπόταν μόνο για τους Ντάλτονς και την ...γραμματέα του χοντρού η οποία πολύ σύντομα αντικατέστησε το ταπεινό Suzuki vitara με ένα Jeep Grand Cherokee!!! Ο βλοσυρός διευθύνων σύμβουλος απαγόρευσε την χρήση του ασανσέρ σε όλους τους εργαζομένους σε περίπτωση που βρισκόταν ο ίδιος μέσα σε αυτό ή περίμενε για να το χρησιμοποιήσει. Προφανώς για να μην τον μολύνουν με κάποιο ...μικρόβιο. Λένε οτι είχε επιχειρήσει να φτιάξει ιδιωτικό ασανσέρ που θα τον μετέφερε απο την είσοδο στο γραφείο του αλλά δεν μπορούσε να κατασκευαστεί εκ των υστέρων. Η πληροφορία οτι ο κοντός υποτακτικός του, του πρότεινε να φτιάξει γυάλινο εξωτερικό ασανσέρ ελέγχονται ως ανακριβείς.
Μέχρι την ανακοίνωση απο την διεύθυνση του καναλιού, της μεταγραφής του Ευαγγελάτου και της κουστωδίας του, υπήρχαν 3 κατηγορίες εργαζομένων. Οι προνομιούχοι του Αθανασούλη που είχαν κλείσει συμβόλαια με πολύ καλούς όρους και αμοιβές. Οι αδικημένοι του Κουρή που δούλευαν απο παλιά στο κανάλι, αλλά ετσι κι αλλιώς δεν διέθεταν εμπειρία με αποτέλεσμα να μην χρησιμοποιούνται σχεδόν ποτέ. Και οι εργαζόμενοι που ανήκαν στον στενό κύκλο των Νταλτονς, οι οποίοι ήταν στην καλύτερη περίοδο της οικονομικής επαγγελματικής και ...προσωπικής (sic) ζωής τους.
Όλα αυτά ήρθε να τα ανατρέψει η άφιξη του Ευαγγελάτου της συζύγου του και της κουστωδίας τους που ξεπερνούσε τα 30 άτομα. Όλοι αυτοί προερχόμενοι απο το αποτυχημένο New Channell του Ανδρουλιδάκη είχαν ήδη συνηθίσει στην πλούσια ζωή εξαιτίας των τρελλών μισθών που τους έδινε το αφεντικό τους ο Ευαγγελάτος για να τους κρατάει απολύτως εξαρτημένους απο τον ίδιο. Θεώρησαν λοιπόν απολύτως φυσιολογικό οτι θα έπρεπε να πάρουν τα ίδια λεφτά και να έχουν τα ίδια πόστα στο Alter.
Το πρόβλημα έμοιαζε με καυτή πατάτα στα χέρια του Γιαννίκου αλλά κατάφερε να κρατήσει το παιχνίδι στα χέρια του με τους χειρισμούς που έκανε. Έδωσε τους μισθούς που ήθελε ο Ευαγγελάτος στους συνεργάτες του, τοποθέτησε τους περισσότερους απ αυτούς σε καίρια πόστα, αλλά ταυτοχρόνως διατήρησε στις επιτελικές θέσεις τους δικους του ανθρώπους, Κοσμόπουλο, Σφαέλο, Χαλάτση. Αναγκάστηκε όμως να κάνει και ορισμένες υποχωρήσεις "θυσιάζοντας" κάποια άλλα μέλη της ομάδας τα οποία υποβίβασε σε αρχισυντάκτες εκπομπών (Μπακουλόπουλος, Κουτσωκώστας). Κάπως έτσι άρχισε ένας ακήρυχτος πόλεμος στο κανάλι με αρκετές παράπλευρες απώλειες. Στις 3 ομάδες εργαζομένων είχε προστεθεί "καπέλο" μια 4η, του Ευαγγελάτου και των συνεργατών του (με μισθούς 10 000 - 40 000 ευρώ το μήνα).
Με την αλαζονεία και τον αέρα της φίρμας ο Ευαγγελάτος επέβαλε το δικό του καθεστώς αποκλείοντας εργαζόμενους (τεχνικούς και δημοσιογράφους) που δεν ήταν στον έλεγχό του. Ο Γιαννίκος ανεχόταν τα καπρίτσια του γιατί είχε τις μπίζνες του να τρέξει. Μπορεί να μην συμφωνούσε με την γραμμή Ευαγγελάτου αλλά ποτέ δεν έλειπαν απο τα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές του Alter θέματα που αφορούσαν τις θεατρικές παραστάσεις στα θέατρα συμφερόντων Γιαννίκου, τις εκδόσεις των ΜΟΝΤΕΡΝΩΝ ΚΑΙΡΩΝ και τις δισκογραφικές δουλειές της Modern times επίσης συμφερόντων Γιαννίκου ενω συχνά πυκνά το production του σταθμού εργαζόταν αποκλειστικά για τα video clips των καλλιτεχνών που προωθούσε ο Γιαννίκος, σε συνδυασμό κει με τη χρήση των studios για οτι γυρίσματα χρειαζόνταν. Υπήρχε κάτι σαν άτυπη συμφωνία ανάμεσα σε Ευαγγελάτο και Γιαννίκο ώστε και οι δύο να κάνουν τη δουλεία τους και να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Ο Κουρής όλο αυτό το διάστημα δεν είχε κανένα λόγο να ασχοληθεί με το κανάλι, ειδικά όταν κάθε μήνα τσέπωνε κανονικά ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό σαν "ενοίκιο" ή ποσοστό απο τα κέρδη που έφερναν οι μπίζνες του Γιαννίκου. Έτσι όλα τα επιτελικά στελέχη ήταν ευχαριστημένα. Οτι η πλειονότητα των εργαζομένων ήταν καζάνι που έβραζε απο τις αδικίες και το καπέλωμα που γινόταν δεν είχε καμία απολύτως σημασία για του "Ντάλτονς" και τους "Ευαγγελιστές".
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
