Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Τέλη και φόροι υπέρ τρίτων που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά να ΜΗΝ καταργήσει.

http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/12/31/%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81-%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD/

Διαβάστε την λίστα της ντροπής. Οπου άλλοι πληρώνουν για οφέλη άλλων. Λείπουν αρκετά ως τα 199 άδικα τέλη και φόρους υπέρ τρίτων που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά να ΜΗΝ καταργήσει. 
Τα κρυμένα και ανεπαίσθητα αυτά χαράτσια πληρώνουμε άμεσα ή έμμεσα όλοι μέσα από τις καθημερινές συναλλαγές μας. Ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι του ΟΑΕΕ που ήδη πληρώνουν τις δικές τους υψηλές εισφορές ακόμη κι αν δεν έχουν κανένα εισόδημα. Ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ με ατέλειωτα ένσημα και σκληρή δουλειά και μια μίζερη σύνταξη στα 67. Ακόμη και ασφαλισμένοι μηχανικοί ή δικηγόροι οι οποίοι έχουν ελάχιστα εισοδήματα ή βρίσκονται στην ανεργία. Ακόμη και οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και ανασφάλιστοι!!!
Θά ‘χε ενδιαφέρον να είχαμε δίπλα σε κάθε ένα χαράτσι και το αντίστοιχο ετήσιο ποσό που μας αφαιρείται και τις παροχές που εξασφαλίζει σε αυτούς που τις απολαμβάνουν. 
Μόνο με την αλήθεια στον δημόσιο διάλογο μπορούμε να προχωρήσουμε. Ακόμη κι όταν δε βολεύει ορισμένους, η αλήθεια πάντα μας συμφέρει όλους. 
Δείτε τα ένα-ένα. 
Αυτά που διαπραγματεύεται σκληρά η κυβέρνησή μας να διατηρηθούν. 
1. Εισφορά 2% επί αξίας τσιμέντου υπέρ Επικουρικού Ταμείου Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Τσιμέντων
2. Εισφορά υπέρ Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων που βαραίνει το φόρο κατανάλωσης βύνης πέραν του ειδικού φόρου κατανάλωσης
3. Εισφορά – Δικαίωμα εκτελωνιστικών εργασιών (ΔΕΤΕ) που βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών και καυσίμων που προστέθηκε και στη ΔΕΗ
4. Εισφορά 0,016 ευρώ επί κάθε κιλού αλευριού υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Αρτοποιών 
5. Εισφορά 0,4% επί της αξίας των φαρμάκων όπως προβλέπει υπέρ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου
6. Εισφορά 0,5% επί διδάκτρων ιδιωτικών σχολείων υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης, από τον οποίο καταβάλλονται μεταξύ άλλων και οι αμοιβές των συνδικαλιστών της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος
7. Εισφορά 0,5% επί ναυαγοσωστικών υπηρεσιών υπέρ του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου
8. Εισφορά 1‰ επί του κύκλου εργασιών εταιρειών πετρελαίου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών 
9. Εισφορά 1,2% στην προ εισφορών και φόρων αξία των πετρελαιοειδών υπέρ ειδικού λογαριασμού «Λογαριασμός Χρηματοδότησης Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών για Μεταφορές Καυσίμων στις Προβληματικές Περιοχές της Χώρας» 
10. Φόρος δημοσίων θεαμάτων από 17% έως 24% στα δημόσια θεάματα και εισιτήρια κινηματογράφων
11. Εισφορά 2% επί αξίας παραγόμενου λαδιού υπέρ δακοκτονίας 
12. Εισφορά 2% επί της αξίας χάρτου, χαρτονιών και κυτταρίνης καθώς και ήμισυ λεπτού (δραχμικού) επί πωλούμενων εφημερίδων και δύο λεπτών επί πωλούμενων περιοδικών επαρχίας υπέρ Ταμείου Ασφαλίσεως Τυπογράφων και Μισθωτών Γραφικών Τεχνών 
13. Εισφορά 7 δρχ. κατά κιλό επί αξίας εισαγομένων και παραγόμενων κεριών υπέρ Ταμείου αποδοχών και ασφαλίσεως του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου Ελλάδος (ΤΑΚΕ)
14. Ειδική ασφαλιστική εισφορά υπέρ ΕΛ.Γ.Α. σε ποσοστό 3% για τα προϊόντα φυτικής προέλευσης και σε ποσοστό 0,5% για τα προϊόντα ζωικής, αλιευτικής και υδατοκαλλιεργητικής προέλευσης επί της αξίας των προϊόντων 
15. Εισφορές τουλάχιστον 14,5% υπέρ τρίτων που επιβαρύνουν όλα τα ναύλα πέρα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Συγκεκριμένα: 3% «επίναυλο» υπέρ του “Λογαριασμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών”, Τέλη υπέρ ΝΑΤ 6,5%. Υπέρ των φορέων διοίκησης και εκμετάλλευσης των λιμένων επιβίβασης και αποβίβασης 5%. Τέλος, υπάρχουν άλλα τέλη, όπως αυτό που επιβάλλεται σε επιβάτες περιηγητικών πλοίων αλλά και τα λεμβουχικά και αχθοφορικά δικαιώματα, που εισπράττονται ακόμα σε αρκετά λιμάνια ακόμα και όταν δεν προσφέρονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες, ή τα τέλη «για διαφυγούσα εργασία» 4% και 8% για φορτηγά κάτω και άνω των 5 τόνων στην Κρήτη
16. Πλήθος χαρτοσήμων και τελών που προβλέπονται στα 75 άρθρα του Προεδρικού Διατάγματος 28/1931 (ΦΕΚ Α 239) «Κώδικας Τελών Χαρτοσήμου», όπως αυτά ισχύουν
17. Εισφορά 20% υπέρ Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων 
18. Εισφορές και υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις στα τιμολόγια του Εθνικού Τυπογραφείου 36%. Εισφορά επί των Τελών Δημοσίευσης υπέρ των υπαλλήλων του Υπ. Εμπορίου (Γενική Γραμματεία Εμπορίου) – 7% . Μάλιστα, οι τελευταίες χρηματοδοτούν μηνιαία επιδόματα των υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, όπως αντίστοιχα τα έσοδα του Εθνικού Τυπογραφείου χρηματοδοτούν τα μηνιαία επιδόματα των υπαλλήλων του ιδίου αλλά και της κεντρικής υπηρεσίας πρώην Υπουργείου Προεδρίας της Κυβέρνησης
19. Εισφορά 8% υπέρ ΝΑΤ επί εισπραττομένων δικαιωμάτων προσόρμισης, παραβολής, πρυμνοδέτησης, ελλιμενισμού και παροπλισμού από ΟΛΠ, ΟΛΘ και λιμενικά ταμεία καθώς και άλλων πόρων και που δεν ανταποκρίνονται πλέον στη σύγχρονη πραγματικότητα από δικαιώματα επί φαρικών τελών έως τα μηνιαία τέλη φορτηγίδων
20. Εισφορές 80,1% υπέρ τρίτων επιβαρύνσεις επί των διοικητικά καθορισμένων αμοιβών φορτωτών σε κεντρικές αγορές, όπως προκύπτουν από το τιμολόγιο αμοιβών που εκδίδει η Επιτροπή Ρυθμίσεως Φορτ/σεων Ξηράς Αθηνών
21. Εισφορά 8% επί της αξίας των εγγυήσεων που καταβάλλονται για φιάλες υγραερίου και αποδίδεται υπέρ Υπουργείου Ανάπτυξης 
22. Εισφορά 0,15% επί της τιμολογιακής αξίας CIF των εισαγόμενων ειδών από τρίτες χώρες σε πίστωση του τηρούμενου Λογαριασμού Ενίσχυσης Εξωτερικού Εμπορίου
23. Εισφορά 0,5% επί της αξίας όλων των εισαγομένων εμπορευμάτων που διατίθενται «κατά το ένα τρίτο προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου Αθηνών, παρακρατουμένου του ενός δεκάτου τούτου υπέρ της Ακαδημίας Αθηνών, κατά το έτερον τρίτον προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατά το υπόλοιπων τρίτον διά την προώθηση της εξαγωγής των Ελληνικών προϊόντων»
24. Μεγαρόσημα, παράβολα, Κ.Ε.Α.Δ. και υπέρ ταμείων προνοίας για πολιτικές και διοικητικές δικαστικές υποθέσεις
25. Πλήθος μη ανταποδοτικών πόρων ασφαλιστικών ταμείων
26. Τέλος 1€/τόνο υπέρ του δημοσίου που ισχύει για τη διενέργεια φυτο-υγειονομικών ελέγχων και ελέγχων ποιότητας – καταλληλότητας γεωργικών προϊόντων προς Εξαγωγή. Παρά το γεγονός ότι το τέλος αυτό ισχύει για εξαγωγές γεωργικών προϊόντων σε τρίτες χώρες, αυτό επιβαρύνει, παράνομα, και τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές . Η επιβάρυνση των επιχειρήσεων με το συγκεκριμένο τέλος για ενδοκοινοτικές συναλλαγές συνιστά στην ουσία φορολόγηση των ενδοκοινοτικών συναλλαγών. Το τέλος αποδίδεται στους γεωπόνους των Νομαρχιών και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 10 € και ανώτερο των 1.000 € ανά φορτίο 
27. Υποχρεωτική εγγραφή σε οικεία επιμελητήρια και επιβάρυνση των ετήσιων συνδρομών σε αυτά με το τέλος υπέρ της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων 
28. Για κάθε διαφήμιση ή δημοσίευση στα ΜΜΕ έχει επιβληθεί αγγελιόσημο ύψους 20% για τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και 21,5% για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Χρηματοδότηση ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών ΜΜΕ. Το υψηλό ποσοστό του αγγελιοσήμου επιβαρύνει σημαντικά το κόστος διαφήμισης προϊόντων και υπηρεσιών
29. Τέλος υπέρ ΕΡΤ που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ
30. Υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Χημικών 
α) 0,01 € για κάθε 11 παραγόμενους τόνους τσιμέντου 
β) 0,01 € για κάθε 170 κιλά διατιθέμενου οινοπνεύματος 
γ) 0,01 € για κάθε 170 κιλά παραγόμενης ζύμης 
δ) 0,01 € για κάθε 8 τόνους παραγόμενων οξέων
31. Υπέρ Ταμείου Νομικών 
1) Δικαιώματα από δημοσιεύσεις καταστατικών εταιρειών ή τροποποιήσεις: 0,5% στο ποσό του κεφαλαίου κάθε εμπορικής εταιρείας που συνίσταται εκτός Α.Ε. και Ε.Π.Ε. 
2) Δικαίωμα στις εισπραττόμενες από το Δημόσιο χρηματικές ποινές και μετατροπής ποινών εκ ποσοστού 4,5% 
4) Το 20% στο δικαστικό ένσημο 
5) Το 10% επί μεταβίβασης ακινήτων 
6) Δικαιώματα σε συμβολαιογραφικές πράξεις πλην εκείνων που αφορούν μεταβιβάσεις ακίνητων από επαχθή αιτία σε ποσοστά 1,3%, 0,325%, 0,65% κατά περίπτωση, στην αξία του αντικειμένου κάθε σύμβασης .
32. Υπέρ ΤΣΜΕΔΕ
1) Ποσοστό 1‰ στον προϋπολογισμό πάσης φύσεως τεχνικών έργων και οικοδομικών, εξαιρουμένων των έργων που εκτελούνται από το Δημόσιο και τους Δήμους και τις Κοινότητες. 
2) Ποσοστό 1 ‰ στην αξία των εισαγομένων μηχανημάτων από την αλλοδαπή για εκτέλεση έργων οδοποιίας, οικοδομικών, υδραυλικών και λιμενικών 
3) Ποσοστό 1% επί πιστοποιήσεων παντός Δημοσίου Έργου
Υπέρ Ταμείου Πρόνοιας Επικουρικής Ασφαλίσεως Ιπποδρομιών 
α) Το 0,5% επί αμοιβαίου στοιχήματος 
β) Ποσοστό 10% επί ανεξαργύρωτων δελτίων.
……
199!!!!!

Μετρήστε ως το 199 και η ανάπτυξη έρχεται…

Σχετικά:
Μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να έχουν καταργηθεί, σύμφωνα με τις υποδείξεις της Τρόικας, 199 από τους 350 συνολικά φόρους υπέρ τρίτων που κρίνονται ως «μη ανταποδοτικοί«. Ανάμεσά τους είναι φόροι που φέρνουν έσοδα 1 δισ ευρώ στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Πώς θα αναπληρώσουν το έλλειμμα που θα δημιουργηθεί; Προφανώς θα πληρώσουν οι δημότες, όπως εκτιμούν έμπειροι αυτοδιοικητικοί παράγοντες.
Αποτελεί πάγιο αίτημα της Τρόικας η κατάργηση εκατοντάδων φόρων, τελών και εισφορών που επιβάλλονται «υπέρ τρίτων» σε φορολογούμενους ή συναλλασσόμενους και αποδίδουν έσοδα άνω των 3 δισ. ευρώ ετησίως σε φορείς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, ιδιαίτερα στα ασφαλιστικά ταμεία και τους ΟΤΑ.

“Ήρθε και μου την άναψε η π@@τ@να!” - Απίστευτη ελληνική δήλωση ατυχήματος στην ασφαλιστική!

http://www.makeleio.gr/?p=44330

1

Aυτή και αν είναι δήλωση ατυχήματος στην ασφαλιστική! Απίστευτο και όμως ελληνικό…Δείτε την εικόνα και θα καταλάβετε! Για πολλά γέλια…
dilosi

Γιατί επανέρχονται τα σενάρια της δραχμής...


Η γερμανική έκδοση της Wall Street Journal επανέφερε (προ)χθες το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Κατά το δημοσίευμα: "Το ερώτημα – κλειδί για τους οικονομολόγους, κατά πόσο η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρίσκεται στη σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές της. Το 2012 και το 2013 η επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη".

Η Wolfgang Munchau στους Financial Times εντοπίζει τον αδύναμο κρίκο που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα επόμενο παγκόσμιο κραχ, την Ευρωζώνη.

Πλέον αδύναμος κρίκος βέβαια παραμένει η Ελλάδα.

Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις από το εσωτερικό εύκολα διαπιστώνουν πως οι μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν την Ελλάδα οικονομία ανταγωνιστική και την κοινωνία, κοινωνία πολιτών, δεν έχουν προχωρήσει.

Η κλεπτοκρατική και ολιγαρχική δομή εξουσίας και οικονομίας που κάνουν την Ελλάδα να μοιάζει με μια τριτοκοσμική χώρα παραμένουν αναλλοίωτες.

Μέρος της εγχώριας κλεπτοκρατίας απεχθάνεται το διεθνή ανταγωνισμό και τις ανοιχτές αγορές και προτιμά τα «λίγα» και «σίγουρα» μιας περιθωριακής χώρας και οικονομίας όπου θα κάνει κουμάντο η ίδια με κληρονομικό τρόπο.

Το σύστημα της κλεπτοκρατίας δεν αφορά μόνο τις 100 οικογένειες στην κορυφή της πυραμίδας, αλλά και άλλες 1.000 συναρτώμενες από αυτές, τους 5-10.000 συνδικαλιστές που έχουν μερίδιο της συμμετοχής τους στο σύστημα εξουσίας (τον τελευταίο καιρό είδαμε πως ανταμείβονται οι συνδικαλιστές για τις υπηρεσίες τους στον ιδιωτικό τομέα με τον αντιμνημονιακό βουλευτή και τραπεζικό συνδικαλιστή ή με τον αντιμνημονιακό επίσης συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ με την Offshore στην Κύπρο. Είναι δυο από τις χαρακτηριστικές κορυφές του παγόβουνου) αφορά επίσης μερικές εκατοντάδες χιλιάδες των προστατευόμενων συντεχνιών και των πελατών του δημοσίου...

Όλο αυτό το σύστημα κλεπτοκρατίας χρησιμοποιεί σαν ιδεολογικούς μανδύες ελέγχου των αντιδράσεων διάφορες ακραίες ιδεολογίες δεξιές ή αριστερές οι οποίες είναι «νεκρές» και δεν μπορούν να γονιμοποιήσουν βιώσιμες εναλλακτικές προτάσεις. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα σταλινικά και ναζιστικά κόμμα στην Ευρώπη και ταυτόχρονα είναι η πιο φτωχή χώρα στην περιοχή( φτωχή σε μυαλό αλλά και βιοτικό επίπεδο).

Έχουμε ξαναγράψει το παράδειγμα των συνοικισμών με πλούσιες αυθαίρετες βίλες, όπου οι κλεπτοκράτες στην περιφέρεια του οικισμού φροντίζουν να δίνουν οικόπεδα για να χτίσουν αυθαίρετα επίσης, φτωχές πολυμελείς οικογένειες. Κάθε φορά που πάνε οι μπουλντόζες να εφαρμόσουν τους κανόνες του κράτους δικαίου και της κοινωνίας των πολιτών, δεν βγαίνουν μπροστά οι πλούσιοι, αλλά οι πολύτεκνες μητέρες που θα μείνουν άστεγες αν γκρεμιστούν τα αυθαίρετα.

Με τον τρόπο αυτό μακροημερεύουν και οι βίλες χάρη στη συμπάθεια της κοινωνίας για τους αδυνάμους.

Έτσι, ακριβώς είναι δομημένη η ελληνική ολιγαρχία, τα μεγάλα προνόμια τα υπερασπίζονται στην πρώτη γραμμή αυτοί που υπερασπίζονται τα μικρά προνόμια με ιδεολογικούς μανδύες διάφορες αρλούμπες περί σοσιαλισμού και εθνικισμού σαν το κερασάκι στην τούρτα.

Αυτός είναι ο λόγος που μετά τρία χρόνια κρίσης ελάχιστα έχουμε καταλάβει για τα αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας. Η συντριπτική πλειοψηφία της δημοσιογραφίας διαμορφώνει γνώμες στα πρωϊνάδικα, μεσημεριανά και τα νυχτερινάδικα, μεταξύ αυτών και οι γνωστότεροι των απατεώνων και πλουσιότεροι των απολαβών, που διαπρέπουν ως αντιμνημονιακοί υπερασπιστές του λαού.

«Πες τον πόνο σου σε ένα εκατομμυριούχο...» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος πολλών εκπομπών που χαϊδεύουν αυτιά και κατευθύνουν γνώμες...

Αντί να εστιάσουμε στα αίτια της κοινωνικής και οικονομικής χρεοκοπίας μας, για να τα διορθώσουμε έτσι ώστε σαν οικονομία να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα και να δώσουμε κίνητρα για καινοτομία, προσπαθούμε να αποδώσουμε σε άλλους τις ευθύνες των δεινών μας. Ακριβώς όπως συνηθίζει ο μέσος ανεπαρκής άνθρωπος να έχει μια αντικειμενική επίγνωση της κατάστασής του.

Το στοίχημα για την Ελλάδα δεν έχει χαθεί ακόμη, χάρη στην επιμονή των εταίρων στην Ευρώπη και τη Δύση, αλλά δεν έχει κερδηθεί και οριστικά.

Μετά το 2012 που αποφύγαμε τα χειρότερα (προσωρινά ή οριστικά θα δείξει το μέλλον...) το 2014 έχει πολλές πιθανότητες να αναδειχτεί σε μια αντίστοιχη χρονιά...

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Στουρνάρα έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες στην αναδιάρθρωση του χρέους και στην πορεία αυτή έχει διαπράξει μερικά σφάλματα, κυρίως στην υπερβολική φορολόγηση όσων πληρώνουν φόρους ή κάποια άστοχα μέτρα από άποψη απόδοσης όπως ο φόρος στα καύσιμα (θέρμανση)... Αν δεν προκάνει στο ευνοϊκό κλίμα της αναδιάρθρωσης να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις, η έξοδος στη δραχμή θα αποτελέσει τη μόνη διέξοδο η οποία θα φαίνεται πιο ρεαλιστική όσο οι καταθέσεις που πληρώνουν φόρους και εισφορές εξαντλούνται.

Αν δεν το καταφέρει, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Το σύστημα αναζητεί το πολιτικό «κορόιδο» στο οποίο θα χρεώσει τις συνέπειες της κατάρρευσης που θα σηματοδοτήσει η έξοδος.

Καθώς υπάρχει λειψανδρία προσώπων με επίγνωση και αντίληψη οι προσφορές είναι πολλές.

Κατά τα λοιπά καλή χρονιά... και όπως είπαμε χθες ευτυχισμένο το 2013.

Κώστας Στούπας

ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΠΟΥ ΕΚΡΥΨΕ Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ: Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΤΑ ΣΕ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.

http://olympia.gr/2014/01/01/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%88%CE%B5-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B7-%CE%BF/

ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΝΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣΟ ΦΥΛΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ!

Όλοι είδαν την φωτογραφία του Κωνσταντόπουλου δίπλα στον Κάντα κατά την παρουσίαση του βιβλίου του το 2002. Η διαπλοκή την προέβαλλε αλλαλάζοντας, παρά το ότι ο Κωνσταντόπουλος ως πολιτικός θα μπορούσε να δικαιολογήσει θεσμικά την παρουσία του σε μία παρουσίαση βιβλίου. Όσο και αν θα έπρεπε να την είχε αποφύγει.

Αυτό όμως που δεν δικαιολογείται με τίποτα, είναι το ντοκουμέντο που αποκαλύπτει σήμερα το Ολυμπία. Το τρυφερό βλέμμα του κυρίου Στουρνάρα στον κύριο Κάντα, που σήμερα αφήνει πολύ λίγα πράγματα για την φαντασία.

Με ποιά θεσμική ιδιότητα ήταν εκεί ο κύριος Στουρνάρας; Μόνο μία: Πίστευε και αυτός ότι το ληστρικό καθεστώς Σημίτη, ήταν η “Χρυσή Πενταετία”.

Για τον Κάντα και τον Στουρνάρα, σίγουρα ήταν “Χρυσή” η διακυβέρνηση Σημίτη. Σήμερα το γνωρίζουμε. Δείτε το ντοκουμέντο:ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΝΤΑΣ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟΈτσι, για να ολοκληρώσουμε το ρεπορτάζ που δεν είδε η διαπλοκή.

Πατριωτικό Μέτωπο: Ευτυχισμένο το νέο έτος.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*

* Όπου στο κείμενο αναφέρεται ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ συμπεριλαμβάνει ΚΥΠΡΟ και ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε.  Όμως η ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.
  
Ποιοι Έλληνες;

 Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν; Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις. Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των ηγεμόνων του Βυζαντίου.
  
Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας. Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι προσωπική κατάσταση βρίσκεται.
  
Για να αγαπάει ένας λαός την πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες" που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα". Όμως υπάρχει κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
  
Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ, αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος, έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα αξιών. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα ερεθίσματα αυτά.
  
Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια, η στα βουνά του Μαχαιρά όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.
  
Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για τον κόσμο και για τον άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι τρόπο δηλαδή αποδεικνύεις την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;
  
Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην ανθρωπότητα και για αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα, τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Για αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και να απειλήσουμε όποιον διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας. Για αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας εξουσιάζουν, για αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και απελπισμένοι. Για αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται. Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.
  
Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και για αυτό και όλος ο πόλεμος που γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ αυτό. Να μην αποκτήσουμε με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο, γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε κι ο ποιητής.
  
Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας φύση, για αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη έχουν. Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα; Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του χώρο;
  
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας. Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι. Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους κατοίκους σ αυτά. Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ναγοράσουν λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια Αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη Γερμανία!
  
Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς, ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ ένα μοδάτο θέρετρο και δεν έχουν μπει στο κόπο ν ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα η το Θέατρο Κουρίου για να τα δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος καταλαμβάνεται από ό,τι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ....
  
Τυχαίο; Δε νομίζω. Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες. Όλοι αυτοί οι λαοί αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι, ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.
  
Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα. Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το ότι συμβαίνει έχει σημασία.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Μνημείο αγάπης: Η «Βασιλειάδα»

Η αγάπη και η φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Μεγάλου Βασιλείου, δεν περιοριζόταν μόνο στη βοήθεια κάποιων προσώπων, που τύχαινε να γνωρίζει ο ίδιος ή που του κτυπούσαν την πόρτα.
Τότε πού ξέσπασε ο φοβερός λιμός στην Καισαρεία, ο Άγιος Βασίλειος ήταν τότε πρεσβύτερος και συγκρότησε καταυλισμούς, όπου σιτίζονταν και νοσηλεύονταν οι πεινασμένοι και οι ασθενείς. Πόσους αγώνες, πόσα παρακάλια και πόσες απειλές χρειάσθηκαν για να ανοίξουν οι πλούσιοι τις αποθήκες τους. Από τότε λοιπόν, από το χειμώνα του 367/8, δούλευε στο μυαλό του ένα καταπληκτικό σχέδιο για μια πολιτεία πού θα ανακούφιζε τον πόνο. Ο δυνατός αυτός άνθρωπος, πού άντεχε το δικό του σωματικό πόνο, λύγιζε στον πόνο του συνανθρώπου του. Και πάσχιζε να τον ανακουφίσει με κάθε τρόπο. Πόσος κόπος θα χρειαζόταν, πόσα έπρεπε να θυσιάσει... αυτά δε μετρούσαν, δεν τα υπολόγιζε. Φθάνει να έβλεπε λίγο χαμόγελο στο πρόσωπο του άρρωστου...
Τώρα πού ήταν πια ο αρχιεπίσκοπος της ξακουστής μα και ταλαίπωρης Καισαρείας ήταν αποφασισμένος να βάλει σ' ενέργεια την ελπίδα του, το σχέδιό του δηλαδή. Ήθελε αμέσως μόλις έγινε αρχιεπίσκοπος... Έλα όμως πού όλα τα δαιμονικά τάγματα έπεσαν επάνω του να τον αφανίσουν, να του τσακίσουν τουλάχιστον τα φτερά για να σέρνεται στη γη σαν τους πολλούς και να μη μπορεί να δημιουργήσει κάτι μεγάλο...
Αιρετικοί, κακόδοξοι, παλατιανοί, ο ίδιος ο αυτοκράτορας, οι μικρότητες των ορθοδόξων, η απαιδευσία του λαού, η ανελέητη αρρώστια του• όλοι και όλα βάλθηκαν να του κόψουν το δρόμο. Οι δυνατοί όμως δε μικραίνουν. Η στουρναρόπετρα δε σπάει. Έχουν μέσα τους κάτι πιο δυνατό από τη δύναμη που θέλει την καταστροφή τους. Το ίδιο κι ο Βασίλειος. Είχε μέσα του τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος. Πάσχιζαν να τον σβήσουν, δεν ήξεραν πως η φωτιά του Πνεύματος δε σβήνει ποτέ. Αρκεί κανείς να την αποζητά με πάθος, αρκεί να την αγαπάει.
Στό πρώτο εξάμηνο της ακάνθινης τούτης χρονιάς (372) βρήκε το κουράγιο να θεμελιώσει το ελπιδοφόρο συγκρότημα. Τους πρώτους μήνες μάζευε τα υλικά, πού χρειάζονταν για ένα εκτεταμένο οικοδομικό συγκρότημα. Έπεισε τους πλούσιους να βάλουν το χέρι στα καλοθρεμμένα πουγκιά τους. Με λίγη προτροπή προσφέρθηκαν πολλοί φτωχοί να κουβαλούν άλλοτε με μουλάρια κι άλλοτε στους ώμους τα υλικά πού αγοράζονταν.
Την Άνοιξη άρχισαν οι χτίστες. Το μέρος πού είχε διαλέξει ήταν έξω από την πόλη. Ευρύχωρο, κατάλληλο για το μεγαλεπήβολο σχέδιο, που θ' ανακούφιζε τον πόνο και θα παρηγορούσε αραχνιασμένα στομάχια. Μέρα με τη μέρα άνθρωποι και υποζύγια, μαστόροι και καλφάδες, μαραγκοί και σοφατζήδες, αγωγιάτες και περίεργοι θαυμαστές σχημάτισαν ένα παράξενο πανέμορφο μελισσολόι, πού ίδρωνε κι απόσταινε πλημμυρισμένο χαρά κι ελπίδα.
Ο ίδιος ο Βασίλειος μας δίνει πολλές λεπτομέρειες της παράξενης πολιτείας του. Στή μέση ακριβώς θεμελίωσαν μεγαλόπρεπο ναό, πού άρχισε κιόλας να υψώνεται. Τα κτίρια δε γίνονταν ένα-ένα. Προχωρούσαν όλα μαζί. Καθένα το είχε αναλάβει ξεχωριστό συνεργείο χτιστάδων και καλφάδων. Δίπλα στο ναό χτιζόταν το σπίτι του προϊσταμένου της παράξενης αυτής πολιτείας. Κι από κοντά ξενώνες, λίγο χαμηλότεροι από το πρώτο οίκημα, για τους κληρικούς. Σ' αυτούς θα μπορούσαν να μείνουν καί οι περαστικοί πολιτικοστρατιωτικοί άρχοντες, αφού την εποχή εκείνη τα πανδοχεία ήσαν σπάνια, και προπαντός δεν προσφέρονταν πάντοτε για ξεκούραστη διαμονή.
Σ' ένα ευρύτερο κύκλο γύρω από το ναό υψώνονταν κτίρια με διαφορετικό προορισμό. Ήσαν μακρόστενες οικοδομές κι έμοιαζαν με ξενοδοχεία. Σύμφωνα με το σχέδιό τους θα δέχονταν τους διερχόμενους ξένους. Όχι όμως όλα. Γιατί μερικά προορίζονταν για νοσοκομεία και ιατρεία. Κι επειδή αυτά χρειάζονταν γιατρούς και νοσοκόμους ο Βασίλειος πρόβλεψε και γι' αυτούς κατάλυμα. Η λειτουργία του μεγάλου συγκροτήματος απαιτούσε ολόκληρο κόσμο βοηθητικών επαγγελμάτων, θα λέγαμε. Τεχνίτες παντός είδους και προπαντός μεγάλο αριθμό ζώων για τις μεταφορές. Κάθε τέχνη θα είχε τη δική της κατάλληλη στέγη. Ίσως μάλιστα το διορατικό μυαλό του Βασιλείου να έβλεπε στην όμορφη πολιτεία του αυτό πού θα λέγαμε σήμερα «επαγγελματικά σχολεία», για να μαθαίνουν οι φτωχοί Καππαδόκες τις τέχνες.
Την Άνοιξη και πιο πολύ μετά το Πάσχα το ευλογημένο τούτο μέρος ήταν το μεγαλύτερο εργοτάξιο της Καππαδοκίας. Όλοι σ’ αυτό εργάζονταν με κατανόηση και φιλότιμο. Γιατί όλοι γνώριζαν τι κατασκεύαζαν. Και ο Βασίλειος; Νύχτα μέρα θα ήθελε να βρίσκεται ανάμεσα στους χτίστες, τους τεχνίτες και τους αγωγιάτες. Οι άνθρωποι αυτοί, ας ήταν αγράμματοι, τον συγκινούσαν με το καθαρό τους βλέμμα.
Είναι λίγο παράξενο μα συγχρόνως αληθινό. Τα μάτια των ανθρώπων και των πιο άξεστων καθαρίζουν, φωτίζονται όταν με τη θέλησή τους επιτελούν ένα σπουδαίο έργο. Καί τα μάτια των ταπεινών τούτων ανθρώπων ήσαν λαμπερά, όλο καλοσύνη και περπατησιά προς το Θεό κι ας δούλευαν στη γη. Η κατάσταση αυτή θάμπωνε, λίγωνε το Βασίλειο και γι' αυτό ήθελε να βρίσκεται ανάμεσά τους ολοένα. Ήταν όμως αδύνατο. Δεν του επιτρεπόταν να χορτάσει τη χαρά τούτη. Μόνο να τη γεύεται μπορούσε.
Στο επισκοπείο μέσα στην Καισαρεία, είχε άλλα πολλά και πολύ πιο δύσκολα να κάνει. Εκεί πάλευε με τον ίδιο το Σατανά. Αυτός έπρεπε να νικηθεί μέσα σε κάθε άνθρωπο. Το ήξερε ο Βασίλειος γι' αυτό εργαζόταν σκληρά και προσευχόταν περισσότερο. Εύκολο είναι να πάρεις λίγα από τα πολλά χρήματα των πλουσίων, μα πολύ πάρα πολύ, δύσκολο να πάρεις τον άνθρωπο από τα νύχια του Σατανά, στον οποίο είναι αιχμάλωτος. Με λίγο κόπο και προσευχή θα σε ακολουθήσουν οι απαίδευτοι στο δρόμο του Θεού• τι θα κάνεις όμως με τους κληρικούς του Θεού, πού τα ξέρουν όλα καί ζουν μακριά από το Θεό!
Είδαμε ποιες δυσκολίες καί ποιες αντιξοότητες ορθώνονταν μπροστά του. Οι πιστοί κλονίζονταν από τους κακόδοξους και τους κακότροπους ορθόδοξους επισκόπους. Πολλοί επίσκοποι έδιναν άλλος γήν, άλλος ύδωρ και μερικοί γήν και ύδωρ μαζί στον καίσαρα. Και ξέρουμε πως ο καίσαρας ήταν κάτι περισσότερο από άπιστος, ήταν κακόδοξος. Τα σχίσματα, τα φανερά και τα κρυφά, παρέλυαν την Εκκλησία, της αφαιρούσαν τη ζωτικότητα, την έκαναν ασθενική. Οι άνθρωποι ήσαν ακατήχητοι, δεν ήξεραν τι πιστεύουν και μόνο επιφανειακά γνώριζαν την αλήθεια.
Αν βάλει κανείς καί το ατέλειωτο όργιο των συκοφαντιών εναντίον του Βασιλείου, τότε θα καταλάβει με τι απασχολιόταν καθημερινά ο ιερός αυτός άνδρας. Καί συγχρόνως έπρεπε να κάνει και ταξίδια, να συναντάει προσωπικά επισκόπους καί παράγοντες της Εκκλησίας για να λύνει προβλήματα καί να εξασφαλίζει την ενότητα καί την ειρήνη.
Σ’ αυτά όμως πρόσθεσε, αγαπητέ αναγνώστη και την αρρώστια του Βασιλείου, που συχνά τον καθήλωνε για μέρες, βδομάδες και μήνες στο κρεβάτι. Να όμως πού μέσα στο καμίνι τούτο δε λησμονούσε την όμορφη πολιτεία της ελπίδας, την πολιτεία πού θα την ονομάσουν πολύ σωστά Βασιλειάδα.
Δεν τη σχεδίαζε απλώς την πολιτεία στο γραφείο του. Την παρακολουθούσε βήμα με βήμα. Έκλεβε κάτι από το λίγο χρόνο του κι ερχόταν εδώ. Ένοιωθε να προγεύεται τον παράδεισο. Τόσο ανακουφιζόταν. Ανέπνεε καθαρό αέρα που του έδινε ζωή. Είχε τοποθετήσει ένα γενικό υπεύθυνο για όλο το συγκρότημα. Και για το κάθε κτίριο πάλι κάποιος είχε την ευθύνη. Πρώτα αυτοί μάθαιναν την έλευση του Βασιλείου. Αστραπιαία στο μελισσολόι σκορπούσε η γλυκιά είδηση... Ο Βασίλειος ανάμεσά τους...! Το ισχνό ανθρωπάκι πατούσε το χώρο της αγαπητικής πολιτείας και μεθούσε από την αγάπη της. Ήθελε να πηγαίνει παντού. Περνούσε απ’ όλα τα γιαπιά. Δε φοβόταν να χαλάσει τα μεταξωτά του ρούχα και τ' ακριβά παπούτσια. Οι τεχνίτες φορούσαν καλύτερα κι από τα δικά του. Περπατούσε, περπατούσε όπου έβλεπε εργάτες. Στεκόταν... κοίταζε... έβλεπε τους τοίχους, τις πέτρες, τις λάσπες, τα μαδέρια, τις πρόκες... όλα ήσαν όμορφα... τόσο όμορφα. Κοίταζε τα πράγματα τούτα και τα μάτια του γέμιζαν θαυμασμό. Έπειτα γύριζε σιγά-σιγά τα μάτια του και κοίταζε απαλά τους ανθρώπους. Τα μάτια του τώρα γέμιζαν συγκίνηση, δάκρυα, θάμπωναν, δεν έβλεπαν, ασυναίσθητα προσευχόταν, έβλεπε το Θεό, σιωπηλά, διακριτικά, του μίλαγε για τους άγιους αυτούς ανθρώπους. Κάπου-κάπου τέλος έβγαινε και ο αναστεναγμός: «κάνε, Θεέ μου, τους επισκόπους σαν τους ανθρώπους τούτους». Τα ηλιοκαμένα σκληρά πρόσωπα γύρω του αισθάνονταν χωρίς να καταλαβαίνουν. Συχνά στα οργωμένα μάγουλά τους κυλούσε το δάκρυ της μετοχής. Η καρδιά μετείχε στη χαριτωμένη στιγμή πού το έδειχνε μ' ένα δάκρυ. Τύχαινε φορές πού όταν ο Βασίλειος περνούσε από μια συντεχνία και στεκόταν ανάμεσά τους, εκείνοι γονάτιζαν, από σεβασμό στο πρόσωπο του Θεού από άφατη αγάπη και εμπιστοσύνη στην αλήθεια του Θεού. Αφού γι' αυτούς όλους ο Βασίλειος, αυτός πού ήταν το πρόσωπο του Θεού στη γη, ήταν η φανέρωση της θείας αληθείας.
Έπρεπε όμως και να συνέρχεται από τη θεία κατάσταση πού συχνά ζούσε, όταν ερχόταν στην πολιτεία του. Τα υπεύθυνα πρόσωπα χρειάζονταν να τον ενημερώνουν για την πορεία των έργων. Ακόμα έπρεπε να ζητούν τη γνώμη του για τα πιο σπουδαία προβλήματα. Έτσι, το έργο κατευθύνονταν από τον ίδιο κι ας μη βρισκόταν εκεί ολοένα. Το πιο χειρότερο• συνεχώς του μιλούσαν για τα υλικά. Όσο το έργο προχωρούσε τόσο εκείνα τέλειωναν. Νέες προσπάθειες, νέες αιτήσεις, άλλα παρακάλια, σε πολιτικούς άρχοντες, σε πλούσιους του τόπου και προπαντός στους πιστούς της Καισαρείας. Το λίγο του αίμα μαζευόταν στο κεφάλι και η πίκρα τον έπνιγε, όσο σκεπτόταν ότι ο Μητροπολίτης Τυάνων Άνθιμος του κράτησε τα φορτία με τους εκκλησιαστικούς φόρους και τις προσφορές του προσκυνήματος του Αγίου Ορέστη, πέρα από τον Ταύρο.
Τι να κάνει όμως; Με τους απλούς ανθρώπους η συνεννόηση γινόταν ευκολότερη, επειδή γι' αυτούς ο Σατανάς ενδιαφερόταν λιγότερο. Οι δυσκολίες στην πορεία του έργου ήσαν πολλές. Προχωρούσε όμως. Όλο και κάποια λύση θα βρισκόταν σε κάθε περίσταση. Γύριζε στο σπίτι του εξουθενωμένος. Κοιμόταν όμως τον ύπνο του αγίου. Ολόκληρος ήταν ποτισμένος από τη χάρη του Πνεύματος. Έπρεπε να ξεκουρασθεί. Αύριο τον περίμενε περισσότερη εργασία.
Έτσι εργαζόταν ο Βασίλειος κι έτσι γέμιζε τις λίγες ήμερες πού του έδωσε ο Θεός: Θαυμαστά, άγια…
Πηγή: «Η ζωή ενός μεγάλου – Βασίλειος Καισαρείας» του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου – Εκδ. Αποστολικής Διακονίας

Ναι! Υπάρχει Άη - Βασίλης! O OΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ!!!


Ευλογία φέρνει, όχι παιχνίδια - δεν είναι άγιος του εμπορίου, αλλά του παραδείσου!... 
Ο Άγιός μας γεννήθηκε στην Νεοκαισαρεια του Πόντου το 330 μ.Χ. (όλες οι περιοχές που αναφέρουμε ήταν κάποτε ελληνικές ενώ σήμερα ανήκουν στην επικράτεια της Τουρκίας), σπούδασε στην Αθήνα σε φιλοσοφικές σχολές μαζί με τον φίλο του Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο [σημ.: ήταν μαθηματικός, γιατρός, δικηγόρος και (όπως θα λέγαμε σήμερα) φιλόλογος - και αργότερα έγινε μοναχός, ιερέας και επίσκοπος ("δεσπότης") της Καισάρειας] και πέθανε σε ηλικία 48 ετών τον Δεκέμβριο του 378 μ.Χ. Κηδεύτηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. και κάθε πρωτοχρονιά -όπως γνωρίζουμε- γιορτάζουμε την μνήμη του.

Ο Αη Βασίλης στα 48 χρόνια που έζησε, έκαμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ όσο ακόμα ζούσε.
 Ας δούμε όμως τι έκανε ο Άγιος Βασίλης κι έγινε Μεγας. Πρώτα πρώτα μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του! Από πολύ νέος γύμναζε τον εαυτό του στο πνεύμα και τον έβαζε σε σκληραγωγίες και, όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία. Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν τον λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού [ήταν και γιατρός]. Ο Άη Βασίλης ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από την σωστή πίστη, έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα και μάλιστα δεν δίστασε να ελεγξει ακόμη και αυτοκράτορες.

Συμπλήρωσε με ευχές την Θεία Λειτουργία που ακουμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία και φέρει το όνομά του ("Λειτουργία Αγίου Βασιλείου"). ["Νεκρός": Οι "ευχές" αυτές είναι μεγάλες & σπουδαίες προσευχές που λέει ο παπάς χαμηλόφωνα μέσα στο Ιερό, ενώ ο ψάλτης ψάλλει - με αυτέ τις προσευχές γίνεται η θεία Μετάληψη & τα άλλα σημαντικά πράγματα μέσα στη λειτουργία. Η λειτουργία του αγ. Βασιλείου γίνεται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Τις άλλες μέρες γίνεται η λειτουργία που έχει γράψει ένας άλλος μεγάλος άγιος των γραμμάτων & της φιλανθρωπίας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος]. 

Επίσης, ο Άγ. Βασίλης έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών και ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό.

Το πιο σπουδαίο του έργο όμως ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία του: έφτιαξε κοντά στην Καισάρεια μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία κ.α. Ιδρυσε και καθιέρωσε την διανομή αγαθών, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λ.π. 

Η πόλη αυτή [μετά το θάνατό του] ονομάστηκε Βασιλειάδα. Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι, οι ταξιδιώτες, η Καισάρεια είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της.

Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που στην κηδεία του σημειώθηκαν λιποθυμίες και θανατοι, τόσες χιλιάδες κόσμος που συγκεντρώθηκε!

Αυτός ήταν ο Αη Βασίλης από την Καισαρεία που πάντα θα ζει μέσα στις καρδιές μας και θα μας θυμίζει με το έργο του ότι πρέπει να είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι αγαπημένοι. 

[Ενώ ζούσε ο άγιος Βασίλης, ο αδελφός του, ο άγιος Γρηγόριος της Νύσσης, είδε το εξής όραμα: “’Ηταν νύχτα, όταν έγινε μία θεία λάμψη (“έλλαμψη”) από φως, την ώρα που (ο Βασίλειος) προσευχόταν στο σπίτι. Το φως εκείνο ήταν άυλο (άκτιστο) και, με τη δύναμη του Θεού, πλημμύρισε (καταφώτισε) όλο το οίκημα, χωρίς να το ανάβει κάποιο εύφλεκτο υλικό”!!!]

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)


Ο Βασίλειος διακήρυττε ότι η ελεημοσύνη από μόνη της δεν αποτελεί απάντηση στη φτώχεια, αντίθετα μόνη απάντηση είναι η εργασία και η δίκαιη κατανομή των αγαθών:



«Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς για τον εαυτό σου όσα σου δόθηκαν για να τα διαχειρισθείς προς όφελος όλων; Αυτός που γδύνει τον ντυμένο θα ονομαστεί λωποδύτης, αλλά αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία;

Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα ‘χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις.» 
«Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία όπου όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς.»
 phgh

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου