Η ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ :”Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΑΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ 1831″…

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/09/1831_28.html

Οι Τραπεζίτες Ρότσιλντ, το νεοσύστατο Κράτος και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Το 1821 στην Ελλάδα έλαβε χώρα η επανάσταση των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με πρωτεργάτες τον Κολοκοτρώνη, Καποδίστρια, Υψηλάντη, Καραΐσκάκη, Κανάρη, Μπουμπουλίνα κτλ. Οι Γνωστές παρεμβάσεις των ξένων και των εδώ ανδρείκελων τους, έφεραν ως αποτέλεσμα το 1831 την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Εκεί ουσιαστικά τελειώνει η προσπάθεια των Ελλήνων για ένα πραγματικά ανεξάρτητο Κράτος. Όσοι σκέφτηκαν “μα από τότε είμαστε ένα ελεύθερο Κράτος” δεν έχουν παρά να λάβουν υπόψιν τους τα παρακάτω στοιχεία…………

……….

Μέρος 1ο Ξεκινώντας το ταξίδι μας στην “θεία άλη” σημαντικό είναι να λάβουμε γνώση περί των Ρότσιλντ:



Ας δούμε τι λέει το ίδιο το Εβραϊκό Συμβούλιο για την παρουσία των Ρότσιλντ στην Ελλάδα εκείνη την εποχή εκείνη Η παρουσία των Ρότσιλντ στην Ελλάδα:
Μετά το 1834, και την ανακύρηξη της Αθήνας ως πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ελλάδας, αναπτύχθηκε μία μικρή εβραϊκή κοινότητα. Αριθμός εβραϊκών οικογενειών από τη Γερμανία ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα.Μεταξύ αυτών και ο χρηματιστής Μαξ ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος συμμετείχε στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα. Μέσω της Δουκίσσης της Πλακεντίας αποκτήθηκε μια μεγάλη έκταση για την ανέγερση της Συναγωγής (1843).
Η Δούκισσα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1831 και ανέπτυξε μέσω της μελέτης της Βίβλου μια βαθειά συμπάθεια για τον Ιουδαϊσμό. Το 1847 οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν τη δημόσια περιφορά του ομοιώματος του Ιούδα του Ισκαριώτη, για να μην προσβληθεί ο βαρόνος ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος βρισκόταν τότε στην Αθήνα. Σε αντίποινα ένα μέρος του πλήθους έκαψε την κατοικία του Ισραηλίτη Δαβίδ Πατσίφικο, Βρετανού υπηκόου και επίτιμου προξένου της Πορτογαλίας. Η βρετανική κυβέρνηση απαίτησε την καταβολή αποζημίωσης και, τελικά, ο υπουργός των Εξωτερικών λόρδος Πάλμερστον απέκλεισε το 1850 με αγγλικά πλοία το λιμάνι του Πειραιά. Το 1852 η δημοτική αρχή αποποιήθηκε τη δωρεά της Δούκισσας της Πλακεντίας για ανέγερση Συναγωγής.
Η εβραϊκή παρουσία αυξήθηκε από 60 άτομα το 1877 σε 250 το 1878. Η εβραϊκή Κοινότητα αναγνωρίστηκε επίσημα το 1889. Το 1890 πρόεδρος της Κοινότητας διετέλεσε ο Κάρολος Ρότσιλντ (1843 – 1918). Την εποχή εκείνη, λειτουργούσαν έλλειψη Συναγωγής 3 μικροί ευκτήριοι οίκοι. στοιχεία από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) Λινκ:http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=476&Itemid=46
Οι Ρότσιλντ και η Ελλάδα
Οι δεσμοί μελών της οικογένειας Ρότσιλντ με τους Εβραίους της Ελλάδας υπάρχουν από τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Σε όλη την Ευρώπη μέλη της οικογένειας υποστήριζαν των αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, τόσο οικονομικά όσο και ηθικά, χρησιμοποιώντας την πολιτική καθώς και την κοινωνική τους επιρροή στους διπλωματικούς κύκλους της Ευρώπης.
Ο Μαξ ντε Ρότσιλντ, ήρθε στην Ελλάδα με την ακολουθία του Βασιλιά Όθωνα και διετέλεσε οικονομικός σύμβουλός του για αρκετά χρόνια. Ο Μαξ ντε Ρότσιλντ ήταν περήφανος για την εβραϊκή καταγωγή του και με την άφιξή του στην Αθήνα συνέβαλε στο συντονισμό μιας μικρής αλλά σημαντικής Κοινότητας Ασκεναζί Εβραίων. Το 1889 το ελληνικό κράτος αναγνώρισε επίσημα την Ι.Κ. της Αθήνας. Το 1890 ο Τσάρλς Ρότσιλντ, γιος του Μαξ, έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Το 1897 επισκέφθηκε την Αθήνα ο βαρώνος Φερδινάνδος Ρότσιλντ, ο οποίος, μεταξύ άλλων επαφών που είχε, συνάντησε τον υπουργό Ι. Κολλέτη για θέματα που αφορούσαν την Εβραϊκή Κοινότητα.
Τον Ιανουάριο του 1897, ο Φερδινάνδος Ρότσιλντ πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη με το σκάφος του, σταμάτησε στη Χαλκίδα και συνάντησε εκπροσώπους της Εβραϊκής Κοινότητας, οι οποίοι του έθεσαν τα οικονομικά κυρίως προβλήματα που αντιμετώπιζε η Κοινότητα. Ο βαρώνος ανταποκρίθηκε άμεσα στην έκκληση της Κοινότητας προσφέροντας οικονομική ενίσχυση στις πολυμελής οικογένειες που είχαν μείνει άστεγες λόγω του καταστροφικού σεισμού που είχε χτυπήσει την πόλη πριν από δυόμιση χρόνια. Επίσης, συνέβαλε οικονομικά στην κατασκευή ενός τείχου περιμετρικά στο εβραϊκό νεκροταφείο της Χαλκίδας. Στη συνέχεια ο βαρώνος επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη, όπου ασχολήθηκε με επιχειρηματικές δραστηριότητες, καλλιεργώντας παράλληλα στενούς δεσμούς με τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης.
Για τη σημαντική προσφορά της οικογένειας Ρότσιλντ στην εβραϊκή ζωή της Ελλάδας, οι Κοινότητες της Αθήνας και της Χαλκίδας, στις αναμνηστικές μαρμάρινες πλάκες όπου αναγράφονται τα ονόματα των μεγάλων ευεργετών, αναφέρουν και το όνομα της οικογένειας Ρότσιλντ. στοιχεία από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) Λινκ:http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=402:2009-07-03-10-35-03&catid=12:2009&Itemid=41
Μέρος 2ο Εδώ βλέπουμε το ΦΕΚ με το οποίο δημιουργείται η εν Αθήναις Ισραηλιτική Αδελφότητα με πρόεδρο τον Τσάρλς Ρότσιλντ υιό του Μάξ Ντε Ρότσιλντ που ήρθε από την Γερμανία (με την κουστωδία του Όθωνα). Όσο για την βοήθεια των Ρότσιλντ τόσο οικονομικά όσο και ηθικά για την ανεξαρτησία μας θα τα δούμε αναλυτικά παρακάτω.

Μέρος 3ο Το παρακάτω ΦΕΚ είναι του 1920 όταν ο “αντισημίτης” Βενιζέλος κάνει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΝΠΔΔ) δηλαδή Κράτος όπως είναι τα Υπουργεία Εθνικής Αμύνης, Εθνικής Οικονομίας, Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κτλ

Για να δείτε την πραγματική καταγωγή του Ε. Βενιζέλου κάντε κλικ ΕΔΩ ϡ Για να δείτε και άλλα ΦΕΚ που κάνουν το ΚΙΣ ΝΠΔΔ κάντε κλικhttp://knossopolis.com/2010-09-08-21-43-18/190-2010-09-29-15-13-02.html και ΕΔΩ (σημείωση: τα ΦΕΚ που αναφέρονται στο ΚΙΣ συνολικά στον αριθμό είναι 34 τα οποία θα ανέβουν σύντομα)
Μέρος 4ο Στην παρακάτω Ελαιογραφία απεικονίζεται ο Όθων με το Βασιλικό διάταγμα ιδρύσεως της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος. Ναι ο γνωστός φιλέλλην Όθων που έβαλε φυλακή τον Κολοκοτρώνη…

Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904). Λάδι σε μουσαμά, 255×127 εκ. Καλλιτεχνική συλλογή ΕΤΕhttp://ha.nbg.gr/exhibitions/En_1/pdf/30.html

https://www.youtube.com/watch?v=QJ5DKGAptQIΙδού και το ΦΕΚ συστάσεως της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος το 1836 η οποία όμως δεν θα καρποφορήσει:

Για να δούμε μερικά πράγματα που έχουν ενδιαφέρον στο ΦΕΚ αυτό:

Πρώτο σημαντικό σημείο είναι ότι συστήνεται η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος με σκοπό να αναπτυχθεί στην Ελλάδα η Γεωργία, η Βιομηχανία, το Εμπόριο και η Ναυτιλία.Δεύτερο σημαντικό σημείο είναι ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος δια του άρθρου 1 του ΦΕΚ με Αριθμό 101/25.01.1836 αποκτά το αποκλειστικό προνόμιο να εκδίδει το χρήμα
ϡ Τραπεζογραμμάτια ονομάζονται τα χαρτονομίσματα που έχουμε στην τσέπη μας (αποδείξεις ΕΔΩ)

Τρίτο και βασικότερο σημείο είναι ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ!!! (άρα ούτε ¨Εθνική” είναι ούτε “της Ελλάδος”) Άρα έχουμε μια ΙΔΙΩΤΙΚΗ εταιρεία η οποία αποτελείται είτε από Έλληνες ιδιώτες είτε από αλλοδαπούς ιδιώτες, στην οποία ο επίσης αλλοδαπός Όθωνας δίνει το αποκλειστικό προνόμιο κοπής χρήματος προς το Κράτος με σκοπό επαναλαμβάνουμε την ανάπτυξη της Γεωργίας, της Βιομηχανίας του Εμπορίου και της Ναυτιλίας.

και στο ΦΕΚ 14.01.1842

Αναφέρεται επίσης και στην επίσημη ιστοσελίδα τους: www.nbg.gr Η πρώτη προσπάθεια δεν καρποφόρησε (1836) αλλά καρποφόρησε η δεύτερη το 1841 με το ακόλουθο ΦΕΚ:

Για να δούμε μερικές λεπτομέρειες που αναφέρονται στο ΦΕΚ

Η ΕΤΕ είναι ΑΕ

Η διαφάνεια σε όλο της το μεγαλείο…

Εδώ φαίνεται η στενή συνεργασία μεταξύ φιλελλήνων Otto και Ρότσιλντ

Ο αέρας ο κοπανιστός (ελέω Βασιλέως) εις αντάλλαγμα υποθηκών και ενεχύρων…

Συνδέονται τα Τραπεζογραμμάτια της ΕΤΕ με τα “Ελληνικά” Νομίσματα Εδώ βλέπουμε αυτό που εφαρμόσθηκε αργότερα στις ΗΠΑ ως “legal tender”

Νόμοι που ξεχωρίζουν τον νόμιμο απατεώνα από τον μη νόμιμο απατεώνα

δίνουν νομοθετημένο τίποτα και παίρνουν κόπο

το “Εθνική” και το “της Ελλάδος” αποτελεί μέρος εξαπάτησης

Η Τράπεζα που είχε ανοίξει ο Καποδίστριας αποτελεί νομοθετικό παρελθόν, νέοι ορίζοντες για τους “φιλέλληνες” Otto και Ρότσιλντ οι οποίοι πήραν τα καλαμάκια ανά χείρας

Μην μας μπερδεύουν οι Πρόεδροι της ΕΤΕ, αυτοί είναι απλοί μεγαλόμισθοι υπάλληλοι. Σημασία έχει ποιοι είναι οι μέτοχοι δηλαδή οι ιδιοκτήτες…Για να δούμε τώρα την σχέση της ΕΤΕ με τους Ρότσιντ όπως αναφέρεται στο επίσημο Χρονολόγιο της ΕΤΕ (αναλυτικά το χρονολόγιο θα το δούμε παρακάτω):

Ελληνικό Κράτος 1.000 μετοχές Ν. Ζωσιμάς 500 μετοχές Ι.Γ. Ευνάρδος 300 μετοχές Βασιλιάς Λουδοβίκος Βαυαρίας 200 μετοχές Κ. Βρανής 150 μετοχές Θ. Ράλλης 100 μετοχές
αναφέρονται σε ποιους ανήκουν οι 2250 μετοχές, αφήνουν αόριστο το πόσες μετοχές ανήκουν στους Τραπεζίτες Ρότσιλντς… γιατί άραγε; για να μην πάρουμε χαμπάρι ότι η Εθνική όχι μόνο δεν ήταν ποτέ “Εθνική” και “της Ελλάδος”, αλλά ότι το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών άνηκε εξ αρχής στους Ρότσιλντ άρα ο Ρότσιλντ έλεγχε απόλυτα το νέο και φτωχό Κράτος;
Οι μετοχές συνολικά ήταν 5.000, με τιμή 1000 Δραχμών καθ έκαστη, άρα 5.000.000 Δραχμές όπως βλέπουμε παρακάτω στο ΦΕΚ 30.03.1841. Οι 2750 μετοχές που αντιστοιχούν περίπου στο 55% των μετοχών ήταν των Ρότσιλντ.
όσον αφορά τις 1.000 μετοχές που είχε το Ελληνικό Κράτος, όπως θα δούμε στο επίσημο Χρονολόγιο της Εθνικής Τραπέζης, πρόκειται για έναν ακραίο εμπαιγμό διότι ήταν θέμα χρόνου αυτές οι μετοχές να φύγουν από τα χέρια του Κράτους εφόσον ο αναγκαστικός και αποκλειστικός δανεισμός του Κράτους από την ΕΤΕ θα έφερνε χρέος… Δηλαδή μας έδωσαν και μια αβάντα 1.000 μετοχές για να μας ρίξουν μια εντελώς ηλίθια στάχτη στα μάτια αφού ήταν θέμα χρόνου όχι μόνο να φύγουν από τα χέρια του Κράτους οι 1000 μετοχές αλλά να ξεκινήσει η υπερχρέωση του Κράτους από την ιδιωτική Εταιρεία που ήταν και το ζητούμενο!———–

Μέρος 5ο
Αποκωδικοποίησις:
Έχουμε λοιπόν ένα Κράτος το οποίο δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κόψει δικό του χρήμα αλλά επιτρέπει να το δανείζεται αποκλειστικά από μια Τράπεζα η οποία ανήκει σε τρίτους (την οποία απλά την έχουν βαφτίσει Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος).
Στο τέλος του άρθρου υπάρχουν διαθέσημα ντοκιμαντέρ στα οποία αναλύεται πλήρως η απάτη του Χρηματοοικονομικού Συστήματος, τώρα απλά και λακωνικά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια γενική αλλά ουσιαστική εικόνα της εξαπάτησης η οποία έχει ως εξής:
Το Κράτος δεν επιτρέπεται να κόψει χρήμα για τον εαυτό του, αλλά επιτρέπει δια νόμου ή Βασιλικού Διατάγματος να κόψει μια ιδιωτική εταιρεία χρήμα από την οποία θα τα ΔΑΝΕΙΣΤΕΙ άρα από την πρώτη κιόλας Δραχμή η οποία θα μπει στην κυκλοφορία (circulation) το Κράτος ήδη χρωστάει!
Ας προσεγγίσουμε την απάτη με ένα παράδειγμα: Το Κράτος ζητάει από την Ιδιωτική Εταιρεία η οποία ονομάζεται Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (θα μπορούσε να ονομάζεται και Θανάσης ή Ιακώβ το ίδιο είναι) να κόψει π.χ. 10 εκατομμύρια Δραχμές να διαθέσει στην αγορά του (circulation), η Τράπεζα ζητάει εγγυήσεις και το Κράτος δίνει Ομόλογα ιδίου ποσού (Ομόλογο = ομολογία χρέους, το Κράτος ομολογεί-αναγνωρίζει τον δανεισμό άρα το ότι χρωστάει). Ενώ λοιπόν το Κράτος δίνει τα ομόλογα αξίας 10 εκατ. Δραχμών ως εγγύηση, η Ιδιωτική Εταιρεία δεν δίνει αλλά ΔΑΝΕΙΖΕΙ με τόκο το χρήμα, πράγμα που σημαίνει ότι θέλει πίσω 10 εκατ. + τους τόκους.
Έχουμε λοιπόν ένα Κράτος του οποίου η αγορά κινείται με 10 εκατ. Δραχμές, τις οποίες όμως τις χρωστάει εξολοκλήρου σε μια ιδιωτική Εταιρεία + τους τόκους αυτών, άρα 10 εκατ. Δραχμές κεφάλαιο + π.χ. 2 εκατ. ΤΟΚΟΥΣ θα πρέπει να επιστραφούν στην ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα 12 εκατ. Δραχμές.
Η ερώτηση που γεννάται είναι: Τι θα συμβεί αν η Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα ζητήσει κάποια στιγμή πίσω τα χρήματα της;
απάντηση: δεν θα μείνει ούτε δραχμή στο Κράτος (στην αγορά) αφού και τα 10 εκατ. θα επιστραφούν πίσω στην Τράπεζα η αμέσως επόμενη ερώτηση που γεννάται είναι: και τι θα γίνει με τους ΤΟΚΟΥΣ (+ 2 εκατ); που θα βρεθούν αφού η αγορά έχει maximum 10 εκατ. και το Κράτους δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κόψει χρήμα;
απάντηση: δεν μπορούν να βρεθούν διότι έτσι είναι το Fractional Reserve Banking System. λύση: νέο δάνειο μεγαλύτερο του προηγούμενου με σκοπό την αποπληρωμή και των 12 εκατ. Δραχμών (Κεφάλαιο + ΤΟΚΟΙ) συν την πλήρωση (refill) της αγοράς με νέο ρευστό.
αποτέλεσμα: το χρέος του Κράτους προς την Ιδιωτική Τράπεζα να αυξάνει συνεχώς.
Αυτή είναι η βάση για το πως λειτουργεί το ΧρηματοΟικονομικό σύστημα.
Δώσαμε μια εικόνα της σχέσεως Κράτους και Κεντρικής Τράπεζας, ας δώσουμε τώρα Τι είναι χρήμα και πως δημιουργείται: Το χρήμα δεν είναι σαν την πρωτογενή παραγωγή όπως το σιτάρι που ρίχνεις τον σπόρο σε ένα χωράφι, ούτε σαν την δευτερογενή, δεν είναι παραγωγή, είναι ένας αέρας κοπανιστός με μπόλικο καθόλου! Το χρήμα είναι απλά μια συμφωνία, όλοι συμφωνήσαμε (με έναν μαγικό τρόπο) ότι τα ζωγραφισμένα χαρτάκια της ΕΤΕ είναι χρήμα… τόσο απλά!
Το θέμα είναι γιατί το Κράτος να δίνει δικαίωμα να δημιουργεί χρήμα ένας ιδιώτης ο οποίος θα μας το δανείσει και από πάνω, και δεν φτιάχνει δικό του/μας χρήμα;;;;;; Είναι τελικά το Κράτος δικό μας; Υπήρξε ποτέ Ελληνικό Κράτος; Υπήρξε ποτέ Δημο-Κρατία; Υπήρξε ποτέ Ελευθερία; ΟΧΙ, ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΑΡΣΑ!!! Υπάρχει λοιπόν μια συμφωνία (Κράτους και ιδιωτικής Εταιρείας-Τράπεζας) ότι αυτά τα χαρτάκια που θα ζωγραφίσει η ΕΤΕ θα είναι χρήμα, για να δούμε και τον μηχανισμό δημιουργίας τους που θα ζήλευε και ο Κόπερφιλντ:
Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι το δάνειο που δίνει μια Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα είναι από τις καταθέσεις των άλλων, αλλά τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο απατηλά από όσο νομίζουμε!
Αν μια Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα έχει αποθεματικό (χρήματα σε καταθέσεις) π.χ. 1.000 Δραχμές σύμφωνα με το Fractional Reserve Banking System μπορεί να δανείσει το ποσό αυτό με αναλογία 1 προς 9, δηλαδή να δανείσει 9.000 Δραχμές. Αυτές τις 9.000 Δραχμές δεν τις πήρε από πουθενά (π.χ. Καταθέσεις άλλων), δεν υπήρχαν πριν, απλά τις δημιούργησε “out of noting” βάσει νόμου (΄τωρα τι σόι νόμος είναι αυτός που επιτρέπει σε ιδιώτες να δημιουργούν χρήματα για να δανείσουν τα Κράτη είναι μια άλλη αμαρτία) και μάλιστα οι αρχικές 1000 Δραχμές που επάνω σε αυτές δημιουργήθηκαν ως δια μαγείας οι 9.000 δεν πειράχτηκαν αλλά παρέμειναν στην θέση τους, άρα με την πρώτη δανειακή σύμβαση η Τράπεζα έχει τις 1.000 αυτές Δραχμές στο αποθεματικό της απείραχτες plus τις 9.000 που μόλις δημιούργησε και έδωσε ως δάνειο συν τους τόκους. Αυτές οι 9.000 Δραχμές στον συνολικό δανειακό κύκλο αποφέρουν 90.000 Δραχμές στην Τράπεζα. (σημείωση: καμία Τράπεζα εδώ και χρόνια δεν τηρεί το ratio 1:9). Για να δημιουργήσει η Τράπεζα αυτές τις 9.000 θα πρέπει να υπάρξει Δανειακή Σύμβαση με κάποιον Πολίτη, εν ολίγοις ο κόπος του Πολίτη δημιουργεί αυτά τα χρήματα… άρα χρήματα δημιουργούνται εις βάρος των πολιτών και είναι θέμα χρόνου να τους πάρουν πίσω και τα χρήματα και ότι περιουσιακά στοιχεία έχουν βάλει ενέχυρο ή υποθήκη!
έτσι απλά δημιουργείται το χρήμα… Ο Ρότσιλντ ενοικιάζει ένα απλό μαγαζί με 4 τοίχους, ο Όθων βγάζει ένα Βασιλικό Διάταγμα και ονομάζει το μαγαζάκι “ΤΡΑΠΕΖΑ” δίνοντας του το δικαίωμα να δανείζει αποκλειστικά το Κράτος… ελάχιστα έξοδα και τεράστια έσοδα αφού τον αέρα τον κοπανιστό που ονόμασαν “χρήμα” το κέρδιζαν από τα κορόιδα τους Έλληνες, άλλωστε όπως είδαμε στο βίντεο “Η Ιστορία των Ρότσιλντ” ο προπάτορας Ρότσιλντ είχε σκεφτεί ότι πιο κερδοφόρο είναι να δανείζει κάποιος Κράτη παρά πολίτες.
Αναλογιστείτε τώρα τι σημαίνει αρχικό κεφάλαιο Εθνικής Τραπέζης 5.000.000 Δραχμές εποχής 1841, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τα δάνεια προς ανάπτυξη της Γεωργίας, της Βιομηχανίας του Εμπορίου και της Ναυτιλίας… και ποιος εν τέλει έλαβε τα κέρδη και έκανε κουμάντο αυτήν την ανάπτυξη και ποιανού ανάπτυξη ήταν αυτή η ανάπτυξη…
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του μας ενημερώνει ότι το χρήμα από τον κόπο έχει όριο (παραγωγή), ενώ το χρήμα από αέρα (τόκο) δεν έχει όριο, άρα αν κάποιος δανείσει έναν παραγωγό, δύναται αυτός ο κάποιος να του πάρει όλη την παραγωγή και να μείνει επιπλέον χρέος διότι δεν στοιχίζει τίποτε στον “κάποιον” να δανείσει με 6% ή με 16% ή με 666%οπότε θα βάλει σιγά σιγά στο χέρι και το χωράφι και το σπίτι του παραγωγού. Τις ζωές μας της έχουν ήδη αγοράσει (κάθε παιδί που γεννιέται χρωστάει 35.000 Ευρώ) και αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι ζούμε στην ΆΓΝΟΙΑ! Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΜΑΣ!!!
Ας δούμε ένα ακόμα βασικό παράδειγμα για δείτε το μέγεθος της απάτης και της λεηλασίας: Ο Ιακώβ έχει στην τσέπη του 20 ευρώ και έρχεται ο Γιάννης και του ζητάει να του δανείσει 20 ευρώ για να αγοράσει τροφή για τα παιδιά του. Ο Ιακώβ λέει στον Γιάννη ότι ότι θα του δώσει αντί το ίδιο το 20ρικο μια επιταγή ίσης αξίας για να κάνει την δουλειά του. Παίρνει λοιπόν ο Γιάννης την επιταγή των 20 ευρώ, πάει στον Κώστα που έχει μπακάλικο, αγοράζει τρόφιμα, δίνει την επιταγή και φεύγει. Ο Κώστας χρειάζεται κάποιο άλλο προϊόν το οποίο το έχει ο Ιακώβ, πάει σε αυτόν του δίνει την επιταγή και παίρνει το προϊόν του. Ποιο είναι το τελικό κέρδος του Ιακώβ;
απάντηση: έχει το 20ρικο στην τσέπη του που ουδέποτε πείραξε, έχει την επιταγή η οποία έκανε κύκλο και ξαναγύρισε στα χέρια του, έχει και το χρέος του Γιάννη, άρα ο Ιακώβ έχει 60 ευρώ διαθέσιμα χωρίς ποτέ να πειράξει το 20ρικο στην τσέπη του!
Σκεφτείτε τώρα να υπήρχαν πολλοί Γιάννηδες. Τώρα σκεφτείτε αυτοί οι πολλοί Γιάννηδες να επιβαρύνονταν με τόκο… Ο Ιακώβ λέγεται Τράπεζα και ο Γιάννης είναι τα κορόιδα εμείς.
Συμπέρασμα:
Εν ολίγοις Το Κράτος έδωσε άδεια δια “νόμου” σε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία ονομάζεται Τράπεζα, να δημιουργήσει αξίες για τον εαυτό της τις οποίες επιπλέον θα ΔΑΝΕΙΣΕΙ με τόκο σε εμάς τα κορόιδα, (έγκλημα Χ2) πράγμα που σημαίνει ότι η ιδιωτική εταιρεία (δηλαδή ο Ρότσιλντ και τα έκτοτε τσιράκια του) θα μπορούν να αγοράζουν τον κόπο μας και τις ζωές μας αιώνια πραγματικά πουλώντας αέρα κοπανιστό!
Και επειδή το Κράτος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ξεχρεώσει το όλο και αυξανόμενο χρέος, και επειδή δεν έχει νόημα η ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα να μας δανείζει αιώνια κάποια στιγμή ζητάει τα χρήματα της πίσω! Όπως καταλαβαίνουμε είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να ξεχρεώσουμε, οπότε μπαίνουμε σε κατάσταση Default(χρεωκοπίας), πράγμα που σημαίνει ότι η Ιδιωτική Εταιρεία-Τράπεζα θα κατασχέσει τον κόπο μας (περιουσίες) και το “χρέος” θα μειωθεί. Έπειτα θα αρχίσει ο νέος κύκλος δανεισμού, από τον κόπο μας να δημιουργήσουμε νέες περιουσίες, για να έρθει πάλι μια ημέρα η ιδιωτική Εταιρεία-Τράπεζα να ζητήσει πάλι τα χρήματα της πίσω, πάλι να μας ρίξει σε Default (χρεωκοπία), πάλι να βάλει χέρι στον κόπο μας δηλαδή στις περιουσίες που δημιουργήθηκαν μεταξύ των δυο defeults (χρεωκοπιών). Αυτό στην Ελλάδα από το 1821 συνέβη 3-4 φορές και είναι προ των πυλών η επόμενη, ειδικά που τώρα έχουμε Φυσικό Αέριο νοτίως της Κρήτης, δηλαδή πολύ περιουσία.
Ας δούμε κάτι ενδιαφέρον επι του θέματος το οποίο έχει να κάνει με τα Ιερά Βιβλία της Θρησκείας-Φυλής των Ρότσιλντ:
“…Μην δανείσεις στον συμπατριώτη σου χρήματα με τόκο ή τρόφιμα με τόκο ή οτιδήποτε άλλο δανειστεί από σένα. Από τον ξένο θα παίρνεις τόκο, αλλά από τον ομοεθνή σου δεν θα παίρνεις, για να σε ευλογεί κύριος ο θεός σου (Ιεχωβά), σε οτιδήποτε επιχειρήσεις, στην χώρα που πηγαίνετε για να την πάρετε για ιδιοκτησία σας”.
Παλαιά Διαθήκη – Δευτερονόμιον κεφ.23 παρ.20

https://www.youtube.com/watch?v=16t-6tWBQuk


Μέρος 6ο
Πριν περάσουμε αναλυτικά στο “ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ” της Εθνικής Τραπέζης για να δούμε το μέγεθος της λεηλασίας, παραθέτουμε όλα τα ΦΕΚ που έχουν να κάνουν με την ΕΤΕ και το νεοσύστατο “Ελληνικό” Κράτος:





































Μέρος 7ο
Τα κυριότερα στοιχεία που θα δούμε παρακάτω είναι από το επίσημο έντυπο της ΕΤΕ στο οποίο είναι το Ιστορικό Χρονολόγιο από το 1841 εως το 2006 Επίσημο link: http://ha.nbg.gr/IAETE165/Chronicle.pdf

(σημείωση: Το εκδοτικό προνόμιο αλλάζει χέρια από την ΕΤΕ στην Τράπεζα της Ελλάδος. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και όσον αφορά την διοίκηση και όσον αφορά την ιδιοκτησία!)
Μέρος 8ο
Στην ταινία αυτή (Η δίκη των Δικαστών) βλέπουμε την δράση των “φιλελλήνων” αλλοδαπών Βασιλιάδων, Αντιβασιλέων, Έντουαρντ Μάσον κτλ

https://www.youtube.com/watch?v=09zgQn_fUws

https://www.youtube.com/watch?v=GQ0oNoeibTo

https://www.youtube.com/watch?v=faAbYb-LxlM


Μέρος 9ο

https://www.youtube.com/watch?v=_vGEmIa-K5E

Τίτλος: “Money as Debt I” (το χρήμα ως χρέος 1) με υπότιτλούς Διάρκεια: 47 λεπτά
Θέμα: Ο Paul Grignon είναι ένας Καναδός Γραφίστας που δημιουργεί ταινίες κινουμένων σχεδίων. Το 2006 έφτιαξε ένα βίντεο το “Money as debt” που έκανε θραύση στο διαδίκτυο όπου το είδαν εκατομμύρια θεατές.
Το θέμα του είναι το τραπεζικό σύστημα και η δημιουργία του χρήματος από το τίποτα. Με απλά παραδείγματα ο Paul Grignon εξηγεί παραστατικά πως η χρηματιστική και τραπεζική βιομηχανία, μέσω του μηχανισμού της δανειοδότησης, έχει καταφέρει να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται τα πάντα. Αν κάποιος δεν γνωρίζει το πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να συλλάβει το μέγεθος της απάτης!!!

https://www.youtube.com/watch?v=cHQWfIgDTB0

Τίτλος: “Money as Debt II” (το χρήμα ως χρέος 2) με υπότιτλους
Διάρκεια: 80 λεπτά
Θέμα: Το 2009 Ο Paul Grignon δημιούργησε την δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων της σειράς, το “Money as debt ΙΙ” που έκανε την ίδια θραύση στο διαδίκτυο όπως και το πρώτο μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=EewGMBOB4Gg

Τίτλος: “zeitgeist ADDENDUM” (2008) με υπότιτλους
Διάρκεια: 120 λεπτά
Θέμα: Είναι το δεύτερο ντοκυμαντέρ της σειράς zeitgeist (το πνεύμα της εποχής), ασχολείται με το οικονομικό σύστημα, το πως δημιουργείται το χρήμα κυριολεκτικά από το απόλυτο τίποτα, τον ρόλο των πολυεθνικών, των τραπεζών, των δανείων, της CIA και των οικονομικών HITMEN, το γιατί υπάρχουν φτωχοί και φτωχές χώρες.

https://www.youtube.com/watch?v=1CD4rQIBQGI

Τίτλος: “zeitgeist the movie” (part III) – με ενσωματωμένους υπότιτλους
Διάρκεια: 45 Λεπτά
Θέμα: Είναι μόνο το τρίτο κομμάτι του πρώτου ντοκυμαντέρ της σειράς zeitgeist (το πνεύμα της εποχής). Το παρόν τρίτο κομμάτι ασχολείται με την απάτη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον ρόλο των τραπεζών κατά τον πρώτο και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ποια ήταν η εταιρεία που χρηματοδότησε τον Χίτλερ και ποια η σχέση της με τους τραπεζίτες αυτούς…(!)

https://www.youtube.com/watch?v=dd8H_gJFrT8


Τίτλος: “Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου” (Στ. Κούλογλου) – με ενσωματωμένους υπότιτλους
Διάρκεια: 90
Θέμα: Ο Τζον Πέρκινς, από το 1971 έως το 1981, εργάστηκε στην πολυεθνική εταιρία συμβούλων Chas. T. Main ως οικονομολόγος. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν ένας Οικονομικός Εκτελεστής, στρατολογημένος από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οπως ειχε ορκισθεί όταν στρατολογήθηκε, κράτησε το στόμα του κλειστο, ώσπου, με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, αποφάσισε να εκθέσει δημοσίως την αθέατη πλευρά της αμερικανικής εταιρειοκρατίας, συγγράφοντας την Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου. Στο βιβλίο αυτό βασίστηκε το ομότιτλο ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου.

https://www.youtube.com/watch?v=3xvtCn9YwYA

https://www.youtube.com/watch?v=XGDEkf7k3ME

Τίτλος: “The Money Masters” – με ενσωματωμένους υπότιτλους
Διάρκεια: 105 Λεπτά x 2
Θέμα: Το Money Masters είναι ένα ντοκιμαντέρ 1995, που παράγεται από τον δικηγόρο Patrick SJ Carmack και η σκηνοθεσία και αφήγηση από τον William T. Still. Εξηγεί την ιστορία πίσω από την τρέχουσα παγκόσμια ύφεση και ο στόχος τους τραπεζίτες »της παγκόσμιας οικονομικής ελέγχου από μια πολύ μικρή κλίκα των ιδιωτικών τραπεζών, πάνω από όλες τις κυβερνήσεις. Το παρόν ντοκιμαντέρ ήταν το πρώτο που ασχολήθηκε με το θέμα αυτό.
μετάφραση-υποτιτλισμός: http://www.youtube.com/user/ellinesfoitites

Μέρος 10ο

Το σπίτι των Ρότσιλντ στην Κέρκυρα

κάντε κλικ ΕΔΩ για να το βρείτε στο google maps
Και όλα αυτά συμβαίνουν στις ζωές μας διότι:

https://www.youtube.com/watch?v=L5X0W6Lps6o


ΓΝΩΘΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ЭЄ ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ
Πηγή: knossopolis.com
Ευρετήριο:
Μέρος 1ο: H παρουσία των Ρότσιλντ στην Ελλάδα Μέρος 2ο: Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) και Ρότσιλντ Μέρος 3ο: Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) γίνεται ΝΠΔΔ Μέρος 4ο: Όθων (Otto), σύσταση ΕΤΕ και Ρότσιλντς Μέρος 5ο: Επεξήγηση του Τραπεζικού συστήματος Μέρος 6ο: Τα ΦΕΚ περί Εθνικής Τραπέζης Μέρος 7ο: Χρονολόγιο Εθνικής Τραπέζης Μέρος 8ο: Χρήσιμα ως προς την ενημέρωση μας οπτικοακουστικό υλικό Μέρος 9ο: Ντοκιμαντέρ που επεξηγούν το ΧρηματοΠιστωτικό Σύστημα Μέρος 10ο: Δείτε που είναι το σπίτι των Ρότσιλντ στην Κέρκυρα Μέρος 11ο: ΓΝΩΘΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ЭЄ ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝΠΗΓΗ
katohika.gr



Το διαβάσαμε από το: Η ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ :”Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΑΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ 1831″… http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/09/1831_28.html#ixzz3EgLXgeap

Ξεφτίλισαν και την Αμφίπολη!

http://www.antinews.gr/KOINONIA/kseftilisan-kai-tin-amfipoli/

Μια ζωή μέσα στην υπερβολή και στην εντυπωσιοθηρία απ’ όλους. Λες και δεν ακούστηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το «μέτρον άριστον».

Εκτός από κάποιους ασόβαρους Έλληνες που πάνω από την πατρίδα τους είναι η κομματική ταυτότητα, ποιος δεν θα ήθελε να δει το μεγάλο μυστικό που κρύβει η Αμφίπολη; Ποιος δεν θα ήθελε να υπάρχει εκεί μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη που θα μπορούσε να φέρει τη μεγάλη αλλαγή στη χώρα;

Ποιος δεν θα επιθυμούσε –αν και απίθανο- να βρισκόταν σε κάποιο θάλαμο η σαρκοφάγος του μεγάλου στρατηλάτη, του βασιλιά της Μακεδονίας, Μεγάλου Αλεξάνδρου; Όμως, ότι κι αν βρεθεί θα είναι καλό διότι πρόκειται για έναν μεγαλοπρεπέστατο ναό που έχει κινήσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Όμως, σα να μας φαίνεται ότι όπως όλα έτσι και αυτό το σπουδαίο γεγονός στην Ελλάδα μετατρέπεται σε σήριαλ. Πότε μιλάει ο ένας και λέει τη θεωρία του, πότε ο άλλος το μακρύ του και το κοντό του. Έχουμε ακούσει 14 θεωρίες για το ποιος είναι ο νεκρός. Διάφοροι αρχαιολόγοι που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά στασίδια.

Ακόμη και συνεντεύξεις από ξένους Αιγυπτιολόγους, αρχαιολόγους και ότι μπορείς να φανταστείς παίρνουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Παράλληλα, έχουν πλακωθεί για τα καλά οι επιστήμονες για το τι είναι το μνημείο ενώ από πάνω έχουμε και την…. Καθηγήτρια Άννα Παναγιωταρέα να μας το παίζει ειδήμων.

Η υπερβολή έχει φτάσει στο ζενίθ κι ακόμη δεν έχουμε φτάσει ούτε μέχρι το τρίτο θάλαμο. Για φανταστείτε να υπάρχουν 7-8 θάλαμοι, θα φτάσουμε μέχρι το καλοκαίρι και θα ακούμε ότι λέει ο κάθε λογικός ή παλαβός όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μια ζωή μέσα στην υπερβολή και στην εντυπωσιοθηρία απ’ όλους. Λες και δεν ακούστηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το «μέτρον άριστον».

Σκεφτείτε τώρα που βλέπουμε όλη αυτή την υπερπαραγωγή να είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος. Σκεφτείτε μόνο τι έχει να γίνει, κι όχι μόνο αυτά που πρέπει αλλά και όλες οι υπερβολές που θα συμβούν. Με αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν αποκλείεται να βγάλουν το σκήνωμα του μεγάλου βασιλιά σε… λιτανεία για να μαζέψουν χρήματα.

Φανταστείτε μόνο τον… Τασούλα να καμαρώνει σαν πλανητάρχης και την Περιστέρη να της δίνουν τα κλειδιά και τα μετάλλια από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Μέχρι και εκδήλωση στο Καλλιμάρμαρο θα γίνει.

Δεν θα έχει πλάκα να δούμε και τον μητροπολίτη Άνθιμο να τελεί τρισάγιο στη μνήμη του Μεγαλέξανδρου; Γιατί είμαστε τόσο υπερβολικοί σε όλα που θα κάναμε τα πάντα για να γίνουμε… γροτέσκο και σ’ αυτή τη μεγάλη στιγμή.

Το χειρότερο όλων, όμως, είναι όλη αυτή η νεοελληνική επίκληση του ένδοξου παρελθόντος που πάντα καλύπτει και δικαιολογεί την τωρινή μας ανεπάρκεια. Το είπε με τον πλέον μεγαλειώδη τρόπο ο σημαντικός Νίκος Γκάτσος όταν έγραφε:

«Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια | εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια | και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς | που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς. | Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα | μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα. | Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα | είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα | και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού | Ελλάδα, Ελλάδα μάνα του καημού. | Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα | μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα. | Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι | εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη | και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς | το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς».

Αυτό φοβόμαστε πάνω απ’ όλα. Η μεγάλη ανακάλυψη της Αμφίπολης να γίνει για άλλη μια φορά η κουκούλα που θα καλύψει τα πάντα, όλα μας τα προβλήματα, όλα μας τα λάθη και τις σημερινές ανεπάρκειες. Και για ακόμη μια φορά να κρύψουμε την ασημαντότητά μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι φορώντας τα αρχαία μας στολίδια.

Αυτό πρέπει να αποφύγει η Ελλάδα της υπερβολής αλλά και της λήθης.

Απίστευτη Αποκάλυψη:”Ο πρώην τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού και του ΟΦΗ τη δεκαετία του '80 ήταν πράκτορας των Βούλγαρων στην Ελλάδα”!

http://www.makeleio.gr/?p=174329

Μυστικός πράκτορας της βουλγαρικής Ε.Υ.Π στην Ελλάδα την περίοδο που αγωνιζόταν στον ΟΦΗ και τον Παναθηναϊκό ήταν σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας, «mediapool.bg» ο…Θωμάς Λαφτσής.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, ο ιδιοκτήτης της Λέφσκι είχε προσληφθεί στην Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών της Βουλγαρίας τον Απρίλιο του 1980 με το ψευδώνυμο «ψηλός» και εν συνεχεία ήρθε στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, ο Λαφτσής μεταγράφηκε το 1981 στον ΟΦΗ, όπου αγωνίστηκε έως το 1983 και στη συνέχεια στον Παναθηναϊκό έως το 1985. Στη συνέχεια, μετακόμισε στο Βέλγιο για να επιστρέψει στον ΟΦΗ από το 1987 έως το 1989.

Τώρα το πώς προέκυψε η είδηση αυτή; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, προέκυψε μετά την έρευνα επιτροπής που έχει συσταθεί στη Βουλαγρία και ασχολείται με οικονομικά ζητήματα που αφορούν ανθρώπους που είχαν δεσμούς με την κρατική Ασφάλεια και τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών την περίοδο του κομμουνισμού στην χώρα.

Η εν λόγω επιτροπή ελέγχει άτομα με επισφαλή δάνεια τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Έτσι σε έκθεση που παρέδωσε την Πέμπτη (25/9), ανακοίνωσε ότι έχουν ελεγχθεί 348 άτομα με χρέη προς την «Biochim Bank».

Ο έλεγχος στον Θωμά Λαφτσή αφορούσε δύο μη εξυπηρετούμενα δάνεια εταιρείας της οποίας υπήρξε ιδιοκτήτης. Έτσι στην έκθεση αυτή αναφέρεται πως ο Λαφτσής προσλήφθηκε ως πράκτορας πριν βρεθεί στην Ελλάδα για να παίξει ποδόσφαιρο.

Εστάλη στους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου – Κατοχικό Δάνειο και Πολεμικές Αποζημιώσεις

http://olympia.gr/2014/09/28/%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D/

Αίτημα​

Η Γερμανία Πρέπει να Πληρώσει στην Ελλάδα τις Προ Πολλού Οφειλόμενες Υποχρεώσεις της.

Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπει στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ, για να σώσει τον Μουσολίνι από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.

Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα – άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας. Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο, « Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους ».

Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο (κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του. Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο. Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία το 1956 και στην Γιουγκοσλαβία το 1971. Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995. Παρά ταύτα, η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990.

Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρεώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι το 2010, που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια. Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011). Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011, guardian.co.uk, June 21, 2011).

Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς.

Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών.

Αξιότιμε Κύριε / Αξιότιμη Κυρία Βουλευτή,

Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση ότι τα μέλη της Επιτροπής της Βουλής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων συμφώνησαν στη διεξαγωγή διεθνούς συμποσίου στην Ελλάδα με θέμα τις Γερμανικές αποζημιώσεις, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι μέχρι σήμερα πάνω από 202 000 Έλληνες και ξένοι έχουν υπογράψει το Αίτημα του Φόρουμ Έλληνες Καθηγητές Πανεπιστημίου και Διδάκτορες που ζητά από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, όπως αυτές έχουν επιδικασθεί στην Ελλάδα από διεθνείς συμφωνίες.

Η πληρωμή των προ πολλού οφειλομένων υποχρεώσεων της Γερμανίας στην Ελλάδα είναι καθαρά θέμα δικαιοσύνης και απόλυτα ανεξάρτητο της σημερινής οικονομικής κατάστασης της χώρας μας. Η πληρωμή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων είναι λαϊκή απαίτηση, και ζητούμε από την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Βουλή να απαιτήσει την απόδοση δικαιοσύνης. Η υπογραφή του Αιτήματος, που είναι αναρτημένο με τις υπογραφές στην ιστοσελίδα
http://www.greece.org/blogs/wwii/ ,
είναι επιβεβαίωση αυτής της λαϊκής απαίτησης.

Σημειωτέον ότι:

H Γερμανία πλήρωσε την τελευταία δόση αποζημιώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε Αμερικανούς δικαιούχους στις 3 Οκτωβρίου του 2010, σχεδόν 92 χρόνια μετά το τέλος αυτού του πολέμου.
Η Γερμανία συνεχίζει την αποζημίωση Εβραίων που υπέφεραν από τους Γερμανούς στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τον Ιούνιο του 2013 η Βρετανική κυβέρνηση δέχθηκε να πληρώσει αποζημίωση σε 5 228 Κενυάτες. για τον βασανισμό τους από την Βρετανική αποικιακή διοίκηση κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Μάου Μάου την περίοδο 1952-1963.

Το Αίτημα εστάλη πρόσφατα σε όλα τα μέλη του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Σας επισυνάπτω το Αίτημα και την σχετική επιστολή, μεταφρασμένη στα Ελληνικά, που εστάλη στο Γερμανικό Κοινοβούλιο στα Γερμανικά.

Περισσότερες πληροφορίες με σχετική βιβλιογραφία ευρίσκονται στην παραπάνω ιστοσελίδα.

Με εκτίμηση,
Κώστας Τζάνος, Δρ Μηχανικός
Για το Φόρουμ Έλληνες Καθηγητές Πανεπιστημίου και Διδάκτορες

Υπερεθνική τρομοκρατία. (Του Τάκη Φωτόπουλου)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/09/blog-post_250.html

Ο νέος αντιτρομοκρατικός πόλεμος που ξεκίνησε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά οι ελίτ των χωρών της Ομάδας των 7 που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης― δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του «μακρού πόλεμου» που ανακοινώθηκε οκτώ περίπου χρόνια πριν από το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Από τότε μας είχαν προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος αυτός δεν

θα έχει χώρο-χρονικούς περιορισμούς (μιλούσαν για σύγκρουση σε δεκάδες χώρες και για δεκαετίες που θα γινόταν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα), σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου, χρηματοδοτούμενο με 513 δις. δολ., παρόμοιο με αυτόν κατά του φασισμού και του κομμουνισμού. Ο στόχος, και τότε, ήταν η ματαίωση της προσπάθειας επιβολής μιας… παγκόσμιας εξτρεμιστικής Ισλαμικής αυτοκρατορίας ―τώρα την ονομάζουν «χαλιφάτο»!

Όμως ποια είναι αυτή η τρομοκρατία εναντίον της οποίας έχει συστρατευθεί ολόκληρη η Υ/Ε; Όπως είναι γνωστό, η έννοια της σύγχρονης τρομοκρατίας έλκει την καταγωγή της από την Γαλλική επανάσταση, όπου η μόνη τρομοκρατία ήταν η κρατική τρομοκρατία. Αυτό έχει σημασία να τονιστεί ιδιαίτερα σήμερα γιατί, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η τρομοκρατία ορίζεται με όρους μεθόδων και τακτικής, ιδιαίτερα με βάση το κριτήριο εάν στοχεύει πολίτες, αντί να ορίζεται με βάση τα κίνητρα και τους στόχους των φορέων και των υποκινητών της. Έτσι, ιστορικά απελευθερωτικά κινήματα, όπως το Νοτιοαφρικανικό ANC και το Αλγερινό FLN που κτυπούσαν και πολίτες, θα χαρακτηριζόντουσαν σήμερα ως «τρομοκρατικά». Γι αυτό και σύγχρονα απελευθερωτικά κινήματα, σαν αυτό των Παλαιστινίων, χαρακτηρίζονται στην ΝΔΤ τρομοκρατικά και μάλιστα από τον μεγαλύτερο φορέα κρατικής τρομοκρατίας, το Σιωνιστικό Ισραήλ. Αντίστοιχα βέβαια ορίζονται και από την μεγαλύτερη διακρατική τρομοκρατική δύναμη στην Ιστορία, την Υ/Ε, που έχει οδηγήσει στην καταστροφή πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είτε με την οικονομική βία που εξασκεί, είτε με τη φυσική βία. 

Για να αποφευχθούν, επομένως, οι (κάποτε εσκεμμένες) συγχύσεις για την έννοια της τρομοκρατίας, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με έναν ορισμό που λαμβάνει υπόψιν τα κρίσιμα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω. Ένας παρόμοιος χρήσιμος ορισμός της τρομοκρατίας είναι αυτός που πρότεινε ο γνωστός πολιτειολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης Johan Galtung, ο οποίος, ξεκινώντας με τον κλασικό ορισμό του πολέμου του Clausewitz ως την «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», ορίζει αντίστοιχα την τρομοκρατία ως τη «συνέχιση της βίας με άλλα μέσα». Ο ορισμός αυτός είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος επειδή λαμβάνει ρητά υπόψιν το γεγονός ότι η βία για πολιτικούς σκοπούς, είτε προέρχεται «από πάνω», από ένα κοινωνικο-οικονομικό σύστημα και τις ελίτ που το εκφράζουν, είτε από αντιτιθέμενες δυνάμεις «από τα κάτω», αποτελεί πάντοτε έναν κύκλο και είναι ακατανόητη αν δεν ιδωθεί σαν ένας τέτοιος κύκλος. Με βάση αυτόν τον ορισμό, η «τρομοκρατία» που ξεκινά «από κάτω» είναι πάντα σύμπτωμα και όχι αιτία της πολιτικής βίας και, επομένως, δεν θα έπρεπε να ονομάζεται καν τρομοκρατία, αλλά «λαϊκή αντιβία», όπως ήταν πάντοτε τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στο παρελθόν, και το Παλαιστινιακό σήμερα.

Όμως, στη ΝΔΤ, ακόμη και η έννοια της λαϊκής αντιβίας έχει νοθευτεί από την Υ/Ε, όπως άλλωστε και αυτή της επανάστασης («βελούδινες» κ.λπ.). Ακόμη, δηλαδή, και τα λαϊκά στρώματα που καταφεύγουν σήμερα στην πολιτική βία, ιδιαίτερα στις Αραβικές χώρες, αλλά τώρα και στην Ουκρανία με τους ψευτο-επαναστάτες της Μαϊντάν, ενεργούν κατά κανόνα ως έμμεσα όργανα της Υ/Ε και των ελεγχόμενων από αυτήν κρατών, έστω και εάν μόνο οι ηγεσίες τους παίζουν συνειδητά παρόμοιο ρόλο, ενώ τα περισσότερα μέλη μπορεί να μην έχουν ιδέα για τον πραγματικό ρόλο τους. Με αυτήν την έννοια, οργανώσεις όπως η ISIS, η Αλ Νούσρα κ.λπ., δεν αποτελούν παρά άμεσα ή έμμεσα όργανα κρατικής τρομοκρατίας, η οποία βέβαια στην εποχή μας δεν μπορούσε παρά να πάρει υπερεθνική διάσταση.

Με άλλα λόγια, η κρατική τρομοκρατία στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης παίρνει την μορφή μιας ελεγχόμενης υπερεθνικής τρομοκρατίας, δηλαδή μιας τρομοκρατίας που ελέγχεται από την Υ/Ε και τα ελεγχόμενα από αυτήν κράτη. Η υπερεθνική αυτή τρομοκρατία έχει βασικό στόχο τα κράτη που δεν έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ, είτε γιατί στηρίζονται σε απελευθερωτικά κινήματα (π.χ. τα Μπααθικά καθεστώτα σε Ιράκ και Συρία, η Jamahiriya στην Λιβύη, το Κουβανέζικο καθεστώς κ.λπ.), είτε γιατί στηρίζονται σε λαούς που έχουν ακόμη νωπή τη μνήμη της αυτοδιάθεσης και αγωνίζονται να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία τους (Ρωσία).

Έτσι, εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι πολλοί από τους σημερινούς σφαγείς της ISIS, της Αλ Νούσρα κ.λπ., το 2011, έκαναν ακριβώς τις ίδιες και χειρότερες σφαγές στην Λιβύη, παίζοντας το ρόλο του πεζικού του ΝΑΤΟ, που κατέστρεφε την υποδομή της χώρας με την αεροπορία του, μέχρι που, υπό τα χειροκροτήματα της «φεμινίστριας» Κλίντον, λιντσάραν τον Καντάφι. Πολλοί από τους τζιχαντιστές αυτούς μόλις τελείωσαν τη «δουλειά» εκεί, μετακόμισαν στη Συρία, όπου συνέχισαν το ίδιο έργο για την καταστροφή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη χώρα, και την αντικατάστασή του με κάποιο θεοκρατικό χαλιφάτο. Αυτό τουλάχιστον πίστευαν οι αφελείς οπαδοί των οργανώσεων αυτών που δεν είχαν συνήθως ιδέα για τον πραγματικό ρόλο που έπαιζαν οι ηγεσίες τους, σαν έμμεσα όργανα της εγκληματικής Υ/Ε και των εξίσου εγκληματικών καθεστώτων που ελέγχει στην περιοχή, π.χ. Σαουδική Αραβία και Κατάρ, τα οποία διέπρεψαν στην οργάνωση εγκλημάτων κατά των λαών της Λιβύης και της Συρίας.

Τέλος, όταν οι οργανώσεις αυτές άρχισαν να κτυπούν τα άμεσα όργανα της Υ/Ε που τα προόριζε να διαδεχτούν τον Ασσάντ, ώστε να μετατρέψουν τη χώρα σε άτυπο προτεκτοράτο (κάτι σαν την Ελλάδα), τότε ήλθε η ώρα να συντριβούν από αυτήν. Φυσικά, η ISIS είναι απλά η αφορμή. Ο κύριος στόχος είναι πάντα η συντριβή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη Συρία σήμερα και του Ιράν αύριο, είτε αυτό γίνει με κάποιο πραξικόπημα «από τα πάνω», ή «από τα κάτω» (τύπου «Μαϊντάν»), είτε γίνει με εξωτερική επέμβαση τύπου Λιβύης...

Πηγή: inclusivedemocracy.org

Ενα εξαιρετικό άρθρο: Η έννοια της θυσίας στον Ελληνικο πολιτισμό και το σήμερα.

http://olympia.gr/2014/09/28/%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CE%B7-%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF/

Περί θυσίας και εξιλέωσης στην Ελλάδα της κρίσης

Του Κωστα Δουζίνα

Η θυσία μας στον Μολώχ της εξουσίας μέσω συνεχών οικονομικών και ηθικών βασανιστηρίων δεν είναι λυτρωτική. Αντίθετα, αποσκοπεί στο να αποδεχτούμε ότι είναι ταυτόχρονα τιμωρία και φυσική καταστροφή.

Πρόσφατα οι κυβερνώντες θυμήθηκαν ξαφνικά τις θυσίες των πολιτών. «Πρέπει να σεβαστούμε τις θυσίες τους», λέει ο ένας, «όσα πετύχαμε δεν μπορούν να θυσιαστούν στον βωμό του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού», προσθέτει ο άλλος σε σεμινάριο για τη «δημοκρατία υπό πίεση». Είναι επίκαιρο λοιπόν να σκεφτούμε τη λειτουργία της θυσίας και τη σχέση της με τη δημοκρατία.

Ο εβραϊκός και ο ελληνικός πολιτισμός μάς κληροδότησαν διαφορετικές πρακτικές θυσίας που αντιπροσωπεύονται από τη θυσία του Ισαάκ και της Ιφιγένειας. Ο Αβραάμ αποδέχεται την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του χωρίς ερώτηση, επιφύλαξη ή αμφισβήτηση. Ο Αγαμέμνων αντίθετα διαπραγματεύεται με την Αρτεμι, ζητά εξηγήσεις και ανταλλάγματα. Η θυσία της Ιφιγένειας είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνει ο πατέρας σ’ ένα αλισβερίσι με το θείο για να γεμίσει ο ούριος άνεμος τα πανιά των Αχαιών και να τους πάει στην Τροία. Εχουμε λοιπόν από τη μια τη θυσία του Ισαάκ στον Θεό χωρίς αντιπαροχή και χρόνο λήξης. Απόλυτη υπακοή στον απόλυτο Αλλο. Για τους Ελληνες, η θυσία γίνεται για έναν σκοπό, είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και συναλλαγής. Θυσία σ’ ένα απαιτητικό άλλο από τη μια, θυσία στον άλλο για να πετύχει ο σκοπός μας από τη άλλη. Δύο σχεδόν αντίθετες λογικές.

Η ανθρωπολογία της θυσίας

Αν περάσουμε στην κοινωνική ανθρωπολογία, η θυσία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αντικείμενα έρευνας για την κατανόηση του θρησκευτικού φαινομένου. Οι Μαρσέλ Μος και Χένρι Χούμπερτ υποστηρίζουν σ’ ένα άρθρο αναφοράς ότι στους θρησκευτικούς θυσιασμούς το θύμα αντικαθιστά και προστατεύει τον θύτη. Οι θεοί παίρνουν το εξιλαστήριο θύμα στη θέση του θύτη, ο οποίος εξαγνίζεται από το αίμα που χύνεται και την τελετουργία. Ο μεγάλος Γάλλος ιστορικός και φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ προχωρά παραπέρα. Η θυσία αποτελεί θεμέλιο της θρησκείας και εγγυητή του κοινωνικού δεσμού. Ο θυσιασμός είναι ομαδική πράξη μιας κοινότητας η οποία απορροφά και εξειρηνεύει τις εσωτερικές της διαφωνίες και εντάσεις προβάλλοντάς τες στο θύμα. Για τον Ζιράρ η μιμητικότητα της επιθυμίας, κεντρικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης, οδηγεί σε ανταγωνισμό για το ίδιο αντικείμενο και καταλήγει αναπότρεπτα σε σύγκρουση. Λειτουργία λοιπόν της θυσίας είναι να προστατεύσει την κοινωνία από την εγγενή της βία. Η κοινότητα επιλέγει κάποιον που βρίσκεται έξω της και του φορτώνει τις αντιδικίες και εχθρότητές της εξαφανίζοντας ή αποκρύπτοντάς τες προσωρινά. Το εξιλαστήριο θύμα, ο αποδιοπομπαίος τράγος, παρουσιάζεται ταυτόχρονα ως αιτία αλλά και λύση των ανταγωνισμών, γίνεται δηλαδή ιερός. Η θυσία εξωτερικεύοντας τις συγκρούσεις επαναφέρει την κοινωνική αρμονία και μπαλώνει τον ξηλωμένο κοινωνικό ιστό.

Αυτά όμως ισχύουν όσο οι θυσιαστές αγνοούν την αθωότητα του θύματος και τη λυτρωτική λειτουργία του μηχανισμού της θυσιαστικής εξιλέωσης. Ο χριστιανισμός όμως κατάργησε την άγνοια του πλήθους. Ο Χριστός αποκάλυψε ότι το θύμα είναι αθώο, αλλά αποδέχεται την τύχη του και ότι η θυσία γίνεται για να σωθούν οι θυσιαστές. Μετά Χριστόν, η δυνατότητα της θυσίας –και της εικονικής της μίμησης στη θεία κοινωνία– να εξιλεώνει και να ειρηνεύει τις συγκρούσεις περιορίστηκε σημαντικά. Με την υποχώρηση της θρησκείας στη νεωτερικότητα, θυσίες γίνονται στα διάφορα υποκατάστατα του θείου, με πιο χαρακτηριστικά την πατρίδα ή το έθνος. Ο πατριώτης θυσιάζεται για έναν σκοπό, να αμυνθεί ή να σώσει το έθνος.

Η θυσία του λαού

Σε ποιον Θεό και για ποιον σκοπό λοιπόν γίνεται η θυσία των Ελλήνων για την οποία τόσο νοιάζονται οι κυβερνώντες; Οι πρωταγωνιστές και το θυσιαστήριο είναι γνωστά. Θυσιαστές είναι οι άνθρωποι της εξουσίας. Το θύμα δεν είναι εξωτερικό αλλά εσωτερικότατο: η πλειονότητα του λαού. Μέσα θυσιασμού αποτελούν τα συνεχή και διαρκώς επεκτεινόμενα οικονομικά και ηθικά βασανιστήρια που επιβάλλονται στο όνομα ενός ανελέητου, αναπόδραστου και άγνωστου Θεού. Η βία που ασκείται πάνω μας δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής και μόνιμη. Η θυσία στον Μολώχ της εξουσίας δεν λειτουργεί λυτρωτικά όμως. Αντίθετα αποσκοπεί να μας κάνει να αποδεχτούμε δύο αντίθετες αιτίες για τα βάσανά μας: πρώτον, η καταστροφή είναι δίκαιη τιμωρία για τις πολλές αμαρτίες στις οποίες περιπέσαμε και, δεύτερον, είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα φυσικών αιτίων χωρίς ανθρώπινη ευθύνη. Από το «τα φάγαμε όλοι μαζί» μέχρι την καταδίκη για τεμπελιά, ανικανότητα και παρανομία, είμαστε υπεύθυνοι για το κακό και άξιοι τιμωρίας.

Από την άλλη, οι αγορές και οι εταιρείες αξιολόγησης παρουσιάζονται σαν τσουνάμι ή σεισμός. Οι δανειστές και οι Ευρωπαίοι σαν ανάλγητη και τιμωρός μοίρα. Η θυσία των Ελλήνων είναι ταυτόχρονα τιμωρία και φυσική καταστροφή.

Εδώ πλησιάζουμε την κυβερνητική άποψη περί θυσίας. Η θρησκευτική και η πατριωτική θυσία γίνονται στο όνομα του κοινού καλού. Αλλά οι θυσίες στον βωμό του νεοφιλελεύθερου δόγματος και της δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν βοηθούν την ειρήνευση της κοινωνίας αλλά τον εκφοβισμό και εξανδραποδισμό της. Σε αντίθεση με τη στιγμιαία θυσία των αρχαίων και τη χριστιανική απομυθοποίησή της, η θυσία του λαού αποσκοπεί στη μόνιμη θυματοποίησή του, μια και η τιμωρία δεν πρόκειται να ανασταλεί στο κοντινό μέλλον. Αντί για εξιλέωση, η θυσία καλλιεργεί τη νοοτροπία του θύματος, τον φόβο, την απάθεια, την αποδοχή του πεπρωμένου. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε την κατάσταση, τα βάσανά μας είναι δικαιολογημένα και η μοίρα μας αναπόφευκτη. Αυτό που πρέπει να θυσιαστεί λοιπόν είναι το πνεύμα αντίστασης, η ελπίδα ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Πρέπει να τελειώνει μια για πάντα η πίστη στην εθνική ανεξαρτησία και προσωπική αυτονομία. Δεν κάνουν οι Ελληνες θυσίες για κάποιο ιερό σκοπό. Γίνονται οι ίδιοι θύματα στον βωμό και στα σχέδια άλλων.

Ποιες αντιδικίες και εχθρότητες επικαλύπτει άραγε η θυσία των πολλών στην Ελλάδα; Ποιοι ευνοούνται από τη θυσία του λαού; Φαίνεται ότι έχουμε μια αντιστροφή της λογικής της θυσίας. Στη θέση ενός εξωτερικού εξιλαστήριου θύματος θυσιάζεται η πλειονότητα του λαού στον βωμό της εξιλέωσης των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Αντιστρέφοντας τη λειτουργία της θρησκευτικής θυσίας, οι πολλοί θυσιάζονται στον βωμό των λίγων, των τραπεζιτών, των τελειωμένων πολιτικών, της μιντιακής και χρηματιστηριακής διαπλοκής. Η θυσία των πολλών χρησιμεύει στην προσωρινή ειρήνευση των αντιθέσεων μεταξύ των πλούσιων και ισχυρών. Αυτή η αρρωστημένη αντίληψη περί θυσίας αντικαθιστά τη θυσία του εξωτερικού θύματος για το καλό όλων με τη θυσία όλων για το καλό των λίγων. Ετσι όμως ξαναγυρίζουμε στη θρησκευτική μορφή θυσίας του Ισαάκ. Δεν θυσιάζουμε κάτι σημαντικό για έναν σκοπό που καταλαβαίνουμε και υιοθετούμε. Αντίθετα γινόμαστε θύματα σ’ έναν αδηφάγο τιμωρό τον οποίο ποτέ δεν θα γνωρίσουμε πλήρως.

Θυσία και δημοκρατία

Ο νεοφιλελευθερισμός εισάγει την οικονομία της αγοράς σε όλες τις πλευρές της κρατικής και ιδιωτικής ζωής. Ο homo oeconomicus αντικαθιστά τον homo politicus και juridicus όχι μόνο στην οικονομία αλλά παντού. Οι κοινωνικές υπηρεσίες εγκαταλείπονται ή ιδιωτικοποιούνται, το εθνικό σφρίγος μετριέται από την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την παραγωγικότητα των εργαζομένων, την αξιολόγηση από τους ανάλογους οίκους. Οι κυβερνητικές πολιτικές γίνονται αντικείμενο τεχνοκρατικής γνώσης, οι κατάλληλες απαντήσεις θα δοθούν από τους εξπέρ. Το έθνος αλλά και ο πολίτης πρέπει να λειτουργούν επομένως σαν επιχειρήσεις. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και την οικογένειά μας σαν εταιρεία που επενδύει στην αγορά της παιδείας, της υγείας, των κοινωνικών ασφαλίσεων. Το ατομικό συμφέρον είναι ο μόνος οδηγός, το ανθρώπινο κεφάλαιο καθενός χρειάζεται επένδυση, επικερδή τοποθέτηση, συνεχή επέκταση καθώς τα απαραίτητα προς το ζην μετατρέπονται σε χρηματιστηριακές αξίες. Αυτό είναι η έννοια του «υπεύθυνου» πολίτη, αυτή η πολιτική της «ευθύνης». Ο υπεύθυνος πολίτης είναι ένας μικρο-μαγαζάτορας με πραμάτεια τη ζωή του. Αν δεν πάνε καλά οι επενδύσεις του στην παιδεία και την υγεία, αν δεν μπορεί να πληρώσει για την εκπαίδευση των παιδιών ή αν δεν έχει τα απαραίτητα για την περίθαλψη της οικογένειας φταίει ο ίδιος, όπως κάθε επιχειρηματίας που πέφτει έξω. Και σ’ αυτή τη μετουσίωση του πολίτη σε επιχειρηματία, η θυσία αποκτά κεντρική σημασία. Αν η οικονομία της αγοράς είναι το παν, να θυσιαστείς για τη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών δεν διαφέρει από το να πέσεις σε μάχη αμυνόμενος για την πατρίδα. Κοινό καλό είναι μια καλή αξιολόγηση από τη Standard and Poor’s. Σ’ αυτού του είδους τις αποφάσεις η δημοκρατία δεν έχει θέση.

Γιατί να βάλουμε δύσκολα θέματα σε διαβούλευση αν ξέρουμε τις σωστές λύσεις; Γιατί να έχουμε δημοκρατία αν το αποτέλεσμά της πάει αντίθετα με τις αποφάσεις των κεφαλαιαγορών; Γιατί να κάνουμε εκλογές και να διακινδυνεύσουμε τις θυσίες αν οι πολίτες ψηφίσουν «λαϊκιστές και εξτρεμιστές»; Οι πολίτες που δέχονται τις θυσίες αγόγγυστα είναι οι σημερινοί πατριώτες που φυλάνε τις οικονομικές Θερμοπύλες. Οι άλλοι που αντιστέκονται, διαμαρτύρονται, απαιτούν αλλαγή πολιτικής και δίκαιη κατανομή των βαρών πάσχουν από έλλειψη πατριωτισμού και προδίδουν τον υπέρτατο αγώνα.

Αν η πλειονότητα του λαού είναι το εξιλαστήριο θύμα, η δημοκρατία στέκεται εμπόδιο στα σχέδια των θυσιαστών. Δημοκρατία και νεοφιλελευθερισμός δεν συμβιβάζονται εύκολα, έχουν αντίθετη επιστημολογία, ανθρωπολογία και ηθική. Γι’ αυτό θυσιάζεται και αποψιλώνεται η δημοκρατία καθημερινά, στη Βουλή, στη δουλειά, στα δικαστήρια, στους δρόμους. Αλλά ακόμη και η ντεκαφεϊνέ δημοκρατία μας είναι «υπό πίεση», θύμα κι αυτή της ύβρεως των εξουσιαστών και της αδηφαγίας των αγορών. Ας θυσιάσουμε λοιπόν τη θυσία για να ξαναβρούμε τη δημοκρατία με την εναλλαγή θυτών και θυμάτων, «υπευθύνων» και «λαϊκιστών». Ετσι θα επιστρέψει η θυσία στη βασική της λειτουργία: τη νέμεση για τους λίγους και τον εξοστρακισμό τους, που θεμελιώνει μια νέα δίκαιη κοινωνία.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημεριδα των Συντακτών