.jpg)
Δεν Βρεθήκαμε από κοντά, πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά του τηλεφώνησα του φίλου μου Ανέστη και καθώς ο παλιός συμμαθητής μου διαπίστωσε ότι ήμουν πολύ οργισμένος, βγήκε από το σπίτι του και βρεθήκαμε στην γνωστή (ονόματα δε λέμε) καφετέρια εδώ στον πεζόδρομο(;)…
Το σημερινό μου μετεκλογικό πιπεράτο έρχεται να επιβεβαιώσει τη θέση που καταθέσει
πολλά χρόνια πριν στην πρωινή εκπομπή του φίλου Γιώργου Παπαδάκη την επαύριο Εθνικών
εκλογών λέγοντας ότι «Εμείς οι Έλληνες ΔΕΝ ψηφίζουμε αλλά σχεδόν κατα κανόνα
ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΜΕ...».
Ο θάνατος, αναμφίβολα, βρίσκεται στο τραγικότερο σημείο στο ευρύ φάσμα του ανθρώπινου
δράματος και των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο θάνατος, όμως, από αυτοκτονία, πέρα από την
τραγικότητά του εμπεριέχει και τα καταθλιπτικά στοιχεία που δημιουργούν οι υποκειμενικές ενοχές
συγγενών και φίλων για την αδυναμία τους και να προβλέψουν και να αποτρέψουν το γεγονός!…
Επιπρόσθετα, στην ευρύτερη κοινή γνώμη γεννάται και το απλό φαινομενικά, αλλά φοβερά
δύσκολο να απαντηθεί, μονολεκτικό ερώτημα του «γιατί».
Προσκεκλημένος όπως κάθε εβδομάδα στην εκπομπή της γνωστής δημοσιογράφου κ Σοφίας Φίκα με τίτλο ‘άρωμα ημέρας’στον ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι-1 του Δήμου Πειραιά ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος χθες Παρασκευή 6 Οκτωβρίου σχολίασε με τον δικό του γλαφυρό και Αριστοφανικά αιχμηρό τρόπο την Παγκόσμια Ημέρα του Χαμόγελου και τις αυριανές ελληνικές Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές.
Σήμερα (σ,σ, χθες) 5 Οκτωβρίου 2023 γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών που
καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να τιμηθεί το πολύτιμο έργο των εκπαιδευτικών τόσο
στις οικονομικά ανεπτυγμένες όσο και στις ‘αναπτυσσόμενες και φτωχές’ χώρες, αισθάνθηκα την
ανάγκη να γράψω κάτι θετικό, κάτι που το θεωρώ απαραίτητο επειδή ΔΕΝ το αναδεικνύουμε
συχνά» για τους ‘χαρισματικούς’ δασκάλους και δασκάλες και των 3 βαθμίδων της Παιδείας μας
και το κάνω με λυρική διάθεση ελπίζοντας να συγχωρήσετε φίλες και φίλοι αναγνώστες τον
υπογράφοντα συνταξιούχο τώρα πια πανεπιστημιακό «δάσκαλο …»
Προσκεκλημένος στην χθεσινή εκπομπή της κ Σοφίας Φίκα στο ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου
Πειραιά «Κανάλι Ένα» ο Καθηγητής Πιπερόπουλος αφού συνεχάρη τον κ Κασσελάκη για την
εντυπωσιακή νίκη του με ποσοστό 56% στην εσωκομματική διαδικασία εκλογής Προέδρου του
ΣΥΡΙΖΑ, Π.Σ. κάλεσε το ελληνικό πολιτικό Σύστημα και μαζί τους πολίτες να μελετήσουν προσεκτικά
αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «φαινόμενο Κασσελάκη».
Συγχαρητήρια στον κ Κασσελάκη για την εκλογή του στη θέση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Π.Σ. και θα ρίξω, συμβολικά βέβαια, λίγο «κόκκινο πιπέρι» στη «γλώσσα» των ελληνικών ΜΜΕ που ανέδειξαν ως κυρίαρχο θέμα την αντιπαλότητα των δύο μονομάχων δηλαδή Κασσελάκη, - Αχτσιόγλου και δεν ανέδειξαν στο βαθμό που ΕΠΡΕΠΕ τα γεγονότα και τις τοποθετήσεις των κκ Μητσοτάκη και Erdogan στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ όπου στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης ο Τούρκος Πρόεδρος επανέλαβε τις γνωστές του απαιτήσεις για αναγνώριση του ψευδοκράτους αγνοώντας πασιφανώς ΟΛΕΣ τις σχετικές με το θέμα αποφάσεις του ΟΗΕ στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα σχεδόν ετών.
14η Σεπτεμβρίου σήμερα, Ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, και το σημερινό μου θρησκευτικής φύσεως πιπεράτο έρχεται ως απαραίτητη συνέχεια του ψυχοκοινωνικού μου πιπεράτου που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο με τίτλο «Δημόσια Παράκληση στον Πρωθυπουργό μας!...» όπου εξήγησα την άμεση ανάγκη για παροχή ψυχολογικής στήριξης στους δεινοπαθούντες άνδρες, γυναίκες και παιδιά συνανθρώπους μας και συν-Έλληνες κατοίκους του Θεσσαλικού κάμπου…
Σήμερα καθώς τελειώνει ο Αύγουστος του 2023 και θα αφήσουμε πίσω μας το δραματικό φετινό καλοκαίρι, ίσως το χειρότερο σε ότι αφορά το συνεχιζόμενο δράμα των θερινών πυρκαγιών των τελευταίων δεκαετιών, θα θέσω υπόψη σας φίλες και φίλοι αναγνώστες μια καλοκαιριάτικη ιστοριούλα (του είδους του οποίου στους επαγγελματικούς μου ακαδημαϊκούς και εφαρμοσμένους κύκλους αποκαλούμε στα Αγγλικά case-study).
Επέλεξα ένα θέμα προβληματισμών σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, προβληματισμών που συχνά οδηγήσουν αρκετούς συνανθρώπους μας όλων των ηλικιών στα γραφεία των ψυχολόγων και των συμβούλων οικογενειακών και διαπροσωπικών σχέσεων σε αναζήτηση ανακούφισης από πόνο ανθρώπινο, σε αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα και απορίες που εάν δεν τις χειρισθούμε έγκαιρα και αποτελεσματικά μπορεί να δημιουργήσουν και να αφήσουν ψυχικά τραύματα.
Με αφορμή το άρθρο μου με τίτλο «Από το επικοινωνώ άρα υπάρχω στο αυταπατώμαι άρα υπάρχω» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο με προσκάλεσε στο χθεσινό Δελτίο Ειδήσεων της ΕΓΝΑΤΙΑ-TV μέσω SKYPE ο παλιός μου σπουδαστής, τώρα πια καταξιωμένος δημοσιογράφος και πάντα αγαπητός φίλος κ Λάζαρος Λαζάρου να τοποθετηθώ με την ιδιότητα του Πανεπιστημιακού δασκάλου, του Διδάκτορα Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας και συγγραφέα του bestseller βιβλίου μου που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2008 με τίτλο «Καληνύχτα Ελλάδα» για το επαναλαμβανόμενο επί δεκαετίες δράμα των καλοκαιρινών πυρκαγιών που μετατρέπουν την Ελλάδα σε Κρανίου τόπο…’
Υποθέτω, όχι εγωιστικά αλλά με ευγενική επίκληση της μνήμης των φίλων αναγνωστών και των διαχειριστών-εκδοτών που δυο φορές κάθε εβδομάδα ανέχονται την παρουσία μου εδώ στον αγαπημένο αυτό διαδικτυακό τόπο που με φιλοξενεί, ότι αρκετοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες θα θυμούνται την τηλεοπτική εκπομπή με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Επικοινωνώ, άρα υπάρχω» που έκανα, χωρίς χρηματική αμοιβή, επί μια τριετία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κάθε Σάββατο βράδυ στην ΕΤ-3.
Εκείνο τον τίτλο μετέφερα στο γνωστό βιβλίο μου «Επικοινωνώ άρα υπάρχω: Ηγεσία, Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσεις» που κυκλοφόρησε σε 10 εκδόσεις και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως Πανεπιστημιακό σύγγραμμα σε μαθήματα μάνατζμεντ, επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων.
Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες παρακολουθούμε επί πέντε μέρες να καίγεται και πάλι η αγαπημένη Πατρίδα μας Ελλάδα, από βόρειο-ανατολικά μέχρι νότια, με αρχή την και Εθνικά ευαίσθητη περιοχή του Έβρου, αφού τον Ιούλιο την είδαμε να καίγεται βόρειο-δυτικά από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο…
Και αφού χόρτασα πια με αναφορές στο «Επιτελικό Κράτος» και αναφορές σε συστήματα πρόληψης και έγκαιρης καταστολής πυρκαγιών αποφάσισα να αντικαταστήσω στο σημερινό μου κείμενο το ρήμα «Επικοινωνώ» με το ρήμα «Αυταπατώμαι» αφιερώνοντάς το και στους Πολιτικούς μας Ηγέτες και σε εμάς τον Λαό.
Μας επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Ουκρανίας κ Ζελένσκι ο οποίος ως Ηγέτης της δικής του Πατρίδας και του δικού του Λαού έχει εμπλακεί σε μια πολεμική αναμέτρηση που ήδη κόστισε 500,000 νεκρούς και τραυματίες (και καταστροφές υποδομών ύψους 500 δισ. ευρώ) ενώ ταυτόχρονα επιβάρυνε εμάς τους Ευρωπαίους και άλλους Λαούς πρωτοφανή ακρίβεια ενέργειας και αγαθών και αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας η αγωνία του εάν, πότε και πώς θα τελειώσει αυτός ο «άτυπα» Ρώσο-Νατοϊκός Πόλεμος και εάν θα δούμε και χρήση μικρής κλίμακας πυρηνικών όπλων!...
Επειδή το δράμα των πυρκαγιών δεν το επιτρέπει θα ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη, καθώς τολμώ να τοποθετηθώ με μια ικανή δόση Αριστοφανικού χιούμορ ακριβώς επειδή η πραγματικότητα το απαιτεί. Σίγουρα το δράμα που εξελίσσεται στα οικονομικά δεδομένα της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα μας, που εκπροσωπεί το 2% στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ, δεν μπορεί να θεωρηθεί κεραυνός εν αιθρία!…
Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τόσο γρήγορα, λες και είμαστε φίλες και φίλοι αναγνώστες σε μεταφορική έννοια «χρυσόψαρα», την ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ έλλειψη επιχειρηματικής ηθικής και δεοντολογίας που κατέστρεψαν σε μια βραδιά γίγαντες Αμερικής και Ευρώπης, όπως την Lehman Brothers, την Enron, την Parmalat και αλλά λιγότερο γνωστά τραπεζικά ιδρύματα όταν πριν 15 χρόνια βιώσαμε το οικονομικό δράμα που μας έφερε τελικά στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (International Monetary Fund) και στα επώδυνα «Μνημόνια»» που θα συνεχίσουν να ξεπληρώνουμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας …
Εκείνα τα γεγονότα σηματοδότησαν, όπως φαίνεται, την αρχή μιας νέας περιπέτειας στον κόσμο των χρηματαγορών και όχι απλά και μόνο τον οδυνηρό επίλογο μιας κακόγουστης χίμαιρας που είχε αποδοθεί στην, ακόμη και σήμερα άγνωστη για την κοινή γνώμη, πρακτική της «δημιουργικής λογιστικής».
Αν μας έλεγαν οι κάθε λογής γκουρού της Οικονομίας, των Χρηματιστηρίων και του μάνατζμεντ ότι στην μεταφορική τέλεση του μυστηρίου του γάμου η σύζευξη χαρακτηριζόταν από το μοιραίο πάντρεμα της απληστίας που λίγο πολύ διακατέχει κάθε εαυτόν σεβόμενο παίκτη των απανταχού της γης χρηματιστηριακών αγορών με τη διεγερμένη σε επίπεδα κρεσέντο τάση της ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ με στόχο τον ποθητό ΓΡΗΓΟΡΟ πλουτισμό, τότε θα έπρεπε οι έγκριτοι οικονομικοί συντάκτες και δημοσιογράφοι που είχαν χαιρετίσει και είχαν κοινοποιήσει σε παγκόσμια κλίμακα το γεγονός να μας είχαν ανακοινώσει ταυτόχρονα ότι ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ήταν τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη των μεγάλων διεθνών τραπεζικών οργανισμών και «ιερείς» οι κατέχοντες τους θώκους της εξουσίας πολιτικοί ηγέτες (όπως ο τότε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τσέινι), τότε, πιστέψτε με, θα παραδεχόμουν ότι «ο αρραβώνας της διαπλοκής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και των ΜΜΕ, επιτέλους, ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ με ΓΑΜΟ, αλλά ποιος θα πληρώσει τον «βαρκάρη;»
Το θέτω ευθέως αλλά χωρίς φόβο και πάθος: Είμαστε όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης τόσο επιρρεπείς στο να «Αυταπατώμεθα;» Θα θέσω σε δημόσια συζήτηση το γεγονός ότι δυστυχώς ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας ανάμεσα στους πολλούς που φιλοξενούνται σε Ψυχιατρικά Ιδρύματα «αυταπατώνται» πιστεύοντας και διακηρύσσοντας ότι οι άλλοι είναι ‘τρελοί’ εκτός από τους ίδιους…
Σας θυμίζω το ιστορικό γεγονός, το οποίο όπως κάθε οδυνηρή εμπειρία το «θάψαμε» στο συλλογικό μας υποσυνείδητο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ που συνόδευσε την ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΑΧΥΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ στο Ελληνικό χρηματιστήριο επί Πρωθυπουργίας του κ Σημίτη και των εκσυγχρονιστών του…
Πράξεις που μέχρι χθες ήταν ΤΑΜΠΟΥ και άτομα που γίνονταν αντικείμενα χλευασμού από καθηγητές σχολών διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών και νομικών επιστημών προέκυψαν ως «σωτήρες» κάθε φορά που χρειαζόταν βάναυση κακοποίηση, σε συμβολικό επίπεδο, όχι μόνο προσώπων αλλά και θεσμών προέκυψαν ως «Πολιτικοί Ηγέτες και γκουρού του μάνατζμεντ» επιδεικνύοντας την ικανότητα να διοικούν «σφάζοντας», να αναδεικνύουν το μαύρο ως άσπρο και να επιδαψιλεύει τιμές σε μαζοχιστές που υποκύπτοντας στην αμαρτία της απληστίας καθαγιάζουν «Αυταπατώμενοι» την πορεία στον οικονομικό γκρεμό ως Ηγετικό στυλ και μάνατζμεντ υψηλού επιπέδου…
Κλείνοντας ζητώ και πάλι συγγνώμη και ερωτώ, μήπως τελικά αυτή η διαδικασία της εξαπάτησης των «ερωτικών συντρόφων» ή μάλλον των «οικονομικών συμπαικτών» είναι η τελική είσπραξη της τρέχουσας κακοδαιμονίας εφόσον επήλθε έστω σε συμβολικό επίπεδο η εξίσωση της γεωπολιτικά διεθνούς «συμπαράστασης» με τις επιχειρηματικές και επενδυτικές δραστηριότητες καθώς όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Ανέστη, μας επέβαλαν ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως Υπέρτατες αξίες» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο χώρο όποιος «αυταπατώμενος» δεν το δέχεται πρέπει επιεικώς να χαρακτηρισθεί «αθεράπευτα ρομαντικός» ενώ ουσιαστικά και συμπεριφέρεται και είναι απλούστατα … Βλαξ;
«Φίλε Ανέστη, φοβάμαι ότι βρισκόμαστε εμείς οι Έλληνες και η Πατρίδα μας Ελλάδα που, όπως θέλει το λαϊκό ρητό «την πληγώνουμε επειδή την αγαπάμε», στο μάτι ενός επικίνδυνου κυκλώνα που δεν ξεκίνησε εδώ ούτε και τερματίζει εδώ.
Διευρύνοντας την οπτική μας αντίληψη στο Διεθνές στερέωμα, μέσα στη δίνη κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών εξελίξεων και προβληματισμών, μπορούμε εύκολα, δυστυχώς, να διαπιστώσουμε την εμφανή κατάρρευση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς.
Μαίνεται εδώ και 18 μήνες ο αιματηρός και καταστροφικός Ρώσο-Ουκρανικός πόλεμος (κάποιοι πλέον τον χαρακτηρίζουν Ρώσο-Νατοϊκό) που συσσώρευσε τεράστιες οικονομικές δυσκολίες στην Ευρώπη και όχι μόνο, καλπάζει η ακρίβεια σε ενέργεια και τρόφιμα και δεν φαίνεται κάποιο σύντομο τέλος.»
«Δεν θα διαφωνήσω φίλε Γιώργο και μάλιστα θα σου ζητήσω να δημοσιοποιήσεις εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο που σε φιλοξενεί δυο φορές την εβδομάδα, τη δική σου κοινωνικό-ψυχολογική αξιολόγηση των δεδομένων με το δικό σου γνωστό Αριστοφανικό στυλ χωρίς φόβο και πάθος…»
«Ανέστη, άτομα, ομάδες και ολόκληροι Λαοί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια χωρίς τέτοιο προηγούμενο πτώση και απαξίωση κλασικών συστημάτων Αξιών, σχεδόν ανίκανοι να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε την τρέχουσα πραγματικότητα, αμφισβητώντας εκείνους και εκείνες που τοποθετούνται ορθά στην αξιολόγηση του συλλογικού μας χθες και με σαφή την έλλειψη της απαραίτητης επιθυμίας αλλά και ικανότητας να προγραμματίσουμε το αύριο λιγότερο για εμάς και περισσότερο για τα παιδιά μας.»
«Γιώργο θυμάσαι, θυμάμαι και θυμόμαστε εμείς οι χαρακτηριζόμενοι ‘παλιοί’ ή όπως συχνά το θέτεις άνδρες και γυναίκες ‘παλαιάς κοπής’ ότι για εμάς αξία είχαν η ευαισθησία και η ηθική και τότε τους λίγους που δεν τις ενστερνιζόταν χρησιμοποιούσαμε τον όρο ‘κυνικοί’…»
«Ανέστη, δυστυχώς στην εποχή μας πέρα από την πίκρα της διευρυμένης και ουσιαστικά καθολικής απογοήτευσης φαίνεται ότι βιώνουμε ένα πολύ πιο επικίνδυνο ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό συλλογικό συναίσθημα όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και άλλοι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης που είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ…Βιώνουμε ένα διάχυτο κυνισμό που εκφράζεται μέσα από την απώλεια της ιδεολογίας, με εμφανή απάθεια και άρνηση πίστης σε υψηλά ιδεώδη και αξίες. Οι Λαοί λειτουργούν σήμερα με το αίσθημα της πικρής διαπίστωσης ότι οι Ηγέτες μας και μαζί με αυτούς οι ‘παρατρεχάμενοί’ τους σε τοπικά, εθνικά και περιφερειακά επίπεδα δεν φαίνεται να έχουν ούτε την πρόθεση και το απαιτούμενο σθένος, ούτε την έφεση, ούτε δυστυχώς και την απαραίτητη δυναμική να προχωρήσουν στην πραγμάτωση ενός δημιουργικού οράματος για το μέλλον των παιδιών μας υλοποιώντας σε πραγματικότητα τον μύθο της διαφάνειας και προσχωρώντας στην καθυστερημένη κάθαρση της διαφθοράς και, επιτέλους, τιμωρίας αυτών που μας διέφθειραν για να κατακτήσουν τους θώκους εξουσίας…»
Σου θυμίζω Ανέστη τη φράση του Einstein με την οποία ο μεγάλος επιστήμονας-φιλόσοφος το είχε προσδιορίσει όχι μόνο εύστοχα αλλά και σωστά: «Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από εκείνους που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που τους παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα…»
«Ανέστη, η αίσθηση των Νεοελλήνων αλλά και χωρίς υπερβολές των άλλων Λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. ότι είμαστε πλέον αλλοτριωμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ, ότι απομακρύνθηκαν από εμάς οι πολιτικοί μας Ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνει με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της ψυχοκοινωνικής και πολιτικής μας αλλοτρίωσης (τεράστια ποσοστά πολιτών στην Ελλάδα και διεθνώς θεωρούν διεφθαρμένου τους περισσότερους πολιτικούς).
Χρειαζόμαστε εμείς ως Λαός και μαζί μας ολόκληρη η ανθρωπότητα καθώς βιώνουμε το σήμερα, διδασκόμενοι από το χθες να είμαστε σε θέση να προγραμματίσουμε με ελπίδα το αύριο ξεπερνώντας τα ρεκόρ που σημειώνουμε εμείς οι Έλληνες και η Ανθρωπότητα στα επίπεδα απαισιοδοξίας και την απελπισίας!…
Ανέστη επιτρέψαμε σε αλλόκοτα Κέντρα Εξουσίας να μας επιβάλλουν ως υπέρτατες αξίες το ΧΡΗΜΑ και το ΣΕΞ και θέλω να κάνουμε εσύ, εγώ και όλοι εμείς άνδρες και γυναίκες της ‘παλαιάς κοπής’ ένα ΔΥΝΑΤΟ και ΒΡΟΝΤΕΡΟ κάλεσμα να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να ενεργοποιήσουμε το ξεχασμένο μας φιλότιμο και την αξία της ‘τσίπας’, την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, και το ανεκτίμητο και μοναδικό ρωμαίικο ‘κυμπαριλίκι’ μας…
Φίλε Ανέστη, επίτρεψέ με να προσθέσω ότι χρειαζόμαστε στην Πατρίδα μας Ελλάδα διοικητική οργάνωση εμπλουτισμένη με ανθρωπιστικά συναισθήματα και απαιτείται να θυμηθούμε τις ατομικές και συλλογικές μας ευθύνες απέναντι στην ιστορία μας και συνειδητοποιώντας τες να τις γνωστοποιήσουμε σε φίλους και φίλες και μαζί στα παιδιά μας, στη γενιά που θα μας διαδεχθεί και στη συνέχεια στην Ευρώπη και σε ολάκερη την Υφήλιο…»
Φτάνει πια Ανέστη η πρόστυχη προτροπή να δεχθούμε ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως υπέρτατες αξίες…Προτείνω να κάνουμε προσπάθεια να ξαναγίνουμε συγκάτοικοι στις απρόσωπες πολυκατοικίες μας, συνοδοιπόροι στους δύσβατους μεταφορικά δρόμους, συμπολίτες στην κοινωνία που την κατακερματίσαμε με μπλε, πράσινα και πολύχρωμες δήθεν ιδεολογικό-πολιτικές αποχρώσεις, συμπάσχοντες στα ‘ζόρια’ και τις λύπες και συγχαίροντες στις επιτυχίες και τις χαρές του γείτονα.. Πάμε να ξαναγίνουμε συνάνθρωποι!... »
------------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Προσκεκλημένος από τον παλιό μαθητή του, καταξιωμένο πλέον δημοσιογράφο κ Λάζαρο Λαζάρου στο δελτίο ειδήσεων της ΕΓΝΑΤΙΑ τηλεόρασης ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος ξεκινά κάνοντας μια αναδρομή στα γεγονότα της σύγκρουσης Άγγλων Χούλιγκαν της Λίβερπουλ με οπαδούς της Ιταλικής Γιουβέντους για τον τελικό του UEFA Champions League που έγινε στις 29 Μαΐου του 1985 στο Στάδιο Χέηζελ των Βρυξελλών και κατέληξε με 39 νεκρούς και περισσότερους από 600 τραυματίες.
Ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος, ως Δρ Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας έδωσε τη δική του ψυχοκοινωνική προσέγγιση στη προχθεσινή φονική επίθεση των Κροατών Χούλιγκαν έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ με έναν νεκρό και πολλούς τραυματίες προσκεκλημένος στην εκπομπή της κ Σοφίας Φίκα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο, Κανάλι Ένα του Δήμου Πειραιά.
Ο Καθηγητής Πιπερόπουλος για το ‘κίνημα πετσέτας’ και άλλα σχετικά στην ΕΓΝΑΤΙΑ-TV
Με προσκάλεσε μέσω SKYPE στο Δελτίο Ειδήσεων της ΕΓΝΑΤΙΑ-TV ο παλιός μου σπουδαστής και για πάντα αγαπητός φίλος δημοσιογράφος κ Λάζαρος Λαζάρου να τοποθετηθώ για το αιφνιδιασμό που προξένησε στους τοπικούς, περιφερειακούς και Εθνικούς μας «Άρχοντες» το ‘κίνημα της πετσέτας’.
Βρήκα την ευκαιρία που έψαχνα να μιλήσω για την ανάγκη επιτέλους και στην Πατρίδα μας εμείς οι Πολίτες να ‘ταράξουμε΄ τα λιμνάζοντα ‘νερά’ τους πολιτικούς Συστήματος και τους διάφορους ‘ξένοιαστους’ που, εκλεγμένοι από εμάς, έχουν αράξει στους θώκους εξουσίας.
Παρακάτω το βίντεο από το δελτίο ειδήσεων της ΕΓΝΑΤΙΑ=TV που συνοδεύουν, όπως αρμόζει σε έναν Πανεπιστημιακό δάσκαλο, οι ευχαριστίες μου στον αγαπημένο και γνωστό διαδικτυακό τόπο όπου φιλοξενούνται κάθε εβδομάδα τα ‘πιπεράτα’ γραπτά μου κείμενα και ειλικρινά ευελπιστώ ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα βρείτε λίγο χρόνο να με ακούσετε…
https://www.youtube.com/watch?v=MA7_rtrYHRs
Προβολή βίντεο YouTube ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΣΕΤΑΣ
Μου τηλεφώνησε από το νησί (ονόματα δεν λέμε) όπου βρίσκεται με την σύζυγό του χθες βράδυ ο Ανέστης για να μου περιγράψει την περίπτωση μιας πολύ αδύνατης κοπέλας η οποία ήταν σε διπλανή τους ξαπλώστρα.
«Τρομάξαμε Γιώργο και οι δυο μας με το θέαμα μιας πολύ συμπαθητικής στο πρόσωπο νέας κοπέλας που κυριολεκτικά είχε κορμί σκέτο πετσί και κόκκαλο. Μας χαμογέλασε αλλά δεν μας μίλησε και δεν μάθαμε εάν ήταν ντόπια ή ξένη. Ήταν, όμως, φοβερό το θέαμα τέτοιου γυναικείου κορμιού. Σε ρωτώ γιατί έχουμε ακούσει και για περίπτωση που λέγεται ‘νευρική ανορεξία’…»
Ξεκινώ, ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος, ως πατέρας και Έλληνας με μια υπόκλιση στους 2 ηρωικούς πιλότους του Canadair που θυσιάσθηκαν στην ώρα του καθήκοντος και κλείνω με τα από βάθος καρδιάς συλλυπητήριά μου στις προσωπικές τους οικογένειες και, ως πρώην Καθηγητής στις Σχολές Πολέμου, (ΑΣΠ και ΑΔΗΣΠΟ) στη Μεγάλη Οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Ψηνόταν χθες βράδυ όπως και σήμερα η γενέτειρα όπως και όλη η Ελλάδα και η Νότια Ευρώπη αλλά καταφέραμε να βρεθούμε στη μέσα αίθουσα με το κλιματιστικό στο φουλ της γνωστής καφετέριας με τον Ανέστη. Σημειώνω εδώ εμφαντικά ότι δεν θα αποκαλύψω την ταυτότητα του παλιού συμμαθητή και παιδιόθεν φίλου Ανέστη όσο και αν επιμένουν και τρώγονται από περιέργεια μερικοί άλλοι παλιοί συμμαθητές και φίλοι…
Ο τίτλος του σημερινού μου πιπεράτου που φιλοξενείται όπως όλες οι απόψεις μου εδώ στον γνωστό και αγαπημένο διαδικτυακό τόπο περιγράφει περιληπτικά το περιεχόμενο της συζήτησής μας με τον Ανέστη.
