ΙΓ΄ Κυριακή του Λουκά: «Η Υπέρβαση ως το ζητούμενο στη Χριστιανική Ζωή»

http://www.pemptousia.gr/2017/11/ig-kiriaki-tou-louka-i-ipervasi-os-to-zitoumeno-sti-christianiki-zoi/
Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

ΙΓ΄ Κυριακή του Λουκά και ο Ιησούς Χριστός μας διδάσκει το πώς μπορεί κάποιος να κερδίσει την αιώνια ζωή.  Την αφορμή για τα όσα μας διδάσκει η σημερινή ευαγγελική περικοπή την δίνει ένας Ιουδαίος ο οποίος αποφαίνεται ως άριστος τητητής του ιουδαϊκού νόμου.

Ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991), (μέρος α’)

http://www.diakonima.gr/2017/11/21/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%BF%CF%83%CE%AF-3/

Ανταποκρινόμενοι στην ευγενική και φιλάδελφη πρόσκληση του εγκρίτου περιοδικού ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ και παροτρυνόμενοι απ’ την προτροπή του μακαριστού πλέον κι αυτού αγίου Γέροντος Παϊσίου, η οποία περιέχεται στον πρόλογο του βιβλίου του για τον Χατζη-Γιώργη, σύμφωνα με την οποία «οι απόγονοι πάντοτε έχουν ιερό καθήκον να γράφουν τα θεία κατορθώματα των αγίων Πατέρων της εποχής τους και τον φιλότιμο αγώνα τους για να πλησιάσουν τον Θεό», προσπαθήσαμε με τη βοήθεια του Θεού και επικαλούμενοι την ευχή του μακαριστού αγίου Γέροντος Ιακώβου, να γράψουμε, όσο το δυνατό πιο συνοπτικά, το κείμενο αυτό, το αφιερωμένο στη μνήμη του μακαριστού Γέροντος.

Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης (1920 - 21 Νοεμβρίου 1991)

http://www.pemptousia.gr/2017/11/o-geron-iakovos-tsalikis/

Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων

Αν θελήσει κανείς να αναζητήσει ένα απτό παράδειγμα για την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, που εορτάσαμε χθες, στην εποχή μας, ασφαλώς δεν θα βρει καλύτερο παράδειγμα από την πνευματοφόρο ζωή και τη θαυμαστή πορεία των συγχρόνων Γερόντων.

Για όποιους είχαν την ευλογία να ζήσουν μαζί τους, να τους γνωρίσουν από κοντά ή έστω να διαβάσουν για τον βίο και τα ασκητικά παλαίσματά τους, για τις θλίψεις και τις δοκιμασίες που υπέμειναν, αλλά και τη χάρη του Θεού που πλημμύριζε την ύπαρξή τους, ακόμη και αν εκείνοι την έκρυβαν επιμελώς για να αποφύγουν τον πειρασμό της υπερηφανείας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μορφές τους έχουν εκπληκτικές ομοιότητες με εκείνες των παλαιών ασκητών και Οσίων για τους οποίους διαβάζουμε στα Συναξάρια και στο Γεροντικό, στο Λειμωνάριο του Ιωάννη Μόσχου και στους βίους των μεγάλων Οσίων Πατέρων των περασμένων αιώνων.

Ασφαλώς αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, εφόσον το Άγιο Πνεύμα το οποίο «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» και του οποίου καρπός είναι η αγιότης, δεν αλλάζει διά μέσου των αιώνων· «ην μεν αεί και έστι και έσται», όπως ακούσαμε στους ύμνους της χθεσινής εορτής.

«Γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι» (συγκλονιστικό θαύμα!)

http://www.pemptousia.gr/2017/11/gennisa-ena-igiestato-agoraki/

Νοιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για τη μεγάλη τιμή που κάνατε και φέρατε την Αγία Ζώνη στο σπίτι μας.

Μέσα σε αυτό το χαρτί της επιστολής μου, είναι δύσκολο να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι για την αγία σου χάρη. Μετά από 5 χρόνια γάμου, γέμισε χαρά το σπίτι μας, με τον ερχομό του μικρού μας Παναγιώτη.

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο επιφανής διδάσκαλος της θέωσης (14 Νοεμβρίου)

http://www.pemptousia.gr/2015/11/agios-grigorios-palamas-o-epifanis-didaskalos-tis-theosis/

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (14 Νοεμβρίου)

Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντι­νούπολη το 1296 από γονείς αριστοκράτες που ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1282-1328). Ο πατέρας του Κωνσταν­τίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή και κοιμήθηκε όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού έγινε μοναχός. Η μητέρα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσο­φικής σκέψεως. Ο Γρηγόριος όμως είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του στα πράγματα του Θεού. Έκανε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας ο οποίος του δίδαξε την ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή.

Παρθενία και μοναχισμός (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

http://www.pemptousia.gr/2017/11/parthenia-ke-monachismos/

Εκτός από τον γάμο, που αποτελεί τον κατά φύση τρόπο ζωής για τον ώριμο άνθρωπο, υπάρχει και η παρθενία ως υπέρ φύση τρόπος ζωής. Στην Καινή Διαθήκη και την πατερική παράδοση επισημαίνεται η υπεροχή της παρθενίας απέναντι στον γάμο. Η επισήμανση όμως αυτή δεν αφορά την παρθενία καθεαυτήν, αλλά τις δυνατότητες που παρέχει στον πιστό για την πνευματική τελείωσή του. Όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος, «η παρθενία ούτε καλόν καθ’ εαυτό, ούτε κακόν, αλλ’ από της των μετιόντων προαιρέσεως εκάτερον γίνεται»[1].

Πηγή: asceticexperience.com

Δεν εμφανίστηκε ξανά. Το θαύμα της Παναγίας στο μωρό που είχε πάθηση στα μάτια

http://www.pemptousia.gr/2017/11/den-emfanistike-xana/

Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης προστάτης των Διαβιβαστών

http://www.pemptousia.gr/2017/11/o-osios-paΐsios-o-agioritis-prostatis-ton-diavivaston/

Νικόλαος Κόϊος, Συντονιστής Περιεχομένου της Πεμπτουσίας

Κατόπιν αιτήματος της Διευθύνσεως Στρατιωτικών Ιερέων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης η Εκκλησία της Ελλάδος, με απόφαση της ΔΙΣ ανακήρυξε τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, ως Προστάτου του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων.

Αδημοσίευτες Εμπειρίες με τον Γέροντα Παΐσιο

http://www.pemptousia.gr/2017/10/adimosieftes-empiries-me-ton-geronta-paΐsio/

Έχοντας γνωρίσει και συναναστραφεί, όσο μου ήταν δυνατό, τον Γέροντα Παΐσιο κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια της επίγειας ζωής του, το καλοκαίρι του 1994, πληροφορήθηκα αρκετές μέρες μετά την 12η Ιουλίου για τον θάνατό του˙ ο ίδιος, άλλωστε, είχε αφήσει οδηγίες να μην ανακοινωθεί τίποτα για τουλάχιστον τέσσερις μέρες.

Ήταν γεγονός, ότι από το πρώτο λεπτό της αλησμόνητης και πρωτόγνωρης συνάντησής μου μαζί του, το 1990, αγκιστρώθηκα πνευματικά επάνω του (όπως κι αμέτρητοι άλλοι) διότι βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα εναγωνίως. Συνειδητά ή ασυνείδητα, από τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, το Περιβόλι της Παναγίας μου απηύθυνε με τον τρόπο του το «έρχου και ίδε». Έκτοτε, βίωσα πριν και μετά το θάνατο του Οσίου Αυτού, πολλά αξιοθαύμαστα γεγονότα που με ανάθρεψαν εξ αρχής και έκτοτε με συντηρούν. Γράφω ανώνυμα εδώ, για να μην εξανεμιστεί το όφελος του αναγνώστη, από τον οποιοδήποτε λογισμό νομίζοντας ότι αποζητώ την περιαυτολογία ή την αυτοπροβολή

Νέστορας και Δημήτριος

http://www.pemptousia.gr/2017/10/nestoras-ke-dimitrios/

της Σταυρούλας Κουμενίδου

Ο μικρός Νέστορας μπήκε στο σπίτι του ξαναμμένος και θυμωμένος.

– Δεν ξαναπαίζω με τον Αριστοκλή και τον Θεοδόσιο. Είναι δυο κακομαθημένα παιδιά, που όλο θέλουν να νικούν στους αγώνες δρόμου που κάνουμε. Μάλιστα ο Θεοδόσιος, τον είδα, θέλησε να μου βάλει τρικλοποδιά, για να πέσω και να καθυστερήσω! Δεν τον ένοιαζε καθόλου αν θα χτυπούσα πάνω στις πέτρες του δρόμου. Δεν τους ξαναπαίζω!

– Ω, καλέ μου Νέστορα, έλα να πλυθείς και να ξεκουραστείς. Θα σου ετοιμάσω και το δείπνο σου. Ύστερα ξανασκέφτεσαι όλα όσα συνέβησαν κι αν θέλεις τα συζητάμε. Έχω κι εγώ να σου πω κάτι πολύ ενδιαφέρον που άκουσα σήμερα από τη φίλη μου Μελιρρύτη.

– Καλά, θα ετοιμαστώ γρήγορα. Τι καλό θα μου φτιάξεις;

– Τι θα ΄λεγες για φακές πεντανόστιμες  με ελιές και φρέσκια σησαμίδα; Τα έχω ήδη έτοιμα.

– Μητέρα, πραγματικά δεν βλέπω την ώρα να δειπνήσω!

Ο άγ. Δημήτριος διασώζει 2η φορά τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο από την εκτέλεση!

http://www.pemptousia.gr/2017/10/o-ag-dimitrios-diasozi-2i-fora-ton-p-filotheo-zervako-apo-tin-ektelesi/

[Βλ. και www.pemptousia.gr/?p=142596]

[Νέο ταξίδι προς το Άγιον Όρος, Μάιος 1910]

Το εσπέρας αναχωρήσαμεν εκ Βόλου και κατά την πρωίαν εφθάσαμεν εις Θεσσαλονίκην, αλλά δεν εξήλθον του ατμοπλοίου, φοβούμενος μήπως πάθω όσα έπαθον κατά το πρώτον ταξείδιον. Περί την 4ην μ.μ. ώραν αναχωρήσαμεν εκ Θεσσαλονίκης, περί δε την εσπέραν εβλέπομεν καθαρώς μακρόθεν το Άγιον Όρος, προ πάντων δε την κορυφήν του Άθωνος. […]

ΣΤ΄ Κυριακή Λουκά: «Ο δαιμονισμός ως κατακερματισμός του ανθρώπου»

http://www.pemptousia.gr/2017/10/st-kiriaki-louka-o-demonismos-os-katakermatismos-tou-anthropou/

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

ΣΤ΄ Κυριακή του Λουκά και ο μεγάλος λυτρωτής της ανθρωπότητας, ενόσω βρίσκεται στη Χώρα των Γαδαρηνών, απέναντι από τη Γαλιλαία, ανακουφίζει, λυτρώνει, και απελευθερώνει έναν άνθρωπο από μία φοβερή απειλή. Ο σημερινός «ασθενής» δούλος του ευαγγελίου πάσχει από ένα πνευματικό νόσημα. Είναι δαιμονισμένος, δηλαδή βαθιά κυριευμένος από το ακάθαρτο πνεύμα του παμπόνηρου διαβόλου. Μάλιστα κατά την περικοπή, τόση ήταν η υποδούλωσή του στα δαιμόνια, που δε ζούσε καν σε οικία αλλά διέμενε πάνω στα μνήματα. Φαίνεται, ο ταλαίπωρος, όντας πνευματικά νεκρός δεν έβρισκε παρηγοριά παρά μόνο στους νεκρούς.

Η αγία νεομάρτυς Χρυσή (13 Οκτωβρίου)

http://www.pemptousia.gr/2015/10/i-agia-neomartis-chrisi-2/

Παιδικά / Με τους Αγίους της Εκκλησίας μας

Η αγία γεννήθηκε σ΄ ένα χωριό του νομού Πέλλας στα τέλη του 18ου αιώνα, τη Σλάτενα, που σήμερα ονομάζεται Χρυσή. Καταγόταν από αγράμματους και φτωχούς γονείς, οι οποίοι αγωνίζονταν σκληρά για να εξασφαλίσουν το καθημερινό τους ψωμί, δουλεύοντας στα χωραφάκια τους. Είχαν ν΄ αναθρέψουν τέσσερις θυγατέρες.

Οι τίμιοι αυτοί βιοπαλαιστές, παρά τον φόβο των Τούτκων κατακτητών, δεν παρέλειψαν να διδάξουν στα παιδιά τους τη χριστιανική πίστη. Ιδιαίτερα η κόρη τους, η Χρυσή, κορίτσι χαριτωμένο, αγάπησε πολύ τον Χριστό. Θαύμαζε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τους Νεομάρτυρες της εποχής της, καθώς άκουγε τα φρικτά βάσανά τους και το μαρτυρικό τους τέλος.

Μνήμη και υποθήκη Παύλου Μελά

http://www.pemptousia.gr/2017/10/mnimi-ke-ipothiki-pavlou-mella/

Νικόλαος Μέρτζος, Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Στους πικρούς καιρούς μας ο Ελληνισμός αναζητεί τον Ηγέτη πού, με ένα κλικ, θα αναποδογυρίσει την δεινή πραγματικότητα, θα ανατρέψει τους σιδηρούς συσχετισμούς των ισχυρών δυνάμεων και θα αναγεννήσει την Ελλάδα. Τέτοια θαύματα, όμως, δεν γίνονται με σπιθαμιαία αναστήματα ηγετών ούτε με παχειά λόγια. Ωστόσο, θαύματα έζησαν τον 20όν μόλις αιώνα οι πάπποι και οι πατέρες των πιο γερόντων μας. Πρώτο θαύμα στην αυγή του αιώνα ο Μακεδονικός Αγώνας.

Τότε η Ελλάδα είχε ξεγράψει την Μακεδονία. Χρεοκοπημένη το 1893, βαρεία ηττημένη και ταπεινωμένη το 1897, με μόλις 2,6 εκατ. κατοίκους πάμπτωχους και με τα κύρια έσοδά της δεσμευμένα στο Δημόσιο Χρέος της, χωρίς Στρατό ούτε ηγεσία αδυνατούσε να αναμετρηθεί με την Ιστορία. Σαν είδε, όμως, φως, αναμετρήθηκε. Και επέτυχε αλλεπάλληλα θαύματα σέ 9 χρόνια. Κάποιος άναψε πρώτος το καντήλι.

Άγιος Νικόλαος Πλανάς, ο απλούς εργάτης του Ευαγγελίου

http://www.pemptousia.gr/2015/10/agioipapadak/

Προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/1LBBcY6]

Τέταρτο γνώρισμα ήταν η δοξολογική υπομονή κατά το μαρτύριο του αίματος η στις θλίψεις, είτε αυτές προέρχονταν από το διάβολο ως άμεσες η έμμεσες μέσω ανθρώπων επιθέσεις, είτε από πολυχρόνιες βασανιστικές αρρώστιες.

Ο σύγχρονός μας άγιος Λουκάς Επίσκοπος Συμφερουπόλεως ο ιατρός και θαυματουργός που διώχθηκε τόσο σκληρά από το αθεϊκό καθεστώς, έφθασε στο σημείο να γράφει· ΄΄αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο καθαρίζει τόσο παράξενα την ψυχή΄΄. Ο Άγιος Πορφύριος που τόσο υπέφερε από τις ασθένειές του, έλεγε· ΄΄ποτέ δεν παρακάλεσα τον Κύριο να μου πάρει τις αρρώστιες μου. Ντρέπομαι να του το ζητήσω΄΄. Τέτοια πνευματική αρχοντιά είχε, που μέσα στον πόνο ήταν ευτυχής και δόξαζε τον Θεό. Και ο Άγιος Παΐσιος είχε πει το συγκλονιστικό, ότι ΄΄ο Θεός κρέμασε τη σωτηρία των ανθρώπων στην υπομονή΄΄. Προς το τέλος δε της ζωής του, υποφέροντας τους φρικτούς πόνους της ανίατης αρρώστιας είπε· ΄΄την ωφέλεια που είδα από την αρρώστια μου, δεν την είδα τόσα χρόνια από την άσκηση΄΄. Και πριν από αυτούς, ο τιμώμενος Άγιός μας είπε εξομολογητικά σε θυγατέρα του πνευματική· ΄΄Εγώ παιδί μου, με την υπομονή τα έβγαλα πέρα τα τόσα σκάνταλα που μου παρουσιαζόντουσαν΄΄.

Πατέρες και αδελφοί,

Αυτά τα βασικά γνωρίσματα μιάς αγίας ζωής, τα είχε πληθωρικά ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, αλλά και πολλά άλλα, ιδιαίτερα, λόγω του τρόπου του προσωπικού του αγώνος και της ιερατικής του ιδιότητος. Ως προς το πρώτο βασικό γνώρισμα· δεν επέτρεπε στον εαυτό του να ξεφύγει από την ακρίβεια της τηρήσεως του ευαγγελικού νόμου.

«Αχ! μάνα μου Παναγία» (συγκλονιστικό θαύμα!)

http://www.pemptousia.gr/2017/09/ach-mana-mou-panagia/

Στην Λευκωσία της Κύπρου συνέβη το εξής θαύμα. Ένα παιδί τεσσάρων ετών δεν είχε μπορέσει ακόμα να μιλήσει.

«Παναγία μου, από τότε που ήρθα στο Άγιον Όρος, εσένα έχω μητέρα μου» (β' μέρος)

http://www.pemptousia.gr/2017/09/panagia-mou-apo-tote-pou-irtha-sto-agion-oros-esena-echo-mitera-mou/

Ανέστης Κεσελόπουλος, Καθηγητής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=169697]

Ως γνήσιος Αγιορείτης αγαπούσε υπέρμετρα την Παναγία. Όταν ήταν αρχάριος μοναχός επεθύμησε να δει τη μητέρα του, η καρδιά του τού έλεγε: «Να δω τη μητέρα μου και ας πεθάνω». Ανέβηκε στην εκκλησία, στάθηκε απέναντι στην Παναγία του τέμπλου, την Κυρία των Αγγέλων, και είπε: «Παναγία μου, από τότε που ήρθα στο Άγιον Όρος, εσένα έχω μητέρα μου». Τότε έφυγε από την καρδιά του κάθε λογισμός που τον ενοχλούσε μέχρι τότε. Μια άλλη φορά που πονούσε αφόρητα από παροξυσμό του εκζέματος, πήγε στην Παναγία και με απλότητα παιδιού αλλά και παρρησία αγίου της φώναξε δυνατά: «Παναγία μου, τώρα θέλω τον λόγο σου. Τίποτε λιγότερο. Εσύ δεν είπες πως θα είσαι η νοικοκυρά, η οικονόμος και η γιάτρισσά μας; Δεν είπες πως θα μας γιατρεύεις; Να λοιπόν η αρρώστια μου, δος μου τον λόγο ότι θα με γιατρέψεις. Κάνε με καλά, δεν μπορώ πια». Τότε αναλύθηκε σε κλάματα. Όταν έφτασε στο Κελλί του, το έκζεμα είχε φύγει, φώναξε και τους άλλους πατέρες να δουν την θαυματουργική θεραπεία του[3].

Οι Γέροντες Ιάκωβος Τσαλίκης, Ιωσήφ Βατοπεδινός και ο Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης προτρέπουν κάποιον ώστε να ιερωθή

http://www.pemptousia.gr/2017/09/i-gerontes-iakovos-tsalikis-iosif-vatopedinos-ke-o-osios-porfirios-kafsokalivitis-protrepoun-kapion-oste-na-ierothi/

Μαρτυρία μοναχής: «Ο πατέρας μας, π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη Ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί πού θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να εγκαταλείψη το χωριό (Κυπερούντα της Κύπρου) ούτε κατά διάνοιαν. Τα χρόνια περνούσαν, και στα 70 του (1989) ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός του πρότεινε να ιερωθή, για να εξυπηρετή ως ιερεύς το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Θήβα.

«Παρά τον πολύν πόθον πού είχε για την ιερωσύνη, λόγω της προχωρημένης ήδη ηλικίας του αμφέβαλλε αν αυτό ήταν το θέλημα του θεού. Ο υιός του π. Μιχαήλ του πρότεινε τότε να το θέσουν υπό την κρίσιν των γερόντων π. Πορφυρίου και π. Ιακώβου και να κάνουν ό,τι αυτοί τους προτείνουν.

Εγκώμιον στη Γέννηση της Θεοτόκου

http://www.pemptousia.gr/2017/09/egkomion-sti-gennisi-tis-theotokou/

Άγιος Νεόφυτος ο Ἐγκλειστος

Ευλόγησον, πάτερ,

Το ότι αρχή κάθε καρπού είναι το άνθος είναι πολύ γνωστό. Το ότι η αρχή της σωτηρίας μας είναι η θεόσδοτη και αποφασισμένη από τον Θεό γέννηση της Αχράντου και Παναμώμου Μαρίας της Αειπαρθένου, και αυτό είναι φανερό. Αυτή τη γέννηση τιμώντες σήμερα, την εορτάζουμε ως πολύ σημαντική. Διότι για να ευλογηθεί όλος ο χρόνος από αυτήν, γεννήθηκε αυτόν τον μήνα, που είναι ο πρώτος του εκκλησιαστικού έτους, και κοιμήθηκε ύπνον αθανασίας τον τελευταίο μήνα ώστε τους ενδιάμεσους δέκα μήνες να τους ευλογήσει με τη Γέννηση και την ζωηφόρο Κοίμησή της. Για την Κοίμηση δεν θα μιλήσουμε τώρα αλλά όταν φθάσει ο κατάλληλος καιρός. Τώρα για τη Γέννησή της θα αναφερθούμε με συντομία και θα πούμε τόσα γι’ αυτήν, όσα η χάρη της θα μας εμπνεύσει.

Γονείς αυτής της θεόπαιδος ήσαν ο Ιωακείμ και η Άννα, καταγόμενοι από το βασιλικό γένος του Δαβίδ, από τη φυλή του Ιούδα, που φύλλασαν το νόμο και τηρούσαν με ακρίβεια τις εντολές· ήταν πολύ πλούσιοι στα χρήματα, πλουσιώτεροι στην κατά Θεόν αρετή, φτωχοί όμως σε παιδιά λόγω της στειρότητας της μακαρίας Άννας. Γι’ αυτό και περιφρονούνταν πολλές φορές από τους Ισραηλίτες, και οι ιερείς δεν εδέχοντο τις διπλές προσφορές τους στο Θεό, αλλά χωρίς ντροπή τους χλεύαζαν επειδή δεν είχαν απογόνους.

«Θα σας ξανασυναντήσω εκεί». Συγκλονιστική εμφάνιση της Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών

http://www.pemptousia.gr/2017/09/tha-sas-xanasinantiso-eki/

Εμφάνιση της Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδας σε ένα ζευγάρι Βολιωτών

Ένα απόγευμα, το Καλοκαίρι του 2012, κατά την διάρκεια του Αποδείπνου, ένα ζευγάρι στέκονταν για αρκετή ώρα ακίνητο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Όταν ρωτήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία αυτής της στάσης τους μας διηγήθηκαν τα εξής:

Είχαμε βρεθεί στη Λευκάδα, πριν δύο χρόνια, για διακοπές. Την τελευταία ημέρα καθώς αποχαιρετούσαμε τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων δωματίων όπου είχαμε διαμείνει, μας ρώτησαν αν μέσα σε όσα επισκεφτήκαμε στο νησί ήταν και το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Εμείς τότε δεν είχαμε επαφή με την Εκκλησία και το να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, και μάλιστα κατά τις ημέρες των διακοπών, ήταν από τα πράγματα που δεν θα προγραμματίζαμε. Όμως μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μας είπαν ότι η Μονή είναι κοντά αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το «αξιοθέατο» (έτσι το αντιλαμβανόμασταν).