Ο Δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας του Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος

http://www.pemptousia.gr/2017/07/o-defteros-prodromos-tis-parousias-tou-christou-ilias-o-endoxos/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Στις 20 Ιουλίου η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει μια μεγάλη μορφή, τον Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτη, τον ένσαρκο Άγγελο, το νου τον πύρινο, τον επουράνιο άνθρωπο, τον της δευτέρας ελεύσεως Χριστού θείο πρόδρομο, όπως επαξίως τον υμνεί ο ψαλμωδός[1]. Είναι η ημέρα που πιστεύεται ότι αναλήφθηκε στους ουρανούς.

Η θέση του Προφήτη Ηλία είναι ξεχωριστή μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Συχνή αναφορά του ονόματός του γίνεται αρκετές φορές στην Καινή Διαθήκη από τον Κύριο ή από άλλα ιερά πρόσωπα. Η λέξη Προφήτης δηλώνει αυτόν που κατέχει το χάρισμα της προφητείας, τον διδάσκαλο, το ιδιαίτερο όργανο των αποκαλύψεων του Θεού[2].

Η πρώτη προβολή βίντεο από την ημέρα της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Παϊσίου

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/07/blog-post_230.html

Λίγη ώρα μετά την αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 13 Ιανουαρίου του 2015,
η ιστοσελίδα agiopatrokosmas.gr βρέθηκε στο Μοναστήρι που ίδρυσε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Άνθρωπος παγκοσμιοποιημένος και παγκόσμιος· στην ιερή μνήμη του Αγίου Παϊσίου

http://www.pemptousia.gr/2017/07/anthropos-pagkosmiopiimenos-ke-pagkosmios·-stin-ieri-mnimi-tou-agiou-paisiou/

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ο άνθρωπος δεν έγινε για να μείνει αυτό που είναι. Έγινε για να γίνει αυτό που δεν είναι. Το μεγαλείο του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο παρόν ή στο παρελθόν του. Βρίσκεται στο μέλλον του. Η στασιμότητα στο παρόν ως ακινησία είναι ταυτόσημη με τον θάνατο. Και η κίνηση προς το παρελθόν είναι κίνηση προς το μη όν, από το οποίο κληθήκαμε με το δημιουργικό πρόσταγμα. Μόνο η κίνηση προς το μέλλον φανερώνει ζωντάνια και δυνατότητα προκοπής.

Ο χρόνος της ζωής του καθενός αποκτά νόημα και περιεχόμενο, μόνο όταν εκδιπλώνεται ως κίνηση προς εκπλήρωση του σκοπού της υπάρξεώς του· του σκοπού για τον οποίο δημιουργήθηκε. Και ο σκοπός αυτός είναι να γίνει αυτό που δεν είναι. Εικονίζει τον Θεό και καλείται να γίνει όμοιός του. Να γίνει θεός κατά χάρη.

Παραταύτα όλες σχεδόν οι επιστημονικές έρευνες για τον άνθρωπο και τον κόσμο είναι στραμμένες συνήθως στο παρελθόν· στον αρχάνθρωπο και στις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του κόσμου: Πώς ήταν αρχικά ο άνθρωπος; Ποια εξέλιξη είχε; Ποιες ήταν οι συνθήκες της ζωής του; Πώς έφτασε στην σημερινή του κατάσταση; Πώς εμφανίστηκε ο κόσμος; Ποια ήταν η αρχή του σύμπαντος; Ποιες είναι οι πραγματικές του διαστάσεις κ.ο.κ.

Η Λεμονιά του Βατοπαιδίου

http://www.pemptousia.gr/2017/06/i-lemonia-tou-vatopediou/

Καθάριο ασήμι η λεμονιά
με τα χρυσά λεμόνια
στολίζει πανηγυρικώς τη «Βηματάρισσα»
στην Αγρυπνία του Βατοπαιδίου.
Όμορφη και πολύκαρπη
-χάρμα ιδέσθαι!
Ωσάν την Κύπρο,
την ακριβή μας λεμονιά,
την πλουσιόγεννη,
στα ανατολικά της Μεσογείου,
πόστειλε τόσα χρυσολέμονα,
όλο χυμό και όλο άρωμα,
ένα προς ένα τυλιγμένα επιμελώς
σε μέλανα συσκευασία ασφαλείας,

Οι Αγιορείτες Πατέρες διαλάμπουν στη ζωή της Εκκλησίας (Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος)

http://www.pemptousia.gr/2017/06/i-agiorites-pateres-dialampoun-sti-zoi-tis-ekklisias/

Εις την ακολουθίαν

Των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών

των εν τω Αγιωνύμω Όρει του Άθω διαλαμψάντων

Η τιμή των αγίων αποτελεί βασικό στοιχείο της Ορθόδοξης παράδοσης και ζωής. Μέσα από αφιερωμένους σε αυτούς ναούς, από εκφραστικές του αιώνιου προσώπου τους εικόνες, από ποιητικές ακολουθίες, από συναρπαστικά συναξάρια, από συνεχείς επικλήσεις του ονόματός τους, τα πρόσωπά τους παραμένουν ζωντανά και η χάρις τους παρεμβαίνει στη ζωή του πιστού λαού, ενισχύουσα, στηρίζουσα και αγιάζουσα.

Παλαιών Πατρών Γερμανός, ένας μάρτυρας και ομολογητής της πίστεως

http://www.pemptousia.gr/2017/06/paleon-patron-germanos-enas-martiras-ke-omologitis-tis-pisteos/

Αθ. Π. Χρονόπουλος, επίτιμος Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Ανάπτυξης και Πρόεδρος Συλλόγου Καλαβρυτινών Πειραιώς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

Εγκωμιαστικός λόγος εις το ενδέκατο Μνημόσυνο του Παλαιών Πατρών Γερμανού την 30ή Μαΐου του 2017 στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων, εκφωνηθείς υπό του Επιτίμου Γενικού Διευθυντού του Υπουργείου Ανάπτυξης κ. Αθανασίου Π. Χρονοπούλου και Προέδρου του Συλλόγου Καλαβρυτινών Πειραιώς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ».

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ηλιουπόλεως κ. Θεόδωρε, σεβαστοί πατέρες, αξιότιμε κύριε Δήμαρχε, εκπρόσωποι πολιτειακών, πολιτικών και τοπικών αρχών, μέλη του συλλόγου μας, εκπρόσωποι λοιπών συλλόγων, αγαπητοί προσκυνητές.

Ο τραγικός άνθρωπος της εποχής μας εναγωνίως αναζητά πρότυπα και δρομοδείκτες για ορθή πορεία. Μόνο που συχνά λαθεύει στην εκλογή, διότι παραδίδεται σε ό,τι αρνητικό και αποτυχημένο του προσφέρουν οι ελκυστικοί, παραπλανητικοί εκάστοτε παράδεισοι, όπως αυτού του παρόντος. Η αγία μας Ανατολική Εκκλησία μπορεί να δώσει αλάνθαστα πρότυπα και αξίους της εμπιστοσύνης μας χειραγωγούς. Το άγιο ράσο πάντα προφύλασσε και θα προφυλάσσει το ρωμαίικο γένος μας.

Εάλω η Πόλις: Ωδή στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο

http://www.pemptousia.gr/2017/05/ealo-i-polis-odi-ston-konstantino-paleologo/

Μίνα Μπουλέκου, Συγγραφέας-Ποιήτρια

Εάλω η Πόλις

Με μια πνοή  ξεχύθηκες

στης ανατολής την λάμψη

στην Πύλη του Ρωμανού

την μάχη σου με τόλμη

να δώσεις για το λαό σου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυς ο Νάννος, στον δρόμο του μαρτυρίου (29 Μαΐου)

http://www.pemptousia.gr/2017/05/ston-dromo-tou-martiriou/


Ήταν 3 Μαΐου του 1802, όταν διαδόθηκε το τραγικό νέο στη Σμύρνη. Ο Ιωάννης τούρκεψε! Κανείς χριστιανός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το δεκαεπτάχρονο αγόρι, ο εργατικός γιος του κυρ Γιαννακού του τσαγκάρη, αλλαξοπίστησε. Κανείς χριστιανός δεν φανταζόταν ότι εκείνη τη μέρα, όταν ο Ιωάννης θα έφευγε για το σπίτι του πλούσιου Τούρκου Αραστά, για να του παραδώσει ένα ζευγάρι παπούτσια, δεν θα γύριζε ποτέ πια πίσω. Ο Ιωάννης δεν λεγόταν πια Ιωάννης, αλλά Μεχμέτ.

Μεγάλος θρήνος απλώθηκε στην οικογένεια του κυρ Γιαννακού. Τα ξαδέρφια του αποφάσισαν να τον διαγράψουν μέσα τους. Όταν τον έβλεπαν στον δρόμο γύριζαν το κεφάλι τους με λύπη. Τι θα μπορούσαν πια να πουν με έναν άνθρωπο που πια δεν γνώριζαν, που τους ήταν πια ξένος;

Όμως αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι ο Ιωάννης είχε πέσει θύμα συνομωσίας. Οι Τούρκοι τον είχαν ξεγελάσει. Αυτός ήταν άλλωστε κι ο λόγος που δεν είχαν αφήσει τον πατέρα του εκείνη τη νύχτα που τούρκεψε να τον δει, παρά τον έδιωξαν με πέτρες και ξύλα.

Όμως ο νέος δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Είχε διαβάσει τους βίους των αγίων, φυλούσε τον χριστιανισμό βαθιά μες στην καρδιά του, έπαιρνε θάρρος από τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Σκεπτόμενος όλα αυτά, πήρε τη γενναία απόφαση. Θα μαρτυρούσε για τον Χριστό.

Πορεύονται στα τυφλά (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/porevonte-sta-tifla/

Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, όχι υλικά πράγματα. Αγάπη και προσευχή. Πρέπει να έχουν Θεό τα παιδιά, αλλιώς πορεύονται στη ζωή τυφλά, σαν τα άλογα ζώα, και έχουν ανάλογες συνέπειες. Να δίνετε Θεό στα παιδιά. Όταν τα παιδιά μετέχουν στα Μυστήρια, το Άγιο Πνεύμα τα φωτίζει παντού.
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

Πώς πέθανε ο σύχρονος Λεωνίδας, Δημήτρης Ίτσιος;

http://www.pemptousia.gr/2017/05/pos-pethane-o-sichronos-leonidas-dimitris-itsios/

Γεώργιος Τάτσιος, Πρόεδρος Συνδέσμου Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη

(προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=158612)

Μια παραλλαγή αυτής της σκηνής του θανάτου του σύχρονου Λεωνίδα, Δημήτρη Ίτσιου, καταγράφηκε πρώτη φορά από τον Ζαλοκώστα το 1944. Σύμφωνα με αυτήν ο Ίτσιος ξεναγείται στο πεδίο της μάχης από έναν Ταγματάρχη και ο διάλογος μεταξύ τους γίνεται μέσω ενός Γερμανού διερμηνέα. Στη συνέχεια ο Ταγματάρχης διατάζει έναν Επιλοχία να δέσει τον Ίτσιο σε ένα δέντρο και τον διερμηνέα να τον τουφεκίσει.

Μια ακόμη εκδοχή για τον θάνατο του Λοχία Ίτσιου παρουσιάζει ο ιστορικός Δρ. Ζιώγας Παναγιώτης στο βιβλίο του «Άνω Πορόια – Γενεαλογίες και Εικόνες» (σελ.426-427), 2005: «Οι Γερμανοί είχαν ήδη κυριεύσει τα γύρω υψώματα και είχαν πια κατηφορήσει στα Άνω Πορόια ως τη Ροδόπολη, όταν οι πολεμιστές αποφάσισαν, μετά από υπόδειξη Αξιωματικού που ήταν ήδη στα χέρια των Γερμανών, να αφήσουν το πολυβολείο και να παραδοθούν. Βγαίνοντας όμως πρώτος ο Ίτσιος, Γερμανοί στρατιώτες, επάνω από το σκέπαστρο του πολυβολείου πυροβόλησαν μόλις πρόβαλε το κεφάλι του Ίτσιου, που γεμάτος αίματα έπεσε αμέσως νεκρός. Τότε σταμάτησαν οι πυροβολισμού, και βγήκαν έξω και οι άλλοι πολεμιστές, ο Γιάννης Κοζάρτσης από τα Άνω Πορόια και ο Βαγγέλης Παπαβασιλείου από το Αμύνταιο Φλώρινας, που άφησαν δραματικές μαρτυρίες για εκείνες τις στιγμές.

Ο πιστός μαθητής Θωμάς

http://www.pemptousia.gr/2017/04/o-pistos-mathitis-thomas/

Ηρακλής Αθ. Φίλιος, Βαλκανιολόγος-θεολόγος

ΘΩΜΑΣ: Ο (Α)ΠΙΣΤΟΣ ΠΙΣΤΟΣ

Ο απόστολος Θωμάς είναι γνωστός για την απιστία του. Μάλλον καλύτερα θα έλεγα για την πίστη του δια της αμφισβητήσεως. Επουδενί η στάση του αυτή μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου, δεν τον χαρακτηρίζει ως άπιστο. Και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με όσους αναζητούν τον Θεό διά των αισθήσεων τους, και οι οποίοι απογοητευόμενοι, Τον αρνούνται.

Αν διαβάσεις κάποιος την υμνογραφία της Κυριακής του Θωμά, θα διαπιστώσει κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Η χρήση του όρου «ἴδω» είναι διάχυτη στα τροπάρια του εσπερινού και του όρθρου της εορτής. Δεν είναι τυχαία μία τέτοια χρήση, καθώς ο Θωμάς ήθελε να δει για να πιστέψει. Έτσι, ομολογώντας ο ίδιος «ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τήν χεῖρά μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω», μας δίνει την εντύπωση ενός ανθρώπου που με τις αισθήσεις του και μόνο θα πίστευε στον αναστημένο Χριστό∙ συγκεκριμένα δια της αφής.

Η θαυμαστή ζωή του μεγαλομάρτυρα αγίου Γεωργίου

http://www.pemptousia.gr/2017/04/i-thavmasti-zoi-tou-megalomartira-agiou-georgiou/

Στην ελληνική παράδοση υπάρχουν πολλές ιστορίες και θρύλοι για τον άγιο Γεώργιο. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο άγιος αυτός, ο μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος, γεννήθηκε στην Καππαδοκία και σε ηλικία δέκα χρονών, εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στην Παλαιστίνη. Εκεί ο Γεώργιος σε ηλικία 18 χρονών, κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και γρήγορα αναδείχθηκαν οι στρατιωτικές του αρετές. Τα αξιώματα που του δόθηκαν είναι πολλά. Έφτασε να γίνει ακόμα και κόμης και να κερδίσει τη συμπάθεια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Τα πολεμικά του κατορθώματα διαδόθηκαν γρήγορα και ίσως έπαιξαν κι αυτά ρόλο στην ενίσχυση κάποιων θρύλων της παράδοσης. Όμως στην εκκλησία μας, κάθε φορά που τιμά τη μνήμη του αγίου Γεωργίου, δεν αναφέρεται σε θρύλους, αλλά στο μαρτυρικό του βίο, στη δύναμη της πίστης του, αλλά και στο θάρρος που ενέπνευσε στις σύγχρονές του και στις μετέπειτα γενιές χριστιανών που έδωσαν τις ζωές τους για τον Χριστό.

Το «Χριστός Ανέστη» όπως ψάλλεται στο Άγιον Όρος (αργό χρωματικό μέλος)

http://www.pemptousia.gr/video/to-christos-anesti-opos-psallete-sto-agion-oros-argo-chromatiko-melos/

Αρχιμ. Παύλος Ιωσηφίδης, Μικραγιαννανίτης

Ο Αρχιμ. Παύλος Μικραγιαννανίτης ψάλει το «Χριστός Ανέστη» σε αργό χρωματικό μέλος, όπως είθισται να ψάλλεται στο Άγιον Όρος.

Υπόδειγμα μετανοίας σε έχομεν, Μαρία Αιγυπτία

http://www.pemptousia.gr/2017/04/ipodigma-metanias-se-echomen-maria-egiptia/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης

Μια εξαίρετη γυναικεία ασκητική μορφή προβάλλει η Μητέρα μας Εκκλησία την Κυριακή Ε΄ των Νηστειών. Αυτή η μορφή είναι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Μια μορφή προς μίμηση, με πολλά διδάγματα που ανακτά ο κάθε χριστιανός αντικρίζοντάς την. Ο βίος της Οσίας διασώθηκε από τον Όσιο Ζωσιμά και καταγράφηκε από τον Άγιο Σωφρόνιο Πατριάρχη Ιεροσολύμων (τιμάται 11 Μαρτίου).

Η Οσία Μαρία έζησε την περίοδο του αυτοκράτορος Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, στην Αίγυπτο. Σε ηλικία δώδεκα ετών άρχισε να ζει άσωτη ζωή, ικανοποιώντας τις ηδονές και απολαύσεις της σαρκός, όπου αυτή η ζωή διήρκεσε για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μέχρι που «ήλθεν εις εαυτόν»[2] να καταλάβει το σφάλμα της. Ζώντας αυτή τη ζωή δεν εισέπραττε χρήματα, απλώς ικανοποιούσε το πάθος της.

Νικηφόρος Θεοτόκης, ένα υπόδειγμα εκκλησιαστικού ήθους

http://www.pemptousia.gr/2017/03/nikiforos-theotokis-ena-ipodigma-ekklisiastikou-ithous/

Νικηφόρος Θεοτόκης (15 Φεβρουαρίου 1731 – 30 Μαρτίου 1800)

Ο Νικηφόρος Θεοτόκης γεννήθηκε στις 15 Φεβρουάριου του έτους 1731 στην πόλη της Κέρκυρας και ονομάστηκε Νικόλαος κατά τη βάπτισή του. Ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Στέφανου και της Αναστασίας Θεοτόκη.

Πρώτος διδάσκαλος του Νικηφόρου υπήρξε ο ιερομόναχος Ιερεμίας Καββαδίας, ένας από τους σημαντικότερους διδασκάλους της Κέρκυρας στην εποχή του, που επέδρασε πολύ στην προσωπικότητα του νεαρού Θεοτόκη και με τον οποίον διατήρησε πνευματικούς δεσμούς.

«Μέσα στις δυσκολίες, στους πειρασμούς υπάρχει η Χάρις του Θεού» (Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου)

http://www.pemptousia.gr/video/mesa-stis-diskolies-stous-pirasmous-iparchi-i-charis-tou-theou/

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός!

http://www.pemptousia.gr/2017/03/cheris-o-zoiforos-stavros/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης

«Σταυρού πρόκειται σήμερον εορτή χορός αγγέλων σκιρτάτω· σταυρού θέατρον έρχεται δήμος βροτών προσκυνείτω· σταυρού το θείον υψούται κράτος πλήθος δαιμόνων φυγαδευέσθω»[1].

Βρισκόμενοι στο μέσον του πελάγου της Νηστείας, η Αγία μας Εκκλησία μας προβάλλει εις προσκύνηση το πανσεβάσμιο Ξύλο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, το νίκος των Βασιλέων και το καύχημα των Ιερέων, όπως τον ονομάζει ο υμνογράφος της Εορτής[2].

Η Εκκλησία καυχάται για τον Τίμιο Σταυρό και βιώνει το μήνυμά του σε κάθε σημείο της Θείας Λατρείας. Σε κάθε ακολουθία, σε ολόκληρη την εκκλησιαστική ζωή είναι διάχυτη η παρουσία του Ξύλου της ζωής.

Πηγή: agkyriaki.gr

40 χρυσά στεφάνια για 40 γενναίες ψυχές

http://www.pemptousia.gr/2017/03/40-chrisa-stefania-gia-40-gennees-psiches/


Είχε έρθει η ώρα. Είχε φτάσει η στιγμή να αποδείξουν τη δύναμη της πίστης τους. Οι σαράντα χριστιανοί στρατιώτες είχαν παρουσιαστεί μπροστά στον έπαρχο της Σεβάστειας Αγρικόλα και περίμεναν υπομονετικά. Ήξεραν ότι ο αυτοκράτορας Λικίνιος ήταν φανατικός εχθρός των χριστιανών κι ότι αυτός είχε διατάξει τον έπαρχο να τους βάλει σε πειρασμό. Όμως οι σαράντα στρατιώτες δε θα λύγιζαν τόσο εύκολα.

Ο Αγρικόλας στην αρχή τους ζήτησε να θυσιάσουν στα είδωλα κι εκείνοι ψύχραιμα αρνήθηκαν.

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

http://www.pemptousia.gr/2017/03/i-efchi-tou-agiou-efrem-tou-sirou/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, Φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ

Κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μία μικρή αλλά σημαντική ευχή δεσπόζει στις ακολουθίες της Αγίας μας Εκκλησίας. Μια ευχή μικρή, αλλά περιεκτική, η οποία δεν απαγγέλλεται απλά, αλλά συνοδεύεται από κινήσεις μετανοίας. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…». Η Ευχή αυτή, σύμφωνα με την Παράδοση, αποδίδεται σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο (28 Ιανουαρίου), τον Άγιο των δακρύων, όπως τον χαρακτηρίζει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Η δομή της ευχής αποτελείται από 3 μέρη. Στο πρώτο μέρος είναι η ικετευτική παράκληση από την απαλλαγή 4 παθών, στο δεύτερο μέρος είναι η ικετευτική παράκληση για την απόκτηση 4 αρετών και στο τρίτο μέρος είναι η συγκεφαλαίωση του ανωτέρου περιεχομένου.

Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Βατοπαίδι

http://www.pemptousia.gr/video/kiriaki-tis-orthodoxias-sto-vatopedi/
Στιγμιότυπα από τη Θεία Λειτουργία και τη λιτανεία των Ιερών Εικόνων την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2017, στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.