1943-44: Βούλγαροι και Γιουγκοσλάβοι εργάζονται πυρετωδώς για την κατασκευή, πέρα από την ψευτομακεδονική εθνότητα και για τη γλώσσα αυτής της "εθνότητας": βασικά βουλγαρική, με την προσθήκη κάποιων σερβικών ιδιωματισμών, αλλά πάντως βαφτισμένη ως "μακεδονική"!
Γιατί όλα αυτά;
Μα γιατί, μετά τη λήξη του β" παγκοσμίου πολέμου, σχεδιαζόταν η λειτουργία αυτόνομου "Μακεδονικού" κράτους.
Όχι όμως αυτό που υπήρξε ως ομόσπονδη δημοκρατία της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το σημερινό δηλαδή κρατίδιο των Σκοπίων.
Αλλά για ένα κράτος το οποίο θα περιλάμβανε, εκτός από τις (γεωγραφικές) περιοχές της Μακεδονίας σε Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ (η τελευταία ως "προίκα" για τον σύντροφο Δημητρόφ της Γ" Διεθνούς").
Ως "ευγενική" παραχώρηση των ΚΚΕ - ΕΑΜ (κυρίαρχων τότε στα ελληνικά βουνά) για την δημιουργία ενός Βαλκανικού Σοσιαλιστικού τόξου (υπό την εποπτεία της μαμάς Μόσχας φυσικά, άλλο αν το 1948 τα έσπασαν Στάλιν και Τίτο).
Το κράτος αυτό θα είχε καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας, εποπτεία από Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, αλλά θα ήταν αρχικά ενταγμένο στην Ενιαία Γιουγκοσλαβία (διαταγή του "πατερούλη" και τα σκυλιά δεμένα).
Όταν θα γινόταν ο "τάφος του μοναρχοφασισμού στην Ελλάδα", όπως έλεγε και ο σύντροφος Ζαχαριάδης, θα γινόταν και η τελική μοιρασιά.
Μοιρασιά όμως μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας!
Που σημαίνει ότι για την Ελλάδα Μακεδονία και Θράκη χάνονταν οριστικά.
Και τα σύνορα της Ελλάδας θα ήταν μέχρι Θεσσαλία, Ήπειρο!
Δηλαδή χειρότερα κι από την περίοδο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων 1912-13!!!!
Είπαμε, προλεταριακός διεθνισμός uber alles, για την τότε ηγεσία του ΚΚΕ.
Αλλά ο σύντροφος Δημητρόφ (πρόεδρος της Γ" Διεθνούς) μια χαρά εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της πατρίδας του της Βουλγαρίας, στην κυβέρνηση της οποίας μεταπολεμικά ήταν υπουργός Εξωτερικών από το 1947 μέχρι τον θάνατό του, το 1951!
Όταν το 1948 ο Τίτο τα έσπασε με τον Στάλιν, το αυτόνομο αυτό κρατίδιο θα το κρατούσε η Γιουγκοσλαβία σαν κληρονομιά (μαζί εννοείται με την Ελληνική Μακεδονία - Η Βουλγαρία επέλεξε την οδό της υποταγής στην μαμά Ρωσία).
Γιατί όλα αυτά;
Μα γιατί, μετά τη λήξη του β" παγκοσμίου πολέμου, σχεδιαζόταν η λειτουργία αυτόνομου "Μακεδονικού" κράτους.
Όχι όμως αυτό που υπήρξε ως ομόσπονδη δημοκρατία της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το σημερινό δηλαδή κρατίδιο των Σκοπίων.
Αλλά για ένα κράτος το οποίο θα περιλάμβανε, εκτός από τις (γεωγραφικές) περιοχές της Μακεδονίας σε Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ (η τελευταία ως "προίκα" για τον σύντροφο Δημητρόφ της Γ" Διεθνούς").
Ως "ευγενική" παραχώρηση των ΚΚΕ - ΕΑΜ (κυρίαρχων τότε στα ελληνικά βουνά) για την δημιουργία ενός Βαλκανικού Σοσιαλιστικού τόξου (υπό την εποπτεία της μαμάς Μόσχας φυσικά, άλλο αν το 1948 τα έσπασαν Στάλιν και Τίτο).
Το κράτος αυτό θα είχε καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας, εποπτεία από Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, αλλά θα ήταν αρχικά ενταγμένο στην Ενιαία Γιουγκοσλαβία (διαταγή του "πατερούλη" και τα σκυλιά δεμένα).
Όταν θα γινόταν ο "τάφος του μοναρχοφασισμού στην Ελλάδα", όπως έλεγε και ο σύντροφος Ζαχαριάδης, θα γινόταν και η τελική μοιρασιά.
Μοιρασιά όμως μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας!
Που σημαίνει ότι για την Ελλάδα Μακεδονία και Θράκη χάνονταν οριστικά.
Και τα σύνορα της Ελλάδας θα ήταν μέχρι Θεσσαλία, Ήπειρο!
Δηλαδή χειρότερα κι από την περίοδο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων 1912-13!!!!
Είπαμε, προλεταριακός διεθνισμός uber alles, για την τότε ηγεσία του ΚΚΕ.
Αλλά ο σύντροφος Δημητρόφ (πρόεδρος της Γ" Διεθνούς) μια χαρά εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της πατρίδας του της Βουλγαρίας, στην κυβέρνηση της οποίας μεταπολεμικά ήταν υπουργός Εξωτερικών από το 1947 μέχρι τον θάνατό του, το 1951!
Όταν το 1948 ο Τίτο τα έσπασε με τον Στάλιν, το αυτόνομο αυτό κρατίδιο θα το κρατούσε η Γιουγκοσλαβία σαν κληρονομιά (μαζί εννοείται με την Ελληνική Μακεδονία - Η Βουλγαρία επέλεξε την οδό της υποταγής στην μαμά Ρωσία).
Γι αυτό και ενώ δήθεν δεν θα δεχόταν αντάρτες του ΔΣΕ του Ζαχαριάδη από το 1948 και μετά, ουδέποτε έκλεισε πραγματικά τα σύνορα (γιατί αλλιώς ο Εμφύλιος θα τερματιζόταν οπωσδήποτε μέσα στο 1948 κι όχι έναν χρόνο μετά με χιλιάδες νεκρούς και από τις δύο πλευρές, ηττημένη όμως την Ελλάδα συνολικά)!
Ο Εμφύλιος όμως έληξε όπως έληξε (με ήττα των δυνάμεων του ΔΣΕ) και ο Τίτο έμεινε με το όνειρο.
Παρέμεινε όμως το καρκίνωμα του ομόσπονδου επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ανεξάρτητου απο το 1991 και μετά ψευτομακεδονικού κρατιδίου των Σκοπίων.
Και είναι έγκλημα καθοσιώσεως και εθνική προδοσία κάθε εκδοχή ονομασίας του με τον ΙΕΡΟ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ όρο Μακεδονία (που ειναι ΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ)!
Ο Εμφύλιος όμως έληξε όπως έληξε (με ήττα των δυνάμεων του ΔΣΕ) και ο Τίτο έμεινε με το όνειρο.
Παρέμεινε όμως το καρκίνωμα του ομόσπονδου επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ανεξάρτητου απο το 1991 και μετά ψευτομακεδονικού κρατιδίου των Σκοπίων.
Και είναι έγκλημα καθοσιώσεως και εθνική προδοσία κάθε εκδοχή ονομασίας του με τον ΙΕΡΟ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ όρο Μακεδονία (που ειναι ΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ)!
Υ.Γ.: Ας ανατρέξει όποιος θέλει στο βιβλίο του Μιχαήλ Σ. Χρυσανθόπουλου: "Οι Ελληνες στη Βόρειο Μακεδονία - Η πορεία του Ελληνισμού στο Κράτος των Σκοπίων", εκδόσεις "Κυρομάνος", 1995.
Περιέχει, όσο λίγα σχετικά βιβλία, συγκλονιστικές πληροφορίες για την ίδρυση, κατασκευή ουσιαστικά, του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων και την εξέλιξη του επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και μετά τη διάλυση αυτής.
Για τον ρόλο του ΚΚΕ και των "αδερφών" Κομμουνιστικών Κομμάτων της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας και των συναφών οργανώσεων που συμμετείχαν στις σχετικές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις.
Περιέχει, όσο λίγα σχετικά βιβλία, συγκλονιστικές πληροφορίες για την ίδρυση, κατασκευή ουσιαστικά, του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων και την εξέλιξη του επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και μετά τη διάλυση αυτής.
Για τον ρόλο του ΚΚΕ και των "αδερφών" Κομμουνιστικών Κομμάτων της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας και των συναφών οργανώσεων που συμμετείχαν στις σχετικές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις.
Μπορεί να το διαβάσει ηλεκτρονικά ή να το "κατεβάσει" σε μορφή .pdf στον υπολογιστή του στην παρακάτω διεύθυνση:
