Ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης αποτελεί το τραγικό θύμα μιας ψυχρής, μεθοδικής και μακροπρόθεσμης στρατηγικής του Τουρκικού Κράτους, της έλλειψης αντίδρασης της Ελλάδος αλλά και την αδιαφορία των χωρών που συνυπέγραψαν το 1923 την Συνθήκη της Λωζάνης (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Σερβία, Ρουμανία).
1.Τὰ μέλη, οἱ φίλοι, οἱ συνεργάτες καὶ οἱ θαυμαστὲς τῶν σκοπῶν, τῶν προοπτικῶν καὶ τῶν δραστηριοτήτων τῶν φορέων μας, Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, «Σωματεῖον οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», καὶ τοῦ Διορθοδόξου Συνδέσμου «ὁ Ἀπόστολος Παῦλος» δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ παραλείψωμε νὰ ἐκφράσωμε τὴν μεγίστη μας θλίψη γιὰ τὴν κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου π. Μητροπολίτου Γλυφάδας κυροῦ Παύλου, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μας γιὰ τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή του ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Κολοκοτρώνη, Καποδίστρια καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
2. Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον ἐπιστηθίους φίλους διὰ τὴν ἄμεση πραγματοποίηση τοῦ μεγαλεπηβόλου μνημείου δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτήρα Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀκόμη καὶ μετὰ τὰ μεσάνυκτα ἐχαίρετο νὰ μᾶς γνωστοποιεῖ εὐχάριστες εἰδήσεις ὑπὲρ τῆς ἀμέσου πραγματοποιήσεως.
