Από το «Επικοινωνώ, άρα υπάρχω» στο «Αυταπατώμαι, άρα υπάρχω!…» - Γεωπολιτικό-οικονομικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου*

Υποθέτω, όχι εγωιστικά αλλά με ευγενική επίκληση της μνήμης των φίλων αναγνωστών και των διαχειριστών-εκδοτών που δυο φορές κάθε εβδομάδα ανέχονται την παρουσία μου εδώ στον αγαπημένο αυτό διαδικτυακό τόπο που με φιλοξενεί, ότι αρκετοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες θα θυμούνται την τηλεοπτική εκπομπή με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Επικοινωνώ, άρα υπάρχω» που έκανα, χωρίς χρηματική αμοιβή, επί μια τριετία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κάθε Σάββατο βράδυ στην ΕΤ-3.

Εκείνο τον τίτλο μετέφερα στο γνωστό βιβλίο μου «Επικοινωνώ άρα υπάρχω: Ηγεσία, Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσεις» που κυκλοφόρησε σε 10 εκδόσεις και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως Πανεπιστημιακό σύγγραμμα σε μαθήματα μάνατζμεντ, επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων.

Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες παρακολουθούμε επί πέντε μέρες να καίγεται και πάλι η αγαπημένη Πατρίδα μας Ελλάδα, από βόρειο-ανατολικά μέχρι νότια, με αρχή την και Εθνικά ευαίσθητη περιοχή του Έβρου, αφού τον Ιούλιο την είδαμε να καίγεται βόρειο-δυτικά από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο…

Και αφού χόρτασα πια με αναφορές στο «Επιτελικό Κράτος» και αναφορές σε συστήματα πρόληψης και έγκαιρης καταστολής πυρκαγιών αποφάσισα να αντικαταστήσω στο σημερινό μου κείμενο το ρήμα «Επικοινωνώ» με το ρήμα «Αυταπατώμαι» αφιερώνοντάς το και στους Πολιτικούς μας Ηγέτες και σε εμάς τον Λαό.

Μας επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Ουκρανίας κ Ζελένσκι ο οποίος ως Ηγέτης της δικής του Πατρίδας και του δικού του Λαού έχει εμπλακεί σε μια πολεμική αναμέτρηση που ήδη κόστισε 500,000 νεκρούς και τραυματίες (και καταστροφές υποδομών ύψους 500 δισ. ευρώ) ενώ ταυτόχρονα επιβάρυνε εμάς τους Ευρωπαίους και άλλους Λαούς πρωτοφανή ακρίβεια ενέργειας και αγαθών και αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας η αγωνία του εάν, πότε και πώς θα τελειώσει αυτός ο «άτυπα» Ρώσο-Νατοϊκός Πόλεμος και εάν θα δούμε και χρήση μικρής κλίμακας πυρηνικών όπλων!...

https://www.cnn.gr/kosmos/story/378138/nyt-500-000-stratiotes-exoun-skotothei-i-travmatistei-apo-tin-enarksi-tou-polemou-stin-oukrania

Επειδή το δράμα των πυρκαγιών δεν το επιτρέπει θα ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη, καθώς τολμώ να τοποθετηθώ με μια ικανή δόση Αριστοφανικού χιούμορ ακριβώς επειδή η πραγματικότητα το απαιτεί. Σίγουρα το δράμα που εξελίσσεται στα οικονομικά δεδομένα της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα μας, που εκπροσωπεί το 2% στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ, δεν μπορεί να θεωρηθεί κεραυνός εν αιθρία!…

Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τόσο γρήγορα, λες και είμαστε φίλες και φίλοι αναγνώστες σε μεταφορική έννοια «χρυσόψαρα», την ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ έλλειψη επιχειρηματικής ηθικής και δεοντολογίας που κατέστρεψαν σε μια βραδιά γίγαντες Αμερικής και Ευρώπης, όπως την Lehman Brothers, την Enron, την Parmalat και αλλά λιγότερο γνωστά τραπεζικά ιδρύματα όταν πριν 15 χρόνια βιώσαμε το οικονομικό δράμα που μας έφερε τελικά στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (International Monetary Fund) και στα επώδυνα «Μνημόνια»» που θα συνεχίσουν να ξεπληρώνουμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας …

Εκείνα τα γεγονότα σηματοδότησαν, όπως φαίνεται, την αρχή μιας νέας περιπέτειας στον κόσμο των χρηματαγορών και όχι απλά και μόνο τον οδυνηρό επίλογο μιας κακόγουστης χίμαιρας που είχε αποδοθεί στην, ακόμη και σήμερα άγνωστη για την κοινή γνώμη, πρακτική της «δημιουργικής λογιστικής».

Αν μας έλεγαν οι κάθε λογής γκουρού της Οικονομίας, των Χρηματιστηρίων και του μάνατζμεντ ότι στην μεταφορική τέλεση του μυστηρίου του γάμου η σύζευξη χαρακτηριζόταν από το μοιραίο πάντρεμα της απληστίας που λίγο πολύ διακατέχει κάθε εαυτόν σεβόμενο παίκτη των απανταχού της γης χρηματιστηριακών αγορών με τη διεγερμένη σε επίπεδα κρεσέντο τάση της ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ με στόχο τον ποθητό ΓΡΗΓΟΡΟ πλουτισμό, τότε θα έπρεπε οι έγκριτοι οικονομικοί συντάκτες και δημοσιογράφοι που είχαν χαιρετίσει και είχαν κοινοποιήσει σε παγκόσμια κλίμακα το γεγονός να μας είχαν ανακοινώσει ταυτόχρονα ότι ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ήταν τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη των μεγάλων διεθνών τραπεζικών οργανισμών και «ιερείς» οι κατέχοντες τους θώκους της εξουσίας πολιτικοί ηγέτες (όπως ο τότε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τσέινι), τότε, πιστέψτε με, θα παραδεχόμουν ότι «ο αρραβώνας της διαπλοκής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και των ΜΜΕ, επιτέλους, ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ με ΓΑΜΟ, αλλά ποιος θα πληρώσει τον «βαρκάρη;»

Το θέτω ευθέως αλλά χωρίς φόβο και πάθος: Είμαστε όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης τόσο επιρρεπείς στο να «Αυταπατώμεθα;» Θα θέσω σε δημόσια συζήτηση το γεγονός ότι δυστυχώς ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας ανάμεσα στους πολλούς που φιλοξενούνται σε Ψυχιατρικά Ιδρύματα «αυταπατώνται» πιστεύοντας και διακηρύσσοντας ότι οι άλλοι είναι ‘τρελοί’ εκτός από τους ίδιους…

Σας θυμίζω το ιστορικό γεγονός, το οποίο όπως κάθε οδυνηρή εμπειρία το «θάψαμε» στο συλλογικό μας υποσυνείδητο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ που συνόδευσε την ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΑΧΥΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ στο Ελληνικό χρηματιστήριο επί Πρωθυπουργίας του κ Σημίτη και των εκσυγχρονιστών του…

Πράξεις που μέχρι χθες ήταν ΤΑΜΠΟΥ και άτομα που γίνονταν αντικείμενα χλευασμού από καθηγητές σχολών διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών και νομικών επιστημών προέκυψαν ως «σωτήρες» κάθε φορά που χρειαζόταν βάναυση κακοποίηση, σε συμβολικό επίπεδο, όχι μόνο προσώπων αλλά και θεσμών προέκυψαν ως «Πολιτικοί Ηγέτες και γκουρού του μάνατζμεντ» επιδεικνύοντας την ικανότητα να διοικούν «σφάζοντας», να αναδεικνύουν το μαύρο ως άσπρο και να επιδαψιλεύει τιμές σε μαζοχιστές που υποκύπτοντας στην αμαρτία της απληστίας καθαγιάζουν «Αυταπατώμενοι» την πορεία στον οικονομικό γκρεμό ως Ηγετικό στυλ και μάνατζμεντ υψηλού επιπέδου…

Κλείνοντας ζητώ και πάλι συγγνώμη και ερωτώ, μήπως τελικά αυτή η διαδικασία της εξαπάτησης των «ερωτικών συντρόφων» ή μάλλον των «οικονομικών συμπαικτών» είναι η τελική είσπραξη της τρέχουσας κακοδαιμονίας εφόσον επήλθε έστω σε συμβολικό επίπεδο η εξίσωση της γεωπολιτικά διεθνούς «συμπαράστασης» με τις επιχειρηματικές και επενδυτικές δραστηριότητες καθώς όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Ανέστη, μας επέβαλαν ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως Υπέρτατες αξίες» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο χώρο όποιος «αυταπατώμενος» δεν το δέχεται πρέπει επιεικώς να χαρακτηρισθεί «αθεράπευτα ρομαντικός» ενώ ουσιαστικά και συμπεριφέρεται και είναι απλούστατα … Βλαξ;

Ανέστη, μας επέβαλαν ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως υπέρτατες αξίες!... (Ψυχοκοινωνικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

«Φίλε Ανέστη, φοβάμαι ότι βρισκόμαστε εμείς οι Έλληνες και η Πατρίδα μας Ελλάδα που, όπως θέλει το λαϊκό ρητό «την πληγώνουμε επειδή την αγαπάμε», στο μάτι ενός επικίνδυνου κυκλώνα που δεν ξεκίνησε εδώ ούτε και τερματίζει εδώ.

Διευρύνοντας την οπτική μας αντίληψη στο Διεθνές στερέωμα, μέσα στη δίνη κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών εξελίξεων και προβληματισμών, μπορούμε εύκολα, δυστυχώς, να διαπιστώσουμε την εμφανή κατάρρευση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς.

Μαίνεται εδώ και 18 μήνες ο αιματηρός και καταστροφικός Ρώσο-Ουκρανικός πόλεμος (κάποιοι πλέον τον χαρακτηρίζουν Ρώσο-Νατοϊκό) που συσσώρευσε τεράστιες οικονομικές δυσκολίες στην Ευρώπη και όχι μόνο, καλπάζει η ακρίβεια σε ενέργεια και τρόφιμα και δεν φαίνεται κάποιο σύντομο τέλος.»

«Δεν θα διαφωνήσω φίλε Γιώργο και μάλιστα θα σου ζητήσω να δημοσιοποιήσεις εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο που σε φιλοξενεί δυο φορές την εβδομάδα, τη δική σου κοινωνικό-ψυχολογική αξιολόγηση των δεδομένων με το δικό σου γνωστό Αριστοφανικό στυλ χωρίς φόβο και πάθος…»

«Ανέστη, άτομα, ομάδες και ολόκληροι Λαοί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια χωρίς τέτοιο προηγούμενο πτώση και απαξίωση κλασικών συστημάτων Αξιών, σχεδόν ανίκανοι να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε την τρέχουσα πραγματικότητα, αμφισβητώντας εκείνους και εκείνες που τοποθετούνται ορθά στην αξιολόγηση του συλλογικού μας χθες και με σαφή την έλλειψη της απαραίτητης επιθυμίας αλλά και ικανότητας να προγραμματίσουμε το αύριο λιγότερο για εμάς και περισσότερο για τα παιδιά μας.»

«Γιώργο θυμάσαι, θυμάμαι και θυμόμαστε εμείς οι χαρακτηριζόμενοι ‘παλιοί’ ή όπως συχνά το θέτεις άνδρες και γυναίκες ‘παλαιάς κοπής’ ότι για εμάς αξία είχαν η ευαισθησία και η ηθική και τότε τους λίγους που δεν τις ενστερνιζόταν χρησιμοποιούσαμε τον όρο ‘κυνικοί’…»

«Ανέστη, δυστυχώς στην εποχή μας πέρα από την πίκρα της διευρυμένης και ουσιαστικά καθολικής απογοήτευσης φαίνεται ότι βιώνουμε ένα πολύ πιο επικίνδυνο ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό συλλογικό συναίσθημα όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά και άλλοι Λαοί της Ευρώπης και της Δύσης που είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ…Βιώνουμε ένα διάχυτο κυνισμό που εκφράζεται μέσα από την απώλεια της ιδεολογίας, με εμφανή απάθεια και άρνηση πίστης σε υψηλά ιδεώδη και αξίες. Οι Λαοί λειτουργούν σήμερα με το αίσθημα της πικρής διαπίστωσης ότι οι Ηγέτες μας και μαζί με αυτούς οι ‘παρατρεχάμενοί’ τους σε τοπικά, εθνικά και περιφερειακά επίπεδα δεν φαίνεται να έχουν ούτε την πρόθεση και το απαιτούμενο σθένος, ούτε την έφεση, ούτε δυστυχώς και την απαραίτητη δυναμική να προχωρήσουν στην πραγμάτωση ενός δημιουργικού οράματος για το μέλλον των παιδιών μας υλοποιώντας σε πραγματικότητα τον μύθο της διαφάνειας και προσχωρώντας στην καθυστερημένη κάθαρση της διαφθοράς και, επιτέλους, τιμωρίας αυτών που μας διέφθειραν για να κατακτήσουν τους θώκους εξουσίας…»

Σου θυμίζω Ανέστη τη φράση του Einstein με την οποία ο μεγάλος επιστήμονας-φιλόσοφος το είχε προσδιορίσει όχι μόνο εύστοχα αλλά και σωστά: «Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από εκείνους που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που τους παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα…»

«Ανέστη, η αίσθηση των Νεοελλήνων αλλά και χωρίς υπερβολές των άλλων Λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. ότι είμαστε πλέον αλλοτριωμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ, ότι απομακρύνθηκαν από εμάς οι πολιτικοί μας Ηγέτες και τα Κόμματα επιβαρύνει με σημαντικό κόστος την προγενέστερη αίσθηση της ψυχοκοινωνικής και πολιτικής μας αλλοτρίωσης (τεράστια ποσοστά πολιτών στην Ελλάδα και διεθνώς θεωρούν διεφθαρμένου τους περισσότερους πολιτικούς).

Χρειαζόμαστε εμείς ως Λαός και μαζί μας ολόκληρη η ανθρωπότητα καθώς βιώνουμε το σήμερα, διδασκόμενοι από το χθες να είμαστε σε θέση να προγραμματίσουμε με ελπίδα το αύριο ξεπερνώντας τα ρεκόρ που σημειώνουμε εμείς οι Έλληνες και η Ανθρωπότητα στα επίπεδα απαισιοδοξίας και την απελπισίας!…

Ανέστη επιτρέψαμε σε αλλόκοτα Κέντρα Εξουσίας να μας επιβάλλουν ως υπέρτατες αξίες το ΧΡΗΜΑ και το ΣΕΞ και θέλω να κάνουμε εσύ, εγώ και όλοι εμείς άνδρες και γυναίκες της ‘παλαιάς κοπής’ ένα ΔΥΝΑΤΟ και ΒΡΟΝΤΕΡΟ κάλεσμα να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να ενεργοποιήσουμε το ξεχασμένο μας φιλότιμο και την αξία της ‘τσίπας’, την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, και το ανεκτίμητο και μοναδικό ρωμαίικο ‘κυμπαριλίκι’ μας…

Φίλε Ανέστη, επίτρεψέ με να προσθέσω ότι χρειαζόμαστε στην Πατρίδα μας Ελλάδα διοικητική οργάνωση εμπλουτισμένη με ανθρωπιστικά συναισθήματα και απαιτείται να θυμηθούμε τις ατομικές και συλλογικές μας ευθύνες απέναντι στην ιστορία μας και συνειδητοποιώντας τες να τις γνωστοποιήσουμε σε φίλους και φίλες και μαζί στα παιδιά μας, στη γενιά που θα μας διαδεχθεί και στη συνέχεια στην Ευρώπη και σε ολάκερη την Υφήλιο…»

Φτάνει πια Ανέστη η πρόστυχη προτροπή να δεχθούμε ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ ως υπέρτατες αξίες…Προτείνω να κάνουμε προσπάθεια να ξαναγίνουμε συγκάτοικοι στις απρόσωπες πολυκατοικίες μας, συνοδοιπόροι στους δύσβατους μεταφορικά δρόμους, συμπολίτες στην κοινωνία που την κατακερματίσαμε με μπλε, πράσινα και πολύχρωμες δήθεν ιδεολογικό-πολιτικές αποχρώσεις, συμπάσχοντες στα ‘ζόρια’ και τις λύπες και συγχαίροντες στις επιτυχίες και τις χαρές του γείτονα.. Πάμε να ξαναγίνουμε συνάνθρωποι!... »

------------------------------------------  

*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Ανέστη, ίσως πρόκειται για περίπτωση «νευρικής ανορεξίας» (Ψυχό-κοινωνικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

Μου τηλεφώνησε από το νησί (ονόματα δεν λέμε) όπου βρίσκεται με την σύζυγό του χθες βράδυ ο Ανέστης για να μου περιγράψει την περίπτωση μιας πολύ αδύνατης κοπέλας η οποία ήταν σε διπλανή τους ξαπλώστρα.

«Τρομάξαμε Γιώργο και οι δυο μας με το θέαμα μιας πολύ συμπαθητικής στο πρόσωπο νέας κοπέλας που κυριολεκτικά είχε κορμί σκέτο πετσί και κόκκαλο. Μας χαμογέλασε αλλά δεν μας μίλησε και δεν μάθαμε εάν ήταν ντόπια ή ξένη. Ήταν, όμως, φοβερό το θέαμα τέτοιου γυναικείου κορμιού. Σε ρωτώ γιατί έχουμε ακούσει και για περίπτωση που λέγεται ‘νευρική ανορεξία’…»

Πυρκαγιές: θα μάθουμε ποτέ τι σημαίνει πρόληψη και τιμωρία; (Επίκαιρο-λακωνικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

 

Ξεκινώ, ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος, ως πατέρας και Έλληνας με μια υπόκλιση στους 2 ηρωικούς πιλότους του Canadair που θυσιάσθηκαν στην ώρα του καθήκοντος και κλείνω με τα από βάθος καρδιάς συλλυπητήριά μου στις προσωπικές τους οικογένειες και, ως πρώην Καθηγητής στις Σχολές Πολέμου, (ΑΣΠ και ΑΔΗΣΠΟ) στη Μεγάλη Οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας.

Οι σημερινές πραγματικότητες έχουν παρελθόν, φίλε Ανέστη.. (Πολιτικό-ακαδημαϊκό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

Πιάσαμε μεγάλη κουβέντα με τον φίλο μου Ανέστη χθες απόγευμα αφού καθίσαμε μέσα στη γνωστή καφετέρια όπου δούλευε καλά το κλιματιστικό εδώ στον πεζόδρομο (ακόμα ΔΕΝ έχω πάρει δημόσια απάντηση από την Δημοτική μας Αρχή και την Αστυνομική Διεύθυνση για τα κυκλοφοριακά χάλια του πεζόδρομου).

Μιλήσαμε για τις πρώτες πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού (δυστυχώς ακόμα δεν μάθαμε το μάθημα μετά από 30 και βάλε χρόνια που καιγόμαστε), μιλήσαμε και για την ανεργία, για το μισό εκατομμύριο Ελλήνων πτυχιούχων επιστημόνων και επαγγελματιών που μετανάστευσαν και για τις δυσοίωνες προοπτικές στις Οικονομίες της Ευρώπης, στον αχαλίνωτο πληθωρισμό και στην ακρίβεια που καλπάζει καθώς συνεχίζεται ο »περίεργος» Ρώσο-Ουκρανικός (κάποιοι λένε ότι είναι Ρώσο-Νατοϊκός) πόλεμος.

Ναυάγιο Πύλου: πάλι βιάστηκε να ενοχοποιήσει την Ελλάδα το BBC!.. (Επικοινωνιακό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

Πόνεσα και εγώ, όπως νομίζω πόνεσε κάθε συνάνθρωπός μου εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, μαθαίνοντας ότι βυθίστηκε νότια της ελληνικής νήσου της Πύλου το πλοίο που μετέφερε λαθρομετανάστες προς την Ιταλία και κόστισε εκατοντάδες αγνοούμενους (που είναι, δυστυχώς, σίγουρα πνιγμένοι).

Δεν θα σταθώ σε εκείνους και σε αυτά που μετουσίωσαν το δράμα σε πολιτική αντιπαράθεση εργαλειοποιώντας τους εκατοντάδες θανάτους ως θέμα επίδειξης «ανθρωπιάς» ή «έλλειψης ανθρωπιάς».

Με αφορμή την «άκομψη» αναφορά σε Καρκινοπαθείς τελικού σταδίου (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

     Δημιουργήθηκε σάλος από τις «άκομψες» δηλώσεις του καθηγητή Ιατρικής, Βουλευτή Ευβοίας της Νέας Δημοκρατίας (2019-2023) κ Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς τελικού σταδίου και την επιβάρυνση που έχει στον Εθνικό προϋπολογισμό υγείας η παροχή υπηρεσιών σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις και είχαν ως αποτέλεσμα να διαγραφεί από τα ψηφοδέλτια του Κόμματος στις εκλογές της 25^ης Ιουνίου.

      Επειδή πολλοί συμπατριώτες μας διανύουν το ‘τελικό στάδιο’ καρκίνου και οι συγγενείς  τους βρίσκονται σε απόγνωση καταθέτω σήμερα στούς ιστότοπους και στα blogs που με φιλοξενούν κάθε εβδομάδα ένα κείμενο (από μία μεγάλου μεγέθους εργασία μου στο θέμα αυτό) και ελπίζω να φανεί χρήσιμο σε οικογένειες που βιώνουν το πρόβλημα.

     Ξεκινώ με την πικρή διαπίστωση ότι καμιά κοινωνία δεν προετοιμάζει τα άτομα για τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του τραγικού ρόλου του καρκινοπαθούς τελικού σταδίου μολονότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες 20-25% Ελλήνων και άλλων Ευρωπαίων θα χάσουμε τη ζωή μας από κάποια ανίατη, μέχρι αυτή τη στιγμή που με διαβάζετε, μορφή καρκίνου.

     Σας πεοσκαλώ να δούμε νοερά σε μια σχηματική παράσταση τους συνανθρώπους μας όλων των ηλικιών που είναι καρκινοπαθείς τελικού σταδίου, τα συγγενικά τους πρόσωπα και μαζί τα μέλη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και βλέπουμε ότι:

– στο κέντρο ομόκεντρων κύκλων βρίσκεται το άτομο, στην περιφέρεια βρίσκονται, ανάλογα με το βαθμό συγγένειας και το βαθμό «ταύτισης» οι συγγενείς και,

– στην ίδια βιωματική θέση με τον καρκινοπαθή, σε μια άλλη σειρά ομόκεντρων κύκλων, βρίσκονται  μέλη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού  που φροντίζουν το άτομο.

     Συγγενείς και ιατρονοσηλευτικό προσωπικό καθημερινά επιστρατεύουν ψυχολογικούς  μηχανισμούς «άμυνας του εγώ»  για τη δική τους ομαλή επιβίωση και διατήρηση ψυχικής ισορροπίας όπως κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας στήριξης των ασθενών.

     Ερευνητικές προσπάθειες έχουν αναδείξει το γεγονός ότι το ίδιο το άτομο από την στιγμή που θα πληροφορηθεί ή θα διαισθανθεί ότι βρίσκεται στο τελικό στάδιο ενός καρκίνου βιώνει τρία επίπεδα συναισθηματικών αντιδράσεων:

     Το πρώτο, είναι σύντομο, χαρακτηρίζεται από σοκ, φόβο και κατάθλιψη. Στη μετωπική αντιπαράθεση με την σκληρή πραγματικότητα ότι «εδώ τελειώνει το ταξίδι» της ζωης, η δημιουργία τέτοιων συναισθηματικών αντιδράσεων είναι εύλογη για κάθε άνθρωπο .

     Στο δεύτερο εναλλάσσονται συναισθήματα άρνησης της πραγματικότητας και θρήνου και μαζί σπασμωδική συμπεριφορά «προγραμματισμού» των τελικών φάσεων της ζωής του ατόμου ή ακόμη και φρενήρης δραστηριοποίηση και ενεργητικότητα  χωρίς όμως ουσιαστικό στόχο ή και νόημα. Ο μηχανισμός άμυνας του «εγώ» όπως  αυτός της άρνησης της πραγματικότητας ενεργοποιείται για να μετριασθεί το σοκ της πιο σκληρής από όλες τις πραγματικότητες που αντιμετωπίζουμε οι άνθρωποι καθημερινά – ότι είμαστε εφήμερα όντα – ότι μας κατατρέχει η άδικη μοίρας που επικεντρώνεται στο δραματικό γεγονός του προσωπικού μας θανάτου.

     Στο τρίτο έρχεται η αποδοχή του επερχόμενου μοιραίου και μαζί μια εμφανής προθυμία και υπακοή του ατόμου στη θεραπευτική αγωγή και στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.      Πολλά άτομα στο στάδιο αυτό συμπεριφέρονται ως «υπάκουα και φρόνιμα παιδιά» μια ιδιότυπη πραγματικότητα που με την ποιητική άδεια της ψυχοδυναμικής ερμηνευτικής ανάλυσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ως έκφραση τελικής ελπίδας ότι «εφόσον είμαστε υπάκουοι ίσως υπάρξει κάποια αμοιβή, γιατί όχι και με την μορφή της σωτηρίας από κάποιο θαυματουργό φάρμακο που μπορεί να προκύψει  την τελευταία στιγμή αποτρέποντας το μοιραίο».  Η ελπίδα, λέμε, πεθαίνει τελευταία….

     Στην διαδικασία αντιμετώπισης του μοιραίου η Dr Kubler-Ross έχει ήδη διαφοροποιήσει τα ακόλουθα πέντε στάδια συναισθηματικών αντιδράσεων των καρκινοπαθών που είναι :

   1] η άρνηση, 2] ο θυμός,  3] η συναλλαγή,  4] η κατάθλιψη και  5] η αποδοχή.

     Τα πέντε στάδια δεν έρχονται πάντοτε και σε όλους με την παραπάνω σειρά ενώ για πολλά άτομα το συναισθηματικό φάσμα έχει και άλλες αντιδράσεις όπως  την απάθεια, τον φόβο, την αιφνίδια διαχυτικότητα και την έκφραση αγάπης προς τους γύρω αλλά και αποκάλυψη εντυπωσιακών και άγνωστων πτυχών της προσωπικότητας του ατόμου όπου συχνά συμβαίνει να πρυτανεύουν και κάποιες ισχυρές δόσεις καλόγουστου χιούμορ.

     Το άγχος του θανάτου φαίνεται να παίρνει τρείς αρκετά σαφείς μορφές στη διάρκεια του τελικού σταδίου της ανίατης ασθένειας που είναι, συγκεκριμένα: η αλλοτρίωση, ο εκμηδενισμός και η αίσθηση της επικινδυνότητας .

     Η αλλοτρίωση χαρακτηρίζεται από συναισθήματα, απομόνωσης, εγκατάλειψης και την αίσθηση ότι η αντικειμενική πραγματικότητα αποσυντίθεται δραματικά άτομο  αλλοτριωμένο αισθάνεται αποξενωμένο και παραπονείται για εγκατάλειψη ακόμη και όταν δίπλα του στο θάλαμο του Νοσοκομείου βρίσκονται συνεχώς συγγενείς του.

     Ο εκμηδενισμός αφορά στο άγχος της ανυπαρξίας καθώς με το θάνατο το άτομο παύει να υπάρχει ανάγεται στο τίποτε. Ο κόσμος, τα πρόσωπα και τα αντικείμενα που στην ολότητά τους συνθέτουν την αντικειμενική πραγματικότητα θα συνεχίσουν να υπάρχουν όταν ο ασθενής του τελικού σταδίου θα πάψει να υπάρχει.

     Η επικινδυνότητα συνδυάζει τα συναισθήματα φόβου και θυμού στην υποκειμενική διαπίστωση του ατόμου πως μολονότι η ζωή του είναι σε άμεσο κίνδυνο αυτό παραμένει ευάλωτο και «αναλώσιμο» χωρίς προστασία ακόμη και από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που είναι ταγμένο να διαφυλάξει, να σώσει ζωές αποτρέποντας με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέτει τον κίνδυνο του θανάτου.

Ο ρόλος της εξειδικευμένης ομάδας στήριξης

     Στο τελικό στάδιο η ομάδα ψυχοκοινωνικής στήριξης των ασθενών και συγγενικών τους προσώπων προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες που αφορούν:

– στο άτομο βοηθώντας το να φτάσει στο τέλος της ζωής του, να αντιμετωπίσει το θάνατό του με μια αίσθηση αξιοπρέπειας. Η αναδρομή στο παρελθόν του ατόμου  βοηθά σε σημαντικό βαθμό όπως επιβεβαιώνουν σχετικές μαρτυρίες.

– στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό καθώς διαπιστωμένα κάποια άτομα της ιατρονοσηλευτικής ομάδας διακατέχονται από συναισθήματα θυμού, ίσως και ανικανότητας, καθώς «χάνουν» τους ασθενείς τους.

     Η ομάδα στήριξης μπορεί να βοηθήσει τα μέλη της ιατρονοσηλευτικής ομάδας προσφέροντας ατομική και ομαδική ψυχολογική υποστήριξη. Είναι γνωστό ότι και «οι θεραπευτές χρειάζονται θεραπευτική στήριξη» σε περιπτώσεις όπου γίνονται εμφανή τα σημάδια του συνδρόμου «burnout» (δηλαδή του «καψίματος» ή εάν προτιμάτε της επαγγελματικής εξουθένωσης των θεραπευτών).

     Ερευνώντας τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του θανάτου βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το γεγονός όταν για οποιονδήποτε ο καρκινοπαθής τελικού σταδίου λόγο δεν πεθάνει «στην ώρα του» τότε μερικοί συγγενείς που βρίσκονται στο στάδιο του πένθους αλλά και κάποια μέλη της ιατρονοσηλευτικής ομάδας δείχνουν συναισθήματα απογοήτευσης ή ακόμη και περίεργου «θυμού» απέναντι στον ασθενή…

–  στους συγγενείς βοηθώντας τους να περάσουν όσο πιο ομαλά γίνεται τα στάδια συναισθηματικής αντίδρασης στο θάνατο που είναι τα ακόλουθα πέντε:

1] η προκαταρκτική θλίψη που έρχεται καθώς ανακοινώνεται στους συγγενείς η ανίατη φύση της ασθένειας του ατόμου μολονότι το τέλος βρίσκεται ακόμη «μακριά»,

2] το πένθος, όπου ο επερχόμενος θάνατος αντιμετωπίζεται αρχικά με  άρνηση, στη συνέχεια με κλάμα. Υπάρχουν και άτομα που δείχνουν στωικότητα στο πένθος αλλά η έλλειψη δακρύων δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως περίπτωση «ψυχρότητας ή αδιαφορίας».

3] Η κατάθλιψη που εμφανίζεται με αποδιοργάνωση της συμπεριφοράς του ατόμου, με αϋπνίες και μείωση κοινωνικών, συναισθηματικών και επαγγελματικών ενδιαφερόντων.

4] Το συναίσθημα της μοναξιάς με όλα όσα φέρνει σε υποκειμενικό επίπεδο έρχεται στους συγγενείς λίγες μέρες ή εβδομάδες μετά τον θάνατο και την ακολουθούν έντονα συναισθήματα εγκατάλειψης, άγχους, απόρριψης και συχνά απόγνωσης.

5]  Η ανακούφιση και ο τερματισμός του πένθους έρχονται αργά στους συγγενείς όπως απαιτεί και η συχνά επαναλαμβανόμενη από συγγενικά πρόσωπα του καρκινοπαθούς τελικού σταδίου επίκληση  που συνοψίζεται στην φράση «ας αναπαύσει ο Θεός τον άνθρωπό μας από το μαρτύριό του…ώστε να αναπαυθούμε και εμείς από τον ψυχικό μας πόνο…»

     Κλείνω υπενθυμίζοντας ότι «κοινή η τύχη και το μέλλον αόρατο…»

-------------------- 

*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπις

τημίου Μακεδονίας

 

«Quo Vadis;» Έλληνες, Ελληνίδες, Ελληνόπουλα και Ανθρωπότητα; Επίκαιρο «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου*

 

Φοβάμαι, και ελπίζω να συμφωνήσετε, ότι βρισκόμαστε Έλληνες, Ελληνίδες και Ελληνόπουλα ως Έθνος στο μάτι ενός πρωτόγνωρου και πολύ επικίνδυνου κυκλώνα.

Άτομα και ομάδες, ένας ολόκληρος Λαός, αντιμετωπίζουμε μια χωρίς προηγούμενο πτώση συστημάτων αξιών, κατανόησης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ορθής αξιολόγησης του χθες και έλλειψης ικανότητας για προγραμματισμό του αύριο…

Η «Εργατική» τον έχασε τον «Παράδεισο», σειρά της «Μεσαίας»!.. (του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου)

 

Τί χάθηκε;

Ο «Παράδεισος» που αναφέρεται στον τίτλο της κλασικής, παγκοσμίου επιτυχίας ιταλικής ταινίας του 1971 «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» (La classe operaia va in paradiso…)

Σας θυμίζω με αφορμή την χθεσινή Πρωτομαγιά, ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ και όχι εορτής, ότι μέχρι και την προτελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη, παρά την τόσο προσδιοριστικά επιτυχημένη άποψη του Μαρξ για «την αυταπάτη της Μεσαίας Τάξης» ότι αποτελεί δυνατή οικονομική οντότητα ικανή να αναστείλει την επέλαση του βάρβαρου Κεφαλαίου με μορφή «άκρατου» φιλελευθερισμού της Αγοράς κατόρθωνε να διεκδικεί επιτυχώς με τους αγώνες της τον συμβολικό «Παράδεισο»…

«ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ» Εκκλησίες, φθίνει η Χριστιανοσύνη στην Ευρώπη!... Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

 

Ξεφεύγω με το σημερινό μου κείμενο από τα εκλογικά, για τα οποία έχω κάνει ήδη «πιπεράτες» παρεμβάσεις που αναρτήθηκαν εδώ στον γνωστό αγαπητό και φιλόξενο χώρο, και καλώ την προσοχή σας στην εξασθένιση της Χριστιανικής πίστης στην Ευρώπη και συγκεκριμένα σε μια «είδηση» που προξενεί λύπη και ταυτόχρονα προβληματισμό:

Διανύουμε ήδη την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα και διαπιστώνεται με αντικειμενικά κριτήρια ότι στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν κυρίαρχη θρησκεία ήταν και παραμένει η Χριστιανική, εδώ και αρκετά χρόνια από την Αγγλία μέχρι την Δανία, αγγελίες με τη λέξη «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» έχουν κρεμαστεί στις εισόδους πολλών Χριστιανικών εκκλησιών που είναι πλέον κενές και αχρησιμοποίητες καθώς εκμηδενίσθηκαν οι αριθμοί των εκκλησιαζομένων και μαζί, φυσικά, τα έσοδα των Ναών!….

Ζητούνται Επιχειρήματα όχι «σκάνδαλα» Χρήματος και Σεξ!... (Λακωνικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Πιπερόπουλου)

 

     Ελπίζω ότι είδατε το πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε εδώ στον αγαπητό χώρο με τίτλο «Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά» με την ημίωρη συνέντευξή μου στο Militaire.gr ήδη αναρτημένη στο You Tube.

     Άρεσαν αυτά που είπα στον παλιό μου συμμαθητή τον Ανέστη (θα το πω και ελπίζω ότι δεν θα μου θυμώσει, μου δήλωσε χθες ότι όπως το πάω θα τον κάνω «βεντέτα» του διαδικτύου) και συμφωνήσαμε ο Ανέστης και εγώ ότι τελικά, σιγά-σιγά και λάου-λάου, επιτρέψαμε σε αλλόκοτα Κέντρα Εξουσίας να μας επιβάλλουν ως υπέρτατες αξίες ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ…

Η επικοινωνιακή διάσταση «διαχείρισης κρίσεων» (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

  

     Ζήσαμε πολλές «κρίσεις» στην Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες όπως πυρκαγιές που κατέκαψαν τον ήδη αποδεκατισμένο δασικό μας πλούτο από την Ηλεία μέχρι την Εύβοια, και άλλες όπως στο Μάτι Αττικής που κόστισαν δεκάδες νεκρούς και αφάνισαν περιουσίες, με πλημύρες που κόστισαν δεκάδες νεκρούς και καταστροφή υποδομών, με σεισμούς, με τη διαπίστωση ότι βρεθήκαμε στα πρόθυρα Εθνικής Πτώχευσης που μας επέβαλαν την υποταγή σε καταστροφικά οικονομικώς Μνημόνια μέχρι την πρωτόγνωρα φονική σε αριθμό θυμάτων σύγκρουση τραίνων στα Τέμπη.

     Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση του σημερινού μου θέματος θα πω χωρίς κανέναν ενδοιασμό ότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι Κυβερνήσεις μας, Μπλε, Πράσινες, Κυανοπράσινες και Πολύχρωμες δεν μπορούν να περηφανευθούν για επιτυχημένη διαχείριση καμιάς από τις κρίσεις που προανέφερα!...

5η Μαρτίου 2023 είδα «όνειρο θερινής νυκτός!...» (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

     «Στη ζωή μου» έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,,»

     Τη φράση αυτή την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε. 

      Βιώναμε δύσκολες μέρες με τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, με τις καλπάζουσες στα ύψη τιμές στην βενζίνη, στο ρεύμα και σε προϊόντα καθημερινής ανάγκης και τα απειλητικά και ξεχασμένα για πολλά χρόνια επίπεδα πληθωρισμού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνώς...

«Λατέρνα, Φτώχεια (σήμερα προτείνω «Τσίπα») και Φιλότιμο» (Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

     Ήταν το 1955, ήμουν μαθητής στο «πρότυπο» τμήμα του Γυμνασίου Αρρένων στη γενέτειρά μου Κατερίνη, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων σε Ευρώπη, Δυτική Γερμανία και Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με μπόλικες σταγόνες συναισθήματος και λυρισμού) με τίτλο:

     «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο»

https://www.youtube.com/watch?v=-38eH3ucOPE&list=RD-38eH3ucOPE

     Η ταινία είχε απρόσμενη επιτυχία και ήταν η πρώτη στην Ελλάδα κινηματογραφική ταινία που έκανε και sequel καθώς η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ την επανάφερε μετά από δύο χρόνια στις κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο:

     «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο».  

ΔΙΑΦΘΟΡΑ: Αφήστε το Ευρωκοινοβούλιο κοιτάξτε την Ελλάδα!...(Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

                                

      Η Βελγική Δικαιοσύνη αποφάσισε χθες τη συνέχιση της προφυλάκισης της Ελληνίδας Ευρωβουλευτού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ Καϊλή αλλά δεν θα αναφερθώ στο σημερινό μου άρθρο στην Ευρωβουλή που ξευτελίζεται με Qatar-Gate και άλλα συναφή. Καλώ την προσοχή σας  στο θέμα της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ που ταλανίζει ασταμάτητα την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση!..  

Ελλάδα: τι ακολουθεί στα ΠΩΛΕΙΤΑΙ; (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

  

     

     Βρισκόμαστε για δέκατη τρίτη, εάν δεν με απατά η μνήμη μου, συνεχή χρονιά υπό 

τον αυστηρό έλεγχο των σύγχρονων «οικονομικό-πολιτικό-κατοχικών-Δομών» που τις

γνωρίσαμε στην Πατρίδα μας αρχικά με την μορφή της «Τρόικας» του Διεθνούς

Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) η οποία, σαν τους 3 Σωματοφύλακες του μεγάλου Γάλλου

συγγραφέα Αλεξάνδρου Ντουμά πατέρα (διότι με το ίδιο όνομα υπήρξε και υιός) ) που

τελικά ήταν 4, έγινε «τετράδα» και τώρα πια μεταμορφώθηκε (είναι εντυπωσιακά πλούσια η

ελληνική γλώσσα όπως και η ελληνική φαντασία μας), σε «Θεσμούς» των Ευρωπαίων και

άλλων ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ μας που αφού ήδη εισέπραξαν δυόμιση φορές όσα τους χρωστούσαμε

συνεχίζουμε να τους χρωστάμε άλλα τόσα,,,

Καμπάνα αφύπνισης η «παιδική βία» στην Ελλάδα… (Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

«Τάραξε» την απορροφημένη στην τηλετύφλωση των Συστημικών ΜΜΕ (Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού) ελληνική κοινή γνώμη το περασμένο Σάββατο 4 Φεβρουαρίου μιλώντας στο MEGA ο ειδικός αστυνομικός αναλυτής κ. Σταύρος Μπαλάσκας αναφέροντας ότι τον τελευταίο χρόνο η ΕΛΑΣ αντιμετώπισε τουλάχιστον 4-5 χιλιάδες περιστατικά «παιδική βίας» στα οποία πρωταγωνιστούν και παιδιά ηλικίας μόλις 10 ετών!...

https://www.megatv.com/2023/02/04/egklimatikotita-sok-apo-tin-ayksisi-ton-symmorion-anilikon/

Τα πολύ συχνά κρούσματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, φόνοι, ληστείες, κλοπές, βιασμοί και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, καταχρήσεις με ναρκωτικά, εκβιασμοί, εκπόρνευση, και ιδιαίτερα κρούσματα «παιδική βίας» και αντιπαράθεσης «συμμοριών» με μαχαίρια αποτελούν πρωτόγνωρες πραγματικότητες για την ελληνική κοινωνία που απαιτούν συστηματική μελέτη.

Διαφθορά και Διαπλοκή: κάνω «κάλεσμα» για Κάθαρση!...(Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

  

     Δεν θα αναφερθώ στο σημερινό μου άρθρο στην Ευρωβουλή που ξευτελίζεται με Qatar-Gate και άλλα απίστευτα οικονομικής κυρίως και μαζί ηθικής φύσεως αλλά στα θέματα ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ που ταλανίζουν επί σειρά ετών την Ελλάδα και την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση και καλώ ΟΛΟΥΣ να φροντίσουμε για Κάθαρση!..  

     Πολλά ειπώθηκαν επί δεκαετίες από Πρωθυπουργούς και Προέδρους Κομμάτων και από επιφανείς πολίτες, αλλά όλοι αναρωτιόμαστε, «Παναγιά μας, Μεγαλόχαρη», αλήθεια τι πέτυχαν μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις και Αντιπολιτεύσεις;

Εάν συνεχίσουμε όπως πάμε, «Άνδρες το…Ζητούμενο!..» (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

                      

     Δύσκολες εποχές για όλους τους Έλληνες οικογενειάρχες, επαγγελματίες, μισθωτούς,  μεροκαματιάρηδες, και χειμώνας με δυσθεώρητες τιμές στην ενέργεια ακόμη πιο δύσκολες για όσους παραμένουν άνεργοι...

     Προσβολές με υπονοούμενα και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, υποκλοπές, «αρπαχτές» και μετά υπεκφυγές, παρεμβάσεις, θεατρινισμοί, παλιμπαιδισμοί, νταηλίκια εκ του ασφαλούς με χέρια υψωμένα σε στυλ ικέτη ή γροθιές σφιγμένες απειλητικά και τελικά «κομψές» είσοδοι στα, και «γενναίες» αποχωρήσεις από, τα ραδιοτηλεοπτικά παλκοσένικα.

     Και οι περιώνυμες κουκούλες να καλύπτουν πρόσωπα διαδηλωτών στους δρόμους και στις πλατείες, στα σουπερμάρκετ, στα Πανεπιστήμια και, συμβολικά, στο διαδίκτυο.

Βιώνουμε μια ιδιόμορφη, σύγχρονης μορφής οικονομική «Κατοχή»!.. (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

 

     Βρισκόμαστε για δωδέκατη, εάν δεν με απατά η μνήμη μου, συνεχή χρονιά υπό τον

έλεγχο των σύγχρονων «οικονομικό-πολιτικό-κατοχικών-Δομών» που τις γνωρίσαμε στην

Πατρίδα μας Ελλάδα αρχικά με την μορφή της «Τρόικας» του Διεθνούς Νομισματικού

Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) η οποία, σαν τους 3 Σωματοφύλακες του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα

Αλεξάνδρου Ντουμά (πατέρα διότι με το ίδιο όνομα υπήρξε και υιός) ) που τελικά ήταν 4,

έγινε «τετράδα»
και τώρα πια μεταμορφώθηκε (είναι εντυπωσιακά πλούσια η ελληνικά

γλώσσα όπως και η ελληνική φαντασία μας, σε «Θεσμούς» των Ευρωπαίων και άλλων

ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ μας που αφού ήδη εισέπραξαν δυόμιση φορές όσα τους χρωστούσαμε τους

χρωστάμε άλλα τόσα,,,