https://www.antinews.gr/48681/politiki/kakektypo-toy-dikaiomatismoy-poy-katatrogei-ta-splachna-tis-dysis-i-n-d-toy-kyrioy-mitsotaki/
Υπάρχουν δύο τρόποι για να αναλύσει κανείς την ιδεολογική μετατόπιση της Ν.Δ., όπως αυτή σφραγίστηκε με τη στάση της σε δύο μείζονα ζητήματα εθνικής ταυτότητας, όπως η καθιέρωση του γάμου των ομοφύλων και η νομιμοποίηση 50.000 παράνομων μεταναστών. Ο πρώτος είναι ο παραδοσιακός: η διαπίστωση ότι, με βάση τις παλιές διαχωριστικές γραμμές, η Ν.Δ. δεν είναι πλέον Δεξιά, αλλά ούτε Κέντρο. Έχει υιοθετήσει την ατζέντα του εν Ελλάδι αριστερού δικαιωματισμού και κινείται αντίθετα στους ιστορικούς πολιτικούς συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Ενώ δηλαδή το εκλογικό σώμα (Ν.Δ. 41% συν 13% των κομμάτων στα δεξιά της, σύνολο 54%) είναι πλειοψηφικώς συντηρητικό για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση, η κυβερνώσα παράταξη κινείται και αναζητεί μέσα στο Κοινοβούλιο συμμαχίες στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση: στα αριστερά της! Ψήφισε τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών μαζί με τον Κασσελάκη, τον Κουτσούμπα, τη Ζωή και τον Ανδρουλάκη! Διαμορφώθηκε δηλαδή μια πρασινοκοκκινομπλέ πλειοψηφία. Πρόκειται καταρχάς για ανεξήγητη ιστορική ανορθογραφία. Αλλού να πηγαίνει η κοινωνία και αλλού το Κοινοβούλιο. Εάν ωστόσο «φύγει» κανείς από αυτή την παραδοσιακή ανάγνωση των πραγμάτων και κοιτάξει προς την Ευρώπη και την Αμερική, θα διαπιστώσει ότι η Ν.Δ. του κυρίου Μητσοτάκη επιχειρεί να μετατραπεί σε ένα κακέκτυπο του δικαιωματισμού που κατατρώγει στα σπλάχνα της Δύσης. Του εισαγόμενου δικαιωματισμού των liberals των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο καπιταλισμός έχει αγκαλιάσει εδώ και καιρό την ατζέντα των μειονοτήτων της Αριστεράς, η οποία ποτέ δεν είχε αξιοσημείωτη επιρροή στις ΗΠΑ, όχι για ηθικούς λόγους, αλλά επειδή η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα καταναλώνει ετησίως περί τα 5 δισ. δολάρια στην αγορά προϊόντων. Είναι η οικονομία, ανόητε! Την έχει επίσης αγκαλιάσει διότι, προσφέροντας απεριόριστα «ορατότητα» και «υπερηφάνεια» στους ΛΟΑΤΚΙ μέσα στους εργασιακούς χώρους, έθεσε στο περιθώριο τα ζητήματα της ανισότητας και της αύξησης του μισθολογικού κόστους.