Το όνειδος των Πρεσπών... επί τον τύπον των ήλων, δια χειρός Ιαπετού:
Κατοχυρώνεται μέ τήν συμφωνία ο ελληνικός πολιτισμός καί η «γλώσσα» (;) τής αρχαίας Μακεδονίας, σύμφωνα μέ τήν συμφωνία τών Πρεσπών καί πρέπει γι' αυτό νά είμαστε ευγνώμονες, όπως οι κυβερνητικοί καί συνοδοιπόροι τους επαίρονται (περιττό νά τονίσω ότι η οποιαδήποτε αμφισβήτηση τής ελληνικότητας τών αρχαίων Μακεδόνων - πού υπήρξε καί εν πολλοίς αναιρέθηκε από τήν σύγχρονη ιστοριογραφία - έχει καταντήσει τραγέλαφος);
Δηλαδή μάς «παραχωρούν» οι βόρειοι γείτονές μας τό αυτονόητο, η αμφισβήτηση τού οποίου -τελικώς- τούς γελειοποίησε διεθνώς.Αλήθεια η διαχρονικότητα τής ελληνικότητας τών μακεδονικών πληθυσμών, μέχρι σήμερα, πού κατοχυρώνεται στήν συμφωνία; Ή θεωρούν οι σύγχρονοι ελλαδίτες «προοδευτικοί» πολιτικοί καί πολίτες ότι είναι αδιάφορο;
Η Μακεδονία δέν είναι «κατεχόμενο» έδαφος από τούς νοτιοελλαδίτες έλληνες (όπως κατά κόρον ισχυρίζονται οι νοτιοσλάβοι καί βουλγαρόφρονες), αλλά συναποτελεί (πληθυσμιακά καί εθνοονοματολογικά) συνιδρυτικό καί αδιαίρετο μέλος τής ελλαδικής επικράτειας, όπως η Πελοπόνησσος, Κρήτη, Θεσσαλία, κ.λ.π.
Οι εισβολές αλλόφυλων εθνών, οι εγκαταστάσεις τους στά ελλαδικά εδάφη (όπως καί στήν Μακεδονία), οι πόλεμοι καί οι αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών (αρχαιόθεν καί διαχρονικά μέχρι καί σήμερα), δέν αλλάζουν τό γεγονός ότι η Μακεδονία (όπως καί άλλες ελλαδικές επικράτειες) διατηρούσαν πάντα καί διαχρονικά έναν ακμαιότατο ελληνικό πληθυσμό καί πολιτισμό, ο οποίος (εντελώς αυτονόητα) υπερασπίζεται τήν ονοματολογική, πολιτισμική καί εθνολογική του παράδοσή του. Τίς ρίζες του.
Μάς ζητούν καί απαιτούν επίμονα νά «μπολιάσουν» τό μακεδονικό δέντρο καί νά δημιουργήσουν ένα καινούργιο υβρίδιο. Νά αποκτήσει καί αυτό ρίζες. Όχι τίς δικές του, αλλά τίς δικές μας. Τίς μακεδονικές.
Νά μάς μείνει τό «παρατσούκλι» καί όχι τό όνομα, όπως πολύ εύστοχα τόνισε στήν ομιλία του στήν Βουλή ο Ζουράρις.
Αυτό αρνούμαι καί δέν θά τό αποδεχθώ ποτέ.
Ώς (Έλληνας αυτονόητα) Μακεδόνας.
Μού ζητούνε εθνολογικά νά αυτοκαταργηθώ.
Λυπάμαι, δέν θά τούς κάνω τήν χάρη.
Δέν τό απαιτώ ώς άτομο, τό απαιτεί η (τουλάχιστον) 3.000 ετών -γνωστή καί παραδωμένη -ιστορία μου.
Πώς νά προδώσω (στό ελάχιστο) 100 παππούδες καί γιαγιάδες;
Δέν τό αντέχει η συνείδησή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου