Περί φοροδιαφυγής…

http://www.antinews.gr/2013/02/06/202874/

Θεωρώ πως η φοροδιαφυγή είναι η απόλυτη ξευτίλα για το ελληνικό κράτος γενικότερα και για τον εκάστοτε ΥΠΟΙΚ ειδικότερα. Μπορεί να μην είναι τόσο τεράστια όσο ορισμένοι ισχυρίζονται αλλά η πάταξή της είναι ίσως το κλειδί, για την ανάκτηση ταυτόχρονα δύο πολύ κρίσιμων πλεονεκτημάτων στην μάχη για την σωτηρία της χώρας: του σεβασμού των εταίρων-δανειστών μας  και του αισθήματος δικαίου της κοινωνίας μας. Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, είναι αδιανόητο οι έχοντες και κατέχοντες «επιτήδειοι» να συμπεριφέρονται φορολογικά ως η χώρα να ήταν υπερπόντιος φορολογικός παράδεισος, την ίδια ώρα που η εφορία προσπαθεί να αποκομίσει «ξύγκι» από τις λυμφατικές μύγες των φτωχών και των μικρομεσαίων φορολογούμενων.

Επί τριάντα συναπτά έτη, η πάταξη της φοροδιαφυγής υπήρξε η προεκλογική σημαία όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν την χώρα και ταυτόχρονα, το Βατερλό όλων των ΥΠΟΙΚ που παρέλασαν από το κτίριο της πλατείας Συντάγματος. Στα λόγια όλοι παίρνανε άριστα, στην πράξη όμως, ολοστρόγγυλα μηδενικά. Έτσι, η φοροδιαφυγή, ενώ αποτέλεσε τον προσφιλέστερο στόχο όλων των πολιτικών, παραμένει ακόμη και σήμερα κοινή επαγγελματική πρακτική, μηχανισμός δημιουργίας αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά, ασφαλές καταφύγιο των πλουσίων, ανάθεμα των μικρομεσαίων, των μισθωτών και των συνταξιούχων, καθημερινή καταισχύνη των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και όνειδος για την χώρα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Στην αρχή, οι όρκοι και οι διαβεβαιώσεις των αυτοχθόνων πολιτικών, είχαν καταφέρει να ξεγελάσουν ακόμη και τις «αλεπούδες» της τρόικας. Γρήγορα όμως κατάλαβαν πως τα έσοδα που προ-υπολόγιζε και προσδοκούσε να εισπράξει το ελληνικό κράτος από την (ούτως ειπείν) πάταξη της φοροδιαφυγής, ήταν στην ουσία εικονικά και ανύπαρκτα. Το μόνο που γνώριζε αυτό το κράτος να παράγει εν αφθονία, ήταν ευνοϊκές ρυθμίσεις, περαιώσεις και φορολογικές αμνηστίες για τους εγχώριους μπαταχτσήδες, όμως ακόμη και αυτές, σπάνια τηρούνταν ώστε να αποφέρουν κάποια επιπλέον έσοδα. Έτσι, πολύ γρήγορα έμαθαν οι υπάλληλοι της τρόικας να μην δίνουν καμιά αξία σε μελλοντικά έσοδα από τον τομέα της φοροδιαφυγής, αρκούμενοι στην «σιγουράντζα» των  περικοπών από μισθούς και συντάξεις, την αύξηση των έμμεσων φόρων, καθώς και την αδιάκριτη επιβολή άδικων χαρατσιών. Και έτσι, οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι και οι συνταξιούχοι έφθασαν σιγά-σιγά στα όριά τους.

Αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί! Η διατήρηση αυτής της κατάστασης θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη. Η φοροδιαφυγή πρέπει να καταπολεμηθεί και μάλιστα σε δύο διαστάσεις. Και αναδρομικά και σε παρόντα χρόνο. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισής της από τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Ο έφορος θα πρέπει να επικεντρωθεί στον προσδιορισμό του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ εισοδήματος του κάθε φορολογουμένου, χωρίς να στηρίζεται σε αποκλειστικά, γελοία, ισοπεδωτικά και ατελέσφορα «αντικειμενικά κριτήρια». Αυτό γίνεται, αρκεί να εφαρμοσθεί το «πόθεν» επάνω στο «έσχες». Αρκεί δηλαδή να προσδιοριστεί με αντικειμενικό τρόπο το τεκμαρτό εισόδημα του φορολογουμένου.

Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει πραγματικότητα, με μεθόδους που εφαρμόζονται κατά κόρον σε άλλα κράτη και μάλιστα μπορεί πολύ εύκολα να γίνει και αναδρομικά, τόσο για όσους εμπλέκονται στις διάφορες λίστες, όσο και για τους άλλους, τους «φοροφυγάδες εσωτερικού» που δηλώνουν επί χρόνια εισοδήματα εργάτη, ενώ οφθαλμοφανώς διάγουν ζωή πριγκίπων και βασιλέων. Ο συμβιβασμός με όλους αυτούς τους «ευγενείς κλέπτες» του δημοσίου πλούτου, μπορεί να γίνει πράξη, αφού πρώτα αποκαλυφθεί το μέγεθος  του κρυμμένου εισοδήματος του καθενός τους και πάντα νομίμως, ανεξαρτήτως ποινικής μεταχείρισης και με ευδιάκριτη ωφέλεια για τον δημόσιο κορβανά.

Μοναδική προϋπόθεση για όλα αυτά, είναι η πολιτική βούληση και ένας απλός και ξεκάθαρος φορολογικός νόμος τον οποίο θα γνωρίζουν καλά και θα εφαρμόζουν αυστηρά οι φοροελεγκτές του Υπουργείου Οικονομικών. Οι εταίροι μας στην Ευρώπη, περιμένουν να «βάλουμε χέρι» στους φοροφυγάδες ως τελευταία απόδειξη πως επιτέλους αυτό το κράτος έχει αρχίζει να σοβαρεύει και να αλλάζει προς το καλύτερο. Η ελληνική κοινωνία αξιώνει δικαιοσύνη στα βάρη, αναλόγως με την φοροδοτική ικανότητα του κάθε πολίτη. Μέχρι πότε η κυβέρνηση και ο ΥΠΟΙΚ θα κάνουν πως δεν ακούν και πως δεν βλέπουν;

Akenaton