O superman Silvio και το 357 Magnum του επιστρέφουν και κάνουν το μαγαζί καλοκαιρινό!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/16697.htm

Για δες καιρό που διάλεξε ο Σίλβιο να επιστρέψει  και να ξεσηκώσει πολιτική θύελλα στην Ιταλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια θύελλα που όπως έγραψε ο Economist το Σαββατοκύριακο, εκδηλώθηκε σε έναν φαινομενικά καθαρό χειμωνιάτικο ουρανό, μέσα σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών. Κι όμως, θα έπρεπε να περιμένουμε αυτές τις εξελίξεις. Εδώ, μια γάτα κολλάς στον τοίχο και βγάζει νύχια. Ολόκληρος Καβαλιέρε να κάτσει να τον χώσουν φυλακή; Και στην τελική ανάλυση, αν πρόκειται να κάνει την επιστροφή του ο Μπερλουσκόνι, γιατί να μην την κάνει στη σωστή χρονική στιγμή; Όταν όλοι θα νομίζουν ότι θα τους έρθει στις 21 Δεκέμβρη από το Μεξικό και ξαφνικά δουν... το πολιτικό τσουνάμι Μπερλουσκόνι να σαρώνει όλη την Ευρωζώνη κατασκευάζοντας την ιταλική μαύρη τρύπα των 1,3 τρις Ευρώ και σπρώχνοντας μέσα της ολόκληρο τον πλανήτη. 

Ο Economist θυμήθηκε λοιπόν ότι, η ιταλική πολιτική είναι ασταθής κι ενώ φαίνεται πως αυτό το γνωρίζουν ακόμη και τα χαλίκια έξω από το Κυρηνάλιο, την ίδια ώρα γίνεται αντιληπτό ότι, οι αγορές το είχαν ξεχάσει.

Και καθώς ο Λαός της Ελευθερίας, το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, απέσυρε την υποστήριξή του προς την κυβέρνηση του Μάριο Μόντι, λίγες μόλις ημέρες αφού τα «σπρεντ» είχαν μειωθεί σε επίπεδα που υποδείκνυαν ότι όλη η πολιτική και οικονομική αναταραχή των δύο τελευταίων ετών ήταν χωρίς νόημα, οι ίδιες αγορές ξαναθυμήθηκαν τις 60 περίπου μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ιταλίας και τα «σπρεντ» ξαναπήραν την ανηφόρα.

Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε όλη την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη παρέπεμπε σε μια χώρα που οδεύει και πάλι προς εκλογές με απρόβλεπτο αποτέλεσμα, ενώ την ίδια ώρα στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες επικρατούσε παράκρουση... Τυχόν αποσταθεροποίηση της Ιταλίας, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της Ευρωζώνης και την κατάρρευση του Παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, λένε οι αναλυτές. Και αντί για τους Μάγια να διαλύσει τον πλανήτη ο Mr Roubigate.

Tα γεγονότα
Η τεχνοκρατική κυβέρνηση του Μάριο Μόντι είχε ως τώρα την υποστήριξη του Λαού της Ελευθερίας, του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και της Ένωσης Κέντρου.

Παρότι ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι δηλώνει ότι θα παραμείνει πιστός στον Μόντι μέχρι τέλους, έχει λόγους να επιθυμεί πρόωρες εκλογές γιατί βλέπει ότι μπορεί και να τις κερδίσει. Το κόμμα του βρίσκεται σε άνοδο και το ποσοστό του υπερβαίνει στις δημοσκοπήσεις το 30%. Οι προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου του στέφθηκαν από επιτυχία. Με λίγη βοήθεια από τους συμμάχους του, το κόμμα μπορεί να επιστρέψει στην εξουσία με άνετη πλειοψηφία και στα δύο σώματα.

Το ερώτημα που θέτει ο Economist είναι γιατί ο Μπερλουσκόνι βιάζεται να γίνουν εκλογές, τις οποίες είναι πολύ πιθανό να κερδίσουν οι αντίπαλοί του; Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα του μόλις 16%, λιγότερο κι από το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο. Όπως όμως υποστηρίζει ο Economist, αυτό που είναι κακό για το "Λαό της Ελευθερίας" δεν είναι κατ' ανάγκη κακό και για τον Μπερλουσκόνι. Το πιο σημαντικό είναι πως, μια πρόωρη αναμέτρηση θα σταματήσει τις προσπάθειες να απαγορευτεί η πολιτική υποψηφιότητα σε όσους έχουν καταδικαστεί για αδικήματα με αποτέλεσμα ο Σ.Μπερλουσκόνι που κρίθηκε πρόσφατα ένοχος για φοροδιαφυγή (αν και είναι πιθανό να ασκήσει έφεση) να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την πρωθυπουργία.

Επίσης, μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση θα στείλει στις καλένδες τα σχέδια για προκριματικές εκλογές που ενδέχεται να δώσουν το «δαχτυλίδι» σε κάποιον άλλο. Θα αναβληθεί, εξάλλου, και η συζήτηση για έναν νέο εκλογικό νόμο. Το σημερινό σύστημα δημιουργεί κοινοβουλευτική αστάθεια και ο Μπερλουσκόνι ενδέχεται να εκτιμά ότι μόνο κερδισμένος βγαίνει από αυτή την αστάθεια.

Είναι σαφές τώρα, λένε αναλυτές ότι, η Ιταλία βαδίζει ολοταχώς προς πρόωρες βουλευτικές εκλογές που μπορεί να προκηρυχθούν για τέλη Φεβρουαρίου ή για τις αρχές Μαρτίου.
Αν οι περισσότεροι βουλευτές του κόμματος Λαός της Ελευθερίας συνεχίζουν να απέχουν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανατρέψουν αναγκαστικά την κυβέρνηση Μόντι. Αν και η κυβέρνηση μπορεί να κερδίσει ψηφοφορίες εμπιστοσύνης και χωρίς τη στήριξή τους, θα είναι εντούτοις ευάλωτη σε επιθέσεις από τη Δεξιά. Επιπλέον, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αριθμητικό. Ο Μόντι μπορεί να μην έχει εκλεγεί, αλλά μέχρι τώρα στηριζόταν στην ψήφο των εκλεγμένων αντιπροσώπων των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων της χώρας. Αυτό τώρα αλλάζει. Και η επικράτηση σε μια ψηφοφορία όπου οι αντιπρόσωποι του ενός από τα δύο κόμματα απέχουν, ισοδυναμεί -τουλάχιστον- με ηθική ήττα. Όχι μόνο του Μόντι, αλλά και της Μέρκελ.
http://www.lykavitos.gr/2012/12/blog-post_4670.html