Μελέτη- σχεδιασμός: CIA - ΚΥΠ - Ιωαννίδης και άλλες ...δημοκρατικές δυνάμεις που θα δείτε παρακάτω
Εκτέλεση - εφαρμογή : Ένα ανδρείκελο ονόματι Σαμψών
"....Τη Δευτέρα, 15 Ιούλη του 1974, γύρω στις 8.15`, από το στρατόπεδο της Κοκκινοτριμιθιάς, άρχισαν να βγαίνουν τανκς με κατευθύνσεις το Προεδρικό Μέγαρο, το κτίριο Τηλεπικοινωνιών και το κτίριο της Αρχιεπισκοπής. Αλλά κανείς από τους κατοίκους που είχαν συνηθίσει τα τανκς στους δρόμους, αφού έβγαιναν καθημερινά σε ασκήσεις, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εξελισσόταν πραξικόπημα.
Κι όμως, τούτη τη φορά τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Δεν πρόλαβαν να κυλήσουν, παρά ελάχιστα λεπτά της ώρας και οι πυροβολισμοί... που ακούγονταν από διάφορα σημεία αναστάτωσαν ολόκληρη την κυπριακή πρωτεύουσα. Εκείνη την ώρα, γύρω στις 8.25' π.μ., ο Μακάριος υποδεχόταν στο Προεδρικό Μέγαρο Ελληνες μαθητές από σχολεία της Αλεξάνδρειας, που, όμως, υποχρεώθηκε να τους εγκαταλείψει άρον - άρον. Πριν καλά - καλά αρχίσει η τελετή υποδοχής, τα άρματα μάχης, που είχαν φτάσει απέξω, άρχισαν να βάλλουν κατά του Προεδρικού Μεγάρου και κάποιος από το προσωπικό, έντρομος, άρχισε να φωνάζει προς τη μεριά του αρχιεπισκόπου: «Μακαριότατε, άρματα επιτίθενται. Είναι για σας. Πρέπει να φύγετε! Να σωθείτε...!» (1).
Εκτός του Προεδρικού Μεγάρου, οι πραξικοπηματίες χτύπησαν επίσης το Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής, το κτίριο των Τηλεπικοινωνιών, το Αρχηγείο της αστυνομίας, το στρατόπεδο του εφεδρικού σώματος που αποτελούνταν από πιστούς οπαδούς του Μακαρίου και, φυσικά, το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), ενώ άνδρες της ΕΛΔΥΚ επιτέθηκαν στον Αερολιμένα της Λευκωσίας. Αν και εκδηλώθηκε σθεναρή αντίσταση, η δύναμη των πραξικοπηματιών ήταν απείρως ισχυρότερη και σε δύο ώρες, περίπου, η Λευκωσία ήταν στα χέρια τους. Ετσι κατά τις 10 π.μ., εν μέσω εμβατηρίων και άλλων ...πατριωτικών ύμνων, μεταδόθηκε η εξής ανακοίνωση:
«Σήμερον την πρωίαν, η Εθνική Φρουρά επενέβη διά να σταματήση τον αδελφοκτόνον πόλεμον. Η Εθνική Φρουρά είναι την στιγμήν αυτήν κυρία της καταστάσεως. Ο Μακάριος είναι νεκρός» (2). Βέβαια, ο Μακάριος είχε διαφύγει, αλλά για την Κύπρο είχε πλέον ανοίξει μια πληγεί που αιμορραγεί ως τα σήμερα.... ( http://www2.rizospastis.gr)
Κι όμως, τούτη τη φορά τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Δεν πρόλαβαν να κυλήσουν, παρά ελάχιστα λεπτά της ώρας και οι πυροβολισμοί... που ακούγονταν από διάφορα σημεία αναστάτωσαν ολόκληρη την κυπριακή πρωτεύουσα. Εκείνη την ώρα, γύρω στις 8.25' π.μ., ο Μακάριος υποδεχόταν στο Προεδρικό Μέγαρο Ελληνες μαθητές από σχολεία της Αλεξάνδρειας, που, όμως, υποχρεώθηκε να τους εγκαταλείψει άρον - άρον. Πριν καλά - καλά αρχίσει η τελετή υποδοχής, τα άρματα μάχης, που είχαν φτάσει απέξω, άρχισαν να βάλλουν κατά του Προεδρικού Μεγάρου και κάποιος από το προσωπικό, έντρομος, άρχισε να φωνάζει προς τη μεριά του αρχιεπισκόπου: «Μακαριότατε, άρματα επιτίθενται. Είναι για σας. Πρέπει να φύγετε! Να σωθείτε...!» (1).
Εκτός του Προεδρικού Μεγάρου, οι πραξικοπηματίες χτύπησαν επίσης το Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής, το κτίριο των Τηλεπικοινωνιών, το Αρχηγείο της αστυνομίας, το στρατόπεδο του εφεδρικού σώματος που αποτελούνταν από πιστούς οπαδούς του Μακαρίου και, φυσικά, το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), ενώ άνδρες της ΕΛΔΥΚ επιτέθηκαν στον Αερολιμένα της Λευκωσίας. Αν και εκδηλώθηκε σθεναρή αντίσταση, η δύναμη των πραξικοπηματιών ήταν απείρως ισχυρότερη και σε δύο ώρες, περίπου, η Λευκωσία ήταν στα χέρια τους. Ετσι κατά τις 10 π.μ., εν μέσω εμβατηρίων και άλλων ...πατριωτικών ύμνων, μεταδόθηκε η εξής ανακοίνωση:
«Σήμερον την πρωίαν, η Εθνική Φρουρά επενέβη διά να σταματήση τον αδελφοκτόνον πόλεμον. Η Εθνική Φρουρά είναι την στιγμήν αυτήν κυρία της καταστάσεως. Ο Μακάριος είναι νεκρός» (2). Βέβαια, ο Μακάριος είχε διαφύγει, αλλά για την Κύπρο είχε πλέον ανοίξει μια πληγεί που αιμορραγεί ως τα σήμερα.... ( http://www2.rizospastis.gr)
...Ο αντιναύαρχος Π. Αραπάκης, στο βιβλίο του, «Το τέλος της σιωπής», εκδόσεις «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α. Α. ΛΙΒΑΝΗ», Αθήνα 2000 αναφέρει:
«Οι σχεδιασμοί των ξένων κέντρων απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση των συμμαχικών συμφερόντων, σε βάρος, στην περίπτωση αυτή, της Ελλάδας και της Κύπρου και υπέρ της Τουρκίας. Η εξόντωση του Μακαρίου απέβλεπε, πέρα από την αποτροπή του κινδύνου "κουβανοποίησης" της Κύπρου και της πρόληψης τριτοκοσμικών ενεργειών του, που θα μπορούσαν να αποβούν σε βάρος του Ισραήλ και των Δυτικών συμμάχων, στη διαμόρφωση συνθηκών ικανών να δικαιολογήσουν τη δημιουργία τουρκικής βάσης στη βόρεια Κύπρο, σύμφωνα με συμμαχική επιδίωξη». Κατά τον Αραπάκη, υπήρχε «μεγάλο σχέδιο της διχοτόμησης για την Κύπρο».
Οι ΗΠΑ επιδίωκαν το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Χωρίς το πρώτο, δε θα ερχόταν η δεύτερη. Και χωρίς τον Αττίλα, δε θα ερχόταν η διχοτόμηση. Τα αποτελέσματα είναι σήμερα παραπάνω από ορατά.
..." (http://www.rizospastis.gr )
Ο ρόλος του Χρήστου Λαμπράκη (ΔΟΛ)
"...Συγκλονιστικά στοιχεία, που μέχρι τώρα αποτελούσαν επτασφράγιστο μυστικό, αποκαλύφθηκαν σε συνεδρίαση της κυπριακής Βουλής και ρίχνουν φως για το πώς οργανώθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Και ποιοι συμμετείχαν στην τελευταία σύσκεψη που έγινε στον Πόρο!
... Πρόκειται για έγγραφα και μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της τότε εποχής.
Ένα από αυτά προκαλεί σοκ. Κατατέθηκε από τον βουλευτή του ΔΗΚΟ Ζαχαρία Κουλία και φέρει τον αποθανόντα εκδότη Χρήστο Λαμπράκη ως έναν από τους συνωμότες του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974 κατά του Προέδρου Μακαρίου, που είχε βέβαια την πλήρη αμερικανική κάλυψη. Στο έγγραφο τονίζεται ότι το πραξικόπημα στηριζόταν σε μια παλιά μελέτη «του φίλου και συνεργάτη του ταξίαρχου Ιωαννίδη, πρώην συνταγματάρχη Αντ. Λέκκα». Το σχέδιο επιχειρούσαν να το προσαρμόσουν στην τότε πραγματικότητα οι εξής:
1. Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης,
2. Ο αντισυνταγματάρχης Μ. Πιληχός, ο οποίος εμφανιζόταν «εις πάσαν περίπτωσιν και ομιλών εξ ονόματος του Αρχηγού (ως έλεγεν υπονοών τον ταξίαρχον Ιωαννίδην)».
3. Ο συνταγματάρχης Κονδύλης.
4. Ο Ανδρέας Ποταμιάνος, εφοπλιστής και φίλος του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα.
5. Ο Χρήστος Λαμπράκης, ιδιοκτήτης και διευθυντής των καθημερινών εφημερίδων των Αθηνών «Βήμα» και «Νέα», «ήτο ο πολιτικός νους του όλου εγχειρήματος, μεμυημένος εις τον εναντίον του Μακαρίου σχεδιασμόν υπό αμφοτέρων των προσωπικών του φίλων Α. Ποταμιάνου και Ι. Σωσσίδη, κυρίως δε του δευτέρου, όστις ήτο και ο διπλωματικός σύμβουλος εις το εγχείρημα Μακαρίου».
6. Ο Ιωάννης Σωσσίδης, ο οποίος «ήτο διπλωμάτης και φοβερός αντιμακαρικός». Σημειώνουμε εδώ ότι ο Σωσσίδης ήταν στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπανδρέου και συμμετείχε στις συνομιλίες της Γενεύης το Καλοκαίρι του 1964 όταν οι Αμερικανοί είχαν καταθέσει τα δύο σχέδια Άτσεσον επί του Κυπριακού. Ο Σωσσίδης θεωρούσε αποκλειστικά υπεύθυνο από τότε τον Μακάριο, επειδή είχε απορρίψει το σχέδιο Άτσεσον 2. Ο μεν Σωσσίδης, όπως και ο Γεώργιος Παπανδρέου, το θεωρούσαν ως μια μορφή Ένωσης με ανταλλάγματα, ο δε Μακάριος ως μορφή διπλής Ένωσης.
7. Ο Παντελής Δημητρίου, ο οποίος «ήτο ο άνθρωπος του Ιωαννίδη εις Κύπρον, ήταν ο άνθρωπος που ελάμβανε τας εντολάς του ταξίαρχου Ιωαννίδη και έδιδε τας οδηγίας εις Κύπρον». Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης κατά το πραξικόπημα.
Στο έγγραφο προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η τελευταία σύσκεψη «εγένετο τρεις ημέρας προ του εγχειρήματος και μετέσχον εις αυτήν άπαντες με συμμετοχή του αφιχθέντος επίσης εν συνεχεία Προέδρου κ. Σαμψών. Αύτη επραγματοποίηθη εις την εν Πόρω πολυτελήν έπαυλιν του κ. Χ. Λαμπράκη, εις την οποίαν αρκετάς φοράς εφιλοξενείτο ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης». " (http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/03/blog-post_6617.html )
Ένα από αυτά προκαλεί σοκ. Κατατέθηκε από τον βουλευτή του ΔΗΚΟ Ζαχαρία Κουλία και φέρει τον αποθανόντα εκδότη Χρήστο Λαμπράκη ως έναν από τους συνωμότες του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974 κατά του Προέδρου Μακαρίου, που είχε βέβαια την πλήρη αμερικανική κάλυψη. Στο έγγραφο τονίζεται ότι το πραξικόπημα στηριζόταν σε μια παλιά μελέτη «του φίλου και συνεργάτη του ταξίαρχου Ιωαννίδη, πρώην συνταγματάρχη Αντ. Λέκκα». Το σχέδιο επιχειρούσαν να το προσαρμόσουν στην τότε πραγματικότητα οι εξής:
1. Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης,
2. Ο αντισυνταγματάρχης Μ. Πιληχός, ο οποίος εμφανιζόταν «εις πάσαν περίπτωσιν και ομιλών εξ ονόματος του Αρχηγού (ως έλεγεν υπονοών τον ταξίαρχον Ιωαννίδην)».
3. Ο συνταγματάρχης Κονδύλης.
4. Ο Ανδρέας Ποταμιάνος, εφοπλιστής και φίλος του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα.
5. Ο Χρήστος Λαμπράκης, ιδιοκτήτης και διευθυντής των καθημερινών εφημερίδων των Αθηνών «Βήμα» και «Νέα», «ήτο ο πολιτικός νους του όλου εγχειρήματος, μεμυημένος εις τον εναντίον του Μακαρίου σχεδιασμόν υπό αμφοτέρων των προσωπικών του φίλων Α. Ποταμιάνου και Ι. Σωσσίδη, κυρίως δε του δευτέρου, όστις ήτο και ο διπλωματικός σύμβουλος εις το εγχείρημα Μακαρίου».
6. Ο Ιωάννης Σωσσίδης, ο οποίος «ήτο διπλωμάτης και φοβερός αντιμακαρικός». Σημειώνουμε εδώ ότι ο Σωσσίδης ήταν στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπανδρέου και συμμετείχε στις συνομιλίες της Γενεύης το Καλοκαίρι του 1964 όταν οι Αμερικανοί είχαν καταθέσει τα δύο σχέδια Άτσεσον επί του Κυπριακού. Ο Σωσσίδης θεωρούσε αποκλειστικά υπεύθυνο από τότε τον Μακάριο, επειδή είχε απορρίψει το σχέδιο Άτσεσον 2. Ο μεν Σωσσίδης, όπως και ο Γεώργιος Παπανδρέου, το θεωρούσαν ως μια μορφή Ένωσης με ανταλλάγματα, ο δε Μακάριος ως μορφή διπλής Ένωσης.
7. Ο Παντελής Δημητρίου, ο οποίος «ήτο ο άνθρωπος του Ιωαννίδη εις Κύπρον, ήταν ο άνθρωπος που ελάμβανε τας εντολάς του ταξίαρχου Ιωαννίδη και έδιδε τας οδηγίας εις Κύπρον». Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης κατά το πραξικόπημα.
Στο έγγραφο προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η τελευταία σύσκεψη «εγένετο τρεις ημέρας προ του εγχειρήματος και μετέσχον εις αυτήν άπαντες με συμμετοχή του αφιχθέντος επίσης εν συνεχεία Προέδρου κ. Σαμψών. Αύτη επραγματοποίηθη εις την εν Πόρω πολυτελήν έπαυλιν του κ. Χ. Λαμπράκη, εις την οποίαν αρκετάς φοράς εφιλοξενείτο ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης». " (http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/03/blog-post_6617.html )
19 Ιουλίου 1974 (4 ημέρες μετά το πραξικόπημα):
Το BBC μεταδίδει ότι σε λιγότερο από 20 ώρες η Τουρκία θα εισβάλει στην Κύπρο.
Στη Μερσίνα, στρατεύματα επιβιβάζονται στα αποβατικά σκάφη. Στη Λευκωσία, η ΤΟΥΡΔΥΚ βρίσκεται σε πλήρη επιφυλακή και ο Ντενκτάς διατάζει το κλείσιμο όλων των διοδίων από και προς τους τουρκοκυπριακούς θύλακες. Ολες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η τουρκική επιδρομή εις βάρος της Κύπρου είναι ζήτημα ωρών. .
...Κι ενώ οι Τούρκοι συνέχιζαν πυρετωδώς την προεργασία τους, στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ) ο Γρηγόριος Μπονάνος καθησύχαζε τους πάντες ότι επρόκειτο για τουρκική άσκηση και ότι δεν υπήρχε κίνδυνος εισβολής. Το ενδιαφέρον παρασκήνιο για το τι είχε συμβεί στο ΑΕΔ τις κρίσιμες εκείνες ώρες αποκαλύπτει ο αρχηγός Ναυτικού του καθεστώτος Ιωαννίδη, Πέτρος Αραπάκης, στο βιβλίο του “Το τέλος της Σιωπής”. (https://vatopaidi.wordpress.com )20 Ιουλίου 1974 (5 ημέρες μετά το πραξικόπημα και 1 ημέρα μετά την "ενημέρωση" απο το BBC):
Εισβολή του τουρκικού στρατού
"...Σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων ..."
Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην πριν του πραξικοπήματος κατάσταση. ( http://el.wikipedia.org/)
Η Εισβολή άρχιζε και ο Μπονάνος (Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδος) έλεγε ότι είναι άσκηση
...Το ενδιαφέρον παρασκήνιο για το τι είχε συμβεί στο ΑΕΔ τις κρίσιμες εκείνες ώρες αποκαλύπτει ο αρχηγός Ναυτικού του καθεστώτος Ιωαννίδη, Πέτρος Αραπάκης, στο βιβλίο του “Το τέλος της Σιωπής”.
Σύμφωνα με κατάθεση του ναυτικού διοικητή Κύπρου, Γεώργιου Παπαγιάννη, την 21.15 ώρα της 19ης Ιουλίου, τα ραντάρ της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου εντόπισαν τον απόπλου έξι τουρκικών πλοίων σε σχηματισμό, να εξέρχονται από το λιμάνι της Μερσίνας και να κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο. Σε 25 λεπτά, στις 21.40, εντοπίστηκαν άλλα 11 πλοία να κατευθύνονται προς το νοτιοδυτικό άκρο της Κύπρου. Ο αντιπλοίαρχος Γεώργιος Παπαγιάννης πηγαίνει στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) και ενημερώνει τον αρχηγό του πραξικοπήματος ταξίαρχο Γεωργίτση για τον απόπλου των σκαφών. Ο Γεωργίτσης επικοινωνεί με την απευθείας τηλεφωνική γραμμή (εγκαταστάθηκε για τις ανάγκες του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου) με το ΑΕΔ. “Εκ του ΑΕΔ του είπον ότι πρόκειται περί ασκήσεως”, αναφέρει ο Παπαγιάννης. Στις 2 π.μ. της 20ής Ιουλίου, τα έξι πλοία που έπλεαν προς την Αμμόχωστο ανέστρεψαν και έπλεαν προς την Τουρκία. Το ΑΕΔ θεωρεί την αλλαγή πορείας ως επιβεβαιωτική ένδειξη ότι επρόκειτο περί ασκήσεως. Στις 4 π.μ., τα υπόλοιπα έντεκα πλοία έφτασαν σε απόσταση 15 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Κερύνειας και στις 4.30 στα δέκα ναυτικά μίλια. Το γεγονός αναφέρεται στο ΑΕΔ. “Αντίδρασις ουδεμία”!
Στις 5 π.μ. η Κύπρος δονείται από τους βομβαρδισμούς και από το γραφείο του αρχηγού ΓΕΕΦ φαίνονται οι αλεξιπτωτιστές που πέφτουν στη Λευκωσία. Στο ΑΕΔ, όπως μαρτυρεί ο αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Νικολόπουλος, όταν ενημερώθηκε ο Μπονάνος για τους βομβαρδισμούς στην Κύπρο έδωσε την εξής απάντηση: “Οι Τούρκοι κτυπούν την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς”!
Αφού είσαστε Ελλάς γιατί σκοτωθήκατε για μια δεκαετία να ανατρέψετε τον Μακάριο με μόνη δικαιολογία ότι το “εθνικόν κέντρο είναι η Αθήνα”; Ο Μπονάνος, από την 1η Ιουνίου, όταν αποφασίστηκε ήδη το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, απέστειλε στους αρχηγούς όλων των κλάδων άκρως απόρρητη -ειδικού χειρισμού- προσωπική διαταγή ότι λόγοι εθνικής πολιτικής επιβάλλουν υποχρέωση αποφυγής σύγκρουσης με την Τουρκία. “Πάσα ενέργεια ή εκδήλωσις έναντι Τουρκίας δέον να αναλαμβάνεται μόνο κατόπιν εγκρίσεως ΑΕΔ”, έλεγε στη διαταγή του. Η χούντα είχε δεσμευτεί ότι δεν θα εμπλακεί σε πολεμική αντιπαράθεση με την Τουρκία. Και ο Μπονάνος τήρησε τη δέσμευση που είχε δώσει στο ακέραιο.
Στις 8.30 το πρωί της 20ής Ιουλίου, τρεις ολόκληρες ώρες μετά την εκδήλωση της τουρκικής επιδρομής κατά της Κύπρου, συνεδρίασε στην Αθήνα το Πολεμικό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο δεν έλαβε καμιά απόφαση να κτυπηθούν οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ούτε με ενισχύσεις από την Ελλάδα ούτε καν από την Εθνική Φρουρά που ήταν ακόμη δεσμευμένη από τη διαταγή Μπονάνου. “Το πολεμικό συμβούλιο δεν ήθελε την προσβολή των εχθρικών στρατευμάτων”, γράφει ο Αραπάκης.
Στο μεταξύ, οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στην Κύπρο ανενόχλητοι με τα όπλα στου ώμους. Η φωτογραφία δημοσιεύεται στον τουρκικό Τύπο και η σκηνή που αποδίδεται στην 20ή Ιουλίου 1974 είναι άκρως αποκαλυπτική. Οι Τούρκοι στρατιώτες κάθονται στην ακτή και ρεμβάζουν τη θάλασσα, ως να πήγαν εκδρομή στο νησί. Οι πραξικοπηματίες φρόντισαν για τον αφοπλισμό του νησιού. Τα πυροβόλα σηκώθηκαν από τον Πενταδάκτυλο και στάλθηκαν στην Πάφο κυνηγώντας τον Μακάριο. Και οι οργανωμένες μονάδες της Εθνικής Φρουράς, αντί να σταλούν στην Κερύνεια να αποκρούσουν την απόβαση τις πρώτες κρίσιμες ώρες που εκδηλώθηκε η εισβολή, διατάχθηκαν να εκκαθαρίσουν τους τουρκοκυπριακούς θυλάκους!
“Αι ενισχύσεις Ναυτικού (υποβρύχια) και Αεροπορίας δεν ενεπλάκησαν εις τον αγώνα της Κύπρου διότι εκρίθη ότι ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΩΝ ΘΑ ΑΠΕΤΕΛΗ ΑΙΤΙΑΝ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ”, δικαιολογείται ο Μπονάνος σε μεταγενέστερη έκθεσή του προς τον Αβέρωφ. Ειδικά για τα υποβρύχια, ο Μπονάνος έγραψε ότι η παρουσία τους στο Αιγαίο ήταν απαραίτητη “όταν εκρίθη ως λίαν πιθανή η σύρραξις μετά της Τουρκίας (…) διά την προστασίαν των νήσων και την προσβολήν της τουρκικής αποβατικής δυνάμεως, η οποία παρέμενεν ανέπαφος εις την Σμύρνην.”
Γι’ αυτή την εθνική προδοσία του 1974 δεν δικάστηκε κανένας, ούτε στην Κύπρο ούτε στην Ελλάδα. Η ηγεσία της χούντας καταδικάστηκε μόνο για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αλλά η 21η Απριλίου δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την κυπριακή τραγωδία.(https://vatopaidi.wordpress.com )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου