https://www.antinews.gr/155097/kosmos/i-omologia-pistis-toy-kerk-ston-christo/
Ένας πατέρας, ένας φαντασμαγορικός debater, ο Τσάρλι Κερκ, βρέθηκε νεκρός από μια σφαίρα μίσους. Μέρα μεσημέρι στις ΗΠΑ, κάποιος αποφάσισε να βάλει τα θεμέλια της αρχής του τέλους της ελευθερίας του λόγου. Σε κάποια από τις συνεντεύξεις του, ο Τσάρλι είχε ρωτηθεί εάν αυτή ήταν η τελευταία του μέρα για ποιον λόγο θα ήθελε να τον θυμούνταν. Η απάντησή του ήταν για το θάρρος του και την πίστη του στον Χριστό. Ομολογία πίστης σε μια κοινωνία όπου ήταν τρέντι η αθεΐα. Ο π. Γεώργιος Σχοινάς σε ομιλία του αναφέρει ότι να είναι κανείς χριστιανός έχει κόστος. Για τον Τσάρλι το κόστος ήταν θανάσιμο. Όμως, για εμάς τους χριστιανούς αυτό δεν είναι το τέλος και αυτό αναπαύει τις ψυχές των εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από όλο τον πλανήτη που παρακολουθούσαν τις συζητήσεις που διεξήγε ο Τσάρλι.
Ο συντηρητικός δημοσιογράφος Τάκερ Κάρλσον είπε ότι στη Δύση οι άνθρωποι χωρίζονται δυστυχώς σε αυτούς που πιστεύουν στον Θεό και σε εκείνους που ναρκισσιστικά πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι ο Θεός. Μια κοινωνία που αποξένωσε τον Θεό θεωρεί ότι το να αντιτίθεται κανείς στην άμβλωση ή να υποστηρίζει κάποιος την πυρηνική οικογένεια λειτουργεί ως αποστέρηση των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας. Δεν είναι έτσι. Στους ανθρώπους που αγαπάς πρέπει να λες την αλήθεια και όχι αυτό που θέλουν να ακούσουν. Και ο Τσάρλι αυτό έπραττε: πήγαινε στα πανεπιστήμια, εκεί που κυριαρχεί η woke ιδεολογία, και δίνοντας τον λόγο σε ιδεολογικούς του αντιπάλους προσπαθούσε να τους πείσει για την ορθότητα των δικών του επιχειρημάτων. Αυτό δεν είναι ή αυτό δεν θα έπρεπε να είναι η δημοκρατία;
Η διαλεκτική, η μέθοδος πολιτισμένης αντιπαράθεσης με επιχειρήματα, με στόχο την εύρεση της αλήθειας, είναι επινόηση των αρχαίων μας προγόνων. Η κουλτούρα της ακύρωσης, αντίθετα, είναι κάτι που εξελίχθηκε σε πρακτική, με αποτέλεσμα πάμπολλοι άνθρωποι να χάσουν τις δουλειές τους, να κανιβαλιστούν, να τοποθετηθούν στο πυρ το εξώτερον. Ο Τσάρλι πίστευε στην ελεύθερη πλατεία διαβούλευσης και, προσπαθώντας να μιλήσει και για την πίστη του στον Χριστό, ήλπιζε ότι εκείνη την ώρα έφερνε τους ανθρώπους κοντά τόσο στις συντηρητικές αξίες όσο και πιο κοντά στον Θεό. Το γεγονός ότι τόσα νεαρά παιδιά στις ηλικίες 15-35 θαύμαζαν τον Τσάρλι προφανώς τον έκανε στόχο. Ο Τσάρλι έφυγε από αυτόν τον μάταιο κόσμο κάνοντας αυτό που λάτρευε: να συζητά με επιχειρήματα. Διεξάγοντας ελεύθερο διάλογο κινδύνευε να προσβάλει κάποιον, αλλά πάντοτε αφήνοντάς τον να μιλήσει, ώστε να ακουστεί το επιχείρημά του. Στην πορεία ανακάλυψης της αλήθειας ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος, να αισθανθεί ο άλλος προσβεβλημένος από το επιχείρημά σου. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος – αυτός είναι ο δρόμος της αρετής και είναι δύσκολος. Αυτό πρέπει να ξαναβρούμε στη Δύση. Αυτό θα ήθελε και ο Τσάρλι. Μυαλό ανοιχτό, αλλά και καρδιά ανοιχτή για τον Χριστό.
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – rkaliviotis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου