Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Με βαθύ αίσθημα ευθύνης και σεβασμού προς την ιστορική αλήθεια και τη μνήμη των εκατομμυρίων συνανθρώπων μας που υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θανάτους από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, σας απευθύνω την παρούσα επιστολή με σκοπό την καθιέρωση Εθνικής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Κομμουνισμού στην Ελλάδα.
Η χώρα μας, ως θεματοφύλακας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλει να εντάξει στη συλλογική της μνήμη τα θύματα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, όπως έχουν πράξει ήδη πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει την 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Ολοκληρωτικών Καθεστώτων (ναζισμού και κομμουνισμού), και χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Λετονία και η Λιθουανία έχουν ήδη καθιερώσει εθνικές ημέρες μνήμης που τιμούν τα θύματα του κομμουνισμού. Η Ελλάδα, η οποία υπέστη ιδιαίτερα σφοδρή βία στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής, έχει ηθικό χρέος να προχωρήσει σε ανάλογη ενέργεια.
Η περίοδος 1943–1944 σημαδεύτηκε από εκτεταμένη “Κόκκινη Βία”, που εκδηλώθηκε από τις θυγατρικές οργανώσεις του ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ, και στράφηκε εναντίον αθώων αμάχων κάθε φύλου και ηλικίας. Σύμφωνα με στοιχεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο αριθμός των θυμάτων μέχρι την 11η Ιανουαρίου 1945 ανέρχεται σε 46.985 νεκρούς, από τους οποίους οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν μαζικά σε περισσότερους από 100 Τόπους Θυσίας ανά την επικράτεια.
Ενδεικτικά αναφέρονται: Φενεός και Στιμάγκα Κορινθίας, Μονή Ορθοκωστάς και Έλωνας Αρκαδίας, Κεφαλόβρυσο Μεσσηνίας, Δίδυμα Αργολίδας, Μονή Τατάρνας Ευρυτανίας, Μυρόφυλλο Τρικάλων, Άνω Κερασιά και Βένετο Πηλίου, Τσουρνάτι και Ανάβρα Όθρυος, Μονή Σπαρμού Ολύμπου, Βερδικούσα Λάρισας, Νταλαμάνι Ηπείρου, Μονή Πέτρας Πιερίας, Αρναία και Γομάτι Χαλκιδικής, Αριδαία Πέλλας, Νικόκλεια και Βροντού Σερρών, Στεφάνη (Κρώρα) Βοιωτίας, Ούλεν και Περιστέρι.
Η καθιέρωση μιας τέτοιας ημέρας δεν αποτελεί πράξη διχασμού, αλλά ιστορική αποκατάσταση και έκφραση σεβασμού προς εκείνους που εκτελέστηκαν εξαιτίας των πεποιθήσεών τους ή απλά επειδή αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στο ΕΑΜ ή τον ΕΛΑΣ. Η καθιέρωση μιας τέτοιας ημέρας, εκτός της απόδοσης ιστορικής δικαίωσης στα θύματα, θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο παιδείας και δημοκρατικής ευαισθητοποίησης για τις νεότερες γενιές μέσω μνήμης και αναστοχασμού. Σημειώνω κάτι που έχει πει ο πολιτικός και ιστορικός ερευνητής Δηήτριος Θεοχαρίδης, στο συγκλονιστικό βιβλίο του «Η Μακεδονία στις Φλόγες»: «Όχι. Δεν πρέπει να λησμονηθούν τα εγκλήματα που διέπραξαν το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Εαν παρ’ ελπίδα γίνει κάτι τέτοιο, η Ελλάς θα ξαναζήσει τον ίδιο εφιάλτη».
Προτείνω ως καταλληλότερη ημερομηνία την 19η Ιουλίου, ημέρα κατά την οποία η τελευταία κουστοδία περίπου 50 ανθρώπων -παιδιά, γυναίκες και άνδρες- οδηγήθηκε από τη Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού, που χρησιμοποιείτο ως τόπος φυλάκισης και βασανιστηρίων, στην κορυφή του βουνού Ντουρντουβάνα, όπου σφαγιάστηκαν άγρια και ρίφθηκαν σε μια βαθιά φυσική καταβόθρα. Ήσαν τα τελευταία από τα εκατοντάδες θύματα σε αυτόν τον Τόπο Θυσίας, γιατί πλησίασε γερμανικός στρατός από την Κόρινθο, που εκτελούσε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή, και οι φρουροί του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ μετακίνησαν μακριά τους εναπομείναντες κρατουμένους, εκτός έξι που λόγω ηλικίς ή βασανιστηρίων δεν ηδύναντο να βαδίσουν, και τους οποίους δολοφόνησαν στο προαύλιο της Μονής.
Με εκτίμηση και πίστη στη σημασία της ιστορικής δικαιοσύνης, σας καλώ να εξετάσετε σοβαρά την πρόταση αυτή και να αναλάβετε πρωτοβουλία για τη θεσμοθέτηση της Εθνικής Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Κομμουνισμού στην Ελλάδα.
Με τιμή,
Ιωάννης Κ. Μπουγάς Στατιστικός, Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου