Όλο το ανθρώπινο γένος, το αιχμάλωτο στα δεσμά της αμαρτίας, στα δεσμά του χρόνου και στα δεσμά του θανάτου, ελευθερώθηκε διά του Χριστού μας, ελευθερώθηκε με την Ανάσταση Του και από τον τόπο της εξορίας του επέστρεψε πάλι στον ποθεινότατο Παράδεισο. Ο άνθρωπος, αιχμάλωτος της φθοράς και του θανάτου έσπασε με τον Αναστημένο Χριστό τα δεσμά της αιχμαλωσίας και ελευθερώθηκε, για να ζήσει αιώνια κοντά Του, το πλάσμα κοντά στον Πλάστη του, το δημιούργημα κοντά στο Δημιουργό του.
Αλλά τι σημαίνει αιχμαλωσία; Σημαίνει ζωή πρόσκαιρη, φθαρτή. Τι σημαίνει Ανάσταση; Σημαίνει αιωνιότητα. Όλοι μας είμαστε αιχμάλωτοι του χρόνου, του πεπερασμένου χρόνου της πρόσκαιρης ζωής μας. Μοιάζουμε με τα πουλιά μέσα στα κλουβιά, που θέλουν τα πετάξουν, αλλά δεν μπορούν, γιατί, ενώ εμπρός τους εκτείνεται ο ανοικτός ορίζοντας, τα γαλανά αιθέρια, οι μπάρες του κλουβιού τους, μέσα στο οποίο είναι κλεισμένα, τους το απαγορεύουν. Έρχεται όμως η Ανάσταση να μας ανοίξει το κλουβί του χρόνου και να μας αφήσει να πετάξουμε ελεύθεροι στην ατελεύτητη αιωνιότητα. Να μας κάνει να νοιώσουμε ότι η ζωή επεκτείνεται και πέραν του τάφου, αφού «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος».