Η παραπληροφόρηση για τις αντιναπολεόντειες και μεταναπολεόντειες συμμαχίες είναι διεθνές φαινόμενο
Στις 26-9-1815 (14 Σεπτεμβρίου με το ορθόδοξο ημερολόγιο) υπεγράφη στο Παρίσι η Συνθήκη της Ιεράς Συμμαχίας από τον ορθόδοξο αυτοκράτορα της Ρωσίας και δυο ρωμαιοκαθολικούς μονάρχες.
Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ; Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης.
Είναι πρόκληση στις μέρες να λέγονται αυτά. Είναι πρόκληση να σηκώνεις κεφάλι στην επιβαλλόμενη μίζερη καθημερινότητα που μας δώρισαν οι τοκογλύφοι και οι Έμποροι των Εθνών, που αναρωτιούνται αν πεθάναμε ακόμα.
Γιατί απέτυχε το σχέδιο της Ουάσινγκτον για τριχοτόμηση της Συρίας
Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται ακόμα τις σκηνές από το τελευταίο ελικόπτερο που απομακρυνόταν από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Σαϊγκόν, το μεσημέρι της 30ής Απριλίου 1975, ενώ την ίδια ώρα έμπαινε στο προαύλιο το πρώτο άρμα των Βορειοβιετναμέζων.
Η νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής και πολύ θρήσκας οικογένειας με πατέρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τη Βάστα, λίγο έξω από τη Μεγαλόπολη.
Από σήμερα, Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017, μετά τα «πανηγύρια» εγκαινίων και «εξαγγελιών» της 82ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, έρχονται ξανά στο προσκήνιο χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.
Ως γνήσιος Αγιορείτης αγαπούσε υπέρμετρα την Παναγία. Όταν ήταν αρχάριος μοναχός επεθύμησε να δει τη μητέρα του, η καρδιά του τού έλεγε: «Να δω τη μητέρα μου και ας πεθάνω». Ανέβηκε στην εκκλησία, στάθηκε απέναντι στην Παναγία του τέμπλου, την Κυρία των Αγγέλων, και είπε: «Παναγία μου, από τότε που ήρθα στο Άγιον Όρος, εσένα έχω μητέρα μου». Τότε έφυγε από την καρδιά του κάθε λογισμός που τον ενοχλούσε μέχρι τότε. Μια άλλη φορά που πονούσε αφόρητα από παροξυσμό του εκζέματος, πήγε στην Παναγία και με απλότητα παιδιού αλλά και παρρησία αγίου της φώναξε δυνατά: «Παναγία μου, τώρα θέλω τον λόγο σου. Τίποτε λιγότερο. Εσύ δεν είπες πως θα είσαι η νοικοκυρά, η οικονόμος και η γιάτρισσά μας; Δεν είπες πως θα μας γιατρεύεις; Να λοιπόν η αρρώστια μου, δος μου τον λόγο ότι θα με γιατρέψεις. Κάνε με καλά, δεν μπορώ πια». Τότε αναλύθηκε σε κλάματα. Όταν έφτασε στο Κελλί του, το έκζεμα είχε φύγει, φώναξε και τους άλλους πατέρες να δουν την θαυματουργική θεραπεία του[3].
Μαρτυρία μοναχής: «Ο πατέρας μας, π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη Ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί πού θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να εγκαταλείψη το χωριό (Κυπερούντα της Κύπρου) ούτε κατά διάνοιαν. Τα χρόνια περνούσαν, και στα 70 του (1989) ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός του πρότεινε να ιερωθή, για να εξυπηρετή ως ιερεύς το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Θήβα.
«Παρά τον πολύν πόθον πού είχε για την ιερωσύνη, λόγω της προχωρημένης ήδη ηλικίας του αμφέβαλλε αν αυτό ήταν το θέλημα του θεού. Ο υιός του π. Μιχαήλ του πρότεινε τότε να το θέσουν υπό την κρίσιν των γερόντων π. Πορφυρίου και π. Ιακώβου και να κάνουν ό,τι αυτοί τους προτείνουν.
Η Μάχη του Μαραθώνα διεξήχθη το 490 π.Χ. ανάμεσα στους Αθηναίους και Πλαταιείς από τη μια πλευρά και τους Πέρσες από την άλλη, στην πεδιάδα του Μαραθώνα της Αττικής.