Τέταρτο γνώρισμα ήταν η δοξολογική υπομονή κατά το μαρτύριο του αίματος η στις θλίψεις, είτε αυτές προέρχονταν από το διάβολο ως άμεσες η έμμεσες μέσω ανθρώπων επιθέσεις, είτε από πολυχρόνιες βασανιστικές αρρώστιες.
Ο σύγχρονός μας άγιος Λουκάς Επίσκοπος Συμφερουπόλεως ο ιατρός και θαυματουργός που διώχθηκε τόσο σκληρά από το αθεϊκό καθεστώς, έφθασε στο σημείο να γράφει· ΄΄αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο καθαρίζει τόσο παράξενα την ψυχή΄΄. Ο Άγιος Πορφύριος που τόσο υπέφερε από τις ασθένειές του, έλεγε· ΄΄ποτέ δεν παρακάλεσα τον Κύριο να μου πάρει τις αρρώστιες μου. Ντρέπομαι να του το ζητήσω΄΄. Τέτοια πνευματική αρχοντιά είχε, που μέσα στον πόνο ήταν ευτυχής και δόξαζε τον Θεό. Και ο Άγιος Παΐσιος είχε πει το συγκλονιστικό, ότι ΄΄ο Θεός κρέμασε τη σωτηρία των ανθρώπων στην υπομονή΄΄. Προς το τέλος δε της ζωής του, υποφέροντας τους φρικτούς πόνους της ανίατης αρρώστιας είπε· ΄΄την ωφέλεια που είδα από την αρρώστια μου, δεν την είδα τόσα χρόνια από την άσκηση΄΄. Και πριν από αυτούς, ο τιμώμενος Άγιός μας είπε εξομολογητικά σε θυγατέρα του πνευματική· ΄΄Εγώ παιδί μου, με την υπομονή τα έβγαλα πέρα τα τόσα σκάνταλα που μου παρουσιαζόντουσαν΄΄.
Πατέρες και αδελφοί,
Αυτά τα βασικά γνωρίσματα μιάς αγίας ζωής, τα είχε πληθωρικά ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, αλλά και πολλά άλλα, ιδιαίτερα, λόγω του τρόπου του προσωπικού του αγώνος και της ιερατικής του ιδιότητος. Ως προς το πρώτο βασικό γνώρισμα· δεν επέτρεπε στον εαυτό του να ξεφύγει από την ακρίβεια της τηρήσεως του ευαγγελικού νόμου.