Η προόρηση του Αγίου Παπά-Παναγή Μπασιά και η θαυματουργή εικόνα!

http://www.pemptousia.gr/2018/11/i-thavmatourgi-ikona-ton-agion-ke-i-proorisi-tou-papa-panagi-basia/

Ο πατέρας μου Μηνάς Κεφαλάς ήταν γιος του Ανδρέα και της Μαριάννας το γένος Κατσαΐτη, και εγεννήθη το έτος …. στο Ληξούρι [της Κεφαλονιάς].

Πατερούλης του ουρανού: Γέροντος Ευσεβίου Βίττη Μνήμη (+4 Νοεμβρίου)

http://www.pemptousia.gr/2018/11/pateroulis-tou-ouranou-gerontos-efseviou-vitti-mnimi/

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Γέροντος Ευσεβίου Βίττη Μνήμη (+4 Νοεμβρίου)

Μια εμπερίστατη νέα, η Β. αναπαυόταν πνευματικά στον Γέροντα και δεχόταν το προιόν όχι μόνο των προσευχών του, αλλά και της υλικής του στηρίξεως. Ο Γέροντας γνώριζε το δυφυές της ανθρωπίνης φύσεως και δεν έμενε σε ευχολόγια. Δεν έλεγε:

-Ύπαγε και εγώ θα προσεύχομαι για σένα.

Τι να την κάνει κανείς μόνο την ευχή, όταν το στομάχι διαμαρτύρεται; Ο Γέροντας όχι μόνο πονούσε για τους ενδεείς, τους εμπερίστατους αδελφούς μας, αλλά μεριμνούσε και για την ικανοποίηση των υλικών τους αναγκών. Ήταν πραγματικός πατέρας.

Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης (1901 - 4 Νοεμβρίου 1959)

http://www.pemptousia.gr/2018/11/osios-georgios-o-karslidis/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης [1] (4 Νοεμβρίου)

Γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του αγιότεκνου Πόντου [2] «Αργυρουπόλεως γόνον του Πόντου βλάστημα… »[3]. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αθανάσιος. Από πολύ μικρός που ήταν, βρέφος ακόμη, γνωρίζει την ορφάνια. Την ανατροφή του την ανέλαβε η γιαγιά του. Ο μεγάλος αδελφός του αγίου τον έστελνε να βόσκει πρόβατα και, παρά τη θλίψη της γιαγιάς, τον μάλωνε και τον έδερνε. Με αυτή την ευλαβέστατη γιαγιά του ο Αθανάσιος επισκέπτεται για πρώτη φορά την Μονή της Παναγίας του Σουμελά. Η γιαγιά του όμως σε λίγο κοιμήθηκε όταν ήταν μόλις επτά χρονών, αφήνοντας του πολύτιμη κληρονομιά μαζί με τη θεοσέβεια και μία φιλντισένια εικόνα της Παναγίας – σε μορφή επιστήθιου εγκολπίου – την οποία έφερε πάντα πάνω του. Τότε μια γειτόνισσα πήρε υπό την προστασία της τη μικρή αδελφή του αγίου, την Άννα, και την αρραβώνιασε με τον καλό και τίμιο γιο της, με σκοπό να την παντρευτεί όταν θα γινόταν δεκατεσσάρων ετών (συνηθισμένη ηλικία γάμου των κοριτσιών για εκείνη την εποχή). Η Άννα όμως κοιμήθηκε σε μικρή ηλικία, και τρία χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι είναι αγία. [4] Άρχισαν να βλέπουν κάθε βράδυ ένα φως να βγαίνει από τον τάφο της. Άνοιξαν τον τάφο και είδαν ότι η καρδιά και το δεξί χέρι της μικρής Άννας ήταν άφθαρτα [5].

Μια βρετανική συγκλονιστική μαρτυρία για το θαύμα της Παναγίας το 1940

http://www.pemptousia.gr/2018/10/mia-vretaniki-martiria-gia-to-thavma-ti/
Μερόπη Σπυροπούλου, Ομότ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Η υπερφυσική βοήθεια(Michael Palairet, Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα την εποχή του πολέμου του 1940) «Νο 306Από τη Βρετανική ΠρεσβείαΑΘΗΝΑΙ Δεκέμβριος 9, 1940Κύριέ μου,        Εις την επιστολήν μου Νο 293 της 23^ης  Νοεμβρίου, ανέφερα την ευρέως παραδεχομένην πίστιν εδώ ότι ο ελληνικός· στρατός απολαμβάνει της ιδιαιτέρας προστασίας της Παναγίας της Τήνου και ότι οι νίκες του, οι οποίες δύνανται ασφαλώς να ονομαστούν θαυματουργικές, οφείλονται εις την επέμβασίν της.

Ο άγιος Πορφύριος μιλά για το χάρισμα της διόρασής του

http://www.pemptousia.gr/2018/10/o-agios-porfirios-mila-gia-to-charisma-tis-diorasis-tou/

[Διήγηση αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη]:

– Τώρα θα σου πω κάτι που θα είναι εις βάρος μου, γιατί μετά θα με παιδεύεις με τις ερωτήσεις σου. Της είπε μια φορά. Θα σου πω όμως.

Το Χριστό ή το Χριστιανισμό; (π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)

http://www.pemptousia.gr/2018/10/to-christo-i-to-christianismo/

«Για τους πρώτους Χριστιανούς, το σώμα του Χριστού βρισκόταν πάνω στην αγία τράπεζα επειδή αυτός ήταν ανάμεσα τους. Για τους σύγχρονους Χριστιανούς, ο Χριστός βρίσκεται εδώ επειδή το σώμα του βρίσκεται πάνω στην αγία τράπεζα. Φαίνεται σαν κάτι το ανάλογο, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς και σε μας. Γι’ αυτούς τα πάντα βρίσκονται στη γνώση του Χριστού, στην αγάπη γι’ αυτόν. Για μας, όλα βρίσκονται στην επιθυμία μας να φωτιστούμε. Οι πρώτοι Χριστιανοί προσήρχοντο στη θεία κοινωνία για ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό, ενώ τώρα ο Χριστός δεν είναι ο μοναδικός λόγος συμμετοχής στη θεία Κοινωνία». Η πιο πάνω διαπίστωση είναι του π. Αλέξανδρου Σμέμαν, καταγραμμένη στο Ημερολόγιό του. Φαντάζει κάπως συγχυσμένη και υπερβολική. Η προσεκτική όμως μελέτη θα δείξει πόσο ξεκάθαρη και πραγματική είναι.

Μεγαλώνουμε με την προτροπή ν’ ακολουθήσουμε κάποιες εντολές, νόμους, αξίες ή κανόνες που θα μας κάνουν να είμαστε καλοί πολίτες, ηθικοί, ή ακόμα, καλοί χριστιανοί. Οδηγούμαστε, δηλαδή, ανεπαίσθητα στην προσκόλληση σε μιας ιδεολογίας.

«Όταν τα μικρά δεν φυλάττωμεν, πως ημπορούμεν να φυλάξωμεν τα μεγάλα;»

http://www.pemptousia.gr/2018/10/otan-ta-mikra-den-filattomen-pos-imporoumen-na-filaxomen-ta-megala/

Ιεροδιάκονος π. Φιλάρετος, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων

O συναξαριστής πολλές φορές προβάλλει πρότυπα υπακοής σ’ εκείνη την πρώτη εντολή του Θεού στους πρωτοπλάστους, δηλαδή την νηστεία, μεταξύ αυτών και ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, τον Άγιο Ιωάννη τον Μονεβασσιώτη, ο οποίος τηρώντας την νηστεία, ένα απ’ εκείνα τα «μικρά» όπως την χαρακτήρισε αξιώθηκε να γίνει ουρανοπολίτης και να βρεθεί εκ δεξιών του Δεσπότου Χριστού.

Άγιος Πορφύριος, Βλέπει έναν άγιο που θα αποκαλυφθεί μετά 100 χρόνια!

http://www.pemptousia.gr/2018/10/agios-porfirios-vlepi-enan-agio-pou-tha-apokalifthi-meta-100-chronia/

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.

Άλλη φορά πήγαμε με τον Άγιο [άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη] στα μέρη της Βοιωτίας. Ήταν μαζί μας και η ανιψιά του η Ελένη. Καθίσαμε για λίγο κάπου και μετά μας έδειξε την κατεύθυνση που ήθελε να πάρουμε.
Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια.

Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος.
– Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ.
Καθώς βαδίζαμε μας είπε:
– Θέλω να πάμε, γιατί κάτι άγιο με τραβάει.
Φτάσαμε στο μέρος που ήθελε ο Γέροντας. Εγώ ήμουν δίπλα του, στ’ αριστερά του. Άρχισε να εξετάζει το μέρος, όπως κατάλαβα, με την διόραση.

Η πίστη και ο Τίμιος Σταυρός ανάστησαν ένα παιδί!

http://www.pemptousia.gr/2018/10/i-pisti-ke-o-timios-stavros-anastisan-ena-pedi/

Τίμιο Ξύλο το οποίο φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Μια ηλιόλουστη μέρα, αφού τέλειωσε τις δουλειές του σπιτιού κι ετοίμασε το φαγητό μετέφερε τη μηχανή της [η Στυλιανή Χατζήνα, αργότερα Μοναχή Φιλοθέη 1897-1975] στην ταράτσα του σπιτιού για να γαζώσει.
Από κοντά είχε το αγοράκι της, τον Σταύρο που θα ήταν περίπου 20 μηνών.

Το παιδάκι έπαιζε γύρω από την καπνοδόχο, αλλά σε μια στιγμή παραπάτησε κι όπως η ταράτσα δεν είχε στηθαίο, έπεσε από ύψος τριάμισι περίπου μέτρων και χτύπησε θανάσιμα σε ένα πελέκι.
Αλλόφρων έτρεξε κοντά του η έρμη μάνα. Τι να δει; Το αγοράκι της αιμορραγούσε εκεί στο χώμα από στόμα, μύτη, αυτιά, χωρίς να αναπνέει, χωρίς σημάδια ζωής.

Άφωνη παρακολουθούσε η κ. Στυλιανή.

Οι προσευχές των παιδιών μπορούν να κάνουν θαύματα! (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

http://www.pemptousia.gr/2018/09/i-prosefches-ton-pedion-boroun-na-kanoun-thavmata/

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

[Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης]: Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούν να γίνουν θαύματα. Ό,τι ζητούν από τον Θεό τους το δίνει, γιατί έχουν αθωότητα και ο Θεός ακούει την καθαρή προσευχή τους.
Θυμάμαι, μια φορά που οι γονείς μας είχαν πάει στο χωράφι, με είχαν αφήσει στο σπίτι με τα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άρχισε καταρρακτώδης βροχή.
– Τι θα κάνουν τώρα οι γονείς μας, είπαμε. Πώς θα έρθουν στο σπίτι;
Τα δυο μικρά άρχισαν να κλαίνε.
– Ελάτε, τους είπα, θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να σταματήσει την βροχή.
Γονατίσαμε και τα τρία μπροστά στο εικονοστάσι και προσευχηθήκαμε. Σε λίγα λεπτά η βροχή σταμάτησε.
Οι γονείς πρέπει να βοηθούν με διάκριση τα παιδιά από μικρά να πλησιάσουν τον Χριστό και να ζήσουν από μικρά τις ανώτερες χαρές, τις πνευματικές. Όταν αρχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο, πρέπει σιγά-σιγά να τα μάθουν να μελετούν κάποιο πνευματικό βιβλίο και να τα βοηθούν να ζουν πνευματικά.

Παιδιά μου αυτό είναι απλό πράγμα! Θαυμαστό περιστατικό με τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη

http://www.pemptousia.gr/2018/09/pedia-mou-afto-ine-aplo-pragma/

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης (1920-1991).

[Ο όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης] έφτασε στη Μονή [Οσίου Δαβίδ του Γέροντος] κουρασμένος… []
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να βγάλει το ράσο του και του χτύπησαν την πόρτα.
Οι γονείς ενός πεντάχρονου χαριτωμένου παιδιού. Το παιδάκι δεν μιλούσε.
Το πήγανε πρώτα στη Ρωσία και τώρα γυρίζανε από την Αμερική, χωρίς αποτέλεσμα. Τα εξήγησαν όλα στον π. Ιάκωβο και τον παρακάλεσαν.

Εκείνος χωρίς έκπληξη και στενοχώρια τους είπε:
– Παιδιά μου, αυτό είναι απλό πράγμα. Θα πάμε κάτω (στο ναό), θα κάνετε την προσευχή σας, θα προσευχηθώ και γω. Και το παιδί μιλήσει.

Μια αρχαία συγκλονιστική μαρτυρία για την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

http://www.pemptousia.gr/2018/09/mia-archea-martiria-gia-tin-eorti-tis-i/

Ο επόμενος λόγος του αγίου Σωφρονίου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και στην Αγίαν Ανάσταση αποτελεί μίαν αρχαία και αυθεντική μαρτυρία περί της πρωίμου τιμής του Τιμίου Σταυρού και της εορτής της Υψώσεώς του, όταν ακόμη ο έν λόγω εορτασμός ήταν άρρηκτα ενωμένος με την επέτειο των Εγκαινίων του Ναού τής Αναστάσεως και κατ’ ουσία δεν αποτελούσε παρά μόνο τη δεύτερη ημέρα τής μεγάλης εκείνης πανηγύρεως. Το περιεχόμενο του λόγου ταιριάζει ιδιαίτερα στις 13 Σεπτεμβρίου, παραμονή της εορτής της Υψώσεως.

Η ατμόσφαιρα που εκφωνήθηκε ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη από συγκίνηση λόγω των προηγηθέντων δραματικών γεγονότων: Πριν από είκοσι περίπου χρόνια (το 614 μ.Χ.) οι Πέρσες είχαν κυριεύσει την ιερή Πόλη επιφέροντας διπλή την καταστροφή. Κατεδάφισαν το Ναό της Αναστάσεως, ο οποίος είχε ιδρυθεί από το Μ. Κωνσταντίνο, και απήγαγαν τον Τίμιο Σταυρό. Αλλ’ ο μεν Ναός ανεγέρθηκε εκ νέου από τον άγιο Μόδεστο το 626 μ.Χ., τον δε Τίμιο Σταυρό επανέφερε ο στρατηλάτης αυτοκράτορας Ηράκλειος το 628 μ.Χ., ο οποίος και τον ύψωσε ξανά στις 14 Σεπτεμβρίου. Έτσι πήρε η εορτή νέα δόξα και με την πάροδο του χρόνου έγινε αυτοτελής και ανεξάρτητη από εκείνη της εορτής των Εγκαινίων του Ναού.

Τα επόμενα χρόνια, περί το 634 μ.Χ., εκφωνήθηκε ο παρακάτω λόγος του αγίου Σωφρονίου, γεμάτος από πηγαίο αυθορμητισμό και ευφροσύνη. Η ζωντανή αυτή μαρτυρία για τον επισημότατο εορτασμό της Υψώσεως είναι ταυτόχρονα και τραγική, εάν αναλογισθούμε ότι μετά δύο ή τρία χρόνια (το 637 μ.Χ.) τα Ιεροσόλυμα θα πέσουν και πάλιν σε βάρβαρα χέρια, αυτήν τη φοράν των Αράβων.

Ιω. μ.

Μια αρχαία συγκλονιστική μαρτυρία για την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

http://www.pemptousia.gr/2018/09/mia-archea-martiria-gia-tin-eorti-tis-i/

Ο επόμενος λόγος του αγίου Σωφρονίου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και στην Αγίαν Ανάσταση αποτελεί μίαν αρχαία και αυθεντική μαρτυρία περί της πρωίμου τιμής του Τιμίου Σταυρού και της εορτής της Υψώσεώς του, όταν ακόμη ο έν λόγω εορτασμός ήταν άρρηκτα ενωμένος με την επέτειο των Εγκαινίων του Ναού τής Αναστάσεως και κατ’ ουσία δεν αποτελούσε παρά μόνο τη δεύτερη ημέρα τής μεγάλης εκείνης πανηγύρεως. Το περιεχόμενο του λόγου ταιριάζει ιδιαίτερα στις 13 Σεπτεμβρίου, παραμονή της εορτής της Υψώσεως.

Η ατμόσφαιρα που εκφωνήθηκε ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη από συγκίνηση λόγω των προηγηθέντων δραματικών γεγονότων: Πριν από είκοσι περίπου χρόνια (το 614 μ.Χ.) οι Πέρσες είχαν κυριεύσει την ιερή Πόλη επιφέροντας διπλή την καταστροφή. Κατεδάφισαν το Ναό της Αναστάσεως, ο οποίος είχε ιδρυθεί από το Μ. Κωνσταντίνο, και απήγαγαν τον Τίμιο Σταυρό. Αλλ’ ο μεν Ναός ανεγέρθηκε εκ νέου από τον άγιο Μόδεστο το 626 μ.Χ., τον δε Τίμιο Σταυρό επανέφερε ο στρατηλάτης αυτοκράτορας Ηράκλειος το 628 μ.Χ., ο οποίος και τον ύψωσε ξανά στις 14 Σεπτεμβρίου. Έτσι πήρε η εορτή νέα δόξα και με την πάροδο του χρόνου έγινε αυτοτελής και ανεξάρτητη από εκείνη της εορτής των Εγκαινίων του Ναού.

Τα επόμενα χρόνια, περί το 634 μ.Χ., εκφωνήθηκε ο παρακάτω λόγος του αγίου Σωφρονίου, γεμάτος από πηγαίο αυθορμητισμό και ευφροσύνη. Η ζωντανή αυτή μαρτυρία για τον επισημότατο εορτασμό της Υψώσεως είναι ταυτόχρονα και τραγική, εάν αναλογισθούμε ότι μετά δύο ή τρία χρόνια (το 637 μ.Χ.) τα Ιεροσόλυμα θα πέσουν και πάλιν σε βάρβαρα χέρια, αυτήν τη φοράν των Αράβων.

Ιω. μ.

Ο πρώτος Άγιος Γέροντας του Οσίου Γερασίμου, Όσιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης, ο εν Καψάλα Αγίου Όρους

http://www.pemptousia.gr/2018/09/o-protos-agios-gerontas-tou-osiou-gerasimou-osios-theofilos-o-mirovlitis-o-en-kapsala-agiou-orous/

Μοναχός Βησσαρίων, Ιερά Καλύβη Αγίου Βασιλείου – Οσίου Θεοφίλου Μυροβλύτου

Μια άγνωστη πτυχή της ζωής του πολιούχου της Κεφαλονιάς

Σύμφωνα με τους βιογράφους του (Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και Πρωτοπρεσβύτερο Κωνσταντίνο Γ. Γκέλη), ο νεαρός Νοταράς (δεν είναι γνωστό το κοσμικό του όνομα, ίσως ονομαζόταν Γεώργιος), ο μετέπειτα Όσιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας, με την βαριά προγονική κληρονομιά του, ως συγγενής του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου από την μητέρα του και του Πρωθυπουργού Λουκά Νοταρά από τον πατέρα του, αναχώρησε από την ιδιαίτερή του πατρίδα, τα Τρίκαλα Κορινθίας, το 1527, σε ηλικία 20 ετών [1].

Μετέβη στη Ζάκυνθο όπου παρέμεινε τρία έτη. Πιθανή αιτία της μετάβασής του στη Ζάκυνθο ήταν η σχετική ελευθερία που απολάμβαναν τα Ιόνια νησιά (λόγω της Ενετοκρατίας) στην καλλιέργεια των Ελληνικών γραμμάτων και των επιστημών. Άλλη πιθανή αιτία ήταν η γνωριμία του Οσίου με τον λόγιο μοναχό και Διδάσκαλο του Γένους Παχώμιο Ρουσάνο (γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1508), συνομήλικο του Οσίου, ο οποίος στήριξε με το έργο του τον υπόδουλο Ελληνισμό να διατηρήσει ανόθευτη την ταυτότητά του [3]. Κατά πάσα πιθανότητα ο Ρουσάνος ήταν συνοδοιπόρος του Οσίου στις μετέπειτα προσκυνηματικές περιοδείες του2[2].

Λέλα Καραγιάννη 1898 – 1944

http://www.pemptousia.gr/2018/09/lela-karagianni-1898-1944/

Η Λέλα Μηνοπούλου γεννήθηκε το 1898 στη Λίμνη Ευβοίας. Ήταν πρωτότοκη κόρη του Αθανασίου Μηνόπουλου και της Σοφίας Μπούμπουλη. Το 1916 παντρεύτηκε τον φαρμακοποιό Νικόλαο Καραγιάννη, με τον οποίο απέκτησε επτά παιδιά: την Ιωάννα, τον Γεώργιο, την Ηλέκτρα, τον Βύρωνα, τον Νέλσωνα, τη Νεφέλη και την Ελένη.

Η κατάληψη της Ελλάδας υπό των Ιταλογερμανών μεταμόρφωσε την ελληνίδα νοικοκυρά σε πρωτεργάτιδα της Εθνικής Αντίστασης. Από τις πρώτες ημέρες της Κατοχής έφτιαξε μία ομάδα με πυρήνα μέλη της οικογένειάς της και άρχισε το έργο της απόκρυψης και φυγάδευσης των βρετανών στρατιωτικών που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα. Με την πάροδο του χρόνου, η μικρή οικογενειακή ομάδα διευρύνθηκε και εξελίχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα», που αριθμούσε πάνω από 100 μέλη.

Το μεγαλείο της προσωπικότητας του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

http://www.pemptousia.gr/video/to-megalio-tis-prosopikotitas-tou-agiou-kosma-tou-etolou/

Μιχαήλ Τρίτος δείτε όλα τα video εδώ

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Η διδασκαλία του έκανε θαύματα!

http://www.pemptousia.gr/2018/08/agios-kosmas-o-etolos-i-didaskalia-tou-ekane-thavmata/

Ο Ιερομάρτυρας, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Όπως αναφέρει αυτήκοος μάρτυρας του κηρύγματος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η διδασκαλία του ήταν απλούστατη όπως αυτή των αλιέων Αποστόλων.

Και αυτός ήταν γαλήνιος και ήσυχος, και φαινόταν να είναι πλήρης της χάριτος, της ιλαρότητας και της ενθέου γλυκύτητας του Αγίου Πνεύματος.
Όπως αναφέρει ο αυτήκοος μάρτυρας:

“ο Θεός που κυβερνά και οικονομεί τα πάντα, συνηργούσε άνωθεν και εβεβαίωνε τους λόγους του Αγίου με σημεία και θαύματα, όπως ακριβώς συνέβαινε και κατά τις περιοδείες των Αποστόλων».
Ως παραδείγματα αναφέρει αυτά που συνέβησαν στην Κεφαλλονιά:
Στο νησί αυτό ζούσε κάποιος φτωχός ράφτης ο οποίος είχε το δεξί του χέρι για πολλά χρόνια  ακίνητο και άχρηστο. Αυτός, λοιπόν, κατέφυγε στον Άγιο και τον παρακάλεσε να τον θεραπεύσει.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού: Ένα πρόσφατο θαύμα του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

http://www.pemptousia.gr/2018/08/thavmastos-o-theos-en-tis-agiis-aftou-ena-prosfato-thavma-tou-agiou-iakovou-tsaliki/#

Εγώ και η σύζυγός μου παραθερίζαμε για καλοκαιρινές διακοπές στις Ροβιές Ευβοίας. Είχαμε δεί ότι υπάρχει ένα μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και είχαμε πεί ότι πριν φύγουμε θα το επισκεφτούμε για να προσκυνήσουμε!

Εκείνη λοιπόν την ημέρα, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε στον Όσιο Δαυίδ. Φτάνοντας στη Μονή και μπαίνοντας στην είσοδο του ναού μας δέχτηκε ενδεχομένως ένας άνθρωπος της εκκλησίας ο οποίος μας είπε να φορέσουμε μακρύ παντελόνι και φούστα. Μπαίνοντας στο ναό , αντικρύσαμε έναν πάτερ με πετραχήλι πορτοκαλοκόκκινο, να βαστάει στα χέρια του την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ και να προσκυνούν 2 άντρες και 2 γυναίκες. Στη συνέχεια ρώτησε ο πάτερ ποιος είναι αυτός που πονάει η μέση του. Πράγματι πήγε κοντά ο ένας άντρας και του σταύρωσε την μέση του με την Αγία Κάρα. Εμείς ήμασταν απόμακροι και περιμέναμε λίγο διστακτικοί σε μία απόσταση 2 μέτρων να τελειώσει με αυτούς για να προσκυνήσουμε κι εμείς. Πριν καλά καλά τελειώσει με αυτούς, έχει σηκώσει τα μάτια του και εγώ (ο σύζυγος) κάνω ένα νόημα σκύβοντας το κεφάλι, να μας δεχτεί. Πράγματι εκείνη τη στιγμή μας είπε ελάτε και όπως πήγαμε λες και απώθησε τους προηγούμενους και προσκυνήσαμε την Αγία Κάρα.

Γερόντισσα Γαβριηλία: Έχω πέντε γλώσσες με τις οποίες γυρνώ όλη τη γη!

http://www.pemptousia.gr/2018/08/gerontissa-gavriilia-echo-pente-glosses-me-tis-opies-girno-oli-ti-gi/

Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992).

Μια φορά, βρέθηκε ένας ξένος Ιεραπόστολος εκεί που ήμουνα, στην Ινδία και μου λέει:
– Εσύ μπορείς να είσαι μία καλή γυναίκα, αλλά καλή Χριστιανή δεν είσαι!
Λέω:
– Γιατί;
– Γιατί είσαι τόσο καιρό εδώ, και μόνο με τα Εγγλέζικα γυρίζεις εδώ κι εκεί. Ποιες ντόπιες Γλώσσες έμαθες;
Του λέω:
– Δεν προφθαίνω να μάθω, γιατί πηγαίνω από τόπο σε τόπο, κι ώσπου να μάθω μια διάλεκτο, με φωνάζουν αλλού. Μαθαίνω μόνο το καλημέρα-καλησπέρα. Τίποτε άλλο.
– Ε, εσύ δεν είσαι καλή Χριστιανή! Κι ούτε μπορείς να κάνεις και Ιεραποστολή!..
Γιατί ξέρετε, οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες μαθαίνουν πάντα τις εντόπιες Διαλέκτους για… Τότε εγώ είπα: «Κύριε! Δόσμου μια απάντηση γι’ αυτόν»! Έτσι, με όλη μου την καρδιά το ζήτησα! Και τότε του λέω:

Η μεταμόρφωση του Κυρίου και η δική μας

http://www.pemptousia.gr/2018/08/i-metamorfosi-tou-kiriou-ke-i-diki-mas/

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

Η Μεταμόρφωση του Χριστού, λίγες μέρες πριν από τη Σταύρωσή Του, μπροστά στους τρεις μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, «εις όρος υψηλόν», ήταν βασικά η αποκάλυψη του εαυτού Του ως Θεανθρώπου· και αυτό «καθώς ηδύναντο». Τους αποκαλύπτεται τόσο όσο μπορούσαν ν’ αντέξουν την ώρα εκείνη, απλά για να βεβαιωθούν ότι ο Διδάσκαλός τους δεν είναι ένας από τους πολλούς αλλά ο Υιός του Θεού του ζώντος. Μια βεβαιότητα αναγκαία ως προετοιμασία για όσα θα αντίκριζαν μετά από λίγο: να συλλαμβάνεται, να εξευτελίζεται, να μη δείχνει τη δύναμή Του, να πεθαίνει και να ενταφιάζεται ως αποτυχημένος επαναστάτης.

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν τοποθέτησαν τη γιορτή της Μεταμόρφωσης πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, την περίοδο της Σαρακοστής, για να της δώσουν τη σημασία που της αρμόζει – μια και η Σαρακοστή έχει πένθιμο χαρακτήρα. Γι’ αυτό θέσπισαν να γιορτάζεται πανηγυρικά 40 μέρες πριν την ΄Υψωση του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, μέρα που θυμίζει Μεγάλη Παρασκευή.