ΛΟΓΟΣ ΙΘ΄: Προς όσους επιδίδονται στα φοβερά αμαρτήματα των Σοδόμων (Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)

http://www.pemptousia.gr/2018/06/logos-ith-pros-osous-epididonte-sta-fovera-amartimata-ton-sodomon/

ΛΟΓΟΣ ΙΘ΄:
Προς όσους επιδίδονται στα φοβερά αμαρτήματα 
των Σοδόμων, τα οδηγούντα στον όλεθρο και την αιώνια κόλαση

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν» [1], λέγει ο θείος ψαλμωδός. Και ποιος είναι αυτός που οδηγείται από τον φόβο του Κυρίου, διδάσκει ο ίδιος ο ψαλμωδός λέγοντας σε άλλο χωρίο: «Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταίς εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα» [2], δηλαδή θα τις αγαπήσει, θα κατευθύνει με ζήλο την ζωή του σύμφωνα με αυτές και θα διδάσκεται από αυτές, όπως πάλι λέγει ο ίδιος: «Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε· όλην την ημέραν μελέτη μου εστιν» [3]. Και αλλού πάλι λέγει: «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγιά σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου» [4].

Έχουν αγαθό νού αυτοί που έχουν οδηγό τους τον φόβο του Κυρίου, δηλαδή εκτελούν έμπρακτα τις άγιες εντολές Του. Αντιθέτως, όσοι τις παραβαίνουν δεν έχουν αγαθό νού, αλλά μεγάλη ανοησία, και επιφέρουν στον εαυτό τους αιώνιο όλεθρο, όπως λέγει ο ίδιος προφήτης: «Μακράν από αμαρτωλών σωτηρία, ότι τα δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν» [5]. Επίσης λέγει: «Εξουδένωσας πάντας τους αποστατούντας από των δικαιωμάτων σου, ότι άδικον το ενθύμημα αυτών» [6].

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Αυτό κι αν δεν ήταν θαύμα!

http://www.pemptousia.gr/2018/06/agios-loukas-o-iatros-afto-ki-an-den-itan-thavma/

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1877-1961).

Στα μισά του καλοκαιριού -δεν θυμάμαι με ποιο τρόπο– ο Κύριος με προειδοποίησε ότι η εξορία μου θα τελείωνε σύντομα [γράφει ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός].

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας (1877 – 11 Ιουνίου 1961)

http://www.pemptousia.gr/2018/06/agios-loukas-o-iatros-archiepiskopos-k/

Αν κανείς βρεθεί στο Άγιον Όρος ή και σε άλλες παλιές εκκλησίες θα παρατηρήσει ότι πολλές από τις εκκλησίες είναι βαμμένες με κόκκινο χρώμα. Και αν ρωτήσει τους μοναχούς θα του πουν πως το κόκκινο αυτό χρώμα συμβολίζει το αίμα του Χριστού και των Αγίων Του.

Ποια είναι η βλασφημία του Αγ. Πνεύματος; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

http://www.pemptousia.gr/2018/05/pia-ine-i-vlasfimia-tou-ag-pnevmatos/

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Διάβασες στο Ευαγγέλιο τους λόγους του Χριστού: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ούκ αφεθήσεται τοίς ανθρώποις… ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ. 12,31-32). Και ρωτάς τι σημαίνει βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος;

Ο Μ. Κωνσταντίνος κατεβαίνει από τον ουρανό και επισκέπτεται τον Μέγα Παΐσιο!

http://www.pemptousia.gr/2018/05/o-m-konstantinos-kateveni-apo-ton-ourano-ke-episkeptete-ton-mega-pa%CE%90sio/

Όσιος Παΐσιος ο Μέγας. (Διά χειρός Φώτη Κόντογλου).

[Διηγείται ο όσιος Ιωάννης ο Κολοβός για τον όσιο Παΐσιο τον Μέγα] Ποθώντας να δω και να απολαύσω τη θεία χάρη, τον επισκέφτηκα στο κελλί του. Αλλά προτού ακόμη κτυπήσω την πόρτα του, τον άκουσα να συνομιλεί με κάποιον. Για τον λόγο αυτόν έμεινα απ’ έξω από το κελλί, αλλά δυστυχώς έκανα λίγη φασαρία και ο όσιος βγήκε έξω για να δει τι συμβαίνει.
Όταν με είδε χάρηκε πολύ, και γι αυτό με αγκάλιασε και με φιλούσε. Έτσι έκανα και εγώ. Όταν όμως μπήκα μέσα στο κελλί, άρχισα να κοιτώ από εδώ και από εκεί, για να δω τον άνθρωπο με τον οποίο συνομιλούσε προηγουμένως, αλλά δεν είδα κάποιον.
Ο ίδιος κατάλαβε ότι κάτι αναζητούσα και με ρώτησε: “Βλέπεις κάτι παράδοξο”;
“Ναι”, του απάντησα. “Πριν από λίγο σε άκουσα να μιλάς με κάποιον αλλά δεν βλέπω κάποιον στο κελλί σου.

Τι συμβαίνει; Σε παρακαλώ να μου φανερώσεις το παράδοξο αυτό μυστήριο”.
– Πράγματι, αγαπητέ Ιωάννη, παράδοξο μυστήριο θα σου αποκαλύψει σήμερα ο Θεός, μου είπε ο θείος Παΐσιος. Και εγώ, θα φανερώσω σε σένα την αγάπη που έχει σε μας η αγαθότητα του. Αυτός, εξαιρετικέ μου φίλε, που άκουσες να συνομιλεί μαζί μου ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος βασιλιάς των Χριστιανών.

Κατήχηση ΙΕ΄: Για τους αγίους Πατέρες της Συνόδου της Νίκαιας (Άγιος Νεόφυτος ο Ἐγκλειστος)

http://www.pemptousia.gr/2018/05/katichisi-ie-gia-tous-agious-pateres-tis-sinodou-tis-nikeas/Άγιος Νεόφυτος ο Ἐγκλειστος

Κατήχηση ΙΕ
Για τους αγίους Πατέρες της Συνόδου της Νίκαιας και για την Ορθόδοξη πίστη για την οποία δογμάτισαν και ότι η ορθή πίστη χρειάζεται και ορθό βίο.

Αδελφοί και Πατέρες,

Η εορτή η σημερινή βρίσκεται μεταξύ δύο λαμπρών και σωτηρίων εορτών. Μεταξύ δύο μεγάλων πανηγύρεων που φθάνουν ως τον ουρανό υπάρχουν οι πολύφωτοι αστέρες. Μεταξύ των δύο αρμάτων που κατευθύνονται στον ουρανό, υπάρχουν τριακόσιοι δεκαοκτώ αρματηλάτες, όχι για να διευθύνουν την ορμή αυτών των δύο κατευθυνόμενων αρμάτων, αλλά για να οδηγήσουν τους απίστους για εκείνους που έχουν ανεβεί επάνω στα άρματα, στην πίστη, επειδή το μεν ένα άρμα ανέβασε τον σαρκωμένο Θεό Λόγο από τη γη προς τις ουράνιες αψίδες και τους κόλπους του Πατέρα, το δε άλλο άρμα, τον «άλλο Παράκλητο», αντί για τον Χριστό που αναλήφθηκε, τον κατέβασε από τον ουρανό «σαν άνεμο που φυσούσε δυνατά», για να εκπληρωθεί ο λόγος ότι «σας συμφέρει να φύγω εγώ. Γιατί, αν δεν φύγω, δεν θα έλθει σε σας ο Παράκλητος, ενώ αν πάω εκεί θα τον στείλω σε σας. Και όταν έλθει εκείνος, θα ελέγξει τους ανθρώπους για την αμαρτία, για τη δικαιοσύνη και για την κρίση».

Κυριακή των Πατέρων: Αναμένοντας την Πεντηκοστή…

http://www.pemptousia.gr/2018/05/kiriaki-ton-pateron-anamenontas-tin-pentikosti/

Πρωτοπρεσβύτερος π. Παντελεήμων Κρούσκος, Θεολόγος

Ο ευαγγελιστής Λουκάς, στην σχετική με την Ανάληψη του Κυρίου περικοπή, παρουσιάζει τους μαθητές να φεύγουν από τον ευλογημένο τόπο της Αναλήψεως με χαρά μεγάλη και να παραμένουν στο Ιερό των Ιεροσολύμων, υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό. Είναι η χαρμόσυνη δοξολογική κατάληξη του ευαγγελίου πού φανερώνει την ζωή μέσα στην Εκκλησία μας ως μια διαρκή θεία λειτουργία και ευχαριστία των τέκνων της.

Και η χαρά τους είναι μεγάλη, καίτοι ο διδάσκαλος και Κύριος τους διέστη από αυτών, γιατί είδαν την δόξα Του και για όλα τα θαυμάσια της οικονομίας Του, πού Αυτός επλήρωσε πλέον εδώ στην γή και για εκείνους και για όλο το ανθρώπινο γένος. Είναι μια φωτεινή εικόνα στο ευαγγέλιο πού αποτυπώνεται για πάντα στην καρδιά και την θύμηση μας και μας δίνει μια προοπτική ακατάπαυστης δοξολογίας, μιας διαρκούς πανήγυρης μέσα στην Εκκλησία,πού είναι ο τόπος πιά της Χαράς!

H σημασία της Ανάληψης

http://www.pemptousia.gr/2018/05/h-simasia-tis-analipsis/

Πρεσβύτερος Ανδρέας Αγαθοκλέους

Η εορτή της Αναλήψεως φαίνεται να μην παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μάλλον λύπη να προκαλεί στις καρδιές, αφού ο Κύριος αναχωρεί από μας. Ωστόσο, μέσα από τα γεγονότα που περιγράφονται στα Ευαγγέλια και η ζωή των χριστιανών επιβεβαιώνει, η γιορτή αυτή τονίζει τα εξής:

1. Ο κάθε άνθρωπος, στο πρόσωπο του Χριστού ως Θεανθρώπου, βρίσκεται μέσα στην Αγία Τριάδα και μάλιστα σε τιμητική θέση – «εκ δεξιών του Πατρός». Τούτο δείχνει την αξία και την τιμή που περιβάλλεται ο καθένας μας. Κι αν οι άλλοι μάς υποτιμούν, μας απορρίπτουν ή μας πολεμούν, όμως έχουμε ένα Θεό που μας αγαπά και μας αποδέχεται όπως είμαστε, ανεβάζοντάς μας στη δόξα της Τριαδικής Θεότητος.

2. Το Ευαγγέλιο μάς αναφέρει (Μαρκ.16,52) ότι ο Χριστός, ενώ ευλογούσε τους μαθητές, άρχισε ν’ απομακρύνεται απ’ αυτούς και ν’ ανεβαίνει στον ουρανό. Αυτοί τότε, αφού τον προσκύνησαν, γύρισαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά και έμεναν συνεχώς στο ναό υμνολογώντας και δοξολογώντας το Θεό». Η απομάκρυνση του Ιησού από τους μαθητές θα έπρεπε να τους προκαλεί λύπη, ενώ είχαν μέσα τους μεγάλη χαρά. Στις δοκιμασίες και στις στεναχώριες της ζωής, ο κάθε άνθρωπος, φυσιολογικά, νιώθει λύπη. Όσοι, με την προσευχή, εμπιστευτούν την αγάπη του Θεού και την πρόνοιά Του, μέσα τους έχουν χαρά. Για τους χριστιανούς που βλέπουν πίσω από τα φαινόμενα τις ευλογίες των πειρασμών, η εσωτερική μυστική χαρά είναι γεγονός.

Η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους για την αναδοχή τέκνων από τα «ομόφυλα ζεύγη»

http://www.pemptousia.gr/2018/05/i-iera-kinotis-agiou-orous-gia-tin-anadochi-teknon-apo-ta-omofila-zevgi/

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους μετά πολλής και βαθείας θλίψεως επληροφορήθη την, παρά τας πολλαπλάς και τεκμηριωμένας αντιδράσεις υπό πολλών και ποικίλων φορέων της πατρίδος μας, ψήφισιν του νόμου «Μέτρα για την προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας». Είναι πλέον φανερόν ότι με την ψήφισιν τελευταίως νόμων όπως η θεσμοθέτησις του «συμφώνου συμβιώσεως», η «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου» ακόμη και ανηλίκων, και προσφάτως η δυνατότης αναδοχής τέκνων και εις «ομόφυλα ζεύγη», βάλλεται ευθέως ο θεόσδοτος θεσμός της οικογενείας.

Η οικογένεια είναι «κατ οίκον Εκκλησία», κατά τον απόστολον Παύλον. Ο θεσμός της οικογενείας απετέλεσε μίαν από τας θεμελειώδεις αξίας της Ορθοδόξου Παραδόσεως της πατρίδος μας και ενώ η Ελλάς βιώνει εις τας ημέρας μας την μεγαλυτέραν δημογραφικήν κρίσιν της ιστορίας της, η Ελληνική Πολιτεία καταφέρει συνεχώς βαρέα νομοθετικά πλήγματα κατά του ιερού αυτού θεσμού.

Είδε τα αθέατα της Θείας Λειτουργίας και των Τιμίων Δώρων! (συγκλονιστικό!)

http://www.pemptousia.gr/2018/05/ide-ta-atheata-tis-thias-litourgias-ke-ton-timion-doron/

Ένας μοναχός [της Μονής του Σινά] πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα Τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή απλά σύμβολα και τύποι.
Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μια θεία λειτουργία, στη διάρκεια της όποιας προσεύχονταν όλοι θερμά να του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για να διώξει τους λογισμούς της απιστίας.

ΛΟΓΟΣ ΙΕ΄: Η Υπεραγία Θεοτόκος απευθύνεται στους κερδοσκόπους, στους ασώτους και κάθε είδους κακούργους, οι οποίοι ελπίζουν να Την ευαρεστήσουν με κανόνες και ψαλμούς ( Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)

http://www.pemptousia.gr/2018/05/logos-ie-i-iperagia-theotokos-apefthinete-stous-kerdoskopous-stous-asotous-ke-kathe-idous-kakourgous-i-opii-elpizoun-na-tin-evarestisoun-me-kanones-ke-psalmous/

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Όταν δω ότι με τα έργα σου εκτελείς τις εντολές του Υιού μου, ότι αποφεύγεις γενικώς κάθε κακό, την ασωτία, το ψεύδος, την υπερ­ηφάνεια, τον δόλο και την άδικη αρπαγή ξένης περιουσίας, θα με ευχαριστεί το «Χαίρε!» που μου ψάλλεις συχνά, το οποίο είναι δημιούργημα του σοφού Θεού. Όσο όμως κάνεις αυτές τις πράξεις, και μάλιστα τις χαίρεσαι, όσο πίνεις χαρούμενα το αίμα των πτωχών με διπλούς τόκους και ρουφάς το μεδούλι από τα κόκαλά τους με αμέτρητα καταναγκαστικά έργα, μέχρι τότε δεν θα διαφέρεις για εμένα σε τίποτα από τον αλλόθρησκο, τον Σκύθη η τον οποιονδήποτε διώκτη του Χριστού, όσο και αν καυχιέσαι για το βάπτισμά σου. Δεν θα εισακούσω καθόλου τις προσευχές σου, έστω και αν μου ψάλλεις με ευχάριστη φωνή. «Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού η ολοκαυτώματα» [1].

Ποιος έβαλε το μωρό στο σβέρκο του ιερέως; (συγκλονιστικό θαύμα!)

http://www.pemptousia.gr/2018/05/pios-evale-to-moro-sto-sverko-tou-iereos/

Με αφορμή το βιβλίο “Εμπειρίες…” [“Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία” που έγραψε ο αφηγητής της διήγησης αυτής π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος] μου τηλεφώνησε κάποιος πρώην άθεος και μου διηγήθηκε τα εξής:
Εγώ σαν μαρξιστής και υλιστής που ήμουν, όλους τους θρησκευόμενους χριστιανούς τους θεωρούσα κατωτέρας στάθμης και λειψούς στο μυαλό, τους δε ιερείς και ρασοφόρους εκμεταλλευτές των απλών ανθρώπων.
Από όλους αυτούς, λοιπόν, μόνον έναν σεβόμουν, που μου είχε σώσει στον στρατό
την ζωή. Αυτός κάθε φορά που τον βομβάρδιζα με απορίες και ερωτήσεις, αντί άλλου μου απαντούσε: “Έρχου και ίδε”.
Κάποια φορά μου είπε: “Θα πεθάνω, κι ένα χατήρι δεν μου το έχεις κάνει! Και γιατί να το κάνης, όταν θα έχω πεθάνει; Να μου το κάνης πριν πεθάνω να χαρώ! Να έρθης μια φορά μαζί μου στην εκκλησία”. Εγώ του αντέτεινα ότι βαριέμαι να κάθομαι όρθιος τόσες ώρες, αλλά αυτός μου είπε ότι σήμερα οι ναοί έχουν και καρέκλες!
Τελικά, με τα πολλά, πήγαμε μια φορά στην Θεία Λειτουργία, την ώρα του Ευαγγελικού αναγνώσματος. Την περισσότερη ώρα χάζευα εδώ κι εκεί, μέχρι που έφθασε η ώρα της Θείας Κοινωνίας. Και τότε, είδα να κοινωνούν πολλοί. Πρώτα τα μικρά παιδιά και κατόπιν νέοι και μεγάλοι άνθρωποι…

Οι Άγιες 6 Παρθενομάρτυρες του Γεροπλατάνου Χαλκιδικής (1854 - Μνήμη Α΄ Κυριακή εκάστου Μαΐου)

http://www.pemptousia.gr/2014/05/i-agies-6-parthenomartires-tou-geropla/

Πριν από λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μας ένα μικρό σε μέγεθος βιβλιαράκι, πολύ σημαντικό όμως σε πνευματική αξία και πολλές πληροφορίες για το βίο των 6 Παρθενομαρτύρων αλλά και για όλους τους γνωστούς Αγίους οι οποίοι μαρτύρησαν δια πυρός.

Το Άγιον Όρος στα χρόνια της απελευθέρωσης

http://www.pemptousia.gr/2018/04/to-agion-oros-sta-chronia-tis-apeleftherosis/

Κρίτων Χρυσοχοΐδης, Ομ. Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

(Δοκίμιο για την έρευνα της περιόδου)

Το κείμενο αποτελεί εισαγωγή στην επετειακή έκδοση της Αγιορειτικής Εστίας Θεσσαλονίκης, «Το Άγιον Όρος στα χρόνια της Απελευθέρωσης, αφιέρωμα στην εκατονταετηρίδα της απελευθέρωσης (2/15 Νοεμβρίου 1912)». Οι φωτογραφίες προέρχονται από τα αρχεία της Αγιορειτικής Εστίας και της Αγιορειτικής Φωτοθήκης.

Η ιστορία του Αγίου Όρους στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και ως μετά την απελευθέρωσή του το 1912 μας είναι ως τώρα περισσότερο γνωστή κυρίως από γενικές προσεγγίσεις οι οποίες αποτελούν κεφάλαια έργων που διαπραγματεύονται συνολικά την ιστορία του Αθωνικού μοναχισμού1.

Σύμφωνα με την ως τώρα παγιωμένη γνώση, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ο Άθως έχει προ πολλού ξεπεράσει τις τραγικές συνέπειες της συμμετοχής του στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 και φαίνεται να διέρχεται μία περίοδο καθολικής ανάκαμψης, παρά το βαρύ οικονομικό πλήγμα που επέφερε η δήμευση των μετοχίων των μονών στη Μολδαβία και τη Βλαχία το 1863.

Απόσπασμα στρατιωτών, με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Θεμιστοκλή Αιλιανό, στην Κερασιά τον Νοέμβριο του 1912. Φωτογραφία: εργαστήριο Ιωασαφαίων. (Αγιορειτική Φωτοθήκη).

Πρόλαβαν να πουν “Πάτερ ημών, ο εν τοις Ουρανοίς…” (Για την επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων)

http://www.pemptousia.gr/2018/04/prolavan-na-poun-pater-imon-o-en-tis-ouranis/

Jacques der Alexanian, Συγγραφέας

Για τη σημερινή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Απόσπασμα από το βιβλίο του Jacques der Alexanian, “Ο ουρανός ήταν μαύρος πάνω από τον Ευφράτη, Η τραγική ιστορία των Αρμενίων” και το κεφάλαιο “Αποκάλυψη”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νέα Σύνορα –Λιβάνη σε μετάφραση Γιώργου Φασουλάκη.

Ενώ εγώ ξεκινούσα υπάκουα για το σπίτι μου, ένα φριχτό έγκλημα ετοιμαζόταν. Όλοι οι άλλοι άντρες που είχαν πιαστεί εκείνη την ημέρα στο Μορενίγκ, δέθηκαν, οδηγήθηκαν στη Μεζιρέ και ρίχτηκαν στα μπουντρούμια μαζί με άλλους, παλιούς κρατούμενους. Τις δύο επόμενες μέρες, οι γυναίκες του χωριού μας, μάνες, οι σύζυγοι, τους πήγαν ψωμί. Την τρίτη μέρα όμως, οι γυναίκες βρήκαν τη φυλακή άδεια. Τους εξήγησαν τότε ότι, ύστερα από διαταγή των αρμόδιων αρχών, οι φυλακισμένοι είχαν μεταφερθεί σε διάφορα μέρη όπου και τους ανατέθηκαν διάφορες εργασίες.

Όσ. Γεώργιος Καρσλίδης: Συνάντησε τους Τρεις Ιεράρχες και ο Άγ. Γεώργιος τον πήρε στο άλογό του

http://epanastasilae.blogspot.gr/2018/04/blog-post_80.html

Μετά από πολλά χρόνια διηγείτο ο όσιος [οσ. Γεώργιος Καρσλίδης] σε πνευματικά του τέκνα για τη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του: Βρισκόμουν στο σπίτι μόνος μου, στο σπίτι του αδελφού μου, οι γονείς μου είχαν πεθάνει.

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) (1901-1959).

Ήρθε εκείνη την ημέρα κάποιος ζητιάνος, πήρα ένα πιάτο, πήγα στο αμπάρι, πήρα λίγο αλεύρι και του το έδωσα.
Μετά, την άλλη ημέρα, χρειάσθηκε να πάει να πάρει αλεύρι και άρχισε να με μαλώνει λέγοντάς μου· ξεσήκωσες όλο το αμπάρι και το έδωσες στον ζητιάνο. Τα έβαλε μαζί μου, μια φασαρία, να κακό, και αυτό έγινε αιτία να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι.
Βρέθηκα σε κάποιον Τούρκο και με έκανε τσομπάνο στα ζώα του. Έπαιρνα τα ζώα, τα πήγαινα σε μία ρεματιά και εκεί τα φύλαγα. Μία ημέρα, που φύλαγα τα ζώα, βλέπω τρεις ιερωμένους, οι οποίοι άρχισαν μία ψαλμωδία τόσο ωραία, που εγκατέλειψα τα ζώα και τους ακολού0ησα.

Κυριακή των Μυροφόρων

http://www.pemptousia.gr/2018/04/kiriaki-ton-miroforon-3/

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Θυμόμαστε σήμερα τις Μυροφόρες, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, ανθρώπους που στην πορεία του Ευαγγελίου μόλις και αναφέρονται, όμως, όταν ο Χριστός είχε φαινομενικά ηττηθεί, όταν ο θάνατος, η απόρριψη, η προδοσία και το μίσος είχαν υπερισχύσει, απέδειξαν ότι είναι άνθρωποι με πίστη και κουράγιο, με την πίστη της καρδιάς και το κουράγιο που μόνο η αγάπη μπορεί να γεννήσει. Την ώρα της Σταύρωσης οι Απόστολοι είχαν σκορπίσει, εκτός από τον Ιωάννη που στάθηκε δίπλα στον Σταυρό με την Μητέρα του Θεού. Όλοι είχαν εγκαταλείψει τον Χριστό, μόνο μια μικρή ομάδα γυναικών στάθηκε σε μικρή απόσταση από το Σταυρό, και όταν ο Κύριος πέθανε, ήλθαν να μυρώσουν το σώμα Του που ο Ιωσήφ ο ο από Αριμαθαίας είχε ζητήσει από τον Πιλάτο, δίχως να φοβηθεί ότι θα τον αναγνωρίσουν ως μαθητή Του, επειδή στη ζωή και στο θάνατο, η αγάπη και η πίστη είχαν νικήσει.

Η Παναγία στέλνει στον Άγιο Παΐσιο έναν αφανή αναχωρητή του Άθωνα!

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-panagia-stelni-ston-agio-paΐsio-enan-afani-anachoriti-tou-athona/

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης († 1994)

Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχα χάσει τον δρόμο· αντί να πάρω τον δρόμο για την Σκήτη της Αγίας Άννης, προχώρησα για την κορυφή του Άθωνα. Αφού βάδισα αρκετά, κατάλαβα ότι πάω ψηλά και έψαχνα να βρω κανένα μονοπάτι να βγω σύντομα.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994)

Επάνω λοιπόν σ’ αυτή την αγωνία μου, ενώ παρακαλούσα την Παναγία να με βοηθήση, ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας Αναχωρητής με φωτεινό πρόσωπο -θα ήταν γύρω στα εβδομήντα χρόνια- που έδειχνε από την ενδυμασία του να μην είχε επαφή με ανθρώπους. Φορούσε ένα ζωστικό σαν από καραβοπάνι, αλλά πολύ ξεθωριασμένο και κατατρυπημένο.

Αντίπασχα: « Ανάσταση μια Ψηλαφητή Εμπειρία»

http://www.pemptousia.gr/2018/04/antipascha-anastasi-mia-psilafiti-empiria/

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

«Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει ότι Χριστός Ανέστη». Τα πάντα και οι πάντες, αναπνεόυν τον αέρα της Ανάστασης του Χριστού. Η λύπη και ο πόνος των Παθών χάνονται μέσα στο πρίσμα της Ανάστασης. Πράγματα μυστηριώδη που σημάδεψαν τον ορθολογισμό της ανθρωπότητας. Και εκεί που τα πάντα ήταν άδικα και δόλια, έδωσαν θέση στη Δικαιοσύνη του Θεού που φανερώνεται μόνο με την Ανάσταση.

Η Εορτή του Πάσχα σηματοδοτεί την αλλαγή. Την απαρχή μιας άλλης Ζωής, ενός άλλου τρόπου σκέψης, μία καινούρια λογική. Τα πάντα έχουν σκοπό την αιωνιότητα. Τίποτα δεν μένει έξω απ’ αυτή την προοπτική, με πρώτον και κυριώτερον τον Άνθρωπο, που διψούσε να βρει Αιωνιότητα. Ο Θεός θέλοντας τα πλάσματα του άφθαρτα και αθάνατα, μεσω του δικού του θανάτου καταργεί το Θάνατο, με αποτέλεσμα τα μνημεία των κεκοιμημένων μας να γίνονται προσωρινά κι αδύναμα να δώσουν Υπόσταση στο Θάνατο.

Πραγματικά οι ακολουθίες των ημερών μας δίδουν αυτό τον Αναστάσιμο παλμό. «Πού σού Θάνατε το κέντρον, Πού σού Άδη το νίκος;» Αυτό ακριβώς ομολογούμε αυτές τις μέρες θέλοντας να κάνουμε την Ζωή μας όντως Αναστάσιμη. Ο μικρός και μεστός νοήματος ύμνος του «Χριστός Ἀνέστη» μας δίδει ισχυρά βιώματα αιωνιότητας. Μας δίδει τα εφόδια για μια «Πασχαλινή Πνοή» που να μην τρέμει τον θάνατο. Το Πάσχα έτσι, γίνεται ένα συνεχές βίωμα που το επιζητούμε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Η Ζωοδόχος Πηγή

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-zoodochos-pigi/

Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Απ. Βαδραχάνης

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. Στη Κων/πολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας. Η Παναγία μας ονομάζεται έτσι, γιατί δέχθηκε μέσα στα σπλάχνα της τον χορηγό και εξουσιαστή της ζωής τον Χριστό. Έτσι για το αγίασμα που ανέβλυζε συνεχώς και παρείχε ιάσεις δίπλα στο ναό δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερο όνομα. Τα εγκαίνια του ναού αυτού ετελέσθησαν την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος και έκτοτε καθιερώθηκε να γιορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη των εγκαινίων αυτού του ναού κάθε χρόνο την ίδια μέρα.