Όσ. Γεώργιος Καρσλίδης: Συνάντησε τους Τρεις Ιεράρχες και ο Άγ. Γεώργιος τον πήρε στο άλογό του

http://epanastasilae.blogspot.gr/2018/04/blog-post_80.html

Μετά από πολλά χρόνια διηγείτο ο όσιος [οσ. Γεώργιος Καρσλίδης] σε πνευματικά του τέκνα για τη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του: Βρισκόμουν στο σπίτι μόνος μου, στο σπίτι του αδελφού μου, οι γονείς μου είχαν πεθάνει.

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) (1901-1959).

Ήρθε εκείνη την ημέρα κάποιος ζητιάνος, πήρα ένα πιάτο, πήγα στο αμπάρι, πήρα λίγο αλεύρι και του το έδωσα.
Μετά, την άλλη ημέρα, χρειάσθηκε να πάει να πάρει αλεύρι και άρχισε να με μαλώνει λέγοντάς μου· ξεσήκωσες όλο το αμπάρι και το έδωσες στον ζητιάνο. Τα έβαλε μαζί μου, μια φασαρία, να κακό, και αυτό έγινε αιτία να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι.
Βρέθηκα σε κάποιον Τούρκο και με έκανε τσομπάνο στα ζώα του. Έπαιρνα τα ζώα, τα πήγαινα σε μία ρεματιά και εκεί τα φύλαγα. Μία ημέρα, που φύλαγα τα ζώα, βλέπω τρεις ιερωμένους, οι οποίοι άρχισαν μία ψαλμωδία τόσο ωραία, που εγκατέλειψα τα ζώα και τους ακολού0ησα.

Κυριακή των Μυροφόρων

http://www.pemptousia.gr/2018/04/kiriaki-ton-miroforon-3/

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Θυμόμαστε σήμερα τις Μυροφόρες, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, ανθρώπους που στην πορεία του Ευαγγελίου μόλις και αναφέρονται, όμως, όταν ο Χριστός είχε φαινομενικά ηττηθεί, όταν ο θάνατος, η απόρριψη, η προδοσία και το μίσος είχαν υπερισχύσει, απέδειξαν ότι είναι άνθρωποι με πίστη και κουράγιο, με την πίστη της καρδιάς και το κουράγιο που μόνο η αγάπη μπορεί να γεννήσει. Την ώρα της Σταύρωσης οι Απόστολοι είχαν σκορπίσει, εκτός από τον Ιωάννη που στάθηκε δίπλα στον Σταυρό με την Μητέρα του Θεού. Όλοι είχαν εγκαταλείψει τον Χριστό, μόνο μια μικρή ομάδα γυναικών στάθηκε σε μικρή απόσταση από το Σταυρό, και όταν ο Κύριος πέθανε, ήλθαν να μυρώσουν το σώμα Του που ο Ιωσήφ ο ο από Αριμαθαίας είχε ζητήσει από τον Πιλάτο, δίχως να φοβηθεί ότι θα τον αναγνωρίσουν ως μαθητή Του, επειδή στη ζωή και στο θάνατο, η αγάπη και η πίστη είχαν νικήσει.

Η Παναγία στέλνει στον Άγιο Παΐσιο έναν αφανή αναχωρητή του Άθωνα!

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-panagia-stelni-ston-agio-paΐsio-enan-afani-anachoriti-tou-athona/

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης († 1994)

Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχα χάσει τον δρόμο· αντί να πάρω τον δρόμο για την Σκήτη της Αγίας Άννης, προχώρησα για την κορυφή του Άθωνα. Αφού βάδισα αρκετά, κατάλαβα ότι πάω ψηλά και έψαχνα να βρω κανένα μονοπάτι να βγω σύντομα.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994)

Επάνω λοιπόν σ’ αυτή την αγωνία μου, ενώ παρακαλούσα την Παναγία να με βοηθήση, ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας Αναχωρητής με φωτεινό πρόσωπο -θα ήταν γύρω στα εβδομήντα χρόνια- που έδειχνε από την ενδυμασία του να μην είχε επαφή με ανθρώπους. Φορούσε ένα ζωστικό σαν από καραβοπάνι, αλλά πολύ ξεθωριασμένο και κατατρυπημένο.

Αντίπασχα: « Ανάσταση μια Ψηλαφητή Εμπειρία»

http://www.pemptousia.gr/2018/04/antipascha-anastasi-mia-psilafiti-empiria/

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

«Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει ότι Χριστός Ανέστη». Τα πάντα και οι πάντες, αναπνεόυν τον αέρα της Ανάστασης του Χριστού. Η λύπη και ο πόνος των Παθών χάνονται μέσα στο πρίσμα της Ανάστασης. Πράγματα μυστηριώδη που σημάδεψαν τον ορθολογισμό της ανθρωπότητας. Και εκεί που τα πάντα ήταν άδικα και δόλια, έδωσαν θέση στη Δικαιοσύνη του Θεού που φανερώνεται μόνο με την Ανάσταση.

Η Εορτή του Πάσχα σηματοδοτεί την αλλαγή. Την απαρχή μιας άλλης Ζωής, ενός άλλου τρόπου σκέψης, μία καινούρια λογική. Τα πάντα έχουν σκοπό την αιωνιότητα. Τίποτα δεν μένει έξω απ’ αυτή την προοπτική, με πρώτον και κυριώτερον τον Άνθρωπο, που διψούσε να βρει Αιωνιότητα. Ο Θεός θέλοντας τα πλάσματα του άφθαρτα και αθάνατα, μεσω του δικού του θανάτου καταργεί το Θάνατο, με αποτέλεσμα τα μνημεία των κεκοιμημένων μας να γίνονται προσωρινά κι αδύναμα να δώσουν Υπόσταση στο Θάνατο.

Πραγματικά οι ακολουθίες των ημερών μας δίδουν αυτό τον Αναστάσιμο παλμό. «Πού σού Θάνατε το κέντρον, Πού σού Άδη το νίκος;» Αυτό ακριβώς ομολογούμε αυτές τις μέρες θέλοντας να κάνουμε την Ζωή μας όντως Αναστάσιμη. Ο μικρός και μεστός νοήματος ύμνος του «Χριστός Ἀνέστη» μας δίδει ισχυρά βιώματα αιωνιότητας. Μας δίδει τα εφόδια για μια «Πασχαλινή Πνοή» που να μην τρέμει τον θάνατο. Το Πάσχα έτσι, γίνεται ένα συνεχές βίωμα που το επιζητούμε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Η Ζωοδόχος Πηγή

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-zoodochos-pigi/

Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Απ. Βαδραχάνης

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. Στη Κων/πολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας. Η Παναγία μας ονομάζεται έτσι, γιατί δέχθηκε μέσα στα σπλάχνα της τον χορηγό και εξουσιαστή της ζωής τον Χριστό. Έτσι για το αγίασμα που ανέβλυζε συνεχώς και παρείχε ιάσεις δίπλα στο ναό δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερο όνομα. Τα εγκαίνια του ναού αυτού ετελέσθησαν την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος και έκτοτε καθιερώθηκε να γιορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη των εγκαινίων αυτού του ναού κάθε χρόνο την ίδια μέρα.

Πασχάλια 2018 (Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης)

http://www.pemptousia.gr/2018/04/paschalia-2018/
Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης

Τα σεπτά και σωστικά Άγια Πάθη του Κυρίου μας, μια φορά μεν διαδραματίσθηκαν στην Ιουδαία και στο ιστορικό τους χρόνο, πάντοτε όμως επιτελούνται στην καρδία του καθενός μας. Και βέβαια όχι μεταφορικά η συμβολικά αλλά βιώνοντας τα ανάλογα από την θέση που στέκεται ο καθείς και με το τρόπο της συμμετοχής του και της συνοδοιπορίας στο δρόμο του Σταυρού και της Θανής και της Αναστάσεως Του.

Πέραν από κάθε κοινωνική και πολιτιστική και ηθική καταξίωση και αποδοχή του ιστορικού τούτου συμβάντος στην ανθρώπινη ιστορία, πάνω απ όλα, η αγαπητική σχέση και η μίμηση της κάθε ψυχής της εν σαρκί πολιτείας του σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού, την τοποθετεί τότε στην ανάλογη θέση του βλέποντος και της πλατύνει την θέαση του άφθαστου, διευρύνοντας την κατανόηση της ακατάληπτου αυτής και φιλάνθρωπου μεθέξεως του αφάτου Θεού.

Η ευωδία της αόρατης, γλυκειάς και μελωδικής πασχαλινής καμπάνας!

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-evodia-tis-aoratis-glikias-ke-melodikis-paschalinis-kampanas/

Προτού να κτίσω την εκκλησίαν, κατά την εορτήν του Πάσχα, την νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακήν, εις το μετόχιον [της Μονής Διουνυσίου στα Μαριανά Χαλκιδικής] και με πολλήν μου λύπην έπεσα να κοιμηθώ μέσα εις την ερημίαν [Διήγηση Γέροντος Βησσαρίωνος Διονυσιάτη †1952]. Μακράν από την εκκλησίαν και του πανηγυρισμού τοιαύτης ημέρας!
Την νύκτα, αδελφέ μου, ακούω μίαν καμπάναν και κτυπούσε! Μα πώς να σου την παραστήσω; Μα τι γλυκειά φωνή που είχε! Μα τι μελωδία που έκαμε! Μα τι ευωδία εχύνετο! Ξυπνώ επάνω όρθιος, τρίβω τα μάτια μου, απορώ, μα όνειρον είναι ή αλήθεια; η καμπάνα την δουλειά της! Εγέμισε η καρδιά μου ευωδία, μα τι να σου πω, πάτερ Λάζαρε, αχ!

Μαρτυρία για τον Άγιο Ραφαήλ από ανθρώπους που δεν τον πίστευαν!

http://www.pemptousia.gr/2018/04/martiria-gia-ton-agio-rafail-apo-anthropous-pou-den-ton-pistevan/

Κύριε Κόντογλου,

Η κυρία Ράλλη μού διεβίβασε την επιθυμίαν σας να σας γράψω ο ίδιος τα όσα ηξιώθην να ιδώ και εγώ ο ανάξιος δούλος εις τον ιερόν χώρον των Καρυών. Έρχομαι λοιπόν μετά βαθυτάτης συγκινήσεως και ακραδάντου πίστεως προς τους νεοφανείς Αγίους να σας γράψω τα όσα έχομεν ίδει.

Πρώτα – πρώτα οφείλω να σας τονίσω ότι εις τα όσα είδα και στα όσα θρυλούνται γύρω από την υπόθεση των Καρυών δεν επίστευα, διότι τα απέδιδα εις την φαντασίαν διαφόρων ανθρώπων αδυνάτου χαρακτήρος ή εις την φιλοδοξίαν των να παρουσιάσουν τον εαυτόν των τόσο άξιον, ώστε τους έκλεξαν οι Άγιοι διά να παρουσιασθούν μπροστά των και να τους δείξουν την δόξα και το μεγαλείο του Θεού. Ήλθε και σε με τον ανάξιο και ταπεινό δούλο η χάρις της Παναγίας διά να διώξει από την ψυχή μου τα νέφη της αμφιβολίας, παρουσιάζοντας καθ’ ύπνον μου την σεπτή εικόνα της και την κρύπτην και διαβεβαιώνοντάς μου ότι εις τον λόφον των Καρυών είνε ο Γολγοθάς των νεοφανών Μαρτύρων

Η Μεγάλη Εβδομάδα ενός μουσουλμάνου για να γίνει χριστιανός!

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-megali-evdomada-enos-mousoulmanou-gia-na-gini-christianos/

Στέλιος Κούκος

Σταύρωση, 16ος αιώνας, τουρκοκρατούμενη Μονή Παναγίας Τοχνίου, Μάδρες Αμμοχώστου, 41 Χ 32 εκ., λεπτομέρεια.

Πόσοι από μας οι οποίοι γεννηθήκαμε και ζήσαμε από τα γεννοφάσκια μας ως χριστιανοί, μπορούμε να δηλώσουμε πως ζήσαμε ένα πάθος:

«Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις…»

http://www.pemptousia.gr/2018/04/kirie-i-en-polles-amarties/

Σύντομο τροπάριο κασσιανής μοναχής-Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή… ήχος πλάγιος του τετάρτου. Συνθέτης Κωνσταντίνος Πρίγγος. Ψάλλει ο Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Θεόδωρος Βασιλικός, Πρωτοψάλτης και Χοράρχης.

Mεγάλη Εβδομάδα: η αποκάλυψη της Αγάπης Του! (π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)

http://www.pemptousia.gr/2018/04/megali-evdomada-i-apokalipsi-tis-agapis-tou/

Πρεσβύτερος Ανδρέας Αγαθοκλέους

Ποιος λόγος, αλήθεια, μπορεί να εκφράσει τη χωρίς όρια αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, όπου και αν βρίσκεται, ό,τι και να είναι; «Αδυνατεί γλώσσα των βροτών» να μιλήσει για ό,τι βιώνεται στην καρδιά ως εμπειρία και άρα βεβαιότητα. Ό,τι λέχθηκε ή ό,τι γράφτηκε για την αγάπη του Θεού, σίγουρα, δεν αποδώσε τέλεια την πραγματικότητα.

«Κατηγορούμε» το Θεό για τα κακά που συμβαίνουν στη ζωή μας και στον κόσμο, γιατί πιστεύουμε πως και αν δεν τα δίνει θα μπορούσε να τα εμποδίσει ή, αν έχουν γίνει, να τα ανατρέψει. Η αντίληψη αυτή μπορεί να παραπέμπει στην αποδοχή της παντοδυναμίας Του ή και της αγάπης Του, όχι όμως στην ελευθερία Του.

Η ελευθερία δεν είναι αδιαφορία αλλά σεβασμός σ’ αυτό που επιλέγει ο άνθρωπος. ΄Ηδη η επιλογή μιας ζωής χωρίς το Θεό έγινε από τον προπάτορά μας Αδάμ και από τότε, ως άνθρωποι – απόγονοί του, επαναλαμβάνουμε την επιλογή, έχοντας τις συνέπειές της που είναι η φθορά και ο θάνατος. Γι’ αυτό υπάρχουν οι πόλεμοι και οι διαπληκτισμοί, η φιλαυτία και τα μίση, οι καταστροφές στη φύση, ο ίδιος ο θάνατος – χωρισμός της ψυχής και του σώματος.

Η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα

http://www.pemptousia.gr/2018/04/i-anamnisi-tis-thriamveftikis-isodou-tou-iisou-christou-sta-ierosolima/

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Κυριακή των Βαΐων ή αλλιώς όπως λέγεται Κυριακή της Ελιάς και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την θριαμβευτική και επιβλητική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Υποδέχεται με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ο λαός τον Κύριο και Θεό μας, ο οποίος καθήμενος σε ένα πουλάρι όνου, γέννημα υποζυγίου[1] , εισέρχεται στην πόλη των Ιεροσολύμων για τελευταία φορά με την συνοδεία των μαθητών του, «προ έξ ημερών του Πάσχα » [2]. Τον υποδέχονται ως βασιλιά και θριαμβευτή, στρώνοντας στους δρόμους τα ενδύματά τους και κλαδιά των φοινίκων, τα οποία είναι σύμβολα νίκης. Τον προϋπαντούσαν σαν ζωοποιό και νικητή του θανάτου, τον προσκυνούσαν, τον προέπεμπαν ψάλλοντας «ωσαννά στον υιό του Δαβίδ, ωσαννά εν τοις υψίστοις » [3].

Μετά την τριήμερο έγερση του Λαζάρου στη Βηθανία, ο λαός έμαθε την χαρμόσυνη είδηση του θαύματος και πίστευσαν ότι αυτός όντως είναι εκείνος που περίμεναν σαν σωτήρα και βασιλιά για να τους ελευθερώσει από τους Ρωμαίους. Γι΄ αυτό ο λαός ξεκίνησε να πάει για να Τον υποδεχθεί.

Υπάρχουν πρόσωπα που διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στο σημερινό σκηνικό. Αυτά είναι ο Χριστός, οι Απόστολοι, ο λαός, τα παιδιά και οι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Το κάθε πρόσωπο έχει τη δική του σημασία και επεξήγηση.

Η εμπιστοσύνη του «κακοκέφαλου» δεσπότη στην Παναγία και το κλάμα των εργατών (συγκλονιστικό!)

http://www.pemptousia.gr/2018/03/i-empistosini-tou-kakokefalou-despoti-stin-panagia-ke-to-klama-ton-ergaton/

Είχε αγοράσει ο Δεσπότης [ο Άγιος Νεκτάριος] ασβέστη και μ’ άλογο τον κουβάλησαν στο σπίτι μας για να τον σβήσουν. Ήτανε τότες που χτίζανε το Μοναστήρι. Νερό εκεί πάνω δέν υπήρχε έξω από τούτο το πηγάδι το δικό μας. Το νερό το κουβάλαγαν με τα βαρέλια απ’ το πηγάδι μας στο Μοναστήρι, πριν βρουν εκεί. Φόρτωναν το γάιδαρο με τα βαρέλια, καβάλαγα κι εγώ και πήγαινε το νερό στις καλογριές. Έπιασαν λοιπόν οι εργάτες και σβήνανε, σβήνανε συνέχεια. Ώσπου κάποια στιγμή τέλειωσε το νερό. Στέρεψε η πηγάδα. Πετάγανε τον κουβά και χτυπούσε στις πέτρες του πάτου. Εδώ πάνω μπορεί να ‘χουμε καλά νερά, δέν έχουμε όμως πολλά. Η γιαγιά μου η Χρυσή που καθόταν στον αργαλειό κι έφαινε, έφυγε τότε παίρνοντας το… πολύτιμο μπαστούνι της (ένα κομμάτι ξύλο, καλάμι, ό,τι έβρισκε πρόχειρο) και καμπουρά-καμπουρά πήγε στο Δεσπότη, στο μοναστήρι.

Ο Άγιος Νεκτάριος (1846-1920).

“Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι”: Γέρ. Κύριλλος Γεραντώνης (Ο μακαριστός Ηγούμενος του Οσίου Δαυίδ)

http://www.pemptousia.gr/2015/03/dikei-is-ton-eona-zosi-ger-kirillos-gerantonis/

1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Συμπληρώθηκε ήδη ένας χρόνος από την ιερή εκδημία του απλού και πράου, του σεμνού και ταπεινού, του ευγενικού και προσηνούς, του ελεήμονος και επιεικούς, του υπομονετικού και γλυκύτατου, του χαριτωμένου και χαρισματικού Γέροντος Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου Γεραντώνη, του Πατρός και Καθηγουμένου μας.

Τα εβδομήντα τρία χρόνια της επίγειας βιοτής του ήταν μία γνήσια και αυθεντική μαρτυρία Χριστού. Ήταν μία πορεία που χαράχτηκε με την τελεία υπακοή, την ιώβειο υπομονή, την άμετρη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, την ολόθερμη προσευχή.

Προ ολίγων ημερών του Πάσχα: «…εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως»

http://www.pemptousia.gr/2018/03/pro-oligon-imeron-tou-pascha-en-to-foti-sou-opsometha-fos/

Βασίλειος Γκρίλλας, Θεολόγος, ΜΑ Θεολογίας

Ποτέ τα μεγάλα και άγια διαστήματα πνευματικής περισυλλογής, δεν ξεφεύγουν από την καταιγίδα πειρασμών. Ποτέ η αγία Νηστεία και η αύξηση της προσευχής, δεν διαφεύγει από τις παγίδες του εωσφόρου. Ποτέ οι αγίες και μεγάλες ημέρες της Εκκλησίας, δεν είναι ανέφελες από την παρουσία της διαβολικής απειλής. Ο Ίδιος ο Χριστός, στις σαράντα μέρες πνευματικής περισυλλογής, νηστείας και προσευχής, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους πειρασμούς του διαβόλου.

Με δεδομένο αυτό, το ότι δηλαδή ο Ίδιος ο Χριστός πειράχτηκε από τον διάβολο, δεν είναι παράδοξο όσοι ακολουθούν τα χνάρια Του στο δρόμο του Ευαγγελίου, να γίνονται αποδέχτες πλήθους παγίδων που στήνει με μαστοριά ο διάβολος. Μάλιστα, όσο ο Χριστιανός εντείνει τον αγώνα του, τόσο και ο διάβολος αγωνίζεται πιο πολύ για να τον κατακρημνίσει από την πορεία της κατά Χριστόν τελείωσης. Όσο ο Χριστιανός αυξάνει την προσπάθεια για να φτάσει πιο κοντά στον Χριστό, τόσο ο διάβολος επιμένει να επιτύχει στην αποτυχία του Χριστιανού. Αυτά είναι στοιχεία που πλήθος μαρτυριών έχει να προβάλει η Εκκλησία από τα συναξάρια των Αγίων της. Δεν είναι λόγια για να περνάμε την ώρα μας. Είναι καταγεγραμμένες εμπειρίες στην πορεία του εκκλησιαστικού Σώματος και σφάλει όποιος παραθεωρεί την αλήθειά τους.

Πάσχα προ του Πάσχα, ο Ευαγγελισμός της Αναστάσεως

http://www.pemptousia.gr/2018/03/pascha-pro-tou-pascha-o-evangelismos-tis-anastaseos/

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

Φέτος η Ε΄ Κυριακή των Νηστειών συμπίπτει με την μεγάλη θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Παναγίας. Και εκεί που ξεφύγαμε για τα καλά απο το μέσο της Σαρακοστής με την Δ΄ Κυριακή του Ιωάννου του Σιναϊτη, έρχεται η Ε΄ των Νηστειών με επίκεντρο όχι την μεγάλη ασκήτρια της ερήμου, την Μαρία την Αιγυπτία, αλλά την ωραιότερη των γυναικών, το καύχημα της Εκκλησίας, την Πάναγνο Μητέρα και Παρθένο. Η Θεομητορική εορτή δεν μας βγάζει σε καμία περίπτωση απο το πνεύμα της Σαρακοστής και της προετοιμασίας μας για το Πάσχα. Αντιθέτως γίνεται ο καλύτερος πρόδρομος για το Πάσχα καθώς Ευαγγελισμός και Ανάσταση αλληλοφωτίζονται.

Πριν την έλευση του Πάσχα, εορτάζουμε ένα Θεομητορικό Πάσχα. Ο Ευαγγελισμός ως γεγονός αποτελεί την προϋπόθεση της Ανάστασης. Η ολοκληρωτική συντιβή του παμπονήρου διαβόλου πραγματώνεται δια του μυστηρίου του Σταυρού και της Αναστάσεως. Η εξόντωση όμως του Αντικειμένου διαβόλου ξεκινά απο το πρόσωπο της Παναγίας δια της Συγκαταβάσεως της Θεϊκής που ενεργήθηκε στη μήτρα της. Πραγματικά, η κατοίκηση του Λόγου στη γαστἐρα της Παναγἰας αποτελεί έναν ακατανόητον θαύμα, ένα ανεξήγητο Μυστήριο που προκηρύττει την Σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την παιδεία

http://www.pemptousia.gr/2018/03/o-agios-kosmas-o-etolos-gia-tin-pedia/
αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης, Πρωτοσύγκελλος Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

Σε χρόνια δύσκολα για την Ελλάδα, κατά την Τουρκοκρατία, ακούστηκε από τον ιερομόναχο τότε Κοσμά η φράση: «Γκρεμίστε την Εκκλησία για να κάμετε το σχολείο…». Και αν ακόμα, όπως υποστηρίζεται, δεν ειπώθηκε ποτέ αυτή η έκφραση, γίνεται αντιληπτός ο διακαής πόθος καλλιέργειας της παιδείας εκ μέρους του αγίου. Όντως, πονούσε για το «απαίδευτον» των Ελλήνων και γι’ αυτό ό ίδιος, αναφέρει στον αδελφό του Χρύσανθο στα 1779, ότι ίδρυσε 210 περίπου ελληνικά σχολεία και σχολές. Ο ίδιος πεπαιδευμένος επιθυμεί την μετοχή στην παιδεία για κάθε ελληνόπουλο και μεριμνά, εργάζεται παντοιοτρόπως γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό.

Όμως για ποια ακριβώς παιδεία αγωνίζεται;

Θέλει μέσα από την παιδεία να καλλιεργείται το «Ρωμαίικο». Έλεγε ότι ο άνθρωπος με την παιδεία φωτίζεται και ότι αμαρτάνουν οι γονείς πού δεν προτρέπουν ή πού εμποδίζουν τά παιδιά τους προς αυτήν. Έλεγε με σαφήνεια: «Καλύτερα να τα αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα, παρά πλούσια και αγράμματα». Τόνιζε επίσης, ότι η παιδεία πρέπει να προσφέρεται σε όλους και μάλιστα δωρεάν. Τόνιζε ακόμα, ότι το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο στην Ελληνική γλώσσα και ότι για να το κατανοήσεις είναι αναγκαία η γνώση της Ελληνικής.

Για τρεις αφανείς αναχωρητές αγίους στον Άθωνα και τον άγγελο που τους υπηρετούσε

http://www.pemptousia.gr/2018/03/gia-tris-aphaneis-anachorites-agious-ston-athona/

Ο μακάριος Γέρων, παπά Γρηγόριος (†1899) διηγόταν στα τελευταία του το έξης περιστατικό, σχετικά με το λεγόμενο ότι στον καιρό μας δεν υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, όπως οι παλαιοί Πατέρες. Λειτουργούσα, έλεγε, την Μεγάλη Πέμπτη, και προς το τέλος της Λειτουργίας παρουσιάστηκε στο ναΰδριον της Καλύβας μου ένας νέος μοναχός βαστώντας αναμμένο φαναράκι. Αφού μπήκε στο Ιερό Βήμα μου είπε, «να μη καταλύσεις όλην την κοινωνίαν, άγιε Πνευματικέ. Είναι ανάγκη να έλθεις, να κοινωνήσεις τρεις αδελφούς, που μένουν εδώ πιο πάνω. Γι’ αυτό ήλθα να σε πάρω».

Συμμορφώθηκα χωρίς να ρωτήσω περισσότερα, και βαδίζοντας αυτός εμπρός, εγώ ακολουθούσα βαστώντας τα άγια Μυστήρια. Μετά από λίγο και παρ’ όλο τον απότομο ανήφορο και την γεροντική μου ηλικία, φτάσαμε σε ένα ευρύχωρο σπήλαιο, στο οποίο μας ανέμεναν τρεις αδελφοί μοναχοί.

Η θλίψη της σαρακοστής και η ελληνική φύση

http://www.pemptousia.gr/2018/03/i-thlipsi-tis-sarakostis-ke-i-elliniki-fisi/
Πρωτοπρεσβύτερος π. Παντελεήμων Κρούσκος, Θεολόγος

Η θλίψη της σαρακοστής είναι θλίψη ευγενική, αρχοντική, πριγκιπική. Είναι η θλίψη του εξόριστου βασιλιά πού έχασε την εξουσία και το στέμμα του και την νοσταλγεί, χωρίς να ξεπέσει από τον χαρακτήρα και την ευγένεια του. Πιο καθαρά είναι η νοσταλγία του ανθρώπου, του ευγενικού με την ορθόδοξη ενσυναίσθηση που νοσταλγεί τον Θεό. Και όσο πλησιάζει τον Θεό τόσο πιο πολύ πονάει από έρωτα και πόθο, αλλά και συστέλλεται από ταπείνωση.

Ιερομόναχος Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912 – 14/27 Φεβρουαρίου 1998)

http://www.pemptousia.gr/2016/02/ieromonachos-efrem-katounakiotis-1912-14-fevrouariou-1998/

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός (+2009), που τον γνώριζε καλά, γράφει περί αυτού, δίχως υπερβολή: