Συγχωρητικότητα, ανοχή, επιείκεια και κατανόηση: ένα μεγάλο αγώνισμα για τους Χριστιανούς (Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου † 2014)

http://www.pemptousia.gr/2017/02/sigchoritikotita-anochi-epiikia-ke-katanoisi-ena-megalo-agonisma-gia-tous-christianous/

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=153104]

Να, ένα μεγάλο αγώνισμα για μας τους Χριστιανούς: Η συγχωρητικότης, η ανοχή, η επιείκεια, η κατανόησις. Δύσκολο το αγώνισμα, αλλά πολύ αναγκαίο για την ένωσί μας με τον Θεό, για την ειρήνη της ψυχής μας, για την σωτηρία της ψυχής μας. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθή μεταξύ μας ψυχρότης και αντιπάθεια. Αλλά η συγγνώμη, που θα ζητήσουμε ο ένας απ’ τον άλλο και θα δώσουμε ο ένας στον άλλο, αμέσως διορθώνει το κακό, λιγοστεύει την απόστασι, φέρνει τον ένα κοντά στον άλλο, έτσι που ο ένας να χωράη μέσα στον άλλο κι όλοι μαζί να χωράμε μέσα στον Θεό. Τί ευλογία μεγάλη! Να χωράη ο ένας μέσα στον άλλο κι όλοι να χωράμε μέσα στον Θεό. Κι όπως ο Θεός μας χωράει όλους μέσα στην απεριόριστη ευρυχωρία της θείας αγάπης του, έτσι κι εμείς να διευρυνθούμε και να χωράμε όλους τους αδελφούς μας μέσα στην αγάπη μας.

Η συγχώρησις των αδελφών προϋπόθεσις της ενώσεώς μας με τον Χριστό (Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου † 2014)

http://www.pemptousia.gr/2017/02/i-sigchorisis-ton-adelfon-proipothesis-tis-enoseos-mas-me-ton-christo/

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

Ευχαριστούμε τον Κύριο, που μας αξίωσε κι απόψε, αδελφωμένοι όλοι, να εορτάσουμε την Κυριακή της Τυρινής· και θα μας αξιώση μετ’ ολίγον να συγχωρηθούμε και συγχωρημένοι και αγαπημένοι να μπούμε στην ευλογημένη και αγία περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Είναι Παράδοσις της Εκκλησίας μας και του Ορθοδόξου Γένους μας απόψε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί και στις πόλεις και στα χωριά, εκεί που υπήρχε παλαιότερα ευσέβεια και όπου υπάρχει ακόμα κάποια ευσέβεια, οι Χριστιανοί να πηγαίνουν στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, να ακούν τα ωραία γράμματα, τα οποία ωθούν την ψυχή του ανθρώπου προς τον πνευματικό αγώνα, και εν συνεχεία να συγχωρούνται από τον ιερέα και μεταξύ των. Και μετά να πηγαίνουν στα σπίτια των, να παραθέτουν κοινή τράπεζα, συγγενείς και φίλοι, και να ευφραίνωνται οικογενειακώς. Και συγχωρεμένοι όλοι οι Χριστιανοί να αρχίζουν την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και μάλιστα σε μερικά μέρη να κρατούν και το Τριήμερο.

«Μόλις ακούμπησα την εικόνα του Αγίου στο παιδί μου, άρχισε να κουνάει χέρια και πόδια!»

http://www.pemptousia.gr/2017/02/molis-akoumpisa-tin-ikona-tou-agiou-sto-pedi-mou-archise-na-kounai-cheria-ke-podia/

Άγιος Χαράλαμπος, ένας ταπεινός δούλος και θαυματουργός μάρτυρας του Χριστού

http://www.pemptousia.gr/2017/02/agios-charalampos-enas-tapinos-doulos-ke-thavmatourgos-martiras-tou-christou/
Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bit.ly/2kl5ZOY]

Είχαν γδάρει το κεφάλι του Αγίου Χαραλάμπους οι δύο μάρτυρες δήμιοι. Οι άλλοι, που τους διαδέχθηκαν, άρπαξαν τις χειράγρες, που ήσαν κάτι σαν σιδερένια χέρια με μυτερά νύχια. Άρχισαν λοιπόν μ’ αυτές, απάνθρωπα να του ξεσχίζουν τις σάρκες. Τρομερό το μαρτύριο. Ο Άγιος παρέμεινε προσευχόμενος.

Ξαφνικά όμως, συνέβη κάτι το περίεργο και θαυμαστό: Οι χειράγρες, τα σατανικά δηλ. όργανά τους, με τα οποία τραβούσαν λωρίδες από το σώμα του Αγίου, στόμωσαν! Δεν μπορούσαν να σχίσουν το δέρμα και τις σάρκες του Αγίου! Τότε οι βασανιστές έλεγαν κατάπληκτοι:
— Τι συμβαίνει; Μήπως αυτός εδώ είναι ο ίδιος ο Χριστός και ήλθε να μας τιμωρήσει; Μήπως ο Θεός, που πιστεύει ο Χαράλαμπος, είναι αληθινός και γι’ αυτό στομώνει τις χειράγρες;

Τότε ο δούκας της Μαγνησίας Λούκιος, θέλοντας να συμπαρασταθεί στον έπαρχο Λουκιανό σηκώθηκε και βρίζοντας στρατιώτες, δούλους και βασανιστές, αρπάζει αμέσως μόνος του τις χειράγρες και μανιασμένος θέλησε να τις μπήξει στο γέρικο και ασκητικό σώμα του Ιερομάρτυρα. Ο Θεός όμως, για να ενισχύσει την πίστη του Αγίου και για να του δείξει ότι βρίσκεται κοντά του και παρακολουθεί τους πόνους του, έκανε το θαύμα Του. Κόπηκαν αμέσως τα χέρια του δούκα από τους αγκώνες και κάτω και έμειναν κολλημένα με τις χειράγρες στο σώμα του Αγίου! Τρομαγμένος τότε ο δούκας, πονώντας και αυτός αφόρητα, έπεσε κάτω, φωνάζοντας, κλαίγοντας και λέγοντας:
— Βοηθήστε με. Αυτός εδώ είναι επικίνδυνος. Μου έκοψε τα χέρια. Σώστε με… Σώστε με. Βοηθήστε με… Είναι μάγος…

Μαγεία και σατανισμός: διαρκείς προκλήσεις και σήμερα

http://www.pemptousia.gr/2017/02/magia-ke-satanismos/

Αρχιμ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελος Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης

Στη σημερινή εποχή, εποχή εκπτώσεων σε κάθε επίπεδο, η ενασχόληση πολλών, ακόμη και «πιστών» Χριστιανών περισσότερο με τη μαγεία και πολύ λιγότερο -βεβαίως- με τον σατανισμό, δείχνει ότι ο Άνθρωπος περνάει βαθιά κρίση, λογικό εξαγόμενο της λανθασμένης σχέσης του με το Θεό, τον εαυτό του και τον πλησίον. Οι μαγικές και σατανιστικές πρακτικές έρχονται να καλύψουν αυτό ακριβώς το κενό….

Οι αγώνες του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού και η αυτονομία της βόρειας Ηπείρου

http://www.pemptousia.gr/2017/02/i-agones-tou-vorioipirotikou-ellinismou-ke-i-aftonomia-tis-vorias-ipirou/

Νικόλαος Ζαρκάδας, Υποστράτηγος

Αφιέρωμα στα εκατό χρόνια από την ανακήρυξη της αυτονομίας της

Η πρεσβευτική συνδιάσκεψη των μεγάλων δυνάμεων στις 29 Ιουλίου 1913 κατέληξε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου στην ανακήρυξη της Αλβανίας σε κράτος κυρίαρχο και ανεξάρτητο, χωρίς όμως να καθορίσει τα σύνορά του. Στις αρχές Αυγούστου σχηματίστηκε διεθνής επιτροπή, για να καθορίσει τα νότια σύνορα της Αλβανίας, της οποίας κύριοι παράγοντες ήταν βασικά η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία. Κατά τον καθορισμό των συνόρων του νέου αλβανικού κράτους οι εκπρόσωποι των κρατών δεν έλαβαν υπόψη τους, για ευνόητους λόγους, την εθνική ταυτότητα του πληθυσμού της περιοχής, αλλά μόνον την ομιλούσα γλωσσική σύνθεση με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των περιοχών, που κατοικούνταν από ξενόφωνους Έλληνες, ήτοι η σημερινή Βόρειος Ήπειρος, να περάσει στα όρια της μελλοντικής αλβανικής επικράτειας.

Ο ακούραστος ρήτορας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://www.pemptousia.gr/2017/01/o-akourastos-ritoras/

Ένας από τους τρεις Ιεράρχες και προστάτες των γραμμάτων που γιορτ΄ζουμε σήμερα, είναι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, αφού, από την εφηβεία του ακόμα, σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία και αργότερα θεολογία.

Η ρητορική του ικανότητα, η δύναμη της πίστης του, ο παραδειγματικός του βίος και το κοινωνικό του έργο τον έκαναν γνωστό και η φήμη του έφτασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, στα αυτιά του αυτοκράτορα. Σε εκείνη την πόλη, ο Ιωάννης χειροτονείται από τον λαό αρχιεπίσκοπος.

Κόσμος πολύς μαζευόταν να τον ακούσει. Μελετώντας χρόνια την Αγία Γραφή, ο άγιος απλά και υπομονετικά, εξηγούσε και ερμήνευε με τέτοιο τρόπο το νόημα των συμβουλών και των παραβολών και τη ζωή του Κυρίου, που το πλήθος έμενε σιωπηλό, διψασμένο για γνώση και ελπίδα. Στηρίζει τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Βοηθά τους απελπισμένους. Φτιάχνει και στηρίζει ιδρύματα για να ανακουφίσει τους ξένους και τους αρρώστους. Οργανώνει συσσίτιο από το οποίο τρέφονταν καθημερινά 7000 άνθρωποι. Έρχεται σε ρήξη με τους πλούσιους και με αυτούς που ζούσαν ενάντια στις αξίες της εκκλησίας. Και αυτό ήταν που οδήγησε και στην εξορία του.

Εορτή των Τριών Ιεραρχών: Οι υποχρεώσεις γονέων και εκπαιδευτικών

http://www.pemptousia.gr/2017/01/i-ipochreosis-goneon-ke-ekpedeftikon/

Σοφία Καυκοπούλου, υπ. δρ Θεολογίας-Μουσικός

Σήμερα, Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου, εορτάζωμεν τους τρεις Ιεράρχας. Αρκετοί είναι οι Άγιοι Ιεράρχες τής Εκκλησίας μας που τιμούμε καθ’ όλη την διάρκεια τού έτους, όμως τρεις εορτάζουν μαζύ. Πρόκειται για τον Βασίλειο τον Μέγα, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Και οι τρεις ήσαν σπουδαίοι Πατέρες τής Εκκλησίας που εμόχθησαν για την αποκρυστάλλωση τού Δόγματος, για την ενότητα τής Πίστεως και για την αναγκαιότητα τής Φιλοσοφίας και των γραμμάτων. Από το 1100 επεκράτησε η κοινή εορτή και για τούς τρεις, λόγω προστριβών μεταξύ των χριστιανών για την σπουδαιότητα τού καθενός, ενώ υπάρχει και ξεχωριστή ημέρα για τον καθένα. Την κοινή Ακολουθία συνέγραψε ο Ιωάννης Μαυρόπους, Επίσκοπος Ευχαΐτων.

Όσ. Χριστόφορος Παπουλάκος: ο γέροντας που σήκωσε στους ώμους του το γένος μας

http://www.pemptousia.gr/2017/01/os-christoforos-papoulakos-o-gerontas-pou-sikose-stous-omous-tou-to-genos-mas/

Στην Ιερά Αγρυπνία που τελέστηκε στις 17 Ιανουαρίου 2017, στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Περάματος στη μνήμη του Οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου, προΐστατο ο Αρχιμ. π. Νεκτάριος Πέττας ο οποίος στο κήρυγμά του ανέφερε:

«Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, τιμά την μνήμη δύο μεγάλων ιεραρχών Πατριαρχών Αλεξανδρείας, του Αθανασίου και του Κυρίλλου. Είναι γνωστή η ομολογιακή προσφορά τους, διότι είναι κορυφαίοι οικουμενικοί άγιοι που δεν κοσμούν μόνο τον θρόνο της Αλεξάνδρειας, αλλά και την παγκόσμια Εκκλησία του Χριστού. Όμως, ο ναός του αγίου Γεωργίου στο Πέραμα Αττικής, με την θεόπνευστη σκέψη του σεβαστού πρωτοπρεσβυτέρου, γέροντος Ιωάννου Κατή, σήμερα αφιέρωσε αυτή την αναίμακτη Θεία Λειτουργία προς τιμήν ενός σύγχρονου ομολογητού, που είναι γνωστός στα πέρατα της οικουμένης ως «Παπουλάκος». Ο γέροντας Παπουλάκος γεννήθηκε σε ένα ταπεινό και άσημο χωριό της Πελοποννήσου, στον Άρμπουνα, που είναι κοντά στα Καλάβρυτα. Η Θεία Χάρις οικονόμησε ώστε η προσφορά και η δράση του, να είναι τόσο σημαντική που να αποτελεί ένα από τα σημαντικά κομμάτια της νεωτέρας εκκλησιαστικής, και παράλληλα της Ελλαδικής ιστορίας. Και για τον λόγο αυτό το όνομά του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα.

1700 χρόνια μετά, η Αγία Ελένη επιστρέφει στην Ελλάδα.

http://www.pemptousia.gr/2017/01/1700-chronia-meta-i-agia-eleni-epistrefi-stin-ellada/

Κατερίνα Χουζούρη

Ογδόντα χρόνια διακονίας και προσφοράς συμπληρώνει φέτος, η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αποκορύφωμα των εορτασμών αυτής της επετείου, θα αποτελέσει η υποδοχή, το Μάιο, του Τιμίου Ξύλου και του Ιερού Σκηνώματος της Αγίας Ελένης της Ισαποστόλου, της μητέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Ο Άγιος Γεράσιμος στα Επτάνησα

http://www.pemptousia.gr/2017/01/o-agios-gerasimos-sta-eptanisa/
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών

Στη λειτουργική και ιστορική μνήμη του Έθνους μας αναδύεται αυτές τις μέρες η σεπτή μορφή του Οσίου Πατρός ημών Γερασίμου, του Νέου Ασκητού και Θαυματουργού, τον οποίο η Κεφαλλονιά έχει ιδιαίτερο λόγο να θυμάται (ανακομιδή του λειψάνου του). Γιατί η Κεφαλλονιά καταξιώθηκε από τη Χάρη του Θεού να γίνει η «πατρίδα» του Αγίου Γερασίμου. Το σημαντικό δε στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο Άγιος Γεράσιμος συνδέθηκε τόσο πολύ με την Κεφαλλονιά, που μολονότι γι’ αυτήν «ξένος» – έτσι χαρακτηρίζεται σε ένα κεφαλλονίτικο έγγραφο του 16ου αιώνα) – Κεφαλλονιά και Άγιός της να είναι σήμερα αχώριστα μεταξύ τους και αδιαίρετα: Ο Άγιος Γεράσιμος έγινε… και καύχημα της Κεφαλλονιάς και ο ατίμητος θησαυρός της.

Θεωρώ επίκαιρο λοιπόν να στρέψουμε τη σκέψη μας σ’ έναν Άγιο, που δεν ανήκει μόνο στα Επτάνησα και την Κεφαλλονιά, αλλά σ’ όλη την Ορθοδοξία.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ζαχαρίας (20 Ιανουαρίου)

http://www.pemptousia.gr/2014/01/o-agios-neomartis-zacharias/

Μαρτύρησε στην Πάτρα στις 20 Ιανουαρίου το 1782
Ο Άγιος καταγόταν από την περιοχή της Άρτας και ήταν στο επάγγελμα γουναράς. Για κάποιο λόγο, τον οποίο δεν γνωρίζομε,αρνήθηκε τον Χριστό και έγινε μουσουλμάνος. Έφυγε δε και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα., όπου είχε εργαστήριο και συνέχιζε το επάγγελμά του.

«Έλλην, Ρωμηός, Γραικός»: Από το πολυεθνικό στο εθνικό

http://www.pemptousia.gr/2017/01/ellin-romios-grekos-apo-to-poliethniko-sto-ethniko/

Οι υπό εξέταση όροι σχετίζονται με την δυνάμει ή και εν τοις πράγμασι διαμόρφωση εθνικών ταυτοτήτων, οι οποίες με την εμφάνιση του εθνικισμού οδήγησαν και στην ίδρυση εθνικών κρατών, αλλά και με την αναζήτηση ή όχι εθνοτικών ή εθνικών ταυτοτήτων σε εποχές προ του 19ου αι.

Η αναζήτηση αυτή είχε αντίκτυπο και στην ανασημασιοδότηση όρων, που στο παρελθόν απαντούσαν με διάφορο περιεχόμενο ‐όπως συμβαίνει, επίσης, με τους όρους ‘γένος‐έθνος’ (natio/nation)‐ αλλά και των όρων με τους οποίους αποκαλούνταν οι επιμέρους λαοί ανά χρονικές περιόδους και περιοχές.

“…κρυφοκοίταξαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης…”

http://www.pemptousia.gr/2017/01/krifokitaxan-ton-papa-tous-tin-ora-tis-katalisis/

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μία μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Όλα βαίνουν καλώς! (θαύμα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας)

http://www.pemptousia.gr/2017/01/ola-venoun-kalos/

Θεσσαλονίκη 1/2/2016

Άγιε Ηγούμενε,

Ονομάζομαι Χ. Θ. και έγινα μάρτυρας ενός συγκλονιστικού, για την ψυχή μου, γεγονότος το οποίο επιθυμώ να σας περιγράψω. Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια και ξεκινήσαμε, από την αρχή του κοινού μας βίου με το σύζυγό μου, τις προσπάθειες για τεκνοποίηση. Δεν υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα. Ένα βράδυ του Οκτωβρίου και αφού είχα τελειώσει την ερευνητική μου εργασία, πέρασα από την Παναγία Δεξιά να προσευχηθώ και να ανάψω το κεράκι μου. Εκεί παρακάλεσα να με βοηθήσει να νοιώσω και εγώ τη χαρά της μητρότητας.

Άγιέ μου με μισείς; (συγκλονιστική ιστορία με τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο)

http://www.pemptousia.gr/2017/01/agie-mou-me-misis/
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Βερνέζος

Έχουν περάσει 8 χρόνια από την ημέρα του γάμου. Μάταια μέχρι σήμερα ο κ. Γιώργος Κ. και η σύζυγός του Αρχοντούλα περίμεναν παιδί. Την καρδιά τους έκαιγε μια βαθειά και αγιάτρευτη θλίψη. Τί θλιβερή φαίνεται η ζωή, όταν η γυναίκα δεν είναι μάνα, δεν έχει παιδιά! Ο σύζυγος λυπημένος έσκυβε πλάι στην γυναίκα του και της έδινε κουράγιο. Κάμε υπομονή, της έλεγε, αυτό είναι το θέλημα του Θεού, με τα δάκρυα και τη στενοχώρια δεν πρόκειται τίποτα ν’ αλλάξει. Σκοπός του γάμου δεν είναι μόνο η απόκτηση παιδιών. Είναι προπαντός η πνευματική μας πρόοδος, η προκοπή, η ένωση εδώ και στην αιωνιότητα με τον Θεό.

Σφαγή των νηπίων: συνεχίζεται ακόμη;

http://www.pemptousia.gr/2016/12/sfagi-ton-nipion-sinechizete-akomi/
Αθανάσιος Μουστάκης, Δρ Θεολογίας

Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά —του τρόπου που λειτουργεί ο κόσμος μας— περιστατικά που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη είναι η σφαγή των νηπίων από τον Βασιλέα Ηρώδη.

Ο Ηρώδης ήταν μία περίεργη μορφή της βιβλικής εποχής. Ιδουμαίος, δηλαδή Άραβας και όχι Εβραίος, στην καταγωγή, έξυπνος, δραστήριος, σχεδίαζε κάθε κίνησή του με προοπτική το προσωπικό του όφελος, συνεργάτης των Ρωμαίων, οι οποίοι την περίοδο από το 64 π.Χ. και εξής ανασχεδίασαν τα κράτη και τα βασίλεια της Ανατολής ώστε να τα ελέγχουν και να εξυπηρετούν τους στόχους τους στην περιοχή. Μετά από προσπάθειες πολλών ετών, που είχαν ξεκινήσει από τον πατέρα του, Αντίπατρο, κατόρθωσε να πάρει το χρίσμα της εξουσίας από τους Ρωμαίους επικυρίαρχους και να στήσει τη δική του δυναστεία.

Βίος οσίου πατρός ημών Γεωργίου Χατζη-Γεώργη του Αγιορείτου του εκ Καππαδοκίας (1809 – 17 Δεκεμβρίου 1886)

http://www.pemptousia.gr/2016/12/o-p-georgios-chatzi-georgis-agioritis-ek-kappadokias/

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

Ο Οσιότατος πατέρας Γεώργιος γεννή­θηκε στην Κερμήρα της Καισάρειας της Καππαδοκίας το 1809. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι, όχι μόνον από αρετές, αλλά και από αγαθά του Θεού, με τα οποία βοηθούσαν τους φτωχούς. Ο πατέρας του ονο­μαζόταν Ιορδάνης και ήταν από την Κερμήρα, η δε μητέρα του Μαρία ήταν από την Γκέλβερη (Ναζιανζό).

Αφού απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γαβριήλ (Χατζη-Γεώργη) και τον Αναστάσιο, μετά ζούσαν πιό πνευματικά, εν παρθενία. Η μητέρα του είχε ασκητικό πνεύμα από μικρή. Είχε αδελφή μοναχή, την οποία επισκεπτόταν με τα παιδιά της. Στον μικρό Γαβριήλ που άκουγε τις διάφορες διηγήσεις από την θεία του για τους ασκητές, άναψε η επιθυμία στην παιδική του καρδιά να γίνει Μοναχός και προσπαθούσε να μιμηθεί τους ασκητές με αυστηρές νηστείες και προσευχές.

Να έρθουν γρήγορα, πολύ γρήγορα! (Θαύμα Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα)

http://www.pemptousia.gr/2016/12/na-erthoun-grigora-poli-grigora/
Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ

Η γερόντισσα Σοφία «προσκάλεσε» στο μοναστήρι αρκετές ευλαβείς ψυχές με τρόπο πραγματικά θαυμαστό. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία που κατέθεσε και εγγράφως στη Μονή το έτος 2000 η κ. Ευαγγελία (Λίτσα) Μαστροσάββα από την Αθήνα. Η οσία Σοφία έκανε γνωστή την παρουσία της στην ίδια μέσω της στενής της φίλης Φωτεινής, με την οποία εργαζόντουσαν μαζί. Καμμία από τις δυο φίλες δεν γνώριζε το παραμικρό για την γερόντισσα.

Χριστούγεννα, το τέλος της νύχτας και η αρχή της ημέρας

http://www.pemptousia.gr/2016/12/christougenna-to-telos-tis-nichtas-ke-i-archi-tis-imeras/

Αγαπητοί αδελφοί,

Κάποτε ένας γέρος δάσκαλος ρώτησε τους μαθητές του:

– Ποιος από σας μπορεί να μου πει, πώς μπορούμε να διακρίνουμε την στιγμή που τελειώνει η νύχτα και αρχίζει η μέρα;

Τότε πετάχτηκε ένας και είπε:

– Εγώ θα έλεγα ότι η νύχτα τελειώνει εκείνη τη στιγμή που βλέποντας κάποιος από μακριά ένα ζώο, μπορεί να διακρίνει τι ζώο είναι!

– Όχι, είπε ο δάσκαλος.

Ένας άλλος είπε:

– Μήπως είναι η στιγμή που μπορούμε να διακρίνουμε το είδος κάποιου δένδρου; Δηλαδή αν είναι ροδακινιά ή αχλαδιά;

– Ούτε τότε, είπε ο δάσκαλος.

– Αλλά πότε; Πείτε, δάσκαλε.

– Όταν βλέποντας το πρόσωπο οποιουδήποτε ανθρώπου, καταλαβαίνεις αν είναι αδερφού σου.