Διαβάζουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι η αλήθεια, άρθρα διάφορων φιλελέδων που μέρα – νύχτα προσκυνάνε στην αυλή του Κυριάκου, να αναφέρονται στην παρουσία του Στέλιου Ράμφου και του ηθοποιού Μαρκουλάκη στο συνέδριο της ΝΔ.
Ένας νέος άνθρωπος, μόλις 43 ετών με ένα μικρό παιδί ενός έτους, πεθαίνει ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς. Ένα παλικάρι που είχε την… τύχη ή την ατυχία να είναι δημοσιογράφος και μάλιστα της τηλεόρασης.
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Κυριακής, κατά τη γνώμη μας θα σταθεί σε ένα. Αυτό τηςRealNews, όχι για την πρωτοτυπία του, αλλά για το θέμα που έχει επιλέξει.
Τρεις εικόνες, χιλιάδες λέξεις. Η πρώτη δείχνει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να χτυπάει το σφυράκι στο άντρο του διεθνούς καπιταλισμού, παραδομένος στα θέλγητρα του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Δεν έχει τέλος ο τζερτζελές που ζούμε εδώ και δυόμιση χρόνια. Από τότε δηλαδή που αποφασίσαμε να ψηφίσουμε τους άφθαρτους αριστερούς ήρωες της καθημερινότητάς μας για να «σκίσουν το μνημόνιο, να καταργήσουν τους φόρους και τα διόδια, για να ζήσουμε κι εμείς επιτέλους το όνειρο της ακσιοπρέπυας».
Η «αψυχολόγητη» και αιφνιδιαστική απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να προχωρήσει στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ άνοιξε για μια ακόμη φορά τις πύλες της κολάσεως στην περιοχή, με τους Παλαιστίνιους να αντιδρούν βίαια, τις μουσουλμανικές χώρες να διαμαρτύρονται εντόνως, τις διάφορες ισλαμικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις να απειλούν με κλιμάκωση του τρόμου και νέα ιντιφάντα, και με ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη να διαφωνεί κάθετα με την νέα αυτή αμερικανική πολιτική, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.
Η δολοφονία ενός μικρού παιδιού είναι πάντα ένα συγκλονιστικό γεγονός από μόνο του. Πόσο μάλλον όταν ο δολοφόνος είναι αστυνομικός, ανεξάρτητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται.
Την ώρα που εμείς ασχολούμαστε με τα πλαστά(;) έγγραφα του Μπάνου και την «σουηδική Αραβία» (sic) ή με το αν οι Βρυξέλλες μας απαγορεύσουν τον γύρο και τον πατσά, στην άλλη μεριά του πλανήτη ηχούν και πάλι τύμπανα πολέμου. Και μάλιστα πυρηνικού!
Λέτε τώρα που θα απαγορεύσουν το πιτόγυρα να βγουν στους δρόμους οι Έλληνες; Αν δε κάνουν κανένα αστείο στις Βρυξέλλες και απαγορεύσουν και την μπουγάτσα, πάει θα καεί το πελεκούδι.
Η μεγάλη πληγή της χώρας είναι ο δημόσιος τομέας. Αυτό είναι γνωστό, όπως είναι γνωστή και η ιδιαίτερη σχέση που έχει κάθε κυβέρνηση, κάθε κόμμα με τους δημοσίους υπαλλήλους.