Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα agrinio. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα agrinio. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Η Ελένη Πριοβόλου σε α΄ πρόσωπο


http://diastixo.gr/


Εν αρχή ην ο φόβος / και ο φόβος εγέννησε το Θεό / και ο Θεός από τον φόβο της Παντοδύναμης μοναξιάς του εγέννησε τον άνθρωπο / για να τον σκλαβώσει στον ίδιο του το φόβο.
Σε αυτό το μότο στηρίζεται το βιβλίο Μετά φόβου.

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της κυρίας Ελένης Πριοβόλου: "Μετά φόβου", εκδ. Καστανιώτη (Μενίδι Αιτωλ/νίας 6/6/2017)

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της κυρίας Ελένης Πριοβόλου:
"Μετά φόβου", εκδόσεις Καστανιώτη
Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας
Τρίτη 6/6/2017
Διοργάνωση: Σύλλογος Γυναικών Μενιδίου "Ερωδιός"

βίντεο και φωτογραφίες: Χρήστος Αλεξόπουλος

Η Ελένη Πριoβόλου γεννήθηκε στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου όπου και έζησε μέχρι τα 18 της. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Γράφει αναζητώντας την ευρυθμία και την καθαρότητα του λόγου. Η τάση να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι, το οποίο υπηρετεί επί είκοσι τρία έτη. Αγαπάει πολύ τα παιδιά και στα βιβλία της προσπαθεί να πλησιάσει τον παιδικό κόσμο και την ευαίσθητη παιδική ψυχή. Το μυθιστόρημά της για ενήλικες, "Όπως ήθελα να ζήσω" (Καστανιώτης, 2009) τιμήθηκε το 2010 με το "Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ". Έχει καταθέσει δεκαοχτώ βιβλία για παιδιά και εφήβους και τρία μυθιστορήματα για μεγάλους.
Περισσότερα στοιχεία για τα βιβλία της κυρίας Πριοβόλου μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο (κάντε κλικ πάνω "Ελένη Πριοβόλου"):




Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Ακολουθία του Επιταφίου και περιφορά του στον Ι.Ν. Αγίου Θωμά Αγρινίου (βίντεο - φωτογραφίες)

βίντεο - φωτογραφίες: Χρήστος Αλεξόπουλος

Πάνω από 2.000 πιστοί, αριθμός πρωτοφανής για τα δεδομένα της ενορίας του Αγίου Θωμά, ακολούθησαν φέτος την περιφορά του Επιταφίου.
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που ακολουθούν, δίνουν μια εικόνα των προαναφερθέντων.



Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Η ακολουθία των Παθών στον Ι.Ν. Αγίου Θωμά Αγρινίου (videos-fotos)


Μεγάλη Πέμπτη 13 Απριλίου 2017
Ι.Ν. Αγίου Θωμά Αγρινίου

Σε μια απόλυτα κατανυκτική ατμόσφαιρα και με την παρουσία περισσότερων πιστών από κάθε άλλη φορά, τελέστηκε και φέτος η ακολουθία των Παθών στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Θωμά Αγρινίου.

Ακολουθούν videos και φωτογραφίες.



Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

91 χρόνια Παναιτωλικός. Με βάρος «εις την ηθικήν…»!

Με αρκετή δόση συναισθήματος και πινελιές… υποκειμενικότητας, ο Μιχάλης Τσαμπάς εύχεται στα γενέθλια του Παναιτωλικού και θυμίζει σε όλους την βαριά κληρονομιά των ιδρυτών του!
Αν ήταν άνθρωπος πλησιάζοντας στη… δύση του θα είχε να διηγείται ιστορίες μιας ζωής.

9 Μαρτίου 1926 - 9 Μαρτίου 2017: Χρόνια πολλά Παναιτωλικάρα!

http://www.agrinionews.gr/chronia-polla-panetolike-ena-exeretiko-afieroma/

«Ο Παναιτωλικός ποτέ δεν ήταν απλά ένα σωματείο. Έγινε πράξη το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ένα παράδειγμα ήθους και πολιτισμού».
Σαν σήμερα (9 Μαρτίου) πριν από 91 χρόνια, γεννήθηκε στο Αγρίνιο μία από τις πιο λαοφιλέστερες επαρχιακές ποδοσφαιρικές ομάδες.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Άγιος Χριστόφορος: Ο προστάτης της πόλης του Αγρινίου!!!!

http://agriniomemories.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8.html

του Νίκου Καπώνη

".. Η ίδρυση του παλαιού ναού του Αγίου Χριστόφορου, πιθανότατα του παλαιότερου ναού της πόλης, κτισμένου σε χαμηλό και περίοπτο λοφίσκο στην ανατολική πλευρά της πόλης του Αγρινίου και έξω από τον οικιστικό πυρήνα της ως πρόσφατα, ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας.

9 Μαΐου: Εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου

http://www.vimaorthodoxias.gr/


Τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου τιμά σήμερα, 9 Μαΐου, η Εκκλησία μας.
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος.

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Αγρίνιο> Άγιος Χριστόφορος: Ο προστάτης της πόλης μας!!!!

http://agriniomemories.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8.html


του Νίκου Καπώνη

".. Η ίδρυση του παλαιού ναού του Αγίου Χριστόφορου, πιθανότατα του παλαιότερου ναού της πόλης, κτισμένου σε χαμηλό και περίοπτο λοφίσκο στην ανατολική πλευρά της πόλης του Αγρινίου και έξω από τον οικιστικό πυρήνα της ως πρόσφατα, ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Η ύπαρξη του ναού και της ομώνυμης συνοικίας μαρτυρείται στο κτηματολόγιο της Ιεράς Μονής Προυσού, η οποία διατηρούσε μετόχι «εις χωράν του Βραχωρίου κατά τον απάνω μαχαλάν του Αγίου Χριστόφορου».

Του Αγίου Χριστοφόρου....κάποτε στο Αγρίνιο...

http://agriniomemories.blogspot.gr/search/label/**%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82

...κάποτε.

Περιφορά της εικόνας του Αγίου Χριστοφόρου.
Στην Πλατεία Μπέλλου.

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Χριστοφόρος +9 Μαΐου

http://armenisths.blogspot.gr/2015/05/9.html

Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος καταγόταν ἀπὸ ἡμιβάρβαρη φυλὴ καὶ ὀνομαζόταν Ρεμπρόβος, ποὺ σημαίνει ἀδόκιμος, ἀποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), ὅταν στὴν Ἀντιόχεια Ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βαβύλας († 4 Σεπτεμβρίου).
Ὁ Ἅγιος ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση ἦταν τόσο πολὺ ἄσχημος, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖτο «κυνοπρόσωπος».

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Προσευχή στον εορτάζοντα σήμερα Άγιο Χριστόφορο, τον προστάτη των οδηγών

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/item/32479-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8E%CE%BDΠροσευχή στον εορτάζοντα σήμερα Άγιο Χριστόφορο προστάτη των οδηγών
Άγιε Μεγαλομάρτυς του Θεού Χριστοφόρε πολύαθλε, πριν κρατήσω σήμερα το τιμόνι στα χέρια μου, Σε ικετεύω· με τη Μαρτυρική σου παρρησία προς τον Χριστό, βοήθησε με να διέλθω αβλαβώς όλους τους κίνδυνους της ασφάλτου, έχοντας Σε δίπλα μου αρωγό και Προστάτη μου. Κράτησε μαζί μου στιβαρά το τιμόνι και φώτιζε με να οδηγώ ψύχραιμα, συνετά, πειθαρχημένα, ειρηνικά ευγενικά και με πλήρη συναίσθηση της οδηγητικής ευθύνης.
 Δώσε μου μάτια προσεκτικά και επαγρύπνηση ανύστακτη, ώστε καμία ενέργειά μου να μην απειλήσει την ζωή η την υγεία των άλλων. Αλλά και από τις απροσεξίες των άλλων αυτοκινητιστών προστάτευσέ με ,Άγιε Προστάτα των (επικαλουμένων Σε με πίστη) οδηγών. 

Αρχιμανδρίτης Αποστόλης Φαφούτης ( Παπαποστόλης ): ο ακούραστος εργάτης του Αγίου Χριστοφόρου και του Αγρινίου

http://agriniomemories.gr/articles.php?cid=48&id=34
Σήμερα Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010, βρήκα την ακόλουθη φωτογραφία του Δικού μας Άγιου, του Παπαποστόλη, με αφιέρωση και την υπογραφή του μάλιστα.
 
Όπως λέει και ο φίλος μου Ο Ανδρέας, θεωρώ ότι είναι από τα τεκμήρια  που προσθέτουν στην συλλογή κάποιου, και στην προκειμένη περίπτωση στην δική μας συλλογή. Η φωτογραφία είναι του ΦΩΤΟ Ξυθάλη.
Το κείμενο που ακολουθεί, προέρχεται από την απομαγνητοφώνηση της παρέμβασης του Σεβασμιωτάτου πατρός ΙΕΡΟΘΕΟΥ, σε εκπομπή-αφιέρωμα του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος με την κ. Σμαραγδή Καράγιωργα- Καρπαθίου, για τον αείμνηστο Παπαποστόλη.
"Ο παπα-Αποστόλης ήταν και εξακολουθεί να είναι μετά από 49 χρόνια η δεσπόζουσα μορφή στο Αγρίνιο, καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Άφησε ισχυρά μνήμη σε όλους τους Αγρινιώτες.Εγώ κατάγομαι από τα Γιάννενα, αλλά επισκεπτόμουν το Αγρίνιο από μικρός, λόγω μιας θείας μου που υπηρετούσε εκεί, και αργότερα τελείωσα τις γυμνασιακές μου σπουδές στην πόλη αυτή (1959-1963). Έτσι οι πληροφορίες μου για τον Παπαποστόλη προέρχονται από τρεις πηγές.
Πρώτον, από την μικρή μου ηλικία, 8-10 ετών, που με πήγαν στον Παπαποστόλη να με ευλογήση. Μου έδωσε απλόχερα την ευλογία του και καραμέλλες. Ήταν ένας καλός στοργικός παπούλης, πολύ αγαπητός.
Δεύτερον, όταν πήγα το 1959 στο Αγρίνιο, ως μαθητής στο Γυμνάσιο άκουγα γι’ αυτόν πολλά. Εκείνος εκοιμήθη έναν χρόνο μετά, ήτοι το 1960. Έτσι, προ του θανάτου τον πρόλαβα για λίγο και μετά τον θάνατό του άκουγα να μιλάη όλη η πόλη του Αγρινίου γι' αυτόν.
Τρίτον, τον γνώρισα από τον Γέροντά μου Μητροπολίτη Εδέσσης κυρό Καλλίνικο που ήταν πολλά χρόνια Γραμματεύς και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας και γνώριζε πολύ καλά τον Παπαποστόλη. Από εκείνον άκουγα πολλές ιστορίες γι' αυτόν, για την αγάπη του στον Θεό, την Εκκλησία, τον άγιο Χριστοφόρο και τον λαό.
Από όλα αυτά έχω αρίστη γνώμη για τον Παπαποστόλη. Ήταν καλοκάγαθος, αγωνιστής, ταπεινός και πανέξυπνος Κληρικός.
Πολλά είναι τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την προσωπικότητά του. Να αναφέρω μερικά από αυτά.
1. Ξεκίνησε ως έγγαμος Ιερεύς, αλλά λίγο μετά τον γάμο του πέθανε η πρεσβυτέρα του και εκείνος υπέμεινε καρτερικά την χηρεία. Δεν σκέφθηκε να σταματήση την Ιερωσύνη. Έκανε και κάτι περισσότερο. Δόθηκε εξ ολοκλήρου στον Θεό και τον άγιο Χριστοφόρο. Έκτισε με κόπο τον Ιερό Ναό του και καθιέρωσε την εορτή του. Έτσι μια δυσκολία την μετέτρεψε σε δράση, σε προσφορά, σε δημιουργικότητα. Μας δίδαξε ότι όλα υπερβαίνονται. Μας έδειξε πως οι πειρασμοί με την Χάρη του Θεού γίνονται ευλογίες.
2. Ήταν αφιλάργυρος. Δεν αγαπούσε τα χρήματα και δεν τα ιδιοποιούσε. Ο,τι είχε τα έδινε στους πτωχούς. Δεν ήθελε να βλέπη ανθρώπους να πεινάνε και να υποφέρουν. Πήγαινε σε κρεοπωλεία, αγόραζε κρέας και τους έλεγε να το στείλουν σε συγκεκριμένα σπίτια που είχαν ανάγκη.
Η αφιλαργυρία του εκτιμήθηκε από όλους. Περνούσε από τα καταστήματα και του έλεγαν: «Έλα μέσα, Παπαπαστόλη, και πάρε από το ταμείο ο,τι χρήματα θέλεις». Ήξεραν ότι δεν κρατούσε τίποτε για τον εαυτό του, αλλά όλα τα διοχέτευε στους πτωχούς.
3. Ήταν ενοποιητικό στοιχείο στην κοινωνία του Αγρινίου σε μια δύσκολη περίοδο, τότε που τα πάθη ήταν αναμμένα. Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους, δεν τους χώριζε από πολιτικής πλευράς. Ήταν ένας εκκλησιαστικός ηγέτης και κατά την Γερμανική Κατοχή και κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Πήγαινε στους Γερμανούς για να ελευθερώση ανθρώπους και συμφιλίωνε τους Χριστιανούς που ήταν χωρισμένοι μεταξύ τους πολιτικά.
Απέτρεψε με δυναμισμό τους Γερμανούς να κάψουν το δασύλιο του αγίου Χριστοφόρου και απέτρεψε την αιματοχυσία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, φθάνοντας στο σημείο να επισκεφθή με αυτοθυσία των αρχηγό των αριστερών, που πολιορκούσαν το Αγρίνιο.
4. Διακρινόταν από μια απλότητα στην ζωή του. Δεν έκανε τον έξυπνο, τον μεγάλο, αυτόν που κάτι είναι. Είχε ένα ανεπιτήδευτο τρόπο συμπεριφοράς. Ήταν ένας πατέρας. Διακρινόταν από ένα γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Δεν ήταν υποκριτής και μιλούσε αυθόρμητα, πηγαία, χωρίς ευσεβισμούς.
Και τα τέσσερα αυτά γνωρίσματα ήταν στοιχεία ενός παραδοσιακού Ιερέα, με καθαρότητα σκέψης και καρδιάς, με θυσιαστικό ήθος και προσφορά, με αδολότητα συμπεριφοράς, με χιούμορ και πηγαία αγάπη. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι χωρίζονταν πολιτικά σε δεξιούς και αριστερούς, εκείνος εξέφραζε το εκκλησιαστικό φρόνημα, έδειχνε ότι η Εκκλησία ανήκει σε όλους, όλοι οι βαπτισμένοι και αμαρτωλοί είναι δυνάμει μέλη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία αγαπά όλους και ενδιαφέρεται για την σωτηρία τους. Είναι μια μάνα που ενδιαφέρεται στοργικά για όλα τα παιδιά της, ακόμη και τα πιο ατίθασα.
Στο Αγρίνιο εργάσθηκαν πολλοί Κληρικοί. Ο Παπαποστόλης ήταν από τους κορυφαίους, χωρίς να κάνη ιδιαίτερα κηρύγματα και ομιλίες. Μιλούσε, όμως, πολύ δυνατά και καθαρά με το παράδειγμά του, την αγάπη του, την σιωπή του, το γέλιο του, την παρουσία του. Οι άγιοι είναι μια «σιωπώσα παραίνεση». Λέμε για μερικούς Κληρικούς ότι δοξάζουν τον Θεό που υπάρχουν. Αυτό μπορούμε να πούμε και για τον Παπαποστόλη. Υπήρξε και υπάρχει στις καρδιές των Αγρινιωτών, δεξιών και αριστερών, ευσεβών και αθέων, εκκλησιαστικών και μη και δοξάζουμε τον Θεό γι’ αυτό.
Το Αγρίνιο του ανταπέδωσε την αγάπη του. Στην κηδεία του υπήρξε κορμοσυρροή, σαν Μ. Παρασκευή και Ανάσταση. Αλλά και σήμερα τον θυμούνται όλοι οι κάτοικοι του Αγρινίου, όπου και αν ανήκουν πολιτικά η θρησκευτικά, με χαρά και συγκίνηση. Μερικές φορές δακρύζουν όταν αναφέρουν το όνομά του. Τον θεωρούν έναν άξιο λευίτη. Οι Αγρινιώτες του έχουν δώσει ένα σημαντικό και διακεκριμένο χώρο στην καρδιά τους και εκεί μέσα, στην καρδιά, έχουν πάντοτε αναμμένο ένα κανδηλάκι μνήμης και ένα θυμιατήρι με ευωδιαστό θυμίαμα αγάπης για τον αγαπητό τους Παπαποστόλη. Τον θεωρούν άγιο. Ο κόσμος έχει ευαισθησία και ξέρει να εκτιμά τον γνήσιο, τον αληθινό, τον ταπεινό που είναι όμως πολύ δυνατός. Πράγματι, δυνατός δεν είναι αυτός που έχει εξουσία, χρήματα, διασυνδέσεις για να επιβληθή, αλλά ο ταπεινός που ξέρει να αναπαύη τον άνθρωπο, που είναι πληγωμένος. Θυμάμαι από το Γεροντικό ένα παράδειγμα. Ρώτησαν έναν Γέροντα αν θα έπρεπε να ξυπνήσουν κάποιο μοναχό που κοιμόταν στον Ναό, κατά την Ιερά ακολουθία. Και αυτός είπε: «Εγώ θα προτιμούσα να έβαζα το κεφάλι του στα γόνατά μου για να ξεκουρασθή καλύτερα». Οι άνθρωποι σήμερα θέλουν να βρουν κάποιο Πατέρα, που θα αγαπά, θα θυσιάζεται, θα συγχωρή, θα καθαρίζη το δακρυσμένο μάτι από τον πόνο, θα εμπνέη.
Τέτοιος ήταν ο Παπαστόλης.
Ας έχουμε την ευχή του".
πηγή:Εκκλησιαστική Παρέμβαση



Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1871 στο Αγρίνιο.  Αφού τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο Αγρίνιο, διορίστηκε γραμματοδιδάσκαλος στον Βλοχό Τριχωνίδας. Στη συνέχεια διορίστηκε υπογραμματέας τού Ειρηνοδικείου Αγρινίου. Τον Ιούνιο του 1903 χειροτονήθηκε στην Αθήνα ιερεύς, και τοποθετήθηκε ως εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Χριστόφορου Αγρινίου. Το 1924 ο τότε Μητροπολίτης, αφού εκτίμησε τη δράση και τις αρετές του τον ανεκήρυξε Αρχιερατικό Επίτροπο Αγρινίου. Η δράση του επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Επισκέπτεται κατά τα χρόνια της κατοχής φυλακισμένους, παρηγορεί και νοσηλεύει τους ασθενείςΑγαπούσε πολύ τους ανθρώπους και τους υπηρέτησε με κάθε ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση. Στις δικές του ακάματες προσπάθειες ανήκει ο Ιερός Ναός τού Αγίου Χριστόφορου Αγρινίου, του οποίου οι εργασίες άρχισαν το 1920 και τελείωσαν το 1937εν μέσω πολλών δυσχερειών. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα του Σταυρού, επικεφαλής μίας επιτροπής Αγρινιωτών πατριωτών επεμβαίνει σωτήρια ανάμεσα στις αντάρτικες δυνάμεις τού ΕΛ.Α.Σ και στον ταγματάρχη Γ. Τολιόπουλο, του τάγματος ασφαλείας τής πόλεως, και κατορθώνει να αποτρέψει   το αδελφοκτόνο αιματοκύλισμα. Θα αποβιώσει στις 13 Αυγούστου τού 1960, αφήνοντας ως κληροδότημα το φιλάνθρωπο έργο του και τη μοναδική του υλική περιουσία,  τον σταυρό και τα παπούτσια του.

ΠΗΓΗ :
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ" - ΑΤΛΑΝΤΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Αιτωλίας Κοσμάς: Να μιμηθούμε την ανυποχώρητη ομολογία του Αγίου Χριστοφόρου (ΦΩΤΟ)

http://www.agioritikovima.gr/mitropoleis/item/32520-%CE%B1%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BFΑιτωλίας Κοσμάς: Να μιμηθούμε την ανυποχώρητη ομολογία  του Αγίου Χριστοφόρου (ΦΩΤΟ)
Ο Εσπερινός του Αγίου Χριστοφόρου στο Αγρίνιο
Με την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού, άρχισαν χθες το απόγευμα στο Αγρίνιο, οι λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του πολιούχου της πόλεως αγίου μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου. 
Στον μεγαλοπρεπή νέο Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος και συγχοροστάτησαν ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και ο Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών αρχιμ. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, ο οποίος τόνισε σημαντικά στοιχεία του βίου του Αγίου Χριστοφόρου, μέσα από τα οποία ο Άγιος επαλήθευσε το όνομά του, φέροντας αξίως τον Χριστό. Ο Άγιος «δόθηκε με αγάπη στον Χριστό αφήνοντας τα πάντα. Κατεφρόνησε την σωματική δύναμη που είχε. Κατεφρόνησε την σαρκική ηδονή και τα υλικά αγαθά. Κατεφρόνησε ακόμα και τον θάνατο». 
Ο π. Αμβρόσιος ανέφερε ότι «ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Χριστοφόρου θέτει ερωτήματα σε όλους μας, που ζητούν απάντηση. Τι σημαίνει «Χριστοφόρος»; Άραγε εμείς που τον τιμούμε σήμερα ή φέρουμε το όνομά του, ποθούμε πραγματικά έναν τέτοιο τρόπο ζωής; Θα θέλαμε αληθινά να τον ακολουθήσουμε; Στην πράξη, στην καθημερινή μας ζωή πώς πολιτευόμαστε, πώς βαδίζουμε; Τι αγαπάμε περισσότερο; Τι κατέχει πρώτη θέση στην καρδιά μας; …Ατενίζοντας την εικόνα του Αγίου Χριστοφόρου ας καθρεπτίσουμε εκεί τον εαυτό μας. 
Ο Πολιούχος και προστάτης του Αγρινίου, μας καλεί να σκεφθούμε υπεύθυνα και να λάβουμε σταθερές αποφάσεις για το παρόν και για το αιώνιο μέλλον μας».
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Κοσμάς προσφωνώντας τους προσκεκλημένους Αρχιερείς τους ευχαρίστησε για την παρουσία τους στον εορτασμό του πολιούχου Αγίου Χριστοφόρου, τονίζοντας πώς «ήλθαν από την Μακεδονία μας για να μεταφέρουν σε εμάς μήνυμα πίστεως, ελπίδος και χαράς. Για να μας ευλογήσουν και να μας προσφέρουν λόγο πνευματικό και αγωνιστικό».
Αναφερόμενος ο Σεβασμιώτατος στην αγάπη και τον σεβασμό που τρέφει ο ευσεβής λαός του Αγρινίου στον Άγιο Χριστοφόρο, είπε μεταξύ άλλων: «Το πλήθος των ευσεβών χριστιανών, το οποίο κατακλύει και τους δυό Ιερούς Ναούς του αγίου μας, τον Παλαιόν και τον περικαλλή τούτον Ιερόν Ναόν, τον Νέον όπως λέμε, μαρτυρεί και διακηρύσσει την αγάπη μας, τον σεβασμό μας, την προσήλωσί μας και την ευλάβειά μας προς τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Χριστοφόρο.»Και είναι θαυμαστό το γεγονός ότι όσο προχωρούν τα έτη και δυστυχώς και η αποστασία απλώνεται, οι Αγρινιώτες αγαπούν, σέβονται και ευλαβούνται τον άγιό τους.»Και παρ’ ότι ζούμε σε εποχή ευδαιμονισμού και υλοκρατίας, υλοφροσύνης, φιληδονίας και φυγοπονίας, παρ’ ότι λείπει το πνεύμα της θυσίας και επικρατεί η νοοτροπία της ήσσονος προσπαθείας, οι πιστοί χριστιανοί για τον άγιο Χριστοφόρο θυσιάζουν πολλά».
«Χαίρουμε», είπε ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς, «γιατί μιλάει ο Άγιος σε κάθε καρδιά, σε κληρικούς και λαϊκούς, σε νέους και νέες, αλλά και σε μεγαλύτερους στην ηλικία. Μιλάει με τις αρετές του και με το μαρτύριό του…»Και είμαστε όλοι εδώ μαθηταί του υπάκουοι και αποφασισμένοι να μιμηθούμε την πίστι του, την ανδρεία του, τον ηρωισμό του, την σταθερά και ανυποχώρητη ομολογία του και μάλιστα οι νέοι και οι νέες την σωφροσύνη του και την αγνότητά του». 

9 Μαΐου: Εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/32472-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85
  • Από  Desk Agioritikovima.gr
Εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου
Γιορτάζουμε σήμερα 9 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου.
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας.
Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι' αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».
Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.
Όταν ήταν ακόμη κατειχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη.
Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν.
Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η άκτιστη θεία Χάρη, που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.
Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ' αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού θεωρείται προστάτης των οδηγών και στο Μικρόν Ευχολόγιον και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του.
Κατά τον τότε εναντίον των Χριστιανών διωγμό, λίγο μετά την βάπτισή του, είδε Χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς, διέφυγε δε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του.
Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστόφορο να τους δώσει να φάγουν και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστόφορο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν Χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου.
Τότε ο Άγιος, αφού γονάτισε, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινώντες στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το τεμάχιο του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, προσέπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του.
Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη Χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν Χριαστιανοί, τους οδήγησε προς τον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος, αφού τους κατήχησε, τους βάπτισε. Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός, τους μεν στρατιώτες συνέλαβε και αποκεφάλισε, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει, αλλά οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην επίμονη άρνηση αυτού.
Κατόπιν τούτου έστειλε προς αυτόν δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Οι δύο γυναίκες, αφού άκουσαν την προτροπή του Αγίου, για να επανέλθουν στον δρόμο της αγνότητας και της αρετής, έγιναν Χριστιανές και, αφού παρουσιάσθηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα Δεκίου, ομολόγησαν τον Χριστό. Γι' αυτό και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστόφορος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος υπέστη τον δι' αποκεφαλισμού θάνατο το 251 μ.Χ.
Η Σύναξη αυτού ετελείτο στο Μαρτύριο αυτού κοντά στο ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στο Κυπαρίσσιον και στο ναό του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, πλησίον της Αγίας Ευφημίας των Ολυβρίου.
Σημείωση: Το δίστιχο του Αγίου Χριστοφόρου (όπως και τους περισσότερους ιαμβικούς στίχους που διαβάζετε) τους έχει γράψει ο Xριστόφορος ο Πατρίκιος. Γι' αυτό και το δίστιχο του ξεκινάει (σε μετάφραση): «εγώ σε ξέρω Xριστοφόρον συνώνυμόν μου.....».
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Στολαίς ταίς εξ αίματος, ωραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τώ Βασιλεί ουρανών, Χριστοφόρε αοίδιμε όθεν σύν Ασωμάτων, καί Μαρτύρων χορείαις, άδεις τή τρισαγίω, καί φρικτή μελωδία, διό ταίς ικεσίαις ταίς σαίς, σώζε τούς δούλους σου.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου