Είναι πλέον φανερό ότι ζούμε τις τελευταίες ημέρες της αριστερής Πομπηίας. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι ακόμη κι αν πάμε στις εκλογές το φθινόπωρο το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ο Τσίπρας και η παρέα του θα ηττηθούν και θα συντριβεί και η αριστερά που ο ίδιος εκπροσωπεί.
Και το καταλαβαίνει αυτό, και γι’ αυτό αλλάζει το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και κολλάει και μια προοδευτική συμμαχία δίπλα. Απλά γιατί πλέον έχει ένα χρεοκοπημένο κόμμα στο οποίο έχουν επικρατήσει οι Πολάκηδες που θέλουν εκδίκηση για τα Δεκεμβριανά, για τον Εμφύλιο, για τις εξορίες.
Ο Τσίπρας ενστερνίζεται τη γραμμή της πόλωσης, θέλει να χυθεί αίμα, κανονικό και πολιτικό και γι’ αυτό αφήνει όλους τους τυχάρπαστους που έχει μαζέψει να εκφράζονται ελεύθερα.
Γι’ αυτό επιλέγει ουτιδανούς όπως η Λοϊζου να εκπροσωπούν την Ελλάδα του 2020 στην ευρωβουλή. Μια ανεπάγγελτη κυρία που η μόνη της ενασχόληση είναι να γράφει στοtwitter ότι θα σώσει τη χώρα.
Κι ένας δήθεν δημοσιογράφος που μια ζωή δούλευε στα κομματικά φυλλάδια του ΣΥΡΙΖΑ να ξεχνά τους νεκρούς της Μαρφίν. Είναι τα σημάδια παρακμής, μαζί με τους πολάκηδες που επιτίθενται στους θεσμούς, στη Δικαιοσύνη, στην ΤτΕ, σε όποιον τους πάει κόντρα. Είναι σημάδια παρακμής όταν μια κυβέρνηση στηρίζει όλο της το αφήγημα στους Καρτεροβαξεβάνηδες που εκτελούν συμβόλαια.
Ναι λοιπόν, έφτασε το τέλος τους και όλα όσα ζούμε είναι οι τελευταίοι σπασμοί πριν από το θάνατο. Και είναι τυχερή η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι τυχεροί διότι μέσα στην αδυναμία τους να εκπέμψουν έναν δυναμισμό, να εμπνεύσουν ένα όραμα, έχουν απέναντί τους το κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου κι ένα κόμμα γαντζωμένο στο σταλινικό παρελθόν του που ξαφνικά ανακάλυψε τον καπιταλισμό, την εξουσία, τις μπίζνες.
Είναι τυχεροί στην οδό Πειραιώς που μέσα σε τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση της αριστεράς διέλυσε ό,τι προσπαθούσε να πετύχει επί 40 χρόνια. Να καταλάβει την εξουσία.
Βεβαίως, ας μη νομίζει κανείς ότι μέχρι το φθινόπωρο θα είναι όλα ρόδινα. Αυτοί θα πέσουν αλλά πρώτα θα προκαλέσουν μεγάλη κρίση στη χώρα. Πολιτική, κοινωνική, οικονομική. Αυτή την ώρα το καραβάνι του ΣΥΡΙΖΑ δεν προχωρά. Απλά καίει τα σπαρτά για να μη βρουν οι άλλοι τίποτε.
Είναι σκληρόπετσοι οι συριζοπασόκοι και δεν θα παραδώσουν εύκολα τα όπλα. Μια φορά το έκαναν στη Βάρκιζα και το σκέφτονται μια ζωή.
Στο μυαλό του Τσίπρα δεν υπάρχει άλλη Βάρκιζα. Ίσως να υπάρχει ένας νέος εμφύλιος που βαφτίζεται μάχη κατά της ολιγαρχίας, της οικογενειοκρατίας, του Κυριάκου, της Μαρέβας, του Στουρνάρα, του παλιού πολιτικού συστήματος.
Έχουμε μάχη, διαβάστε κάθε μέρα τι λέει ο Καρτερός, τι γράφει η ΕΦΣΥΝ, τι λέει ο Βαξεβάνης και πώς αντιδρά ο Πολάκης και θα καταλάβετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου