Δεν υπάρχει σωτηρία αδέρφια!

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/den-uparxei-sotiria/10.128042

Του Αριστερού Ψάλτη

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για τη χώρα αυτή. Κάθε μέρα και σε κάνει να θέλεις να φύγεις και να μην ξαναγυρίσεις. Βλέποντας μόνο το ντοκιμαντέρ του Σκάι για το Μάτι και τους επιζώντες της πυρκαγιάς, αισθάνεσαι την ανάγκη να τα σπάσεις όλα. Πέρασαν τρεις μήνες και οι πληγές δε λένε να κλείσουν.

Οι κάτοικοι εγκαταλελειμμένοι, στο έλεος του Θεού, καθυστερήσεις, γραφειοκρατία, το κράτος απουσιάζει. Και οι άνθρωποι κλαίνε και λένε ένα μεγάλο γιατί.

Κι όλοι εμείς που ξεχάσαμε ή θυμόμαστε κατά διαστήματα, παρακολουθούμε τη ζωή να συνεχίζεται και το μόνο που θέλουμε είναι να φύγουμε.

Αλλά δεν είναι μόνο το Μάτι. Κάθε μέρα κι ένα περιστατικό, κάθε μέρα και μια αιτία για να πούμε ότι τέλειωσε αυτή η χώρα. Δεν υπάρχει σωτηρία. Παραδόθηκε στα χέρια των Καμμένων και των Πολάκηδων που ετοιμάζουν να βάλουν κόσμο στη φυλακή για να κερδίσουν τις εκλογές. Πόσους όμως μπορούν να βάλουν; Μπορούν όλους τους ψηφοφόρους που θα τους «μαυρίσουν»;

Παραδώσαμε τη χώρα στους Ρουβίκωνες που επιτίθενται χωρίς φόβο. Χτυπάνε αστυνομικούς και τους τραυματίζουν, καίνε αυτοκίνητα κι όλα αυτά που; Στο κέντρο της Αθήνας. Στις πρεσβείες, στα υπουργεία, παντού.

Μέχρι και στέκι στη Φιλοσοφική έστησαν με κάτι πρόθυμους ηλίθιους φοιτητές να τους στηρίζουν μαντρώνοντας καθηγητές... προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Και δεν υπάρχει κάποιος να τους πλακώσει στις κλωτσιές, δεν υπάρχει κανείς να τους βάλει φυλακή, να τους σταματήσει. Κι αυτό είναι κανονική χώρα.

Είναι κανονική χώρα τα όσα κωμικοτραγικά έγιναν με τον Καμμένο στις ΗΠΑ που υποκατέστησε την εξωτερική πολιτική;

Είναι κανονικότητα να βρίζονται μέσα στην κυβέρνηση και να μην έχει το φιλότιμο κανείς να παραιτηθεί; Να πέσει η κυβέρνηση; Να αποφασίσει ο λαός τι θέλει;

Πώς ζούμε σε μια χώρα που ακόμη κάνουν κουμάντο γηραιοί επιχειρηματίες – νταβατζήδες; Που έχουν άποψη τελειωμένοι πολιτικοί που ό,τι ήταν να προσφέρουν πρόσφεραν και πρέπει να πάνε σπίτι τους; Πώς αντέχουμε τα ψέματα, την απαξίωση της αριστείας, την επίθεση ακόμη και σε γυναίκες και παιδιά πολιτικών αντιπάλων; Πώς αντέχουμε τα σκυλιά από όλα τα κόμματα να αλυχτάνε, να υποβαθμίζουν τον πολιτικό λόγο, να γίνονται οι καλύτεροι χορηγοί των νεοναζί;

Δεν το καταλαβαίνουν οι πολιτικοί μας ότι με αυτά που κάνουν θα διώξουν τον κόσμο ή θα τον στρέψουν στα άκρα;

Η χώρα βουλιάζει καθημερινά, οι νέοι φεύγουν, ελπίδα δεν υπάρχει και τα χειρότερα έρχονται. Όχι, αυτό δεν είναι απαισιοδοξία. Είναι η πραγματικότητα που ζούμε και που θα ζήσουν τα παιδιά μας.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαρκή αξιακή κρίση κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ομόλογα, έξοδο από τα μνημόνια και τους δανειστές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ηθική, παράδοση, νοικοκυροσύνη, αγάπη για την πατρίδα και δημιουργία, πρόοδο, το χτίσιμο μιας χώρας καλύτερης για τις επόμενες γενιές.