Το πολιτικό ήθος, τότε και τώρα! (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Παρακολουθώντας τα δρώμενα, αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, στο λεγόμενο δημόσιο βίο της χώρας, αισθάνομαι άφατη μελαγχολία και οργή, για την κατάπτωση του ατομικού και πολιτικού ήθους. Είναι κάτι το οποίο δυστυχώς δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με τούτα τα παραδείγματα τα οποία μας παραδίδει ο Αριστοτέλης, εξαίροντας την έντιμη συμπεριφορά των αρχόντων στην τυραννίδα της Σικυώνος, «η οποία διετηρήθη επί έτη εκατόν» και εξηγώντας αυτό το γεγονός γράφει: «Αιτία δε τούτου υπήρξεν η μετριοπάθεια μεθ’ ης εφέροντο προς τους αρχομένους και η εν πολλοίς αρμονία των πράξεών των προς τους νόμους… και το ότι καθίσταντο δημοφιλείς δια του τρόπου καθ’ ον διαχειρίζοντο τα κοινά». Ιδού τα παραδείγματα: «Λέγεται ότι ο Κλεισθένης ετίμησε δια στεφάνου τον αγωνοδίκην όστις έκρινεν ότι δεν ενίκησεν ούτος. Μερικοί δε θεωρούν ότι τον άγωνο δίκην τούτον παριστά ο εν τη αγορά εν στάσει καθήμενος ανδριάς» («Πολιτικά», V, ix-1315). Θυμίζω ότι ο Κλεισθένης ο Αθηναίος ήταν ο πρωτοπόρος μεταρρυθμιστής του δημοτικού συστήματος της Αττικής ιδρύοντας το 508 π.Χ. την Αθηναϊκή Δημοκρατία, την πρώτη στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Άντε τώρα να συγκρίνεις το ηθικό μεγαλείο του μεγίστου ανδρός με την ποταπότητα των σημερινών πολιτικών νάνων! Μέρα-νύχτα ακούμε τους πιθηκοποιημένους βουλευτές να δοξάζουν τους αρχηγούς τους: «όπως είπε ο αρχηγός»-«όπως δήλωσε ο αρχηγός», τουτέστιν ανθρωπάκια που τίποτα δεν έκαναν στη ζωή τους! Το άλλο μεγαλειώδες παράδειγμα είναι του τυράννου Πεισίστρατου – τύφλα να έχουν οι σημερινοί «δημοκράτες» μπροστά του – ο οποίος: «Ούτε ποτέ κατηγγέλθη, δεν απαξίωσε να παρουσιασθεί ενώπιον του Αρείου Πάγου δια να δικασθή». Το εντελώς αντίθετο έκανε ο.. σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου το 1989 που αρνήθηκε να πάει στο δικαστήριο, λέγοντας τούτο το τερατώδες από τα προεκλογικά μπαλκόνια της Κοζάνης: «Σ’ αυτό τον τόπο δεν υπάρχουν θεσμοί. Υπάρχει μόνον ο λαός» (περισσότερα στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Aθήνα 2002, σελ. 110). Ο γράφων προτιμά τον Πεισίστρατο. Είναι πιο τίμιος και πιο άνδρας.   Αθήνα 29/11/2016

Αντιδημοφηλείς Σκέψεις, του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου  -«Οι διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ, τόσο του 1974 όσο και του 1993, υπήρξαν ένας χείμαρρος απραγματοποίητων κοινωνικών και πολιτικών επιδιώξεων και μια αντιστροφή της πολικότητας» (βλ. λεξικό). -«Αφού ο λαϊκισμός και η εξουσία του συνέτριψαν, σχεδόν, κάθε αντίσταση ανάτασης και αρετής και αφού οι λαϊκιστές ροκάνισαν τα αδύναμα εθνικά υποστυλώματα, υποθηκεύοντας την οικονομία με άκρατο δανεισμό, δεκαπλασιάζοντας το εσωτερικό και εξωτερικό δημόσιο χρέος, την περίοδο 1981-1989, τολμούν να κάνουν επίκληση της ασφάλειας, της ελπίδας, της ανάτασης και των αρετών του λαού δηλαδή ακριβώς εκείνων εναντίον των οποίων επολέμησαν». -«Η μεγάλη ιδέα του γεωργικού συνεταιρισμού ναυάγησε στο όνομα του κομματικού συμφέροντος και ενός εθνοζημιογόνου λαϊκισμού». -«Με φαυλοκρατικό νόμο για τους γεωργικούς συνεταιρισμούς 500 δις δρχ καταφαγώθηκαν από τους αγροτοπατέρες χωρίς καμία ηθική και ποινική κύρωση, στο όνομα της «εξυγίανσης»». (Από το έργο του: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002)