Μια φορά και έναν Καιρό. (Μια φανταστική Ιστορία από τον Φώτη Αλεξόπουλο)

Μια φορά και έναν Καιρό.

Μια φανταστική Ιστορία από τον *Φώτη Αλεξόπουλο

 

Κάποτε υπήρχαν μόνο χαρούμενοι άνθρωποι πάνω στην Greenland  .

Οι κάτοικοι της   ζούσαν άνετα , αφού οι μισοί  ασχολούνταν με την  Γη( Αγρότες)  και οι άλλοι μισοί  με  την θάλασσα ( Ψαράδες)  .

Πανέμορφοι αμπελώνες και  απέραντοι  Ελαιώνες απέδιδαν  τους καρπούς κάθε χρόνο   στους κατοίκους της για να ζουν   μια αξιοπρεπή ζωή .

Πανέμορφα περιβόλια με κάθε λογής δέντρα , υπήρχαν παντού .

Όσο για την  Κτηνοτροφία της?

Αυτή βρισκόταν  στο Ζενίθ .

Χιλιάδες πρόβατα, αγελάδες, κατσίκια μετρούσε η Greenland .

Όμως πολλές φορές , οι «Κακοί τραπεζίτες»  είχαν βάλει στο στόχο αυτήν την πανέμορφη περιοχή,  αλλά βλέπετε η Πρωτογενής παραγωγή έδινε την δυνατότητα στους κατοίκους της ,να είναι οικονομικά αυτόνομοι.

Οι τραπεζίτες έπρεπε πάση θυσία να αποκτήσουν αυτήν την περιοχή.

Η Μόνη λύση ήταν να διαλύσουν την πρωτογενή παραγωγή.

Ετσι που λέτε , αποφάσισαν να φέρουν κάποιους επισκέπτες .

Τους ονόμασαν τουρίστες και τους έφεραν στην περιοχή με το πρόσχημα ότι αυτοί οι άνθρωποι των αστικών κέντρων δεν γνωρίζουν την  αγροτική ζωή .

Και ζήτησαν από τους κατοίκους να τους ξεναγήσουν .

Στην αρχή οι κάτοικοι ήταν καχύποπτοι αλλά σιγά- σιγά είδαν ότι οι τουρίστες είναι μια καλή ευκαιρία ώστε να δυναμώσουν το εισόδημα τους , αφού μετά την ξενάγηση στις Αγρό- Κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις  γέμιζαν ασφυκτικά τα καφενεία της περιοχής .

Όμως που να ήξεραν ότι χαλούσαν και αυτοί δανεικό χρήμα?

Ποιων Άλλων? ( Των Τραπεζιτών) .

Μάλιστα ένας από τους συμπολίτες τους άνοιξε και το πρώτο hotel για όσους ήθελαν από αυτούς  να διανυκτερεύσει στο χωριό τους .

Παράξενο φάνηκε αυτό στους Κατοίκους.

 Αυτός δεν είχε να φάει μέχρι χτες, είπαν οι κάτοικοι ,  ………

Αλλά και πάλι δεν πονηρευτήκαν .

Που να ήξεραν οι δύσμοιροι ότι αυτός , ήταν άλλο ένα  δόλωμα από τους τραπεζίτες.

Σιγά – σιγά οι κάτοικοι άρχισαν να ξεπατώνουν  τις ελιές και τα αμπέλια από τα χωράφια τους και στην θέση τους να ξεφυτρώνουν πανέμορφα stountio , apartment’s , club κ.λ.π.

Οι τραπεζίτες έστελναν όλο και πιο πολλούς τουρίστες  στο χωριό,  αφού ήθελαν  γρήγορα να ξεμπερδεύουν με τους «Χωριάτες».

Μάλιστα εγκαινίασαν και τραπεζικό κατάστημα στο χωριό προς άμεση εξυπηρέτηση των Κάτοικων για την πλήρη ανάπτυξη του τόπου τους.

Ελάχιστοι ελαιώνες παρέμειναν, και όλα τα αμπέλια ξεπατώθηκαν μέσα σε λίγο καιρό.

Όσο για την κτηνοτροφία?

Ποιος να κάνει πλέον τον Βοσκό?

Όλοι έγιναν μεγάλο ξενοδόχοι.

Ακόμα και τις βάρκες πούλησαν οι αθεόφοβοι.

Οι γυναίκες τους δεν ήθελαν πλέον να είναι Ψαράδες και  ότι μύριζαν Ψαρίλα .

Έγιναν και οι ψαράδες :  Ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων διασκέδασης.

Πιασε το αυγό και κούρεψε το .

Πλέον όλοι ήταν πελάτες της Τράπεζας  και  τραβούσαν δάνεια με ενέχυρο τους Τουρίστες  που έρχονταν στο χωριό τους .

Η Μόνη εγγύηση τους.

Αλλά αν δεν έρχονταν μια χρονιά?

 Η Δυο?

Αν οι τραπεζίτες σταματούσαν να τους στέλνουν ?

Κανείς δεν το σκέφτηκε αυτό.

Και ήρθε μια μέρα η καταστροφή.

Κανείς δεν φάνηκε  πλέον στην περιοχή.

Η Δικαιολογία ήταν ότι οι τουρίστες είχαν βρει ένα άλλο πιο όμορφο μέρος.

 Όπως ήταν φυσικό μετά από δυο τρία χρόνια τους τα πήρε όλα η τράπεζα .

 

Ουδεμία σχέση έχει αυτή  η φανταστική ιστορία με πρόσωπα και καταστάσεις.

*O Φώτης Αλεξόπουλος είναι Γραμματέας στο ΙΝΚΑ/Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος