Μια ακόμη διαπραγμάτευση με την τρόικα τελειώνει. Ένα ακόμη επεισόδιο στο δραματικό σήριαλ ολοκληρώνεται και μπορούν πλέον να μας αφήσουν όλοι ήσυχους να κάνουμε τα μπάνια μας. Τουλάχιστον όσοι έχουν τη δυνατότητα να πάνε στη θάλασσα.
Κάποιοι θα πουν ότι η διαπραγμάτευση ήταν επιτυχής, αφού επετεύχθη συμφωνία. Άλλοι ότι ήταν ανεπιτυχής, αφού οι απαιτήσεις της τρόικας κλιμακώνεται συνεχώς. Δεν έχει καμιά σημασία διότι εκείνο που μένει τελικά είναι ότι ζήσαμε ένα ακόμη ψυχόδραμα. Με υπουργούς να ξενυχτάνε με τον Τόμσεν και την παρέα του και να διαπραγματεύονται πάνω από έναν λαό που βρίσκεται σε οικονομική και ψυχολογική παράκρουση.
Με δημοσιογράφους να φτιάχνουν σενάρια, αυτά να διαψεύδονται, να ξαναέρχονται και ούτω κάθε εξής. Και με τους πολίτες να περιμένουν πότε και πώς θα τους έρθει μια ακόμη κεραμίδα η οποία κάθε φορά ονομάζεται με άλλο τρόπο. Πότε είναι φόρος, πότε περικοπής, πότε διαθεσιμότητα, πότε κινητικότητα, πότε κατώτατο ημερομίσθιο.
Άραγε μέχρι πότε θα παίζεται αυτό το έργο; Και ποια είναι τελικά η θέση της Ελλάδας στο μέλλον; Θα συνεχίσουμε για μερικά ακόμη χρόνια –ακόμη κι όταν δεν έχουμε μνημόνια- να βλέπουμε τις φάτσες των τροικανών, των τωρινών ή άλλων; Θα κάνουμε παζάρια για το πώς θα είναι η μικρότερο το σοκ; Θα συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε για το μέλλον μας λες και είναι διαπραγματεύσιμα, θέματα όπως αξιοπρέπεια, καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας, ελπίδα για κάτι καλύτερο από το να είμαστε συνεχώς στο στόχαστρο της εφορίας και του αφεντικού για απόλυση;
Ως πότε άραγε θα είμαστε σε μόνιμο άγχος για το τι θα πει ο Πολ Τόμσεν, η Μέρκελ, η Λαγκάρντ και οι άλλοι «φίλοι» της Ελλάδας; Τι χρωστάμε οι περισσότεροι στη χώρα αυτή για να πληρώνουμε εφ’ όρου ζωής;
Η παρούσα κυβέρνηση κάνει προσπάθειες, δίνει μάχες, χάνει και κερδίζει. Όμως, φαίνεται να την έχει παρασύρει το ρεύμα που λέγεται «τριμηνιαίος έλεγχος». Τα πάντα παραλύουν την παραμονή της επίσκεψης του Τόμσεν αλλά και όλο το διάστημα που το υπουργείο Οικονομικών θυμίζει ξενυχτάδικο και στο Μαξίμου κάνουν ομαδική ψυχανάλυση για να διώξουν το άγχος.
Όλη η Ελλάδα ζει κάθε τρεις και λίγο στον «πλανήτη Τόμσεν». Κάτι σαν τον πλανήτη των πιθήκων όπου οι άνθρωποι δεν έχουν θέση, αλλά είναι υποχείρια των χιμπατζήδων (προφανώς όχι αυτών που εννοεί η Χρυσή Αυγή).
Αν λοιπόν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να αποδράσει από τον «πλανήτη Τόμσεν» θα αποτύχει… πετυχαίνοντας. Διότι θα έχει επιζήσει των διαπραγματεύσεων, θα έχει σώσει την Ελλάδα από άτακτη χρεοκοπία, αλλά θα έχει αποστερήσει από τους πολίτες το δικαίωμα στην ελπίδα. Και λαός που δεν έχει ελπίδα το σίγουρο είναι ότι θα βρίσκεται σε διαρκή νύχτα. Ας προσέξει λοιπόν η κυβέρνηση. Σε όποια χώρα υπήρξε πολιτική κρίση αυτό συνέβη διότι ο λαός έβλεπε αδιέξοδο. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου