Τα τελευταία χρόνια και μετά την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, συνέβησαν πολλά καθόλου δίκαια πράγματα σε διάφορες κατηγορίες πολιτών.
Άλλοι έχασαν μέρος του μισθού τους. Άλλοι μέρος της σύνταξής τους. Άλλοι το εφάπαξ τους. Άλλοι την πελατεία τους. Άλλοι την δουλειά τους. Άλλοι την επιχείρησή τους.
Άδικα όλα ετούτα και στενάχωρα δεν λέω, κυρίως η ανεργία. Όμως, ζούσαμε πάντα σε ένα κράτος που υποτίθεται πως ανήκε στην «δύση». Ένα κράτος με κοινοβουλευτική δημοκρατία και ένα είδος ελεύθερης (;) οικονομίας, όπου ούτε το εφάπαξ, ούτε ο μισθός, ούτε η σύνταξη, ούτε η πελατεία, ούτε η δουλειά ακόμη των πολιτών δεν (θα έπρεπε να) ήταν εγγυημένα πράγματα. Άλλο τι τα θεωρούσαμε εμείς οι πολίτες!
Υπάρχει κάτι όμως, κάτι που έπαθαν κάποιοι έλληνες πολίτες που εμπιστεύτηκαν την φερεγγυότητα του ελληνικού κράτους, που είναι περισσότερο άδικο από όλα τα παραπάνω. Πρόκειται για το «άδικο των αδίκων» για το οποίο πιστεύω πως δεν γίνεται αρκετή κουβέντα στην «πιάτσα», στην αντιπολίτευση και κυρίως στην κυβέρνηση.
Μιλάω για τους μικρο-ομολογιούχους των λίγων δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Μερικές χιλιάδες συνανθρώπους μας, οι οποίοι «επένδυσαν» τις οικονομίες τους στην «σιγουριά» των ομολόγων του ελληνικού κράτους και υπέστησαν αβασάνιστα, σκληρά και απάνθρωπα το ίδιο «κούρεμα» στα χρήματά τους με αυτό που υπέστησαν όλοι οι θεσμικοί ιδιώτες επενδυτές των πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Πιστεύω πως η πρώτη αδικία που θα πρέπει να επανορθώσει η παρούσα κυβέρνηση, είναι η αποζημίωση αυτών των ανθρώπων για την χασούρα τους έως το ύψος του εγγυημένου ποσού καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, δηλαδή έως τις 100.000 ευρώ επενδυμένου κεφαλαίου. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα κοστίσει αυτό, αλλά φρονώ πως χωρίς αυτή την αποζημίωση, η τρωθείσα φερεγγυότητα του ελληνικού δημοσίου θα κάνει δεκαετίες ολόκληρες να ανακάμψει στο εσωτερικό της χώρας. Η κλοπή στην ουσία των αποταμιεύσεων αυτών των ανθρώπων, είναι δέκα φορές χειρότερη από το έγκλημα του χρηματιστηρίου, επειδή στην περίπτωση των ομολόγων του ΕΔ, το κράτος το ίδιο με τον πιο επίσημο τρόπο τους εγγυήθηκε την ασφάλεια των χρημάτων τους. Το ίδιο το κράτος που ανάλγητα και με τον πιο επαίσχυντο τρόπο «έβαλε χέρι» σε αυτές τις ιερές αποταμιεύσεις των πολιτών του μέσω του PSI.
Αύριο κιόλας, θεωρώ πως πρέπει να αρχίσει να δρομολογείται η μέθοδος και να ορισθεί το σύντομο χρονοδιάγραμμα για την αποζημίωση αυτών των πολιτών και μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ. Οποιαδήποτε περεταίρω καθυστέρηση, εκτός του ότι μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις, θα αποτελέσει κυριολεκτικά επίσημο χειρόφρενο σε κάθε απόπειρα εγκατάστασης κλίματος εμπιστοσύνης και οικονομικής σταθερότητας για την προσέλκυση ξένων και (κυρίως) ντόπιων επενδυτών. Επειδή δεν υπάρχει η παραμικρή επενδυτική πίστη εκεί όπου ο επίσημος εγγυητής της επένδυσης, είναι ο ίδιος που κλέβει μέρος των κεφαλαίων των μικροεπενδυτών.
Akenaton
ΥΓ. Για όσους σπεύσουν να ρωτήσουν, δηλώνω με πάσαν ειλικρίνεια πως δεν υπήρξα ποτέ κάτοχος έστω και του πιο μικρού ομολόγου του ελληνικού κράτους, τόσο εγώ ο ίδιος, όσο και η ευρύτερη οικογένειά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου