http://agriazwa.blogspot.gr/2013/07/28-7-2013.html
Σημεία των καιρών 28-7-2013 (σύνοψη των τελευταίων εβδομάδων)
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Όταν η πολιτική ζυμώνει, η παραπολιτική οργιάζει.
Έτσι, αυτή την περίοδο που τον Σαμαρά επισκέπτονται διαδοχικά οι υπουργοί οικονομικών των δύο μεγάλων μονομάχων του δυτικού κόσμου , της Γερμανίας και των ΗΠΑ, πετώντας του λίγα κομματάκια πολιτικής φήμης για να κανονίσουν ως αντάλλαγμα τις κομματάρες της Ελληνικής πίττας που θα μοιραστεί, τα παραπολιτικά νέα έρχονται για να κλείσει το γεωπολιτικό παραβάν.
Πήξαμε στην παραπολιτική να χορτάσει η κοινή γνώμη θέαμα στο καλοκαιρινό Κολοσσαίο της : ας δούμε λοιπόν τι είχε το πλούσιο πρόγραμμα των ημερών.
α) Τη βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ζαρούλια να ρωτάει ενώπιον του Ελληνικού κυνοβουλίου για την κόρη του αντιπρόεδρου της βουλής, παραλίγον Γ.Γ του ΚΚΕ και σημερινού ισχυρού άνδρα του ΣΥΡΙΖΑ Ιωάννη Δραγασάκη «αν βγήκε η πρεζού από την μπουζού».
Πέρα από τη χυδαιότητα της Ζαρούλια, υπάρχει ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα. Και δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι ότι οι χυδαιότητες της έχουν βάση. Η Μαρριάνα Δραγασάκη φυλακίστηκε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν για μια υπόθεση που φαίνεται να τη σχετίζει με κύκλωμα ναρκωτικών και όπλων (ως θύμα φανταζόμαστε), μια είδηση που το Πρώτο Θέμα για τις δικές του σκοπιμότητες αναβίωσε πρόσφατα.
Η Ζαρούλια και το βρώμικο χτύπημα της εναντίον της υπόληψης του κου Δραγασάκη και της κόρης του στην ουσία έκαναν χάρη και στην οικογένεια Δραγασάκη και σε όλους μας γιατί στην ουσία η έκθεση σε κοινή θέα ενός ευαίσθητου ζητήματος περιορίζει οποιεσδήποτε επιρροές στον Ιωάννη Δραγασάκη και την οικογένεια του από τα κυκλώματα αυτά ή από συναφή τους, καθώς, όπως όλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, αυτό που προστατεύει και επιτρέπει στα κυκλώματα αυτά τη δράση τους είναι ο νόμος της σιωπής. Η Ζαρούλια λοιπόν στην ουσία απάλλαξε τον Ιωάννη Δραγασάκη από βαριές σκιές.
Κάποια δευτερογενή ερωτήματα όμως παραμένουν ή μάλλον μόλις εγείρονται, ερωτήματα που αφορούν την ποιότητα του πολιτικού και νομικού «πολιτισμού» μας καθώς και της δημοσιογραφίας σε αυτόν τον τόπο:
α) Είχε η Μαριάννα προνομιακή αντιμετώπιση στην ποινή και τις συνθήκες κράτησης της; Όχι πως βέβαια αποδεχόμαστε την παρούσα αντιμετώπιση των «ναρκομανών» από την πολιτεία αλλά όπως και να το κάνουμε τίθεται ένα ερώτημα ισονομίας.
β) Ποια είναι η τύχη του κυκλώματος στα χέρια του οποίου έπεσε η Μαριάννα; Το αν η Μαριάννα καθάρισε ή όχι από τα ναρκωτικά είναι ένα μεγάλο ζήτημα αλλά μικρότερο από το αν η κοινωνία καθάρισε από αυτό το κύκλωμα. Όσο βέβαια μπορεί να υπάρχει κλίμακα σύγκρισης ανάμεσα σε τέτοια θέματα.
γ) Ηλεκτρονικά μέσα δημοσίευσαν κείμενο με τον παραπλανητικό τίτλο «η απάντηση της κόρης Δραγασάκη». Εντούτοις, στα εν λόγω πολυπληθή αναδημοσιεύματα δεν υπάρχει «απάντηση της Μαριάννας Δραγασάκη» αλλά απαντήσεις που δίνει επιγραμματικά ο Δημήτρης Φύσσας στην Athens Voiceεκ μέρους της Μαριάννας ωσάν να ήταν εκπρόσωπος τύπου της. Και αυτό εγείρει κάποια ερωτήματα στα οποία δε θα επεκταθώ.
Να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο με μια παράφραση ενός παλιού ανεκδότου που περιέγραφε ότι ο Σούπερμαν έγραψε στον τοίχο ότι ο μπάτμαν είναι αδερφή και ο μπάτμαν έγραψε ότι ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κεντ. Έτσι λοιπόν η Ζαρούλια έγραψε πως η κόρη του Δραγασάκη είναι πρεζού και ο Δραγασάκης έγραψε πως η Ζαρούλια είναι γυναίκα του Μιχαλολιάκου…
γ) Άμεση ήταν η απάντηση στο θέμα του Θανάση Καρτερού του Hot Doc και του ΣΥΡΙΖΑ που κατακεραύνωσε τη Ζαρούλια, μην εστιάζοντας φυσικά στο πόσο επωφελής τελικά αποδείχτηκε η χυδαία επίθεση της. Αντί αυτού επιδιώκει μια άστοχη, υπερφιλόδοξη και μεγαλεπίβολη ανάλυση που επιδιώκει να ερμηνεύσει τη δημιουργία της ναζιστικής ιδεολογίας μέσα από την ακτινογραφία του εγκεφάλου της Ζαρούλια κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε το πώς στο διάολο ακτινογραφείς το κενό… Αλλά καθώς η φύση αντιπαθεί το κενό, ο αντίλογος στην απάντηση του Καρτερού ήρθε γρήγορα από συντάκτη του ενίοτε ακροδεξιού και εργαλείου προπαγάνδας του Σαμαρά (με την παραδοχή μάλιστα του μυστικοσύμβουλου του Σαμαρά Φαϋλου Κρανιδιώτη ο οποίος το 2011 χαρακτήριζε το site «επίσημο όργανο της συνείδησής μας»), το antinews. δ) Γράφει λοιπόν ο FactorX στο anτιnews καταρρίπτοντας τη θεωρία της σχετικότητας στο όνομα της προπαγάνδας:
«Δεν περίμενε κανείς ότι ο Θανάσης Καρτερός, επίλεκτο στέλεχος της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, της Αυγής και στενός συνεργάτης του Κώστα Βαξεβάνη, θα επέλεγε σε τόσο σύντομο διάστημα να απολογηθεί για τις πρακτικές του εντύπου που εργάζεται και του αφεντικού του Κώστα Βαξεβάνη.
Το site του κ. Βαξεβάνη, μέσω του Καρτερού χαρακτηρίζει σωστά «αιμοβόρα επίθεση» τις άθλιες αναφορές της κας Ζαρούλια στη Βουλή.
Όμως ξεχνάει να πει, ότι το περιοδικό του κ. Βαξεβάνη, με πρωτοσέλιδο άρθρο του, με τηλεοπτικό spot, και με διακίνηση στο διαδίκτυο, μόλις πριν δύο εβδομάδες, ήταν αυτό που ξεκίνησε τον χορό διασύροντας με ψεύδη ένα άλλο ανήλικο παιδί.
Μόνο που το παιδί αυτό δεν ήταν παιδί «αριστερού» για να το υπερασπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Βαξεβάνης. Ήταν ο ανήλικος γιός του Πρωθυπουργού. Που δεν είχε τρόπο να αντιδράσει. Δεν είχε τον Σύριζα και τα έντυπά του να βγουν στα κεραμίδια…»
Φυσικά το κείμενο βρίθει διαστρεβλώσεων. Ο Καρτερός δεν απολογείται στο άρθρο του. Το antinews παίρνει το επιχείρημα του αντίστροφου ρατσισμού το οποίο έχουμε αναπτύξει ξανά και ξανά και το διαστρεβλώνει ώστε να ταιριάζει ακριβώς στο επιχείρημα της θεωρίας των άκρων που οι Σαμαρικοί χρησιμοποιούν για να εξισώσουν Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά, το άρθρο, αποφεύγει να αναφερθεί στην πρωτογενή είδηση με αφορμή την οποία επιτίθεται σε Καρτερό, Βαξεβάνη, Hot Doc και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το ίδιο το γεγονός αποτελεί τεράστια ντροπή για τον Πρωθυπουργό. Και το κολλέγιο Αθηνών όπου αυτός και ο Γιωργάκης Παπανδρέου και ο Μάκης Βορίδης μορφώθηκαν. Το κολλέγιο στο ΔΣ του οποίου προεδρεύει ο αδερφός του Σαμαρά Αλέξανδρος Σαμαράς. Και μαθητεύει ο γιός του Πρωθυπουργού.
Ο οποίος απαιτούσε από συμμαθητή του να του δώσει τις απαντήσεις στο τελικό διαγώνισμα της βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου. Η επιτηρήτρια καθηγήτρια κα Μπουλούτα μονόγραψε την κόλλα του μικρού Σαμαρά. Παραμονές των κρίσιμων βουλευτικών εκλογών όπως ήταν, της ζητήθηκε να μη διαρρεύσει το γεγονός. Και ανταμείφθηκε με την απόλυση της. Κρίθηκε ως ανεπαρκής. Φυσικά και ήταν. Ήταν ανεπαρκής στο να καταλάβει ότι κανείς δεν είναι πάνω από τις ελίτ. Και ότι οι ελίτ είναι πάνω από την αξιοκρατία. Και πάνω από τη μόρφωση.
Έτσι λοιπόν διασύρθηκε «με ψεύδη ένα άλλο ανήλικο παιδί» το οποίο δεν είχε σύμφωνα με το antinews «τρόπο να αντιδράσει». Είναι να σε πιάνουν τα δάκρυα. Ο γιός του Πρωθυπουργού που πήρε τη σκυτάλη από συμμαθητή του στην καταδίκη ολόκληρων γενεών σε ρόλο Βασιλάκη Καήλα. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω γω. Φυσικά και δεν ντρεπόμαστε. Και απόδειξη για αυτό είναι μια παραδοχή ελάχιστης πολιτικής σημασίας αλλά τεράστιας ηθικής από τον συντάκτη του άρθρου που αρχικά αποκάλυψε το σχολικό σκάνδαλο Σαμαρά που με την παρέμβαση των ενηλίκων έγινε πολιτικό σκάνδαλο Σαμαρά.
ε) Γράφεται λοιπόν ανερυθρίαστα στο Χωνί που πρωτοαποκάλυψε το αρχικά σχολικό και έπειτα πολιτικό σκάνδαλο και μάλιστα στην εναρκτήρια πρόταση: «Και εµείς αντιγράψαµε. Και εµάς µας έπιασαν. Δεν πήγε, όµως, ο πατέρας µας ή ο θείος µας να απολύσει την καθηγήτρια...» Γιατί δεν μπορούσε καλό μου παιδί. Γιατί δεν είχε τη δύναμη. Είναι ΟΚ λοιπόν να αντιγράφεις. Δεν υπάρχουν ηθικά θέματα. Μόνο συσχετισμοί δυνάμεων. Είναι ΟΚ η αναξιοκρατία. ΟΚ οι πλάγιο τρόποι. Το πρόβλημα μας είναι ότι εμείς δεν έχουμε τα μέσα που έχουν κάποιοι άλλοι. Αυτά φθονούμε. Και σε αυτά αποβλέπουμε όταν με το καλό έρθει η σειρά μας.
Κάποτε ο Θείος Μάκης του Κίτρινου Τύπου, άλλος μεγάλος αριστερός και αυτός, σε μια κρίση αυτογνωσίας είχε πάνω κάτω πει ότι δημοσιογράφοι γίνονται όλοι οι άχρηστοι. Φυσικά αναφερόταν στη δική του συνομοταξία δημοσιογράφων γιατί το λειτούργημα κοσμούν –λίγοι έστω- αξιοπρεπέστατοι και ικανότατοι άνθρωποι.
Την κουλτούρα του clopyright έκραζε κάποτε και ο Πάσχος ο Μανδραβέλης και στηλίτευε τον Στυλιανίδη (τότε υπουργό παιδείας) για λογοκλοπή. Έγραφε δικαίως λοιπόν τότε ο θείος Πάσχος:
Την αγραμματοσύνη ή την άκριτη αντιγραφή; Ή μήπως την ίδια την μέθοδο του κου Μανδραβέλη όπως αποτυπώθηκε στα agriazwa;
Ο κλέψας του κλέψαντος σε αυτή τη χώρα. Από τότε που σταμάτησε κάθε είδους παραγωγή σε αυτή τη χώρα όλοι γίναν φασονατζήδες. στ) Από τους κλέφτες και την κόλλα του Σαμαρίσκου ας πάμε στους δολοφόνους και στο θάνατο του αλβανού δραπέτη και σύμφωνα με τα λεγόμενα της ΕΛΑΣ αλλά και σχετικών δημοσιευμάτων φονιά Μάριον Κόλα και σε μια ανεκδιήγητη ανακοίνωση με τίτλο: «Εκτελέσεις εκδίκησης αντί για συλλήψεις και δίκες εφαρμόζει η ΕΛΑΣ για τους Αλβανούς δραπέτες»
«Τα αποσπάσματα θανάτου της ΕΛΑΣ και του στρατού εκτέλεσαν άλλον ένα Αλβανό δραπέτη των φυλακών Τρικάλων, τον Μαριάν Κόλα…
Η ΕΛΑΣ προχωράει σε εκτελέσεις εκδίκησης ανοίγοντας ένα επικίνδυνο δρόμο επιβολής θανατικής καταδίκης χωρίς την παραπομπή σε δίκη. Πρόκειται για κλιμάκωση της ανεξέλεγκτης δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών με πράσινο φώς από την ίδια την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ…
Αυτή η τακτική ανοίγει σκοτεινούς δρόμους για την αυθαίρετη απόφαση του κάθε επικεφαλής αποσπάσματος καταδίωξης να εκτελεί κατά την δικιά του κρίση τον οποιοδήποτε. Το πείραμα ξεκινάει από Αλβανούς μετανάστες για να αξιοποιήσει τη ρατσιστική προπαγάνδα για την εγκληματικότητα που στήνει η ίδια η Αστυνομία και οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα…
Καταδικάζουμε την κλιμάκωση της ρατσιστικής αστυνομικής καταστολής με τις εκδικητικές δολοφονίες. Σήμερα εκτελούν ένα Αλβανό δραπέτη, αύριο θα συνεχίσουν με ένα απεργό η ένα ακτιβιστή της αριστεράς και των κινημάτων. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε.
Καλούμε τα κόμματα της αριστεράς, τα συνδικάτα, τις κινήσεις υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών να καταδικάσουν τις εκδικητικές δολοφονίες των αποσπασμάτων θανάτου της ΕΛΑΣ και του στρατού.»
Η ανακοίνωση έγινε από την Κίνηση «Ενωμένοι απέναντι στο φασισμό και τη ρατσιστική απειλή» (ΚΕΕΡΦΑ) και το συντονιστή της, μέλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δημοτικό σύμβουλο Πέτρο Κωνσταντίνου. Ίσως η ΚΕΕΡΦΑ να έχει δίκιο. Ίσως αυτή η κυβέρνηση να στήνει αποσπάσματα θανάτου και να μας την έχει στημένη στη γωνία όλους. Πρώτα τους μετανάστες και μετά και τους γηγενείς. Όλα να τα περιμένεις από αυτούς. Το θέμα είναι όμως το που στο διάολο βασίζει την τόση βεβαιότητα της.
Για να αποφεύγονται τέτοια έκτροπα, μια καλή ιδέα θα ήταν ο κος Κωνσταντίνου να προσφερόταν για ειδικός διαπραγματευτής ώστε να εγγυηθεί πως τα πράγματα σε ανθρωποκυνητά ένοπλων φονιάδων θα εξελιχθούν όπως πρέπει: με συλλήψεις και δίκες, χωρίς να χυθεί αίμα. Ας το κάνει λοιπόν. Οι αστυνομικοί δεν έχουν ούτε τον ιδεαλισμό ούτε τον ηρωισμό ούτε την παιδεία του κου Κωνσταντίνου. Είναι τόσο ηρωικός ο κος Κωνσταντίνου ώστε δεν διστάζει να βρίσκεται άβολα κοντά στον κο Τσαβέντ Ασλάμ, διαρκή πρόεδρα της Πακιστανικής κοινότητας στην Αθήνα και κάποτε καταζητούμενο από την Ίντερπολ για σωματεμπορία…
Η ΚΕΕΡΦΑ έχει μακρά παράδοση υπερβολών και ίσως διαστρεβλώσεων: Έχει την τάση να αποδίδει κάθε είδους βίας που έχει ασκηθεί κατά των μεταναστών σε ρατσιστικά κίνητρα (δείτε ενδεικτικά εδώ).
Για τέτοιου είδους ΜΚΟ, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και την «πελατεία» τους προσπαθούν να την αντλήσουν από τους αθρόους πληθυσμούς μεταναστών, μουσουλμανικών κυρίως πεποιθήσεων. Ποιος ξέρει; Ίσως να το δούμε και μια μέρα και αυτό το πρωτόγνωρο στην ιστορία: Μουσουλμανικούς πληθυσμούς να αποκηρύττουν τον προφήτη Μωάμεθ και να ασπάζονται τον προφήτη Μαρξ παλεύοντας για τα δίκια της εργατιάς σε όλο τον πλανήτη. Πιο πιθανό βέβαια είναι τέτοιες ΜΚΟ να οδηγήσουν στη δημιουργία μιας ακόμη μουσουλμανικής αίρεσης, μικρότερης από τις ήδη γνωστές που θα αναγνωρίσει τον Μαρξ ως τον 13ο ιμάμη και νόμιμο διάδοχο του Μωάμεθ και θα προσπαθήσει να επιβάλλει το εργατικό δίκαιο του προφήτη σε όλο τον πλανήτη… με το σπαθί της. Την αίρεση των Μαρξισλαμιστών…
στ) Με δεδομένη τη στενά άβολα σχέση ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τσαβέντ Ασλάμ, ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία η σύλληψη δύο πρωτοκλασσάτων στελεχών της, του καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Σπύρου Μαρκέτου και του δικηγόρου Μπάμπη Κουρουνδή στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Δε βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Περιμέναμε να καθιζάνει η σκόνη της υπόθεσης οπότε και όντως επιβεβαιώθηκε ότι υπήρχε φωτιά πίσω από τον καπνό.
Με τη σύλληψη τους, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έσπευσε σε μια ακόμη επιθετικότατη ανακοίνωση για να προκαταλάβει αντιδράσεις και να προεξοφλήσει τη συμπάθεια και τη στήριξη φάσματος του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου, καταγγέλλοντας για μια ακόμη φορά την ΕΛ.ΑΣ. Ιδού η ανακοίνωση: «Οι δύο σύντροφοί μας κατηγορούνται διότι… συνόδευσαν στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης μια δεκαεξάχρονη κοπέλα από τη Σομαλία!
»Η Ελληνική Αστυνομία δεν δίστασε μάλιστα να προτείνει την παραπομπή του πρώτου, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, για κακούργημα. Η προσπάθειά της έπεσε στο κενό μόνο μετά από το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε από πανεπιστημιακούς, συνδικαλιστές και στελέχη όλων των κομμάτων της Αριστεράς. Αυτή η ενέργεια της Αστυνομίας αποτελεί συνέχεια ενός κρεσέντου καταστολής εκ μέρους της, από τις επιθέσεις στις διαδηλώσεις μέχρι την παράνομη λήψη DNA από αγωνιστές στις Σκουριές.
Είναι πρόκληση! Η Ελληνική Αστυνομία στέλνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου δύο αγωνιστές του αντιρατσιστικού κινήματος, τη στιγμή που κάνει τον τροχονόμο στα πογκρόμ που οργανώνουν οι μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής».
Καταστολή τύπου Σκουριών; Θα μπορούσε να είναι έτσι. Μόνο που δεν είναι καθόλου έτσι. Να η ουσία της υπόθεσης όπως τελικά περιγράφεται από την Εφημερίδα των Συντακτών, ουσία η οποία διέφυγε ως συνήθως της ανακοίνωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
«Όπως έγινε γνωστό, η 16χρονη κοπέλα, που παρέμενε νόμιμα στην Ελλάδα έχοντας ροζ κάρτα, κατόπιν αιτήσεως πολιτικού ασύλου που είχε κάνει, φιλοξενούνταν στο σπίτι του καθηγητή Σπύρου Μαρκέτου. Οταν θέλησε να ταξιδέψει στο Παρίσι, σε συγγενικά της πρόσωπα, ο καθηγητής μαζί με τον δικηγόρο Μπάμπη Κουρουνδή τη συνόδευσαν στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Κατά τη διάρκεια του ελέγχου διαβατηρίων, όμως, η κοπέλα συνελήφθη για χρήση πλαστού ταξιδιωτικού εγγράφου, καθώς παρουσίασε στους αστυνομικούς ένα νορβηγικό διαβατήριο που είχε αγοράσει για 150 ευρώ.»
Μπορεί αυτό που έκαναν Μαρκέτος και Κουρουνδής να ήταν ηρωικό μπορεί και όχι. Οι αστυνομικοί τράβηξαν εξόχως το σκοινί της σύλληψης πληροφορώντας τους δύο ότι είχαν συλληφθεί όχι για μόνο για παράνομη διευκόλυνση λαθρομετανάστη αλλά και για σωματεμπορία, κατηγορία η οποία απορρίφθηκε από τον εισαγγελέα. Η κατηγορία της παράνομης διευκόλυνσης παράμεινε παρά τις πολιτικές πιέσεις.
Δηλαδή τι περίμεναν οι Μαρκέτος και Κουρουνδής και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ΕΛ.ΑΣ; Να τους διευκολύνει στην παράνομη διευκόλυνση; Να τους δώσει και ένα βερεσέ πλαστό διαβατήριο μπας και το χρειαστεί η ανήλικη για τις γαλλικές αρχές;
Ο ίδιος ο Μαρκέτος τράβηξε το σκοινί ακόμη περισσότερο. Αντί να αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του και να πει, εντάξει αυτές τις νομοθεσίες περί λαθρομεταναστών δεν τις αναγνωρίζω και το καθήκον μου ως άνθρωπος είναι πάνω από το νόμο, έσπευσε να δώσει κεντρικές πολιτικές διαστάσεις στο θέμα μιλώντας μάλιστα για σκευωρία:
«Aυτό που συνέβη δεν ήταν τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της λειτουργίας της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, όχι ως μηχανισμών προστασίας του πολίτη, αλλά ως μηχανισμών εμπέδωσης του ρατσισμού στην καθημερινή ζωή. Στην Ελλάδα που κυβερνούν σήμερα τα δύο χρεοκοπημένα κόμματα πρέπει οι κραταιγίτες να μένουν στο απυρόβλητο και οι μετανάστες να δαιμονοποιούνται για όλα τα δεινά. Το μήνυμα της κακουργηματικής δίωξης που επιχείρησαν να μας ασκήσουν είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε οποιαδήποτε κοινωνική επαφή με ανθρώπους που μοιάζουν με μετανάστες. Οταν τέτοια σκευωρία στήθηκε ενάντια σ’ έναν καθηγητή πανεπιστημίου κι ένα μέλος του Δ.Σ. του δικηγορικού συλλόγου, πόσο προστατευμένος μπορεί να νιώθει ο απλός πολίτης; Αυτά, ενώ επί ένα χρόνο τώρα τους ταράζει στη νομιμότητα ένα μέρος της Αριστεράς. Φανταστείτε και να μην τους τάραζε…»
Δηλαδή ρε Μαρκέτο μας λες ότι σου την έστησε η ΕΛΑΣ για να στοχοποιήσει τον αντιρατσιστικό αγώνα και τους συναφείς πολιτικούς χώρους; Και από πού προκύπτει αυτό; Από πού;
Που υπογράφουμε για να γίνουμε και εμείς αντιρατσιστικοί αγωνιστές και να έχουμε ασυλία απέναντι σε διατάξεις του νόμου;
Το μέτρο έχει χαθεί. Λυπηρότερο ακόμη είναι όταν το βλέπεις να χάνεται από χώρους της αριστεράς που υποτίθεται ότι λειτουργούν ως αντίπαλο δέος στον δεξιό αυταρχισμό όταν στην ουσία εκμεταλλεύονται αυτόν ακριβώς τον αυταρχισμό για να αντλήσουν πολιτική ισχύ και προνομιακή ασυλία.
Και τα ελιτίστικα προνόμια γεννούν περισσότερους φόβους ότι και η ελληνική αριστερά θα αποδειχθεί μια από εκείνες τις πολλές ευρωπαϊκές αριστερές που στην πορεία συμβιβάστηκαν ή εξ αρχής είχαν έρθει σε συμφωνία με τις οικονομικές ελίτ (δεν αναφέρομαι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ)
Στο χορό των ανακοινώσεων έσπευσε να μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή αλληλεγγύη του σε οτιδήποτε φορά μαρξιστικό ή αναρχικό πρόσημο, αλληλεγγύη που μοιάζει με την αλληλεγγύη που έχουν οι εν Χρηστό αδερφοί του κατηχητικού μεταξύ τους ή οι αδερφοί μασόνοι μεταξύ τους, μια αλληλεγγύη που θα ήταν ιδανική αν δεν υπονόμευε τόσο συχνά την έννοια της ισονομίας, πολλές φορές και έμπρακτα:
«Πρόκειται για καταφανέστατη προσβολή της αξιοπρέπειας ενεργών πολιτών που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία έχει πολιτικό και εκφοβιστικό χαρακτήρα. Η πολιτική αυτή δίωξη θέλει να δώσει μήνυμα αποστροφής προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, προκρίνοντας την απομόνωσή τους. Η δίωξη αυτή επιβραβεύει τις φασίζουσες συμπεριφορές ενάντια σε όσους και όσες βοηθούν στην επιβίωση αδύναμων κοινωνικών ομάδων που ήρθαν ως πρόσφυγες στον τόπο μας.
Επειδή δεν μπορεί να καταλύεται η κοινωνία της ισονομίας και της αλληλεγγύης
Επειδή η βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι αδίκημα οποιασδήποτε μορφής
Επειδή η κρίση του κοινωνικού συστήματος δεν μπορεί να ποινικοποιεί την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «πολιτικές διώξεις», συμφωνώντας με το σκεπτικό της «σκευωρίας»
Αποφεύγει επιλεκτικά όμως να αναφερθεί στην ουσία του κατηγορητηρίου η οποία είναι ότι η ανήλικη Σομαλή κυκλοφορούσε με νορβηγικό διαβατήριο που αγόρασε έναντι 150 ευρώ. Το αντίθετο. Τη συγκαλύπτει αναφερόμενος σε «αβάσιμες ποινικές διώξεις».
Δεν το γνωρίζαμε ότι δικαίωμα μας είναι να κυκλοφορούμε με πλαστά έγγραφα. Δεν ξέρουμε καν που μπορείς να αγοράσεις πλαστά έγγραφα.
Και ερωτώ. Αν εγώ ή οποιοσδήποτε απλός πολίτης χωρίς πολιτικούς μύες διευκολύναμε φίλο μας μετανάστη με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα και μας πιάνανε, θα έγραφε η αριστερά πύρινους λόγους για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω… όσο αγνές, ακόμη και ηρωικές κι αν ήταν οι προθέσεις μας…
Όπως έχουμε ξαναγράψει για την ελληνική αριστερά, πολλά μέτρα και πολλά σταθμά και άνθρωποι διαφορετικών κατηγοριών. Όπως ακριβώς συμβαίνει κατ’ εξοχήν και για τη δεξιά.
ζ) Αλλά ας συνεχίσουμε με το ρατσισμό. Θα αναφερθούμε στο ρατσισμό που επέδειξε δημοσίως ο γνωστός λαϊκός βάρδος Αντώνης Ρέμος έναντι σε έναν αλλοδαπό και μάλιστα έναν αλλοδαπό με ειδικές ανάγκες. Τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Σε πίστα της Μυκόνου ο Ρέμος έκανε την επανάσταση του σκυλάδικου λέγοντας «καριόλα Μέρκελ, δε θα μας καταστρέψεις την Ελλάδα» και «Θαύμα παιδιά! Σηκώθηκε ο Σόιμπλε και περπάτησε ο πούστης»
Ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κέντ, ο Σοίμπλε είναι αδερφή και ο Αντώνης Ρέμος είναι ο Jesus Christ καθώς κάνει παράλυτους να περπατάνε.
Οι ατάκες του Ρέμου σπάσανε κάθε κανόνα στο βιβλίο. Ρατσισμός, ομοφοβία, σεξισμός και αναισθησία.
Ένας λαϊκός βάρδος κατάφερε να δημιουργήσει ένα μικρό διπλωματικό επεισόδιο με τις ατάκες που είπε για να ξεσαλώσουν οι νεόπλουτοι σκυλάδες και τα ψώνια που το χουν δεδομένο πως ο δρόμος για την καριέρα και τη δόξα περνάει πρώτα από το μάτι και έπειτα από το κρεβάτι των νεόπλουτων.
Δημοσιογράφοι πέσαν να τον φάνε το Ρέμο. Εξέθεσαν όλοι αυτή την κουλτούρα του νεοπλουτισμού και του life style. Ναι οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που επί τριάντα χρόνια εξέθρεφαν και αποθεώναν τον νεοπλουτισμό και τη βλαχογκλαμουριά, αυτοί που αναδείξαν το Ρέμο και τόσους τόσους άλλους ως τα απόλυτα ινδάλματα της πιο κενόδοξης ειδωλολατρείας που γνώρισε η χώρα. Αυτοί που γλύφαν εκεί που φτύνουν τώρα γιατί η πίτα των μεγάλων φαγοποτιών δεν έχει πλέον κομμάτια για αυτούς, αυτοί που καλό θα είναι να κρατήσουν και λίγο σάλιο γιατί μπορεί μετά από δέκα χρόνια να χρειαστεί να ξαναγλύψουν εκεί που φτύναν.
Οι πληρωμένοι διαφθορείς και εκμαυλιστές…
Χαρακτηριστική είναι η ανερυθρίαστη παραδοχή του Θέμη Γεωργαντά του MADκαι των περιοδικών (μουσικού) lifestyle, ο οποίος ντυμένος Madman (με στολήBatman και μυαλό Joker) ομολόγησε μπροστά στο αλαλάζων κοινό των βραβείωνMAD του 2013: «Θυμάσαι τότε που ο Ρέμος ήταν φαντάρος και θέλαμε να δώσει βραβείο… το τι κατουρημένες ποδιές είχαμε φιλήσει, δεν υπάρχει. Τα καταφέραμε όμως!»
Εύγε. Υπόνοια πολιτικών παρεμβάσεων ή έστω επιρροή ενός παρουσιαστή και μουσικού παραγωγού σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους του ελληνικού στρατού για να δώσει ο Ρέμος μουσικό βραβείο.
Ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κεντ. Η Ζαρούλια είναι γυναίκα του Μιχαλολιάκου. Η Σοίμπλε είναι αδερφή. Η Αντώνης Ρέμος είναι ο JesusChrist. Και ο Madman είναι ο Θέμης Γεωργαντάς.
Αυτή η χώρα είναι ένα ανέκδοτο.
Άλλοι δημοσιογράφοι (αυτοί που ακόμη τρώνε από την πίτα) παρουσίασαν το Ρέμο ως χαρακτηριστικό δείγμα αντιμνημονιακού σε μια ακόμη αισχρή διαστρέβλωση που διεκδικεί τα βραβεία τρελής (MAD) προπαγάνδας του 2013. Όχι κύριοι προπαγανδιστές. Αντιμνημονιακοί δεν είναι οι νεόπλουτοι που επιδεκτικά και σε μια νύχτα πετούν λεφτά που θα μπορούσαν να θρέψουν χωριά ολόκληρα. Δεν οι λίγοι νεόπλουτοι. Ούτε τα ψώνια που νομίζουν ότι στρίβοντας από τις γειτονιές της ανέχειας, στη γωνία ακριβώς τους περιμένει το αμερικανικό όνειρο. Είναι οι εκατομμύρια νεόπτωχοι. Οι εκατομμύρια νεοάνεργοι. Είναι οι εκατομμύρια που ξέρουν ότι στρίβοντας από τις γειτονιές της φτωχολογιάς στη γωνία ακριβώς τους την έχει στημένη ο αδιάκοπος ελληνικός εφιάλτης.
Από όλο τον παραπολιτικό κυκεώνα διέφυγε ένα σημείο, ως συνήθως το πιο σημαντικό: Που στο διάολο είναι το ΣΔΟΕ σε αυτά τα όργια σπατάλης;
Και αυτό είναι ένα ερώτημα που εγείρει μεγάλα ζητήματα, τόσο κεντρικά πολιτικά όσο και υπόνοιες για υπηρεσίες που στραγγαλίζουν τον απλό πολίτη αλλά κάνουν τα στραβά μάτια στις γιορτές κραιπάλης των νεόπλουτων.
Όσο για το απαράδεκτο σχόλιο του Ρέμου, εύστοχα παρατήρησε ένας εξόχως μέτριος αρθρογράφος της Athens Voice:
«Εμείς, οι αγανακτισμένοι Έλληνες, δεν έχουμε τέτοια ταμπού και νομίζω πως κανείς μας δεν θα ενοχλείτο αν κάποιος Γερμανός τραγουδιστής έκανε ένα αστείο π.χ. με την όραση του Παναγιώτη του Κουρουπλή»
Όντως. Εγώ προσωπικά, αν ήμουν ΑΜΕΑ θα προτιμούσα να ζω στη Γερμανία και ας με προσβάλουν οι Έλληνες.
Γιατί αν ο Κουρουπλής ζούσε στη Γερμανία, θα είχε και βιβλία σε σύστημα μπράιγ, και ηχητικά βιβλία και μπάρες σε όλους τους δημοσίους χώρους και εκπεδευμένους ταξιθέτες και κάθε είδους υποδομές προσβασιμότητες που θα έκαναν περισσότερο βιώσιμη την όποια αναπηρία.
Ενώ αν ο Σόιμπλε ζούσε στην Ελλάδα, θα έπρεπε εξευτελιστικά να περνάει από εξεταστικές επιτροπής για να βεβαιωθεί η αναπηρία του γιατί κάποιοι κάποτε λαδώναν και λαδώνονταν μέσω πιστωποιητικών αναπηρίας, να περνάει επι κοντώ αμάξια παρκαρισμένα σε κακοφτιαγμένες μπάρες ΑΜΕΑ και να τρέμει για την κάθε επόμενη περικοπή, ενώ ακόμη χειρότερα, αν είχε ποτέ την ελπίδα να ξαναπερπατήσει να γνωρίζει ότι το κράτος δε θα του πληρώσει ούτε τις φυσικοθεραπείες ούτε τις επεμβάσεις και ότι θα πρέπει να πουλάει χαρτομάντιλα στα φανάρια ελπίζοντας ότι δεκάρα τη δεκάρα θα μαζέψει το ποσό που θα του δώσει δικαίωμα στην ελπίδα.
Για αυτό στην Ελλάδα τους ΑΜΕΑ τους βαπτίσαμε Άτομα με Ειδικές Δεξιότητες. Γιατί αν είσαι ΑΜΕΑ πρέπει να έχεις υπερδυνάμεις για να επιβιώσεις στην Ελλάδα…
Ναι. Περισσότερο χλευαστικό είναι να είσαι ΑΜΕΑ και να ζεις στην Ελλάδα (πόσο μάλλον στην Ελλάδα των μνημονίων) από το να είσαι ΑΜΕΑ στη Γερμανία και να ξεφαντώνουν μαζί σου Έλληνες σκυλάδες.
Ο Ρέμος πάντως σε συνέντευξη του στη Bild δεν πήρε πίσω τίποτα από όσα είπε. Δεν τα μάζεψε. Είπε ότι διαχωρίζω τον άνθρωπο Σοίμπλε από τον πολιτικό Σόιμπλε στον οποίο αποδίδω μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κατάσταση της χώρας μου.
«Θεωρώ όλα αυτά που έλαβε η Ελλάδα ως κάποιου τύπου εκμετάλλευση παρά ως σωστή βοήθεια και εξαιτίας αυτού του λόγου έχω κάθε δικαίωμα να εκφράζω την προσωπική μου άποψη για τον κύριο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας… Εγώ, όμως, ως πρόσωπο και ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν μπορώ να συμφωνήσω σε μια τέτοια εκμετάλλευση από τους «φίλους μας» και σε αυτόν τον τρόπο πολιτικής σκέψης.»
Με άλλα λόγια, ο Ρέμος απάντησε από τη δική του προσωπική σκοπιά στο γιατί αναπτύσσονται αντιγερμανικά συναισθήματα σε αυτόν τον τόπο που φθάνουν σε σημείο να ταυτίζουν τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση με τους Ναζί.
Ο Ρέμος των μπουζουκιών ανέπτυξε το σκεπτικό του. Ο Αλέξης ο Τσίπρας όχι, παρότι συχνά χρησιμοποιεί την ρητορική περί τετάρτου Ράιχ άμεσα ή έμμεσα στον πολιτικό του λόγο. Αντί αυτού, διέκοψε μια συνέντευξη με γερμανό δημοσιογράφο, κάτι που ο Ρέμος, παρότι σε δυσμενέστερη θέση, δεν έκανε.
η) Οι δηλώσεις Ρέμου δημιούργησαν ένα μικρής τάξης διπλωματικό επεισόδιο. Η διακοπή της συνέντευξης που είχε συμφωνήσει να δώσει ο Αλέξης Τσίπρας στο δημοσιογράφο της φερόμενης ως έγκυρης εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung Μίχαελ Μάρτενς είναι ένα μεγαλύτερης τάξης διπλωματικό επεισόδιο.
Ο δημοσιογράφος, όντως εριστικός, μίλησε για φλερτ με το ημι-φασιστικό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και όλες οι ερωτήσεις του επικεντρώνονταν στους παραλληλισμούς εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της κυβέρνησης Μέρκελ με τον ναζισμό.
Θα περιμέναμε περισσότερα από τον Τσίπρα. Γιατί η πολιτική δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Και γιατί όλες οι συνεντεύξεις δε γίνονται με τις ερωτήσεις να δίνονται σαν σκονάκια. Αν το να διακόψει τη συνέντευξη και να «πετάξει» ο Τσίπρας το δημοσιογράφο έξω ήταν ατόπημα, η μετέπειτα συμπεριφορά του περιβάλλοντος Τσίπρα ήταν απαράδεκτη.
Η συνεργάτης του Αλέξη Δανάη Μπαντογιάννη επικοινώνησε μετά τη διακοπή της συνέντευξης με τον Μάρτενς επιμένοντας να μάθει με ποιους Έλληνες δημοσιογράφους είχε επικοινωνήσει λες και οφείλει να δίνει ο κάθε δημοσιογράφος ραπόρτο στα κόμματα. Η Μπαντογιάννη ιδιαίτερα επέμεινε στο όνομα του κου Παπαχελά αναβαθμίζοντας τον σε αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ (;).
Αργότερα έστειλε επιστολή στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας κατηγορώντας τον Μάρτενς για πρακτικές που ξεπερνούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία και για κιτρινισμό…
Η Αυγή έδωσε μια αρκετά προκλητική δική της εκδοχή στο συμβάν που την έκανε να μοιάζει όχι με εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με προπαγανδιστικό εργαλείο του. Έγραψε λοιπόν αλαζονικά η Αυγή σε δύο κοντινά δημοσιεύματά της για το Γερμανό δημοσιογράφο:
«Έτσι θεώρησε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι γενικώς διαθέσιμος ακόμη και για παραπολιτικού τύπου συνεντεύξεις με ερωτήσεις επιπέδου μονταζιέρας.»
«Αν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι έχουν μάθει να φέρονται έτσι στους ψοφοδεείς μνημονιακούς που μας κυβερνούν, πρέπει να μάθουν ότι αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάνε.
Σχετικά με το στιλάκι του Γερμανού συναδέλφου…»
Το στιλάκι του Γερμανού συναδέρφου… Ξέραμε πολύ καλά για τη μονταζιέρα της ΝΔ και τη βρώμικη προπαγάνδα της. Μήπως τώρα πρέπει να ανεχτούμε και μια στιλιστική μονταζιέρα της Κουμουνδούρου; Μήπως το αντίπαλο δέος στον ακροδεξιό Σαμαρά πρέπει να είναι ο Τρύφωνας Σαμαράς για να κάνει haircut σε ερωτήσεις ξένων ανταποκριτών;
«Στο ΣΥΡΙΖΑ αυτά δεν περνάνε». Όπα ρε παιδιά. Ήρθαν οι Γερμανοί σερνόμενοι να μας παρακαλούν να αλλάξουμε πολιτική και να τους λυπηθούμε; Να σας υπενθυμίσω ότι όσο φρικτή επαίσχυντη και ναζιστοειδής και αν είναι η γερμανική πολιτική, είναι η Ευρώπη που στα δύσκολα της έδωσε την ηγεμονία της ΕΕ. Και πως το χάλι της σημερινής Ελλάδας το οικοδομήσαμε με τις πολιτικές επιλογές που έκανε αυτός ο λαός και με την επικράτηση του λαϊκισμού στην πολιτική κονίστρα.
Και τι ζητάμε από τους Ναζί; Να μας σώσουν; Να μας λυπηθούν; Αλληλεγγύη; Ζητάς από τους εχθρούς σωτηρία; Τι τέλος πάντων;
Οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ μυρίζουν μια νεοαποκτηθείσα αλαζονεία που προσωπικά μου προκαλεί αποστροφή. Ακόμη και αν ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο -που έχει δίκιο, η πολιτική στην Ευρώπη πρέπει να αλλάξει χθες- αυτό δε σημαίνει ότι έχει τη δύναμη να την αλλάξει μόνος του. Και το ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον φαίνεται ακόμη πολύ άγουρο για να αναδείξει ευρύτερες συμμαχίες που θα ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές.
Ο Αλέξης έχει μάθει να τον αντιμετωπίζουν ως διάολο ή ως σωτήρα. Ας μην ξεχνάει ότι δεν είναι τίποτε από τα δύο αλλά ένας πολιτικός που καλείται να αναλάβει το τιμόνι μιας χώρας σε μια δραματική της καμπή. Άλλωστε αυτοί που σήμερα λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική ελπίδα της Ευρώπης ήταν αυτοί που κάποτε συμβούλευαν και το Γιωργάκη Παπανδρέου. Και είδαμε που αυτό οδήγησε.
Η ΣΥΡΙΖΑ είχε ραντεβού με την ιστορία. Και σε αυτό το ραντεβού δε συγχωρείται καμία αναβλητικότητα όπως αυτή που έχει φέρεται να έχει επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον οποιαδήποτε αλαζονεία.
Όταν πολεμάς ένα τέρας, αν αρχίζεις να του μοιάζεις, έχεις χάσει τη μάχη ακόμη και αν κερδίσεις το τέρας.
Αυτό είναι ένα μάθημα που όφειλε να είχε μάθει καλά η ευρωπαϊκή αριστερά. Ένα μάθημα που έπρεπε να είχε περάσει… Έστω και με σκονάκια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου