Αν είσαι κλεφτρόνι και βουτήξεις 2 ποδήλατα 8 χρόνια φυλακή. Αν είσαι δικαστής και βιάζεις το 4χρονο παιδί σου, ποινή 6 χρόνια...

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/02/2-8-4-6.html

Δικαστής παιδεραστής δίκαζε παρά την καταδίκη του

Ένας πιτσιρικάς 20 ετών συλλαμβάνεται για κλοπή. Οδηγείται στην Ασφάλεια και από εκεί στις δικαστικές αίθουσες. Η Ελληνική Δικαιοσύνη τον τιμωρεί όπως του αξίζει και τον καταδικάζει σε πολυετή φυλάκιση χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα. Η επόμενη υπόθεση στο πινάκιο αφορά τον Ε.Π., πρωτοδίκη διοικητικό δικαστή, ο οποίος κατηγορείται για ασέλγεια σε βάρος του γιου του. Εδώ το πρόσωπο της Δικαιοσύνης μαλακώνει. Ο δικαστής καταδικάζεται για την αξιόποινη πράξη του από συναδέλφους, οι οποίοι ορίζουν τη ποινή του σε 13 χρόνια φυλάκισης με αναστολή. Αμέσως μετά τη δικαστική απόφαση επιστρέφει στα δικαστικά έδρανα για να μοιράσει δικαιοσύνη... την ίδια που του έδωσε αυτό το δικαίωμα. Σε 2ο βαθμό η ποινή μειώνεται σε 6 χρόνια. Ο δικαστής καταδικάστηκε ακριβώς όπως ήθελαν οι συνάδελφοι του, αθόρυβα και με ειδική μεταχείριση.

Πίσω από τη κλειστή πόρτα ενός σπιτιού στην Αθήνα, ένας άντρας 38 ετών, δικαστής στο επάγγελμα, κάθεται στο σαλόνι με τον 4χρονο γιο του, ο οποίος ήρθε να τον επισκεφτεί για το Σαββατοκύριακο. Αντί να παίζει όμως μαζί του και να ακούγονται χαρούμενα παιδικά γέλια, ο 38χρονος άντρας εκβίαζε το παιδί του ώστε να προχωρήσει σε άσεμνες σεξουαλικές πράξεις τόσο στον ίδιο όσο και στον σεξουαλικό σύντροφο του. 

Το βράδυ της 19/5/02 -όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης-, όταν η μητέρα έβαλε τον μικρό στο κρεβάτι για ύπνο, εκείνος της πρότεινε να κάνουν αυτά που κάνει με τον μπαμπά του και, όταν η μητέρα του τον ρώτησε τι εννοεί, της ζήτησε να γδυθεί και να ξαπλώσει στο κρεβάτι μαζί του. Η μητέρα του ξεκούμπωσε το πάνω μέρος της πιτζάμας της και ξάπλωσε πλάι του, και τότε το παιδί άρχισε να την φιλάει στον λαιμό, κατεβαίνοντας προς το στήθος για να πιπιλίσει τη θηλή της.

«Τον Σεπτέμβριο του 2003, η μητέρα του Π. -ηλικίας τότε πεντέμισι ετών-αντιλήφθηκε ότι ο γιος της, κρυμμένος κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας, είχε κατεβάσει το παντελονάκι του και το εσώρουχο του και, βάζοντας σάλιο στα δάχτυλα του, προσπαθούσε να φθάσει το πέος του και να το βάλει στο στόμα του, και όταν τον ρώτησε τι προσπαθεί να κάνει, εκείνος απάντησε ότι δεν μπορεί να φτάσει το πέος του και να το πιπιλίσει, όπως το κάνει ο πατέρας του, που το σαλιώνει», αναφέρεται στα πρακτικά της πρώτης δίκης.

Τον Σεπτέμβριο του 2004, ενώ ο ανήλικος ήταν ήδη εξίμισι ετών, επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές που είχε περάσει στην Εύβοια με τον πατέρα του, εκμυστηρεύτηκε στη μητέρα του ότι στη διάρκεια των διακοπών κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι με τον πατέρα του και τον φίλο του πατέρα του, τον Λ. Τότε η μητέρα, θορυβημένη, απευθύνθηκε σε Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας και ζήτησε να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Τα ίδια περιστατικά επιβεβαίωσε και ο ανήλικος Π., κατά τη διάρκεια της διαταχθείσας κύριας ανάκρισης ενώπιον της 6ης τακτικής ανακρίτριας Αθηνών, στις 13-7-2007, στην χωρίς όρκο κατάθεση του, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρει και τα εξής: «Ότι, όταν τον έπαιρνε ο πατέρας του στο σπίτι, κοιμόντουσαν στο ίδιο δωμάτιο, σε δύο κρεβάτια κολλητά μεταξύ τους, ότι κάποιες φορές ο πατέρας του κοιμόταν και με τον φίλο του, τον Λ., και ότι τον χάιδευαν παντού, ακόμα και στα γεννητικά του όργανα, πάνω από το σλιπάκι του».

Ο εννιάχρονος τότε Π. είπε πως όλα αυτά δεν τα έλεγε στη μητέρα του, γιατί ο πατέρας του απειλούσε ότι θα την σκοτώσει. Είναι σημαντικό πως ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2004 ο ανήλικος Π. αρνιόταν κατηγορηματικά να επισκεφτεί τον πατέρα του, με αποτέλεσμα ο πατέρας του να ζητήσει κατ' επανάληψη την επέμβαση της αστυνομικής αρχής, ενώ άσκησε και αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την οποία, επικαλούμενος μεταβολή των συνθηκών, ζήτησε να ανακληθεί η απόφαση αποκλειστικής άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου από τη μητέρα του και να ανατεθεί η επιμέλεια σε αυτόν. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του και μεταρρύθμισε τον τρόπο επικοινωνίας του με τον ανήλικο, επιβάλλοντας να επικοινωνεί με αυτόν χωρίς διανυκτέρευση και με την παρουσία της μητέρας του ή της γιαγιάς του (μητέρα της μητέρας του).

Το 2011 το 13χρονο πλέον αγόρι καταγγέλλει τον πατέρα του ότι ασελγούσε σε βάρος του, και στις αρχές Απριλίου του ίδιου χρόνου ο 45χρονος πλέον πρωτοδίκης διοικητικός δικαστής καλείται να παραβρεθεί στη δικαστική αίθουσα, αλλά αυτή τη φορά να καθίσει στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Η δίκη διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες, και τα στοιχεία που κατατέθηκαν δεν άφηναν ούτε ίχνος αμφιβολίας για τις δραματικές στιγμές που είχε βιώσει το ανήλικο παιδί από τον ίδιο του τον πατέρα. 

Η απόφαση τον έκρινε ένοχο και τον καταδίκασε σε 13 χρόνια φυλάκισης με αναστολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δικογραφία αναφέρεται ότι ο κατηγορούμενος πατέρας εκβίαζε το παιδί του κάθε φορά με διαφορετικούς τρόπους για να δεχτεί τα σεξουαλικά του προστάγματα. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται πως το άφηνε νηστικό ή το απειλούσε λέγοντας του πως, αν δεν το έκανε, δεν θα του έπαιρνε το απόγευμα παγωτό. Οι περιγραφές του μικρού αγοριού σόκαραν τους δικαστές και τους παράγοντες της δίκης, η οποία πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών.

Συνέχισε, παρά την καταδίκη, να δικάζει!

Αυτό όμως που προκαλεί απορίες είναι ότι ο εν λόγω δικαστής, αφού κατάφερε να πάρει ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση του και να αφεθεί ελεύθερος από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, συνέχισε κανονικά να ασκεί τα καθήκοντα του ως δικαστής και να κρίνει τις τύχες και τις ζωές ανθρώπων, αφού οι αρμόδιες δικαστικές αρχές δεν κίνησαν τη διαδικασία της διαθεσιμότητας μέχρι να καταστεί οριστική η απόφαση για την αποπλάνηση ανηλίκου. Μάλιστα, ενώ η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου εκδόθηκε αρχές Απριλίου του 2011, η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό προσδιορίστηκε, σε χρόνο-ρεκόρ, έπειτα από λίγους μήνες.

Η υπόθεση του εκδικάζεται δευτεροβάθμια από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Και αυτή η απόφαση είναι ενοχοποιητική σε βάρος του πατέρα. Βέβαια οι συνάδελφοι του έκριναν πως, μεελαφρυντικά τον πρότερο έντιμο βίο και το ότι συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από την πρώτη δίκη, η πρώτη ποινή κάθειρξης έπρεπε να μειωθεί στα έξι χρόνια. Κατά τη διάρκεια της κεκλεισμένων των θυρών διαδικασίας στενοί συγγενείς του κατηγορούμενου επιχείρησαν να αμβλύνουν όσα είπαν σε πρώτο βαθμό, αλλά οι δικαστές στηρίχτηκαν στις περιγραφές του ίδιου του παιδιού και στα στοιχεία της δικογραφίας.

Την 1η Φεβρουαρίου 2012 ο δικαστής οδηγείται στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Χαλκίδος, από όπου και κάνει προσφυγή στον Άρειο Πάγο. Η προσφυγή του απορρίπτεται με την υπ' αριθμόν 931/2012 απόφαση του 6ου τμήματος Αρείου Πάγου.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αντώνης Ρουπακιώτης, απέστειλε ερώτημα στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), τα μέλη της οποίας πρέπει να αποφασίσουν αν ο συγκεκριμένος δικαστικός λειτουργός μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στα δικαστικά έδρανα όταν εκτίσει την ποινή με την οποία τον τιμώρησαν οι συνάδελφοι του της ποινικής δικαιοσύνης. Στις 19/7/12 εκδόθηκε η εντολή του υπουργού ώστε να απολυθεί ο δικαστής.