Στην Αμερική, ο Άγιος Βασίλης έφερνε όπλα…

http://www.antinews.gr/2012/12/23/196867/

Μπορεί πλέον να ακούγεται τραγικό, αλλά στην Αμερική διαφημίζαν τα όπλα ως το ιδανικό χριστουγεννιάτικο δώρο! Σε περίπτωση δε που η μαμά επέμενε ότι ο αϊ Βασίλης δεν έπρεπε να φέρει ένα όπλο στο αγγελούδι της, κατασκευάστριες όπως η Winchester είχαν την απάντηση.

Σε μια γιορταστική ατμόσφαιρα, σε ένα σπίτι στολισμένο με το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα δώρα από κάτω και την πολυθρόνα μπροστά στο τζάκι, όλα μοιάζουν ιδανικά. Μόνο που τα δώρα είναι πιστόλια, τουφέκια και πυρομαχικά και κάπου αναγράφει «Make this a Browning Christmas». Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, είναι διαφήμιση εφημερίδας –κάποιων δεκαετιών είναι η αλήθεια- που προτρέπει τους αναγνώστες να αγοράσουν όπλα Browning στους αγαπημένους τους. Πολλοί Αμερικανοί ακόμα την θυμούνται. Υπάρχει και μια άλλη, με ένα παιδάκι που κρατά καταχαρούμενο το καινούριο του τουφέκι και λέει «Ζήτω μπαμπά! Έχω ένα Winchester!».

Και μπορεί σήμερα οι διαφημίσεις αυτές να μοιάζουν με μακάβριο αστείο,  αλλά τη δεκαετία του ’50 θεωρούνταν απολύτως φυσιολογικές και έχουν γαλουχήσει γενιές και γενιές. Η Εταιρεία Markham Air Rifle ήταν ιδιαίτερα έμπειρη στην πώληση όπλων ήδη από τη δεκαετία του 1880, όταν παρουσίασε το πρώτο μαζικής παραγωγής τουφέκι αέρα. Ήταν πολύ κερδοφόρο, όχι μόνο λόγω της απλής κατασκευής του, αλλά και της προώθησής του στην αγορά.

«Το King Air Rifle δίνει σε ένα αγόρι λεβεντιά και τη δύναμη, τον κάνει έτοιμο, γεμάτο αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Ξεκινά με φυσικό τρόπο την εκπαίδευση, η οποία τα επόμενα χρόνια θα τον κάνει να κατέχει ηγετική θέση στον κόσμο των επιχειρήσεων» λέει η διαφήμιση του 1905 που δείχνει δύο αγόρια να παίζουν με όπλα.
Το τουφέκι είναι ένα σύμβολο για τους νέους: Η Plymouth Iron Windmill Company, που αργότερα μετονομάστηκε σε Daisy, τελειοποίησε τη στρατηγική, με ένα τουφέκι αέρα που ονομάζεται “Daisy”. Η ταινία «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» πρωτοβγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις ΗΠΑ το 1983 και γρήγορα έγινε κλασική. Η επιτυχία μπορεί τουλάχιστον εν μέρει να εξηγηθεί από το γεγονός ότι ολόκληρες γενιές ανδρών ταυτίστηκαν με τον πρωταγωνιστή Ράλφι, ο οποίος μεγάλωσε στην Ιντιάνα το 1940 και το μόνο που ήθελε για τα Χριστούγεννα ήταν ένα «Official Red Ryder Carbine-Action Two-Hundred-Shot Range Model Air Rifle».

Η Daisy το ονόμασε έτσι από έναν γνωστό υπερήρωα κόμικ, έναν κάουμποϊ ονόματι Red Ryder. Για πολλά παιδιά της εποχής, η απόκτηση του όπλου ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία τους. Σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 10 εκατ. τέτοια όπλα.

«Θα βγάλεις το μάτι σου»!

Πολλά παιδιά που ταυτίστηκαν με τον Ράλφι από το «Christmas Story» είχαν τη μοίρα του. Όταν εξέφρασαν την επιθυμία τους να πάρουν τα Χριστούγεννα ένα Red Ryder BB όπλο, τους απέρριψαν με την προειδοποίηση: «Θα βγάλεις το μάτι σου»!

Η  Winchester κατανόησε το ευρύ συναίσθημα  φόβου κοινού από τις μητέρες και απήυθυνε τη διαφημιστική καμπάνια της στους πατέρες. Η διαφήμιση ξεκινά: «Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να δώσετε ένα Winchester 22 στο 12χρονο παιδί σας.  Όμως, η γυναίκα σας λέει: ‘Είναι πολύ επικίνδυνο τώρα. Περίμενε να μεγαλώσει’. Τι θα της πείτε; Και η διαφήμιση απαντά: «Κατ ‘αρχάς, θα της πείτε ακριβώς γιατί νομίζετε ότι ένα παιδί πρέπει να μάθει να χειρίζεται τα όπλα νωρίς. Πείτε της ότι μπορεί να μην έχει την ευκαιρία αργότερα. Και πάρα πολλά παιδιά μεγαλώνουν και νομίζουν ότι τα όπλα είναιπαιχνίδια. Πείτε της ότι η  επιθυμία ενός αγοριού να πυροβολήσει και να πάει για κυνήγι είναι απόλυτα φυσιολογική. Έχει γεννηθεί έτσι. Είναι μέρος της αμερικανικής παράδοσης. Πείτε της πως είναι για ένα αγόρι να βρίσκεται στο δάσος με ένα 22άρι. Να βρίσκει το πρώτο του κουνέλι. Να ξετρυπώνει μια αλεπού. Να κάθεται ακίνητος κοντά σε έναν σκίουρο. Πείτε της ότι τα κρατικά προγράμματα ενθαρρύνουν το κυνήγι για να βοηθήσουν στη διατήρηση της ισορροπίας της φύσης. Και η Εθνική Ένωση Όπλων διεξάγει ένα πρόγραμμα για να διδάξει τους νέους την ασφάλεια των όπλων και του αθλητικού πνεύματος και πώς να χειρίζονται τα όπλα. Τέλος, πείτε της ότι όταν ένας παλιός κυνηγός σαν εσάς έχει ένα αγόρι που θέλει να κυνηγήσει, είναι υποχρέωσή του να διδάξει όλα όσα ξέρει για τα πυροβόλα όπλα, το παιχνίδι και τους τρόπους της φύσης. Και να του αγοράσει ένα Winchester. Και να τον πάρει για κυνήγι. Γιατί ένα Winchester; Επειδή στο Winchester εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι τα 22άρια είναι πραγματικά όπλα».

Η μετάβαση από το παιχνίδι με τους κάουμποϊς σε πραγματικά όπλα ήταν ρευστή, ειδικά για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν στη δεκαετία του 1950 και του 1960 και κατατάχθηκαν για να πολεμήσουν στο Βιετνάμ. Ακόμα και εκείνοι που πήγαν στον πόλεμο είχαν πολλά να μάθουν. «Το Βιετνάμ δεν είναι μέρος για έναν παραδοσιακό αμερικανό οπλοφόρο, που  υπερηφανεύεται για τη σκοποβολή και το αλάνθαστα σταθερό του χέρι», έγραψε το περιοδικό Time σε ένα άρθρο του 1967, σχετικά με ένα νέο πρόγραμμα κατάρτισης που ονομαζόταν «Quick Kill» στη στρατιωτική αργκό. «Το Quick Kill αναφέρεται στον πυροβολισμό που πρέπει να κάνεις όταν δεν έχεις χρόνο για να πάρεις θέση» λέει στο άρθρο ο συνταγματάρχης William Koob, διευθυντής όπλων στη Fort Benning. «Όταν πρόκειται είτε να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς».
Το άρθρο συγκρίνει την τεχνική με τις μεθόδους που τα μικρά παιδιά χρησιμοποιούν ενστικτωδώς όταν παίζουν καουμπόηδες και Ινδιάνους. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα χρησιμοποιούσε όπλα Daisy BB, το τουφέκι αέρα που τόσα πολλοί μικροί κάουμποϊς επιθυμούσαν διακαώς.

http://www.spiegel.de/international/zeitgeist/us-approach-to-guns-apparent-from-early-advertising-a-874420.html