Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Πνεύμα Θεατρικό 49ο κ.α. (10cmUp+Άγρια Αγόρια+Σ.Μπέλλου) - από την Ηρώ Μητρούτσικου




Η ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ στις ιταλικές Άλπεις το καλοκαίρι! 
Η καλλιτεχνική εταιρεία ANTISTIXI, συνδιοργανώνει διεθνές meeting νέων καλλιτεχνών, με συμμετοχές διαφόρων χωρών της Ευρώπης. Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αυτής διαδικασίας θα δώσει την ευκαιρία σε νέους ηθοποιούς και σπουδαστές Θεάτρου, να συμμετάσχουν ως υπότροφοι, στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ιταλία το ερχόμενο καλοκαίρι, καλύπτοντας οικονομικά και τη διαμονή καθώς και το 70% των αεροπορικών εισιτηρίων.
 Οι νέοι θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιαστούν, να ανταλλάξουν εμπειρίες με καλλιτέχνες συναδέλφους τους, ή μαθητές, από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, και αλλού, να δείξουν την εργασία τους (την οποία θα επιμεληθεί η ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ που είναι υπεύθυνος συνδιοργανωτής), και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, καθώς και να έλθουν σε επαφή με άλλες πηγές εκπαίδευσης.
Οι νέοι δεν πρέπει να είναι μεγαλύτεροι από 24 ετών, και δεν είναι υποχρεωτικό δίπλωμα θεατρικής εκπαίδευσης, ούτε πιστοποίηση γνώσης ξένης γλώσσας.
Βιογραφικά αποστείλατε στο antistixidellarte@yahoo.gr
Σε κάθε ενδιαφερόμενο θα δίνονται και οι πληροφορίες κατόπιν συνεννοήσεως και συνέντευξης.


  • ΚΕΝΤΡΟ  ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑΣ  ΤΟΥ  ΘΕΑΤΡΟΥ  την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012
θα πραγματοποιηθεί διάλεξη με καλεσμένη ομιλήτρια την κ. Εύη Προύσαλη, Διδάκτορα Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών,η οποία θα μιλήσει με θέμα:
«H σκηνική σημείωση διαψεύδει την καλλιτεχνική προθετικότητα» 
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 7, (μετρό Πανεπιστήμιο) 1ος όροφος, αίθουσα ΜΜΕ, 18.30-20.30  (ώρα προσέλευσης: 18.15).  Είσοδος ελεύθερη



  • ΑΠΟΨΕ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ για τρελό χορό (η είσοδος στοιχίζει όσο το ποτό, και το πάρτυ κρατάει μέχρι τις 6 το πρωί)
  • http://www.facebook.com/events/395473077202247/
Bar SPIRIT, Μιαούλη 13, Ψυρρή, Μετρό: Μοναστηράκι, τηλ. 210.32.17.433
η γνωστή  ομάδα  TRASHFORMERS γνωστή για τα  Trash Party  http://www.facebook.com/groups/trashformers/ ετοιμάζει θεματικό πάρτι στο γνωστό μέρος.
  • Πνεύμα Θεατρικό     

1.12.2012                                                                           από την Ηρώ Μητρούτσικου

κάθε Σάββατο στην  free press "ATTIKH ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ"       http://www.attikipress.gr/35428/pws-me-to-tipota-mporeis-na-kaneis-aristoyrghmata

 
Πώς με το τίποτα μπορείς να κάνεις αριστουργήματα (ή μια πατάτα)

 
10cm up
Μια εκπληκτική παράσταση από νέα παιδιά και μια νέα σκηνοθέτιδα. Η Σοφία Πάσχου έφερε στην Ελλάδα την τεχνική “Platform” και δημιούργησε την ομάδα Patari Project. Οχτώ  ηθοποιοί σε τρία πατάρια-εξέδρες που έχουν ύψος 10 cm, δημιουργούν το σκηνικό, αναλαμβάνουν τη μουσική επένδυση και τους ήχους καθώς και τα οπτικά ‘εφέ’ της παράστασης, με μοναδικά εργαλεία το σώμα και τη φωνή τους. Μια παράσταση που προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς, σωματικούς και όχι μόνο. Στην αρχή πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ιστορία, και δεν σε πειράζει καθόλου αυτό, γιατί ό,τι κάνουν οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικό και άψογα εκτελεσμένο με, σχεδόν, χορευτική ακρίβεια.... Σιγά σιγά, όμως, διαπιστώνεις ότι η παράσταση έχει αυστηρό σκελετό και ότι πρόκειται για τρεις διαφορετικές ιστορίες, σε διαφορετικές, μεν, εποχές, αλλά με πολλά κοινά!
Όλοι οι ηθοποιοί παίρνουν μέρος και στις τρεις ιστορίες, που εκτυλίσσονται το 1936, το 1973 και στο σήμερα. Πρόκειται για σωματικό θέατρο με λόγο. Βλέπουμε πώς συμπεριφέρονταν και πώς αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, τότε και τώρα, τον έρωτα , το αντίθετο φύλο, πως συμπεριφέρονταν το σώμα τους, πώς αντιδρούν στο περιβάλλον και τα ήθη που επικρατούν, καθώς και τις αναλογίες της κάθε εποχής! Η ιστορία επαναλαμβάνεται....
Χωρίς σκηνικά και κουστούμια, στριμωγμένοι από πλατφόρμα σε πλατφόρμα, πηδούν συνέχεια από ιστορία σε ιστορία κι από εποχή σε εποχή, χρησιμοποιούν τα σώματα και τις φωνές τους για να φτιάξουν ανθρώπους αλλά και αντικείμενα, ακόμα και έπιπλα, και δρουν είτε μεμονωμένα ως ήρωες της ιστορίας, είτε όλοι μαζί ως μια μηχανή που λειτουργεί με απόλυτη ακρίβεια!! Απίστευτη σκηνική οργάνωση, καθώς και απίστευτη εκτέλεση των κινήσεων, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο καιρό δούλευαν! Παρ’όλα αυτά, το κοινό ξεκαρδίζεται συνέχεια, μέχρι την στιγμή, βέβαια, που θα έρθει η πολιτική συνειδητοποίηση.
Χωρίς τίποτα και απλά με το τίποτα, κατάφεραν να μας κάνουν όχι απλά να γελάσουμε και να ενθουσιαστούμε, αλλά, συνάμα, να φύγουμε από την παράσταση προβληματισμένοι, αλλά και με απίστευτη χαρά και ενέργεια. Είναι τόσο μεγάλη η ενέργεια που δίνουν και εκπέμπουν αυτά τα οχτώ παιδιά από σκηνής, που είναι αδύνατον να μην την εισπράξεις...
http://www.youtube.com/watch?v=BmX3c9dRss4

Θέατρο Rabbithole (πρώην Θέατρο της Άνοιξης), πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο.
 
 
 
Τα Άγρια Αγόρια II
 
Αυτή η περφόρμανς έχει κάποια κοινά στοιχεία με την παραπάνω. Οι ηθοποιοί βρίσκονται την περισσότερη ώρα πάνω σε τέσσερις κύβους, εναλλάσσονται και χρησιμοποιούν πολύ το σώμα τους και την φωνή τους. Τα κοινά στοιχεία, όμως, σταματούν εκεί, γιατί όσο καλή παράσταση ήταν το «10cm up», τόσο κακή ήταν τα Άγρια Αγόρια!
Αναρωτιέμαι αν η περσυνή παράσταση «Τα Άγρια Αγόρια» ήταν καλή, ώστε να έχουν το θάρρος και την χρηματοδότηση να κάνουν και δεύτερη παράσταση και μάλιστα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Αν κρίνω από το βίντεό της ίσως ήταν καλύτερη, αλλά όχι καλή. Η φετινή που είδα, όμως, δεν βλεπόταν! Θα είχα φύγει στην μέση αν δεν έλεγα να μείνω για να δω που το πάει ο σκηνοθέτης. Έλα όμως, που δεν το πήγαινε πουθενά! Η παράσταση δεν είχε καν αρχή μέση και τέλος.
Πέντε αγόρια με, ειλικρινά, πολύ άσχημα και εντελώς αντιθεατρικά κουστούμια, απήγγελλαν κείμενα των Ο.Μπάροουζ, Ά.Γκίνσμπεργκ, Χ.Πίντερ, Πέντρο. Κανένας συνδετικός κρίκος, καμμιά μεγάλη έμπνευση, τίποτα γενικά! Ό,τι κείμενο κι αν έχεις, αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς, τότε καλύτερα να το διαβάσουμε παρά να το δούμε... Πόσο μάλλον όταν έχεις διάφορα σκόρπια κείμενα και δεν ξέρεις τι να βάλεις τους ηθοποιούς σου να κάνουν, όσο θα τα λένε..... Μια παράσταση θέλει, αρχικά, μια καλή ιδέα!!
 
Κι ενώ, γενικά, είμαι πολύ υπέρ των ομοφυλόφιλων και του δικαιώματός τους να μπορούν να ζουν και να εκφράζονται όπως όλοι οι άνθρωποι, σε αυτή την παράσταση δεν τους άντεξα. Ήταν τόσο επιτηδευμένα εμφανές το γκέι στοιχείο, που ήταν ενοχλητικό. Γιατί δεν ήταν μέσα στην παράσταση ή στην υπόθεση, αλλά πάνω στους ηθοποιούς και στις σκηνοθετικές οδηγίες! Δεν θα με παραξένευε αν κάποιος από το κοινό άρχιζε να τους γιουχάρει. Ήταν όλα τόσο κιτς, αλλά, δυστυχώς, κιτς με τον άσχημο τρόπο. Γιατί και οι χορογραφίες ήταν κιτς, αλλά ωστόσο όμορφες και γεμάτες ενέργεια και ταιριαστές. Το μόνο που άξιζε από όλο αυτό το μαρτύριο – κομφούζιο, το οποίο θέλει ο σκηνοθέτης, Σάκης Παπακωνσταντίνου, να ονομάζει παράσταση, ήταν η μουσική και οι χορογραφίες! Αναρωτιέμαι μήπως δεν του πέτυχε αυτή, μόνο, η παράσταση, αλλά δεν είδα να διαφαίνονται και οι βασικές αρχές μιας παράστασης.....
 
Η παράσταση τελείωσε. Ρίχνοντας μια ματιά στις κριτικές του Αθηνοράματος, μέρες μετά την δημοσίευση του παραπάνω, είδα μόνο: “Πολύ καλή” και “Κάκιστη”. Φίλοι στο πρώτο και απλοί θεατές στο δεύτερο; Δεν ξέρω.
Πάντως όποιος διαφωνεί με τις κριτικές μου (γιατί ακούστηκαν σχόλια), εδώ είμαι για να το συζητήσουμε!
 
Κι άλλη μια σύγκριση με την παραπάνω παράστασηστο «10cm up» δεν προϋπήρχε, καν, η ιστορία  ή το κείμενο. Μόνοι τους έφτιαξαν μια –ή, έστω, τρεις- απλές ιστορίες με ένα τόσο κοινό θέμα, τον έρωτα, και καταφέραν, χωρίς ούτε ένα σκηνικό αντικείμενο, να μας κάνουν να βλέπουμε μπροστά μας απίστευτες εικόνες, μέχρι και κάμπριο αμάξι είδα να τρέχει στην παραλιακή! Ενώ τα «Άγρια Αγόρια», με βαρύγδουπα κείμενα, μοντέρνα βίντεο, γνωστά μουσικά κομμάτια και κάποια σκηνικά αντικείμενα, κατάφεραν να κάνουν, απλώς, μια πατάτα!!
 
 
 
Σωτηρία Μπέλλου-Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας
Το τελευταίο βράδυ, στο νοσοκομείο, πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή, η Σωτηρία Μπέλλου περνάει μπροστά από τα μάτια της όλη τη ζωή της. Στιγμές τραγικές αλλά και κωμικές, τους συνεργάτες, τους έρωτες, την γκόμενα της (όπως έλεγε κι η ίδια), την Αριστερά, τους γονείς της, τις φυλακές που έκανε, το πάθος της για τα χαρτιά και το τσιγάρο.
Η Ντίνα Κώνστα δεν θα μπορούσε παρά να είναι καλή σε αυτόν τον ρόλο που της πάει γάντι. 
Επίσης, καλή κι η Εφη Κόντα στον ρόλο της νοσοκόμας. Δυστυχώς, όμως, το κείμενο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, η σκηνοθεσία αδιάφορη και η ροή του μονολόγου διακοπτόταν συνέχεια από τραγούδια της Μπέλλου στη διαπασών. Έχοντας, πολύ πρόσφατα, όλοι στο μυαλό μας, την τεράστια επιτυχία της εξαιρετικής παράστασης ''Ευτυχία Παπαγιανοπούλου" με την Νένα Μεντή, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι αυτή η παράσταση έγινε, ίσως, λόγω εκείνης την επιτυχίας! 
Ο μονόλογος «Σωτηρία Μπέλλου» (στο Θέατρο ΚΑΠΠΑ, στη Βικτώρια) παρ’ όλα αυτά δεν είναι κακή παράσταση, αλλά, δυστυχώς, περίμενα πολύ περισσότερα...




ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ  (από προηγούμενα άρθρα):
Alarme   Άττις
Βασανίζομαι  Άβατον
Βρώμικα κόλπα   Studio Κυψέλης
Δεσποινίς Μαργαρίτα   Πράξη Επτά Studio
Γυάλινος κόσμος   Δημήτρης Χορν
Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας Bios
I am my own wife   104
Κατσαρίδα   Αθηνών
Λευκές νύχτες / Φόνισσα   Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας 
Mια απ' τα γίδια Ήβη
Η πόρνη από πάνω   Σφενδόνη
Χοντροί άντρες με φούστες   104
Ψευδαισθήσεις   Οδού Κυκλάδων
Θα σου πω μια ιστορία Μεταξουργείο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου